장음표시 사용
191쪽
feeit. haec prima hominis erealio suit, simplex, expers coniugii, ex-Pers interitus; ad quam ereationem corporum resurrectio respicit . uti quae sit lapsorum ad pristina reversio. quid multa proserri opus est exposita in Evangeliis (Luc. i S S) de ove aberrante similitudo, itideinque altera de drachma perdita, Prorsus ipsam hominis tam deerrationem atque lapsum quam ad pristinum statum reversionem de-elarant. nam illam ob causam relictis eoelis deus in terram descendit et homo factus est, ut nos, qui lapsi eramus, ad pristinum adeoque primum illum honorem reduceret. eaeteroqui reversus suius ille Prodigus (Luc. i S ua) non audisset is induite ipsum priore stola.
3uodsi qui dicunt Adamum quidem a deo conditum fuisse im-em , verum nihilominus talem exstitisse qui morialis esse posset , hoc est qui mortalitati posset obnoxius fieri. si quidem mandatum sibi praescriptum non observaret, hanc nos quidem ipsorum orationem admittimus. atque admitti posse videatur, praesertim iis qui altius sacrorum patrum scripta pervestigare nolunt: non tamen eum quicquam fuisse passum, id est ulli adlaetioni naturali ante transgressionem subiectum fuisse, conredimus. quo enim id Pacto concederemus 3 eum tale quiddam de Adamo traditum ab ullo sanctorum Patrum nusquam reperiamus. quin potius aiunt eum adfectio-
192쪽
io. ogris; I . nurn expertem fuisse , supraque cunctas necessitates corporales positum. Primum divinus vir, Iollannes ille Damascenus, hominem ante lapsum dicit ab adlaetionibus universis immunitate summa praeditum fuisse. nam fames sitis fatigatio somnus et sudor, quemadmodum tradit idem eapite LXIV, post transgressionem Primum vitam humanam invaserunt. Praeter hunc Anastasius Sinai tes in oratione sua de resurrectione has expertes vitii, quaeque vituperari non merentur adfectiones, una cum peccato exorias tu nobis una cum pelliceae tunicae amictu dicit. etenim illa naturae rationis participi, tanquam brutis animulibus, naturaliter non adhaerebat, sed deinceps accessit, ritet poenae loco foret, qui cum esset in honore, animum tamen non advertit; quo per ipsam scilicet admoneretur quibus bonis excidisset. Iohannes item Chrysostomus ostendens hominem Primum expertem adfectionuin suisse , verbis hisce utitur Aconsidera mihi heatitatis abundantiam, quo pacto supra res corporeas omnes positi fuerint homines illi principe loco formati a deo; quo pacto terram sic incoluerint ae si coelum incolerent , quo pacto tu corporibus existentes , quae Propria corporum sunt non pertulerint. nec enim vel tecto vellaqueari vel indumentis vel alia quapiam tali re indigebant. ' consimiliter Gregorius ille theologus hominem primum nec tegumento nec vestitu indiguisse dicit. habebat enim eorpus, quod neque frigori
193쪽
nee aestui foret obnoxium. qnippe si eiusmodi quaepiam adsectiolae isset ipsum, etiam necessario tam tegumento quam vestitu indiguisset. de quo colligitur divinum hunc virum existimasse nihil omnino tale ullo pacto corpus illud hominis primi perpessum esse. imo tradit idem Adamum carnem hanc crassiorem et morti obnoxiam, aqua ipsa proficiscuntur huiusmodi adsectiones, una cum amiciti Pelliceae tunicae induisse. quo indicare voluit ante amictum eiusmodi fuisse hominem adsectionum expertem, ut qui carne subtiliore immortali et incorruptibili prius indutus esset. quae voces exhibere tibi molestiae nihil debent. nam de Chrysostomi sententia eorpus illud ab interitu erat immune; quam ob causam merito incorruptibile dieitur. quodsi erat incorruptibile, planum est etiam immortale suisse. nam eum morbi atque mortes tam ex abundantia quam desectu quattuor humorum oriri consileverint, adsentiente nobis in hoc ipso etiam Chrysostomo, et vero corpus Adami expers adfectionum fuerit. podem modo scilieet adfectum perpetuo (non enim mutationem ullam admittebati quod in nobis ustrvenire cernimus, tanquain supra omnes adfectiones positum , perspicuum Prorsus est etiam Particeps immortalitatis fuisse, quemadmodum iam multoties est indieatum. et fuisse hominem id temporis supra omnes adfectiones Positum, magnus ille
Basilius in Asceticis suis ostendit, ubi ad verbum haec exstant Disiligod b, Cooste
194쪽
