De veterum, imprimis romanorum studiis etymologicis

71쪽

Hoc qu0que monendum videtur, Xempla Stupidiora Lapud

Sextum n0 rei demonstrata Specimina me neque prohibere, quominu rectu altu quo Sen Su Sub iis lateat. Itaque iam ab iis vocabulis, quae rebu aliqua ratione simile sunt, ad alia genera procedimus, quorum vocabula rebus nominati non ex omni parte congruunt. III. Si qua re non prorsus eadem S atque alia sed aliqua temta ei similis, huiu nomen ei imponitur, e . . hcrura ' dicuntur, quod longitudin atqu0 duritia inter membra cetera Sint ligno crucis miliora August. . V Apud Augustinum: reriιm similitudo' IV. Ut AuguStini verbis utamur, sic comparata Strerum vicinitas, ut Surpetur nomen non tam rei Similis,

e. a parte totum mucro m gladius.

f. a tot pars capillus tamquam diminutivum intellectum Τλα capitis pilus i.

i Sicut, ubi compositionis affert oxemplum ιττοκ νταυρος et nun-l0gine ac σικάς e. g. βροτος - Κίκλ.ocib. I ειωτικά as ς illie tiri cini quoque compositionis do qua vide infra ratio redditur, si quid video, hie tamen de sensus tranfiitione, non de nominum imposition agitur Templis iam hercle, huic rei parum idoneis.' Hoc Xemplum suspicionem movet, quia initio compoSitioni potius illustranda inservi8Se videtur.

72쪽

V. Abusio I apud AuguStinum: . . cum horreum dicimus ad 0rdeo nominatum, licet triticum in eo SSer-

Vetur.

VI. Contrarium. Si Augustino fides habenda est, h0c modo explicarunt lucus, quod minime lugeat , bellum, quod res bella non sit ' laedua quod res foeda non sit. 'Stein thal I pag. 337 de hac figura AuguStinum Xprobrat, qu0 St0ic0rum rationem absurde turbaverit. Si tamen non ipsi id eYcogitaverunt, at grammatici p0St eo moniam isto modo e0rum rationem interpretati Sunt cf. LerSch. III, 9 sq.). Sed non video, cur ipsi Stoici nostram figuram non agnoscere ac comprobare potuerint. Sic ut Supra rem disposui, logice admodum a Similitudine usque ad contrarium progreditur. Praeterea, Si SeXtu adv. hys. II 63 cf. Stoin thal P 336ὶ γαυrIωσιν figuram ut rationem notionum ἡVorstellungsfigur ' novit et alibi v. Supra p. 56 την α ξοτων ἐναργων μεταβασιν in etymologia defendit, equidem n0nvideo, cur Stoici hac ratione freti atque logicae magi quam

ipsi lingua Ru Scultantes, illam ha τιίσεως figuram non in etymol0gjam recipere potuerint, dum rationem inter duas noti0ne exStantem item inter rem nominandam et nomen imp0situm adhiberent. Apud Sextum ἐπισυνΘετικως et Diogenem Laertium συνθεσιν)etiam comp0Sitionem invenimus, duarum notionum concretionem indicantem. Quae proresus aliam nominandi rationem indicat, atque praecedentia. Nullu dubit0, quin haec Stoicis ipsis debeatur, tam propter e0rum huiuS figura0u Sum quam pSiu rei probabilitate inductus. Cur hanc igitur Augustinus neglexit Quia, pin0r, neque lingua Latina neque etymologia Romana eam Saepe ostendit Dei Augustini expositio valde confusa est abusionem bis nominat, in generali parte de vicinitate OXemplum uarum o into IV et e hoe exemplum). Mihi videtur nece88 ESSO, abuSionem inter vicinitatem et contrarium collocaro, licet logicae contemplationi vicinitaΗ et abusio idem sint illa enim similia in duabus rebus respicit, haec

dissimilia Plura vide in capite de Varrone C. II, IV.

73쪽

partium autem inter Se relatione et natura apud Stoicos nihil invenimuSij. Alia exstat divisio apud Proclem l .l in quindecim classe. i, quam quoniam et perturbata est neque de Stoicorum tymologia Singilliitim agit, iure n0Stro hic

omittemu S.

Quid meritum, qua ind0les huius Stoica doctrinae est 2

Constat Augustinum quoquo vel ius auctorem in exempli Latinis ligondis parum apte circum SpeXiSS I apparet igitur periculosum opus 880 eius exempli fretum Stoicis prioribus inconcinna obicere, quae X Stis elici possint; quamquam auctor Latinus nimirum talia numquam in suum Opus recepjSSet, Si de hac re Stoici satis fuissent plani atque PerSpicui.

