Historia critica tragicorum graecorum

291쪽

bramque sententiarum varie talem non facile tribueris, Valch. Diatrib. p. 80 C. ut is modo acilem ac Venusiam Velerumllieologorum Octrinam, quae ad poeticam indolem aptissima esset, modo auctoritatem Anaxagorae probarit, gravissimi philosophi, quem alioquin admiratus, hoc loco gravissimis tantum de caussis potuit relinquere ). Neque ea mittere licer, quae Matthiaeus disputavit contra eos, qui Pirithoum dicunt Euripidis esse. et clier Tragoed. r. P. II. p. 592. Rem enim apud inferos agi fecit. Itaque cum hanc terribilem scenam delegisset, quam maximo fecit spectatorum horrores, id

quod recentiores Oetas OtisSimum secutos animadvertimus.

Nihilominus in illa dictione cum summa vi acuta quaedam subtilisque dicendi indolus conspicua est, ab illecebris ac Venustatibus remotior, quas Euripides fabulis adspersit. EXstant vero Pagmenta irithoi p. Gregor. Corinth. Om ad Hermog. Orat Graec. T. VIII. p. 49S, Stob. Serm. 37, 21 Eclog. Elli. VIII, 4 Clem Alexand Strona. V. p. 667, 17. Euseb. Praes. Evang. XIII. . 681 . Athen. X. P. 496 B. - Sed vereor, ut de Atalanta, quae tyranno tribuitur, aliquid certius POSSi eruere. Hanc enim solus audat ut Pollux VII, 10.ed Basil. ὀ δε ob t/ικος T. άτων 'τη κλωGτους τ' ut 0γας

l Fuerunt quidem nonnulli, quibus summa his in rebus inconstan-lia posset opprobrio dari. Ut Cic. de dial Deor. I, 13: Ex eadem Pla tonis schola Ponticus Heraclides iuerilibus fabulis refersit libros; et

tamen modo mundum, tum mentem dimnam esse putat errantibus et tiam

stellis dioinitatem tribuit ensuque deum prii at et ejus formam mutabilem esse ut eodemque in libro rurSus terram et coelum refert in duos. Nec ero Theophrasti inconstantia ferenda est. Modo enim menti disei num tribuit principatum, modo coelo, tum autem signis sideribusque Oelestibus. Non dubitaveris ortasse, similem in conflatiliam Euripidi tribuere; sed , nisi aliis constat argumentis, nequaquam id ita sacere licet, ut omne quaestionis fundamentum ollatur.

292쪽

εcbyIo jungit, ut ΙΙ. p. 432, VII, 22 Arigleain semel commemorat. Et seri potuit, ut Omen Critiae, hominis et praestantia scriptorum Iari et turpitudine vitae famosi, in alterius IOCUm in serretur, quoniam memoria Aristea Phliasii haud diu viguit. Porro dixerit fortasse quispiam, i tragoedia fuerit, Critiae, in satyrica sabula, risi eae suisse Atalantam. At nihil est, ex quo indolem ejus cognoscere possis. Nam Si materiem spectas, eodem nomine Pacuvius tragoediam vocavit,

comoedias autem Callias Euthycles, Philota erus aliique comici

SerisSerunt, Ut e rebus, quae ad eam pertinent, Satyrieum argumentiam peti potuisse appareat. Nec fragmentum quidquam aut tragici aut comici succi habet. Quod enim eberus P. 24 negat, Vocem et ραγικωτεs0 PO88e XPlicari, nisi locus tragoedia Sumptus sit, alteram vocabuli in ignorat, propterea quod ea O indolem locutionis fabulae, unde ille petitia est, lam convelatentem poteSt, quam Contrariam cola Signare. Quare lotam rem in medio relinquimus. Sunt autem alia hujus Oetae fragmenta, quae cum certo fabulae nomine conjungi non O88unt. Nam versu S, quem Stobaeia Serm. p. ecb.