. quemadmodum si essenina in paradiso deliciarum, non vel ennii deis ratiotie vel labore aetricultionis indigeremus , ita si risemus in statu adsectionum xperte, secundum illam gratiam quae nobis erat auis apsum in Ceatione concessa. nihil arte medica nothrum ad usum m remus.' quod si ergo gratiam hane ante lapsum in creatione habuit horn , qtio tandem ore dicemus eum olli adiectioni naturali Dbnoxium id temporis fuisse , cum prorsus expers adfectiootam laret Fquinetiam magnus ille Maximus adsectiones hasce. moestaliam votia-rtatem appetitum aliasque Lales , quae hodie inbutit humauae naturae. de horae brutarum in hominem translutas esse dicit. Posteaquam nim condemnatos PM. ut ori u brutis iumentis Cousimilis sit, nece sario quoque tales Adiectiones inde nactus est. non enim illae Pri is rami in hi mine conditae. quemadmodum divinus lite vir in iis quae ad Thalapsitam seripsit inquit, sed proister auissiouem Persectioia furtim velut ingressae sunt. Parta naturae nostrae magis aliquanis brutae adhueres en es. quae cum ita sint, qui ebemus is ipsa pers initane Primum iuvis hominem huiu--i qu1Cquam Perpe vines e FQuvmPler mullus iam demonstratum est ante tiptis res ouem
195쪽
eoncessae per gratiam immortalitatis minime fuerit expers. quo posito qui pati vel adfici potuit Z nam si passus est, etiam necessario
naturam mortalem ac interitui obnoxiam habebat. enimvero ne hac in parte sic sentiamus , non modo sanctorum homi uum a nobis indicatorum coetus vetat, sed etiam synodus illa quae Carthagi e convenit. eius enim haec verba sunt, eanone CIX: hsi quis dicit Adanium a doo conditum esse mortalem ac non post Peccatum Prolapsum e se in interitum, exseerabilis esto.' quo sit ut miniine mihi vel eouvenire vel pium esse videatur ad convellendam hanc sententiam Gregorii theologi verba producere. quanquam euim is dicere videtur lin-minem illum principem fuisse terrenum corpore, coelestem auimo, ea ducum pariter et immortalem, adspectabilem et intellectilem , medium inter magnitudinem et humilita Lem, eundem tam spiritum quant Carnem, Spiritum propter gratiam, earnem ob superbiam, illud quidem tit maneat suumque benefaciorem celebret, hoc vero ut patiatur ac Patieus commonestat propterque magnitudinem arroganter sibi Placens castigetur ac erudiatur, non tamen ita uos statueudum ess censemus , quando divina istaec verba nequaquam debere Primum ad hominem reserri existimamus. qui enim stoe saeiamus cum theologum ipsum lilibi audiamus ad verbum ita loquentem , ,quandoquidem ob invidiam diaboli mors ingressa est inundum hominemque dolo circumscripsit, iccirco deus homo laetus passione nostra vexatur et Disitired by Cooste
196쪽
adsieitur. ' quae sane verba considerari attente cupio. nam si mors . uti noster hic theologus loquitur, hominem dolo circumscripsit a que surripuit, omnino patet existimasse divinum hunc virum antis fraudem illam corporis etiam ratione hominem immortalem fuisse. quodsi demus, quo tandem pacto dixit Hut patiatur, et patiens commouesat, propterque magnitudinem arroganter sibi placeus castigetur ac erudiatur quippe quod est immortale. nequaquam sic comparatum est ut ullo modo pati possit. quid niti itis verbis opus est si Passiouibus homo fuit ante peceatum obuoxius, etiam necessario sequitur eum suisse fluxum et eaducum ; si fluxus erat, Per Picue Patet mortalem quoque fuisse; si erat mortalis ab iuitio, restat interitiam atque mortem ex tuobedientia non sse ortam. id vero, mea quidem opinione, nemo rationis compos dixerit, quando sic seutientes indicata synodus sexsecrationi subiicit. quodsi Gregorius Adanium ante transgressionem putabat eaducum suisse . qui sit ut ei deinceps mortem lucri cuiusdam instar aeeessisse dicat sic enim loquitur: ne malum perpetuum foret , Adamo deus concessit ut Per mortem extingueretur. quae ipsa quoque verba eonsiderari attentius merentiam Dam ex eis apparet fuisse hominem ante peccatum immortalem. qui enim malum perpetuum futurum erat, si homo post deceptionem non
197쪽
eodem modo vio prius victurus erat in immortalitate 3 itaque peramittitur immortali. ceu iam ante diximus, ut per mortem interiret, ne malum perpetuum foret; quod ipsum Gregorius etiam Incrum appellavit. nolim vero te hae disputatione perturbari. nam si Adainustam ante transgressionem quam post eam mortalis erat, quando tandem supplicio mortis est adfectus quando pelliceas illas tunicas induit Z quapropter intelligi non obscure potest Gregorium de communi hominum natura disserentem dixisse hominem corpore caducum , animo immortalem esse. nam eo respiciens ait ipsum pati commonefactionis castigationisque causa. eaeteroqui vero qui Passionibus obnoxium esse corpus illud potuisset, quod tegumento vestituque nullo indigebat hoc ipso nobis argumentum suppeditante, quod Passionum expers fuerit. itaque non convenit hac in parte quemquam nobis diu tius adversari. si enim ea lucus fuisset ab initio . si ante peccatum murtalis, non eximius ille Paulus (Roni. 6 23) mortem esse peceati stipendium dixisset; quibus verbis significavit hominem ante Peccatum fuisse immortalem. quod si verum esse concedimus, sequitur eundem omnibus corporeis necessitatibus superiorem exstitisse. De quo porro colligitur hominem ab initio cibum sensilem non degustasse. quanquam enim deus Adamo potestatem in paradisi quaslibet arborea largitus est, non tamen inde sequitur esum istic seu-Disiligod by Co le
