Historia critica tragicorum graecorum

151쪽

antequam au88a Pr popuIO agere coeperit. Demosthen de COron. p. 73 ed. Brem . . Grysar. De Graec tragoed. qual etc. p. 38 et 39. tem auditores Isocratis cripserunt tragoedias. Quid vero necessario sui futurum, cum OratoreS, Oetica indole non praediti, ad tragicum genu se contulissent pNimirum incommoda et detrimenta, quotquot ex Oratoriis artificiis omnino tragoedia cepit, eo magis augeri necesse fuit, quo plures eam rhetore coluerunt, peculiari quadam dictione usi, quae quidem e cena ad scholas sumque Orensem ableganda

Aphareus Aphareus, Orator nequaquam Ob8curus, Res h n-

Nunc igitur Isocrates initio privignum habuit, post vero in filii

locum adscivit. Aetati suppar fuit Platonis; nam circa Onagesimam quintam Olympiadem floruit. Hic enim numerus apud Suidam restitui debet, cum in vulgatis ejus exemplaribus exagesima quinta significetur: ἀκιιάσας κατα νήν ς ε λυ it Πιάδα, ο τε και Πλατων ὀ φιλοσονος Cum archonte Lysistrato, id est l. 102, 4, tragoedias docere coepisset, neque ante OSigenem desisteret, qui Ol. 109, 3 archon fuit, per duodetriginta annos sexies in Dionysiis, his autem in Lenaeis scenicum certamen obiit. Pseudo-Plutarch. Vit X Orat. αρξά/tενος δὲ ΠοΛυοι στρατο διδάsκειν ἄχρι Σωσιγενους εν τε ιν ικοοι νυκτω λαοκαλίας ἀστικὰς καθῆκεν εἰ καὶ δὶς ἐνί, γοε δια

qu simul apparet, eum victoriam bis consecutum 8Se. De numero fabularum, quas fecit, aliquatenus dubitare OSSUmUS, cum testimonia veterum dissentiant. Nam Pseudo-Plutarchias, etsi septem et triginta tragoedias ei tribuit, tamen iam numeriam non certum accuratumque haberi voluit, cum duae earum

ab eo abjudicatae essent: no δεῖσε δὲ και ραγωδίας περι επτακαι τριάκονἔα, ἄν ἀν et ιλεγονται υ o. Sed in eo hoc etiam longe mirabilius ost, quod sive triginia Septem, sive quinque et triginta cripsisse putatur, quaternas fabulas non potest in

Seena conjunXisse, ut in more institutoque veterum poetarum fuit.

152쪽

Thooductos ), Aristandri filius Suid. s. v. Eudo C. p. 230, Phaselita, Atheu. X. p. 45l 454 Pausan. 1, 3, seud O-ΡIutarch. Vit Isocr. Geli. Oct. Att. I. . Steph. yZant. S. v. ΦαGηλίς. Suid . . . Eudoc. I. I. non modo oratoris, Sed etiami Pagici poetae laudibus fuit illustris Alexander, rex Macedonum, cum per Asiam minorem proficiscens haselidem venisset ibique tatuam conspexisset, in foro Theodecti positam, quiti in maturam mortem obierat, O8t Oenam temulentus Iascive

