장음표시 사용
361쪽
Non potest dubium esse quin in emendandis iis quae pavitiose scripta accepimus ante omnia fides scripturae e ploranda sit. Id plerumque facile est, ubi unum tantum scripti exemplum habemus; difficilius, ubi plura inter se discrepantia exstant difficillimum, ubi suspicio est, non accepisse nos eram scripti sormam, sed eam coniectando demum indagare debere. Videor mihi eiusmodi exemplum in paginis illis invenisse, ex quibus Dionysii et Mesomedis
honos nuper post aliorum curam edidit FRIDEnicus BELLERMANNus Continent illae paginae tria carmina ex parte notis musicis instructa, quorum carminum quod primuma bitum est, inscriptum εἰς Νουσαν, nemo non videat exordia esse duorum43mnorum Eorum primum iambico numero est: αειδε ,ουσά μοι φίλη, μολπιὶ δ' ἐμῆς κατάρχου, αυρε δὲ σῶν ἀπ άλσεων ἐμὰς φρενας δονεέτω, Alterius heroicum metrum est cum clausula trochaica καλλιοπεια σοφὰ μουσῶν προκαθαμ τερπνων, καὶ σοφὲ μυστοδοτα Λατους γονε ηλιε Παιάν,
Haec duo exordia tamquam unum carmen in codicibus innoVem Versiculos descripta sunt Sequitur Dionysii hymnus in Solem, cuius prooemium praeter Versum catalecticum ex anapaestis spondiacis, γmnus ipse ex anapaestis cycliis compositu est.' Edita est a. 842.
362쪽
V. . ni3Remus in Analecuso. II. p. 253. tacens scripsit μελλε δε προ η- μνειν, ametri caussa credo quod Mei γαρ permutari sciret. At id ab hoc loco alienum est. Nam illa δε particulae potestas, ob quam visa est pro γαρ poni posse, ellimica est, omissa contraria sententia. Itaque si lac δε scribitur, est id non mim non ventur , sed venis Ἀδι:quae est affirmantis oratio, non rationem reddentis Indicavi hoc, sed obscurius, ad Vigerii librum adnot. 343. b. ut ναρ hic dici debuit, aut plane omitti particula. - . 6. Veror te BusNcRIs 4ετας posuit, quod unus codex habet alii libri επιτετα et ευροχότας, parum apto hic epitheto et insumi catalexi. - . 43. ServaVerat RuNcKm πω -ρδω, quMide caloris essectu sed multo aptius alii codices ποδεω πεα. Comparari cum his Orphicus hymnus in Solem potest omninoque qui Singula Dionysii verba explicare voluerit, multa
363쪽
HYMNUS. 345 iis similia in Orphicis hymnis inVeniet. - . 48. αναπια, quod BELLERMA''s frustra defendere studuit, EIΝΗΚΗIssautem perVersissime ατακτα Scribi voluerat, HERDERU8, αγνον ut videtur pro ανετον Scribens, in ανακτι mutandum cenSuit, melius quidem quam illi, Sed tamen ut probari nequeat. Nam et invenustum est κατ λυριπον non cum χορσει, Sed cum ανακτι coniunctum, et languidum atque inutile, quia regnare Solem in caelo iam dictum est mulio significantiu in prae cedentibus versibus Vix dubitari potest quin sidera choreas per opposita Soli spatia caeli ducere dicantur id ver est ἐναντα ' Ἀνετον φλος autem non Si remissum et lene, sed effusum et laetissimum armen. - . 22. Odice χρόνονωριον, quod annum Significat. BasMgius ex docti cuiusdam Viri coniectura χορον Scripsit, quod serri potest, si non chorus Horarum, sed saltatio intelligitur. - . 