Historia critica tragicorum graecorum

181쪽

Est igitur ingens eorum turba πολυς ostia ος . Agmen in undis undique clausum faciunt, qui noντιος κυκλος dicitur. Petulanter Sese ac celeriter movent sosio υντες . Maritimum igitur Spectaculum praebent. Et quo omnem rei imaginem cunctis lineis absolvat, tam tranquillitatem maris, quam modumnio tu commemorat, cum, VP enficiem ac Itioris leviter caudis radentes, malaciam Undarum perturbare dicantur. Quae et Si veritatem imitantur animum qiae non male delectant, eam tamen poetae proprietatem Ostendunt, de qua diXimus, cum in describendo copio8ius, quam per artis liceat naturam, moratu Sit easque artes religiosius Perfecerit, Uam ferre POSSIINUS.

Sed inepte Athenaeus VI p. 270 E:

Qui enim sententias scriptorum, quae aliquam similitudinem habeant, ab uno ad alterum pervenisse opinantur, iis in Ocis sine dubio errent necesse est, in quibus communita Sen SUS non ex imitatione, Sed ex usu proverbii Xstitit, omnium reversati. Quid autem praecepto unquam sui Vulgatius, quo Venerem docet paupertatem non ferre Nam iit nostrum O- quendi usum praetermittam, in quo multa liujus generis inveniuntur, e Graecis Antiphanem p. thera I p. 28 F, Euripidem Bacch. 77L, Onem p. Athen. II. p. 35, Lucianum Amor. 12 e Romanis vero Terentium Eunuch. IV, , , Ciceronem de Nat. De Or. II, 23, oralium Carmin. III, 18 6 laudem. Vide Buhnken Dictat ad Terent. 1. l. et Mit Scher-licti admorat. l. 1. Contra falso triclis ius censet Achaeum ab Euripide accepisse Donnulla. Nam cum pauca imitationis vestigia, quae iste ibi reperisse videtur, eaque communi X fonte ducenda int, quem uterque adhibuit, tum verisimile non e St, Ut Senior Oeta juniorem expresserit, qui tanta nominis gloria, quam postea adeptu est, illo tempore nondum Xcellere coeperat. Sunt vero duae res quas fabulae Achaei cum

Inque chori ludunt speciem lascivaque jactant

182쪽

Euripidis operibus nequaquam communes habuerunt. Nam ito sententias, quae ad vitam hominum rerumque cognitionem pertinent, cumulata habuisset, Stobaeum mirarer, qui ne unum quidem Versum X e in medium a1reri. Et ornata Omnibu8que cincinnis abundans ratio, de qua diXimus, illi sermonum subtilitati contraria est, quam a sophisti accepit Euripides. Eretrien Sem poetam, cum raris et Xquisitis vocabulis Atticoriam linguam augere conaretur sive is noxa invenit OceS, si V peregrinas adhibuit, sive usitatis Dominibus raram et Ob- Scuram vim attribuit, non modo displicere, sed ita quoque Teprehendi necesse fuit, ut se non posset insinuare in populis a Vorem. Primum igitur proponemus specimina, de quibus ambigimus, utrum ab Achaeo Ovata, an Graecorum omnino

propria et in linguam Atticorum admissa fuerint Pollux ,34: κεκρια δὲ ἐν βακτηρ αν. Ubi nunc plerique κzηριδα legunt. δίχολοι pro διάφοροι dixit, Hesychi S. v. teste. Sed haec Oci pote8las paullo Sitatior fuit, quam vulgo videri 8OIet. Nam et Zenobius III, 25 χολοι γνω/ιαι παρα το διχα ἰδιότρ07ιοι, κατα ἈταλMAE ιν χολος γαρ η sγνη os; M et s0'no et alii proverbiorum criptores, Ut Diogenian. IV, 32. Apost VII, 18, Arsenius S 3 eam, velut proverbio notam, interpretati sunt. Vide obeck ad Soph. Aj. 187. Porro He-Syehit 8 S. V. ἐκλέ0τι ται, ἐξαννίζεται ' βαιος Οἰδίποδι. Id enim Omnes fere interpretes cum Salina Si Scrip Serunt, Cum alii κλωπίζεται egerent. Qui rarior verbi usus ab Euripidis dictione Paullo recedit. Is enim, ut Iotum, mirabile herbarum genus apud Homerum pro Ore dicitur, II XII, 683, sic nuntium Helena 1593:

sacit loquentem Unde explicari debet, quod Theseus Supplic. 447 de tyrannide disputans:

