장음표시 사용
141쪽
DE APPELLATIONI Busatque Dioscori damnatorum, ad regendos orthodoxos Beati Petri, & AEuangelistae Marci sedem, quod ante compertum est, se recepisse commemorauit, incitans nos volentes, ut haec ipsa pietatis vestrae sensibus referremus. Vt ergo tranqui Ilitas vestri perpetua & fixa sit regni, quiete . qua cunctis in memorata Ecclesia praestitistis, peruigili protectione custodite, &c. Praecor tamen ut quod per nos serio postulat, imo quod ipsi specialius supplicamus, Petrum Alexandrinae Ecclesiae peruas orem,&ob hoc iure damnatum, quia moliri quaedam latens in Alexandria, sicut ad nos scriptum est, ciuitate contra haec quae a vobis sunt statuta memo. ratur , ad exteriora transferri piissima praeceptione iubeatis, ne aliquos modicae fidei inficiat, & ad peruersitatis suae instrumenta traducat,&c.
Epistola Simplieij Papae ad Aeacium Episcopum Constantinopoliisnum. Conquaeritur B
is . .. Una cum Imperatoris literis, ab eo literas non accepisse; & Imperatorem Petrum hin- ιν s. reticum in Alexandri e Episcopum petere, dum ipse paratus esset Ioannem confirmare: ' ' demum praecatur vi Imperato em moneat, ne haeretico iam damnato sauere velit.
Simplicius Episopus, Acutio Episcopo Consantinopolitano.
MIramur pariter & dolemus ita in tuae dilectionis animo dissimulatam lacerare curam caritatis & fidei,ut cum Christianus Imperator pietatis N religionis in itinctu affandi me, & de causis Ecclesiasticis consulendi fideles atque solertes internuncios destinaret, ipse S alternae gratiae & vigilantiae palloralis oblitus, nec alloqui nos volueris, nec de his quae ad Catholicae veritatis custodiam pertinebant duxeris instruendos: atque ideo frater charissime, quae non immerito cernis libera affectione culpari, potiore diligentia repensando, eognoice proinde dele- Cgatum tibi munus impendens, sensius tuos prudenter attolle, & pro tue-dis Chalcedonensis Synodi constitutis, vehementer inuigila, ne per negligentiam desidiamque nostram subrepatur gregibus Domini letale dispendium. Nuper ab AEgyptia Synodo, quς & numero plurima, & fi dei Catholicae esset communione suffulta, atque ab ipso omni propemodum Clero Alexandrin et sedis ad nos ex more relatro missa patefecit, sanctae memoriae fratrem quendam,& coepiscopum nostrum obijsse
Timotheum, inque eius vicem consona fidelium voluntate Ioannem, cui ad sacerdotium constare crederentur omnia, subroga tnm; ut nihil omnino restare videbatur, nisi ut Deo nostro gratias agentibus nobis a
que gaudentibus, ut sine strepitu, quod Catholicus in defuncti ministe. Drium successisset Antistes, Apostolicae quoque moderationis assensu votiva insumeret firmitatem, cum ecce secundum consuetudinem mihi
talia disponenti traquillissimi Principis scripta sunt reddita, quibus me moratum tanqaam periurij reum, quod fraternitati quoque tuae non esse diceretur incognitum, sacerdotio perhiberet indignum. illico retraxipedem, & meam reuocaui super eius co firmatione sententiam, ne quid contra tantum ac tale testimonium praepropere fecisse iudicaret. Sed ibi ad me non mediocriter fecit attonitum. quod i)sdem litteris suis Petiliqui haereticorum socius dudum eatitisse probetur & princeps, quod co-
142쪽
fi scientiam dilectionis tuae meminimus non latere, instructionesque im1as quibus fuerit consulatus, nosse confidimus, quemque etiam dubiunon si adhuc extra communionem durare Catholicam, saepeque nos de eadem ex illa urbe pellendo scripsisse sit certum,ad praelatae Eccles regimen existimet proueliendum, cumque promittar rectae fidei definitionibus conuenire, a cuius 'tique sicut diximus, cosbrtio tam degit e traneus, quam ab eius communione discretus est, ad quam si nunc redi-- contendit, nisi per satisfactionem Christianis regulis competentem non potest introire, ac perinde non ad fastigium sacerdotalis dignitatis accedere,&c. Tantis igitur malis atque periculis pro Cicerdotij qualitate, 6c Catholicae praedicationis intuitu,ut qua potes ratione sapienter o B sistas maximis undique rebus adstringeris: nec dilectioni tuae fas est id segnius operari, quod ad animae tuae causam honoris aestimationisquo respeeram non dubitas pertinere. Opportunitatibus ergo repertis, es mentissimi Principis voluntatem incessabiliter pro fide Catholica sium plicando, & ab his sedulo reuocare; quae nociva sunt dogmati Clitistiano, & secundum haec quae madamus, informare crebro inque eam par tem quae amica sit veritati, potius instare non desinas, & ut fanctum Timotheum venerandus A postolus Paulus instituit, opportune importune obsecrado, insintiando, exponendoque nullatenus allegare cessabis, di nobis subinde quae gerantur quaeue gerenda sint veraciter indicaro, ut creditorum tibimet dispensatione Dominica talentorum in hac mul- C tiplicatione fidelis seruus ostendaris, si non tantum in Ecclesia, cui praesides. sed ubicunque potueris pro unitate catholica, di pro paternis definitionibus suadere non renuas. Data idibus Iulijs Seuerino V.C.Cossile.
