장음표시 사용
91쪽
In Signia eius tymologia exempla duo asserro mihi liceat:
ψω, o caesai ζω, εἴ οἱ κα eωμος Quamquam hoc fragmentum non certo argumento Philoxen tribuitur. Cf. etiam r. 6 sub ε φωνIa inter mutationi cauSa numeratur et 8 ubi apparet, quanta sagacitate proportiones suas indagaverit apud Funtii olium.
92쪽
De primo tymologico graeco.R0ttgenstein in libro seschichte de strieehischen tymologi a 189 p. 173-183 primus edidit, commentatus
est Iohannis Mauropi ab Euchatti poema etymologicum,doind0 1901 in commentatione M. Terentius Varro undIohannes Mauropus o Euchait in spe compendium R. ;R. s. - Religenstein Geschichte etc. p. 3-3 idem opusculum duplo quidem malu denuo emiSit novo codice A saec. XIV, e cod. nec XI, cf. . . p. 173 B Saec XVI vel XVII '. s. . . ab pS reperto. Hoc p0em ad prot0typon, a Christiano int0 400 t701 . . factum, redire Veri est Simillimum SagaciSSima autem computatione Sus eligenStein demonStrat, Christiani illius etymologicum nihil aliud esse quam daSalteste grieghische tymologi k0n V, ab illo primum aut aliis interc0dentibus 2 hoc diiudicare non licet in usum Suum converSum. Initi Rettgenstein Seleuco, Homericus qui dicitur, id tribuebat, qui aetate AuguStea ViXit cf. R. G. 374 sqq. inter Tryphonem et Herodianum); verum
nova eaque plenior puSculi larma ei ostendit Seleucum auctorem AESSe non potuiSSe. Itaque iam fretu os 53,
' C1. do hae commentatione: Goet Beri Phil. Ocheuschr. Vol.
93쪽
ubi contra Philoxenum, Varr0nimi pSum aequalem arguitur, primo ante Christum saecul Scriptum eSSe perhibet Iohanne Mauropus etymologicum, quod ei Xempli et argumenti in Star erat, tantummodo contraxi SSe videtur, de suo nihil fere adden R. p. 8ὶ.Εx rerum ordine, non a prima primi SV litteris, poema compositum est. Agitur de deo, de rebus physicis, de elementi vs. 1253, de homine dis corpori partibus - Η. 2,8), de animalibus rationis expertibus - s. 3973, de arboribus s- S. 703. Ut plantas quoque lumine Suo illustraret, tempus rei defuit: ἄλλοι με πικροὶ συκταραξαπις
corporum nomina animi appellationibus antepoSuit, ideoque, quia temporis ratione hanc partem aggredi non poterat, Substantiva - τίμα tantum tractavit Verba et χρ vero apud eum non inveniuntur. Qua de re ad ReiZen Steinium, qui R. p. 43 Sq. f. Supra p. t de hac re usius egit, legentem reicio. Idem etymol0gicum inter q00-70l, v. Supra alius quoque uSurpaS80 videtur, Iaho ab deSSa epiScopus, apud quem tamen non pSa etyma Servata Sunt verum qui in Scholio eiu Operi prooemium in Sum Suum convertit. X hoc prooemio quaedam Xcerpere mihi liceat, in qua re me a Religensteini nonnulli locis diSsentire conlite0r. Humano Sono in Vocabulum coniungendi unuSqui Sque Iberam habet facultatem. Hanc coniunctionem vocabuli loco rei imponere potest itaque illi soli vocabulum ut Hermogenes apud Platonem arbitrabatur). Verumtamen ideo nondum iuStum est vocabulum. Neque enim rei natura, Deque consuetudo εξ ος apud Platonem atque hominum conventio συνΘηκη id, Sicut fieri debet, ratum fecerunt. Hic novi aliquid nostra commentati assert dum enim appellations Θεσει creata atque de prorsus arbitrariaSeSSe cenSet, OSthac demum naturam rerum φυσιον in Vocabuli Suam Vim Xercere arbitratur. Nam publica συνΘηκη ea aBtum Verba comprobari, quae Secundum rerum
