장음표시 사용
221쪽
Cum Bent Iejus omnia poesis Graecae fragmenta secum edere atquo interpretari statuisset, idque pii non OSSet conficere, reliquias Ionis poeticas et soluta oratione con8cripta collegit, velut specimen ejus aboris, emendavit, illustravit, agacissime praelatus, quidquid de vita hujus ex monumentis videre, alit computando efficere potuerat. Bent Iei. Opusc. P. 49 etc. Huic Oli annos Oupius, ejus popularis, successit. Qui ut locutionem Suidae explicaret, quae de dithyrambico poetarum est genere, ex hoc numero delibavit Ionem ejusque reliquias multifariam emendatas nobiscum communicavit Epist. Crit in opusc. Crit. P. II. p. 4 etc. NOStra autem memoria
duo viri eodem anno susceperunt eandem quae8tionem, Unus
Carolus Niober dingius, alter Sigo fredus OeΡkius.
Quocirca nec probamus, Deque XeU8amus breVitalem, aut
negligentiam, qua ceteri omnes de eo disputarunt, alii doctrinam aliorum mutuati. Nam ad artem ejus illustrandam accesserunt deinceps multi, in his Li I. Gyra Idus P. 254 Vossitis p. 27 Fabricius Biblioth. r. . II. p. 307 ed. Hartess.), Bartholem ius Voyage du eune Anach. c. 69, Gruppius Ariadn. p. 754 Urlichsius Achaei Fragm. p. 7, do fredus ΜύIlerus Hist. it. r. Τ ΙΙ. P. 184, e Icherus rag. Gr. . III p. 938. Ιo genere Chius fuit. Praeterquam enim, quod Strabo in tribus viris hunc numerat clarissimis, qui Chium habuerint patriam XIV. p. 45: νδρες δὲ Io γπόνασιν ελλόγι/ιοι Ιων τε ὁ τραγικος και Θεόπο/ιπος ὁ Ουγγραφευς καὶ Θεόκριτος ὁ οτιοτης. In cunctis Veterum scriptis, quotiescunque commemoratur, perpetuo nomine Aio appellatur Athen.
222쪽
Villoison. necdot T. I. P. 248. Harpocrat. 8. V. Phot. p. 19 d. Ors Patre Usu est Orthomene quodam, cui Omici haud dubie cognomen ulli dederunt, quod alter Io, a quo onus ducebant Iones, ulli natus dicebatur, Suid. S. V. Harpocrat. 8. V. υιος δὲ 'Oscto it ἐνους, ἐπίκληοιν δὲ Ουθου. Ahialem hujus Suidas bene defuit , octogesimam alteram Olympiadem, ut tempus Significans, quo rimam tragoediam docue
δος Nam recte enti ejus opusc. p. 49 Aemilium Portum consutavit, qui nota numeri, quibus aetas apud Suidam indicatur, Latine ita Xpressit, quasi Ol. 72 in cenam Primian prodiisset. Quanquam is praeter JOn8ium, Menagium, VOS-sium, quo una notat enti ejus, ilium Gyrat dum ac Moinersium Histor Art. Orig. in Graec. T. I. p. 29 in eundem errorem deduxit. Objecerit fortasse quispiam, longe alium numerum in Suidae libro biculos Aemilio Orto fuisse, alium vulgo legi sed si suit, haec lectionis varietas ea de caussa rejici debet, quod Scholiasta comici eundem, quem plurimi uidae libri tuentur, numerum diserte verbis consignavit ad Aristoph. Pac. 835 ἐπὶ γδοηκοστλ καὶ δευτερας λυ3 πιάδος, Quare vehementer te dem annus de Princis Phil. r. p. 343
errat, qui Ionem cenSet aequalem Pythagorae, aut aetate proximum fuisse. Quarto anno Octoge8ima Octavae Olympiadis, cum
qui leni Amin archon esset Athenis, in scena cum Euripideatque Ιophonte contendit Argument ad Eurip. Hippol. ἐδι
vero testimonii accurate templa conscitur, in quod conveniunt, qua historicis libris attigisse, vel copiose narrasse dicitur. Quomadmodum in Epidemiis, sese cum Sophocle conveni88e, scripserat, cum S in Xpeditione, contra Lesbios suscepta,
Chium appulisset Athen. XIII p. 603 E: Σοφοκλε et ποιητνῆ ἐν ίω υνηντο γοα, τε Πλει εἰς Λεοβον στρατηγος Ubi quanquam iter nobilissimi poetae in Lesbum commemoratur, tamen de bello cogitamus, quod Athenienses, Pericle ac SophOcto ducibus, Samiis Ol. 84 4 intulerunt. Oecliti. P. Trag.
