장음표시 사용
101쪽
respexi88e, quibus umbo poetae inter sese contenderant. Νihilominus sententia Grysarii De trag. quai. c. temp. Demo8th. displicet, tali honore non hiloclis, sed Aeschyli fabulas ornatas 88 docentis. Nam adversantur huic, quae upra de Euphorione disputavimus. Fieri potuit, ut Sophocles favoremide fabulis comparare non posset, quod regimen ericlis impugnavit, nec aemulum Ollam in Philocle, sed etiam gratio-8iorem adversarium excitavit helcher in Tragoed. r.
P. I. pag. 250. P. III pag. 967. Mors inius Morsimus, Philoclis filius, Atheniensis. Filium habuit Astydamantem, nobilissimum tragoediariam Scriptorem, qui Ol. 95, 2 primum artis specimen dedit. Quod quidem aetatem Mors imi indicat, testimoniis non declaratam. Nam Melanthius, qui ab Ol. 89, 3 usquo ad Ol. 102, 3 vixit, cum aliquod nomen Vigesimo quari aetatis anno Ol. 3, 3 ibi comparasse videatur, Ol. 83, 3 fere natus est is autem frater Orsimi fuit. Et Astydamas circa Ol. 89, 2 natus est, si quidem is quarto et vigesimo aetatis anno primam fabulam dedit. Quem si onuit Pater, cum totidem ipse annos habuit, natalis Mors imi circa Ol. 83, 2 ponendus est. Unde Philocles pater Orsimi sexagenarius fere ene sub mortem Euripidis vigesimum aetatis anni In SuperaVerat, quo tempore genuit filium. Neque hae solum, sed etiam illae rationes temporis conveniunt. Nam vigesimum alterum Xpleverat annum, cum Topter malam Oe-
sin ab Aristophane irrisus est l. 8, 4, Vigesimum quartum, cum chorum accepit Ol. 89, 3 nec Ol. 93, in contemptionem
Statura humillima fuit, Schol ad Aristoph. Ran. 151 Ἀην δὲ
καρ sit κρος, Uid. S. V. Propter ingenii morumque corruptio nem male audiit Aristophane enim tam hunc, quam fratrem
102쪽
3 op. Eundem alii medictim Omnino, Hesych. Schol ad Arist. Eq. 400. alii autem non mediocrem oculorum medicum dixerunt, teste Schol ad Pist. an. bl γ ν δὲ φθαλ/ιωνιατρος ἀγαθος Suid. S. V. MossιJ ος. Quanquam Aristophane8 ne hanc quidem laudem intactam ei reliquit, quippe qui malam medicinae peritiam ab amatore Clymen contenderit in eum transiisse. Sed indoles, quam fabulae ejus habuerunt, X veterum judiciis non certo cogno8citur. Sic enim haec Omnia sere comparata sunt, ut ambigi queat, uisne manibus fabulas temierint, de quibus judicant, an e comici locis collegerint, quidquid certis e sontibus haustu in Proponere videntur Aristophanes vero tragoedia ejus nec ludis Charitum convenire, nec cantilenae hirundinis ait ac 797:
λάνθ'. Nam in omnibus iragicis, quorum fabula non videntur novisse, hoc vitium Scholia8tae Vituperant. Propter magnam in versuum numeris licentiam 3 ετρος appellatia est. Schol ad Arist. an. 03. Quare tam PS contemptu Poeta, Schol. I. I. quam carmina ju Pr nihil PUtata Sunt Πονογρα,
qui fabulas Morsim agat, vehemente increpatur; te omne8, qui versus ab eo mutuentur, Aristophanes celestiSSimi adnumerat hominibus, qui hospites laeserint, vel Uero StilpraVerint, vel matre verberaverint, vel patres intersecerint. an. 45. in autem non Xigua fabularum virtute fuisse liquet; nam is et chorum accepit et imitatores invenit, in quo comicus h. l. acriter invehitur.
