장음표시 사용
211쪽
parte suffixa necnon serminatione Verborum ponitus noSS Studui Sset. Absque hac doctrina illuc eum delabi neceSS erat, quo revera delapSuS St, in etymologiam scilicet, qua priores l-q littera tantummodo consuleret,
cetern vero neglegeret tamquam SupserVacanenS.
De Sufflxi nutem ita comparatum est, ut in libris
poSterioribus imprimis v. L. L. VIII 54-63 et I 74 in
controverSi de anomalia an analogia talia prasecipuo in contentionsem vocaret, Sta et Storum proportione magna cura at tu diligentia tractata Sint in libri vero tymologicis miro admodum modo verborum terminationum ratio omnino habita non Sit, immo Spissa vid patur Obvsersari caligo Τ). Quae discrepantia satis iam ostendit fontes duarum istarum Varronis triadum prorsus fuisse diverSos. Iam Videamus, quomodo re Ses habeat in . l. V VII. Varro dicit V 283: armarium et armanientarNιm abiadem horigine Sed declinata liter se quam arca ab arcendo . VHaec verba autem non tam ad ipsa qua nos dicimus Sufflxa portin sent quam ad disserentiam ). Uno tantummodo loco Varronem loquentem de huiusmodi robus inveni V 2ὶ . reliqui quod min0re quam, hi magi Stri Sc equitum in dicti magistratus ut ab albo. Albutus V. De disserentia duarum declinationum, quam Varro non respeXit, nunc sileo. t Significantiam nominis' Suam do proportion doctrinam exponit L. L. et 38 quam quomodo adhibeat vi domus ex L. L. VII l, 39. 66 i. f. VIII 57, ubi . Proportio' nominatur, et X IT. Etiam in rebus phoneticis raro quidem sic gras8ntur: t. i. II 87, Gell. III 4, 6 q. et Ine de Praen. ir. 330 Fun.).
Iterum moneo, Varronem discrepantiam derivationis SuffixorΗm et declinationis torminationum non severius discernere, quam Sensus mutationem internalii V in eadem vocabuli forma ab externa invocabuli forma quovis modo aucta, deminuta, a priStino Statu utiquo semotR3. , Declinata, derivata , cf. Reit genstein .l. p. 8 et saepe alibi, o Varro e .g. L. L. V 2 .R. V. Supra .
212쪽
et suffixi vim nequaquam perspexit, ita ut pr0porti0nem adhibitam haud minus culpare quam laudare OSSimu8. Alibi vero e eius verbi manifeStum videtur id quod a priori iam Veri Simile erat , eum communi SenS multarum terminationum vim atque signisseationem tenuiSse, neque tamen in iis haeSisSe Studiis magis theoreticis. Pauca cito exempla: L.L. V 174 ibella - exurgento parvo '; 88 ,, manipulus - minima manus' ubi ulu SV Sen Sudeminutivo accipitur idem habe S. v. patena V 20),
Varro recte deminutivum Sse credit cf. eiu explicatio . Aliis rursus locis ne hoc quidem dicere poSSum US, cf. R. R. I31, 4, ubi in voce capreoli nihil deminutivi suspicari videtur'). Facile Sed longum St, has observatione innumera paene eXemplorum sit mare Serie. Eodem modo suStinere POSSum HS quam vi vi credibile videatur, Varronem in
v0cabulis dictator V 2 et tributum V 18l nomen
agentis et participium verborum, de quibu agitur, non agnoviSSe 3. Quamquam hoc non ab Omni parte certum est. Etenim Varro Saepenumero ita agere videtur, ut in verbo derivaton0 laudet Verbum primitivum, verum hoc Superfluum ducens Statim utri u Sque etymum proferat: cf. .g.
' idem fortasse subest apud Cassiod de art. et di8c. 6 p. 560 Fun. r. 2213: Varro libro, quem de astrologia congeripsit, Stellam . Ommemorat ab tando dictam' stella re dat letno ikkerondostille ing.