10 habet, in omnibus libris, ut linum Tritica velli mittamus, Critiae adscribuntur. Quem duo versus ibidem insequuntur, ciuibus in Cod. A Domen Σωσικρα, in libro Trinca v. Σ0s κρα appOSitum S l. idem vero cum illo priore copulati OP. MaXim Sermon. p. ecb. 105 tyranno indicantur. Parim Od dictuin, quod est ap. t Ob Serui. 64 Critiae pleraque Maximili exemplaria tribuunt. Item sunt fragmenta tyranni

Itaque Critias duabus fabulis, cum principe talia argUmenta ibi Sumpsissent, oenas, quas impii apud inferos luere

Putabuntur, repraeSentavit eo consilio, ut ententiam illam primariam ac gravissimam confirmaret, a deo, qui nihil ignoraret, quique justissimus esset, unumquodque OS mortem Seelia Puniri. Id enim nisi constaret Omnibu8que Sset eΓSUASum, neque religionis, neque pietatis, neque egum, neque Publicae denique vitae fundamentum esse Xistimavit, Ut e fragmento

Sisyphi intelligimus. Neque celera sententiae morale tam graves ipsi videbantur, ropterea quod idem bonum atque honestum habuit, quod legibus esset confirmatum, laniam Ille inalegibus tribuit, ut nefarias cupiditates et licentiati civium Om-

293쪽

Quare jam illa , vitae praecepta, quae degi Stat Orex San Xerant, cum tragoediis probari supervacuum Putavit, Poenae, quam in Orco scelesti exspectares debebant, , metum administratione civitatis necessarium Dolius excitare voluit Quod quo magis QS consectatus, e terribiliorem calamitatis descriptionem sucit, eo foedius portenta depingeret necesse fuit, quae in illa sede esse ire debantur Itaque dabulis magis diorrorem commovit,

quam misericordiam. Unde res Pirithoi apud iii seros agi fecit. Et Sisyphus, que in admodum ille sermo Stendit, personam habuit sophistae Qui sententias ejusmodi defendens, ut ap. Stob. Serm. 23S:

G0 IMI δε Πενίας καιοῖν τα πλουσίανκsε GGo Gυν Omo ἐοτιν ἐν os tot εχειν. lucri cupidinem, quam secuti sunt isti Sapientiae Ociores, breviter Ommendat. Concludimus igitur, eam tragoediam in O- Phistas fuisse scriptam. In quo non frendimur inconstantia

quadam mirabili, quod ipse ad hanc disciplinam se addixit. Meminerimus enim, hunc idiotarii inter hilosophos fuisse et philosophum inter idiotas Schol ad Platon Tim. l. I. Vir autem, qui omni vita de summa lignitate Ioneris humani sibi nihil ostendit persuasum esse, tersona S, quak in

Scenam induXit, neque ad Speciem earum potuit, neque ad vitae similitudinum ess gere Sententia, igitur qualec iis in sinXit quoniam ipse nequaquam probabat, messi ad iotiones

potius ingeniorum morumque, quo instituere curaVit, accommodatas composuit, in fragmentis Ommam opinionum varietatem exhibuit, . quae mullo hod, inter me conciliari possent. Namque modo de O8, ut Ophista esse negat Omne8que de ortam Dolione evellit χς animis, hodo divinam esse mentem alqUe ex se genitam Vocet. AnaXagoram secutus, modo . aeternum

temporis flumen , Clem AleX. Strona. p. 667:

294쪽

00 scribit, quemadmodum eraelitu aeternum rerum sumensiuXerat, probatum a Protagora, ct item liae in re tyrannus Or-lasse ante Oculo habet, lat. Theaet. p. 152, modo egem Pluxi ducit, quam morem, quanquam hic naturali tantum boni justique Sensu continetur, modo Aeacum inducit, Stob. Serm. 37, ut i morem praeserat egi, modo argumentatione maXime copiosas persecti Oratori instar inculcat, modo maxima damna queritur egibus, id est justitiae per eloquentiae abuSum 8Se illata Stob. I. I. Ex quo apertum est, Critiam, studium Phi-Iosophiae colentem, non tam constantem aequabilemque Tertim cognitionem summaque vitae praecepta, quam philosophicam doctrinam et splendorem cientiae 8S COI18eCUtum. In tragoediam conveniunt, quae de 'tione tyranni judicavimus. Nam etsi hoc genus et copia dicendi et perspicui- late et sublimitate valde con8picuum est, lamen non magnam poesis similitudinem habet. In est sinceritas et nobilita quaedam et brevitas Verborum major, quam illa aetas videtur ferre soluisse. Nam chorus tali modo deum alloquitur P. Clem. AlexandΓ.: G zoν αυτ οτυλ , eto, ἐν θεοί 0 . . a. Eadem orationis sublimitas in alter Ioco, qui est de temporis decur8u animadverti Ole8t cum ad melicum genus rOXime

