Godofredi Hermanni Opvscvla

371쪽

0siri aut geSprochen bai: τοσαυτα τῶν γεγραμμενων ἐν ταῖς στήλαις φασὶ δυνασθαι ἀναγνωναι, τα δ' ἄλλα οντα πλειω κατεφθάρθαι διὰ τον χρονον Betrachtet an nun,

372쪽

ὰτραπον ἐς μιναν κατεθηπατο, πάντα βαθείας ἐκ φρενδ ευ κάνασα διακριδον.

αελέω σελάγεσκε βολαις φορβάμονα γαῖαν, i σφαλέον Ἀρμῶνος ἀποκρυφα συμβολα δέλτωνευρομένα, γραφίδεσσιν ἔξυσε πάσι χαραξας φρικαλέον μυσταις ερον ἡγον, οσσα τε δάμοις

373쪽

HYMNUS. 355ὰτραπον ἐς κοινὰν κατεθήκατο, πάντα βαθείας ἐκ φρενὴς ἐωφάνασα διακριδον.

374쪽

356 HYMNUS. haben Mitritemticher ahrscheinlichkei lassi sicli die tollo

Die erste Sette des teines, ii de noch vie Verse deretweite Sol te hingun0hmen indoendigi sicli so: αδ γενεθλας ἀρχὰν ἀνδρὶ γυναiκα συνάγαγον ευ τε σελάνας ἐς δεκατανώφιδα τε λαλοτος αρτιο εργουφεγγος in ἀρτίγονον βρεφος ἄγαγον Ἀδε γονήων 40 ζομενιος τιμὰν λι νηπιάχεος π ρια δωρη' ιοὶ ἐ/Mαξα μελίφροσι, φοιτάδι ' ργα μἄνιν ἐρεισαιμνα μυκαριωνος ἄχρις - εννὰς Αιδος ηπείλησα μελάιι αρον τε βερεθρων ἀστοργοις φυλακὰν βαρυπάμοσιν ἐμμί σώρουρας

50 ἀγροικιος ς δρυμος μείλιχος

Die et sten Verse ha Her Sauppe so uberserat generationis initium, virum ad feminam adduae et posιquam ordine aqud ad decimam lunae conjunctionem opus laete effloruit, ad larem

375쪽

serat e so lascivae sero libidini, ad vanos usque concubitus nitenti, iram graviter comminata sum e eaepertibus umoris arealam voraginum custodiam grasia perpessuris Aber clavo stetit nichis au dem teine, sonder escis offenbar ita egensaige Z dem, a Vorhergelit, o de undankbaron inder die Rede. V. Misi πορνοτοκω ge is et Irrthum de Stetn- metZen, as sicli auch durch die o Hrn Sauppe angestarion Worte des Diodores. ηι bestatin πρωτον με γαρ παυσαι τῆς ἀλληλοφαγίας το τῶν ἀνθρώπιον γενος ευρουσηὶς μεν Ισιδος τήν τε του πυρου καὶ τῆς κριθῆς καρπον. Die gange Stelle schein s geschrieben gewesen Z Sein

376쪽

ἀστοργοις φυλακὰν βαρυπάμοσιν ἐμι δ' ἀρουρος ι πυροτο- μ εδ ιπια, δαιξάνδρων ἀπο χειρῶν ἐχθομένα βρώμαν, ἄν κολάδες στυγ' ἄρκτοι, τὰν λυκος ρυκτὰς λιμ ' τεθοωμένος ἁλκὰν

377쪽

πλάσσεν δε τευχων περ μαρμαρον ἄνθεσιν ἄχνας φλοiσβον πω εμέθοντα ποτὶ κροκάλαισιναράσσων

κεκλυμναν φερβε ποτὶ ματερα περκάζοισανύμφακα χαρμοδοτερραν' υπερφιάλοις ὁ κεραυνωἀστράπτοισα βολαi στιβαραν θνατοῖσιν ἀπειλὰν

378쪽

p. 3 Artis criticae pars ea, quae in emendatione Veterum Scriptorum Versatur, nunc evidentiam habet, nunc in sola probabilitate consistit. Id in ea maxime cadit, quae ita depravata Sunt, ut non Videantur restitui posse. Quo magis disciplina quadam in his opus est critico, ne aut non corrigat, quod correctione indiget, aut etiam quae sana sunt mutando corrumpat Debet autem primum hoc esse, ut indagetur quid sit corruptum. Aliter enim verendum est ne viti a relinquantur, integra autem Vitientur. Deinde curandum, ne aliquid tantum corrigatur. In quo multi peccant, sati ha bentes, si sibi partem vitii sustulisse videantur. Nam Saepe accidit, ut quod per se rectum et bonum est, si cum ceteris componatur, salsum aut ineptum esse intelligatur. Eadem caussa neque inconSiderate probandum, si quid ab alio, prae Sertim claro Viro, prolatum est, nec temere repudiandum, Siquid etiam ab ignobili aut imperito homine commendatum non Statim assensionem extorqueat. Porro cogitandum est diligentiam aliquando negligentiam esse. Nam etiam modi neglectio, quem diligentia habere debet, negligentia est. Denique omnium pessimum est temere hariolari, emendationemque esse putare, si quidquid statim in mentem Venerit posueris. Volo haec insigni exemplo ostendere, non quo credam emendari posse, quae ipse confitear non posse in integrum restitui, Sed ut monstrem qua cautione Opus Sit, Si quis vix sanabilia tentare instituat.

