장음표시 사용
201쪽
Rursu multa indicia sunt, ni fallor, Varronem non ip8um graecis elymi Studiose peram impendisse seque hanc rationem ei vald acceptam fui SS : in minu S, quare fama' L. L. VI 55 non graec φημη ' nequii vit, cur fur V Geli.
I 8 4 et Non. p. 7 LindSay non derivavit a graeco pias,p00na L.L. V 177 a graec τοιγῆ cur pugil non graeco τυξ, .conu SV non itidum Dieci copiis X pedivit Porro huc Spectare mihi videtur, quod paucis excepti S v. supra li7, 3
nusquam graecum Vocabulum enodare aggreSSuS Si quae
eXplicavit, ea procul dubio in fontibus invenit j. Unus tamen locus hodio quoquo nobis a coleri clare distinguitur, L. L. VI 6. Sunt partim verba graeca rem0tisSima, audacia in rebus phonetici vocabulorum externorum aliunde ignota formae quoque c0njuglitionis ferte, ide, si gnitur adhibentur. Vaticinium atque praeSagium paeno studii suturi comparativi adeo eius loci coniecturae insignissima sunt. In ne igitur libri Varro librum tymologicum, in Graeco quodam compoSitum, quale pSjus
adhibui Sse videtur, qui etiam a Cosconi V partibu satis longe discedebat. Inde incitur, Varronem ibi demum tymis graecis usum eSSe, ubi aut re nut nomen eum cogeret, . e. ubi in 10ntibus ea inveniret, a quibus recedere non auderet e. g. nomina piscium et avium , aut ubi propria Sua linguste gra0cae notitia interdum ibi coniecturarum SubSidia Suppeditaret. Qua fuerit eius do his rebus cogitandi ratio, iam eXPOSuimu S. Penitus Sane linguam graecam in latinam aliquando ingruiSS credit, qui etiam nomina geographica cf. Carsitani καρ- τιτος ap. Macr. Sat. III 8, 5 et populorum cf. Subini, p. est. p. 313 M. e graecis radicibuS
i Ratio honetica eum non deterruit, teste Charisio p. l30, 5. e Varronis demente Pop. Roua. I), ubi 2ηγ2 et tiastra comPonuntur.' Por alios de Athenis in libris sacrorum' audiverat L. L. V De antiqui Graecis t. o. a.L. V I03.
202쪽
0licere non gravetur. 1. de Formiis r. 390 Serv. Aen.
Denique observatione phon eligas in his vocibu nusquam addidit una Xcepta se lebae R. R. III 1, 63, ubi de prima littera agitur. Id quod opinionem noStram Su Stinere Videtur, plerumque haec veriloquia non Varroni ipsi esse tribuenda. B. De vocabulis ahinis et Samnitium. Sunt haec ): Ancus, arena, RSUUS, CASinum, Catu S ci prUS, creperae, erepti Sculum, CureS, Diann eloqui, faSena e Fun. r. 2803. febriS, februatum, februm, eduS, Feroni R, Fides, ircus Flora, Forti S, Fortuna, Hirpi Idus 'in LareS, Larunda, lepoStae 23 ljXula, Lucii, Lucitia, Luna, MamerS, MarS, Minerva, multa, OVen Sides, Oenotria, OpS, PaleS, pinnae, 0rcu 2ὶ Quirinu S reloqui, Salu S, SancuS, SaturnuS, Simili Xulas, Sol, Summanus, tubae, terenu S Terentina, Terminus, Titienses, TituS, Vacuna VeSta, edi0VjS, VOlcanuS. Volturnu S, Vortumn US ). Aelium Stilonem iam linguam Sabinorum novi SSe, Supra vidimu sp. 104, 10 T). Varronsem autem hanc partem RUXiSSBper Se iam veri simillimum est Varro Reatinus erat, Sabinis ipsis oriundus, et probatur tam annotationibUS, ut L. L. V 107, 123 R. R. III 1, 6 cf. FeSt. p. 326 R., quam e0, qu0 etyma Sabina apud Varronem multo plurn, Seta Vero nequaquam plura quam apud elium X Stant.