Pr p. 107. Porro narraverat, Periclem gloriatum suisse, quod, cum Agamemno vi decem annis Trojam urbem barbarorum eXPugnare potui88et, opulenti88imum maXimumque Ioniam OP-
223쪽
pidum ipse novem mensibus devicisset, Iutarcii Pericl. c. 28;
rat, orationem, qua Cim Atheniensibus persuasit, ut Lacedaemoniis adversus Helotes auxilium mitterent. Id Cim. 16. Mortuus est, antequam Aristophane docuit Pacem, id est, ante Ol. 90, 2. In hac enim sabula interroganti cuidam, Verene locum inter stellas teneant mortui, Vos s. ad Virg. Georg. . I. p. 58,
Vulgarem opinionem probat Trygae US, cumque argumentiam adversarius postulet ac porro interroget, qui hominum Occupa
Nam is fecerat dithyrambum, Scholiasta teste, ita XOrsus:
Qui cum Dimia sublimitate atque Verborum tumore Xcelleret, quoniam antiqui libros a primo eorum Verbo nominabant, JOns. de Script Hist. h. II, 5 7. Passo . ad Pers. Sat. I, 96, accidit, ut aequales facete poetam Aoto a Vocarent. Itaque Aristophanes hoc nomine Utitur, ut Onem inter stellas relatum esse confirmet, non quo vivum hominem in numerum coelestium corporum probet abii88e, Sed id tantum argumentandi ratione Iudens, Ut nomen, quod a carmine Vivus acceperat, id Propter mutationem, quam it O8 mortem Xpertus, poeta habere videatur. Quocirca recte Scholia8ta ναίνεται δὲ τετελευτλ κως εκ ου 2ων. Atque hoc Benile j opusc. p. 496 et Wolcher Trag. r. . III p. 940 probavit. Nam epigramma, quo I mortem Euripidis deploravisse fertur, Antholog. r. III, 26, haud dubie spurium est atque homini debetur nequaquam annorum gnaro, quibus Vitam hujus 88ignamus. Attamen haec temporis computatio, quamvis illustribus testimoniis atque ra-lionibus firmata, Omnino refelleretur necesse e8set, si esset id erum, quod Iurimi 88everant, huic partes a latone datas esse, quas Io Socraticus in eo dialogo habet, quo de rhapsodorum munere disputatur. Est enim haec sententia Lil. Gyraldi, ut Scaligeri Poet. I, 6, De Irii, Menagii, Flor.
Christiani Commentar ad ristoph. ac. 835. Miramur ver Leonem Allatium, exprobrantem Gyra Ido, quod talia mullo argumento sibi tersuasisset am verba Suidae 12 θ
224쪽
οότου set λογος ς αυeto de lio ipso sermone debent in tolligi. Nec inultum ratio oris ii de Script Hist. h. ΙΙ,
3, 4 vaIet, tragicum poetam multo antiquiorem Socrate fuisse putantis, quod Ιo, cum primam fabulam docuerit, viginti annis ante Socratem natum in cenam prodierit, Ol. 72. Scilicet is falso annorum numero nititur, ut supra docuimus. At oppo fuit Ionge alia enti ejus, quasi nullum dubitationi Iocum relinquunt, ut Thapsodum Platonis a tragico Poeta Patria, genere, fortunis, ingenio, studiis moribusque diversum fuisse demonstraret. Nam ΙΟ, tragoediarum scriptor, Chius, hapsodias Ephesius suit, ut Socrates initio sermonis, illum interrogans:
'Eφἐσου; lle loco honesto natus, patrem habuit', talia nomen non erat obscurum; sed Ephesius, si non suisset ignobilis, nec sordidum quaestum fecisset, neque artem in contemptionem omnium adductam exercuisset. it sch. 1 Olegoni ad Plat Ion. c. 2. P.M. Poeta an Prinstere Prosopograph. Platon p. 168. Sunt indicia, e quibus divitias Chii cognoscimus; at pauper rhapsodias fingitur. Hic nihil se nisi carmina Homeri callere fatetur ille vero magnis amplisque OeSi Studiis clarus et philosophiae et historiae multum operae nava it. Hunc tam nobilitate generis, quam opibus excelluisse contendimus. Nam in eo quaedam gloria familiae comparer, Uod, quanquam ipse peregrinus fuit, tamen patrem et Omine et cognomine notum habuit, qui honestissimorum hospitio civium utebatur. Nisi ero ditissimus fuisset, Don potuisset unicuique Atheniensium singulos cados Chii vini ad victoriam tragoediae celebrandam donare. Cum admodum juvenis 88 et Athena PeΓ-
