장음표시 사용
321쪽
significatione δοριαλον, uti mann. r. r. . II. P. 337, qua, duabus syllabis, quae in medio vocabulo collocatae utit, in unam contractis, admonilio imia seret Dorilli Gulae. Quae cum ita sint, tymologus Magnus et Hesychius δερ αλo Ut nomen bene intelligunt, quo poeta ignificaverit cunnum, aliud nomen iidem censentes fuisse tragico. Et ille, si explicationem ab eo propositam accuratius consideraverim US, nihil aliud dixisse videbitur, quam cunnum, qui leno iterarum numero os αλλος appelletur, υναλοιφῆ Ocitatum 88e δοριλλον, id quod in versum Aristophanis caderet. Unde minus docta, aut corrupta apparebit Xplicatio Suidae, qui neque aliud muliebrium vidit, aliud poetae fuisse nomen, nec Vocem 2 ριλλου iisdem explicare dubitavit, quibus Vetu8tiore grammatici vim δοριαλου explanaverant. Eodem errore Biem erit Set asso wius decepti sunt. Cf. Lexic. s. v. Tali modo jam ipsa, quam dispeximus, origine Ormae confirmantur, qua Obsidem librorum praestare diximus. Neque enim Aldus in Elymol. Magn recte os αλλος habet, quod tymologiae ad er8atur; nam duple s ferri non potest. Quod vitium si tollitur in nomine, quod Hesychius praebet, δορυαλος redit, quae quidem Orma ab altera os αλος eodem diversa est
τος sine dubio praestat, quamvis in libri Saepenumero Occurrat eorumque Saepe consensu commendetur. esse ling. ad
Diodor. XVI, 20 Lobock ad Soph. Aj. p. 160. Pari jure scribimus os αλος, quod ustero teste, Scholiasta ad Aristoph. Ran. 519 servavit. Apud tym Magu. . . Sic emen
A γυναῖκες τον δοριαλον φραγνυνται. Quare quod in nominis origine, quo rem obscenam notaVit, animadvertimus ludibrium, idem oti sententiae subjectum St. Muliere enim cunnos, quos occupatos teneant mariti, religiosius custodire dicuntur. Sed Dorillus nominum similitudine comparatur iam vulva, quasi libidinosus atque esseminatus homo, quemadmodum Orat. Sat. I, 2, 36, 3, 10 mulieres
CUDIOS UNCUpat, eumque comicus ab alienis XOribus ait arceri, quarum ca8li latem tentare conabatur.
DOrillus igitur, Aristophanis aequalis, poeta ignobilis fuit, qui malis moribus longe majorem ignominiam, quam celebri-
322쪽
latem poesi consecutus iam ibidinosus adulter fuit, quam seminis ipse perOSUS. Gnesippus. De hoc multos Athenaeus IV. p. 638 comicorum Servavit Ver8U8, qui genus, aetatem Oesinque ejus illustrant. Sed totam loci sententiam contemplemur, quoniam
plurimas habet angustias. Ait igitur 'O--ους εἰς ιωνίδεην
εχων χορον Ῥυδιset τιλλου0ων μελη7ιον Γρα- Itaque id animo primum bene anticipandum est, quod diserte asseverat Athenaeus, Desippum, ad quem haec fragmenta cuncta pertineant, ludicrum poetam, id est Iudicris carminibus insignem fuisse. Cui singularem poesis mollitiem Chionides Objecit, comicus, quem propter hanc ipsam rem aequalem Cratini facimus. Meine L. ist. Crit p. 28. 3 enim ut Veterem de vero hujus sabulae scriptore dubitationem, Athen. IV. p. 137 E, omittamus, dulcem quandam Oesin, de qua loquitur, molliorem carminibus et GDesippi et Cleomenis 88 ait, velut Praecipuis u in genere exemplaribus Cleomenes, quem SchOliasta Aristoph. Nub. 332 cum inesta et Philoxeno ungit, Bibeginus genere scripsit dithyrambos, Athen. IX. p. 402 A,
323쪽
ut nesippum aemulum, Scriptoremque diti lyramborum habeas. Porro Eupolis inter comicos solus Helotes fecit. Quam sabulam ei praeter Athenaeum, qui cum et ioc loco et alibi, IX. P. 00, de scriptore dubitanter loquatur, ad sententiam de Poeta Vulgarem emel confugit , IV. p. 38 F, Jul Pollu IX, 74 X, 98, Meine L. Hist Crit. p. 130, assignat. Induxit igitur hominem, qui vetusta carmina Alcmanis, Simonidis Stesichori, cum mollibus, qui tum erant, homunctili minia Placerent, Prae nesippi contemnerent ursibus, quibus temulenti juvenes, Athenis circa antia discurrentes, muliere evocare