183쪽

interrogat. Sed hoc Verbum est novum, etsi poeta non solum antiquam dicendi formam expres8it, e multa quoque Xem Plahabuit, ad quorum similitudinem illud effingeret. Idem μά- λευρον Pro ἄλευρον, b Ot LeX. 180, ιρνος pro φθειρ,me Sych. S. V., SeripSit. Sed alteri vocabuloruin generi, iam S SentUSitata, nOVam quandam vim Subjecit, quae non tam oculiSanimi conspici, quam mentis acie intelligi potest, tibi paullo accuratius considerantur. Quo quidem illa Hesychii S. V. να- GTPOς, GT Mat νας' Ἀχαιος Ἀλφεσιβο α νet σου Θυάς Pertinent. Nam hoc nomen, quod res stellatas, vel sideribus eXposita significat, Bacchis ea de caussa imposuit, ut furorem in iis oriri indicaret, quas stellis essent obnoxia. Nihil OmagiSauget claritatem rationis, quod Hesychio S. V. te8te, L- σα Πτον diXit os φυραν osνιν , Alcmane praeeunte. Vide etiam tym Magn. S. V. Nam purpuream Veni non Praeclaro colore, Sed a sua maritima tinctam ob oculos Osuit, in qua purpura invenitur. Cf. Eustalli. p. 453. Itaque locum Urpurae Potiti S, Uam colorem consignavit. Et cito D pro ταλεια usurpavit, e kker Anecdot T. I. p. 361 cito D λ; αλεὶα 'ου et ob 'Aλαιος, rimario quidem sensu ac proprio, Ut USUS Homeri indicat. Orphyr. Quaest Hom. 3. Euit mann LeNilog. T. II. P. 3. Sed haec potestas in tragoedia Omnique lingua recentiorum Atticorum aut inaudita duraque, Ut rari88ima fuit, ut unicum hoc Achaei exemplum habeamus. Qui enim locutionem Sophoclis Trachin. 4:ῖν cito λα et ἐναοι δε/G

184쪽

Severiore leges vel erum Poetarum non instituisse. Sed quot specimina habemus liberioris sus, ea cuncta in alyricis sabuli Occurrunt, quae neque anapaeSto omnino, ne Soluto pe

185쪽

Inter tragicos Graecorum poetas Agatho propter egregiam indolem maximamque in arte Xcolenda vim raecipuum quendam et, si principes excipimus, primum Ocum tenuisse videtur. Cujus memoria cum in Veterum scriptis multi sariam Occurrat, eruditi homines multas de eo luculentasque habuerunt quaestiones, quartim, Pro ut alius aliud consilium secutus est, Iongo diversa est ratio atque utilitas. Quemadmodum enim

nonnulli indagarunt, quid in arte Oeta essecisset, Ut Lil. Gyraldus De Oet dialog. p. 99, Meursius opp. T. III. p. 1075 B; Vossius De Oet. r. p. 39 et 50 Fabricius Bibl. r. . ΙΙ. p. 28l, Baylius LeX. s. V., Barthelem ius VOyage dii eune Anach. c. 69, Schlegetius Praelect de Art. Scenic T. II. p. 13. , qui opportuna nobis praesidia comparassent, si res ex sontibus ipsi haurire maluissent, quam jejunam aliorum doctrinam repetere; sic P. Aug. Wolfius et Gr Oen an viris terer nil aliud egerunt, quam ut effigiem Agathonis, a Platone X- pressam, aliquatenus adumbrarent. Nam de hoc ille in Praos ad Platon Sympos VII, hic Prosopograph. Platon p. 166-168scripsit. Nuper duo it schelius De Agathonis Vita Artoo Relig. Halae 8 29 et Martinius De Agathone, poeta tragico, cum Omne Agathonis res illustrandas suscepissent, nil quaestionum praeter itam in medium attulerunt Latius dig- putatio Militer imis t. it. P. T. II. p. 182 et et cheri

