장음표시 사용
191쪽
quo in plurimis evane8cere Olet quae tam diu non potuisset vigere, si corpus libidinibus debilitatum Orbisque confectum habuisset. Nec certius quidquam e postremis Scholiastae ver
bis effeceris, cum additur: Ἀγάθων ' Ἀρχελα ' et sic o ιλεῖ
μεχρι τελευτῆς ιιεzo ἄλλων Πολλων Gυνῆν ἐν Μακεδονία. Ex quo quominus Agathonem ante regi mortem Obiisse censeas, qui Ol. 95 l decessit, vel ambigua sides Scholiasta prohibet, propterea quod de morte hujus adeo nihil rescivit, ut animo vacillaret, comicumne ad bitum, an mollitiem po se tauallusisse judicaret. Sed illa duplici modo intelligi possunt.
Nam aut fidentur de morte hujuS, tanquam e certa, Vel X- plorata, loquitur, alteram Xplicandi rationem Sequens, euomisit alteram, seu falsam habuit, aut de hospitio Archolai negligenter refert, quae homine in Xtrem Vitae Ur8u Xperiantur necesse est, cum Agathonem e Macedonia rediisse nesciret ibique diem supremum Obii88 putaret. Nimirum Omnes morimur λ . Hic parentes Obscuros, sed ditissimos habuit. Nam nisi maximas divitias habuisset, nec familiaritatem juvenum, quibus amicus fuit, contrahere, aut conservare, nec luXuria diffluere, nec disciplinam Ophistarum tanto pretio emere Ot Ui88et, Uantum hi doctores flagitare consueverant. Sed in eo praeter indolem egregiam et praeclaram, de qua O dicemias, insignis formae dignitas, Vel Venustas apparebat. Nam Socrate Platonis Protagor. p. 315 . cum de Agathone incidat ermo: si ει - ραπιον, inquit, in Πεν ἐγω ttat, καλον τε κἀγαθον θην φυρο
ιν, Την ν υν ἰδίαν ανυ καλος. Ubi haud dubie puΙ-chritudinem corporis significat, etsi Dorwillio ad Charit. p. 23 et e indor fio ad Platon Hipp. aj. . Si concedendum est, Verba καλος et και ἀγαθος apud Atticos omnino fuisse blandientium. Item Socrates, cum in e Sit, Ut Se conferat ad Agathonis convivium, de insolit Vestium Ornatu rogatus, Conviv. p. 174 A et αυτ α γη καλλο ισα t/ην, να καλος ricis καλον ob respondet. Nimirum ita ne hospes sordidussarumque Urbanus videatur, pulchritudinem corporis hoc veluti fuco habitus pigmentisque vel rescere, vel augere Voluit, quod
1 diescio, quare Mulier usi L. G. T. I. p. 483 credat Agatho nem in Macedonia circa Ol. mortuum esse.
192쪽
eam sibi denegasset natura Agathoni vero mirum in modum concessisset. Sed quid de venusta iujus sigura multis dicamus, quam Omnis antiquita in eo magnopere esseri Athen. V.
p. 85, 21 l. X. p. 45. V. p. 75l. Plutarch. Symp. III l. Quo oliam illud Euripidis dictum pertinet, ex Aelian supra
prolatum. EXimia pulchritudo plurimos amasio adduxit, ut eum a tenera aetate Omnibus pellectum illecebris ad libidino stim vitae genu trahere luderent. Quibus nimis est morigeratus. In hoc numero lato, Pausanias, Euripides habentur. Sed quanquam illius, quem primo loco nominavimus, Versiculi exstant, quibus lato ardentiorem quendam incestumque ei amorem significasse dicatur:
Diogen Laert. ΙΙΙ, 23, 32 Aul. Geli. Oct. t t. XIX, 1 nam quis sententiam loci Gelli I. l. et Macrobio Saturn. II,
vel rectius, vel suavius exponat -- tanta tamen castita ac verecundia in summo philosopho fuit, ut epigramma potiu8SPUriiam, Uam candorem Ortam, quem divinus homo semper Servavit, Veneria cupidine maculatum esse arbitremur. Ac lurima eorum carminum, quae Diogenes latoni tribuit, ad Ommenla cholasticorum ableganda sunt. Contra Vereor, Ut, qui
Paullo accuratius de amoribus Pausaniae inquisierit, aut insamiam hujus, aut turpitudinem Oetae satis defendere OSSit. SpectaVit enim, ni prorsus fallor, spurcum OnSuetudini genU8, quod ipse sequebatur, cum exercitiam amasiis puerisque delicatis constantem validissimum atque invictum fore contendit, quod verecundia sese relinquere dubitarent. Sed Socrates Xenophontis homines, qui vituperia negligere ac pudicitiam Ontemnere olerent, negavit unquam mali turpisque facinoris pudere, cum aliquid turpe commisissent Xenoph. OnV. , 32,
Gτης , απολογουμενος nio των ἀκοασία υγκυλινδουμενωνειρ' κεν ως καὶ Τρατευ/ια ἀλκι/ ω et ατ0ν ν γενομ ε Παι- μων τε καὶ ραστων. Sed talo eandem sententiam tribuit Phaedro Conviv. p. 17 E. De qua dissensione agit Schneideria Quaest de Conviv. Xenoph. p. 47. Et ipsa Socratis Verba audiamus, quibus adversus insaniem amasium disputat.