Saltavit multasque statuae coronas injecit, ut homini non ingratum honorem redderet, quem Aristotele magistro, in Philosophiae studiis socium habuisset Plutarch Alex. 17. haselidem ver Alexander Ol. 111 4 pervenit. Quaerimus de anno mortiS. Phaselitae ei statuam sine dubio non priUS On- SeeΓaVerunt, quam OS ejus mortem aliquod temporis patium praeterlapsum est; sin vero id protenus fecerunt, simulatque decessit, quoniam quadragesim primo aetatis anno Occidit, Ol. 101, 2 fere natus est. Suid. s. v. τελευτα δὲ ἐν M ναις ἐτων γεγονwς α καὶ tu . Eudoc. p. 230. taque duo et viginti anno expleverat, cuni in funeribus Mausoli adversus nobilissimos aemulos certavit 1. 106 4. Hunc Suidas audit Orem Isocratis et Platonis et Aristotelis vocavit: μαθνητης Πλα-ἐωνος και IGO κρατους και Αριστοτελους, assentiente Eudocia. Et quanquam alii de Platone tacent, plurimi tamen Isocratem magistrum hujus suisse tradunt. Est enim in libro commemoratus, quem Hermippus de schola Isocratis scripsit Athen. X. p. 45 . tein Pseudo-Plutarchus eundem hoc in numero habet cum alii Una aequalibus, quibuscum saepe conjungitur. Porro

i Apud Pholium Fragm. Catilabr. p. alci Θεοδεκχος legitur, quae forma genitivo Theodecti, quem A. Gellius Oct. All. X, 18 6 habet apud quem nonnullas edd. iii ornaesii, habere Theodectis, nunc video A. . , defendi non soleSi.

153쪽

nullo modo apparere contendens, quanquam illiu et aequales et imitatores fuerint, eum, quem primo Oc nominavimus, et imitatorem gravissimi rhetoris et auditorem habuit, quemadmodum homines quidem antiqui dicere solebant. Nihilominus do Aristotelis disciplina lutarchus Alex. 17 atque Cicero Orat. 51 consentiunt; cumque his Athenaeus XIII. p. 566 . facit, qui Aristotelom scribit amore Theodecti Τ similiter exarsisse, a Socrates pulchritudinem admiratus fuerit Alcibiadis. Contra Vos si iis p. 51 sessunt et Aristotelis fuisse disc*ulum. De quo ambigo lurimum. Nam grandior natu Aristotele fuit.' At ver Apollodorus, in quo, si de tempori rationibus agitur, non parva inest auctoritas, Aristotelem Ol. 99, 1 natum sesso resert Diogen L. V, 1, 7 eundemque septim decim aetatis anno in Platonis disciplinam se dedisse, in qua viginti annos perseveraverit. Itaque Aristotelem huic quindecim annis anteponimus. Et dubitatio animum Ossii subiit, quod certamen in funere Mausoli 1. 103, 1 habitum esse existimabat Ari-Stoteles vero, ubi Athenas Ol. 108, 4 reliquit, ad Philippum Ol. 109, 2 se contulit, ut Alexandrum ei filium educaret; unde ad scholas in Lyceo denuo habendas, Diogen. . . l. revertit. Quare hic summum philosophum, nisi Athenis ante I. 108, qaudiit, in Macedonia habuit doctorem. Quod ex Plutarcii Dar-

ratione contenderis. Sed quis puerum quindecim annorum cum viro, qui triginta duo annos ridem compleverat, PraeceptiS philosophiae una imbutum censet Itaque arrationem lutarchi sic interpretari conamur, ut Theodecti vel primum inter discipulos, et sectatores Stagiri lae, vel praecipuum locum fuisse

credamus, ut Alexander honores ei cum propter Summam praeceptoris auctoritatem, tum ob celeberrimam studiorum communitatem argitus fuerit. Ubi ver Mausolus, re Cariae, decessit, Artemisia uxor cum in maximos luctus incidisset, cineres mariti et alio apparatu et splendidissim monumento Ornavit, quod in vulgi Ore communibusque proverbiis olim Versabatur, Cic. Tuscul. III, 3l, praemiisque Simul homines Praestantissimos convocavit ad laudes mariti digne celebrandas. Unde Naucrates, Theodectes, Theopompus de virtutibus mortui

154쪽

Praeceptorem a Se Victum esse gloriatus est. Ruhnken Hist.