Verumtamen praeter ea quae Supra iam animadverti, duo Sunt, qua ipsae clames haud minus quam exempla Oxplicite monStrant.

I. Hodie nos classes I-II in nominum impositione ponimus, ut reliquas III-IV significationi transitiones

ducimuS. . g. jScina a vi Sch vij ver vij ver'. Licet aut0m fontes noStri hanc rem pro certo affirmare non inant e. g. licentia nominandi' et alia ejusmodi apud Augustinum ambigua Sunt, quia nominare est tam be- noemen' quam noemen'), cum cuncta exempla eodem Spectantia, tum persecti formae qualia habeS: pepererit , huSurpatum St , dictum Si , appellatam' etc. 0pp. e. g. USurpetur , Vocamus'' Opinionem commendare videntur, non de usitata a Dii ni, Sed revera de

74쪽

nominum impositione hic agi. Qu0 Si rectum est, Stoico hoc modo Secum c0gitavisSe puto: vij ver' initio dictu est piscina, quod multis rebus Similis S alvo alicui, quae piSce continere p0SSit, Vel OtiuS, quod in eo piSce natare p0SSunt non piscina fuit primitu .viSch- vij ver', inde nunc etiam signisscat quemlibet vij verV. Sed videamus, ne hoc magis Stoicis eorumque exempliSaccommodatum videatur. CruSV enim Xemplum aliam

vium mon Strat. Crux Secundum II significat . kruisV; crus idcirco n0minatur Secundum III quod cruci similo est. Quod si ad piscinam adhibebimuS, evadet hvh ver '

tium admiXtione I, IIJ. b. Nomini impositionem per derivati0nem III VI).

c. Nominationem, quae continetur Significationi mutatione. d. Nomini impositionem, qua alienum nomen iam exStan rei ni v x hominum voluntate aptatur. Vereor, ne haec ultima claSSi ut revera omnium minime

est usitata, ita Stoicis maXime comprobata fuerit. Praesertim quod discrepantia inter et o eos latuit, id magnum vitium iis est assignandum et per longa Saecula cf. apud Varronem peSSimi fuit exempli, quod in mirum quantum

err0rum homine induxit vel certe bona Semina exstinxit oppreSSitque. II. Hoc quoque notandum videtur, Stoicorum claSS0stam per Xempla quam per eorum naturam Sub Stantiva tantum Spectare. Ubi tigustinus . l. etiam vinciendi ty-m0 proponit, id vinculum m0d derivati0nis St, non per

Se J0nitur. Quod vere Stoicum videtur et redit in Iob.

75쪽

θυο χἁτων. V Hac in re Stoicis cum hodierna lingua psychologia conveni ty). Verum ista de maiore Substanti vi auctoritat opinio tantum valuit, ut reliqua tres partes orationis aut numquam articulum et coniunctionem aut raro ac fortuito verba in Studiorum partem reciperent ). Ad Summam, quae Stoicorum tyma in singulis robus reperimus, neque Heracliteorum de quibuA s. R. Schmidi p. 23 neque Platoni pra0Stant. Etiamsi ipsam loquondirationem magis hi Storico definierint, at signiscationis c0rte

mutatio eos non minus latuit quum SuperioreS, nequedi Screpantiam derivationi cum ta mutatione m0liu in . tellexerunt contra, honetica mutationis, de qua Plato iam insigne obsorvatione dederat, apud Stoico ne minimum quidem vestigium invonitur, undo talia iis cordi fuisse certum Sciri OSSit. Controversia de lingua analogia et anomalia ab hac commentatione proprie aliena St, quippe cuiu Singulae qua0Stiones, quae anomalam linguae naturam iis patefecerunt, ad declinutionem potiSSimum pertineant Pauci tamen hic rem tangere velim utpote quae Singularem Stoicorum proprietatem perire Videatur. Qui non miratus St, Stoico qui linguam φύσει praedicti rent, e0Sdem primo fuisse, qui linguae un0maliam et

detegerent et defenderent ΤQuibus r0bus inducti Stoici linguae studium et etymologiam aggrederentur quibuSque rati0nibu litiguam φύσει

'h CL .g. undi , ikerpsychologie ' II 2, p. 9 sqq. Quae auit causa v. infra), propter quam Varro in L. L. VI alio

sonte in parto de verbis usu esse videtur.