in quo iraeteri unum anapae8tum duplicem tribrachum reperimus aesuram vero OSt tertium edem, cum interrumpat ac disjiciat versum, in tragicorum trimetri raram neque alitera Sophocle admissam , nisi vim quandam rationi augere O-

295쪽

Iuit, Porso ad Eurip. Hecub. Praes. 26. Hermann Element. Doctu Metr. P. 109 etc. Epitoni g. 43. rvpp. Ariadn. 13. 778 et 783, viginti quatuor locis in tanta fragmentorum Paucitate usurpavit. SeXt Empir ad v. hys. v. 8, 12, 4, 8,

20 2l, 22, 23, 26, 27, 29 30, 8, 39, 0 Greg. Corinth. I. l.

4 5. Stob. Serm. ap. ech. 4, 136. v. 2, 3 Eclog. Eth. VIII, 4. V. 1, 2. Anton. 105, 215. v. 2, 3. Minus illis of fendimur Versibus, in quibus caesuram Iane omisit. Diei Sig. Conjeci. I, Hermaran. Element. P. 111. Dicae Ogenes. De hoc Suidas S. V. ικαιογίνης, νο t κυριον. ς τραγωδίας - διθυρα it Τους γραφεν Eadem P. Eudoc. Viol. p. 131. Jam Ossius p. 88, qui de aetate hujus nihil meritoriae proditum cognoverat, in Oeti incertae aetatis Dicaeogenem habuit. Sunt autem plura indicia, e quibus facile, quando vixerit, intelligimus. Quod enim dithyrambos et tragoedia scripsit, sub Ortem Euripidis tragicos

Poeta haec duo carminum genera conjunXisse animadvertimus. Porro tum delectus argumentorum fabularumque compositio, tuu natura Versuum, quam mox attingere licet, Stendit, earum tragoediarum, quarum Oci restant, originem e8Se ponendam ante Octogesimam Onam Olympiadem, qua metrica arStragicorum omnino perversa est. Et EcclesiaZusae Aristophanis ab hoc versu incipiunt: auim θον Osist zo et soχ77λcleto λυχνου. Ad quae cum vetus quidam doctusque clioliasta addiderit:

γίνους, haec comicum e Agathone, aut Dicaeogene videri SumP8i88e, hunc, antequam illa comoedia ageretur, docuisse fabulam necesse est. Quae cum ita sint, Dicaeogenes inter Ol.

Jam duo carmina Dicaeogenis commemorantur, Untim, quod

296쪽

arctius, quam nece88arii iungamur. Stob Serm. p. ecli.

85. De Cypriis Aristoteles Poet. 6, cum diversos agnitionis, quae in tragoedia sat, Odos dinumerat: τριτη δὲ ν διαρινὴ/ιης αναγνωρισις et 0 ι0θεσθαι τι ὁοντα, res περ ν ἐν

Κυπριοι τοι Λικαιογενους' ἰδων γαρ ρην γραφην κλαυ- οεν. Unde er mannus de tragoedia ejus nominis cogitat. Quaeritur, qui titulus fuerit, ut ipsum fabulae argumentum cognoscamus. Atqui et cherus Trag. r. P. III. p. 1045Kυ7rs tot Scribit, eandem arbitratia Cypriorum sui88 materiem, quam Eurysace Sophocles explicaverit. Ibid. P.M. p. 203. Ρ ΙΙΙ. . 1045. Sed is mihi, cum Omnes rationes sententiae de8int, neutrum persua8it. Quemadmodum enim Oetae fuisse dicuntur, qui cunctos epici carminis mythos comprehenderint Una tragoedia sic Dicae Ogenes quoque hac fabula Xponere poluit, Di id quid nobilissimo carmine, cui nomen erat Κυπρια,

