장음표시 사용
151쪽
procul non ubique ex certo sonte promenda fuerunt; immo Vero ea numquam non in promptu habebat at tu opori suo largitor aspergebat. Imprimi Varroni Videntur: e graphica historica, ad ius pertinentia cf. Religenst0in, Ah Maur. p. 39, . in Stilus largia et copiosus disputationes borrimae in honore Sunt, ipsa etyma rura Sunt atque re minoris momenti SS videntur. Exempla sint:
Nisi me omnia fallunt, dua via adhuc SuperSunt, quae ad discrepantiam inter olium et Varronem melius cogn0Scendam aditum praebere videantur. Nempe comparationsem Aeli fragmentorum instituere poΗ- Sumu cum tymi Varroniani redinSilem re p0rt in sentibus. Denique videamus, quatenus etyma Varroniana a rieg8ham mero Aeli libris rusticis attributa cum Aeli fragmentis congruunt ii Ave uti quantulum addant, quod ad Aeli etymologiam describendam gravi u Sit. A. ri0gSham me partem iam huius inqui Sitioni instituit p. 77Sqq.), Sed is alio ductu c0nSilio potius ratio item inter Varronem Verriumque perScrutatus est. Haec igitur olyma in iudicium vocantur: 1. latro. Fusius de hoc elymo f. oetZ, B. h. och. 1886, 784 in recensione . Spongeli editionis, et riegS-ham me p. 79. 0li opinionem refert Isid. r. X 60: latero a latere, insidiator viae. Varronis invenies .L. VII 52, ubi quam tem pro omnia confuderit neminem fugit, et Serv. ad en XII , qui mi Stam formam hyp0- theticam lat0ro' tribuit. ForSitan sic res Se habeat, ut A0li sit veriloquium latroni α insidiatoris a latere . et forma Sta later0V, quale apud Varronem non nisi raro )Occurrunt, Varroni autem explicatio Sensu ἡ mercennari' et etymum graecum, fortasse etiam inepta illud enodationeS:. atque ad latera habebant ferrum', et ultera: a latendOV.
152쪽
Varro VII 52 et Paul. Fest. p. 118, 16 eundem habent ordinem, ita ut Varronem hanc rem iam in Antiquitatibus tractaSSe probabili evadat coniectura ex Antiquitat libro 24 cf. rieg Aham me p. 943. 2. mania apud Aelium Fest. p. 129 a 26 et Varronem L. L. I 6 comparationem omnino reSpuUDt. 3. miles. Aelius a mollita'' Paul. Fest. p. 122 153, Varro a mille ' numero L. L. V 893, neque et veriloquii mentionem facit. 4. 0n8trum. Olius Fest. 138 18ὶ: a monendo velut mone Strum ' Varro Serv. Dan. . III 366 ad verbum: , quod monset. V Quod Si Varro ex Aelio Sum pSit, in reph 0Letica minus accuratu quam ille fuit. 5. nefrende8. Aeliu fr diab. 64 p. est. p. 161 a 2 et Varro .R. II 4, 17 cf. Serv. Dan. A. VIII 30 Fun. fr. 4263. At quia alter altera v0cabuli significatione loquitur, concluSionem non permittunt. 6. novalis. Aelius Fest. p. 17 a 6 e Graece νειω deducit, Varro autem L. L. VI 59 a novo, V 39 8. novando. Hic Varro formam nominis diligentius respeXiSS Videtur. Attam se h0 loco Verrium vel Festum in interpretatione gloSSa Aelianae apesum erravisS Suspicor. Ni omnino fallor, denuo hic Stam rationem deprehendimuS, quam Rettgenstein detexit scilicet Aelium hanc Sibi notaSSe pro
ad graeci vocabuli exemplum fetum SSe ibi perSUaSit. Numquam, opinor, Aeliu eo audaciae venit, Ut graecum νειος in latinum novaliSV mutatum SSe crederet. Cur Vurr istam rati0nem praeteriit silentio' T. novensiles. Aelius Arnob. III 8 eas Musis adaequat;
