장음표시 사용
231쪽
Vossius υρυτίδαι emendandum existimavit, eamque lectionem Bunt Iejo Opusc. p. 502 probatam Albertius hene recepit. Orma υρ υτι εις p. Hesych. S. V. inde nata St, quod vocales αι et e magnam Oni similitudinem habent. Est autem e Benil eji, Opusc. p. 503, atque Alberti 1. 1. sententia 6sυτ id ις legendum et to in Ιων mutandum, ut locus ita emendatus exsistat ἀθίκτορας, νε Πάφους παρθένους, ἀνάνδρους Ιων Εὐρυτιδες Pari modo Benil ejus esychio
tae fabulaeque nomen vindicavit. Item Casa ub Oiatis apud Athenaeum Ι. p. 495 B. υρυτίδαις pro υρυτιδ edidit. Laertem Athenaeus VI p. 267 D. Iaudat. - ἐγα δρα ιι α He8yCh. S. V. ιελάγχεzον, νοταζο3 ἐν γ Phot LeX. P. 339;Jul Poll. X, 6. - Ompha Iam satyricam fabulam, citant
δ ἐν Φυίνικι. Sed Athenaeus III p. 91 D. Zen Ob Cent V, 68, Plut de Sollert. Anim. 16 Grol. Xc. p. 49 Valchen. ad Euris Phoeniss. 1185), IV. p. 84 F. Eustath. p. 1479), X. p. 451 Φοινι ἴ ν Καινευς habet. Unde p. Schol ad Ari-8l Oph. Ran. 7l6, ubi olim et oυτο Ιωνος οτιν ἐκ Φοινίκης και ἐνἐως vulgatum erat, enti ejus Φοίνικος , και Καινέως scripsit. At simpliciter Athenaeus VlΙ. p. 318, 106, cum eandem tragoediam haud dubie vellet significare: ὁ τραγικος ἐν Φοίνικι λόγων. Sed ΦΟἶνιξ δευ Τερος opinor, non tam alia divergaque argument fabula, Sed altera ejusdem fabulae dilio fuit, Athen. IV. P. 185 A, Hesych. S. V. ι/ιαλ ης - Φρουροί. Schol ad Aristoph. Av. 1472, Schol ad Platon de ep. VIII. P. 553, Hesych. S. V. κλητῆρα, νιφοεsσα 'UἐνκD Phot LeX. p. 301. Valdo dubiam habemus Opingi conjecturam, qui ΠΡ Ηe8ych. S. V. N Jιτ cito orso pro 'Iων ό naso emendare voluit ἐων Φρουροις - Teucrum e8ychiUS S. v. Et ho et Γ ιτιβωτης bis laudat. - Ιdem citatur, quanqNam non additis sabularum nominibus apud Alben. I. p. l. Plutareti. de tranq. n. Conviv. III, 2, de ac in orb. Iun. 16 SeXt.
232쪽
Empir. adv. Matii. II, 24 Hug. Grol. p. 449 . Strab. VIII 3,
Eustalli. . 295, Jul Poll. VII, 13, Schol ad Eurip. Phoeniss. D. 219, 166. Sunt alii loci apud Grol. I. I. quo Vereor ut quis audaciam ingeniosi hominis secutus vindicare Ioni audeat. Quemadmodum Aeschylus in delectu atque compositione
fabularum, ratione superiorum poetarum relicta, cyclia carmina maxime ob oculos habuit, utque propter similem artis natu
Praecipue eas res subjecisse tragoediis animadvertimus, quas Homerus Iliade, aut Odyssea illustraverat, quaeqiae alii celebratae erant carminibus, quae vulgo Homeri 88 Putabantur. Quod ea de caussa forsitan instituit, ut nomen Homeri, clarissimi civis, illustrius redderet, quem ive Secta quaedam, Sive gon Chiorum habebat gentilem, ut liae materiem aut in legram
novamque, aut a superioribus allem non nimi tractatam Dan
cisceretur. In Agamemnone enim, si res, quae Iliade continetur, explicata fuit, hoc insigne poema re8peXit, in i riXas, ante Iphigeniae devotionem Aulide Ortas, adumbravit, ob culos habuit Cypria. Argumentum Laertis e vigesimo quarto Odysseae libro desumpsit. In fortunium Phoenicis, quod iragoediae convenit, apud Om. Iliad. IX, 434 enarratum est. Pari modo materiem Φρουρῶν, ei Graeci Xercitu S, ei Trojanae suerunt Vigiliae, ex nostra, aut parva Iliade etiit. Miserrimam Eurytidarum stragem ab Io mero Od. VIII, 22q. XXI, 13. 38 commemoratam, Creophylus Homeric carmine exposuerat. uod Teucro acciderat, larva Iliade narratum St.