Trag. r. T. I. P. 981 patet, eaque reliquis omnibus multo copiosior St. Jam septem Agathones, ut tragicum mittam, in historia Grae eorum commemorantur, Unus Priami filius Hom. Il. , 249,

alter, quem Pindarus in deliciis habuit, Pindar Frag. 27, tertius civis Pydnaeus, Diodor. XVII, 64, quartus situs Antipatri, Ibid. XIX, b, quintus ἐλαιοπωλης, Demost h. contr. AriStogit. 1 . 487, Sextus ille, cujus caussam Dinarchus egit, Dionys. Ha-

186쪽

lic. Do Inarch. Jud. . 2, septimus scriptor de geographia bono moritus, qui de fluviis scripsit, Stob. Serna. 242, et ε-0ιπλουν Io Metor , Schol ad Apollon Rhod. II, 1015, reliquit.

Sed tragicum genere Atheniensem fuisse, ut alii contenderunt, sic ego dudum mihi persuaseram, quod Pausaniam Ceramicum a puer amicissimum habuit, nec Usquam patria ejus memoratur. Hanc enim eo facilius addidissent scriptores, quo majorem adeptus est gloriam, cum plerique cenicorum Oetariam Athenienses essent idque poesis genus haec Urbs, Velut Pro-Pri iam decus, tenere videretur. Quod nunc certius e Scholiasta in Luci an Rhet. 11 intelligi pol est, quem nuper Tam e TUS Anecdot. r. IV, 26 edidit ' Aγάθων . . . in δὲ ισα/t ἐ- νου , του θνηναίου, υἱός. Aetatem hujus Praxiphanes P.

Marcelliti in Thucydidis it f. 28 declarat: ουνεχρονιο ὁ

καὶ ε λανι naso . Ubi cum Naelii O, Oppone aliisque scribimus o si iob. Atqui Thucydides ab Ol. 77, 2 usque ad Ol. 97, 2 vixit, Ila ac L. ad Thucydid. Praefat. p. IX Plato, poeta comicus, inter Ol. S et Ol. 97, 3 viguit, eine L. H. Cr. p. 60 aulas Choerili ab Ol. 77, 1 usque ad Ol. 94, 3

pertinuit, ae L. Choeril. p. 2 et 28 Niceratus autem et Antimachi fuit aequalis et Choerilo paullo postponendu eSt. Nael. . . . Sed arctioribus etiam terminis vitam circum Scribere licui. Est nim hoc Aeliani, Euripidem aliquando, cum in epulis Archelai regis Macedonum, cum Agathone discubui88et, Sculum illi, quadraginta prope annos nato, dedi88e. Var.

τῶν καλων καλλιοτον , ἀλλὰ και O ti ετο Πο290' Quae, etsi magnam similitudinem communiiciarum sabulariam habent, quales olim complures ferohantur, adeo tamen in omnium re versata videntur, ut egregiam corporis sigi ram, quae deflorescere coepisset, non raro iisdem vocabulis esse r-

187쪽

rent, quibus Euripides pulchritudinem aemuli Iaudaverat. Iutarch. Alcib. I. Amator. q. Philostr. p. 73. Quaerimus igitur, quando haec evenerint, aut sacta ab Aelian cogitentur. Quotquot de Archelai imperio disputarunt, in summa auctoriam varie tale ac discrepantia cuncti cum Diodoro Sicul. XIV, 37saciunt, qui scribit, eum Ol. 95, 1 decessisse. s. caliger Animadu in Euseb. . 108 et p. 29, Casaiabo n. ad Athen. p. 385, ae L. Choeril. p. 25. Sed Diodorus egregie fallitur,

cum regnum eptem annorum Archela tribuat in quo nec

sibi constat, quod Pydnam ab eo jam l. 92, 3 expugnatam refert, et aliis tam claris, quam illustribus argumentis resollitur. Probamus igitur, quod Dexippus in Graecis Eusebii p.

Scaliger. p. 57 eum quatuordecim anno regna8Se narrat.