Epistol a Micis papae tertii ad Zenonem Imperatorem. Ρro Ecclesia Alexandrina stipplieit: quidquid ante hac prodesensione eiusdem Eeclesiae dixit aut heit commemorat. vi posteriorem Ioannis Alexandrini Episcopi electionem, di Petri Mogi restitutionem, io.
Incipit groia exemplareberiis mira Felici orbis Roma ad Zenonem sum tam per Uitalem O Misenum Episcopos.
DEcebat profecto venerabilis Imperator, post sanctae memoriae decessoris mei transitum, meque in eius locum diuina gratia subro. -ri . . gatum, clementiae tuae literarum munus offerre: quod vel ea, ficut reruD poscebat ratio, nunciarem, vel officiositatis meae primitias exhibere 'quibus tamen rite depensis, etiam illa pariter necterentur, quae ad vestri munimen Imperij, prosperitatisque eius sussiagia pertinerent, quan q, essent studio maiore curanda, tanto dignioribus internuncijs explerentur, &c. Ecce iamdiu est, quod beati Apostoli sedes, datis per beatae moumoriae decessorem meum adserenitatem tuam literis expectans,& nullum recepit pro catholica fide pro Orientalium tranquillitate responsu: praesertim cum tuam conscientiam, gloriosissime Princeps metuendis
obstrinxerit illa sacramentis, ne sedes beati Euangelistae Marci a doctrina magistri sui, vel communione permitteres separari. Sed quonia prae-
143쪽
fati decessoris mei studium, longa incommoditate faciente,haec eadem Acrebrius iterare non potuit, per meς nunc humilitatis ossiciumsolicitius repetere non quiescit. Rursus ergo Apostoli Petri veneranda consessio materne instat vocibus, & suorum praecipue filiorum compellere notia desinens considentiam tuae pietatis, exclamat. Christiane princeps, cur me a curriculo charitatis, quo Ecclesia uniuersalis astringitur, permittis incidi cur in me rumpis totius orbis assensum Quaeso te fili piissimo,
ne tunica Domini desuper contexta per tQtum, qua in unum corpus S
cho Spirim ubique regente,indiuiduam fore Christi figurauit Ecclesiam, ulla patiaris sorte violari, Sc. Subiecit vobis diuina prouidentia facultatem , qua itidem effringatis opera perfidorum. Depulit ille nostrae rei,
gionis vastatorem: vos ab eius Ecclesiae ceruicibus irruptionem detur. 3bate praedonum. pacavit it te Remp. sicut Vester quoque sermo testatur, a tyrannide hqretica: libertatem vos ab ipsis hqreseos pretceptoribus poepulos eruentes, Chri itianis restitude. Ille vos aulae legitimae restituit Imperatoris iure suffultos: reddite vos magistro discipulum: sedem beati Marci Euangelistet ad communionem beatissimi Petri, de v kς eoru meritis deuotione reducite: ut ipso in vobis opus bonum perficiente, quicqperit secure audire mereamini: Qui perseuerauerit usque in finem hic saluus erit,&c. Quod vero cuncta litteris non potuerunt compraehendi, quς negotij qualitas non sinit praeteriri: quaedam venerabilibus nostris fratribus & coepiscopis meis, quibus cura legationis inlueta est, proprio apud vos agenda sermone, commissa sunt. Pr cor ut ea queque & audi- Cre benignus, & indifficulter annuere, tum pro Catholicae obseruatia veritatis, tum etiam pro regni vestri incolumitate dignemini.
