Historia critica tragicorum graecorum

301쪽

ornati, qui a Diogene aut omnia, aut nonnulla opera abiudicantes, tragoedia partim ab eo non criptas, Partim aliis esse tribuendas existimarent. Nam e duobus illis, qui scripta Diogeni eXStare negarunt, Unus Satyrus, aequalis et amicus Aristarchi fuit, cujus liber habuit litulum βίων. Jons de Scrip t.

His t. h. II, 4. Alter vero Sosicrates, cujus nomen a Saul, Onus Diogeni L. I. I. recte restituit, cum antea Σωκsα2ης eΓ- Peram egeretur, etsi aequalis non fuit Sotioni, quemadmodum id conjecit Brandis iustist Phil. T. I. . 30, tamen er-m ipse saltem recentior fuit, quippe quem Iaiadavi88 feratur. Diogen Laort. I, 206. Sotio autem, Ptolemaeo Epiphane regnante, Pandis L . . t tragoedias Xemit e numero eorum pertim, quae adscripsit Diogeni. tem duo moriant BUetores, Ut sabulas, quoniam non esse Videbantur Diogenis,

nominatim aliis vindicarunt. Ut Satyrus ille Philiscum Aogine tam nobilissimum Diogenis discipulum Diogen L. VI, 2 l2, ibid. 7 Phavorinus vero Pasiphontem quendam Luciano natum P08 mortem Diogenis eas scripsisse perhibuit. Julianus denique in sententia Satyri fuit Orat VI p. 186, VII. p. 210. Isti vor haud dubie illud rationibus, neque argumentis

confirmarunt, quae plurimum in historia Valent, Ut Parum O- Verint eos, qui haec opera majorum opinione tribuerunt Diogeni. Fieri Olerat, Ut indolem hi jus ac more a tudio Oe-8is Ionge recessisse judicarent, quod cum acrius menti aetamen,qUam era Sum ad res pulcherrimas vel percipiendas, Vel singendas proniorem habuisse, tum et musicam et geometriam et a8trologiam contempsi8se, inprimis ero Scenicis certaminibus,

quasi miraculis stultorum, irrisisse perhibetur. Diogen L. VI, 2 8 3ιουσι πιῆς τε καὶ γεωμετρήνης uti ἀοτρολογίας καὶ et ὴν τοιουτων ἀ/ιελεῖν, ibid. 4 ἀγά0νας μεγάλα ciet Ita et Πυθροις

ελεγε. Erant autem in iis fabulis Donnulla e Stoicorum disciplina desumpta, ut non solum dubitationes criticorum declarant, qui in lanta opinionum varietate aliquem e Cynicis habuerunt criptorem, sed etiam Julianus luculenter Ostendit, cum, qui Iocum attigerint, Omnes dubitare neget, quin illae fuerint a cynico conscriptae. Julian Orat. 7. p. 2l0 τὰς ἀνα- τερο ιενας δε εις et o Aho; ἐν γ sαγφδίας, υσας se καιό/ιολογου/ιενας l. sto λογου/tενως κυνικου τινος Gυγγρα ι si ατα. Nec raro antiquitus acciderat, Ut qui in Poesi aut

302쪽

philosophia, aut historiae coinpo Sitione ad Xemplar magnorum liominum e contulerant, Seripta p8i eorum, quos imitati suerant, Dominibus fraudulenter ederent, taee, Si magistrorum rO- ponerentur nominibUS, Vel magiSiri meritiam decus allatura, vol in hominum favorem sacilita es8 Ventura perantes. Quae quid om omnia illi Ortasse e cum reputarunt, qui Diogenis, quae ferebantur, In Ola 88 tragoedias voluerunt. Quod si au-ioin iidem si Philisco Aegineta cogitarunt, o discipulis Obilissimi principis videntur eum delegisse, qui Unus omnium

maxime floruisset. Suid . . . Neque enim liquet, quare Satyrus eam opinionem probaverit. At si argumenta ex his loriae scenicae fontibu petere, quam sola assequi conjectura maluisset, nequaquam intelligerem, quomodo havorinus Oluisset de Pasiphonte cogitare. Nec tilianus illustrioribus argumentis sententiam Satyri denuo instructam proposuit, seu illi

in vetusto inveteratoque Ver8ari errore Videbatiliar, Seu Specimen doctrinae obsoletum atque Oblivione riden Obrutum O-Iuit oxhibere. Sed quanti judicium havorini habendum est 2Do Pasiphonte nihil nisi e Diogenis loco comperimus. At grammatico de sui haud dubie copia doctrinae, quam ne Satyro quide in adhibere licuit. Diogenes Laertius Vi 2, 2 Sinopensi illi philosopho nominatim eptem tragoedias ad Scribit: ραγα dici ἐπιά 'πιόνος

