Historia critica tragicorum graecorum

171쪽

Poeta existimaVerit, nequaquam appareat. Sed caussa hujus silentii nimia neque admiratio, Deque contempli fuit. Nani quis illi, tam multa in Ophoclis O08 reprehendenti, tragoedias Actiae omni e parte placuisse dixerit 2 ut qui contra

hianc Olo Oetarum grege, quo comicu nonnunquam deridet, multo praestabiliorem memorabilioremque fuisse negetet Facilius caussam in eo O8itam arbitror, Uod exiguo gavisus est populi favore. Quod etsi non plane silentium comici ob isdemonstrat, lamen ea de caU88a per8uademur, quia multis fabulis vix unam victoriam assecutus est. 1 cit autem ejus Domini magis peregrinum genus, quam mediocris ingenii artis-

quo indoles, qua hic inprimis excelluit. Nam Ionem Chium,

cum sine contro er8ia nobilissimus esset poeta, ab Aristophane non carptum, Sed neglectum 88 animadvertimus idem quo in

Aristarchian Tegeaten cadit, multis illum et eximiis audibus insignem. Quocirca aliter in comici poetis, aliter in tragicis accidit. Nam illos, cum alia X gente essent oriundi Athenien sos cupide in honoribus habuerunt maXimisque deliciis, ut Eupolis queritur, Meine L. Hist. Crit. . it. Fragment. Com. GP. T. I. p. 546 hi vero et Orbanitatis, Seu educationi8, quae tum Athenis florebat, seu linguae puritati e Xperte8, quae Uidem in tragoedia plurimi habebatur, ne summa quidem virium contentione, quamvis et ingenio et diuturno assiduoque artis studio conspicui, gratiam populi parare ibi partamque diu ervare poterant in . At Menedemus, Eretriensis philosophus, ita judicavit, ut inter Scriptores a tyricarum fabularum, Si Aeschylias Xciperetur, Achae primas deferret, Diogen. . ΙΙ, 8, 1l: 7ts00ευεν .... και λὶ καὶ λ λαιω, περ δευτερειον εν Dic Σατυροις Aisbio δὲ et resolet εio απεδίδου. Hesych. Miles. p. 38 ed. Oreli. Jam Menedemus, do cujus doctrina dissensio fuit, OrtaSse virtutes civis amore auxit, idque hoc est verisimilius, quod antiquitus ea de re diversum erat judicium Pausan.

11, 13. Attamen laudes in Achaei operibus dispicimus, quas, quod liceat judicare, philosophus jure plurimi duxit. Quare critici Alexandriae praeter Aeschylum, Sophoclem Euripidem,

Ionem ullum e tragicis digniorem Achae habuerunt, quem in canonem referrent. Rullia Len Hist Crit. p. 368. Itaque

172쪽

Didymus fabulas hujus commentario a navit Athen. XV. p. 689 D. Stoecker. De Sophocl. et Aristoph. Interpret. p. 10. Sed OX nomen Achaei obscuratum est. am in gravissimo versantur errore, qui Aethonem fabulam hujus a Caecilio Statio Latine versam Romanisque in cena propositam

ruptum in Aethrione mutari debeat, quamvis onsi Script. H. h. I, 7, 2 et Rei ne si Var Luci. . 681 secus videatur. Sod quoniam nunc de vitiis agitur, commemoremus denique, Achaeum ab Ilub. Olfi omist. Poet. Sicul. p. 8 et axi OOnomast. I, 24 in comicis esse numeratum. Quod quare sibi perSua8erint, minime liquet. Nunc ratio hujus Scriptionis postulat, ut Domina et Dagmenta tabularum cuncta deinceps asseramus, disputationem de argumentis, quae ii Subjecta fuerunt, aliis relinquentes, quemadmodum Upra Statuimu8. In quo singula hoc celerius decurrentur, quo majore doctrinae copia quoque industrius et eΙ-ckeria GP. Trag. Omenta quaestionis excussit et trichsius singula secum perpendit. Inter tragoedias primo Adrastum nominemus, quem Harpoeratio . . ora Iaudat. Eodem X-plicati Hesychii . v. 'Asγῆν ε πεφνεν pectat, ut X HaΓΡΟ-