Epistola Gregorij Papae primi ad Eulogium Episcopum Alexandrinum,& Arrastasium um. a. Episcopum Antiochenum. Vt communiter insequantur superbiam Ioannis Epi Lo copi, qui nomen uniuersalis stibi arrogabat. Gregorius, Eulogio Epimpo Alexandrino, O Anasasio Episcopo Antiocheno.
DVm prid icator egregius dicat: quamdiu qcidem sum gentium Apostolus,rnini stetium meum honorificabo: qui rursus alias dices: --ic sumus ut paruuli in medio vestrum: exemplum proculdubio nobis sequentibus ostendit, ut & humilitatem teneamus in mente, & tameordinis nostri dignitate seruemus in honore, quatenus nec in nobis humilitas timida, nec erectio sit superba. Ante hos siquidem annos octo, Psanctet memori decessoris mei Pelagi j tempore, frater di coepiscopus noster Ioannes in Constantinopolitana urbe ex causa alia occasionem quaerens, Synodum fecit, in qua se uniuersalem appellare conatus est. Quod mox idem decessor meus v t agnouit, directis literis ex authoritate S. Petri Apostoli, eiusdem Synodi aeta cassauit. Quarum videlicet Epistolarum sanctitati vestrς exemplaria studui destinare. Diaconum vero qui iuxta morem pro responsis Ecclesiς faciendis pijssimorum domin rum vestigiis adhqrebat cum prςfato consacerdote nostro missarum solemnia celebrare prohibuit. Cuius ego quoque sententiam sequens, si
144쪽
A milia praedicto con sacerdoti nostro scripta trasmisi, quorum exemplaria vestrς beatitudini censui transmittenda: hoc pricipue intendens, ut hacde re, qua ex noua superbia tota uniuersalis Ecclesiae viscera pertudibantur, prius 8pefati fratris nostri animum modesta intentione puls mus. Qui si nequaquam a Qq elationis rigore voluerit inclinari, tunc quid fieri debeat, cum omnipotentis Dei solatio subtilius pertractetur. Sicut enim veneranda mihi vestra sanctitas nouit, uni per sancta Chalcedonensem Synodum Pontifici Sedis Apostolicae cui Deo disponente deseruio, hoc uniuersitatis nomen oblatum est. Sed nullus unquam de-Cessorum meorum hoc tam profano vocabulo uti consensiti quia vid licet si unus Patriarcha uniuersalis dicitur, patriarcharum nomen caete-B ris derogatur. sed absit hoc, absit a Christiana mente id sibi velle quempiam arripere, unde fiatrum torum honorem imminuere ex quatula-Cunque parte Videatur. Cum ergo nos hunc honorem nolumus oblata fascipere, pensate quam ignominiosum sit hunc sibi quempiam violem ter usurpasse voluisse. Propterea sanctitas vestra in suis Epistolis nemine unquam uniuersalem nominet,ne sibi debitum detrahat, cum alteri honorem offert indebitum. Nec hac in re de serenissimis dominis animum vestrum mordeat sinistra suspicio, quia omnipotentem Dominum me tuit & contra statuta Euangelica, contra sacratissimos canones agere MIiquid nullo modo consentit,&c. Obtestor ergo ut constanter ac sine pretiudicio seruetis sicut accepistis Ecclesias.& nihil sibi in vobis h c te latio diabolicae usurpationis adscribat: state fortes, state securi,scriptaqscum uniuersalis nominis falsitate nec dare unquam, nec suscipere prae, sumatis, M.
Epistola alia Gregorii Papae primi ad Episcopuin Alexandrinum. Eureis. Gregorius, Eulmo visiops alaxandrius.
MAter & custos bonorum omnium caritas, quae multorum corda uniendo constringit absentem non aestimat eum, quem oculis mentem habet prquentem . In halus ergo radice cum stater carissime teneamur nihil sibi in nobis corporalis absentia, nihil poterit regionii vim dicare loginquitas,quippe quia scilicet loge a nobis non sumus,qui unusumus. Hac aute esse nobis citc teris fiatribus comune Seperoptamus.