venit, ibique in aedibus Laomodontis Cimonem et vidit et admiratus est. Iut Cim. 9: υνδειπνρ ci δὲ ob i/ ων νη- οι Iων, πανet άπασιν ειρακιον νηκων εἰς Ἀθήνας ἐκλίου, παρὰ Λαο3 δοντι. Nihilominus post in consuetudinem ejus, quem plurimi fecit, Si modo potuit, sese cupidius dedisse
videtur, quippe cujus urbanitatem, comitatem, politissimo mores magnopere laudaret. Plut Pericl. Iων .... ἐπαινε i
225쪽
O3ε λίαν και Ποτυφον εἶναι et o IIερικλίους καὶ αὐ ιεγαλαυχίαις αυτου πολλλ ν περο ipsa ανα ε/ι χθαι και Περιθσρον'ησιν των αλλων. Quocirca cum alterum disset alterumque diligeret, fieri potuit, ut in acerrima eorum contentione partes Cimonis defenderet. Nam ita acilius caussa explicatur, quam Dimis argute Iutarctius in hominis arte positam fuisse existimat. In patriam aut Ol. 4 4, aut Ol. 85, 1 redierat. Quam nisi semel atque iterum vel civium amore repetiit, Vel administrationem rei familiaris inspecturus, in mentem CUJUS-Piam Venire cogitati posset, eum post mortem Cimonis thena reliqui88 neque ante rediisse, quam Pericles decessit Ol.
M l, quoniam tragoediam Ol. denuo docuisse fertur. Sed in eo magna vis ingenii atque secunditas fuit, Ut, quam ViSStudium in magna scientiarum artiumque copia colloca88et, Plus tamen, quain mediocritatem assecutus, insigne Omen haberet.
goediis quidem cum praestantissimis contendens aemuli a Ut icit, aut praecipuum Iocum obtinuit. Cum victoriam aliquando tragoedia reportasset, aut uno eodemque die tam hoc genere Seenico, quam dii hyrambo vicisset, in sollemnibus, quibus victOre inter Graecos celebrare diem consueverant, cunctis civibus ad epulas advocatis, cadum Chii vini, quod praestantissimum habebatur, proposuisse fertur ejusque regali munificentiae mentoria diutissime tenuit. Nam Athenaeus I. p. 3 ὁ δὲ ιος ἐων, τραγωδίαν νικήσας Asti γνησιν, κάστω ῶν Ἀθηναίων
ob oculos habuit. Sed Scholiasta Aristophanisci. I. φαοι δὲ, αυῖον sto διθυρα/tβον καὶ τραγωδίαν ἀγωνι scis ενον θνη-
Mans καὶ νικνησαντα κάστω ων Actet 'ναίων δουναι Aio κερα/raoν. Ubi co de Venetus ευνοίας γαριν solκα ιον ιρονον Πει φαι δον ναίοις. Quae narrationes ut digcrepant inter se de victoriarum numero, 8ic facilius possunt componi, cum rem lenius a Scholiasta narratam esse censemus, id ille hoc exisimilius est, propterea quod duplicem victoriam Atheniensibus tanta iberalitate facilius Olerat remunerari, quam si Vulgare tragicorum praemium acceperat. A mirabile alae
donum esset largilus, si cuilibet civium dulcem potum dedis-
226쪽
Set, aut e patria misi88 et Athenas, quemadmodum apud cliolias iam in libro Veneto legimu8. Ergo de Draνικιοι cogitemus. Olf. ad Plat Symp. I, 6. Illud autem recte ent le-jus, pio Aio κεράιιιον cadum Chii vini fuisse arbitratur. Opuscul P. 494. Contra Barthelemio Voyage dii eune Anach. Chap. 69 lacuit, de raro quodam ac raestante genere adoriam cogitare, quod Ut egregium artificii specimen, a Chiis vulgo fabricatum Atheniensibus Onavisset. Sed vereor, ut incolae ejus insulae insignem unquam vasa siclilia faciendi
habuerint artem; et si eam habuerunt, quam vi magnum Ulchritudinis artisque sensum tribuerim Atheniensibus, eo tamen dulcedine egregii Otus certius capi potuisse, ni Squi8que On- Sentiet, quam VaSorum miraculo, utcunque haec Ornata cogilantur. Sed ut refutentur ista, Iongiore ratione non eget.