πους omisit nomen Semelae, ab Athenaeo XIV. p. 636 Alaudatae. Sed de toto hoc numero Eudocia et Suidas consentiunt. Fragmentum X excute Tertullianus Apolog. 1, Thyeste Diogenes Laertius VI, 2 6 citavit. Sunt aliae reliquiae p. Clem AleX. II, P. 12 B. Stob. p. ech. Serm. 39, 94, 246. Elym Magia. 8. V. αναβαλ . δες. α ναυ9ος δ).

Ita Pi tragoediis materiem subjecit tum acceptissimam, quaeve ali Ocitate animos Spectantium gravite commo ere OSSet,

vel ad favorem esseminati populi amoribus describendis apti8sima e88et, Ut aliae earum corruptionem artis, aliae essus ammorum mollitiem ostenderent. atrocis enim generis Hercules,1 Ex ipsiensi exemplari video, locum p. lob. ech. Serm. 39, quem Diogeni tribuimus, ab aliis Dionysio esse ait scriptum. Nihilominus de illis p. Elym Mago locutionibus potest dubitari.

303쪽

Medea Oedipus suerunt in alter autem numero Achillem, Chrysippum, Semelam habemus. Etenim Achilles sine dubio

illius similis fuit, quem ab Aristarcho siclum commemoraVim US. In Chrysippum incestos puerorum amores Euripides dudum intulerat. Porro Iugubrem obitum Semelae, quamvis obscoenas ac sordidas descriptiones, a Timotheo in dithyrambum ejusdem nomini inclusas, aspernatus, niSi cum maxima pudicitiae Osrensione non poterat explicare, seu petitionem attigit, qua ira Jovis suscitata est, seu mirabilem partum mulieris pluribus descripsit. Praetero ne hoc quidem in eadem fabula est Praetermittendum, quod turbulentum ac sonorum Semelae cultum, Ut ex Athenae suspicamur, in cena et PaeSentaVit, quo a U-Tibu Spectatorum gravius percussis, majorem Occupationem et admirationem, quam miserationem et purgationem assectu Um, Ut verum tragoediae sinem, On SeqUCI et UΓ.

Si quid autem ex Pagmontis de fabularum indole potest cogno8ci, neque is color ab inni perum genere fuit alienus, qui in singulis eorum partibus apparet poeta, quicunque sui88e creditur, philosophicas sententias ex ipsa scholae doctrina sumptas et argumentationes nimis longas adhibuit. Nam quod ipsius ortasso Thyestae est, in Thyeste fabuIa neque cibum

quenquam immundum, neque detestabilem e88 Victum carnisti ulnanae contendit, propterea quod in omnibus rebus eadem

elementa inessent, nec aliae gente eo cibo non VeScerentur.

Diogon L. VI, 2 6. Scilicet hoc ad eorum pertinet Praecepta,

qui Pythagoram eculi, aut Omnem carnem, Ut Certa ejia genera e cibis Ximebant Philo Sophorum more rationes, quas opponit, Partim e Tertim natura repetit, partim e gentium consensu. Atomi coriam doctrinae convenit, quod Omnes res quamvis diversas iisdem principiis Onet constare. DepIorat miseram conditionem humani generis. Aialon et MaXim. P.

En trita vulgo et obsoleta sententia, quae non solum a tragicis, sed etiam lyricis Graecorum poetis multi sariam XOrnata

304쪽

contoninobat, libidinibus deditum in iisque essus una. Bieprehendit mollitium vitae, Clem AleX. I. I. ut Cynici ab Orem hominibus asserre voluptate arbitrabantur, invidiam a Iurtinis tragicorum reprehen Sam. Si ob Serm. 139. Fortunam Vero

laudat in iis, qui honos liberos relinquant. Ibid. 49. Quae

sententia cum apud multo Poeta eju8dem aetatis occurrat, in eo tum maXime colas Picuum fui88 conjecerim, quantam labem ingenia Ore8que hominum traXissent, quod liberi parentibus ingratum animiam Stenderent, aut indolem valde degeneratam omnino labere viderentur.