V Est tame aliquid quod nos erga Alexadrina Ecclesia quada peculiarit, te costringitac in eius amore proniores existere speciali quodamodo i ge copellit.nam sicut omnibus liquet,quod beatus Euangelista Marcus S. petro Apostolo magistro suo Alexadria sit trasmissusaic liuius nos magistri & discipuli unitate constringimur ut & ego sedi discipuli praesid re videar propter magistrum, & vos sedi magistri propter discipulu, &c. atque ideo sanctitatis vestrae susceptis apicibus, quatum cor nostrum de fraterna visitatione gauisum est,tantum de indictis quae significatis oneribus mestitia praemitur, & fraterna compassione vobiscum gemimus, quod doletis, &c. sed studendum magis est, ut patienter tolerando vin-
145쪽
eamus, quod omnino deuitare non possumus. Quanta autem nos a LO. Agobardorum gladijs in quotidiana nostrorum ciuium deprςdatione vel detruncatione atque interitu patimur, narrare recusamuKSc. Latorem autem praesetium Isidorum diaconum communem filium cum ea qua oportuit caritate, suscepimus, benedictionem nobis sancti Marci Euangelistae deferentem. Et vos quidem bonae viis; merita resplendenteSea aquae paradiso vicina beneuolentia nobis I;gna transmisistis: Nos vero quia videlicet peccatores,samus, ab Occidente vobis ligna tras misimus, quae construendis apta nauibus, nostrae mentis tumultum sigdantia in marinis semper fluctibus agitantur: di quidem transmittere maiora VΟ- luimus, sed li nauis anginia non recepit. Mense Augusto, Indictione
decimaquarta . . . .. .... . . BEpistola tertia Grςgorij Papaeprimi ad Episcopum Alexandrinum.. Gregorias, Duoso scopo Ati undrico.
SVauissima mihi sanctitas vestra multa in epistolis suis de sancti Petri Apostolorum principis cathedra locuta est, dicens quod ipse in ea nunc usque in suis successoribus feci t.& quidem ego indignum me esse non solum in honore praesidentium, sed etiam in numero stantium agnosco. sed cuneta quae dicta sunt, in eo libenter accepi, quod ille mihi de Petri cathedra locutus est, qui Petri cathedram tenet, & cum me specialis honor nullo modo delae,et,valde tamen lςtatus sum, quia vos sanctissimi quod mihi impendistii vobismetipsis dedistis. Quis enim , nesciat fani iam Ecclesiam inApostolorum Principis soliditate firmata,
qui firmitatem mentis traxit in nomine, ut Petrus a petra vocaretur cui veritatis voce dicitur: Tibi dabo claues regni c lorum. Cui rursus dici tur, oc tu aliquando conuersus confirma fratres tuos. Iterumque: Simon Ioannis amas me pasce oves meas. Itaque cum multi sint Apostoli pro
ipso tamen principatu sola Apostolorum Principis sedes in auctoritate conualuit, quae in tribus locis unius est. ipse enim sublimauit sedem imqua etiam quiescere, & praesentem vitam finire dignatus est . ipse decorauit sedem in qua Euangelistam discipulum mist. Ipse firmauit sede, in qua septem annis, quamuis discessurus sedit. Cum ergo unius atque una sit sedes, cui ex auctoritate diuina tres nunc Episcopi praesidet,quicquid ego de vobis boni audio, hoc mihi imputo. si quid de me boni creditis , hoc vestris meritis imputate, quia in illo unum sumus, qui ait. Vt
omnes unum snt, sicut ditu Pater in me Sego in te, ut 6c ipsi in nobis unum sint. debitum autem salutationis alloquium persoluens, indico quia magno gaudio exulto quod vos contra haereticorum latratus assidue laborare cognoui, &c. Praeterea ligna transmittere volui, sed beat ludo vesti a si esset necessaria no indicauit.& maiora multo mittere possumus,sed nequaqua talis nauis huc mittituI quq hqc capere valeat, &c. paruulam vero benedictionem de amatoris vestri sancti Petri Ecclesia, sex minora Aquitanica pallia, di duo oraria transmisi, M.