' Quantopere hoc sit mirum, ostendit messis veriloquium, quod R.R. Ib0,1 et 2 primo in sonte 3 cum metendo coniungitur, inino
tamen aliter Xplicatur: a quo medio u.V. me8Sem dietam ut O. Nonne in tali homino omnimodo desperandum est Ingenium hercle VituperRtione maius l
213쪽
per fontes diverso. 33, ut ratio Vocabulorum palla pallium, Serv. 0n. I 648 et L. L. V 133), rica ricinium V 130,
132ὶ sacrum sacellum Don Ad. 576. cf. i. V. patena V 20 aliter Varronem mirum in modum penitus fug0re ira r. ccedit quod tyma evidentia, qualia habes L. L. VI 6 0. g. lingere: λιχμα 2 ai χ cum Sono nasalill, gignitur: iγγεται , non e tendebant, ut diligentiam in verbipartibus extremis apud Varronem eiu Sque aequales augerent. B. Do iri Oro 0rbi parte. Quae cum ita Sint Varro Spem omnem diligentiam quo in priore verbi pari collocavit, in radice , ut loci compluribus dicit, L V 13 93, 23, VI 28, 35 VIII 3 et per imaginem V 4 et VII 4.
Quomodo autem, Si pSa etyma conSulimus, Varro eiusve aequale in his diisse ultatibus e sesserunt Haud omne vocabuli forma aeque originem vocabuli ostendere Varro dixit saepe igitur ea sormas eligit quae clarius viam monStrent λὶ Rem quoque contrariam aliquando ossendimus, ubi eae certis formis alienis explicationem petat: e. g. corbes corruebant, V l39 imperfecto hic opus non
Porro si Varronis obServatione ad rem boneticam pertinentes consulueri v. infra p. 209ὶ Semper et ubique tres tantum litteras priores excepti duobus usibus R. R. 3l 3 et Gell. III 16, 10 eum respexi SSe animadvertes, quod idem etiam ostendunt Varroni ip Sa etyma, quae ad hunc sin0m omnia in tabulas redegi. His rebus suam divinandi libertatem paulo arctius terminatam, ceteroquin summe arbitrariam, exercet, nulli SinSuper legibus vel potius inclinationibus ductus et soli
bonae malaeve Ortunae commiSSUS. D s. supra p. 168 et 195, A. 1 et .g. .L. V 66 Diovis .
214쪽
Ut Iohannse Mauropus, ita noster quoque - Sed in initio Solum vocabulorum, certa litterarum coniunctione tamquam verb0rum reliquia repraeSentare gaudet:
Hoc loco denuo rem commemor0, qua mihi quidem permagni videtur esse m0menti DiStantia Scilicet magna interest inter doctrinam grammaticalem abS0lutam sibiquis
con Sciam et en Sum quendam communem et ObScuram
quodammodo notitiam atque S dumtaXat acquiSitam, tam in Soni condicion quam in Significationi atque partium orationis natura. Sic in Varrone quoque comparatum est, ut in l. -VII illius doctrina nullum exstet VeStigium, alterum vero nulla con Stantia ac Sine ration0 certa interdum in Varronis cogitationibu praevalore mani-DStum Sit Conferantur .g. falces L .L. V 137 0 falli VI 55), illud a farr0V, hoc a fari quorum Varro prius obs0rvations phonetica de mutatione ornat, posterius
non commentatur, cuiu rei cauS dubio procul in eo posita est, quod Sen Si r illud in fari' non eadem condicione teneri atque in farre ' neque illic aequo firmo id cum verbi initio c0niunctum esse bene intellegit. Verumtamen hoc non ita certum est, ut in omnibus rebus quid Varro cogitarit, identidem clare diScernere p0S-Simus. Apud Serv. Dan Buc. VIII 12, ut unum Solum eXemplum steram, legimuS: -- quoniam apud vetereS. laude habuit nomen sc laurusi, nam laudum dicebant', quod tymum Sequentia Varroni vindicant. Apud Servium igitur observationi phoneticae nihil invenimus Oritur quaestio, uirum Varro nomen explicuverit mutatione d ςr, an Solum tuu et hac in re Satisfecerit. Nempe eum talia
Porro in eiusmodi quaeStionibus re ph0neticae et res SemaSiol0gicae inter Se proportione quadam tenentur, quaB in homin sibi constanti certa fere atque firma est, in
215쪽