Dictio Diogenis, qualum in tragoediis adhibuit, non modo ipsa philosophicorum Iacit Orum, quibus redundabat, multitudine, sed etiam tumore Verborum ad intelligentiam perquam dissicilis fuit. Nam ita Melanthius p. Plutarch de Reci Rat. Aud. 7 o si εν ιὰ Μελανθιος ως εοικε, Περὶ τῆς Λιογόνους τραγωδίας sco θεις, ουκ, εφ27 κατ ιδεῖν αυτὴν Π gων ὀνο- ια Των ΠιΠs00θου ' εν γ ν Ne Iiae exempla hujusmodi in paucis versibus desunt eaque et cherus Tragoed. P. P. III. p. 403 satis Xposuit. Non fuit sententiarum tenor et raris et Obscuris interriaptu Vocabulis, quae arte quadam conqui8ila videntur ). Quod ad metricam compositionem attinet, in paucis, quo8 habemus, versiculis et tribrachi et anapaesti pro iambis leguntur aliaque corruptae artis indicia Occurrunt, suae Dotissima atque alibi X posita Sunt. Dionysius senior illo Syracusarum tyrannus ), tibi bellis Carthaginiensium finem imposuit, inertissim affluens Otio

cum alia literarum genera tractare, tum Poe8 in Olere instituit. Ex quo partim res historicas conscripsit, Suid. S. V., Partim in carminum compositione diu multumque Operam collocavit. Diodor. XV, 6 δι καὶ noti stατα γραφειν ΠεUT GG2 si ετ αδεολλῆς σπουδί e. Ac si lius quidem, cum a Philippo, rege Ma-Cedoniam, quaereret UΓ, UO tempore pater tot per condidisset Eo, inquit, quod nos Solemus conviviis terere Plutarch. 1 Quae sententia est Diogenis p. lol, Serm. 39:

ex Euripidis Orest. 535 iisdem sere verbis aperte exscripta est.2 Sunt, qui prave iuniorem intelligant.

305쪽

Timol. Nimirum bellicam gloriam minoris habuit, quam nomen Oetarum. Diod. l. l. εκαυλατο Πολυ si αλλον επι Tot risi ita ιν, I si ἐν ΠολεJreo κατο set o liαGιν. Ac maximo inprimis ludi ac singulari industria tragoedias fecit. In qua arte quo facilius quoque certius ad summum ersectionis gradum Veheretur, neque operae pepercit, nee Sumptibus, tanquam animi virtutes, natura ibi denegatas, e pecunia, vel Iaboribus consequi posset. Pugillares enim, quibus Aeschylus U8u fuerat, magno opere ibi comparavit Lucian adu Ind. C. 15: υτος τοίνυν Πυθο/tενος, ως εγγελαται et AisDυλου

πυξίον, εἰς δ γραφε υν Πολλὴ σπουδύ, TY σάιιενος υ ZOO9εTO ενθεος Gεοθαι Pari modo schedas Euripidis emisse fertur. Legimus enim in vita, quam o libro Mediolanensi manu scripto Ern. Zimmer m annus in Diariis Scholasticis ann. 828. P. II p. 2 uobiscum coria municavit: Λόγουσι δε

et oi ciet et o Eυριπίδου νο/ια ι. Lectio haud dubie corrupta est. Quis est enim, qui demermippo, Syracusariam tyranno, aliquid rescierit At in Dionysium res bene cadit. Quare Pilugkio plane assentior, qui de eo narrationem intelligi jubet. Est autem longe dissicilior modus, quo studet Xplicare

locum, scribens Λεγε ὁ κοι φ/ιιππος, ονυσιον ον .et. - haec enim a vulgata nimis recedunt. Scribimus λεγουοι δε - θ 'litario ν, ον Σικελίας τυραννον, nequaquam dubitantes, quin a grammatico mitti potuerit nomen tyranni, cum studium ejus, in tragica poesi collocatum, et notissimum esset et a sexcentis fere criptoribus e derisum, vel contumeliose memoratum. Habebat ecum illi Stre Poetas, quorum Opera in componendis, aut eliminandis corrigendisque sabulis

mero Antiphon Carcinus, Philoxenus Xenocrates, Sophronis filius fuerunt. Cum magnam tragoediarum multitudinem Scriberet iisque Siciliam magis quam scenam Obrueret, alia is Sedeclamabat amicis, alias vero et in Olympiis recitandas et Atheniensibus in theatro proponendas curabat Sunt autem SeX-