146쪽
ECCLEsIAE ALEXANDRINAE. a3A Epistola quarta Gregorij Papae primi ad Episcopum Alexandrinum. Aait de conversiono
gentis Anglorum, commemoratque in Sancta Chalcedonansi Synodo Papania. -- , Romanum Emuersalem appellatum fuissG. Gregorius, Eulogio Episopo a AEandrino .
Communis filius praesentium lator sanctitatis vestrae scripta deferes,
aegrum me reperijsi aegrum reliquit,&C. sed quoniam vere in bonis quae agitis accrescit quod & alijs congaudetis, vestrae uobis gratiς uicem reddo,& non dissimilia nuncio,quia dum gens Anglorum in mundi angulo posita, in cultu lignorum ac lapidum perfidia nuncusque remaneret, ex uestrae mihi orationis adiutorio placuit,ut ad eam monast ri j mei monachum in pr dicationem transmittere Deo auctore debui Dsem. qui data a me licetia, a Germaniarum Episcopis Episcopus factus, B cum eorum quoque solatijs ad praedictam gentem in finem mundi perductus est, & iam nunc de eius salute & opere ad nos scripta peruenerunt, qui tantis miraculis uel ipse, uel hi qui cum eo transmissi sunt in , gente eadem corruscant, ut A postolorum virtutes in signis quae exhibet imitari videantur. Insolemnitate autem Dominicae natiuitatis quae hac prima indictione transacta est,plusquam decem millia Angli ab eodem nunciati sunt fratre S coepiscopo nostro baptirati. Quod idcirco narraui,ut cognoscatis quid in Alexandrino populo loquendo,& quid in mu-di finibus agitis orando. vestrae enim orationes sunt in eo loco v bi no estis, quorum operationes sanctae monstrantur in eo loco in quo estis. Praeterea de Eudoxij haeretici persona, de cuius errore in latina lingua
C nihil reperi mihi a vestra beatitudine largissime gaudeo satisfactum. Virorum quippe fortissimorum Basilij, Gregorij, atque Epiphanij testimonia protulistis, & manifeste peremptum cognoscimus eum in quem heroes nostri tot iacula dederunt. De his vero erroribus, qui nunc in Constantinopolitana Ecclesia probatur exorti, doctissime omnia, & ut iudicium tantae sedis proferre decuit respondistis. Vnde omnipotenti Deo gratias agimus, quia adhuc arcae Dei insunt tabulae testamenti. Quid est
enim sacerdotale cor nisi arca testamen id in qua quia spiritalis doctrina Viget, proculdubio tabulae legis iacent, Sc. Nam dixi nec mihi vos nec cuiquam alteri tale aliquid scribere debere,& ecce in praefatione epist . lae, quam ad me ipsum qui prohibui direxisti superbae appellationis ver- v bum uniuersalem me Papam dicentem, imprimere curastis. quod peto' dulcissima mihi sanctitas vestra ultra non faciat, dic. Et quidem insancta Chalcedonensi Synodo, atque post a subsequentibus Patribus hoc
decessoribus meis oblatum vestra sanctitas nouit. Sed tamen nullus eo rum uti hoc unquam vocabula voluit, ut dum in hoc mundo honorem sacerdotum diligerent omnium, apud omnipotentem Deum custodirent suum. Proinde debitum salutationis alloquium soluens peto, Vt in sanctis orationibus vestris mei memores esse dignemini,quatenus a pe catorum meorum nexibus, quia meis meritis non valeo,vestris intercessionibus me Dominus absoluat.
147쪽
DE APPELLATIONI Rus Epistola quinta Gregorii Papae primi ad Eulogiuni Patriarcham Alexandrinum.
De haeresi Agnestarum . quae Graecorum re Latinorum Patrum consensu confutata est. Gregorius, Eulogio Patriarcha Alexandrino.