76쪽

esse iudicarent, supra Xp0Situm est. Quae cum ita eSS0nt, fieri non potuit, quin ipsa Sta in linguae partibus occupatio St0icis, quo non aliter quam Platonem et Aristotelem notionem et eius Signum vocabulum), cogitationem et eius signum linguam non duo me diversa iudicasse monui, perSuadere deberet linguam cogitationis haud perfectum ' esse speculum Indo Stoici, ut philosophi quibus cogitatio, non lingua plurimum valeret, linguae anomaliam

pr0 nuntiare SuStinuerunt. In hac re perScrutanda magna sagacitate, magno ingenio usi Sunt. Ε multi rebus, quibuS linguae anomaliam sirmare Studuerunt, haec excerpo VOcΛ-bula ambigua Sunt αμφὶ Θολαὶ eorum Sen Sum c0nteXtUS tantum declarat, neque i quidem Semper in rebu contra

riis y lingua multa laxe vel parum Xacte eX primit; neque numerus nec genu in lingua veri et logicis relationibus congruit et alia talia. Ante omne Chrysippus fuit, qui hanc inquisitionem ex0rsus Titum brevi 0rmula c0mplexus est: ChrySippus de aequabilitate cum Scribit ser-omoni S prop0Situm habet ostendere simile res dissimilibus is verbis et Similibus dissimile eSS Vocabuli notataS. '

ὶ Lerse III 55, quod vetores unius vocabuli saepe pluros offerebant enodationes, id apud Platonem ot ristotelem in neglegentia ponit, apud Stoico vero coli. Diog. L. VII 62 Chrysippi doctrinaodo cuiusvis vocabuli ambiguitate deberi conso cf. Goll. X 12 . An recto, valdo dubito, Siquidem eius amphibolia dissorentia multo

minore Sunt quam qua in uno verbo tam varias tamque late diserepante eXeu8aret etymologias. Sed enim doctrina atque eiusdem usus tam apud antiquos quam odio forSitan non prorsus ait idem, et portonuem amphiboliae discrepantiam etyma tam late disserentia fortasse DXeusare potvorant. quidem Semper putavi, hae ratione id egisse Rntiquos, ut miro an modo ita suam enodationem comprobarent v infra de Cratete . De hae re universa es. .g. commentatio unius e nostratibuΗ J.

77쪽

Qua conclusio tantum afuit ut Stoicorum de lingusto

origine atque natura opinioni atque eorum Studiis etymologici refragaretur, ut contra illam potius firmare vide-rotur, nec tompus integra et Suo contenta relinqueret.

Etymol0gia enim Studia etiam post Chrysippum dudum Suum retinuerunt locum. Quomodo igitur res S hab0ι 2 Priusquam linguae anomali a Chrysippo tam irinis, ut viilobatur, fundamentis poSita Si Stoici aliunde rem aggreSSi pronuntiaverant, cognitionem vel sapientiam in

lingua SServatum DXque ea eliciendam non dialectica cogitatione et veri cognition contineri, Sed potius eam reddoro et tamquam reSonare commune omnium gentium notiones κο ai γγ ιαι, προληψ εις , . . Sapientiri alterum et, ut

ita ilicam, deterius genus i. nomalia vero agnita hanc opinion m commendari credebant neque etyma indagaro desierunt, ut hanc Saltem Sapientiae Speciem e vocabulis proferrent utque per etymologiam contemplatione Suas mytholi gica comprobarent atque definitionibus Suis firma in OmnibuSque acceptam acquirerent normam. Quamquam revera in dialectica abi Oluta et linguae contagio vacua Stoicorum eiusmodi tymologia vim suam amitten prorSus Supervacua evadere debuerat. Verumtamen fieri non potuit quin talis nomalia con- coptio postremum linguae Studii Sucum Omnem ac Sanguinem, omnem donique d0lectationem philoSophi dignam adimeret. In hac ro St0ici ibi constiterunt, ita ut posteriores Schola Sectatores linguae Studium mitterent se praecipue

othica parti Se dederent Attamen breve illud tempus,' Quam absurdam do hae controversia opinionem POSteriores habuerint, optime doco Varro L. L. X Q -- cur dissimilitudinem mei, haberi oporteret' e.q.S. j liis verbis idem oro pronuutiavit Aristoteles es. Sinintha I93ὶ quamquam aliam conclusionem ex hac re fecit. 3x Nido supra et cf. Steintha I 365. , Quamquam temporum ratio ipsa Don minus ad ethicam colondam allexisse vel coegisse videtur

78쪽

quo Stoici philosophi se grammatici loxandrini de hac

controversia manu co Serebant, tam grammnticae universae quam doctrinae etymologicae fructu tulit uberrimos. Vix t0ici alio se receperant, cum illud culmen, ακμη illa abiit ).Ε ijS, quae a me Xposita sunt, sequitur Stoicam etymologiam ad Severae dialectica postulata tamquam ad

ObruSSam Xigendam non SS0, quippe quae X ea linguae aestimatione gigneretur, quae logicam naturam linguae utique negaret.