Ubi Plutarchus judicium commemoravit, quod hic de Oribus atque ingenio Cimonis et Periclis habuit, illumque ob
comitatem ab eo plurimi ductum, hunc autem Superbiae caU88a contemptum esse narravit αλλ' Ιωνα μὲν, - εο τραγικχὶν διδαοκαλίαν ἀξιουν et τε ν ρεet ἐν ε ιν ι Πάνzως και α'τυρικον ιερος iῶμεν Plut Pericl. 5. Unde, dummodo criptor historicam veritatem in argumento ervare Vol Verit, tu rimi recte concluserunt, quod per se veri simillimum est, ab hoc ternas uno die sabulas in scenam esse delatas, quibu Satyricum drama conjunctum esset. IVelcker Trag. r. . 942. Sed neque ex verbis Plutarchi cognosco, nec Propter temporis
rationem Persuaserim mihi, quod mullerus misi iit. Gr.
233쪽
Τ. II p. 18 asseverat, tragoedias eius copulatas fuisse ii IIogiae, qualem Aeschylus coluit, vinculo. Nec constat, quod idem censet, Onem in cena Aeschylo succedere voluisse. Sed dithyrambo narraverat, Antigonam atque Ismenam a Laomedonte, Eteoclis silio, in templo Junonis combustas esse Aristoph. in Argument. Soph. Antig. Quod cum a vulgata Graecorum sabula recedat, non dubito, quin mythos pro necessitate poesissimiliter in tragoediis etiam mutaverit. elcke P. I. l. . 975. Quanquam in tanta reliquiarum paucitate ac brevitate vix dicere licet, quomodo poeta res XOrnarit, tamen altam herrimamque ejus indolem agnoscimus, quae nobili quodam forti pressoque dicendi genere conspicua fuit quaeque, cum dissolu- iam Euripidis loquacitatem fugiens Sophoclem quodammodo imitaretur, temperatam grandidatem ac majestatem vel iis in locis servavit, ubi propter ipsam rerum, de quibus dicitur, naturam simplicior ratio admitti poterat. Nam quae echini fiasigies naturae similior, aut ea praestantior potest cogitari, quam ap. Athen. Ill. p. 91 D. adumbrat:
κεiet αι δακε ἐν et καὶ θιγεῖν ἀ t λδανος. Num virtus viri verae prudentis irae consilii atque irationis Sollertia, quae et per se consistit et ab Omni Virtiate ejuncia, vel ita ne iudali est, claudari pulchrius potest quam laiadat eam poeta Sext. Empir. dv. Mathem. I, 24:ου γαρ λογοι Λάκαινα πυργουται Πολις, ἀλλ υ ὐάν ' μον νεουρος smεGI UTPGτω, βουλὴ t/ε αρχει χεὶρ δ επεῖεργάζεται. Et nescio quis ita praecipit servo, mi anuam celerrime occlum dat, Athen. II p. 267 D: Ois o doli ον, οἰκετα, κλεῖσον ΠΟΠτερος, ιγ τις ελθη βροτειν. Alia pulcherrimae, vel magnificae orationis exempla, quae nimum suaviter afficiant, hoc loco proponere mittimus. Quod in dithyrambis ei Aristophanes exprobrat, altum tumidumque dicendi genus longiorumque illum vocabulorum usum, in iragoediis quoque haud dubio adhibuit. Contra Longinus ille tam Perspicax, quam eruditus literarum existimator, cum de vitiis agit, quibus optimi scriptores, magniloquentiam illi sectantes, Plerumque cripta perdere soleant, de Sublim. 30 et M a 3tε-
234쪽
nodo εἰς et αυzo υνδεις τὰ Ιωνος τι it νήσαιτο ς ῆς Quocirca in sabulis Ionis quanquam polita, artificiosa aequabilisque