TRansacto anno suauissima sanctitatis vestrae scripta suscepi, quibus
pro aegritudinis meae nimietate respondere nuncusque non valui&c. Scripsit autem milai dulcissiata & semper honoranda beatitudo vestra, quod ei communis filius Anathol ius diaconus de Constantinopoli . tana urbe scripserat ad me quosdam monachos de Hierosolymorum , partibus venisse, qui me aliquid de Agnoitarum errore requirerent: &dicitis quia petiit ut vestra mihi factitas scriberet quid de eadem debuiLset inquisitione sentire. sedneque ad me de Hierosolymorum partibus requirentes aliqui monachi venerunt,neque eundem communem filiu B nobis potuisse aliquid aliud quam erat scribere, sed interprete suspicor in eius epistolis errauisse. Nam idem diaconus mihi iam ante biennium scripsit: quia a praedictis partibus ad Constantinopolitanam urbem talia
requirentes monachi venerunt,meque studuit requirere quid sentirem. Cui ego ante longum tempus quam vestra scripta suscipercm contra eandem haeresim respondi, quae post modum in epistola vestrae sanctitatis inueni, atque omnipotenti Deo magnas gratias retuli, quia de cunctis inquisitionibus Romanorum atquc Graecorum Patres, quorum nos sequaces sumus, uno spiritu sunt locuti . In multis enim eandem vestra epistolam ita reperi, ac si contra praedictam haeresim scripta latinorum Patrum legerem, &c. C
Epistola sexta Gregorij Papae primi ad Eulogium Patriarcham Alexandrinum. Gregorius, Eulogro Patriarcha Alexandrino.
SIcut aqua frigida anime sitienti, sic nuncius bonus de terra loginqua: Quis vero mihi esse nuncius bonus ad sanctae Ecclesiae adiutorium potest, nisi vita atque incolumitas suauissimae mihi vestrae sanctitatis,quae ex percepta luce veritatis, di eandem Ecclesiam praedicationis verbo ita Iuminat di ad meliorem viam morum suorum exemplis informat 3 &c. Communis autem filius Anatholius diaconus suis mihi scriptis innotuit in urbe regia nonnulla Ecclesiastica, quaedam tamen de causis terrenis mota. Sed credo quod prius hoc mihi nunclauerit, quam de causis Ec- Dclesiae beatitudo vestra loqueretur. & gaudeo quia ubi vos adesse contingit, me non arbitror defuisse . nam veritatis minister Petri sequax, &sanci ae Ecclesiae praedicator scit quia illa sic loqui potuisti, quae de sede Petri Apostoli per os doctoris senare debuerunt ,&c. In eodem autenis sensu iamdudum communi filio nostro Anatholio Diacono plurima scripseram. Ita autem doctrina vestra per omnia latinis Patribus cocosedauit, ut mirum mihi non esset quod in diuersis linguis spiritus non fuerit diuersus. Nam hoc quod de ficulnea dixistis, in eo sensu proprie beatus Augustinus loquitur, quia cum Euangelista subiungit: non dii enim
148쪽
A erat tempus ficorum, aperte cognoscitur, quod per ficum Dominus in . sinagoga fructum quaesierat, quae folia legis habuit, sed fructum operis non habebat, dic. De eo vero quod scriptum est: quia diem & horauia neque Filius neque Angeli sciunt: omnino recte vestra sanctitas sensit, quoniam no ad eundem filium, iuxta hoc quod caput est, sed iuxta coselius eius quod sumus nos, est certissime referendum. Qua de re multis in ocis idem beatus Augustinus eo sensu utitur. Dicit quoq; N aliud quod de eodem filio possit intelligi, quia Deus omnipotens aliquando moroloquitur humano, sicut ad Abraham dicit: Nunc cognoui quia times Deum. non quia se Deus tunc timeri cognouerit, sed quia tuc eundum Abraham fecit agnoscere, quia Deum timeret. Sicut enim nos diem lae B tum dicimus, non quod ipse dies laetus sit, sed quia nos laetos facit: ita &omnipotens filius nescire se di cit diem,quem nescire facit, non quod ipse nesciat diem, sed quia nunc sciri minimo permittat. Vnde&Pater si Ius dicitur scire, quia consubstantialis ci filius ex eius natura, quae est si per Angelos, habet ut hoc sciat quod Angeli ignorant. Vnde & hoc imtelligi subtilius potest: quia incarnatus Unigenitus, factusque pro nobis homo perfectias, in natura quidem humanitatis nouit diem re horam iudicij, sed tamen hunc non ex natura humanitatis nouit. Quod ergo in ipsa nouit, non ex ipsa nouit qua Deus est homo factas, diem & horam iudicij non nisi per Deitatis suae potentiam nouit; sicut & in nuptijs cum mater Virgo dicerezvinum deesse, respondit: Quid mihi & tibi est minisi lier nondum venit hora mea. neque enim Iesus Angelorum dominus,
horae subiectus erat, qui inter cunilia quae creaverat, horas & tempora fecerat: sed quia mater Virgo cum vinum defuit, per eum miraculum