cratione u8picamur, quanquam dicto nec poetae nomen, nec

fabula additum est. EX Azanibus fragmentum Scholiast ad Eurip. Orest. 373 habet ' θλα, vel 'Aθλου multis locis Athenaeia memorat, ut X p. 418 A, l C. D. XV. p. 689 B. Cum ordinem ac rationem tricli si sequamur, non dubitavimus hanc fabulam inter tragoedias referre, etsi non illam reliquiarum indolem ignoramus, e qua non solum Frie bellus Satyrogr. . 7, Sed etiam et cherus p. 96 eam satyris

accensere maluerunt Alphe Siboeae locum Hesychius . .

εναοιρος habet. s. Benile j. Opusc. p. 17. Idem S. V. Moωνία Theseum memorat. Et unum fragmentum Cycni Hephaestio de Metr. I, 3. p. 18 citat. Alteri vero P. Athenaeum VI p. 270 . nomen κυκλον adscriptum est, quod, cum Potius Xc. p. 441, 6 in Κυκλοπι mutasset, Ur-

173쪽

loris approbantibus, scriberet. Vide Meurs ac uesych. Milus. p. 63 sed Oreli.), Vos s. de Ool. r. p. 28, Casaia hora. de Sat. r. O0s. I, 5; triclis. P. 3l. Ab Athenae eosdem

vorsus Eustath. . Si liabet. Oedipum secit, X MO On- nullas locutiones irer Hesyclitu S. v. ἀκάθαρτον, M Iozi -ται. Idem mentionem Pirithoi s. v. 1ιτερχὴ facit. Lucii Ionium Philoctetae fragmentum a P. Suidam S. V. ἐλελευ X- stat, mroti EXc. I. I. et Oiapi opusc. Crit T. I. p. 105 emendatum Phri Xum Hesychiti s. v. Πελεος audat. Nunc ad satyricas fabulas pervenimus. In his Aetho fuit Athon. l. p. 270 C. Quem locum cum profert Eu8lathius, equitur Athenaeum, Ut sacere solet. P. 1596. Cetera fragmenta a P. Athon.

IX. p. 368 A. p. 376 A. B. X. p. 27 C. I. p. 690 . occurrunt. Alcmae Athen. V. p. 73 D. Cf. Toti p. I. I. T. II. . 50. In alter Ioc ejusdem Scriptoris XI. p. 80 E. nomen poetae, quod in editione Basileens ' χαῖος scribitur. cum Casaia bono de Sat. P. 137, ambachio Not ad Casau bon. , Utrictis io . 53 aliisque resicimus. Ex 0-Ρtia est versus Athen. XIV. P. 41 D. Servavit. Iures mentionem Iridis injecerunt, ut Athen. X. p. 51 C. D. iii cujus loco alia oti pius . . P. 29 correXit, alia Casau bonus p. 138, ut ut . Oll. X, 57 cs. a Saul, OD. p. 39 , ut

Suid . . V. βους βδοsto ς, Utque eSyeh. S. V. ἐκολλο Πωσε. Lini fragmentum a P. Athen. XV. . 668 A. invenimus, nTOiapi l. l. p. 45 tentatum Moeras praeter Athenaeum

libris nonnulla menda Casaia bonus p. 40 et Toti pilis P. 2 sustulerunt. Est ver anceps ac dubia Omi memoria, quem Scholias la Venetus comici semel atque iterum Achaeon 88ignat. Nam et Sum, quem is ad Aristoph. Pac. 353 ' θαι Ουἐκ ά03ιου esse affirmat Choeroboscus a P. De kker Anecd. Gr. T. III. p. 1364 scribit ex cognomini Sophoclis sabula duclum: zo ιν ορει και υν o Πίδι, 67ιε 'A4ι0τοφάνης cis ε/ παίνει ἐν ιρὴν 7, ἐν Mo ' Σοφοκλεους προκεί/tενον, ως Ποτου oso ἐοιίν. Fuit autem sabula Sophoclis obsto vocata. Et fieri potuit, ut Aristophanes versiam ejus in Pace re8Ρiceret, quem Achaeo Scholiasta tribuit. Sed cur Scholiasta in errorem incurrit, si idem Choerobose habendam putamus