25. quod in ceteris codicibus est πολυοίμονα, in uno recte Scriptum AEdetur πολυείρωνα Similiter Horae in Orphico hymno XUl. 6 dicuntur πεπλους εννυμεναι δροσερους νθεων πολλο ρεπτων. - Sic in sententiis quidem nihil est quod lectorem moretur. At quid hoc est, quod Versus catalecti et cataloctici non certo ordine, sed temere inter se mixti sunt quod eo magis mirum est, quod alii metris scriptum prooemium certa lege X- aequata Stropha promittere videtur. Profecto non tam imperitus fuit hic poeta, ut negligore quod ars fieri iubebat: immo ut hymnus hic ex duabus verborum complexionibus constat, Sic eas etiam metris pares suisse propemodo manifestum est. Restitui enim aequalitas levissimis mutationibus potest, animadVersa unius versus iactura, quem excidisse aut in illo codice patet, ex quo ceteri descripti Sunt, aut neglectum esse in his, ut alios in iis versus omissos VidemuS. Totus igitur hymnus sic scribendii erit. μφαμείτω παγαίθήρ,ουρεα τέμπεα σιγάτω, γῶ καὶ ποντος καὶ πνοιαί, p. 6
Φοιβος κερσεκομα ὰντας. ονοβλεφάρου πάτερ Ἀους, στρ.ροωεσσαν ος ἄντυγα πωλων πτανοις π χνεσσι διωκεις,
364쪽
περὶ νωτον πείριτον ουρανου ἀκτῖνα πολυστροφον ἀμπλεκων,αιγλας πολυδερκεα παγὰν, περι γαῖαν απασαν ἐλίσσων 's ποταμο ει σε νεν πυρος ἀμβροτουτ-τουσιν ἐπήρατον ἀμαρ. σοὶ μεν χορος επιδιος ἄστρων an.
Mesomedis hymnum codices sic Scriptum praebent. Λεμεσι πτεροεσσα, βίου ροπά, κυανῶπι θεά, θυγατερ --ς, si κουφα φρυάγματα θνατωνεπεχεις ἀδάμαντι χαλινω' εμουσα ν βριν λοὰν βροτῶν p. 7 μελανα φθονον ἐκτὀ ελ ιυνεις' υπ σον τροχον τατον ἀστιβῆ χαροπὰ μεροπων στρεφεται τυχα'λήθουσα δε πὰρ ποδα βαίνεις,10 γαυρουμενον αυχεν κλίνεις, υπο πῆχυν ε βίοτον μετρεις, νευεις δ υπο κολπον ἀεὶ κάτω φρυν, γον μετὰ Piρα κρατουσα. ιλαθι, μάκαιρα δικαςπολε,1 Νέμεσι πτεροεσσα βίου ροπή. μεσιν θεων ἄμμεν φθίταν, νίκην τανυσίπτερον ομβρίμαν νημερτεα, καὶ παρεδρον ἱκαν, τὰν μεγαλανορίαν βροτων,2 νεμεσεως φαιρεῖς καὶ ταρτάρου.
In his primo Versus 5 emendatione indiget, in quo qui pr0 ductionem breVis syllabae ab ictu praesidium habere re
365쪽
ΗYMNUS. 347deret, magnam proderet artis metricae imperitiam. V. 40. 4 asyndeta lacile suspicionem vitii sacerent, nisi Synesius epist. XCV. atque ex eo Suidas in UMm et 1το πῆχυν Ve su 9- 44 eodem modo scripto praeberent. - . 42 BEL
ponendum esse vidit, sed V. 43. non removit metri vitium. V. 47. non apparet quid tari sibi velit. Boivisus, quem secutus est BasNCKnis, ἱκαν Scribendum esse, Veraumque hunc sedem cum eo qui sequitur commutare debere censuit, eleganter sane, nisi non videretur iambus in primo pede serripOSSe. - V. 20. quod BELLERMANNΓs coniecit, νεμεσωσα φερεις κατὰ ταρτάρου Vel ob sententiam minime aptam probari non poteSt. BRΓNcxIs scripsit ἀφαιρεῖ Νεμέσεως partem tituli esse clare monstrat codex eapolitanus 259 cuius margo insuperiore parte paginae μνος, in ima autem pagina νεφοεως habet. Omnino autem gratia habΘnda est BELLERNANNO, quod, sipsam codicum Monacensis, Parisini et duorum Neapolit norum Scripturam accurate depictam exhibuit. In his codicibus omnibus paginae in duas partes typographi columnis Vocant divisae sunt, quarum ea ratio esse debebat, ut de singulis distichis alter versus in altero latere esset. Sedie mira in exhibendo hoc ordine et conspiratio codicum et discrepantia est. Eam hac in tabula oculis contuendam dedi, in qua numeri I. Versus εἰς Μουσαν II hymnum Solis, III hymnum in Nemesin significant.