Varrono vero nusquam non vacillet atqu0 fluctuset. Quod si qui huius Varroni inc0ncinnitati cauSam ex parte fonte diverso ponere velit, Vereor ut ex Stius thesis elaboratione multum proficiat. Immo culpa in Varrono ipso posita Si neque quid in quoque vocabulo eum moverit, umquam cognoscere poterim US, . . . Dequ in huiusmodi viro, ut mihi quidem videtur, operae pretium St. Quod iamiam pauci illustrar volo. Saep0 t, ut rem honeticam Sati vel nimium in eius c0gitationibus valuisse iudicemus. Magnu in his rebus diligentino docum senta uni explica
intellegondum Sit stultum illud: quod e terra ruitur,. ruapn i, unde rapa V V 108, qu0 a in rapa longumeSset, brevis in rapiendo, et testam hypotheticam ponere maluit o deinde per syncopen toller0, et a longum Sus1jX ', cuiu rationem non reddendam sibi crederet, tribuere. Idem nobis praebet rosea Paul. 0St. p. 283 cf. Reit gen Stein Hermes XX 539 et Fun. p. 352 non a r68a' sed a r6rΘV vel potius a r6SV δ).Paucis hic tangero volo rem pud Varronem notatu digniSSimam, quae n0Scio an certam de his rebus prodat doctrinam, quaeque Varronis serisum phoneticum utique manifestum reddit. Nam quod aliquotien i excidisse putatur i. ita ut nulla huius rationi adsit nece8sitas, tam' In erodibilo paeno ost, odem modo Ura 36 Varronem rastrosa ruendo', et ibidem rastellos a radendo' derivaret f. V 36 in.
' Prorsus pandem rationem habes in his elymis vitulus, egi
r univerSR, cf. edeluis iurat s).' Similiter apud Aug. C. D. IV 8, 155, 6 Rusina cum ruribus coniungitur a nominativo γὶ sed ib. VI 23, 303, 5 Rusora rursu8V
216쪽
propter rem ipsam in Signe St, quam quod Semper fere ipsum ad hanc rem ceteri vocalibu praeponitur, Θ vera, ut hodie omnibus notum est, quia i vocalis leviSSima St, ad quam ultimam vocales latinae tempori curSu devenerint. Rem profecto miram et diligentiam in Varrone alibi inusitatam atque inauditam, quae pri0rom Statum vocabuli poStulat, unde ad formam descendat hodiernam Verum perSaepe etiam sit, ut par quoque SemaSiologica Sati Superque apud nostrum valeat, ita ut coniecturas ei inspiret, qu0 ad 0num attinet, prorSu RbSurdaS.
EXempla sint adasti ambagio VII Ilin. Aventinus advectus V o), Graccus Q gerendo Ter Scaur. p. 20, 23, panuvellinum volvo V 114ὶ pertinacia α pertend0 V2;V. Supra p. 16lin, ubi ra, Succusanus V 48, ubi ratio geographica et compositioni faStidium iungunturin victrix vincire V 2: videSne haec non quod vincere Velit, . VenuS, Sed incire in vinea α vitis V 37 ij.
Ignorantia Sus Xorum quae e0rum quibu SubOrdinata aut 00rdinata essent, ut nunc grammatici loquuntur, hoc quoque effecit, ut SaΡpenumero ratione Sema-Siologica et etymologica falsa ordinem poneret in VerSum
Quare hoe i tu quaestor, quaesitor' non memoret V 8 cf. V 79ὶ e.g., non liquet cf. praetor V 80, 7 et de is l.
Eodem modo in suflixis interdum nimis est aceuratu8 cf. tempestas
In vocabulo praetor V 80 ot T Non. I b Lind. mihi non
constat, utrum Varro re Vera id e praeitor eonflatum perSpeXerit, an praetor' intellexerit quasi Voοr-man', SumTi tor, ut tibi aepe, vim non tenenS. Alia sunt,quae autVarronis neglegentiae imputanda sunt aut eius Semasiologia aestimationem mon Strant: s. Subtemen VII 3 ex Sub-Stamon , a Varrone non eum ΘXendo e . Subtegmen' ΘXplicatum), at optime rmantelium VI 8 a manu et tergendo', quod ibi notio tergendi menti obversari O miri ni debet). Neglegentiae est, ubi L.L. VII 30 ambages X ambe' derivat, et proXim capite adagio tamquam ambagio ambiendi verbo deseripsit. Hic enim tam per Se quam propter glo88Rrum ordinem probabile vid0tur, Varronem in iis verbum agendi agnovi8Se.