Samnitium linguam Varro ipse noverat, L Geli. XII, 6, aliter est. p. 42, 21 M.). Menti eorum sit L. L. V 29, 142 VI 29 0 G0ll. .l. ubi utrobique deScribuntur tamquam a Sabini orti V ).' Partim iam numerata sunt ab A. Ernout es ement dialectauae a vocabulaire latin il 909 p. 30sqq. R. o Planta Gramm. a. OsD. Umbr. Dial. II 89 sqq. f. quae dixit de onotro rege Sabinorum Serv. Aen. I 32 .' Lingua rusticae mentionem faeit: .L. VII 6 R. R. I 2, 14 et I 48, 2. Ultimo loco rugiici Varronis iudicio formam primitivam id ii s
203쪽
C. me ceteris lingui S. Ex Italiae dialecti hau memorantur fatisca V 16', Ianuvini ib. cenaculum), praenestina VI . meridies cs. 32. Osca insuper asta VII 54 casnar VI 29, seculae . in Campania l37. supparus V 3I), ducunt ursus
Illyricum Varro in. Syriacum camolus V 00 . Armenicum tigri S. Aegyptium Serapis 2 AuguSt. civ. et 8 5 . Quoi ad has lingua attinet, unde quidque Varro hauserit, Rumper ignorabitur. Hoc tantum moneo, vocabula tu ScamaXjmam partem re designare historicas. Si L. L. V 55 . cum ib. VII 35 conseras, probabili coniectura inde esse itur, Vurronem ipsum linguam tria Scam non intellexisse j; ips contextu id docet alibi enim Semper fere Se legi Sso vel invenisse' teStatur. accedit quod dubio procul plurai Lingua umbrica apud Varronem nondum exstare Oeabula, Wdlidi iam animadvortii in Archi t. lat. Leae. VII 42 sqq, ubi monstrat, Verrium Flaccum demum ab ea lingua auxilium petivisse. Insigni conisectura in Varrono ex fitat, ubi VII 29 Casinum, quod
.nostri etiam nunc forum vetus appellant , cum adiectivo cascus vetu,' coniungit.
204쪽
invenisset tusca Vocabula, praeSertim nomina, Si ipse in lingua ea tran Stiberina Scrutari potuiSSet. Quaeritur num lingua trusca iam tunc paene emortua in uerit propter linguae et morum romanorum invaSionem 2 Varro ipso
non nisi L. V 43 0 hac re loquitur .Etrusco ritu ). Quid sibi velit illo lib0 Etruscarum , qui Flacco cuidam Verrio 2 tribuitur cf. Schol. Veron. Aen. X 183), non
Gallica et hispanica admodum pauca sunt omnia fere Vocabula, qualia Varro, cum bello civili in iis segionibus eSSet, audire potuerit, immo debuerit nomina locorum vel rerum militrerium. Quod firmare videntur Varronis verba apud Geli. XVII 3, 4. Quoniam etiam Sca Xigua et fortuita Sunt, cuncta iam monere Videntur ut credamuS, Varronem ipsum Sua Sponte ex lingui externi magnum fructum ad studia etymologica promovenda non SperaSSe neque Studi0Se ac naviter operam in hac re in SumpSiSSe.
Verba πεποιο μgνα apud Varronem XStant haec a Ser balare, bibere, bOS, Ovare, bubo, bucinator, clamare, columba, CorVUS, crepare, cuculuS, BU, UnX, fari, fervere, fremero,
fringultis, fritinni Τ), gallina, gannire, gemere, grundi Τὶ, heliae, heiulitare, heu, hinnitu S irundo, iubilare, latrare,
et alia ejusmodi, et alibi invenies et .L. V 75, VI 45.67, R .R. II 1, 7 Vel ut dicit Varro apud Geli. XVI 17 2
205쪽
Itaque primitu nostra ratio adhibetur in animalibus qua Vocem edunt, . S. Ves L. L. V 753. aquatilia V 78ὶ torr09tria sursus V 00), postremo etiam in hominibus V 75). Nonnumquam animalium soni ad homin0Stran Seunt:. multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae Sunt aperta, partim obscura' ib. VII U3 . Secundo loco pSa quoque sonitu ni et verba hoc modo X plicantur, cf. L. L. VI 6 et VII 03 sqq. etiam sonitus humani, ib. VI 5 et q. In anima quoque alicujus rei nomon hinc originsem poscit Pi is V 05ὶ per tralationem omnimodo sectam. Vurro igitur ulteram illam speciem nomatopoeia0, vel klniihing V dico, quae apud Stoicos magna Parte agit, non agnoScit certe in senuinis eius etymi non adest. Quae quin i nimis abstru Sa neque Satis usitata suserit, numquam dubitabo i. Fusius doctrinam Suam X pDSuit p. eli. XVI 7. L. L.