366쪽
I. II. 6. I. A. 3. in aversa: in aversa:
In his illud quidem apertum ovi, in codice Neap. 23s in
quo magna negligenti cernitur Scribam, quum per errorem omisisset hymni in Nemesin Versus 2 4 6 8 quemadmodum p. s etiam alio verSus omisit, in imo margine apposuisse versus 2 et ι non tamen . et 8. alterum autem Neapolitanum codicem solum omnes carminum Versus iusto ordine Se e cipientes exhibere. Unde vero tanta in ceteris codicibus confusi et perturbatio Nimirum antiquior quidam codex, ex quo omne quorum Scripturas habemus descripti sunt, in solo Neapolitano 262. recte redditus est in reliquis scribae, quum vel longioribus vel brevioribus paginis verba inscribe rent, tot versus, quo latu quodque paginae caperet, dein ceps Scripserunt, itemque in altero latere, non attendentes ad ordinem Versuum in carminibus, qui singula disticha in una linea scribi postulabat. Sed, nisi ego vehementer allor, otiam qui antiquiorem illum codicem scripsit, ad eumdem
367쪽
Η NUS. 349 errorem abreptus suit. Nam quid est, quod in fine hynini positum videmus, εμεσιν ἄμμεν' d illo quidem loco ineptum est, dicique debebat in principio, ut mos est eorum qui hymnos Scripserunt, quem morem nuper tetigit F. G. ScasEIDEWimis in commentatione de Las Hermionensi p. 40. Porro quid sibi vult ante hanc cantus denuntiationem illud λαθι, quod finiendis hymnis proprium est Proωcto haec ita comparata sunt, ut vix dubitari posse videatur, quin scriba versus qui primi uerant in fine carminis adscripserit. His in
locum suum restitutis patet iustum prodire ordinem sententiarum sed tamen hac mutatione nondum effecta est mi mahymni quae probari possit. Nam aut finem hymni non iustum
habemus, si ultimus Versus hic catalectus est, ιμσι πτεροεσσα βίου ροπα, aut non iustum exordium, si eius finis hoc Versu constat, νημερτε πιαὶ πάρεδρον ἱκαν. praeterea Vero etiam quae inter haec media sunt, hoc est
ipse Smnus, quum ex suophis et antistrophis compositus Videatur, uno Versu brevior est quam esse debet, ut in hoc quoque hymno, sicut in hymno Dionysii, excidisse Versus videatur. Nam etsi ad sententiam nihil desideratur, tamen confirmatur haec suspicio eo, quod in hoc Versu, εχ-σα δ' υβρινχλοὰν βροτων, quum nec productio brevis syllabae ferri, neque ordo e p. 30borum mutari possit, acillime tollitur vitium post βριν copula, quae deinde aliud membrum sententiae requirit, Xempli cauSR εχθουσα δ' υβριν τ λοὰν βροτῶν
Haec si probabiliter disputavimus, reliquum est, ut et finis hymni et exordium apte constituantur. Atque initio quidem advertit antinum ἀφαιρεις, quod patet mm recte coniungi
cum Νεμεων αδυρον, quapropter a BasNcxu in ἀφωρεῖ in latum est, recte autem se habere, si cohaeret cum ιλ- ι μάκαιρα. Ex quo consequitur, Versus qui in vulgata descriptione sunt 4 4 8. hinc remotos in principio carminis collocandos esse. Quod si illi exordium sunt carminis, rursum deerit ei catalexis Itaque ea aut excidisse putanda erit, aut eadem fuisse cum illa, quae in fine carminis est, aut ex parte latere in ultimis verbis. Sumamus hoc postremum, quoniam