94쪽
naturam facta Sint c0mpr0bataque eadem ει 0nServari iudicat: at reliqua idolicet aboleri neque ad plenam vitam perduci 0Sse. Si non verum, attamen lepide excogitatum lHOg 0do dua rati0nes, φύσει et Θίσει, primum concilinre conati Sunt, de qua re multum inVenie apud Rettgensteinium. Namque dum impositio go si integra manet, id quod antiqui linguam Xcogitari, n0 e homine DRSci, nimiSSemper credentibus OStulatum paene Semper ViSum S - , re vera tota re ad linguae originem φυσει redit. At, diXerit aliquis, qua ratione unusquiSque noStrum Vocabula format, qua iudicii norma populu in diScernenda rerum natura dignoscit 2 Ad haec Scholium noStrum non reSpondet. Interdum autem natura rerum cogn0Sci non p0teSt;
oder o Qualitaten die te an Sic tragen benennen.' R. p. 21 S. 60 qq. Haec verba e lingua Syriaca VerSasunt a viro doctissimo Nesile. Quae res imprimi in nomine Dei occurrit, cuiu naturam intelleger non OSSUmUS, quique ideo a Variis populi variis nominibus ab eius actionibus mutuati nuncupatur. Alia autem divisio apud eum exstat, quae quomodo cum pri0re c0haereat haud plane St perSpicuum. Distinguit enim: a. Ocnbuin, quae insolgo alter G0W0hnheit ei aliun Volhorn sich stndo und hein Abieitun Zeigen, WOV0 und w0her te genominen Sind b. ahren d anderesin Αblei tun haben und durch ilire Bedeutun Zeigen,
Rettgenstein autem illud genus a cogitare videtur, ubi describit R. p. 23 ἡW0rte, die lediglic durch Solchen Willkdrasti eschasson sindV. Quod equidem in toto Scholio
95쪽
modum ambigua Stoici enim VetuStiores, ut Vidimus, linguis circumiacentibus magi magi8que animum advertere coeperant, ita ut non Omnino denegare POSSimus, recentiores Stoae sectatore ad novam atque eo tempore inauditam conceptioni perventine, qua linguae cunctae ex una lingua primitiva profectae SSe crederentur. Scrupulum Vero movent re variae tam in poemato quam in Scholio, quae ubi Procul ex Christianorum sento ac religione fluxerunt. Atqui omnibu notum eSt, communem linguarum originem e Bibliis Sacris in profana scripta Saep0 SSe tran Statam, cuius rei in Signe documentum exstat
apud Isidorum Orig. IX o XII 1 2.
Verum haec ad tempus integra relinquamu neceSSΘ St. Ulut Sunt, non ideo quare vocabula Sub a descripta aliter atque OSteriora, modo c. prorSu arbitrario, creataeSSe putanda sint. Itaque Sic mihi rem fingo, veterem illum etym0l0gum, qui Squi fuit, nonnulla verba prae vetustate non iam quae SSent et unde eSSent discerni posse opinatum eSSe reliqua vero etiamtum dign0Sci OSSO et rerum naturam ut actionem aut qualitatem aperire. Iam videamuS, pSumne poema ad has pro0emii rationes bene se adiungRt. In VerS 4 Sqq. ultimari .e prima vocabula non radices linomnem Xplicationem recuSare pronuntiat auctor Stoicus: Sunt enim quaSi ἁρχαὶ linguae atque παμπαν sΘίνης iχα
Quomodo haec cum doctrina in prooemio X Sita concilianda sunt Duae sunt viae, ni fallor, quae hanc conciliationem promittunt. Fatendum est, talia in vero tymologico Stoico primitus non exstitiSSe, Sed postea ex Philoxeni doctrina in id fluxisse, Sive aetate Augustea Sive inter 400 et 70 p. C. n. ).
Philoxenus enim primu στοιχεῖα dγου in doctrinam recepit,
D Philoxeni opera etiam ab Oro saeculo V . . adhibita Tint, es. R. o. p. 342, M.