306쪽

conlae Veterum Scriptorum narrationes, quibu8 Xponitur, quam inani studio tyrannus honorem expetierit, quantoque et familiaribus fuerit o toti Graeciae ludibrio, Ut recte dubites, an plura rectius ficta, quam vere tradita videantur. Quemadmodum Philoxenus in autumia missus, neque inde nisi maximis assiduisque amicorum precibus liberatus est, quod recitatis Dionysii sabulis irriserat, aut non exspectatum significaverat favorem Diodor. I. I. Lucian adv. In doct. 5. Plutarch de

Fortit AleXand. I l. Aelian Var. His t. XII, 44. Ammian. Marcellin. XV, 5. Stob. Serm. 13, 16. Eustath ad Om. Od. p. 69l. Suid . . . H0ξενος Apostol. XIX, 26. Ap pend. Vatic in Cors'. Paroemio gr. Gotting. . Ι. Cent. II, 26. Wytten bacti ad Plutarch. l. l. Leuis cli ad Append. Va-lican. I. I. Haudquaquam dubitamus, quin tragoediis irriserit, si modo creditur irrisisse; eas enim Plutarctius, Eustathius,

Suidas diserte nuncupant, cum quidem ceteri aut de Versibu8, aut de poemati Partim accurate loquantur. Additur autem id, veleri proverbio tritum, Philo Xenum, e Publico carcere reductum, cum tragoedia ejus iterum audire ac laudare juberetur, indignabundum X clama88e: Mille me denuo in lautumias:

illic enim aetatem degere Sallu est, quam iam mala Poemiala GudireV. Opponitur vero iis alia injuriae ratio, qua Dionysium

volunt violatum esse dicentes, Phil OXenum perpeSSum 8Se eam injuriam, quod tragoediam, quam emendandam accepi8Set, Una litura totam correXisset. Atque id memoriae prodit Plutarchus, . . cuju testimonium etckerus p. 232 ita praetermittit, ut Zet Zam reprehendat, anquam is Chilia d. V, 160, 1evissimos fallacissimo8que scriptores Secutus ea retulerit. At si hoc ipsum, quod varii scriptores inter se di 8 crepant, admonere nos debet, ne talibus narratiunculis emere idem habeamus, alia aliunde caussa cognoscitur, Ur dithyrambicus gravi

poena fuerit fractus, eaque ut iis, de quibus mentionem se cimus, dissimilior est, sic veri similior procu dubio abeatur Oportet. Nam vetus Scholiasta ad Aristoph. Iul. 290 λεγουοιθε, τι Ποτε Γαλατεία τρνι, παλλακίδι ιονυGίου, Προσερα λε' και μαθων to νυ Gm ἐξωθις εν αυιον εἰς λα 203ιίαν φευγων

307쪽

etc. νελ o. laque de cau88 ejus poenae dissentiunt, nisi latuimus, Oetam bis esse in Vincula conjectum. Atque ut maximo furore Oetico Xar8 erit tyrannus utque prae lio et belli gloriam contempserit et otii dulcedinem dolo tamen, X amicae injuriis Ortus, ad iracundiam eum facilius Otuit Xcitare, quae quidem natura est generis humani, quam aut ipsa tragoediae eontemptio, aut petulantia, qua eum ace88ere ait Sus St. Nili ilominus in dubium vocavimus, quae de Antipli Onti nece traduntur, cum diversa sint atque pugnantia. Porro ut eodem Ioco nancisceretur victoriam, unde Hiero Propter egregium studium rei equestris aliquando superior e ludicris certaminibus discesserat, Ol. 98, i, cum splendidi θεωροις, Prae8 tanti88imis equis rarissimisque tentoriis, quae auro ac purpura erant ornata, Xcellentissimos histriones in Graeciam misit, qui tragoedias ipsius in Olympiis decantarent. Diodor Sicul. XIV,

τοις χλοις sis' δνῆς et Ono ιν πιατα. Qui quidem auctor, ubi

de tyranni poematis Ioquitur, tragoedia ejus aperte intelligit. Neque enim alius generis carmina fuisse, e iis apparet, quae