Crit p. 353. Victoriam alii Theodecti tribuunt, alii Theopompo. Quod quomodo explicari debeat, infra docebimus. Clintonus

numerum anni correXit, scribens ζ Hunc autem, cum acra deorum in tragoedia enuntiavi88et, aliquando oculis captum, a coelestibus opem tamdiu imploravisse serunt, donec visum receperit. Vide Euseb et Joseph. Flav. quos Gyra Idus de Ρoot Hist. p. 282 citat. Nec Vero O Valde Eusebius movet, quoniam ipse fuit Christianus, qui tali narratione fortasse Tem Veterem Voluit Aponere, quae miraculis Christianorum simillima videretur, nec magnam Josepho idem habeamus, quippe cujus libros plurimis loci interpolatos esse constet. Ernest. Opusc. hil Crit. p. 387. Et Aeschylum ejusdem criminis similiter insimularunt Aristot Eth. Nicona III, 2. Clem AleX. Strom. I. p. 387. Hermanu opusc. Vol ΙΙ. p. 163. Habuit tantam memoriae vim, ut quamlibet multos

versus semel auditos protenus reddere posset. Aelian Var.

Hist. VI, 10. Quint. Inst. Orat XI 2, 1. Jul. oll. VI, 108: ἐπει καὶ Πν 71 oνικος λὶν Cic. Tusc. I, 24. Et gloria, quam vivus sibi pepererat, post mortem diutissime viguit. Nam ei

Phaselitae cives in lar Statuam posuerunt, quo OnSecrarunt memoriam nominis. Pari modo Athenienses, inter quos ad

vitae finem usque moratus est τελευet δὲ ἐν Ἀθηναις Suid.

S. V.), Sepulcrum ad iam sacram non procul ab undis Ce

155쪽

οκτω γηρανzoυς 3 φεθειι ην τεφάνους. Neque admirationem singularis viri aut Alexander, conspecto ejus monumento, Suppressit, aut Aristoteles, qui eum saepissime

laudat. Hic autem non solum orationes seripsit, ed artem quoque

dicendi peculiari libro exposuit Steph. Byzant. l. l. ἐποίηοε

τρω και αλλα τιν καταλογάδοην Eud Oc. I. I. Ex rationibus, quae aetate Ciceronis nondum interierant, nominatim duae citantur, una defensi Socratis, Aristot Rhet. II, 23. hol. Fragm. Cantabr. p. 67l: Θεοδεκeto εν τὸ Σωκρατυυς απολο-γioe altera Mosto inscripta Aristot Rhet. I. I. Quo quidem OPerum genere quam clarus fuerit, ridicula Theopompi gloriatio indicat, qui longo maximas sibi et Isocrati et Theodecti et Naucrati audes inter omnes Graecos in dicendo deberi contendit Phot. 176. Dionys ad Ammon. . Ac tametsi non aequiparavit Isocratem virtutibus, Dionys decisae 19, PraeceIluit tamen generosa indole et copia dicendi et ornat politoque genere rationis. Aul. Gell. I. I. Cic. Orat. 1: Theodecte . . . in rimis ollius scriptor atque artifex V Cum de arto dicendi scriberet, duas res ab Aristotele sumpsit, nam Verborum divisionem, alterum praeceptum, e quo Versit ab omni Orationis, Vae numerum haberet, tenore e88ent remo Vendi.

Dionys de Verb. Comp. 2. Cic. Orat. 1. Quare in tanta doctrinae similitudino dubitarunt, an librum Aristotelis, qui praecepta dicendi continet, adscriberent potius Theodecti. Quint. Inst. Orat. II, 15, 10. Sed opus hujus, quod praeter Dionysium ad Ammon. 2. Antiphanes apud Athen. V. p. 134 B., I gelges Chiliad. XII. p. 573 commemorant, ab antiquis PlUrimi factum St. Postquam totus in eloquentiae studiis aliquamdiu versalus est, ad tragicam poesin se convertit Pseudo-Plutarch. Vii. Orat Isocrat. μαθητευς δ υτ 0 . . . καὶ 'λκῶν πιάδρης . . .

l Praefationem ejus Aristoteles scripserat. Diogen L. V l 12.