103쪽
Melanthius Melanthius, rator Morsimi, Philocle natu est. Nam chorus Aristophanis carmina poetae publice cantanda ait, si nec OrSimus chorum acceperit, neque Melanthius, quem nuper acerrima maXimeque Onora Voce declamantem audierit, cum is chorum una cum fratre e88et OuSe- elatus. Quae re quo sat clarior, quoque melius intelligatur, Omnem locum asseramus, cujus partem Supra citavimus. Legimus igitur in ac 797:
Ubi cum prior sententiae pars ad Orsimum et Mela thium pectet, posterior autem, OnSecutione Verborum mulata, de Melanthio ejusque fratre accipienda sit, interpretes haesitarunt, Orsimum ne fratrem haberent Melanthii, an Oetam, duobus illis commemoratis, cum ad unum Melanthium direxisset rationem, O de ali ejus fratre dixisse opinarentur.
Quare Scholiasta se tragoediis ejus dubitanter loquitur, quem Melanthius fratris loco habuerit, tametsi Oesin Morsim satis Cognoverat: δελυνῖα τινες, ας καὶ go ἀδελφου του ελαν-olo 2 ραγικου rio λ et ου νzoς. Itaque Os Siti de Oet. Gr. p. 46 nihil de Melanthii genere scribit, seu Ver8u comici ignoravit, seu idem vetusto Scholiasta habuit. Contra Fabricius Bibl. r. T. 11. p. 311. d. I artes s hunc fecit lium Philoclis. Quem l nisi ej ad Eurip. Med. p. 98 fru8tra reprehendit, velut si nullis id sibi confirmatum testimoniis per8uaserit. Nam duumviri rursus, ei De Lius Hist. Crit. p. 20 et e Ickeriis Trag. D. P. III. p. 1029 ad Sententiam Fabricii se contulerunt. Recte. Nam Ob ipsiam ConteX- tum nonnisi de Orsim potest cogitari. Quemadmodum enim tam Morsimi, quam Melanthii oesin carpit, id caU88ae, Vel
argumenti inseren8 Sese in scena adfuisse, cum tragoediae O-
104쪽
rum docerentur, Sic tritisque fabulas ut ipse Oculis et auribus tum praesens coguOVerit nece88e 8l. Porro convicia, quibus postrema chori verba redundant, cuin ad Melanthium pariter ac fratrem ejus pertineant in Orsimum Optime cadunt,
quippe qui libidinibus Ionge illustris fuerit. Quare Scholiasta,
quem Suidas . V. ελάνθ. . Moso exscripsit, multo antiquior eo, cujus Xplicatione textui Vulgo subjectae sunt: ε- λάνθιος και os σι tiost. Λεγει Asιsτογύννης Πεo αυτων ΟυT9ὶς' ἁ ιφω Γοργονες, lo φαγοι κ . . . Is igitur fratres habuit Morsimum et Melanthium Omnemque comici locum putat adeo Spectare. Quae cum ita sint, perversitatem recentiori8 grammatici, qui in alia versatur sententia, quamvis Oeckhium Gr. r. r. p. 32. moverit, tamen illis facile relinquam US, qui, cum de mera locorum interpretalione eaque nullis munitatestimoniis agatur, auctoritatem Veterum anteponant OStro judicio. Fortasse alter vetusto more ipse in cenam prodierat; alter vero cuncta fabulae partes histrionibus agendas com
Hunc irriserunt tres comici, sabulis Ol. 9, 3 una contendente8, quorum tanti Ari8tophanes, alter Eupoli8, tertius Leuco
Aristophanis cum reliqui comoediis, ut etalam herecratis omittam, de qua nihil constat, eodem anno doctam esse, e di
τριτος Λευκων suetoso ιν Eupoli ver Melanthium ante VeXaverat, quam a docta est. Hoc enim sensu Schol. I. l. 808: et γα ὀ ελύνθιος isto φάγος Προειρη7ται και GP no λιδι ἐν ' τρατευ tot cum einelii Fragm. Com. GP. T. I. p. 436 interpretamur. Nec paullo Ost Aristophanes in Avibus ei epercit. l. 91, 2. Diogenes, cujus tragoedia8 vituperavit Plut de Audit. 5, e tempore vixit, quo dominatio triginta virorum sublata est, Suid. S. V. Λιογένης Ol. 94, . Quod unum temporis indicium sequitur Ossius . . AdeXtremam Senectutem Pervenit, si quidem parasitus Alexandri