Amicum huic Aeschylum fuisse e Plutarcho de Pros. Viri Sent. apparet. Et vino et amoribus admodum deditus fuit Athen. X. p. 436 F. Ostendit vero, ne multis quidem anni PO8 mortem ejus fabulas in oblivionem venisse, quod chorus in Aristophanis Dianis tot e Ionis Phoenice versiculo Utitur. Bian. 147 2. Neque ab Alexandrinis contemptus ac plane deSpectUSe8t; nam ut Praestanti88imo poetarum generi eum adScripserunt, quod canonem essecit, ic multum perae in vita operibusque ejus illustrandis collocarunt. Apud Athenaeum XIV. P. 34 C. Xplicatio Aristarchi proponitur, qua locutionem in satyrica Ionis fabula interpretatus est. Quodsi jam Verum St, quod Stoeckerus Disput de Oph et Aristoph. interpret. P. 7 conjicit, commentarios Didymi, αντεξηγγνοεις α Πρ0ς Ιωνα Athen. XIV. p. 634 C. Ocatos, adversus illum criticOrum Principem scriptos fuisse, Aristarchus tragoedias Ioni commentariis illustraverat eosque haud dubi εξηγή;οεις ρυς Ιωνα vocaverat. Simili autem libro Didymi fuit nomen, quod diXimus, ἀντεῖ γνησεις raso Ιωνα, nam alibi cum Athenaeus eundem
δρGJιατος ξλ7γνητικω, aperte non tam titulum, quam argumen
tum peris significat. Explicatio denique vocabuli e Ionis sabula servati Epigoni cuidam tribuitur. Alben. l. I. Qui quidem si fuit interpres, quum carmina Orphei explicavisse dicunt, vide Clem Alexand. p. sentio j. Opusc. p. 509, dubium non est quin commentarium in Ionis opera ScriPSerit,
227쪽
ex quo sua hauserit Allienaeus. O aulem Benil ejus opusc. 1. I. Urlichsius Fragm. Achaei p. 6, et cherus Trag. Gr. P. III. . 941 pro certo affirmarunt. Nihilominus Bato Sinopensis, Jons de Script Hist. h. II, 13, 4 de poetae gloria optime merilus est, peculiari libello vitam ejus X ponen8. Allien . . p. 36 F. Etiamsi aetas hujus nullis veterum testimoniis esset decla-
Tata, tamen X magua Operum, quae scripsit, multitudine ac Varietate quispiam eum non procul ab illo tempore ab suisse Suspicaretur, quo inguli apud Graecos homines, non singulaSarte tractare, e doctrinam, quantacunque tu in vel Sectu Sa Vel aperta fuit, comprehendere ac mentibus informare coeperunt. Nam alia versibus panXit, alia verbis Olutis ScripSit, eaque secunditas praele summam ingenii indolem erasque Pe- Tum irtute magnam auden Dominisque celebritatem videtur
ipsi attulisse Callimachus quidem in chol iambis, Ut rem aut Ioni aetate, aut Per omne antiquitatis paliurn memorabilemeXtulerat o τι πολλὰ γραφε. Suid. s. V. διθυρα ' sio διδασκαθλος. Et Scholia Sta comici I. I. Donien ejus illustre perhibet: περιβο et pro δὲ ἐγενεzo. Harpocratio autem, antiquam Operiam divisionem, a grammatici profectam, qui vel tabulas ejus, vel vitam illustraverant, Secutus, ei melica carmina, tragoedia Philosophicumque Opus altribuit: γραφε δὲ ρελν πολλα καὶ τραγωδίας καὶ φιλο00τον et συγγsciti it α. X eadem divisione apud Suidam S. V. λυρικος, sαγικος και φιλοσοφος apsella tur. Jam ut tragoedias silenti praetermittamus, Scholiasta Pacis 3 ed. ust hunc non modo scriptorem dithyramborum dicit, sed etiam iugula melicorum carmin Um geneΓΩ, Uae consecit, bene dinumerat: γραφε δε καὶ ἐπιγρα/tlιατα καιΠαιανας καὶ It νους και σκολια-ὰ ἐλεγεια. Harpocratio X illis peribus, quae Versibus non erant adstricta, Philosophicum Scriptum nominatim commemorat, cujus titulus aliis in i-bris aliter egitur. Ut p. Clem Alexand Strona. . p. 333