156쪽

octies victoriam St OnSeelatus, Ut te8tatur, qui carmen Supra Propositum sepulcro inscripsit:

nonnihil difficultatis habet multitudo sabularum, ab antiquis scriptoribus memorata. Nam Suidas S. V. sust ciet δὲ δίδαξεν Eudocia non distincte numerum Significat Stephanus yZ. Vero: ος notus τραγωδίας . Quodsi enim Theodectes incertamina detulit ternas tragoedias ingulasque iis adjunxit satyricas fabulas, ut in more superiorum Poetarum fuit, quaerini US, quare non tias et quinquaginta fabulas scripserit Aurem ita censes mutatam, ut ingulae fabulae ab unoquoque Oeta docurentur singulis diebus Cum duo scriptore consentiant, nec possit de librorum corruptione cogitari et curia copia certaminum ad fabularum multitudinem proxime accedat, etiamSi rationem illius instituti habeamus, auctores illi, quot fabulas ediderit Theodectes, accurate videntur definire noluisse. Ocnuper etiam sensit e Ickerus Trag. r. . III. p. 1072. Alterum multo levius est, quod Stephanus cunctas Theodectis sabulas pro tragoediis habuit, tanquam is satyros scripsisset nullos. Nam et talis negligentia apud veteres Scriptores requentissima est et Suidas accuratius loquitur, haec Opera diserte δρα/ιατα nunc apanS. Hoc autem genere magnUm 88ecutUS Si nomen, ut copia Victoriarum Ostendit, sive Oratoriis

artibus, quae tum in tragoediis plurimum valebant, sive aliis eam Ornavit Virtutibus, quales in vera Oes maxime desiderantur. Neque igitur inanis est ejus laus, qui hunc fecit praedicantem, Se alumnum Mu8arum esse. Steph. Bygant. l. l. Quan- JUam nomen tragici quo saepe appellatus est, Aspas ad Ari-8tot Eth. Nicona VII, 7 6. Clem AleXandr Strom. I. P. 23, nequaquam ab illustriore perum genere traXit, Ut non tam orationibus videatur, quam tragoediis excellul88e. Hoc enimiis tantum in Iocis habet, ubi fabulae ejus appellantur. Sed paucae sunt fabulae, quarum nomina, Vel argumenta

nobis supersunt. jacem enim Aristoteles Rhet. I, 2 laudat. Idem . . mentionem Alcmaeonis facit, Porphyrio

157쪽

ap. Euseb. r. Evang. X, 3 et Dionys ad in m. 2 citati. Et GPotius ea, quae apud St Obaeum Serm. 53 ed. ecb. Occurrunt, e Bellerophonte pelita Xistimat eodemque alius locus pertinet, quem idem Eclog. h. I, 7 servavit, ut infra demonstrabimus Helena Aristo t. Olit. I, 6 Lynceus Idem Oset. 11. - Sed de Mausolo quid est, quod A. Geli. N Oct. Attic. X, 18 6 memoriae prodit Is enim: , Ad eas laudes decertandas enisse dicuntur iri nobiles ingenio atque lingua Praestabili, Theoρomρus, Theodectes, Naucrites Naucrates . Sunt etiam qui Isocratem ipsum cum ii CertaoASe memoriae mandaperint: sed eo certamine PAS Theopomρum judicatum est. Is sui Isocratis discipulus. Exstat nunc quoque Theodecti tragoedia, quae HScriabitur Mausolus, in qua eum magis, quam in 1 OS PlacuiSSE, Gginus Hyginus in templis refert.' Qualis igitur videtur sabula,