V 45, o R. R. II quom locum si cum L. L. VII 03
contuleris, rui Sia id se in Senties, Varron0m in libris de L. L. brQViu eadem tractas S quam in se teri operibus). Itaque Sonu 08 naturali S. pSe quem audimu S unde a I pellati0nes Origin0m ducant. Quare Varro recte regnovit, revera ubique et Semper 3 vertia τετο ira as, inter o Similia res det,sere
ἡp08Sunt in Latio quoque ut in Graecia ab Suis vocibus, haec eadem ficta ' L. L. V 96 et Ursi Lucana origo, Vol undo illi, nostri ab ipsius voce' ib. 100ὶ Quamquam concedere videtur R. R. II l, i, homine nonnumquam
lapsos Sse in Son meae De audiendo. EXHmpla perlustrantes animadvertere poSSumus hanc doctrinam apud Varronem eiu Sque aequale nondum Obsoletam neque tantummodo translaticiam SSe Verum vegetam etiamtunc et bene intellectam. Immo nimi bene,' V. Supra p. 5. ximium huius generis habemus exemplum Paul. p. 3663: tippula bestiola genus sex pedis habentis, sed tanta levi- .intis ut Super quam currens non residat ' bolgico sermone: Schrij-vorkoV L Romani huius originem po Onomatopoeiam explicari posse non perspexerunt i s. tamen alde tym hi m. p. 628.
206쪽
i .e. Ale, nempe iuSt frequentius, hac ration ita facili usi sunt. Quam cito quamque parvo contenti fuerint, illud balare ' R.R. l. l. et exempla .L. V 75 plane de-m0nStrant. Ubi ordo is est, qui neque alphabeticus sit neque ipsarum avium dispositionem quandam patefaciat.
At hoc certum videtur, Si Sonum eorum reSpicinS, Oeabula pavo, an8er, stallina, columba Varroni eiu8ve auctoris iudici iustae nomatopoeiae condicionibus minus Satis facere quam n0mina Superiora. Hae in re certe eius Rcumen approbare non recuStabimUS.
De similitudin non est cur fuSius disseram. Duabus formi S Occurrit q. S. a. O Siti UR,NUne paSSi invenitur: e. g. cuniculi δὶ, mundu s, vel graeca bulla pleraque Vocabula mutuata ali modo huc inserenda Sunt, b. mea an ira, fgura quae dicitur κατὰ αντIφρα τιν. Sunt perpauca: Angiportu S, bellum, caelum, ferentarium Τ), 10edum 8), lucus Τ), multa li 73, prata, Sera, Vallum. Modu pri0 SemaSjologica tantum nititur mutati0ne vel translatione ut ipso dicit V 2): ea Se Europa loca , fere nominata aut tran Statici nomine ab hominibus ut . Sabini et Lucani, aut declinato ab h0minibus ut Apulia et Latium, Aut utrumque ut Etruria et Tusci.' Hac in
hendimu amnitatem cum Schemati ab Augustino inlibollo cui nomen Principia dialecticae vid. App. II eXpositis, ita tamen, ut nesciam an in hoc opuSculo con8ulto translationi Semasiologica iungia Sit disserentia honetica sim exemplo horreum hordeum), quae in .L. deeSt.
Inter elyma per figuram κατὰ αντὶφρασιν Xplienta num tantum Verum certumque eXStat vallum et parva mutatione x me his f. in capite de semasiologia IV .