Scilicet nomen Achaei a Sophoclis adeo dissert, ut hi duo inter

174쪽

sese non facile potuerint constandi. Verunt Achaeus quoque Monium scripsit, eodem Scholiasta ad Vesp. 1076 et του

omnino Hermannus ad Eurip. Cycl. v. 39. Jam ita fortasse auctoritatem Scholiastae aliquis cum Choerobosco conciliarit, ut Achaeum hunc versum a Sophocle habitisse censeat, id quod ne unam quidem poetae devitasse videntur. Ultimo loco m- Phalam nominemus. X qua versum Athenaeus VI p. 267 D. Iaudat. Alterum fragmentum p. und. XI. p. 466 E. F. Casauhonia P. 139, Oupius I. l. p. 99, Da wesius Misceli. Crit p. 23 correxerunt. Tertius est locus, quem Diogenes

L. II, 17, 133 habet. Addimus denique nomen Apollinis, ab

Hesychio S. V. scii cito 'ANόλλων servatum. Praeterea fragmenta hujus sine nomine fabularum, in quibia sueriant, a P.

Phot. S. V. Tias αν rivo βαφαί, Artemid. Onetro crit. I, 25, Bokk. necd. T. I. p. 362 X8lant. Achaeus igitur, quamvis in sabularum delectu nobilissimos Poeta Se Ciatu argumenta poti8Simiam tractaverit, in quibus illi, suod populo placebat, et invenissent et suis feliciter artibus

nimiumque imitationis studium evitaret, et Omnem compositionem immutavit ut sabulas non semel ad res publica accommodasse videtur, quale Vel tum erant, vel parallo ante acciderant. Tum tragici materiem ex cyclici poeti maxime repetere coeperant. Quo quidem Achaeus in Adrasto, Alphesiboea, Ananibus, Cycno Oedipo Pirithoo, Philocteta Ob Oculos habuit. lacere debebant, quae ad antiqui tales Atheniensium celebrandas Spectabant. Quare Theseum scripsit. In narratiunculis de Athamante deque Argonautis, quae tum plurimi ducebantur, res Phrixi locum habebant. Tres coryphae Oedipum fecerunt Argumentum Cycni Aeschylus et Sophocles X- ornarunt. Ut Achaeus Adrastum scripsit, ita cognominis tra-goodia et Aeschyli et Euripidis suit Alcmaeonem , Theseum, Plirixum Sophocles et Euripides relicii ierunt. Verumtamen hic primus et Pirithoum et ganes docuit, in quibus in eminem

175쪽

vestigiis consequi poterat. Jam alibi fabulis aliter inscriptis

aliam compositionem fuisse vidimus, quanquam argumentum habia eruti commune. Et si enim una eademque fabula varii8 est identidem vocata nominibus, haec tamen diver8 ita a grammatici ducenda, nec ipsis poetis ebori videtur, cum illi dubitareDt, Uinam persotiarum rimas SSe data arbitrarentur.

WElcher Trilog. p. 340. Hinc Adrastum Achaei longo alias Parte egi88 8 equitur, quam quas sustinet in Supplicibus Euripidis, Si modo utraque tragoedia versata est iii Xplicatione ejusdem materiae Pari modo Alphesiboea a compositione Alcmaeonis nonnihil recessit. Addimus Theseum, illo rerum discrimine afflictum, quo Sophocles Phaedram, Euripides vero Hippolytum jacentem induXerunt. Quemadmodum Uripides, cum Supplice scriberet, rationem foederis habuit, inter Argivos et Atheniense Ol. 9 4 facti, ut antiquissima ejus societatis indicia ostenderet populo, sic Achaeus in Adrasto eandem rem evissime attingere potuit Pari modo ob Scuriorem Arca dum sabulam Ovlasse delegit, cum Allis Dienses cum nonnullis Arcadiae civitatibus Ol. 90 societatem iniissent. Haec tricli- sitis bene conjecit. Nihilominus Oedipum legem eo tem pore agere Potuit, quo Athenienses Ol. 7, 3 gravi poste correpti erant. Nam Ut scenica vel similis, vel ejusdem mali 0- praesentali aliquod Ol alium asserret animis necesse fuit; ita