plerumque ratio fuit, tamen poeticus ille succus desiderat,atiar. e quo ingeniosum artificem cognoscimus. Sed quo facilius eam Ornatu gracili atque jucundo distingueret, neque audaces figuras admittere, neque novas Oce effingere, neque eas, quae epici carminibu propriae erant, in tragoediam recipere dubitavit. Sunt autem haec rarioris Specimina USUS, quae ob novitatem reliquit antiquitas. Animum hebetem vita σατραπιον diXit quod nomen proprie de armorum tegumento
Thucydid. I, 10 vel inclusione Soph. Antig. 58 adhibebatur.
Τρην appellaVit, tanquam is color capillorum juventutis Omnino Pro Prius esset. Nam vera mihi videtur lectio, quam Beni-
tionem transtulit, cum de conviciis vulgo diceretur. Hesych. S. V. ὀνοτα si εν I, πορθουnενM ' Ιων εγάλ' os u/ιατι. Phot. LeX. p. 339. Levem Omniam, qui gravi, vel alto opponitur,
δων μα/is3 νονι GraVius Voce ιυργουσθαι Ossendimur, quam de omni confirmationis genere surpavit. SeXt. Em Pir. adv. Malliem. II, 24. Spantiem a Julian Orat. I. p. 25. Νeque Solum in conformatione novorum, sed etiam in mutatione vulgarium vocabulorum non omnes depulit proprietales Ionicae dialecti. Nam Dominis υτ αγρ τοι, quod Pro υτ αὐεοκος Vel αυθάδνης adhibuit, nisi apud Anacreontem, alterum Xemplum non XStat Hesych. S. V. Pari Od πουλυπουν in dialogo,
Athen. VII. p. t 8 in aliqua chori parte, Schol ad Aristoph. Ι an. 706, πολιν et a dixit. Non facile multos scriptores Graecos melioris Olae inveneris, qui cum Ione λῖδος pro χλιδνὴ,
237쪽
Aces lor. Ut plerosque tragicoriam Poet una Saepenumero comoediis majorem infamiam, quam laudem suis peribus asseculos animadvertimus Sic ea, quae de aetate, ita, oesi Acestori memoriae sunt prodita, cuncta Vel comoediis vel fragmentis comicorum continentur. 3 enim quinque poetis
Iudibrio fuit, Aristophani Av. 31, Vesp. 219, Calliae, Cratino, Eupolidi, Athen. VI p. 237 A, Theopompo Schol ad Av. et
Vesp. II. II. Jam Cratinus in eum ita invectus est, ut tragoedias ejus prius Oguitas habuisse videatur, quam ipse ultimam sabulam l. 9, 1, Luci an Macrob. 25, dedit Callias cum ab Ol. 9 squo ad Ol. 94, 3 floruit, eine L. Hist Crit. P. 2l3, tum II δνητας, quibus Acestorem agitavit, ante Ol. 92, 4, id est, ante illud tempus docuit, quod Euripides, eadem irrisus fabula, fertur apud Archelaiam, regem Macedonum, in Oti atque epularum dulcedine trivisse Theopompus, aetati Aristophani suppar ut Suidas S. V. docet, Ultra Centesimam Olympiadem vixisse atque in scena Oruisse Videtur, eine L. I. I. p. 238 Aristophanes denique eundem Primo Vespis Ol. 9, 2, dolia Avibus I. 91, 2 porstrinxit. Quae iam ita Sint Acestorem ante Ol. 89, 1 Athenis tragoedias secisse sequitur ibiquousque ad Ol. 91, 2 esse commoratiam. Hunc Datione Mysum fuisse, e eo intelligitur, quod h0opompus tam ipsum Acestorem, quam patrem ejus Mysum appellavit. Nam Scholiasta cum eum Aristophanis locum Vesp.