217쪽
ut agger ab aggerando genria a generando, locus a locando, Sera a Serando, vel contrario Da0d facere a facie Caldo
Etym. Wrib. p. 202 facies a faciendo derivat )ὶ tormare aso rura, velle a volunt ut0.
Quod si falsum est, stulta tamen illa consideratio apud poSteriores frequens, quae Vocabuli ambitum vel litterarum numerum metitur, ut brevi SSimum quidque per Se putet antiquissimum, Saltem non duui grassatur. Sed in his ipsis rebus vestigium adhuc illius vitii originis odorari mihi videor, quod veterum etymologia a logicis vel certe Semasiologicis meditationibus profecta est. Ut nos vulgo dicimus Wat Ah00 phiat. Wiua men et plinis t. alien grendelet aar-hmee me grendeli itidem Varro eius lue aequale vulgari admodum ratione uniuscuiusque verbi inquisitionem in Stituerunt deque ii disputarunt.
Ut summa tantum ponam, hoc capite, in cuius argument Varronem maxime Se pSum vj SSe atque ibi indulsisse credimus, constantiam eius parvam, intellegentiam vita linguarum exiguam percepimus. Multa in Sunt ac varia Varroni ut e sontium diverSitate ad novam Suam eniteretur unitatem non contigit, quia ipse minime firmus ibique constans erat, utpote homo in Omne fere parte vel potius in nullam omnino proclivis. Eiusmodi consideratione Se haud magni pendere, quas aequale diligentia, Si non ratione ac fructu, maiore cordi habuerunt, X pre880
dicit VII 106i: siquis alterutrum equi malet, habebit,auctorem , h. e. Se talia minus morari '. x Reetius Goll. XIII 30 2 facies a faciendo.' Taedii plenum est stulta colligere. Quare e ima documenta tantum pauca asseram fiscina dorendo v 39ὶ sicilire R. R. I 69,
2 . qua Section arbitror dictum s. pratum V . doceo a dicendo vel
218쪽
Varro igitur nonnulla verba obScuriora putaVit, quod nech qua recte Si impOSita, cuncta manet Sc impositio - , multa enim Verba litαt eris commutatis Sunt inter-.90ltata, e. q. S. L. L. V 33.' Nunciam perlustremu locos, ubi de huiusmodi rebus loquitur, deinde quid ad hanc rem tyma pSa conserant pauliSper videnm US. EX e Si quaesiveri cur tandem vocabula tot subierint mutationeS, recte re'pondebit, Si parum definite . VetuStaS-pauca non deprRVat, multa tollit; usem puerum vidisti, formoSum, hunc vide deformem in Senecta tertium Secu-hlum non Videt eum hominem, quem vidit primum ' VI.
Ibi Nestoris imago ei obversabatur Τ δ). Re igitur spe haud
melius comparata est hic eam opinionem habem HS quaB linguam paulatim minus rectam evadere putat. Quod apud antiquo tanto per illi doctrinae videtur AS in natum
tamque rete cum tota eorum mente coneXum, ut huius
rei Varronem auctorem fuisse negemus. Apud Gollium do Varrono hoc invenimus XII 10 4ὶ: M. Varro in libro, Secundo ad Marcellum de Latino Sermone ha0ditumum' ἡ dici oportere en Set magi quam aedituum', quod alterum sit recenti novitate fictum, alterum antiqua origine . incorruptum', ubi ipSam Varronis habemus sententiam
idem R. R. I 2, 1 et, ut fit, brevius L. L. VII 12 6t VIII 61j. Ut Aelius L.L. V 59 novissimum' recusat, ita Varro
219쪽
hic vetustatis XAistit consservator Cur et quomodo iuxta ha0ditumum V recontis novum illud aedituum V excogitassent, non disquirebat. Tamen hoc Xemplo illla Strari potest, qua ratione illam se pravationem Sibi fingerent. At voro si paulo diligentius in Si Stimu S in Varrone Spe iterum frustramur. Mutationum nam quis L. L. Vi causa reddens,
breviter complectitur quae dubio procul in il II-IV fusius exposuit' nihilominus illic copiosius de iisdem rebus eum
disputaSH Su Spicor, nequaquam melius vel gravius. In h0cutique libro leve talltum chelia a nobis offert, quod potius ordino facta disponit quam X plicat Origino ac natura. Bis quaternae, inquit, ala Sa Sunt commutationis: liti . rarum enim sit demptione aut addition et propter earum, traαio cita itionem aut Ona mutationem, ita Syllabarum