solebant. Is igitur, ut ipsa res loquitur, petulantes, Vel libidinosi essent necesse erat. Sed in fragmento, quod e Cratini Matthaci Servatum est, pro sωτα, quod omnes libri tuentiar, cum Dale campi scribimus ἐρω Τια. Ait quidam, amorem stultum atque inanem esse inde se vehementer poenitere, quod clandestinis amoribus indulserit. Tali modo Gnosippum apsellans cum Occultos amores reprehendat in se objicit ei haud dubio apertas ibidines. Jam dissicillima quaesti oboritur, quonam illa, quae SeqUUtitur, maXime pertineant. Nam in priOvibus versiculis de Gnesippo, Iudicro poeta, dicitur inferiores autem ad Cleomachum spectare videntur. Quare tarn nomina, quam studia duorum diversa habemus Itaque Casau bonus,
contextum Verborum ante κω net ει δὲ υτον cen Set interruptum 88e, Ut Xciderit nomen poetae, ad quem equenS
fragmentiam pertineat. Huic Din dorsius assentitur. Neque id Odos P. Mullorus Ilist. Lit. r. T. II. p. 85 improbavit, Cleomonem fortasse siliuni Cleomachi fuisse existimans, ad quem fragmentum debeat referri. Nimirum in alter versu fragmenti, quod ex Horis desumptum est, libri constanter, vel communi consensu Ἀλεο/ αχου tuentur, quod Dale campi duce, Casau bonus in Ἀλεοι αχος mutavit Pari modo cum O-cus Uterque ad ianum Oetam spectet, Pro et o Κλεο/ιά ic' legimia σευ Κλεοι άχου, quoniam hae formae aut nihil, aut parum diversae sunt. Quod quidem ei De Lius Fragm. Com. Gr. T. I. p. 28, Mullerti l . ., e Ickerus Tragoed. r.
T. IlI. p. 1025 concesserunt. Sed cum diversa tudiorum ge- Dera secuti dicantur, unus Iudicra carmina fecerit, alter tragoediaS, alium censent ite sippum, alium vero silium Cleomachi fuisse, ad quem verba. ante κοπι et ει deleta, reserri de-
324쪽
bstant. Atque haec quidem illi erus Q. Sed ego, quod
ro contiores Oetae dithyrambiciam ac tragicum poesis genus solebant conjungere, prioribu fragmenti eundem censeo ignificari potuisse, ad quem P08leriora pertineant, i nesippus, quemadmodum quidem dicitur, natus Cleomacho fuit. Osuciunt, quae ab Athenaeo praemittuntur, quibus comici, quot 1audantur, indolem ejus omnino consignent. Sed haec minus officiunt, quoniam negligentius dicta videntur. Bene nobiscum Aleine Lius Fragm. Om. P. et et cherus I. I. faciunt. Quae cum ita sint de Gnesippo ea accipimus, quibus Cratinus in Bucolis ot Horis silium Cleomachi Iusit. Jam primo fragmento eum vituperat, qui silium Cleomachi praetulerit Sophocli, cum chorum ei concesserit. Quo reprehenditur archone Ponymus. Sed ciuid Xprobrat in prole Cleomachi Nimirum is dicitur indignus, qui chorum in Adoniis ducat. Sodqualis hic chorus Est mulierum, mortem dei acrimosis utila dicam carminibus deplorantium. Itaque De his quidem tristibus ac femineis cantilenis poemata nesippi licet comparare ). Adjicimus Io cum ex Horis, qui mollitiem ac luxuriam eorum egregie declarat. Sunt enim prava poemata. Quae muliercula Lydiis, id est, mollissimis modis cantant Athen. XII. p. 1 F. p. 16 B. Casau bon ad Aristoph. q. 20. Et quam humile genus feminarum, quod incipit cantum Sunt illae, quae pilos vel sibi vel aliis de inguine ceterisque Orporis artibus vellunt, quo teneriores eae videantur Aristoph. Ach. 34, Lysistr. 9. 151. Quae quidem , icut ipsae molli8Simae Sunt, Sic carminibus candorem quendam ac plendorem turpissimis modis conciliant. Quare si omnia, quae ad poesin eju Spectare Videntur, accurate e versiculi eXegerimus, ne
Sippum, Oetam tragicum, qui filius Cleomachi fuit, aequalis Cratini Ol. 89, 2 mortui se Eupolidis, quem Ol. 91, 1 obiisse Su8picantur, Meine L. Hist. Crit. p. 4 et 105, idemque So-Phoclis aetati conjunctus omnes, Opinor, aemulo esseminatos Oe8i genere Vicit, adeo ut ne turpe quidem descriptiones ab ea plane eXcIUSerit. 1 Quin illo die est homines libidinibus se maxime dedisse viden
tui . Vide Diphil. p. Athen. VII. p. 292 D. Namque eodem sacra Veneri faciebant, Schol ad Aristoph. Lys. 390, quae dissolutis plerumque riuilieribus locum furendi et hacchandi dabant.