96쪽
qua tamen non, ut apud nostrum, iuSta vocabula, Sed tantum vocabulorum radicΘ erant. Quod Si non comprobamus, animadvertendum eSt vocabula
quae ἀρχῆς vice funguntur, τυ et γῆ vs. 7 expliciis
Quae quoniam dubio procul ex Platonis ratylo v. Supra, ib. p. 409 D, 410 B d0Aumpta sunt, non cum pSa rationse in hoc pr000mio exposita arct cohaerer debent. Si nihilominus cohaerent, talia Vocabula huius viri iudicio adem Sunt, quae Supra p. 80 sub a descripsi. Tum cogitandi ratio talis fuisse videtur, linguam graecam vetustiSSima
Vocabula ex Sua verborum Opia Xplicare non valere, Sive quod prae nimia VetuAtate eorum origo ObScura maneret Sive quod ipsa haec vocabula reliqui linguis cum graeca fuiSSent communia neque interdum apud Graecos USqU SupereSSent, Ssent Vero apud alia gentes, de quarumtamon inguis certi nihil comperire OSSent. Vereor Amen, ne concinnitatem noStri systematis firmare conantes interpretati0n ex eo eliciamus, quae non plane insint. Constantia huius opusculi, qualiScumque St, tam inelymi quam in ratione X posita Stoicam prodit mentem, eamque dubio procul Stoicis demum recentioribus propriam. Id qu0 ipsa de lingua origine Sententia manifeSto arguit. Una inmen re eSt, qua aperte a Stoicorum doctrina Segregatur: non enim omnium vocabulorum etymologiam indagari posse credit, cum Stoici Semper perhibuerint unumquodque Verbum etymon in Se abScondere, quod in0ndum Sset inventum lateret ). Denique Stoicae rationis
97쪽
imitationi ἈμIμησει haud nimis confidere videtur, ubi dicit
Compluribus locis, ut dixi, Platonis veStigia seguntur, quae, quatenus etyma modo Sunt, ReitZen Ste in in annotatione collegit Nimirum st0icae doctrinae nuctorita Semperser multo est maior otiam in dictis e. g. prooemii A. 28 -- dami man nichi sal sch Begri mit diesen amen Mundou Adriichen erZeuge. Sonder Wir edes Ding mi se in
Quibus rebus Philoxenus impugnetur, aut contra ratio λὶ eius adhibeatur, eligenstein p. 28 sq. accurate deScripsit. Nunciam brevitor etymologici indolem atque compositionem Volvere conabor. Quod ut facerem, tyma in tabulis redegi, Separavi, OmpOSui, Scriptoris obServationibus quam potui plenissim iis immixtis. Compositio. Compositioni ratio omnium maxime d-hibetur. Ex duobus tribusve vocabulis compositio erip0teSt, quae quoniam Variae rationi parte eSS POSSunt, infinitum divinandi spati ulla relinquunt nec non immanem figurarum vel generum es ciunt numerum. Accedit quod Scholion docuit, nomini causam aut in rei natura ut in eius actione vel qualitate quadam contineri, Sicut d a1ἡχatrita Zση evaSerit etymorum varietas. Usque ad S. 284 non minus viginti quattuor genera numeravi. Quae omnia recitare longum est. Exempli nomine substanti vi Species excerpam.
,. M Verbum cuius non orta X plicari origo possit et paulo inferius innumerabilia sunt orba, quorum origo, do qua ratio reddi po8Sit aut non St, ut ego arbitror, aut alet, ut Stoici contonduus' idem Supra se et utrum quo lateat 3. Cf. Varro L. L. VI 45. VIII 2: . tamen latent mulet R.
' Nompo ubi Philoxeni radices non hypothetica sunt, sed in
lingua exstant, ibi noSter eius etyma in usum suum convert Pre non gravatur, quoniam illius radices haud minus quam huius monosyllaba explicationem re8puunt.
98쪽
Relatio inter partes compositas valde est diverSa, immo interdum etiam omnino deeSt atque duo Vocabula, nonnumquam diversae orationi parte temere copulantur:
explicatur. Compositio ex verbo et nomine SSe 0test:
Verbum in Aec obiecti T) verbum abi modi vel Instrum. 76, 33, etc. Nonne chaos illud inordinatum, illa licentia nulla re,
ut Videtur, impedita admirationem noStram movere debet 2C0mp0Sita, quae in Homero de dilucida, de perSpicua praeSt Sunt, meliorem, Opinor, compositionis intellegentiam docere debuerant. Atqui non secerunt. Ergo hic desnu c0gΠ0ScimuS, quantopere Stoici Simul linguae vernaculae notitiam ad hanc rem haberent iuSt minorem, Simul eam, quam conquiSissent eius intellegentiam, ad linguae statum VetuStiorem tranSferendam Sse non perSpicerent ). In huiuS- modi tamen conSiderationibus numquam Oblivi Scendum St, non primum illud tymologicum nobi ad manum eSSe, Sed tertium vel etiam ulterius repetitum. Haud plane igitur videtur esse negandum, Iohannem Mauropum Sive alium qUBDdam non Olum multa omisisse, sed etiam hic illic parva quaedam mutaSS vel addidisse, ubi versu ratio eum compelleret. Siquis ad haec elyma accedat certam comp0Sitionis normam in ii detegere cupiens, vereor ne mox Spe dep0Sita abeat. Equidem tale ευρημα iactare non OSSum. Ne multa nihil aliud hic invenimus quam Platoni ρῆμα in ,ομα
ὶ Quod opprobrium etiam Platonem, ex parte tantum petit: apud eum enim nondum tam dis8olutum tamque perturbatum deprehendimus comis poSitionis Sum copulatio .g., de qua Supra Sermo fuit, merito dee8t.