207쪽
soni etiam : prata, nisi potiuS 0 loco L. L. V l, cf. R. R. 7, 10 . abusionis ' guram Varro Significat. Nusquam dostgura illa apud Varronem agitur, ita ut manifeStum sS0 videatur, eum huiusmodi explicationi parum savisse. 0rquam inde memorabili e8 obServatio eius critica V 8Sq. 3, ubi VideaS, quomod Se habeat erga Aelium Stilonem et hanc eius gurum Saeptu usitatam i).
brum denarius 23, deunx, dextans, Diana L. L. V 68 aliter ap. Prob. Verg. buc. I l), diobolares dodrans, Domi duca, dupondius, curria, elixum, X templo farrago 23. famige
ni0la 2ὶ, mancipium manipuluS. manupretium, mant lium γ), memoria, Mercurius meridies, merula Mircurius Τὶ, motacilla 23. municeps, nasturcium cs Walde S. V.), nequam, neXum, Doctiluca, nolo, non ussi S. Ovendialis, ObSeaenus, Ocrea opituluS, Opiter, cs Walde S. v. et Fun. ad lag. 3233, oppidum 2ὶ ornatu S, Panda, panificium, Panu
208쪽
Vellium, pauper, pelvis, pontificeS, pr0digium, putilucos, quadranS, unerere, reciprocare, recordari, teneS, Rcellum ap. Don. d. 576), Scrupipeda, Selibra, SemiS, Semita, Semodius, emuncia, Septimontium, Septun X, Sepulchrum , SerapiS, SeStertiuS, Sextan ete. Sibylla Simbella, SolStitium, stillicidium. Stipendium, Subtemen Subura, Succidia, terminus 2), ter uncius, tibicineS, trag0edia, treSSiS, triceSSis, triens, tripalles, tubicines, tubuluStrium VehemenS 2ὶ, verbum γ), vervex 2), VeStibulum, veStigator 8ὶ VeStiSpica, viceSSim 2ὶ, Vindemia torin vineta 7ὶ, volpes ex Aelio), vomer 2j. De c0mpositioni usu apud Varronem non multum habeo quod addam. Varro haec duo compositioni se et derivationis genera clare distinxit ubi dicit VI 55): hinch a fando c. etiam famigerabile et sic compositicia alia, item ut declinata multa, in quo et fatuu et fatuaeV. Cf. L. L. VIII AE in . . In verbis comp0Sitis apud Varronem mult0 gradus
aedificium diobolares, Domi duca Fordicidia, Septimontium . b. quae in Varroni fontibus compositi0ne fortasse explicabantur, quaeve hoc modo enodari poSSunt, in quibus tamen de Varronis opinione certi nihil statuere liceat:
B. g. cruSin, cedula, merula. c. quae quamquam Omp0Sitioni rationem haud omninoeXigere videntur, Varro tamen manifeSi hoc m0do X pla-Dat B. g. DeXUm, Ocrea pelvj S, quaerere, Semita ).