Stephani Scholiasta ad Aristo t. thet. III, 2, 1 in ramori Anecd Ot. P. Paris. I. p. 303 tradit ἐν et ij et γηλπι γουν λ ιιιι

splendore oculos et aures audientium delectare conatu S St, mirationem tamen initi egregia iistrionum declamatione O-tam, ubi misera ipsius poesis natura apparuit, tantus ubi torisus ibitusque omnium ius ecutus est, ut contumeliarum libidine perturbati, tentoria statim diripere aggrederentur. Diodor. XIV, 109. Quod thaud dubie secerunt auctore Lysia. Nam is Graeci8 PersuaSerat, mi, i domitia i ivranni sublato, in Hiber-

308쪽

tatem vindicarent Siciliam eiusque rei initium a dirutione tentorii caperent. Dionys. alic de Lys. Jud. 29 Soet δὲ zις αυτω Πανζγυρικ0ς λογος, ἐν in πείθει τους πιλω - νας, αγ0ltενης 'Oλυμπίασι νης πανηγυοεως , ἐκβάλλειν

Ἀονυ sto τον Τυραννον TTI αρχῆς καὶ ΣικεLαν ἐλευθερω- σαι, αρξα 0θαί τε τῆς χθρας αυτικα μάλα, διαρπασαντας Γλυν του τυραννου κηνην. SeudO-Plutarch. it. X Orat. Rex autem id ubi audivit, hoc gravius eam contumeliam tulit,

nienSiuin cena XPertus est, quid efficere posset Semel Lenaeis vicit, cum archon ausigenes esset, hoc est, Ol. 03 l. Diodor. XV, 74. Jam multa praeter veritatem, aut dem de

magna vi gaudii narrantur, quo tam POSperiam acerrimae Con lentioni successum audierit. Nam cum die festo, quo gratias diis Olenniter agendas decreverat, Dimium Oculi indulsi88el, non morbo tantum gravi88imo assectus, sed etiam morte Op-Pre88us St, ne irritum esset oraculi responsum, quod ad Carthaginiensium bellunt semper retulerat, fore, Ut moreretiar, iam

validiores devicisset. At Plinius at Hist. VII, 53: Gaudio

Periere raeler Ch nem, de quo stimus, Sophocles et DionySius, Siciliae brannus, uterque accepto tragicae Ploriae uni V. Quem

Sequitur et avius Ralion Temp. P. I. 3, 10. Longe alia Plutarchus Dion 6 o Timaeo de ejus obitu scribit, aliaque

Cornel Nep. Dion 1 memoriae prodit. Sed vi auctoritate Doriam 8 opus, Ut ea Plane refellantur, quae et per Se sint parum credibilia et Originem, a qua fluxerunt, nobi quodammodo Stendant. Nimirum haec veteres, ut multa hujusmodi, sin Xerunt, quo poeticum tyranni furorem irriderent. Nam indicium latis dissimulantiae ex eo maxime cognoscit UT, UOdeXcessum gloriosi Sophoclis, tanto vir diguum, cum moreretur illa felicitate perfusus, quam per innem vitam Plurimi duxerat ), cum interitu lyranni compararunt, tanqUam in summa honoris cupidine haud prosperum sibi Veni iam aucupatus 88et conaminis. Quae res multum habet acrimoniae. Ergo comicik fortaSSe quorum Magna Pars Diony8ium Per-l Mulier Hist Lil. r. T. II. p. 113.

309쪽

struxit, totam narrationem debemus. Dubilari non potest, quin plures tragoedias Allienis docuerit. Quis enim credit, eum prima fabula confestim vicissu Et si vero rima fuit, quidii cau88 fui88 Putamus, cur tam secundam nactu sortianam,