99쪽
transiens, cuius pra0ceptum Sub 0rma quidem enorali nec non usum tantum respicienti hi fere verbi compro. henditur rem de qua agitur brevi Sententia describas, in qua aliquid vel plura de ea nuntiantur se qua Sententia quaedam haud nimium interest quaenam Oti Ssimum
eligas, ut ex his partibus unam appellationem nullis legibus
Ut scholium iam docuit tres cluSses distinguere debemus:
a. quae Brum nuturam, . quae rerum actionem, . quae
rerum qualitato declarant. a. Haec elyma rariSSima Sunt. Namque natura SaepΘnon elucet, saepi8Si me vero brevi tymo comprehendi non
potest; cuius rei exempla cito A. 20 et q. Ita tu inter et botque interdum ne non admodum certi
atque Stabile sunt. b. Vocabula longe plurima actionem quandam Ostendunt, quamquam non amplius duodecim genera ex viginti quattuor verbum in partibus compositi monStrant. At saepe fit, ut verbum in ρ ριατι inveniatur neque tamen compositionis particeps it. c. 0liqua qualitatem patefaciunt, Si modo qualitatis' significationem laxiorem accipia squalitatem temporis, loci, materiae etc.). Hoc tamen non pra0termittendum mihi videtur cum etymologia hic venditata ita comparata SABp08Sit, ut si non pSam naturam attamon qualitatem demonstret pra ceteri rei propriam, tum alia ibi veriloquia nominandi materiam ponunt in eiusmodi rebuS, quae aut omnia multave pariter aut alia multo magi insigniant. Neminem fugit, pin0I, hanc ultimam rationem parum egregium reddere testimonium auctorum intellegentia in rebuS praecipue SemaSiologicis. At bona fortuna ista stultissima ratio apud OStrum non nisi raro occurrit. Postea vero in Romanorum etymologia numerum ingentem inveniemus, qui praeclare OStendit, virOS doctos λὶ quo longiore patio a Scientia exordio absint, eo magis in ipsi principiis agnoscendis Saepe hebetiores evadere
100쪽
0 quasi caecos. Quod non iis vitio ducendum est, quia re ipsa Saepius ita fert. In ρὴ χατος diSp0Sitione vocabula, quae comp0Sitione participantur, una locare solet; unde c0lliger nobis licet, auct0rem re Vera credidi SSe, non e verbi dispersis, Sede tali ρηματι steri comp0Siti0nem. Quod ubi omiSit plerumque agitur de nominibus valde perplexiS, ut quae plus unum habent praedicatum. Nullus igitur dubito, quin primum etymologicum talem enuntiandi normam Sibi pr090Suerit. Porro etymologici ratiocinationem h0c modo libenter singere vellem id qu0di aliqua re dici potest, 10rtagse enuntiatum
relativum per verbum Substantivum vel copulam in classe et , per verbum aliquod in claSse , primitus rei appellationem suiSSe iam temp0ri curS attritam, compreS-Sam, constatam e priStino in Statum praeSentem abiiSSe. Quod utinam sic esset Sed totus libelli tenor, totum argumentum dubitare o n0 Sinunt, quin aliter res se habeat: nuSquam mutationis hiStoricae, nusquam phoneticae mentio vel minima iniecta est. Legentes ita movemur, tam quum revera auctor in linguae origine vocabula echis partibus quaSi constructa esse atque exinde usque ad hunc diem in eodem Statu permansiSA censuerit. Mutati0nis ratio redditur nulla permutatio tantum A0ni, idque raro, notatur: e. g. VS. 39 ἁπηλιίτης δ' αντὶ λαμιβανει. Neque S cur SuSpicemur, epiScopum OStrum meliore de hac re ObS0r-Vatione in eius Xemplo obvias, qu0 Supervacua Sibi Viderentur, tam penitus erasiSSe, ut nullum hodie vestigium SupereSSet. t quaeso, non ViXit Plato neque de vita
linguae deque causis Sychologicis, quae in ea Sentiuntur, praeclara nec non SagaceSille posteritati reliquit opinion0Η2R Vera ita esse videtur, licet etymorum materia hic quoque locis compluribus a Platone mutuata Sit. Utrum iocus et ludicrum quibus Plato c0gitata sua in ratylo implicuit, causa suit, cur p0Steri haec atque talia neglexerunt; an fuit Stoicorum in hisce manifesta Socordia vel Segnitia 2Iam vero, siqui longiu in eorum ossicinam penetrare