continebatur. Audiamus vero Botterum contra haec in Ommentar ad Aristot Poet. P. 199 disputantem: Dicaeogenis ragoediam fuisse et Dicaeogenem fragicum aliunde non cognitum etiastimant; sed quis tragoediam eo nomine ConSigna 'erit, quo OlAS mum Pud Graeco carmen vicum cyclo sim comprehensum et insigni rerum iambitu ociatum sui e constat hoc minus etiam probabile nobis idebitur, ubi iderimus, conlisu item in Fic Poemiate

alterum exemplum ro erri . Equidem haud satis scio, qui hoc B it ter acciderit, ut poetam, de quo sua exieographi produnt, cujusque tragoediae et nomen et reliquia accepimUS, tragicum nuncuparet aliunde non cognitum. Haud vidit, Aristotelem, de tragoediae atque epici carminis disserentia monentem, ad certum hominum ordinem respicere, qui haec duo genera Permi Scia erant. Omittit, quod ipse talem sabulam tribuit Agathoni . 216 ,, Agatho in tragoedia quadam a Se edita totam excidii urbis Trojae historiam idetur cornprehendisse' ). O quidem, quoniam pos inter Dicae Ogeni carmina nequaquam commemoratur, uestimonio aristotelis Dicae Ogeni aragoediam uri-1 Similis ratio II ei larichium sesellii, hominem inprimis aculum.

Nam Juvenalis Sat. I, 2 Theseidem memorat, quae, Choliasia este, tragoedia fuit , , Cordus hic poeta sui viliosus, qui tragoediam Thesei scripsis'. Quod in dubium vocavit ille, cum non tragoediae, sed epico carmini nomen conveniret Commenlar ad h. l.

297쪽

Stob. Serm. 9S XStat. In Mode haud dubie tam vim amoris signiscavit, quam

atrocitatem facinorum, quibus ipsum argumentum plenissimum est, Ut aemulus, aut imitator Euripidis, amantius eXpressit; Cypria vero scribens ad Agathonis Xemplar se contulit, si quidem is primus Scripsit tragoedias, quarum epica compositio erat. Finxerat hac in fabula personam , quae, Una neqUD cognita esset, neque ipsa, quae 88 et Prosteretur, ad Spectu

picturae ad lacrima adeo commota est, ut agnosceretuP. Itaque animo Spectatorum nimis attendendo vehementer incitavit, Ortuita neque opinata agnitione delectavit acrimisque, quas commolia aliquis pro sudit, amentabili modo perturbare conatus est. Quae artes, vel illecebrae alienae sunt ab operibus Sophoclis. Item ad cognoscendum Dicaeogenis studium nihilominus illud habeo gravissimum, quod in certa dialogi parte de magno amoris impetu disputatur. Stob. Serm. p. Wech. Serm. 185:6ταν δ' εὐωτος ἐνδεθῶ/ιεν ο κυοι, θατeto θυραίοις Γνο χρι Ποιουδιεθα, γῆ et oi ἀναγκης ν γενει πεφυκos λ). Alius vero locus i commendat pietatem erga parentes licentiam metricam Supra reprehendimus Sunt inini tuo versus, in quibus et tribrachiis occurrit et secundum pedem primi metri essicit anapaestus Stob. Serm. p. ech. 19S: GUτος δε τραφεὶς ob τυzευσάν et ob υno )

Diogenes. Et patriam et aetatem Diogenis, qui Septem tragoedias fertur cripsisse, Suidas, cum Atheniensem eum suisse illoque tempore ViXisse les latur, esu, dominali triginta irorum Sublata est, clam certe tamque distincte significat si testes quorum auctoritates instructus . fuit, meque ambiguum quidquam reliquerint, neque ullo modo inter sese discreparint.1 Qui versus in exemplari auchn perperam uribuuntur Diogeni,

cum index nomen Dicaeo genis habeat. 2 Sed alio metrorum hoc in versu ita comparata Si emenda'

lionem ducamus necessariam e scribamus: α Drusi τραφεὶς Των κ . T. V.