153쪽
Varro L. L. V 4 vocabulum Sabinum esse pronuntiat forma Novensides 2 cf. oet Zi et Sch00lli ditio). Haec nihil certi ad nostram doctrinam addunt, quia Aelium id Verbum per comp0Sitionem X plicaSSe non conStat. 8. nuptiae. Aelius FeSt. p. 70 b. 24 ab obnubondo', quod SS obvolvendo Varro L. L. V 2: ab nuptu id est opertione. 'surro Aelio hic nititur Ipsa enuntatio diversaoam coniecturam minime commendat, quamquam riegs-ham me p. 79 ita sentit. 9. pandere. Aeliu laudatus a Varrono, cuius verba eXStant apud Non. p. 4, 1 M. pane dando ubi pandere sinum' vel talo quid i Succurrisse puto in Assirmare non ausim, Sicut Nonius . l. facit, Varronem hanc explicationsem approbas80 immo totus loci tenor contrarium significare mihi videtur. 10. 8ubucula. Aelius Fest. p. 309 a 25 de cibo quodam in sacris adhibito loquitur neque etymum profert apud Varronem V 3l vestimenti genus est a saιbtus derivatum, id quod Festu quoque memorat. Iustiandis explicatio Aeli fr. dub. 8 ap. Plin. N. H. XV l num et propria sit adeo incertu in Si quamquam Ioli MauropuS S. 445 Sine dubio eo tendit , ut eius comparationi cum L. L. V 02 t r. 431 Serv. Buc. VIII 29 ex Varronis ,Α0tiis ), quae tria idem veriloquium exhibent, haud multum tribuam. NeScio an non multum concludere liceat ex elior. dub. 60 Fest. p. 122 4, t. r. 1 et 4 de vocabulis Matuta, mane, man , manu8, comparati cum L. L. VI , et D. 167 August. civ. 0 IV ). Varro illic et explicationem refert nomine non laudato, hic cum matureScendi verbo ea coniungit. Denique Varro Aselium laudat in libris de L. L. in vocibuS Caelum, ius Fidius, intempesta uae, Puticuli, terra, triones,
74 sq. V 10 lin. In vocabulo caelum V eli rationem clementer vituperat cf. Religenstein Ioh Maur. p. 87 A. 1ὶ
154쪽
in , Puticulis' Aeli X plicatio Secundum locum obtinet, in trionibus' deincep aliam suam 7 enodationem prop0nit 0r trigona cf. Gell. II 1 et Reit Zen Stein .l. p. 323. Reliqua accepisS videtur, ut quibus ipSe SSentiretur. Ut
breviter haec comprehendamus. Statuere non licet, alterutrum . g. Xplientione e nominibu Vel verbi praetuli S80, Sicut Aelius mane et novalis ab adiecti Vis, Varro a verbis derivat, in Puticulorum vero nomine ordo in VerSUS St.
tudinem haud statim inde ab initio, Sed post aliquot versus demum coepi SS0 Sc. 37, 76 97, 10 l 103 in 134140 similitudo ad nihil omnino redacta St). Quod fortasSe
fortuitum est: in minuΗ, unde factum Sit, vix X tricari posse arbitror. Ne omne vinculum inter duo auctore abeSS contendas, tantum moneo glossam: iber L. L. V 79 et Paul. p. 90, 3 M. in hac re dubium Omn removere i.
' Stupra iam dictum est minorem solum partem tymorum apud Varronem Xstantium apud Verrium quoque inveniri. B in iis, quae Kriegsham mer numeravit, multa in SupΘ insunt, in quibus X-plicatio non olum forma sed etiam ro apud utrum quo longe diversa
9 ot est. 355 a , ubi turmae veriloquium miro modo eisdem 1ere verbi apud Varronem ot ps tum enuntiatur. FeStu igitur nonnumquam Verrium Flaccum ad verbum reddidisse videtur.