fieri volebat , statim ei responsum est : Quid mihi & tibi est mulier 3 ac si
aperte diceret: Vnde facere miraculum possum, hoc mihi ex patre non ex matre est. ex matre enim mori poterat, quiex natura Patris miracula faciebat. unde dc in cruce positus, eandem matrem mortes recognoui quam discipulo commendauit, dicens: Ecce mater tua. ait ergo, quid mihi & tibi est multet nondum venit hora mea, quod est dicem: In miraculo quod ex tua natura non habeo, te minime matrem re cognosco, sed cum hora mortis venerit cognosco te matrem, quia unde mori pos
in simi hoc ex te habeo. Itaque scientiam quam ex humanitatis natura nohabai x qua tum Angelis creatura fuit, hanc se cum Angelis,qui cre tuossint, habere denegauit. Diem ergo & hora iudicij scit: quia Deus est homo. Res autem valde manifesta est: quia quisquis Nestorianus noest, Agnoita esse nullatenus potest. nam qui ipsum Dei sapientiam sat tur incarnatam, qua mente valet dicere esse aliquid quod Dei sapientia ignoret scriptum est: In principio erat Verbum, & Verbum erat apud Deum,& Deus erat Verbum : omnia per ipsum fassta sunt. si omnia ,
.proculdubio etiam dies iudicij dc hora. Quis ergo ita desipiat ut dicere praesumat,quia Verbum Ρatris fecit quod ignorat scriptum quippe est:
149쪽
sciens Iesus quia omnia dedit ei Pater in manus. si omnia,proseem diem Aiudii. ii & horam. Quis ergo ita stultus eli, ut dicat quia accepit filius in manibus quod nescit. De eo vero loco in quo mulieribus de Lagaro dicit: Ubi posuist is eu tipsa specialiter sensimus quae sensistis: quia si negant scisse Dominum ubi fuerat Lazarus sepultu atque ideo requisisse, proculdubio compellentur lateri quia nesciuit Dominus in quibus locis e A dam 5c rua post
culpam asconderant, cum in paradiso dixerat: Adam ubi es aut cum
Cain corripuit dicens: Vbi est Abel frater tuus f qui si nescicbat cur printinus adiunxit, sanguis fratris tui de terra clamat ad me & c. Mense F
bruarij,Indictione tertia , . i iEpistola septima Gregorii Papae primi ad Eulogium Patriarcham Alexandrinum. 3
ωegorius Eulogio Patriarcha alexandrino.
Λ 4 Agnas omnipotenti Deo gratias reddimus. quia in ore cordis dubodi cis fit sapor charitatis. Sc. Haec quoque mihi est exultatio addi,ta: quia & imminutos ore vestro Ecclesiae hostes, & multiplicatos do. minicos greges agnoui. crescunt enim quotidie per linguae vestrae v merem grana caelestia, &c. Praeterea transmisi crucem paruulam in qua de catenis amatorum vestrorum sanctorum Ρetri oc Pauli Apostoloruinserta est benedictio. quae oculis vestris assidue supponatur: quia multa per eandem benedictione miracula fieri eosueuerunt, die. Eulogias u ro sancti Marci a beatissima fraternitate vestra transmissas, cum ea carbtate qua sunt directat, secundum notitiam earum suscepimus, & gratias Caflectui vestro referimus: quia ex his exterioribus, quales cssia nos interius sitis, agnoscimus. In huius peris initio dixi, ne dicendorum prolixitate Lectorem tam dio afficerem, non v ltra ochigentesimum Domini annum, haec quς proin handa suscepi, me extetarum . quamobrem perpaucas alias supra annuDomini millesimum epistolas exhibitas,eonsulto omisi. quae autem imfra annum Domini oetingentesimum traditae fueruntarae sunt, nec aliae extant, quas praeiato ocho seculorum tempore. Romana cathedraad Mlexandrinum patriarchaem dedit, preter has quas hic perpendendis prinposuimus. In his autem subordinatio & obeclientia quam olim Alexam drina Ecclesia Romanae Petri cathedrς obtulit, manifesta est 3 6c ea pa- D storalis cura,quam Romani Pontifices erga praedictam Alexandrinam
Ecclesiam exercuerunt, dc olim ab initio sies ceperunt, patet. cur autem deinceps obtemperare renuerit, ego qui caeterorum peccata enarrandi munus non suscepi, silebo. perspicuum tamen omnibus erit, di semper
fuit, quid sit transgredi terminos antiquos, quos patres posuerunt. quid sit extra Petri Nauim exire . quid extra Petri ouile vagari. 6c quid magisterium & doctrinam Cathedrae retri abiicere. oc an sit sancti Marci l gitima doctrina, quae cathedrip Petri,qui Marci prςceptor mitic doctor, aduersatur. Deus qui diues est in sericordia, mundum hunc, quem
150쪽
i A Verbo suo mirabiliter creauit,lc Verbi incarnari passione redemit, iterugratia sancti Spiritus visitare dignetur,ut ubique terrarum Saluatoris nostri gloria,&salutis animarum aditus redintegretur. Amen .