'IUae tam argumentum, quam nomen a rege accepit, in cuju8

honorem scripta est 2 Ad hoc optime ulteriis is t. iter. Gr. T. II p. 9l, materiem Mausoli in hominis vi mortui Iaudes cripti, cum nomine, quod inter Cares frequentissimum fuerit, ex antiquissimis Cariae fabuli petitam 88 respondet, ejusdemque indolem ac rationem fuisse illi simillimam, quae fuerit Archelao Euripidis. Quanquam longe secus et clie- rus p. 1081 judicat, Mausolum adscribens tragoediis historici generis. Verum aliud ad explorandum difficilius est, quomodo hanc fabulam poeta orationibus Opponere potuerit, qua ceterive aemuli, vel condiscipuli in illo certamine habuisse dicantur. I Os enim modo διαγων is ασθαι περ λογων εἰς τον rit τάφιον ναυso λου του βασιλεως Ἀλικαονα GGου, modo in εἶν Ἀμα- τιον Π Mαυσωλυ9, set ειιισίας τῆς γυναικὸς υτου riso TOε- η α/lεν x ς, Suida S. V. 'Iso κρατ' , ' htυκλα, Θεοδέκτρης refert. Quare Mausolum ad modum tragoediae non suXit, aut in funere saltem ita non docuit, ut ad er8u oratore contenderet.

At indoles operis, quam Hyginus, quamque Gellius tragoediam vocant, in dubitationem nequit adduci. Item Suidas carmini hujus generis victoriam esse tributam Scribit καὶ ἐν κνησε 1Mχλιοτα ευδ0κιΠισας, ἐν γ εἶπε, τραγι' dici. Nilillos ecius Mausolum in regis funere dedit. Quod quidem, ut rationem enckeri omittam, qui negat talem sabulam in scena Atheniensium doceri potuisse, ut aliquam gratiam 8Sequeretur, tam naΓ-

158쪽

pei tui bala et Hiliis depravata in vitiis. Addimus explicationem tragoediae p. Onaram P. 743 20αγα ὁια, oir in ἐπιτο πι0ν, quae ab8urda est, nisi ad ianc Theodectis fabulam

refertur, eamque tunc in sinem Scriptam esse declarat, ut celebritatem stineris augeret. Hinc igitur plores sunt natae eril-ditorum Sententiae. Namque odius, illud funus uno ludoriam genere celebraliam 8Se rati18, eliquos, quotquot dicuntur, aemulos adversus Theodectem rationibus certasse censet. At vero haec nova et inaudita certaminis alio, qua is fabulas cum Orationibus junctas esse existimat, non admodum verisimili e8t. Habemus aliam Militeri sententiam, qui Theodectem, cum virtutes mortui regis Oratione lauda88 et, ut ceteri fecerunt, tragoediam dedisse arbitratur. Quod egregie et cheru argumentis confirmat, quae in extremis Gellii verbis abscondita

Sunt. Nam is auctor, cum hanc fabulam prae Theodectis rosa Placuisse narrat, neque omnem rationum copiam, quae Ummagna in gloria summisque audibus ponebantur, nec Otiu Santiquitatis judicium ob oculos habet, de quo non omnibuStantum OnVenire olet, sed certa quaedam Olulae orationis specimina respicit, quae quidem prae Mausol minoris aestimata, Ut plane contempta sint. Atque hoc in sutiebrem Orationem Optime convenit. Namque si in funere Mausoli adversus condiscipulos certavit, qui nobilitatem mortui regis Oralionibus esserebant, ipse quoque similem rationem habuerit Decesse St, Propterea quod natura cujuslibet certaminis postulat, ut ii, qui inter Se aemulantur, ejusdem generi opera in medium asserant, quae commode inter sese po88int conferri. Quae vero caussa Theodectem adduxit, ut, ratione habita, tragoediam daret Aut qui locus i datus videturi Silet ii 110-rus quidem; et cherus autem Unx labe sche in aus dies en orten die eitere Angabe des alasgeZOgenen Bericlites dur ligublichen, das Theodelites durch die lederi age eran- lassi tarde, die Trago die u schrethen uti das dies dos logi Osseren Beliali evndiete. Verum enim ignominiam, quam in oratorum contentione sibi tulisse videbatur, qui potuit reparare Pecimine tragico, praesertim cum studio dicendi longo magis, quam poesi floreret Id igitur consilii vix habuit, et si habuit, tali modo nequaquam per8ecuto est. Quod Vero temporis patium ad tragoediam scribendam huic suffecisse Opi -