193쪽
si ενοι, υτ οι 1ιάλωτα ἰοχυνον rαι alsi πον τι ποιεiν. EX quo cernitur, amoriS, quem Pausalitas defendit, cuique indul-8i88 Videtur, naturam turpissimam, eumque ad παιδεραστίαν Vere Propensum fuisse. Quod Plato confirmat, ubicunque illud Agathonis et Pausaniae commercium tangit. Apud quem Agatho, etsi sustus vim moris sese laudaturum 8Se profitetur, Conviv. 195, Omnis tamen orati ad potentiam numini8, a quo Puerorum ducit amorem, audandam sensim delabitur. Et au- Sania Voluptatem corporis quidem contemnit; sed illa minime
aspernati Γ, quae tam corpus, quam animum suaviter afficiant. Ut in Veneream cupiditatem ac sincerum amorem animi adeo
confundit, ut ne illud quidem genus, in quo tota amicitia consistit, a libidinosis secernat voluptatibus, quas Boeoti atque Elidenses in primis sequebantur. Iat Symp. p. 82 B. C. Xenoph. Symp. c. VIII, 34 Cic. de Rop. IV init. OIL ad Platon Symp. IX, S. Addo, quod turpem mulierum amorem habet. Nam ab illis, qui alterum Amorem, comitem Veneris
Uraniae, colant, clam haec dea non modo antiquior sit, sed
etiam sincera, nonnisi viros in deliciis haberi, Sympos p. 181 Q,
ait, contra mulierum amorem cum a deo infundi, cujus natura humilis atque abjecta it, tum ipsum per se ignobilem contemptumque esse habendum. Quae cum ita sint, ausanias puero pro mulieribus amari voluit. Nam et alterum amoris genus alteri Praestare, neque ab Uno homine ambo genera
conjungi posse existimat, nisi is deteriorem humilemque deum Sequatur Sympos p. 8 B. Quare omnibu8, qui ingenuam nobilemque amoris naturam comprobent, pueros pro puellis idque amore Venerio diligendos esse censet. Ex his jam facile intelligitur, qualis Pausaniae fuerit amor. Quod multo clarius etiam Aristophanes ea oratione indicat, qua audes AmOris apud Platonem exsequitur. Nam ubi praedicavit felicitatem eorum, quibus, ut invenirent suum amasium, feliciter Ob
194쪽
emendati verborum Dece88aria non est, tametsi facilitate commendatur multoque clariorem ad intelligendum facit sententiam. Cavere igitur Aristophanes Oluit, ne quis, quae dixerat, ad Agathonem et Pausaniam pectare crederet qui quidem, cum mutuo amore non ita hone8l inter Se tingerentur, nec muliebre dimidium invenerant, aut quae Si erant, eqUe erant XΠUmeΓ eorum, a quibus unam quodam ac naturali desiderio dimidium frustra requiri confirmarat. His autem, Ut facete dicta Videantur, argumenta etiam magis ridicula subjicit. Nam
et affirmat, seri potuisso, ut illi dimidium pro e quisque am-jam repertum habeant, tam dubitante loquen8, quasi de rebus dubiis atque in cortis dicat sit ipsos viros, id est, e tot virili
eorsore Orto esse concedit quare eos non muliebrem partem deSiderare, Oblectatos incesto puerorum amore Sympos . p. 192 A;
cui qui indulgeant, eos vulgo impudicos haberi. Unde turpitudo consuetudinis intelligitur, quam ausanias cum Agathone habuit. Sed hunc sedecim annos natum in deliciis ille coepit