Poriclem fortasse agitavit hoc nomine, velut otii cum miseriarum auctorem. 8 enim certum atque illustre dii argumentum, quo tunc virum egregium insociatus videtur, in Omphalae, quam fecit, materie. De qua hoc e fabulis, post Homerum et Hesiodum Datis, cognoscimus, ita de magnifica viri imagine plurimum detrahebant Athen XII. p. 5 3 E. F. Ajunt Herculem, ut in gratiam Omphalae veniret, quam Vehementiu amare coeperat, cum Omni officiorum genere mulieri Ob-Secutum, luna ne illud quidem detrectasse, quominus, cum illa leonis pelle induta manibus bacillum gereret, PS e Crocota Ve-8 illas κροκω ovos o ς, Sive ἐν so κωτί0 καὶ nos φυst ὁι , Ut Verbera dominae X ciperet, aut en Sum carperet Studio Se , Ut etiam capillos ancillis more mulierum Ornandos committeret. Praeterea ummae se dedit desidia brevique patrimonium abligurivit Luci an de Conscrib. Hist. 10: εωρα ναι γαρ NOU

176쪽

exemplo Sententiam eorum comprobavit, qui ne fortissimum quidem hominem et honoris cupidissimum amor adeo obnoxium Non 8Se cen8erent, quin is, imul atque haec cupiditas inflamma8Set animum, virtutem aspernatus et desidia et turpi libidinum genere Splendorem vitae maculare dubitaret. Quod etsi convenit in plurimos eorum, qui aetati hujus adjuncti erant, tamen inprimis Periclum tangeret necesse fuit, qui 1Ieminatam mollitiem essrenatamque sequebatur libidinum cupidinem. Scilicet Herculem Demo aut vi superaverat, aut gloria virtutis, omnesque victi dicebantur, qui cum O SSent congre88i. Periclus vero cum civitati Atheniensium Praee8set, qui Graeciam sibi omnem subjecerant, longe princeps illius civitatis fuit ), ii rem Otius Graeciae Olus temperaret eosque facillime devinceret, qui aullis per ip8 re8istere conabantur. Nam Cimonem, Leocratem, Myronidem, Thucydidum brevi oppressit. Itaque hunc, Ut Summam ejus potentiam signiscarent, Odo Olympium, modo Herculem Vocarunt. Sed alii quoque comparationis ratio fuit. Nam Aspa8iam, meretricem famosam, mirum in modum sertur dileXisse. Bis enim quotidie domu in ejus frequentavit et, cum esset impietatis accusata, adeo se amentis muliebriter acrimisque dedit, perinde ac si in summo omnium bonorum vitaeque discrimine versaretur. Athen. XII. p. 533 C. Et quemadmodum Hercules mulieris amore paterna bona profudit, sic Pericles, egitima UXOre repudiata, Aspasiae

gratia immensos sumptus fecit divitiasque consumpsit Videi Cic. de Rop. I, 16 ,,Pericles ille et auctoritate et eloquentia et consilio princeps civitatis suae. Id deos . II, 17: Phalereus Demetrius Periclem, principem Graeciae, vituperat.' Cf. Roscher, Alio Vol. I.