τοῖς τριαγίνοις habet. Tertium diversitatis genus neque Eu- docta . 348, neque Suidas . . et sicis it depulit, cum in lurimi libris τρια ο/ιους inveniamus. Sed Casati bonia Scripturam Diogeni recte emendavit, medicina ab Harpocratione e-
228쪽
illa, cum is et duas nominis Orma paullum discrepantes memoret et alteram illam star ito a Demetri Scepsio atque Apollonide Nicae probatam esse confirmet καὶ φιλόσοφον ιουγγρα/ι3ια, τον θιαγ ιυν Πιγραφομενον . . . . ἐν ἐνίοις
her Vralistaviensi et τραγικον pro τον τριαγ tho habeat, ip3e tenor Sententiae, Veram emendationem in novissima editione PYOPOSitam esse, Suadet Pari modo de criploro hujus libri inter veteres magna dissensio fuit. Nam etsi plerique eum Ioni videntur adscripsisse, ut omnia testimonia satis declarant, tamen non desuerunt, qui de Epigene cogitarent, Callimach. p.
γεοθαί φησιν, in 'Eπιγενους, aut Orpheo Suid. s. v. Eud Oc. 1. l. Nos igitur Benile jum opusc. p. 50 facile equimur, hoc Opus Ionis fuisse arbitratum, confirmati eo quod in hac Sententia omnis antiquitas fuit, neque alii nisi critici homines iique pauci dissenserunt. Erat autem hoc libro, quemadmodum pars exordii p. Harpocrationem ostendit, naturam rerum e conjunctione trium Principiorum deducere conatus, quorum Primum mentem, alterum robur, tertium fortunam 88 existi,
mavit. Pervenimus nunc ad historicos libros, ab Harpocratione mirabiliter omissos, cum is cetera, quae scripsit, diligenter atque OpiOSe recenseat Scholiasta l. 1. nominatis carminibus:
καὶ ciet αλογάδην eo Πρεσβευτικον λεγοι ενον, ὁ τυθον ἀξιουσί τινες καὶ Ουχ αυιου. φαίνεται δὲ υ του και κτίσις
νεται liber Venetus εὐεται babet. Quae ubi diutius consideraVerimus, de scriptis, quae nomen Ionis serebant, inter veteres magnam discrepantiam fuisse apparebit idque nihilominus iam silentium arpocrationis, quam indicia disceptationis ab iis institutae ostendunt, qui Plaginorum scriptorem nomenque varie Perhibuerunt. Sed ex litulo Hos/ιολογικος a Scholiasta librum vocari concludimus, qui alias θιαγιιο appellatus est; nam illud nomen argumentum indicat, hoc vero interiorem Peris rationem Origines Chiorum explicavit eumque librum mi ot Aio appellavit Schol ad I. I. Bene igitur Benil ejus aP. Ei m. Magia. S. V. λογχας ιεριδας Ιωνες λεγουοιν ἐωνἐν Aio κτηορ restituit iras mentum, quod inde Pausanias
229쪽
VII, 4, 6 habet, decIarat, eum res patrIae inde ab antiquissimis temporibus enarrantem De mythis quidem abstinuisse. Porro multa ex hujus scriptis narrantur, quae, si memoriae prodidit, cum serent, uis Oculis auribusque cognoverat. s. Plutarch.