habere. Ialon. Protagor. I. I. Ac tanta vis hujus amicitiae fuit, ut amator Agathonem sequeretur, in Macedoniam proficiscentem, sive invitatus est ab Archelao, qui amoribus, non minus, quam artium studiis delectatus fertur, elian Var. Hi stor. II, 21 ην δὲ uo ὁ ' χελαος ερωτικος ου ηἐτον , ' και φιλο 'tot so ζ, SiVe amicum relinquere noluit, quocum tot anno Athenis aetatem gerat. Ibi vero hominum instar, in quibus cum virtute et animi et corpori robur elanguit, inter Se semel atque iterum jurgarunt, quo aestu esseminatas O-IUstate percipere O88ent, quale e gratiae reconciliationibus oriuntur. Aelian Var. Hist. I. I. Muret Schol in Terent.
Andr in p. in . . II p. 667. Quantam igitur mollitiem in his hominibus fuisso putemus Simillima nota turpitudinis
familiaritati inusta ost, quam Euripide cum Agathone contraXit. Nam hoc cum ex eo satis apparet, quod Aelianti amore illi iusque conjungit et comparat, ut ejusdem generi fuerint, tum ea de caussa nobis persuadetur, quod Euripidem in audem memoriamque Agathonis Chrysippum ferunt Scripsisse qua quidem fabula praeter verecundiam interioremque ejus artis naturam incestum pueri desiderium Xpressit. Aelianus enim, ubi cupidinem rixarum memoravit, in quibia Pausanias cum Agathone versatus est, tenore sententiarum nihil intermisso, . . :
195쪽
Scholiastam ad Lucian. l. 1. Παιδικα γεγονως Παυ0ανίου του τραγικου, It εω ου . T. λ. OS nomen au8aniae και υριπίδου inculcantis, ut necessaria esse omnino, Sic ad Veritatem ProXime accedere videtur. Nam quae et cherus I. I. p. 985 contra di Sputat, nos parum movent, ut sententiam illius Apio-
damus. Sed quid est de Chrysippo, quem Aelian teste, ingratiam Agathonis scripsit In quo Euripides Laium, cui OII et Chrysippus morem gerere, turpes desiderii igniculos declarare fecit. Cic. Tusculan. IV, 33: Quis aul de Ganymedi Gyludubitat, quid poetae elint, ut non infelligis, quid apud Eur*idem laquatur et cupiat a ius '' Unde sequitur, amorem Euripidis in Agathonem, si modo hac sabula similitudinem ejus Xpre88it, euereum, Nec valde honestum fuisse. Atqui haud scio, quid Sit, quod e Ickerus Trag. Graec. . II. p. 36. III p. 987NOl. 1 de hac narratione dubitaverit Qui quidem illud, opinor, Nec tradidit, nec Olisit asseverare, ab Euripide, cum is admodum senex in Macedoniam venisset, septuagesimo aetatis anno stupratum fuisse Agathonem. At seri potuit, ut tum hominem quodammodo diligere desineret, quem aliquando ardentius amaverat eumque inter epulas vini plenias Scularetiar, memoria praeteritae caritati in animum revocata. Neque ullum argumentum, extra dubitationem positum, invenio, quo illum Chrysippi sinem fuisse negem, quem Aelianus commemorat. Nam etsi tali narrationum generi non majorem habemus fidem, quam natura earum admittit, et OStulat, ut rem, ab Aeliano narratam, a pecie veritatis abesse judicemus, tamen valde dubitamus, num talia quisquam excogitare potuerit, ni Si consuetudinem Agathonis cum Euripide fando cognoverit. QUO
lepidissimum ludibrii onus accedit, quod Euripides in hesmophoriagusis Agathonem Ioco mulieris habere conatur. Nunc autem, Ut amorum Itidos eo copiosius hactenus Xposito mittam U8, quo magi et more hujus et indolem et poesin po88unt illustrare, quaesiverit Ortasse quispiam, iam tot amico Sectim habuerit, quot fertur epulis excepisse. Convivio enim per O- tam antiquitatem celebrato, si quidem vera tradit Athenaeu I.