Inter haec sine dubio multa Sunt quae elio Stiloni debentur pelvis et alia ejusdemmodi nobis volpes et lepus ityma Ael inna in mentem revocant ) At quid
i Do universa ration cf. e alio fonte L.L. VIII 1 et 2, ubi idem exemplum habes quod .L. V T rediι. Ad quantam audaciam Varro eiusve fons pervenerit videmus cellaeum veriloquio v109): -li-X- se liquore, ex iure γ).' Sic dubio procul si modo Varroni tribuendum est inercurius et mediu currens' August. C.D. VII 14, 291, 32 . Haecine ratio : veriloquii ei dialecto originem prodit cf. Umbr. a. inter vocales
209쪽
nobis cogitandum est de inepto illo V 29ὶ: ornatus
, quasi ab ore natus V ). Iam i a nobi impetrabimus, ut Varronem talia in librum suum admi Sisse credamus do Suo eum hoc protulisse, non adducor ut credam: Aeli potius ingenium hoc loco deteger mihi videor. Attamen exempla Stoica illius compositionis apud Varronem perrara X Stare fatendum St. Quae ibi insunt aut aliis tribuonda aut alio modo explicanda videntur. Sic X 24, cf. VIII 55 in vocabulo bigae viam ei monstravit forma altera: biiugis, jugis . Eodem modo V 72ὶ deunae, quod per Se dilucidum erat, eum adduxit ad deaetans fra de-Sextans), hoc autem ad dodrans m d quadrans , ita ut extremum perveniret ad deSV is ex de-trie n)SVJ. Hoc es denuo demonstrat, quantopere in tymologia ignissentio quam res bonetica pluris habita sit 3. Profecto abSque Superioribus veriloquiis elymum
tantae audaciae in a Jhonetica numquam investigaSSet. Obiter etiam moneo, plurima enodationes hac ratione freta priorem partem ponere praepOSitionem aliquam: . g. amineum, concordia, ei j Xum, X templo, alia, quod genu a
Stoicorum doctrina longius iam recedit. Hoc quoque quaerer licet, num Varro forte huic explicationi per priorem vita partem magi faverit. Indicia haud
. Ideo ot mercibus praeesse' Augustinus dicit. Quaro itur non : eum, qui merce curat' interpretatur 3 Quiano propter graecam Fignificationem : Ερμιῆς ἔρμη γε la α Sermo illud Mercuri metum posterius videbatur Similiter mirum est, Varronem L. L. VII in non .cortumionem' compositionis ratione explicasso.' Hic quoque ortae tantum forma explicantur, id quod Saepe fit ratio inter ornare et matum eos non latebat, sed nihil eam morabantur. Contrarium habe in Luperca etymo Varroniano P. Arnob. IV 3, 143 . . quod pepercit lupa. De hoc voeabulo cf. Walde s.v. bes. Aliter Mim se Vers&hre p. 2l2. Nonne in voco : curri equus, currere L. L. VI I altera forma equirria' ei amminiculo ui 3 De cura VI 6 et aliis huiusmodi f. Rettgenstein locus saepius laudatus, Oh Maur. te. P. 35 et Supra p. 3b Suspicor, talia quoquo Varronem Monte a iSse, qui his studiis totum se daret.
210쪽
Sci an loci Sint, qualem habes apud Sorv. 0n. V 412
.germanu eS Secundum Varronem in libris de stradibus, do, eadem genetrice mann DS, non, ut multi dicunt, de, eodem germine', id quod non minus insignem Varroni etymologiae ostendit notam ). f. tium Varro in Pappo apud Non. p. 18 Lind. de Oce naSturcium. Omnibus compositioni exempli perluStrati hoc Statuere licet, ipsum Varronem hac ratione permodice Sum SSΘ, Stoic ver modo numquam quae talia habet, alii debet,
Saepe laudat nomine. Varronem re vera Suae Sententiae convenienter loquentem
deprehendimus, ubi dicit VI 75ὶ: nec Sine canendo, tibicines dicti '; .e Varro affirmat, in hoc nomine non, ut SSOlet, priorem modo partem Signi cationem definire,
Sed extremam qu0que Vim Suam in e exercere.
hic corpus, ut ita dicam, arti eius etymologicae poSi tum est, hic modus quem alii omnibu praeponebat, in quem ipS plurimum c0ntulit, multo quam alibi minus fontibus exempliSve alieni ObnOXiUS. Quandoquidem vero Soni et Significationis condiciones Singulatim tractabimuS, hoc loco ea tantum n0Sin medium proferre par St, quae non ibi quoque l0cum obtinebunt. A. De SuffiXi S. Varr0nem ostendimus Stoicorum praeSertim rationem, quae c0mpositione continebatur, per Se adhibere noluiSSe, etiamsi haec facultatem ei datura fuisset, qua totius paene vocabuli rationem redderet. Itaque S0lum remedium, quo Varro infinitum saeps numerum en0dationum Obviarum in minorem redigere l0tutSSet. in AE 0Situm erat, ut
λ Hoe videlicet non minus revera Aelianum' sui8Se potest. Idem habes in anuvellii tyrrct L. L. V 14.