Est locus Callimachi in hymno Deli vexatissimus, in quo nuper Alphonsus echorus et cuius ad hunc epistola inserta est Schneidewini Philologo lasc. II. Oti Schneideriis

operam posuerunt, ambo quidem docte illi acuteque disputanteS, Sed tamen ut, quum omnem illius loci rationem non Videantur perspexisSe, non animadverterint omnia, quae in eo non recto Scripta esse accuratior consideratio doceat Mirabilia captans Callimachus, qui eruditione magis quam ' Edita est a. 4846.

379쪽

HYMNUS. 36 ingenio ad poesin nato excelleret, Apollinen in utero matris vaticinantem fecit de Gallis, qui duce Brenno in Phocidem p tompli Delphici diripiendi caussa sint irrupturi. Ea a v. 474. his verbis descripta habemus

υστερον, ὀπποτ αν iovis Eλλήνεσσι μάχαιραν βαρβαρικην καὶ Κελτον ναστήσαντες Ἀρηαοφθονοι Τιτῆνες ὰφ ἐσπερ Ἀσχατοωντος ρώσωνται, νιπάδεσσιν εοικοτε et ἰσάριθμοι 375 τείρεσιν ηνίκα πλεiστα κατ ηερα βονκολέονται φρουρια καὶ κοῖφεα Λοκρων καὶ Αελφίδες ἄκραι, καὶ πεδία Κρισαi καὶ ηπείροι ο φάραγγες ἀμφιπεριστείνωνται, δωσι δε πίονα καρπον γείτονος αἰθομιενοιο καὶ - δε μουνον μουῆ, 80ὰλ ήδη περὶ νηον ἀπαυγάζοιντο φάλαγγας δυσμενεων ήδη δέ περὶ τριποδεσσιν μιελφάσγανα καὶ ζωστηρας ἀναιδεας εχθορεενας τε ἀσπίδας αι Γαλάτησι κακὴν do Epρονι φυλωστησοντας τεων α μεν ἐμοὶ γέρας, α id ἐπιδεείλφ, 385

Uncinis inclusa, quoniam in antiquioribus libris desunt, sumplementa esse putantur arci usuri estque id sane verisimile. Iacunosus ergo fuit antiquus ille codex, ex quo nostri libri derivati sunt, ut Supplementis istis non plus quam coniecturis tribuendum sit. munc Heckerus, ut etiam quae non ad rem pertinent attingam, dum hos versus tractat, nescio quo modo, quum p. 7. . ad Κελτον Ἀρηα similia quae dam compararet, in animum induxit Martis nomen latere in illo Callimachi versu, qui in tymologico M. p. 454 8. Sic scriptus exstat: δειλαίοις σινευσιν ἐπὶ τριπιχῆρες ἡρπάσας. In quo Versu quum summus criticus R. Bentleius nihil se praestare posse lassus Sit, magnae audacia erat coniecturam proferre huiusmodi, δειλαίοις σινευσιν ἐπιχρίμπτεσκεν Ἀρηα, quae et longius a tradita scriptura recederet, et Verbum praeberet requentativum, cui hic non Videtur locus esse Sermo est enim, ut et Elymologicum et scholiastes Apollonii Rhodii

380쪽

368 HYMNUS. ad I 12 6 narrant, de Dryopibus, qui ab Herculsislphis

pulsi, quod amplius nocere non potuerint, Ἀσινεi fuerint app0llati. Verum viderat, sed male interpretatus rat Syl burgius: p. 5 δειλαίοις ήωνευσιν ἐπιτριπτῆι ἐωράως. Non magis admitti potest, quod eadem occasione in Bionis epithalamio Achillis et Deidamiae v. i. de Graecis rotam petituri scriptum, quorum nemo domi manserit φερ- δισὶν ἀναν-ρηα in φέρε γ ν δεισήνορ Ἀρηα mutari voluit Apertum est enim, neminem domi mansisse idem esse atque unum quemque prosectum domo esse, ut non dubitandum sit quin scripserit Bio φερων δυστανον αρηα Et δυστηνον conieciSSeBentleium adnotavit Maliby ad Morelli Thesaurum p. 4345. Accedo ad Callimachum. In V. 177. φρουρια καὶ κωμαι, ton vota δελφίδες ακροι, Sumam enim genuinum esse mota est dubiistio do tribus Spondeis, quos Callimachus non posuerit coutinuos nisi inversus initio sexies Eorum exe lorum unum eripuit Schneiderus p. 26 . scite de hac re disputans, sed ut in simili causa p. 266. sibi non constitisse videatur, quum hunc

versum,

propterea corrigi vellet, quod Callimachus Versus spondiacos novo minaret vocabulo trisyllabo. Hoc est illius, quam dicebam modum excedere, diligentiae. Sane quidam rece

liorum poetarum quas sibi l e numerorum secerant, cum anxietate quadam observarunt Verum iniuriam lacimus m lioribus eorum, si eos putamus ut pueros serulum magistri minuenies, non uSOS e e praecepta migrare, Si aure Suaderent aliaeve idoneae caussae invitarent, ut nominum pr. priorum a communi lege exemptio aut Ormularum quarumdam antiqua auctoritate stabilitus usus. Quare etiam Versus

39. in hymno IoVis, πρωτίη γενεῆ φι μετὰ Στυγα τε Φιλυρην τε non est propter insolentiorem productionem copulae pro vitios habendus. Nec propter pondeos aevi non asse tiri debebati herus p. 76 haec verba, quae in scholiis ad Iliad. V. 22. et tymologico . p. 547 6 Ieguntur, τ'ακρην 'iνα Γλαυκωπιον ἷζω ad Callimachum eiurenti, quum nesciamus an Versus iste talis fusi it:

라틴어 텍스트