155쪽
Longum est Omnia numerare, quae in tali examine inveniuntur quaeque in tabuli descripSi. Ne multa, etymorum natura, quali in Sti partibus apparet, ab A Bliana, quam cognovimuS haud ita multum abhorret. Sed quoniam de Templi agitur de paucis, optimus eventu iam in O P0Situs St, ut reSp0n Sum non negativum nudiamus, id est, ut Sta haud aliam indolem nobi aperiant atque in Aelio Offendimus. Hic igitur compositio et derivatio exstant; haec iam ub0rior quam illa, Si earum apud Aelium rationem comparaveri otiam Onomatopoeia ad 0S set mutuati ex linguis externi i. θ. X graeca tantum lingua, quoniam L. L. V 7 edi gloSSa non nisi comparationem Spectare videtur). Figura κατα ἁντὶφρασιν deeSt a Vurron Ρ, ni fallor, identidem repulsa j. In rebus honetici idem fere cernitur, quod Aelius nobis proposuit. Litterarum additioni usu aliquantulum frequentior St aphaere Si S cf. sirpe VI 36 apud Aelium nondum inventa erat meta thesis hic quoque non deest cf. e. g. capra V 97, rege V 76ὶ Syncopae exempla paulo Sunt audaci Ora quam in fragmentis eli pessimi 0x0mpli fuerit illud sustulit orticus, qu0di ci an graeco
POStremum eand0m inquirendi viam in iis partibus ingreSSu Sum, qua Κriegham me ex Varronis Antiquitatibus desumptaSy 08Se putίit ib. p. 874qq. et 10 lin, quae
fructum etiam multo minorem promittunt neque enim
' Hic quoquo duo vocabula inter Se Requantur: e. g. Imra . agnatus', quod nobis illud Aeli: si lius filiuSV in mente in revocat. Hie non minus riegs hamulor nonnullas glOSFa tamquam Similes Vel certo comparanda PropOSuit quae comparationem non admittunt:
Quod vero riegsham me pronuntiat p. 63: hi loci quamquam
.di 8Similes Sunt, tamen Varronem illa verba apud Paulum Servata .uo protuliSSe, non St cur contendamus' severa doctrinae rationi refragatur. Ubi tandem, si istud comprobaveris, coniciendi finem γ
156쪽
ad discernondam earum originem seque ad et Varronisque etymologiam meliu cognoscendam, quod quidem Operae fuerit pretium, quicquam conferunt. Namque in his Oeabulis ut dissicultas, ita explicatio tota fere in rebuS 0Sita est Sive ad historiam sive ad geographiam sive ad antiquitate tam publica quam privata pertinentibus. Vocabulorum origo plerumque ita prompta est, ut in ea divinanda variae sententiae Vel errore oriri nequeant. Omnia fere per derivationem eXplicantur; comp0Sitio non-
agnoscemu S. Quae O mi VRrrone aliena non Sunt. Ecce nos ad priorem locum reverS0S, quoniam p0Steriore S DOStra exploratione de etymologii Aeliana et Varr0niana plura no non docuerunt. Itaque ad tempus paucis his eVentibus contento eSS oportet. Si Singuli in rebus und0 quodque eriloquium venerit di Scernere VelimVS, Vereor ne ad id genu coniectura nobi decurrendum Sit, quae Suspen Sao in Vacuo luctuent incertae aut nova quaque ingenii suspicione in contrarium Vertantur.
Quicumque libros de Lingua Latina tu Semel perlegerit, inaequalitates atque inconstantia in iis negari non Osese ingenue fatebitur. Quae dubio pr0cul partim diScrepantiae
inter Aelium Varronemque XStanti imputandae Sunt, purtim ex ipSiu Varroni inconstantia necnon inconcinnitate ortae Sunt, qua e Supserioribus eligebat, Sua addebat, disponebat, Otum componebat.