O miserit alio conatus Quare narrationem gelgis Chil. V, 178:ουτος ὁ Λιονυσιος, Πολλάς ιεν τραγωδίας ἐν zoti Aohi ναις ἀναγνους, ευτερος, τριτος γλθεν non lane rejicimus, quamvis ex malis eam sontibus hauserit eidemque addiderit aliquid, quo fieret plenior omnibu8que V

meri ab Solutus Versuum cursus. Sed non est praetermittendum, quod Uida s. v. tyranno vindicavit comoedias. Cui cum olim eruditi haberent fidem, Thesmophoros, fabulam ab Athenae IX. p. 404 E citatam, Siculi fuisse et V ossius de Poet. r. p. 4 et Casau bonus ad Athen. I. I. contenderunt. At eam quidem recte Meine Lius . . p. 525 pro O-moedia tabuit Dionysii Sinopensis. Ipsum Vero commentUm Suidae vincit Aelianus, monens, indolem ac more tyranni a comica Oes abhorruisse. Aeliati Var. His t. XIII, 15 no- νυυιος, τις Σικελίας, τραγέ δίαν /ιεν ηοπά et καὶ Πνγνει καὶ ουν καὶ δρα it ατ εξε no νηοε ραγικά. ἀλλοῖριως δε ι00ς τὴν κω o)δίαν διεκει eto, et oυ es: φιλογελως. eine L. Nisi Crit p. 24. EX magno tragoediarum, quas scripsit Themist. Orat. IX. P. 26 , numero paucae audantur, nec multa obis Pagmentaxest aut Adonii Athenaeus X. p. 01 F commemorat. Alcmena Stob. Serm. p. ech. 247. Leda Est locusas'. t Ob Serna. 251 , in quo versus ex hujus Leda citantur. Nam ibi fragmento trium versuum in exemplaribus e Saaeri

Pr0pterea quod, cum facillima it ea mutatio, argumentum Ledae, qualecunque id cogitetur, Don iam tragicum, quam comicum videri Hebeat At ix a facili tales id tantum conficitur, non 88 re Piadianda omnino, quae conjectura fuerit Suspicat US.

Quod vero in fabuli, de Leda nihil reperiri ait, . tragoediae

310쪽

admodum conveniens Vehementer miramur, eum hac ratione aliquid contirmare Volui 88e, praesertim cum de Oela agatur, qui aetate, usu uaque ipsius indole longe remotus a persecto tragicorum genere fuit, qui iam idoneo sabularum delectu, quam ipsis compositionis virtutibias praeprimis eminuerunt.

Serunt discrimen, quod inter tragoedias et comoedias interesset. Dionysium ver in tragoediis non Una re ad comicorum artem descendisse infra monebimus. Ac Ledam fabulam duo comici, Eubulus et Soplitius docuerunt. Me ineli Nisi Crit p. 25, 365. Qui cum lio argumentum sumerent, fortasse OeSin I agi eorum, a quibus id erat X Ornatum, quam ipsam materiem deridere maluerunt. Sic Eubulus quidem singulari Opera sabellam PerstrinXit, quemadmodum comoedia in ipsum tyrannum invectus est. Sed de iis alii aliter judicent in scriptura librorum, qui videntur coangruere, plane acquie8cim US. 8tΡΓΟbabilior conjectura, qua fragmentum ex Dionysii Medea sibi iuvenisse videtur Nam dii versus ἐυ θρεται or ἐν ooz οἶσι Πολλάκις πλείω noli ζει φίλτο του τυ α τεκνα quibus p.rat Obaeum Serm. 78 ed. Gesia. litulus Euripidis in Mod0a' additur, quique a Clemente AleX. aedagog Ι. P. 27, 5 sine poetae carni in isque Ominibus laudantur, in ea Euripidis tragoedia, quam super8titem habemu8, neque illac leguntur, neque olim n Itiam locum tenuerunt Brunck ad Med. 0 l. Oecliti de Trag. r. r. p. 71. Mi ille P ad Eurip. Med. German. Vers. p. 106. flligk. Eurip. Trag. Vol. . Secti l. p. 10. Atqui Brutichio teste, in libro arisiensi Stobaui Iegitur seto του ἐκ νηδείας. Recte dubitatur, num totus unquam poeta tragicus fuerit. Quare ut manifestum corrigat mendum, Elna Si ejus silo του ex διο τυ. Γ- tum esse Xistimat, quibus quidem literarum noti hic nomen Siculi tyranni fuerit consigna luna λ). Infelicem eam correctionem, Vel conjecturam habet et cherus Trag. r. P. III. p. 233 mihi autem sexcentis videtur aliis ea felicior, quibus eruditi multifariam vim ingonii vel periclitari, vel jactare VO-l ESL error ieissae vetustus; iam Tiolum citi poetis I holiti. Cod. LXXV numeravit, quibus sentetilia Stobaeus haberet.

라틴어 텍스트