368쪽
350 Η ΝUS. aliter vix videtur intelligi posse quid illud καὶ ταρτάρου sibi
velit recte autem stabit, si scriptum suisse putabimus καταταρταρον is ἐχουσας. Omnino enim ultima carminis Verba mendos esse apparet, parte, ut Videtur, neglecta, quae in antiquissimo libro inter notas musicas et adscripta muSic rum adnotationes delituerat. Ita elegantissime compositum carmen habebimus hoc modo scriptum: Νέμεσιν θεὴν αδομεν- νθίταν στρ. . δεινήν, τανυσίπτερον, ὀμβρίμιαν, ν μερυα, καὶ παρεδρον --ν, κατὰ ταρταρον 5 Νεμεσι πτεροεσσα, βίου ροπά, στρ. . κυανῶπι θεά, δέγατερ -κας, κουφα φρυάγματα θνατώνεπεχεις δάμαντι χαλινῶ, εχθουσα δ' υβριν τ ολοὰν βροτῶν
Ultimi versus verba ortasse huiuscemodi quid habebant: ἁδοκητ, προοπτα καθαιρεῖς. Libet, quoniam hymnum egomedis tractavi etiam reliqua duo carmina, quae huic poetae in Anthologia tributa sunt, attingere. Eorum illud, quod in vitrum scriptum est, in Anthoi. Pal. Τ. II p. 723. non integrum esse iam METIus an madverterat. Constabat versibus trochaicis tetrametris catalecticis, qui valde corrupti in dimidiatos versus distincti erant
369쪽
4 καὶ τον εργατην τρέμοντα, μῆ et σων διαρραγῆ. p. sἐς δε διπτυχων ἀκμας χειλεων θηκε βωλον. V. . Vulgo ἐκπυρουμεναισι. Sed Salmasius ad script hist. ΑΜ Τ. I. p. 263 ut in codice est, ἐκπυρουμενος. latet di midium versus excidisse. Videtur vitri inuontio hoc modo descripta suisse. τελον νειφομιζε οφας ἐργάτας ἀνηρ ποτε ἐς δε πυρ εθηκε βωλον, ω σMηρον υσθενῆ ' δε ελος, nolis κηρος, κατατακεισα, ποταμος εἴς, ἐξεχειτο, παμφάγοισι φλο ἐν ἐκπυρουμενος. θαίμα δ' , ν βροτοῖσι ολκαν ἐκ πυρος ρεον ἰδειν, καὶ τον ἐργάτην τρεμοντα, μη πεσών διαρραγῆ. ἐς δε διπτυχων,κμὰς
Aenigma de Sphinge in Anthol. Pal. Τ. II p. 563. Sic Scriptum legitur:
I πουσα, πετωμενα, βεβωσα κουρα, νοθον χνος ἀραμεν δρομαία λεαινα, πτεροεσσα μεν ην τὰ προσω γυνά, τὰ δε μεσσα ρεμουσα λεαινα θήρ, τὰ δ' πισθεν λισσομενος δράκων. ουν λκος πετρεχεν, ου γυνά, ουτ ορνις ολον δεμας, υτε θήρ
ηορη γὰρ ἐφαίνε ἄνευ ποδῶν, κεφαλὰν δ' ουσι σχε βρεμουσα ηρ.
40 φυσιν εἶχεν ἄτακτα κεκραμεναν, ἁτελεστα τελεια μεμιγμεναν.
In promptu est totum carmen Scriptum esse anapaestis cycliis. Sed eius duo primi versus turpiter corrupti sunt. Pra ter alia autem mendos Scripta etiam Versus deesse videtur post V. . si quidem de dracone quoque non integro aliquid
370쪽
352 HYMUS. dicendum erat. Ἐmendatio carminis facillima est Scribendum p. 33 πουσα, βεβῶσα, ποτωρονα, νοθον χνος αειρομένα δρομα , πτεροεσσα μενήν - προσω γυνά,
τὰ δε μεσσα ρεμουσα λεαινα θήρ, τὰ δ' πισθεν λισσορι-ος δράκων.
Ultimus versus, in quo recte codicis Palatini scripturam μεμιγμενα ServaVit Salmasius i. c. Sic intelligendus est, ut impersecta miscendo persecta eVasisse dicantur.