177쪽

Heraclid. Onti c. p. Allie n. l. I. ostrem meretri in publicis rebus gerendis tantam vim in Periclem habuit, ut hic, O rem illi gerens, bellum Peloponnesiacum inchoasse diceretur ). Itaque Pericles, ut ille heros amicae cuncta fortitudinis insignia dederat, quae ipsius propria erant, id ipsum, quod vel Unicum, Vel praecipuum ejus decus fuit, hoc est, procurationem ciVitatis gravissimis in rebus concessit mulierculae. Iacet igit uvinventum comicorum, qui, cum Similitudinem principis cum Iove, vel Hercule Dimadvertissent, Aspasiam modo unonem, modo Deianiram, Od Omphalam dixerunt. Iutarch. Pericl. c. 24 εν do et cit κω/t δίαις 'Oltyάλη τε νεα και

p. 182. Achaeum e Secretis fabulis multa petivisse contenderit, quae aliena essent communi vulgari Icie Oetarum usu Spectavit, ni prorsus fallimur, obscura nomina, quibus fabulas vocavit, quae nec ceteri placuerunt tragicis, neque ita delecta 8unt ut is 8a quodammodo argumenta satis declarasse Videau -

πλq9V καλῶν γυναικῶν , ii mDyθυνεν πο τῶν ταυetri εχαιρίδων γ λλας, ως καὶ ο χαριεὶς ριοτοτίνος παρα0Vμα Οαι, λέγων To II ελοποννVJιακον Πολεμον, et Περικλῆς δια o Asaiasίας ἐρωτα καὶ Τας αρπασθείσας χαυιῆς θεραΠαίνας a Μεγαρεων νερρίπισεν Aristophaues rem lepidissime exponi Acharn. 524 etc. Idem , vel ut Verum a certum , Clearchus in primo de rebus amatoriis libro narraverat. Ibid. p. 89 . Unde meretrix etiam altera Helena o Cala est.2 Idem poeta eadem fabula Periclem , qui uxoris loco habuit Aspasiam , lyrannum dixit Plutarch. Pori I. . Tyranni indolem Omphalae tuoque veteres tribuebant. Athen XII. p. 15.

178쪽

tur. Unde enim Zane appeIIati sunt Quale nomen Attilor uni fuit Quod Aellionis argumentum Nec res in ae-phaesto XPOSitae a Poeti Saepius tractatae reperiuntur. Porro

quid do ride, Lino, Moeris judicemus, non admodum liquet. His Phanaeum Apollinem addimus, a promontori Chii nuncupatum, quem Hermannus Opus c. T. III p. 289 a scriptore Rhesi solo Dominavi v. 35 existimat, locum Achaei ap. He8ych. S. V. Φαναῖος notio)ν ' licito 'O ινάλ I. Παρὰ io ις Uzωλεγεῖαι, Plane praetermittens. Artem in appellavit Saronicam. He Sych. S. V. Asina ici Goωνία Ἀρτε/ιις ' Ἀχαιος hos nozου ἐν sot νι Σαθων κου κολΠου. EJUS dem VeΓ8US, UOS Scholiast Eurip. Orest. 373 habet, ad obscuriorem cultum JO- vis Lycei perlinunt. Militer. OP. I. p. 305. Ex quo minus sedulum illud studium cognoscimus, quo imitationis ac similitudini speciem 1Iugit, quam ostentationem Oetae, reconditis doctrinae ornamentis Opera distinguere conati. Sunt igitur alia generis eju8dem, quanquam ex rebus divinis ea non duxit.

Commemoravit enim IIελεον, ignobile oppidum, HeSyeh. S. V., uec nisi ab Homero Il. II. v. 594, 647 appellatum. Vide olf. Praelect in Hom. I. I. λ . Lapidem Cyprium atque unguentiam Aegyptium, Velut re pretiosi88imas, laudat Athen XV. . 689 L. Praedicat et vinum Biblinum, Athen. I. . 31 A. et Tarentinos

colores Phol. 1. l. Quae quidem exempla rarioris Usus Vereor ut quis fortuito Obis relicta Xistimet. His enim sinitimum e Si alterum ornamentorum genu S, quae ad plendorem Poegis aligendum perose conge88it. Quemadmodum enim posteriores

poetae Otiosa descriptione iterarum Dominiamque inprimis delectati feruntur, quam iis tribuerunt, qui rudes atque illiterati fingerentur; sic Achaeus, Athen. I. p. 46 E. F., Satyro nomen Dionysi per singulas iteras pronuntiantes induxit. Qui

ludus est admodum Xilis et contra naturam Scenicae OeSiS, quanquam acilius in Satyrica potest, quam tragica admitti sabula, nec Satyrorum indole feram agre8temque vitam degentium abhorret. Atque haec est caussa, cur ei igno Scamu8, quod

in Iride adhibuit aenigma Nihilominus vocabulis lusit, quae

Ou e formae non sunt utile diversae.