298쪽

Ait vero . V. Λιογενης η ἰνοιιαος Αθηναῖος Toαγικος, γε- γονεν ἐπὶ f ς ων x καταλυσεως. Eadem sere Eudoc. Viol. p. 32. Hi autem adversatur Diogenes L. VI, 2, 12, qui fabulas a Suida Diogeni, quem Oenomaum cognominare videtur, tributas adscribit Diogeni Sinopensi, qui quidem olim Kυέων appellatu est. Etenim modo eas in opera philosophi reseri, modo dictum Cynici ex Thyesta illa fabula profert. VI, 2, 7. Quapropter lilia duplex eruditorum hominum sententia Xstitit, cum aut duo scriptores consentire arbitrarentuΓ,

quasi cynicus cognomen Oenomai habui88et, aut tragicum Oetam Onge alium ac philosophum fuisse adversus Diogenem Laertium contenderent. Atque in illa cuncti perstiterunt Opinione, quot SUSceperunt eam quaestiunculam, ut Lil. Gyra Idus Dialog. VII. . Si Hugo Grotius Excerpi e Trag. et Com. Annotat. . 72, Vos sitis p. 45, Fabricius Bibl.

Gr. T. II p. 295, tragicum a philosopho discernentes, er8e-Verarunt etiam nostra memoria Passo vitis Lineament. His t.

Lit. r. p. 86, e Ickeriis Tragoed. r. P. III. p. 1037, Lodius Hist. Diei centc. p. 558. Mirabili vero id casu accidisset, ut duo homines commularentur, quamvis inter Se et Patria et cognomine et meritis essent diversi. Porro si fabula ad alterum Diogenem, tanquam Scriptorem, aliquando relatae fuissent isque cognomen habuisset Oenomai mirarer, quod haia opinionem De Diogenes, Deque ceteri Veterum Scriptorum praeter Suidam et Eudociam non praeterivissent Silentio, cum varia judicia de scriptore tiarum fabularum copiO8 ΡΓOPOnerent, mirarer, eum inter Diogenes p. Diogen L. VI, 2, 13 nullum locum tenere, Disi quis falso hunc quinto Oco appellatum esse Tarsicum censet, qui et poetica quae8tiones tractavit, Diogen. . . . et carmina tragica fecit Strabo XIV. p. 675. Sed multo recentior est aetas argicorum Oetarum. Adversamur igitur huic sententiae, quippe quae ariana probabilis videatur. Illud vero nobis quaerendum St, Utrum

Suidas de altero, quem isti singunt, Diogene disputet, an ea, quae proponit, in Cynicum conveniant. Omnium primum trique nomen Diogeni suit; dein do ambobus eaedem fabulae tribuuntur. Nec menti patriae Obstat, quod, cum Sinopensis Philo8ophus fuerit, tragicus Oeta patriam traditur Athenas habuisse. Nam quippe is, patria relicta, Athenas se contulit ibi-

299쪽

que diu commoratus est, Diogen L. VI, 2, 2 d. Long. pro Patria nuncupari deversorium potuit, quod quidem antiqui

Saepenumer fecerunt, partim propter ingentem Athenarum gloriam, tibi sapientiae tu dii inclaruit, Partim quia ei tanquam tragico poetae, Atheniense genus jure quodam deberi videbatur. Neque cum aetatis rationem habueris, quod contra moneas, facile invenies. Nam Diogenes Suidae ViXit, cum dominatio triginta virorum sublata est, Ol. 94 4. Et Melanthius, qui ab Ol. 9, 3 usque l. 102, 3 vixit, fabulas jus