105쪽
Pheraei fuit, a Plutarcho de Discr. Amic et Adul. . . coni Diem OratuS. Nam Si quarto et vigesimo aetatis anno ab illis comicis irrisus est, iam lyrannia ille regniam SuSciperet, Septuagesimum Septimum egit Ol. 102, 3. Parasitum vero haud sacile diversum a tragico habemus, quod in hunc tam mores parasiti, quam dicteria bene conveniunt, quodque lutarchus nullo alio loco de parasit scribit, etsi multi sariam idem po0taomentionem iiiiicit. Quanquam Fabricius aliter hac de re judicat, disserte duos distinguens. Sed in hoc duo vitia Dotantur, quibus illa aetas omnino laborare coeperat. Nam in
Summa ganeoniam turba adeo Xeelluit, Ut largam materiem
et lepidissimis arrationibus et irrisionibus comicorum dederit. Quom admodum Clearchus scribit Melanthium sibi collum gruis optavisse, quo melius iis Voluptatibus frui posset, quae gustatu percipiuntur Athen. I, 6 C. ΙΙ. p. 549 A. ho t. p. 8S. Quod votum Theophilus quidam PhilOXeno 88ignavit, Athen. I. I. idque auctore Aristotele Mur et Schol. inmorat. Carm. II, 16, 30. E Omici autem, qui uXuriem ejus castigarunt, Archippus, Aristophanes, Eupolis, Leuco, Pherecrates citantur Athon. VIII. p. 343C Schol ad Arist. v. 151 Pac. 804, 808 809 Sui s. v. ελάνθιος καὶ ossis to ς; Eustath ad Hom. Od. p. 817. Hunc Ei poli in magno ganeOniam numero tabuit, quos Callia ad epulas arcessiverat, tanta edacitatis fama florentes, ut neque igne dicerentur, nec erro convivii POSSe arceri Plui. An h. c. Vir. Princ. p. 778 E.;
de Discrim Amic et Adul. p. 50 D. Mei De L. Hist. Crit. p. l36 Fragm. Com. r. .d. p. 487 Schol ad Arist. Pac. 803. Μ eitie L. Fragm. . . Quae intemperantia fortasse scabiem aluit, qua fuit aliquando infectus. Apud Aristophanem enim Euelpides, ab upupa rogatus, quare nollet cum Ocio Lepreum migrare, quo Spartani haud ita multo ante colonos deduxerant, ov. 15l: Ozιλ νὶ τους θεους, ως υ ἐδων, βδελυzzο ita et oi Λεπρεον no ελανθίου, hanc urbem propter nomen ibi invisam esse fatetur, quod de tetro morbo elanthi commoneat Scholiasta εἶχε δε ελάνθιος λεπραν. Suid. S. V. βδελυοoob. Neque id falso. Nam quod iolandius et Hen P. Vossius Lepreatas, tanqUam multitudinem Manumissorum hominum, leves atque impios
106쪽
eorumque similem fuisse Melanthium censent, vim loci in Ositam ignorant, quod ad scabiem ejus comice alluditur. Quanquam i iii l. ii m. C. p. 99 nuper ii sussragatus est. Itaque ad eum diximus fortasse pertinere, quod Melanthius quidam apud Alexandrum heraeum parasitus fuisse traditur. Hic enim currili epore, qualis est in epulis Opportunus, de affluebat, ut aepenumero ad loquacitatem ac molesto sermone abiret. Ex quo genere uni illa, quae lu
praeter tragoedia scrip8erunt IegO8, Melanthius quoqUe Odem VerSuum genere cum alia res, tum laudes Cimonis celebravit. Quod Athenaeus VIII. p. 343 C. diserte testatur, di