Quod tempus imperii, a Syncello Chronogr. p. 82 confirmatum, eruditi post et avium Ration. Temp. p. 160 Omnes acceperunt. Itaque Archelaus ab I. 94, 3 usque ad Ol. 95, 1 imperium obtinuit. Sed Aristophanes Agathonem atque Euripidem hos in Ophoriagusis cavillatus St. Ergo iam comicuscam fabulam dedit, id est l. 92, 1, neuter Oetarum relique rat patriam. Et si rationem Antiphontis, qua capitalem caussam egregi te defendit, ut ipsius auribus, nec sando, aut 1egendo cognitam habuit Agatho, Aristot Eth. Eudem. III, 5, ne altero quidem Iano eju8dem olympiadis Athenis profectus est, quo nobilissimus Orator Supplici fertur 1 clus esse. Nec Euripides, antequam re8tem doceret, in Macedoniam perrexit. Schol ad Eurip. Orest. 36l: Viso γαρ hoκλίους, ἐφ υ ον

nogr. Scenic. p. 9 d. Lips. Quae cum ita sint, Euripides, sive Ol. 93, 2, Oecl. h. Corp. Inscr. T. II. p. 342, Obiit, Sive Ol. 93, 3 decessit. Oeckh. r. r. r. p. 209, illud signum amoris Agathoni Ol. 93, 1, ut Ol. 93, 2 exhibuit. Ex quo cernitur, Agathonem I. 3, , aut Ol. 3, 2 natum es 80.

Quae cum meam rationem ecutus eruissem, magno mihi gaU-dio suit, quod ex ov. Annal. ah ni VOl. I. p. 326. Bit-

Schelium, virum illustrissimum, in Communia de Agathon. c. 6 mecum ita sentire vidi, ut is primum annum Octoge8imae

tertiae Olympiadis non dubitanter signis carit. Quod placuit etiam Krtiger ad Clinton. Fast. p. XXXIII. Vertim SeCUS Martinius judicavit, qui natales hujus circa mediam Olyn Pia-

188쪽

dona octogesimam primam et Ol. 2 ponti'. Qui, partim salsis

argumentis decept US, A gallionem sumpsit convitiis hos in Ophoria Ausartam VeXatum Allienis Statim excessisse, partim, illis 10mporum rationibris Perturbatis, Ila Supra Xplicavimus, non

satis reputavit, quamdiu Euripides, qui epulis cum illo dicitur

adfuisse, gravi88imi comoediae salibus Ohrulus, Athenis remansisset. Sed opponat fortasse Dispiam, omne quaestionis fundamentum ab Aelian temere repetitiam 8Se, qui, cum levissimus Omnino auctor ideatur, aetatem Agathonis neque accurate desinierit, nec Voluerit tanquam describere suis cancellis. Quemadmodum enim ioc agit, ut et quaestionem Archelai et rosponsum Euripidis Xplicet, Sic particula που majorem accurationem, Uam Uae neee88aria Sit, XSpectandam On essedo monstrat. Nihilominia ea, quae comptitavimus, ad Veritatem nobis persuadentUr, cum alii rebia optime possint confirmari.

Ui raxiphanes Aeliano suffragatur. Addimus, quod Euripides apud Aristophanem Thesmoph. 173:

ductis, convenit, eum no et trigesimo metatis anno trimam

sabulam docuisse putatur Nec potest dubitari, quin puer 80- decim annorum, Nilo tempore habuit. in quod sermones Platonici rotagorae incidunt, tali baum. ProtegOm in Protagor. p. l7, Ol. 87, , indulgere amoribus ausaniae, aut Prodicum audire potuerit. In Aia, dialogo eum Socrate μειοα- ωιόν et appellat Nunc ad aliam quaestionis partem pervenim his, quae in anno mortis indicando versatur Dionysus igitur, Aristoph. an. 3, cum Hercule interrogat, ubinam terrarum Agath vivat, facete admodum respondet: α ΠολιN G si Ποίχεται,. γαθος si x zλὶς καὶ Ποθεινος Tot φίλοις.

Sod haec ab aliis aliter explicantur. Sunt enim, qui de morie Agathonis cogitent; alii vero interpretes intelligunt ii e Macedonicum. Utrique veterem Scholiastam sequuntur, Ni γ 'ς