reprehendit. Plutarch de Audit. 5. Jam philosophus, si Onaginta anno habuit, cum mortuus est, et si eodem die decessit, quo AleXander diem supremum Babylone obiit, Diogen. Laert. XI, 79. Suid . . . Petav. Diation. Tem P. II, 3, 2, Ol. 91, 3 natus suit. Ergo tertium decimum annum attigeΓat, quo tempore Athenienses tyrannidi sinem imposuerunt. Quaeciam ita sint, in philosophum cadunt, quae Suidas scribit. Sed quid est, quod de interpretum sententia dicitur Oenomaus PHoc enim cognomen ei a Suida tributum plerique homines eruditi, Lilius Gyraldus I. 1. V ossius . . Fabricius l. I. Grotius I. l. Wyn tent, acti itis ad Plutarcti de ecl. Diat. Aud. 7, Odius . 558, assirmarunt. Quod et clier uscum olim ita probavisset, ut Diogenem Oenomaum in iis numeraret, qui Achillem scripsissent, ab ea sententia nuper di8ce88it, Verbaque 7 ia obticio inde prosecta esse eXistimavit, quod Oenomaus Gadarensis philosophus, de quo postea dicemus, tragoedias scripsisset. Sed e verbis ejus nequaquam intelligitur, quomodo locum Suidae interpretari, aut corrigere voluerit Burin annus, aliquod mendum Sube88 rat US, ν Ossa. O nomen non Oetae, sed fabuIae fuisse statuit ad Ovid. Trist. II, 385. Jam et animum memoria nullius loci subit, quo nobilissimo philosopho demonstremus tribulum hoc nomen e SSO, quod inprimis apud veteres rarum fuit, et si id revera habuisset, ineptius tamen e notatus videretur, propterea quod alterum, quod gessit, cognomen Κυαν longe fuit illustrius.

Neque id cuiquam sui aliorum, qui Diogenes appellati Diogen.

L. VI, 2, 3 sunt, quoniam non solum alii lemporibu vigueriant, Sed Suum quisque cognomen habuerunt, quo sati ab aliis distinguerentur, nec quisquam eorum Atheni Patria Sus est Hoc autem vocabulum et librorum mendo et errore in-

300쪽

lui prelum ad Diogenem refertur. Quis enim exicographo silio nomen voluisset Diogeni vindicare, scribendum suisse Λιο-

jectura omnem controversiam tollere mihi Vide OP. Cum veteres dubitarent, utrum Diogenes Cynicus condidisset tragoedias, quae ei tribuebantur, an Philiscus Aegineta, aut Suida8, aut grammaticus, quem in usum Vocavit, lam alii rationibus, quam auctoritate Oenomai lillos Ophi Da Olus, qui paullo ante Orphyrium de Cratete et Diogene scripserat, Syncei l. p. 349 Suida S. V. Oia o licio ζ, im s. de Script Hist. h. III, 7, , Diogenem nobilissimum inter cognomines viros velut scriptorem sabularum, de quibus ambigere coeperant, in tragicos Oeta8 retulit, Verbi 8, quae etiamnunc Eudocia habet, leviter mutatis:

haec apud Suidam res litui possunt. Sed neque illa silc Lori

suspicio milii prorsus displicet, quam supra memora Vim US. Nam Vetere8, quamvis multa de incerto Oeta contenderint, lamen in eo con Sentiunt, Ut cynicum fuisse eum Omnes fere

statuant. Fieri potuit, ut in tanta Opinionum varietate de Oenomao cogitarent, Uem compositioni tragoediariam operam dedisse esse cognoverant. Iulian Orat. VII. p. 210. Restat nunc altera quaestionis par8, Ut definiamu8, quis scripserit illas tragoedias. Jam primum Omnis videtur antiquitas ea cynico Philosopho tribuisse. Nam sive antiquissimum erroris, si qui est, indicium repetieris, invenies eum illo jam tempore Ortum, quo fabulae de Melanthio singi omniumque Ore sunt coeptae divulgari, quod quidem in primum post Melanthii aetatem seculum incidit, seu novissimum terminum quaesieris, apud Stobaeum, quinii Seculi criptorem, nonnullos

versus Diogeni nomine leges ). At pie homines multi iique gravissimi Diogenem laudant, Deque id ullo modo dubitanter

faciunt, sed ita, quasi dissensionem aliorum aut ignorarint, aut tam levem Xi Stimarint, ut nullus locus pateret errori Exstiterunt ero, cum Graeci Plem criticam coepissent excolere, homines me: tenuis ingenii, meque triticorum studiis deviter 1 Mirum est, Diogenem a Pholio, Cod. Bibl. p. CLXVII, in eos Oe

la non esse relatum, e quibus iobaeus sua desumpsit.