Pericl. 5, 28 Cim. 9, 16. Diogen L. II, 5 7. Quae in πο- ινηsua se certe PerseriΡSerat Athenaeus III p. 93 A 107 A, XIII p. 603 ἐπιδ ιιιας audat. Qui liber aut nomen a Julio Polluc. ΙΙ, 88 Iaudatum, de quo supra diximus, aut partem ita
inscriptam habuit. Praeprimis nunc nobis eXplorandum est, iitrum in Sol tragico, a utroque genere scenic operam Ol-
Iocarit Comoedias enim ab One scriptas fuisse, Scholiast 1. I. εγραφε δὲ κωμωδίας, et uidas S. V. διθυocis sio διδάσκ. . . εγοαφε δὲ κωμωδίαν scribunt. Quemadmodum vero cuncta, in quibus cum Suida sacit Scholiasta, ex mente hujus profecta videntur, Ut non duorum testium, Sed nius testimonio vel narratio, Vel etiam judicium qualecunque nitatur; sic omnia, quae Suidas I. I. habet, haud dubie ex scholiis fluxerunt, cum ad locum Aristophanis plane pertineant. Sed qualem doctrinam landem grammaticus professus est Scilicet is locus, quo ludibrium comici a Scholiasta ad Pacem exponitur, Uniu Vetusti interpretis non debet videri sed alius verba Iob δ Moe ἐγίνεet subjecit, alius opera hujus dinumeravit, alius denique, Athenaeum secutus, de victoria ac numero tragoediarum retulit, ut, qui fragmentum dithyrambi laudavit, antiquus illo ac fide dignus Scholiasta, idem Ionem haudquaquam comicum umerasse videatur. Quam diversam Ioc originem, quum
duplex illa de gloria hujus sententia περιβόρητος δὲ ἐγένεeto
. . . . καὶ Πάνυ δοκι/to ν, tum ipsa Verborum series Ostendit, propterea quod antiquus interpres, quae in usum hujus loci cadunt, ad rectioris explicationis regulas comprehendit, Cetera autem non modo uum locum non obtinent, sed ne idoneo
quidem vinculo inter se conjunguntur. Satis habuit primus Scholiasta dinumerare genera poesis, quibus Io excelluit hoc Singulas ejus species commemorat. At si id recte sacere voluit, quomodo tragoedias, praeclarissimum illud genus, mittere Otuit Nam plenum carminum numerum proponere, neque et mita instituer voluit, ut superiora luculentius illustraret. Quare dubitamus, num comoedias scripserit, partim quod Graecis id moris suit, ut singuli poetae non laborarent in utroque poesis
230쪽
genere, partim quod ceteri scriptores, qui mentionem secerunt Ionis, o scenico genere tragoedia tantum memorarunt ipsumque poetam tragicum dixerunt, partim quoniam in antiquis i-bris saepenumero imiliter erratum est. Namque hoc nomine
Sed jam de ipsis dicetur hujus tragoediis. Mirum est, quod tribus locis legitur, ab aliis duodecim, aliis triginta, aliis
quadraginta denique sabulas ei tributas esse, idque ea de caussa miruin, quod dissensio videtur vetusta fuisse eademque e Veterum scriptis de Ione ad nostram memoriam pervenisse Schol. Pac. l. l. δρα/ια et δε υτου δωδεκα, οἱ σὲ τριάκοντα, ἄλλοι δε εGGαθακοντα φασιν. Suid . . . Eudoc. p. 24S. Unde quod in tanta sontium multitudine non potuerunt veteres di- Spicere, id equitur a nobis nequidquam exploratum iri. Sed Undecim sunt fabulae, quarum nomina, vel reliquia cognoVimus. Nam primo Oc Agamemnonem DominemUS ab Athen. I. p. 6 C, Eustath ad I Om. p. 1301, Stob. Serm. I it. 20, 6, Hesych. s. v. ἱππικον χλiδος, Πεδαν ΠνM, Scholiast ad Aristoph. Av. 1110 citatum o Alcmena Hesych. S. V. aTαφθακτοις νυχα iς. Alter loco, ubi idem grammaticus eandem fabulam laudat . V. υτάγετ ot ἀγά/ιεναι ciet τὰς καὶ θαυ/ιαστικως ουσα εαυτων. ἐων Αλκ3tηνη, Albertius, Iurimis assentientibus, nomen 'An κ/ινηνν restituit, cum
ην, θυλακίοκτὶ νο ια Getat. - Argivi. Fragmentum, quod inde HeSychiil S. V. sciso habet, egregie enis tertius ius ad Lucian Timon P. 145 correxit. - Eurytidae. Quod Donae Cum Sset TariSsimum, quanquam plurimis in libris mirifice de-PraVatum St, tamen emendatio, qua id bique editores resecerunt, in dubitationem equit vocari. In codd. Hesych. S. V.