λ Haec explicatio probabiliter Varroni est, siquidem Aelius .l. aliter id vocabulum Xtricavit. Scrupulum tantum OVet, UO Una cum eo coniunctum S etymum ipsi etiam Aelio, ut videtur, audacius frequens, fere quom ens γ)V.
157쪽
Quaedam vestigia eius disserentiae iam eruimus, quae tamen nihilo magis abunde normam eiu Smodi suppeditaverunt, qua unum quidque iudicare OSSemu R. Denique ut obiectioni Occurram, Varronem in l. l. VIII X revera re sonte diverSO penitus eaehausisse videri paucis moneo ibi praeter exigua additione vel mutationes aut omnem sontis ration om accipiendam aut abiciendam fuisse verum in noStri libri unu Squi Sque etymorum copiae ubivis liber addere potuit, ut non rerum contextum turbaret. Hoc
maximo in Varronem OStrum Spectat, qui Suam etymOlogia rationem adeo sacilem ad seoque arbitrariam formaverat, ut vel puer magnum Borum etymorum numerum SuScipere OSSet Varro, ut Obnoxiu erat fortunae in vocabuli forma p0Sitae, quin optima coniungeret peSSimi necnon crearet uno longissimis inter Se distarent steri non potuit. Sed iam sinis udost Libri II IV dubio procul cum Stis VIII X magnam habebant Similitudinem. Quorum argum sentiam Varro L. L. Vo enarrat. Quid autem ibidem dicero voluerit illis: quae Ontra eam dicerentur,' non liquet. quibus Stoic0sn Significat de promiSSa veri Scientia iam desperantes Nescio an ibi quoque de controversia
φυσει Θs τε di SSeruerit. Qui libri Si nobis Servati Ssent, nimirum ibi Varroni rationem mediam inveniremus inter dua extremaS, Stoicos recentiore et novo grammaticOS, Philoxeni Satellites, haec omnia exempli illustrata cf. L. L. 6, i. f. . A vei non longius aberimus, Si comparationem inter .l. V VII et II IV, inter usum et doctrinam in-Stitutam clare demonstraturam fui SSe credemus, Varroniqu0que OStr grave utSSe doctrinae rationem excogitare concinnam, multo vero etiam gravius eam tamquam ad obrussam exigere totamque evolvere .
, Veranium otiam Varronis in his libris nonnumquam sontem fuisso riegsham me perhibet . T. I' Alia via me ad eundem fero vel similem eventum perVeniS,QRtque OetZium v. l. v. Supra p. lib), vehementer gaudeo. De disci e- pantii quibusdam L Addendat.
158쪽
B. ibi Varronis doctrina etymologiae, tam
arti praecepti quam eorum Suillustrata, is Vol Vitur.
Ipsa Varronis veriloquia et dicta ad OStram artem pertinentia nunciam XcuSSurus iam Lorschium III 11 stim primi 169 sqq. et Stein thalium I 343 sqq. et II 130 sqq.
hi de rebus breviter egisse moneo. No vero Si diutius in iis Versabimur, cogitatione necnon eXperientia ita agimus inducti, post Varr0nem Scilicet tam in arte tymologica quam in pSi elymi parum admodum esSe mutatum atque innovatum apud Verrium Flaccum B. g. plures inVeniuntur glOSSae, nequaquam id ita e S. Immo quanto longiore tempori Spatio Roman0rum ἐτυμολογιω ab initio Studiorum remoti Sunt, tanto, ut fit, maiore Stupore, iudicio autem atque intellegentia magia magisque hebetatis id tantum sibi Sumpserunt, ut tradita traderent vel corrigerent, de Suo pauca tantummodo, et qualin - adderent. ISidorum unum Xcipere par est, qui permulti etymiS nos ditavit: quae Si non meliora Sunt, attamen SatiSSuperque a Superioribus diStant, ut eum de etymologia romana Suo Marte bene promeritum Sse ingenue fatendum Sit Iamque igitur fusius deScribere nobi in animo St, qualis fueri, illa, ut ita dicamuS, etymologi 'Om Ana. D rebus hisce agetur: I. Qualis Varronis Sententia de etymologiae argumento, sinibuS, natura ac ratione fuerit.