p. q. duodetriginta homines adsu0runt quibus velut nobi-
196쪽
lissimos Ialo septem introducit, Alcibiadem, Apollodorum, Aristophanem, Eryximachum, Pau8aniam, Phaedriam Socratem. Sod quaestio dubia multisque difficultatibus implicita est. 0-que enim dubitamus, qui Pausaniam arcessiverit et Socratem Verum etsi res ipsa hominem tantis animi et corporis dotibus cola8picuum, Oetam in vulgus celeberrimiam, eundemque et molliter et delicato vivent om in amicitiam ab Omnibus sa-cile admissum loquitur, qui vel ingeni Praestarent, vel divitiis opibusque excellerent Plato tamen vi ita sermonem instituit, Ut cum summo ejus detrimento veritatem Ore historicorum equi, quam ea componere maluerit, quae non modo verisimilia essent, sed etiam cum ratione totiti Operi conVenirent. Itaque olfius Praefat. ad Ialon. p. XL non temere ambigit, num Alcibiades illo tempore, quo incendium olli Peloponnesiaci maxime conflagravit, illi convivi interesse O- tuerit. At si do convivarum numero OnStaret, non item Sei- e8, quot qualesque amicos habuisset. Quare difficilis hic Iocus plane relinquendus St. Sed quos mores quod quo ingenium Agathotiis in illa hominum consuetudine exsistere Decesse fuit, qui tam ne sarias libidinum contumelias, quique tantam Urpiit dinem Subierunt. Et fuit quidem omnis illa aetas inquinata omnibus vitiis huic Vero qui delicatarum Obscenarumque erum Upidine, vel 1 minata mollitie anteirent, aut pauci, aut nulli reperiebantur. Quocirca Euripid0 Thesmophoriagusis nesilocho ait, cum is ignotum gallionem omnino sibi confirmet v. 35:
perinde ac si hominibus sibi plane ignotis morem gerere On-8uevisset. Sed turpiora et acerbiora illa Mnesilochi videntur, qui, Agathonem foras prodeuntem conspicatu8, Cyrenam mere tricem omnium famosissimam esse Opinatur, quae Propter eXCento concubitu modo δωδεκα/ιήχανος appellata est. Assirmat enim S:
Ac turpitudinem Cyrenae Suida s. v. δωδεκαιινηχανος Aponit. Omittimus illam conviciorum, quibus eum Mnesilochus deinde Carsit, Seriem, cum in mandem vitae infamiam concidant. Thesmoph. 200:
197쪽
uapropter cum haec mollities ad teneram corpori Venusia tem accederet, de qua supra diximus, similitudinem speciemque mulieris gessit, ab Aristophano lepidissime depictam. Apud quem Euripides Agathonem amicum vehementer Logat, ut semineis vestibus indutus caussam ipsius in Titesmophoris contra mulieres suscipiat defendendam. Nimirum ei, ut mulieris formam habere possit, praeter vestitum nihil censet deesse. Erat enim formosus et candidus et derasus et muliebri Oce praeditus et mollis et speciosus ad videndum, ut Euripides in Thesmoph. 191:s r ευ προσωπος, λευκος, ἐξυρη/ιενος, γυναικοφωνος, παλος ευπ0επνης Miν. Sed in iis, quae ad quotidianum ejus Vestitum pertinent, longe
Plura rationi Oesis, quam veritati respondent. Nam Officium in concione mulierum partes sustinendi deprecatus, muliebrem Ornatum Euripidi, ut nesilochum ornaret, flagitanti dedit, ut crocotam The8m. 253, strophium 255, reticulum, mitram 57, rotundam vestem 261, calceos 262. Et ille, his vestibus hinseptis, simillimus feminae exstitit 266:
τ γ εἶδος. Semper novaculam, velut homo delicatus, ecum gessit 18: αδων, ου -ντοι ξυsolio os εις κάOTOTE. De intemperantia, quam in epulis ostendit, tametsi ab Aristophane in anis eum vehementer vituperatum vidimus, antiqUitas nihil memoria prodidit, ni Scholiasta ad Ran quae habet, ex vetustis hausisse libris videtur: ἀγαθος το et sorior καὶτνην τρα Περα λαιμιρος Sed latius comparati Luciani patet, qui Rhetor Praec. f. 11: λίγας Πεν ιι, υλας τε - υGκιν'θίνας τας suo χ ευθετιζοντα, παναβρον et ινα Σαρδανά Παρολον, ' μινυραν, ἐγ υτον μάθωνα τον νης τραγωδίας ἐNEPαGTOν ε κεἶνον ποινγτνὴν, Agathonem Sardanapalo et Cinyrae comparat. Nam IUXuries horum in Ore vulgi et in communibus proverbiis Olim versabatur. Ut Cinyras opulentiae,
Diogenian VIII, 53 Apost XVIIl 93 Arsen. 41 Append. IV, 8 Heyn ad Apollodor. III, 14 4 Leut sch ad Dioge- Diau. I. l. parem conjunxit luxum libidinibus Sardanapali
198쪽
Poet. r. e Pap. Paris. p. 13. Quapropter hunc et epulis et ceteris voluptatibus indulsisse, uspicamur. Cum illis artibus ac ludiis imbutus esset, in quibus in genui Atheniensium juvenes illo tempore versari consile erant, cumque paullulum adolevisset, ut natura ad ostentationem Propen8US Xternique splendoris cupidus erat, in schola Sophistarum pervenit, qui partim mirabili Octrinae ac vitae O natu animos hominum pellicere, partim iberiora Vitae praecepta radentes, esseminatis moribus ampliorem locum dare coe-Ρerant. Itaque Prodicum eum audiit, virum non uno nomine laudatum, qui saepe Athenas pervenit. Ial. Men. p. 91 E. Protagor. . it. Et Gorgias Leontinus, Athenas missus, Ut societatem Atheniensium cum Leontinis jungeret, Diodor. XII, 52, cum Oculos Omnium in se convertisset idque essecisset, ut dies, Per quo Athenis commoratus est, qua8 deorum immortalium festos atque sollera nos celebrarent, inter multos audito-Ve8, quorum Stipatus erat Orona, habuit Agathonem. A quibus quam multa sumpserit, dici non potest. Inde enim plendorem sapientiae duxerim, quem Socrates On v. s. 75 tangit, Si modo sapientia si lansium silum possit ex alio in alium traduci, in Agathone, cujus sapientia et splendida sit et magna incrementa capiat, tali modo se aliquid Xperturum 880 8Se- Verans Pari modo sicut Gorgias nimio vestitui indulsit, Aelian.
Var Hist. XII, 32; lat. Maj. p. 282. Plin. at Hist. XXXIV,
4, sic galli quoque exquisitissimis modi corpus ornare On-8ueverat. Thesmoph. 30. Plato Conv. p. 17 A. Prima, quam dedit, fabula victoriam reporta Vit; nam con vivium a Platon descriptum instituit, τε ij sinet I say ωλα ἐνίκησεν Ἀγάθων, Conviv. p. 73 A. Quod Euphemo archonte, Ol. 90, 4. Calvis. p. Chron. p. 142, 3, idque e-Πaei celebratum est, ut o Athenaeus V. p. 216 memoriae tra
199쪽
egendas tradidisset, hic nonnullas tragoediarum parte in scena ipse suscepit. In quo magnam ostendit superbiam Plat Symp. p. 94 A: πιλν σμων si εντ ῶν εἴ ν, ω μαθων .... εἰ,
ἰδων την νην ἀνδρείαν καὶ μεγαλοτροσυνον ἀναβαίνοντος