De Cratete ). Crates sui grammaticus in philosophis,

philosophus in grammaticis unde facile colligitur, quanta eius auctoritas, qui eius locus in nostrae disciplina historia fuerit. Fuit enim quasi pons, quo philoSOphica contemplatio et logicae normae p0Stulata cum grammaticorum cura, diligentia, X perientia congredi p0SSent; de quo congreSS Supra iam dictum est. Omnibus notum Si viribus eum Omnibu eniSum 8Se, ut linguae anomaliam c0ntra Aristarchum defenderet ac vindicaret. Equidem autem probe Scio, Saepe admirationem iam huiusmodi dicta movisse: Crate aliique Stoici lingusto principium in anomalia ponunt ' Quod ni fallor, aut parum apte expreSSum Si aut a Ver longe alienum. Sic res Omparata fuerit. ΕX duabus, anomalia et analogia, prius illa, a St0icis Scilicet, in medio p0Sita inque brevem redacta est formulam Deinde leXandrini, ver in hac re grammatici, quibus linguae ordo axioma immo ipse rei nucleus esset, anal0giam elaboraverunt atque defenderunt, cui tune anomaliae p0Stulatum' Se Opp0Suit.

Cf. .g. Steinthalo 374, Rettgenstein Ioli Maurop. p. 88. De huius certaminis fine u infra Varro C. II II. ' De eo es disputatio et fragmenta in C. Wachsmuth, de Cratete Mallota, Teubner 1860, et Steintha II 12l-127.

79쪽

Haec tamen nil umquam fuerat DiSi negatio analogiae, quam prius a priori ut dicitur indi Stincto Su Spicati erant, deinde grammatici certa sub forma proposuerunt. Non dubium est, qui Stoici numquam id linguae principium meiens

visum Sit i. Cratetis olyma praecipue in eius opere περ της 'Aττικιῆς διαλεκτου de qua id apud ach Smuthium continebantur. Quae tym e fragmenti excerpsi, ut huc notatu dignissima resurrem.

Iam Statim sentimus fragmenta perluStranteS, Cratetem potius fuisse Stoicum inter grammatico quam grum maticum inter Stoicos adeo omnia accurat tu quam apud praecedente tractata Sunt atque subtiliorem rerum grammaticali uin produnt notitiam.

Duabu rebus a Superiorum tymologia Cratetis dis ori: I. Maiorem linguarum exterarum cognitionem in iis ostendit: sic lingua chaldaica momoratur schol Hom. A 59l, Vachsmuth p. lin, lingua Carum schol. Hom. 50 ot

Et Mugn. p. 45 S. V. . ra; in lingua Persica K. γ τε ιττμ'Aττικῆς διαλόκτου apud Athen. XI 497, 3. II. Crate iam etymologia retuS, auSus est Secundum eam etiam vocabuli Ormam mutare:

λ Notatu dignum mihi videtur, easdem ero consideratione hodie recurrero in controversia illa do: dio Aus natimstosi xkei de Lautgosei Ze' ' Hic tamen nalogiae frater, ipsa Xceptionum negatio, pari iis a Brugmanno cum suis quam contrarium in certam Ormam redacta est. Si in robus honeti eis illo ordo, illa legalitas ' haud ita

saetio monti tamquam necessaria occurrit quam in rebus grammaticis, quae una hominum Pnte Rrctius cohaereant. In veterum controverSin hoc Statuere licet, utramque partem alterius rationes non prorsus intellexisse, quandoquidem altera philosophice, altera grammatice, Sit venia verbo, linguae Originem, Riuram, finem considerabat.

80쪽

Aliis tamen rebus, imprimis myth0logici et physici S, iustum Stoicum S praestat, cf. Oh Lyd. de men S. IV

vitio duobus etymi suam Xplicationem Se sirmaturum Sperni. Cetera n0 habeo qu0d de Cratete ampliu animadvertam.