Eo αγωδίας Ποιητύς. γραφε δὲ και ἐλεγεῆα. Quod quare Vel cli erus Trag. r. . III. p. 1032 dubitaverit, Melanthium, qui audes Cimonis Xtulerit, a tragico poeta diversum e88 exi8timan8, maXime obscurum est. Itaque Lil. Gyra Idus p. 28l elegos tragico tribuit, idque, cum is recte fecisset, Vossius contra Si in Ierum Obtinuit. Fragmentum elegiacae poesis Plutarchus Cim. 4. servavit λ). Sed nihil de epicis carminibus asserre potuimus, quae Wytten bachius ad lutarch. p. 41 C. huic assignat. Spectavit mutem fortasse Atthi-
107쪽
logimus ), in quo numericii exametri possunt agnOSci. Verum enim ceteri criptores Atthidum , de quibus Onsius Η. P. II, 9, t. egit, multo recentioris aetatis fuerunt, ut jure dubilemus talem historian ad tragicum referre. Item alius homo cognominis librum de mysteriis scripsit Athen. VII. . 325 C. Schol ad Av. 1073, Jut 846. De quo discrimine faciunt nobiscum ossius et Fabricius. Subtilissimo maximeque faceto cleporum genere Trygaeus Aristophanis Pac. 100 M0Ianthium carpit: κατα ελάνθιονηκειν GTερον εἰς τρην ἀγοραν' τὰς δε πεπραοθαι, et o νδ olo2υ ἐν '
Annumeratur igitur famosissimis ganeonibus et dicitur ero, divenditis anguillis, in forum venisse ibique acturam deliciarum iisdem verbis utens Iuxisse, quibus Ia 8 in Medea caedem puerorum deploraverat. In qua quidem irrisione nonnulla edacitatem, alia vero poeticam hujus indolem signiscant. Namoeto et υγι, hoc St tragicos gemitus edit. Id enim Verbum ab interjectione Ozoeto ductum, quae tragoediae propria est Eurip. Orest. 1386. Phoeniss. 1050. Recitat versus, e Medea fabula desumptos, chol ad i. ἐκ- νδείας. noet ἐκ τῆς 2 ρι Πίδου Mηδείας cis αγει Vulg. παραγραφει ἐκειν ' ω δυοτηνος ἐγω, Jιελεα τε πονων, πως ν λ os t/αν Οἱ δὲ υ του Ου-λανθίου φασὶν ειναι ηδείαν, ἐξ ης αὐτα. Postremo Verbis
poeia perstringi videtur qui importunis Xclamationibus non tam hisericordiam ductumques in rapectatoribUS, quam risum possit commovere Quodsi vero comicta poetam Ocum e tragoedia recitare fecit, ut is se ipse deluderet, equidem non video,
2 Non lotus, inquam, versus, sed pars versiculi exstat, quem alii aliter scribunt: οειομος γέγωνε καὶ γρυπεν ἡ γλj. Quod in Ald exempl. Elym Magri legimuS.
108쪽
quare ei alienos, nec proprio Versus tribuerit, cum is fabulas cum fratre pridem docere coepisset. Quae est autem inter haec et illa similitudo, quae Medea p. Euripid. 96 profertet Placet igitur, quod nonnulli Veterum interpretum, Seu COII-jectiara, Seu arratiunculi Deli, confirmarunt cf. Schol. ,
quodque doctis, ut Iniste j ad Eurip. biod. p. 98 p. 880d Lips. et et cheri Trag. r. P. III. p. 4031, placuit, hic
fragmentum Melanthii, quamvis valde mutatum, in duobus versiculis esse superstes. Alium locum Plutarchus de Coti Ir. 2, de Ser. Num in Vind. 5 et Zelgos ad H0siod p. 82 citarunt. Quae cum ita sint, de generositate ac nobilitate vehementer dubitamus, quae in ejus fabulis fuerit, neque ab humilitate, Deque a loquacitate, neque a currilibus nugis admodum remotis. Qui enim perSona Virtutibus ornare potuit, qua neque cognita habuit, nec magni aestimavit, nec diu intueri debuit, ne ipse sui conscius fieret Quomodo vir tum esseminalis moribus mollique ingenio, tum loquacitate infamis everum ac grande dicendi genu potuit servare, quod maXime
tragoediae proprium est 2 Quanquam apposite de Diogeneaomulo Plutarch de Audit. 5 'O ιεν γὰρ ελάνθιος, ωρ