159쪽

Damur, ut eam in funere Mausoli et inchoare protenus et absolvero posset Quocirca liae ita nobis enucleanda sunt. Artemisia, cum funia marito magnificentius parare latui88et, Praemiorum spe homine convocavit, qui partim gloriam regis Ora tionibus celebrarent, partim aliis Iu dorum generibus celebritatem supremi diei augere ut Nimirum hoc primum illius consuetudinis exemplum fuit, qua plurimi postea rege8, cum dies festos agere vellent, et alio variosque artifice et tragicos actore excitaVertant, Ut partim splendore, partim multitudine ac Varietate Operum animos civium satiarent. Quam quidem ludorum conjimctionem, in qua tragoediae nunquam desiderabantur, ab Archelao ac Philippo ducit se Ickerii l. l. p. 276.

Quare cum praestantissimi conVenissent oratores, nec alii deessent, qui docerent tragoedias, Theodectes, utraque ille arte clarus, Suid . . V. 'Iso κρατης, ' tet L . . καὶ Θεοδ 677, psy;τορι και ραγωδ0 otin et funebrem rationem habuit, et fabulam edidit Mausolum. Ergo illa quidem propter Theopompi

virtutes displicuit huic vero praemium tribulum est. EX quo sententia eorum refutatur, qui, duple certamini genu confundentes, modo Theodecti victoriam tribuerunt, modo Theopompo Ne8cimus igitur, num quis aer cherum jure reprehendere possit, qui hanc ipsam, ut scribit et cherus, aut similem defendit sententiam. - raeterea Oedipum fecit. Athen. X. p. 451 GPot. Exc. p. 447 454. Orestem ad partes Aristot Rhet. I, 2 vocat. hiloctetem laudat Aristoteles Eth. Nicona VII, 8. Aspas ad h. I. rame P. Anecdot GP. Paris. I. p. 243. Fragmentum ex hyesta ductum apud Sto-baeum invenies, a rotio, at clienari ad Eurip. Hippol. 240,meerenio, Jacob si tentatum. Orro versus Thesei ab Athenaeo . p. 454 laudari, et cherus P. 1079 conjecit. Tydeum respicit Aristoteles odi. 16. Est locus Achillis vel Memnonis, quem Strabo XV, 1, 24 servavit. Laudatur denique, non addit fabulae nomine, p. Stobaeum Serm. 53,

Quae cum ita sint, etsi illa potissimum argumenta arripuit, in quibus multae vel lubricae, vel obscoenae, Vel atroceSparte inessent, quibusque tam libidines, quam horrorem terroremque Xeitare posset, qualis ad assectuum purgationem ne-qUaqUam ne eeSSariti est, ubique tamen exemplar Euripidis se-8B

160쪽

cutus naateriem delegit ex ejus tragoediis, rumoribus ac lacrimis resertam easque proprietate ad sensum esseminatorum Ominum diligentissime exornavit Sophocles quidem solus jacem scripserat eundemque Theodectes in Alcmaeone, Bellerophonte. Oedipo. Philoctetes Lemnio. Thyesta potuit imitari;

neque est ulla in iis praeter Helenam tragoedia, in qua Unius Euripidis habuit exemplar Sed Desarchidam, quem aeqUales hujus plurimi aciebant, me tum quidem reliquit cum OSSet Sophoclem imitari. Nam versus Bellerophontis ap. Stob Serm. 53:

라틴어 텍스트