198쪽
silem ac fluxum fuisse, quemadmodum tibi elaetus Indicabitne ubi nonnihil progressa fuerit oratio. nam uti magnus ille Athanasius ad Antiochum disserit, vel interitus expertes putari debent arborum Paradisi fructus r et quo pacto dentibus seeabantur qui comedebantur cum res interitus expers neque dividi neque comedi possit: vel interitui obnoxii, quemadmodum nonnulli existimant: et qui Adamus eos pro nutrimento usurpabat Z ad haec nobis respondeant. quippe eorpus illud quod tunc habebat, vel erat perspirabile tanquam interitui ac fluxioni subiectum, ideoque necessario esuriebat; vel nouperspirabile manebat tanquam ssuxionis et interitus expers. quo concesso quaenam urgebat ipsum necessitas ut cibum sensilem sumeret enimvero nihil heic habituri sunt quod dicant. potius existimandum hominem ad imaginem dei eonditum supra corporeas Decessitate omnes positum fuisse, quemadmodum Chrysostomus loquitur. nam fames sitis fatigatio somnus dolor interitus, sicut et antea monuimus, Post transgressionem hominum vitam occuparunt. quamobrem haec tibi prudenter eonsideranda fiant, nec hinc inde congestis et quaevis exponentibus aures ei tra iudicium adhibendae: sed potius ea velut asperuanda Proque nihilo ducenda reiicies , quemadmodum
199쪽
a nobis inter sabulas retulimus. quamobrem istue 2 quod a recta doctrinae Patrum sententia procul ea recedere iudicareinus. quare uolicibum in paradiso sit Tuiu existimare, nec scriptis adeo ieiunis animum adverte, quando litterae sacrae saepius alia per alia declarant atque docent. eius generis sunt hae voces (Gen. 2 p) -formavit ho- niuein deus sumpto de terra pulvere. item illa (Gen. 3 8 Aadssavi in faciem eius spiritum vitalem. et haec hinambulabat a meridie deus in paradiso. ' nam istaec prorsus deo corporis experti non eouveniunt, quae tamen ita litterae sacrae, imbecillitati nostrae semet accommodantes, Protulerunt. nisi enim hoc demus, absurda multa con- sequentur. nimirum os deo tribuemus et manus et Pedes aliaque ta-tia. nam si manibus carebat, qui fingebat hominem Z si ore carebat. qui adilabat in laciem eiust si pedibus ea rebat, cur aiunt litteractsacrae in Paradiso eum a meridie inambulasse Z at enim haec omnino locum non habent. nam sacrorum ille patrum coetus sti Pervenit. qui huiusmodi dicta enarraret, nosque doceret quo illa pacto si ut accipienda , ne pro arbitrio Iubittique nostro oberrautes Per Praecipitia eollaberemur ne proeul a via recta deflecteremus. Sic ergo de arhore cognitionis sexistimare te par est, licet Opiniouum diversitas quaedam incidat. divinus quidem illa vir, Isidorva Disitired by Cooste
200쪽
Pelusiensis , ita de hae re disserit. Christus seum exsperatur, ut Ilidaeis ostenderet se etiam adficere supplicio posse. subest autem huic rei quaedem arcana ratio, quam a senibus sapientissimis accepimus . nimirum illud transgressionis lignum fuisse, cuius foliis transgressores Pro tegumento utebantur. hoc lignum benigna quadam ex ad laetione Christus exsecrabatur, ne videlicet amplius fructum, qui soret delichi causa, ferret. Iohannes autem Damascenus, rerum ille divina ruinperitissimus, cibum paradisi vocat agnitionem divinam. largitur enim deus quidem Adamo potestatem in omnes paradisi arbores, verum non ei bi causa , sed uti hoc modo ad ipsum opificem deduceretur. quippe de magnitudine ac venustate ereatorum, ut Sapiens (Sap. is S) ait, opii ex eorum agnosci consuevit. ac vide mihi, obsecro, qtii divinus hie Iohannes dicta de paradiso aecipiat et quid de iis tradat. aiunt saerae litterae Holunibus paradisi arboribus vesceris. ' per omnia ereata scilicet ad me opificem eonscendes, unuinque do Omnibus fructum percipies . nimirum me, qui reapse vita sum. Omnia
tibi vitae fruetum proserant, adeoque quod existis nihil esse putabis aliud quam mei fruitionem. atque haec illi tradiderunt. Nysseni Disitigod by Cooste