numeris uis adstringere omittimus: o, noligat, δεῖνα Πάοχωs
238쪽
Ποαι ενω. ὁ δὲ υτος και υσον καλεσεν. Quare Aristophanes hunc appellavit, ut barbarum hospitem Vesp. I. I. Illi autem, qui nomen Sacae eidem dederunt, ut Aristophanes, Callias, Theopompus, Aristoph. c. Schol. I. I. aut eam ignificationem Vocabulo tribuerunt, ex qua Thraces, ad quos Mysi puriinebant, Strabo VII, 3 καὶ οἱ υσοὶ Θρακες οντες καὶ αυeto , Sacae vocabantur, qui quidem laxior Ioquendi usus testimoniis grammaticorum constat Schol ad Av. I. l. Σακαιγα Socrat ες εἰσιν. Suid. s. V. Σάκας . . καὶ Σακα εθνος Θρακικον, aut Sacas, cum Bactrianam et fertilissimas Armoniae regiones tenuissent, deinde vero in Cappadociam ac Pontum transiissent, Strabo IX, , sine usque ad Aegaeum mar Protulisse censuerunt ). Ubi vero pater seu literarum artiumque, seu humanitatis studio pervenit Athenas ibique mox oculos omnium in se convertit adeo, ut Iudibria comoediae experiretur, ni sorte cavillati Theopompi maxime ilium spectavit, Acestor, omni ope nequidquam contendens, ut jus civitatis sibi compararet, non tam favorem civium 88ecutus St, quam irrisionem comicorum acerbissimam. Nam Euelpides Aristophanis v. I. l. longe aliud sibi ait, aliud Acestori esse consilium, qui se, cum civis non esset, in truderet in civitatem, quam ipsi cives relinquerent. Porro ille, qui exclamanti cuidam civesque obtestanti apud Theopompum praeter Sacam Mysium et adulterinam Calliae progeniem nullum civem reperiri respondet, aut spem hujus deceptam, aut ipsum hominem deludere videtur indignum civitate, quam vere adeptus erat. Stilla denique vel vanitas, vel impudentia irrisionibus Omnium subjecta, qui hospitem, ut vidimus, aut Mysum, aut Sacam
Cum ero maximam juvenum ac virorum muItitudinem spectaret Vitae genus Valde dissolutum sequentem, Sive innato
bibendi furore, 'uem Thraces habuisse feruntur, athen X.
I Apud Strabonem sunt versus Choerili, quos Naevius p. 121 excitat:
Et aebius p. 122 haec de Choerili usu: , Igilii Scythis proprie dictis, Europaeis, Choerilus opponit Sacas, Scythicum genus, sed stan OSP
239쪽
p. 442 F. 447 E. I. p. 48 D. Corn. ep. Alcib. 11, abreptus, sive nobilissimos quosque Atheniensium in civitatis petitione hoc facilius amicos sibi redditum iri speravit, quo saepius ipse
conviviis eorum interesset, et epulis commessationibusque Vehementius servii et consuetudine nequissimorum helluonum
εἰοὶ Θέωρος, Αἰσχίνης, Φανος, Κλέων,
ξενος τις δεερος Προς κεφαλῆς, α ἐστορος. Ita recte in dorsius emendavit locum, in quo nomen '- Oτερος , quoniam Vetus quoque interpres legit, Schol ad h. I. επε καὶ αυτον '-ἐοτερον t. τ. λ. exemplaria anter atque Kusteri, Christiano probante, retinuerant. Ot ad h. I. Hoc enim quid a Voce κέστωρ dissert, qua medicum Vulgo signiscant An non nomen 'Aκεστορ ιδθης inde derivatum est, quod olim duo homines habuerunt, unus archon Atheniensis,
Diodor. XI, l, alter Corinthius quidam, ibid. XIX, 5, itemque Argivi gentiles Ἀκεστορίδαι appellati sunt Et Acestorem, Ephippi silium, ab Achille necatum ferunt. Iul. Probi.