ἐΠ τον κριβαντα μετα ων ποκsιτων καὶ βλεφαντος ναν' Tio τοσουτω θεατρω, ιελλοντος πιδείξασθαι Gαυτου λογους, καὶ Ουδ οπωστιουν εκπλαγεντος . . . vid. S. V. 1 ιυρ uera νατραπου . . ὁ δὲ Ἀγάθων ποκριτικὰ μελη ποίει καὶ αυ- τος πεκρινεTo. Idem S. V. Oρικος, ο του χορου Ταρχων. go tot τορ γ ν μύθων, o υποκριτικὰ si ελν εποίει in αυῖος υπεκρινετο δι καὶ χορικὰ λεγεται. Nihilominus ceteris quoque tragoediis insignem conge cutus est DVOrem pectantium. Nam Aristoteles Excidium Ilii unicam ejus tabulam fuisse Darrat, quae XPIosa fuerit. Poet. 18. Hunc igitur, Velut gravissimum poetam, Aristophane saepenumero VeXa it et Arche-1aus arcessi it, cum insignem nobilissimorum hominum numerum ad se vocaret. Sed de anno, quo in Macedoniam perreXit, neqUidquam accurate quaesieris hoc enim Martinius Vereo cuiquam erSuadere ut possit, eum minus honoriscae hospitis invitationi cessisso, quam salibus comici. Abiit cum Pausania Dam inter eos tantum amicitiae vinculum erat. Verum in illo hominum numero, quo secum Archelaus habuit, Agatho, dum Euripides vivus atque superstes fuit, et sumniis illo honoribus et maximis praemiis ornatus, Solin. 9, et8 non primum, insignem tamen Ociam certe obtinuit. Post Mnesarchida obitum haud facile cuiquam aut ingenii, aut nomini Smagnitudine cessit. Quaeri potest, artem ne in Macedonia Upidine libidinum neglexerit. Ferunt, Euripidem, Ut memoriam munificentissimi regis coleret, Archolaum fabulam scripsisset Vit Eurip. Nihilominus Agatho, si humanitatem et comitatem principibus in tragoedia illo loco commendavit, quem Stobae USSerna. 24 nec trimetri adstrictum, neque ita compo Situm Ser-Vavit, Ut metriam quodammodo resingi queat, et si ArcheIao regi ea praecipere voluit, quemadmodum Barthe Iemius Xistimat, Voyage dii eune AD ach. c. 69; dubium non est, quin tragoedias, cum non desineret cribere, tanquam acceptissima
dona, pro maXimis beneficiis hospiti obtulerit am ha in
1 Simillimum est quod Euripides, Dicaearcho judice, in Archelao
200쪽
theatro Pellae doceri poterant. Sed quidquid in Maccdonia
scripsit, Allienas inoli 88 Perlatiam, e iis, quae Dionysus Herculi respondet, satis cognosciti P. Hinc singulas Agathonis tragoedias deinceps nominabimus. Primum igitur Aristoteles Oset. 5 Achillem commemorare videtur: ουτ καὶ τον ποι=ηet 1 tra ιου ιενον καὶ ργίλους καὶ scio et 3ι0υς καὶ et αλλα α τοιαυτα εχοντας επὶ των νηθων,
'Ἀγάθων ἐν Ἀλκ/ιαίων citat. Porro fabulam fecit, ' Ἀνθος nominatam, de qua Aristoteles Poet. 9: )ν ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς τραγωδίαις ἐνίαις ι ἐν ν λ δυ zων γνωρίμων οτινον ο/- των et δὲ ἄλλα πεποιλ 3ιενα, ἐν ἐνίαις δὲ Ουδὲν, οἰον
ἐν in μαθωνος νθει' μοίως γα ἐν τουτω T TE LPa'γJιατα καὶ α νο ιατα Πεποίθηται καὶ ουδὲν ηττον ευφρα - νει. Itaque non modo argumentum ejus, Sed etiam Domina personarum ad suum arbitrium si Xit. Quare ipse contextus
lectioni codicis Lugdun. A, refragatur, in quo Azθει pro ' --θει invenimus. Atqui philosophus haudquaquam nomen iuVeniri, sed cum illis rebus, quas Agath hac tragoedia Xplicavit, in fabulis negat conjunctum esse. Nam Anthum quendam, Autono et Hippodamiae lium, Antonin Liberat. 7 commemorat ). Alius tragoediae mentionem Aristoteles in Oet. 18 reliquit. Nam Ἀλγ δὲ inquit, Περ ειρηται Πολλάκις, ιιε νῆ-
protulit, ui cum a veleri persona dicerentur, clamen in vivum praesen temque regem convenirent. Plutarch de ει Delph. l.