inepte conqueritur. Pari modo in loco comici indicia reperiuntur, e quibus imitatio Euripidis cernitur. Ut Melanthius fecit Medeam. Item versus, quos Aristophanes ei tribuit, emonodia, id est, illo melicorum carminum genere petiti sunt, quo Euripides tragoediam auXerat Aristoph. an. 944, 849, Thesin. 1076 Mulier Hist. . . . II. p. 154. Porro repetitionem Vocis io ιαν, ab Aristophane, ut in Ran. 338, 1352, 1353, 1354, sexcenties derisam, cum aliis in Ocis, tum in monodiis Euripides plurimum adhibuit Androm. 24, 854,
1l87, 1207, 223 Hecub. 683, 688 694, 10 1034, 1069,
1097 etc. Adjicimus alterum fragmentumet δεινα πρασοειν, τα τρἐνας ιετοικί Gg, in quo verbum tεeto ικi ιν ad Euripidis similitudinem singulari usu Xpressum est am is in Androm. 237:
109쪽
Astydamas Ι. et II. O nomen duo scriptore tragoediarum habuerunt, unus pater, alter filius, Vorum historiam Ob caU88as mox intelligendas conjungemus. Prior filius Mor-simi fuit Suida s. v. A ιδ ας . . . Φιλοκλῆς, Eudoc. Viol. p. 68 Phot Lex. p. 502. Schol ad Arist. Ran. 15 corruptum nomen ' ιφιδά/ιαντα habet, quod Casau bonus deSat. r. I. p. 147 in ' τυδάνιανια bene commutavit. Ab Isocrate rhetoricis artibus imbutus in studium paternae artis sese convertit Suid. s. v. ἀκροα Πά3 ενος δε λ ν Isso κοατους καὶἐzραπν εἰς τραγωθίαν Eudoc. I. L Itaque cum l. 95, 2 primum fabulas docuisset, Diodor. XIV. p. 270 et υδάιια ὁ ὀ τραγωδιογραφος et o τε πρωτον di δαῖεν, ducentis quadraginta tragoediis Suid . . . Eudoc. . ., maguam gratiam ac nomen illustro sibi comparavit. Victoriam enim quindecies Obtinuit. Suid. s. v. Eudoc. l. I. Ut l. 101 4 coronatu e8t Marm. Par. p. 72 'Ac o 'Aστυδά/ta 'Aθλγν Ισιν ἐνίκησεν, rq Τ IIII, ρχοντο ζ' Φην 1σιν Ἀστείου. Sic enim bene Se 1-denus Athenienses vero in tantam sui admirationem brevi traduxit, ut, cum Principe tragicorum ornarent monumentis, in theatro positis, ausan. I, 21, Astydamantem quoque Vivum
tali honore dignum judicarent, cui locus inter Aeschylum, Sophoclem Euripidem daret .r Diogen L. II, 5, 23. In quo simulacro incidi voluit: Ei δ' ἐγω ἐν κείνοις γενό/tην η κίε ἐνοι ιι stiν, οι γλωσσης τερπνοῆς Πρωτα δοκουσι τερειν,
110쪽
κοDὴν et ὀ αυτὴν ἐπαινε ist. Eadem holius exic. p. 502. Quod quidem, ut ipsi permitteretur, cum frustra impetraro studuisset, mirabili Ostentationis ac superbiae specimine maledictionem comicorum adeo incitavit, ut in Ore vulgi communibusque Proverbiis versaretur Ut nescio quis apud Philomenem, credo, glorianti mulierculae: sial et γ ν ἐπαινεὶς, GΠερ ' Τυδά itaς, γυναι. Unde ductum, quo vetere unumquemque castigare Solebant, qui nimis sese actabat: αυτ,ὴν Παινεις, Asnε 'Aoetet δύ/tac. Suid . . ., hol. I. l. Zenob. VI, 100. Apost XVII, 29., Eustath. admoni Iliad. . I. p. 94, 21, 22. Job Siceliot. Comment in eum Og. p. eL L. Anecd Ot T. ΙΙΙ. p. 454, Cranter Anecdol. IV, 143. Julian. p. 12. Jacob s. Anth. Palat. 17. T. II. p. 759. Schneide Win in Corp. Paroemiogr. T. I. p. 160. Obiit, cum sene e88 et sexagenarius, Diodorol. l. teSte. De altero Astydamante Suidas s. v. 'metvδα t aes ὁ νόος,
suetae magnitudinis immensique roboris eXpressi88ent, iidem-l Id huic non concessisse Athenienses, testantur Zeti obius VI,