37. Id ipsum vero nomen huic fuisse, partim Versus Eupolidis p. Athen. VI p. 236 . relicti, in quos illa criptura nepotest quidem propter indolem metrorum recipi, partim Scholiastae aliique grammatici ostendunt, quibus interpres, haud ita antiquit auctor, apud quem mendum invenimus, sine dubio longe postponendus est. Nam Schol. V. υτος εστιν Ἀκί-οτωρ; eique Suidas et Photius I. I. assentiuntur. Sed neminem indoles hominum fugit, quibuscum eo loco ce8tor Om- Paratus est. Nam ingenium moresque Theori Scholiasta ad Aristoph. Vesp. 42 declarat Aeschines autem quis fuerit, ex Vesp. 457, v. 24 apparet. Ubi cum alia ad evitatem, licentiam, improbitatem eorum pertineant, alia ebriositatis indicia habent, qua conjuncti hoc loco simul memorantur. Acestor autem non solum immoderati ad edendum bibendumque, sed etiam inepti ac parum urbani hominis famam subiit; qui cum
epulis accumberet haberetque vel convivas, quibus cultissimi et omni humanitate perpoliti mores erant, Vel morogiorem hospitem, aliquando barbaris facetiis adeo tomachum praesentium movit, ut et foras extruderetur et gravissimis afficeretur
240쪽
fuit, quam ut foedam, vel turpem poenae imaginem omnibus lineis absolveret, quam talis ganeonum turba mereret UΓ et 8i totam marrationem mihi non finxit, monnulli tamen Oidetur Praeter Veritatem adspersisse. in eum, cum stigmatiam vocavit, notam fugitivi servi, non quod vere servus SSet sugamque luisset, sed ea de caussa contulit, quia invidiam harbari generis susceperat, cum barbari ulgo in servitium 88ererentur illique in pessim genere puerorum haberentur qui fugientes domino perfidiam ostenderant Quis vero cestorem fuisse collari vinclum, ut canes agrestes sibi Per8uadebit id Christian. ad Aristoph. Vesp. 92 Quem Oeneum habemus, qui Casauhono Ot ad Athen. l. l. aut commentarien8iS, aut publicus puer notae saevitiae visus est y
Ἀλν γας, ἐὰν it νὴ υGτρεφλ zα ἴαγ έ τα. Schol ad Av. 31: εἰς δὲ την ποίγησιν αυτον κεχλευακαο . . Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλοις. hi quemadmodum Omen Kλεοβουλίναις pro Κλεοβουλοι recte usterus restituit Sic conjecturam ei ne hii υοτρεφλ scribentis Fragm. Com. r. . I. p. 68 et laudabilis per se, et vitiosa lectione, quae est in libro KUSte Γi, υset ρεφε Valde commendari videtur Sed expositio loci admodum obscuri propter ipsam ejus obscuritatem a Theodoro Berglii Commentat. p. 419 perperam instituta est Nam Oeem Πραγμα Unusquisque in scenica poesi ad argumentum fabulae retulerit; mυοτρεφεοθαι vero res dicuntur, cinae se
1 Ipsi Thraces consueverant servos ac salellites nolis Compungere. Cic. de Ossic. II, 7. Athen. XII. p. 524 D. Quare mihi non salis liquet, uirum hunc barbarorum morem, an illud, quod diximus, respexerit. Fortasse utrumque significavit Nimirum lates notas Acestor habet, ut barbarus, laque servis barbarorum ea re simillimus videtur.