, productione ) . s. etiam VI 2 et VII l, ubi eadem brevius
Ita l. l. expresso dicit: ut in superioribus libris ostendi.' , Traioctio ' apud Cic. r. 30 et Auct stiliorenu. l. 29. An.traiectatio is oraiectio' ot tralatio' contaminatum ost, ut Olminit .l. V. Bu Pr p. 99 et 89.l putat 33 Hic locus conclaniatu ost Gool o School in calco, Scaligerum ot uellorum oculi, dubitanter proponunt: item yllabarum Production correptione adiectiono detractione , coli ni tallor Quint. I 6, 32. Sic utiquo octo eas tuo diversas ab mus caus- , quar mihi quoquo
talo quid legendum 8So idotur. Notandum Oe Olum PSt, mutnti O-nem, o etc. hoc Od non Sub litterRrum commutation enurnerari. Sed sub syllabarum productione aut correptione. Quod ni allor, arcto cum Veterum Sententia cohaeret, qua Oealis aceto minus per Se quam
syllabae culmo ot corpus considerabatur. Quintiliani divisio qui saepius sontes non intellegit et deincep perperam supplot cl. Usener Sita. Der. d. aver. Mad. phil. hist. IS92 609 sqq. , ibi non confitat: nam quae est disterentia inter literarum et 8yllabarum Porreetionem sive correptionem 3 Ubi traiectio memoratur Idem pertinet ad L. Spengeli coniecturam, qui productione' Σ- pungore vult. Wil mann denique de M. Ter Varr. libr. r. p. 244qq. , cui Olmi Archi f. at Leae. VIII 63 sqq. assentitur, legit:.8yllabarum productione aut correptione, denique vocabulorum .compositione aut coulisione . Huic coniectura nounihil refragatur: P. quod loci, quibus nititur, aut aliter nunc leguntur L. L. v 17 ubl.conlisum' legebat coli. Prifie III 410 sqq. vulg. exhibet conelusum V
220쪽
tangit. Religenstein sesch. d. r. n. p. 187 haec Omnias Philoxeni doctrina manasse Suspicatur V. Supra p. 733,
quod num rectum sit, valde dubito. At cum Graecorum παΘολογIM Studii hoc arcte cohaerere, neque Varronem haec solum et primum' excogitaSSe mihi quoque videturvori simillimum. Has octo causa Varro dicit OS OSSe animadvertere . in On Suetudine communi V6ὶ Quae observatio quamvis n0stro iudicio recta videatur necnon aliquantum promittat, vereor tamen ne ad prorsu nihil redeat nam revera mutationes phoneticae in loquela cottidiana obvia adeo Sunt subtile et tardae, contra hae cauSae tam graVe tamque
cottidiano, e lingua locuta' deduXiSSe nullo modo probari possit. Nusquam enim alibi hujus consuetudinis communis in Varronis elymis ullum invenitur Vestigium. Quae cum ita sint, haec ObServatio mihi utique non prior, fortasse etiam p0Sterior Videtur quam et classium Xcogitatio Varro eam, ni fall0r, de Su aut aliunde Sumptam defensionis causa addidit ). Sed hoc nondum contenti Varronem diligentius perscru-
aut odio lacunos putantur si V 1763 2'. quod mihi quidem per-
Suasum St, Varronem numquam de Subtiliter neque tamen diserto, nam ubi inter has status est finis discreviSso compositionem in qua voeabula haud ita multum mutentur, .g. aedi-
si racium et conlisionem ubi maiores resecentur partes Sept emi
unae) 3'. quod huic loco non convenit. Nam de rebu8 phoneticis, quae solae hie tanguntur, nihil asserunt novi, de etymologiae vero rationibus, de quibus hae coniectura agit, Sermo apud no8trum hie non e8t. Varrone, qui in pSi Schemati enucleandis vel elaborandis satis erat speetatus, in huiusmodi rebu8 magnam Sui constantiam Xspectaredobemus. f. ibid. perlectum : Sit sacta', non praesen8 fiat , licet animadvertere talia OS8imus tantum in iis, qua oeulis vel auribus subiecta Sunt. Odem modo Varro temere ad mutatione quasdam phonetieas prorsus inaudita interdum addit: ut Saepe', ut in multiS