Conrra hanc praemisi gna, quam probauimus, Conclusionem quispiaea obijcere posset, quae Gregorius Papa in Epistolis ad Eulogium nuper
praemissis enarrat ac ediciti nempe titulum uniuersalis Patriarchae nem, ni conuenire, nec Romano Pontifici iure obtingere: ergo cum Romanus Pontifex no sit Patriarcharum Patriarcha, seu Pastor unauersalis Ecclesiae, non estcur iuste conqueramur, si Alexandrinus Patriarcha, Romanae Cathedrae nunc non praestet obsequium.
Respondeo: esse prorsus impossibile ut Gregorius dictis suis sibi comB tradicat, di factis seipsum destruat: nam ipse fatetur Pelagium Papam, praece ssorem situm iure cassasse Synodum Constantinop. quq Episcopa
Constantinopolitanum Oecumenicum, seu uniuersalem Patriarchamis esse decreuerat. Et ipse in epistola, quam praefato Ioanni Episcopo Co- stantinop. in causa hac tradidit, minatur paenas&censuras. Ipse Patriarchas iudicauitseorumque appellationes suscepit. nunc sic a Gregorio reuerenter & humiliter peterem. Si tu non es patriarcharum Patriarcha &uniuersalis Ecclesiae Pastor , quo alio iure hoc tibi vendicas 3 par in parem non habet potestatem; si ergo potestatem non habes seper patriarchas. haec quae super Patriarchas exequutus es, iniuste feci sti. Praeterea,si Conciliu generale Chalcedonense ut ipse fateris, hoc Ro-C manum Pontifice iure diuino obtinere testatus est, quomodo quod Sal-
, uator sanciuit in Petro di successoribus suis, tu verum non esse pronuncias Praeterea, ut quatuor generalia Concilia iam celebrata, tamquam
i quatuor Euangelia in uniuerso orbe veneranda sanxisti; si Ecclesie uni, versalis Pastor non es, quo iure uniuersae Ecclesiae hoc praecipisti Quidi ergo dicendum est, Virum hunc sanctitate & doctrina praestantissimum i contradictoria affirmare oc operari voluisse haudquaquam. i Rem igitur recta lance examinemus,& quid ipse citatis verbis in epit stolis ad Eulogium Alexandrinum Patriarcham docere intenderit, ape-i Iiemus. Constantinopolitanus Episcopus aequales honores cum Roma- no Pontifice exoptabat, ut patet ex Actione ultima Concilij Chalced i nensis furtim habita, absentibus scilicet Papae Legatis. Leo pontifex li ci gella cassauerat, ut saepe dictum est. Ioannes praefatus Constantinopol. i EPiscopus,annuente sibi Imperatore,quandam Synodum habuit,& stat tit hoc nomen sibi iure obtingere, di Epi opum Constantinop. Patrii aTcham uniuersalem esse, eo modo videlicet quo Romanus Potifex Pa-i triarcha uniuersalis Ecclesiae dicebatur, & erat: nec opinor in tantam , i insaniam hunc Ioannem voluisse prorumpere, ut in Synodo sua parti, culari se esse supra Romanum Pontificem, voluisse statuere. Id vero P ι lagius Papa Gregorij praecessor irritum & cassum declarauerat: Ioannesi autem de quo loquimur,constulto Gregorio Pontifici scripserat & saepisi