179쪽

vel origine cognata, vel sono erant similia. Ut in versu, que in Demetrius ap. Scholiast ad Aristoph. an. 184 ervavit:

eam vim Domini Charonis subjectam haud dubie innuit, ut gaudium signiscet, inferis ex malorum Oblivione ortum. In Moeris, satyrica fabula, Silenum amore Veneri flagrantem fecit, qui Hesychio S. V. 3 repositi teste, exclamavit:

cio τι G νων P. Sed tam pauca tamque minuta fragmenta Te Stant, ut proprietate Poe8iS, quam coluit Achaeus, accurale cognoScere non O8Sim US. Quod si vero, quae in paucis reliquiis invenimus, alius patuisse rati, in Omnes fabula nullo modo dubitamus tranSserre, constanter hic genus dicendi servavit, in quo, cum salso et brevis et concisus videretur, nec cincinnos, neque fucum ad Spernatus est. Itaque Verum, quod

1 Quanquam libenter satemur, ne tragicos quidem , qui tragoediam ad severiorem illam formam revocarunt, omni verborum interpretatione abstinuisse. Vide eschyl. Agam. 1535 Euoipid. Licymn. P. Val Cken. Diali'. p. 17 D, 6 B.

180쪽

Ubi ubertas sero, qua imaginem absolvit, nobis laedium excitat. Nam pugile cum in eo int, ut ubeant contentionem, alacri quodam sensu perfusi, ita vires brachiorum periclitantiar, hi celeriter ea noveant et quasi vibrare ideantur. Ortandem membra, Ut in robustis juvenibus, splendent. In quo significatio ferocis animi et robusti validique corporis nobis an Sufficit. At poeta res singulas evidentius X pre88it, non 'IUO ad deret aliquid novi, sed ut lineas Omnes absolveret. Itaque OS similiter incessu prodere ait, quanta virtutum Sua Pum OnSelen ita cupide Pugnain exspectent. Nimirum adjicere voluit, Pecie humerorum quam bene iam Paclitoriam conveni88 et Plen-d0re, quamque ipsi juventutis flore valuissent. Quocirca Opulati locutionum sin τριγωνet ες, - hi ἄνθει, et in ne Cmultum intor se disserant et rem consignent, in tali contentione neces8ariam, Otiosa videtur. Quid est demum, quod κυ- ἔος ποδῶν dicit. Quare in εχοντες Doθεν τρυφην addidit Ilem alibi praestantiam cujusdam ornamenti 1Iert, quod is, credo, qui vicerit, praemium sit accepturus Athen. XV.

δωGoυοι bos O χθιJιατων λίγυπιίων. Primo igitur pretium comparatione declarat; 8 enim tanti, quanti solet argentum haberi loco ,γυρος Aeschyl. Agam. 96S . Quod ei non salis est. Materiem igitur addit e lapide Cypri consectum est. 8 vero lapi in Pretiosi rebus umerabatur. Sed ne id piidem sussicit. Itaque vas exquisitissimo repletum dicit unguento, cum Aegyptium tinguentum, Plin. Nat. His t. XXXVII, 7, conlineat. Quae quanta St, UaeSO, VeΓ-borum, quanta epithetorum copulatio Postrem denique Ioco PI Ol OnamVS VerSUS, quibus magnam piscium multitudinem describit Athon. VII. p. 27 B: Πολυς ci Ost ιλος Ποντιου κυκλου σοβωνἐ ac Do θεωρία, χο α νον Ιες et Οαίοισιν ευδίαν io δ).l Juvat sorsitan similes vidi Melain. II, 8 versus attulisse. leni in ita:

Undique an saltus multaque adspergine orant Ernerguntque iterum redeuntque sub equo Γ ΓUTSus

라틴어 텍스트