159쪽
monemus λὶ voce latinas orta eSSe putaverit. l. verba a linguis externi mutuata. 2. Onomatopoeia quae dicitur.3 duo plurave verba inter Se aequantur: α ratione Semasiologica positiva. β. ratione Semasiologica negati Va figura κατὰ 4. Omp0Sitio. 5. Deri Vatio. III. De rebus honetici S. IV De rebus Semasiologici S. V. Si quid tyma ad cogniti0nem pronuntiationi Romanorum conferre OSSint.
l. Varronis de etymologia opinio. Quae doctissima Religens te inii disputationi addenda vel
in ea mutanda SS in capite superiore demonstravimuS, ea disquisitioni de Varronis ipsius sententia dissicultates multa magnaSque Obtrusi SSe, quis non vid0t Si il- mann Si commentatio in eo erat, ut auctor nihil omnino gravaretur locoS, puta ex l. VIII et X Sumptos, c0niungere tamquam invicem e confirmarent Stabilirentque ista ratio hodie certis tantum condicionibus adhibenda Sse Videtur. Neque enim ut unde quidque Varro sumpserit certis sinibus discerneret cuiquam adhuc contigit, quo id damnum compen Sare OSSemu S, neque umquam fortaSSe reSponSum X omni parte bonum his quaestionibus dabitur ). Verumtamen me Sic quidem plane deSperandum est:
Ct quae diximus p. 115 143. , CL quae Religetistein ipso de L. L. X dieit p. 6 l. l.), talem eventum desperans id quod multo etiam magis ad l. V VII mihi pertinere videtur. Ut nunciam Goet l.l. v. supra p. 115ὶ p. 80, 82 et passimi.
160쪽
nonnihil proficismus nobiscum OnSideranteS, RrrODem, etsi in artis praeceptis Superiorum rationibu Semper serenititur, quibus vereor ut multum pSe addiderit, tamen iis in suum opus recipiendis quodammodo ea anXiSSe atque tamquam Sua propria reddidiSS0. Atqui haec ipsa consideratio Spe minorem affert fructum, quia re nobi eS cum Varrone, quem hominem fui SSe Scimus magis laboriosum quam ingenio critico praeditum quaerenti enim, cur tandem Varro tam multos fonte natura, tenore, mente di VerSos temere coniungere non dubitarit, nihil aliud respondeo quam hoc propriam de his rebuS Opinionem non habebat adso fixam atque Stabilem, ut ea fretumhaec probare, illa reicere valeret Varro, ut aequali eius Cicero, unu ex
multis illis erat, qui iam ab initio homine haud sui
iudicii, potius e ij S, quae Superiore reliquerunt, elig0res0leant quam propriam ibi e ipsorum meditationibus sententiam conStruer Θ, quique, ut sit, ea Semper repetenteSacre ingenium non adipiScantur, quia Se ipSO carent tamquam Subiecto, ut ita dicam, quocum Subiectiva cetera conferant ut echis egregent obiectivum. Dum ita Subiectivam partem neque habent neque agn0Scunt, ad obiectivam S attollere non SuStinent utrjmque igitur claudicant. Nihilominus perae pretium At Varroni sententiam ex libriS de L.L., de R.R. - qui pauca admodum asserent aet461 fragmenti quam poteSt optime coDcinnare. In qua re Wilmansi Ximia commentati de Varroni fragmentis unicuique adhuc magno adiumento fuerit.
Unde igitur hauriamus praeter i. - VII d quibus vid p. 115 143ὶ Omnibu iam Statim anilestum est, aut libri II aut libri IX summam SSe excludendum,
quia prorsu contrariam defendunt Sententiam. Quod ut decernamus ), alii quaeStioni reSpondendum St Varro analogiae an anomalia Sectator fuit quae fuit eius opinio