189쪽

hominum cen Sent, tempus morti8, quam Agatho obierit, ex illis colligendum vergibus 88e, Ut en P. Stephanus Thesaur. Ling. r. T. II. p. 1257, Schlegetius raelect de Art. Scen. p. 308 Baylius LeX. 8. V., et cheru Tritog. p. 526, Martinius p. 10. Atqui Scholiasta, iam ea, quae ad interpretationem affert, ex ipso Oc hausisse nec aliunde cognovisse videatur, vix aliquid nobis persuaserit, prae 8ertim quoniam est dubius animi, utram praestare dicat sententiam. Et usus O-mici perquam ambiguus est, ut dubitationem relinquere possit. Quemadmodum nim felices sunt dii idemque proprie ιάκαρες vocari possunt; sic homine in summa rerum abundantia maximisque voluptatibus affluente et eodem nomine appellareo diis comparare licet. Et Archelaus Unus omnium inter Veis teres gaudebat summae felicitatis nomine, ut interrogatio Poliap. Platon Gorg. p. 470. Cic. Tuscul. Quaest. V, 2 indicat. Qui vero decedit, sive is locum, sive vitam relinquit, ἀποίχε-οθαι dicitur. H. Stephan Thesaur Ling. r. p. 1257 ).Jam et magnam acerbitatem in eo in enimus, quod ne post mortem quidem Oeta non epulis deditus singitur, et impietatem Aristophanis quandam agnoscimUS, qui Unc, velut famosissimum helluonem, epulis deorum accumbentem fecerit, cum optimi quique tantum honorem, ut praemium Virilitis, ad septiferantur. Enimvero homini, quamvis esse minato, ubi obitum reddidit naturae, mortem dare opprobrio, tanquam alatiores epulas ac men Sa deorum adire voluerit, tantae acerbitatis est, ut non modo a teneris hominum en8ibus, sed etiam ab antiquae Natura comoediae abhorrere videatur. Accedit locutio ἀπολmων ι' ποίχοαι, quae non nece88itatem mortis, Sed voluntariam prosectionem signiscat. Allera Xplicatio sententiam recludit, quae acutior et pulchrior et arte Aristophanis longe dignior est. Dionysus enim Agathoni Xprobrat, quod sese more Persidorum servoriam reliquerit, eum VPer, ut Omnes Poetae tragici sibi serviisset, quod tu dium poesis omis08 erit, quodque epulas petierit, ut et otio et libidinibus indul-l Similiter de Thelide, quae maritum reliquit. Adicus uti. 1068

190쪽

gens in artis acturam emortuu videatur. Atque haec Obscuro loqu0ndi caussa fuit Agatholiem haud ultra in poesi ab oratilem eique velut mortuum OIuit ignificare. Quid enim fac0tius tali modo effingi potuit, cum, quae Hercules de morte capienda censuit, ea pectatore ad hospitium Archelai resorron tyPostquam igitur illis, qui X eo anarum Ioco tempus mortis sibi cognoscere visi unt, ambiguitatem Verborum Opposuit Volsius I. I. p. XXXVII, non solum it scholius c. 7 ο- micum judicavit Agathoni propter desidiam ac luxuriosum vi-lae genus irridere, sed e Ickerus quoque Trag. r. p. 982, etsi contrariam is olim sententiam defenderat. Sed est aliud argumentum, quod raeterire non licet. Nam si ante I. 93 3, quemadmodum isti Volunt, decessisset, ViX Uatuor, Ut quinque annos apud Archelaum vixisset, ad quem ante mortem Antiphoniis nequaquam se contulit. Atqui Apollodorus Glauconi respondens, colloquium, quod convivium Platonis continet,

nuper habitum non 8Se idque sic a88everans, ut Agathonem milito jam anno abesse, sese ero consuetudine Socratis auctultra triennium uti moneat, et de vivo absenteque Oeta loqui

p. 448 A. Schol ad h. l. πολλων δεουν 'Arτικον et σχῆ/ια' δρηλοὶ δὲ et ἐπὶ πολυν χρονον, neque illi triennio Opponere potuisset, si Aristophane morti hujus acerbe illusisset. QuO-

Circa argumentum eorum contemnendum non est, qui in illa contentione, quam principe tragicorum in Ranis apud inseros Obeunt, nulla partus Agathoni data animadvertunt, sed ex eo imbecillitatem corporis fortasse quispiam agnoscit, cum EryXimachus praeprimis Agathonem Perconctatur, num ire e he- SteΓna commessatione atis receperit, quoniam hoc facilius Valetudo noli ita prospera infringi potuit, quo magis a puero frufusis libidinibus sese dedisse fertur. Conviv. p. 176B. Quam Singularem salutis curam urbanus homo Ostendit, quod eam communi praesentium hospiti debere videbatur. Et Euripidem audiamus Venustatem amici laudantem, idque eo aetatis spatio,

라틴어 텍스트