325쪽
Hieronymus. Xenophanti filius , quum ab eruditis Ominibus 4n numer tragicorum ita ne irae termi8SUm miror, aequalis Aristophanis duit, quo tribus docis reprehenditur. Namque chorus Acharnensium Dicaeopolim monet, me Sermonibus trahendi asserat moram, in Sed cunctationem Omnem abjiciat, armi8que Optimis instructus certamen velit obire 385: Si ταυτα τρεφε τεχνά ις τε καὶ
ob σκῆφιν 'γων Ουτος ου εἰGδεξεταί. Quibus igitur armis in gravi certamine utendum esse Uadet EX Optimo genere Nain quid artibus Sisyphi, cui summam sollertiam inter mortales vetustissimae fabulae tribuerant, We Icker Trilog. p. 550, callidius cogitari poterat Ac galea terrorem injicit, nigris densisque crinibus obducta. Quae quare dicitur Niseronymi esse Is et melicus et tragicia poeta fuit, ut scribit Scholiasia: υeto ' εὐώνυ/to stελων οτιπ0ιητ' , καὶ τραγωδοποιος Suid. s. v. ' Αιδος κυνῆν. Jam in apparatu Scenico Vetere Personas habebant cum alii rebus, tum capillorum Ornatu maXime diversas quemadmodum quoddam Specimen ejus generis ut Pollux IV, 1 describit δὲ πάγχρνηστος ρεοβυτατος ων νεανίσκων, γενειος, υχ90υς, ιελαινο ενος dasεia και ιελαιναι αἱ τριχες. O autem tegumentum qualecunque fuit, similitudinem habebat galeae, qua is utebatur. Sunt autem de Aidis galea primi poetae epici oculi, o m. l. , 845 Hesiod Scut Herc. 227; quod post ita pervulgatum est, Ut qui evanui88et, nec Squam Ou-8pici posset, galea Aidis tectus diceretur. Suid. I. I. Zenob. I, 1, Diogeni an I, 9, post Ol. II, 8, Gregor Cypr. I, 33, Ηeyn ad Apollo d. P.M. p. 76, Heliaricli et Oeli ling. ad Scut Herc. I. I. Schol ad eund Ioc. Leut sch. ad Zenob. I. l. Fortasse galea, qualem Hieronymus in apparatu See-Dico habebat, terribili quodam adspectu commovit spectantium animos, ut illa Aidis galea perquam terribilis habebatur. Quae cum ita sint, hunc tragicum poeta perstrinXisse putandi 8 St, quod nimis Iugubrem fabularum exitum omni compositione Omnique histrionum ornatu ursicere studuit. Iam do Philocle
326쪽
supra disputantes exstitisse diximus interpretes, qui Didymi
more cuncta vitia Peria comici cupidius ad externum eorum, qui irridentur, habitum referrent. In quorum timer fuit, qui alteram scholii partem adjunxit, neque ab eadem illam manu Prosectam , cui priorem debemus, neque ullo ei nomine comparandam: ἐκω 'to9M H M, ως nil νυ κο/ ων. διό Περ 'Pίδος κυνυν ετ αυτ ον, παίξας κω/ιικως ον κουριων Ta. Quam explicationem qui excogitavit, O cum Aristophanis ex ubibus 347 desumptum fortasse ob oculos habuit, tibi Socrate cum nubes centauri aut pantheri, aut tauri, aut lupi speciem nonnunquam offerre confirmavisset idque a Strepsiade concedi videret, adjecit: γίγνονται πύνδ et βουλονται και , γνυι ν ι μοι κο ιλ την, αγριόν τινα ων λαGίων et oi etων, Oiόν ε 26 αενο τά Peto υοκωπτου0αι Φην εανίαν υ Ιου Κενταυροις καοαν αυτας.
Addit Scholia si a Xenophanti silium fuisse Hieronymum quendam, poetam dithyrambicum 'Iερωνυ/ιον δὲ λεγει τον διθυραμβ0Π0ιὀν ο Ξενοφάντου ι ἐν γ ν παις, eundem, credo. qui cum in Acharnensibus tragici poetae loco habeatur et a Scholiasta /ελων Ποι 773 7 appellatus et ipsa Iudibrii ratione, quam infra declarabimus, quasi dithyrambicus, quodammodo designatus est. Cui Aristophanes promi88um capillum, quod tum animi esse minati ac luxuriosi indicium videbatur, Schol. ad Aristoph. Equit. 577, pantiem ad Plut 170, magnamqUecum centauris similitudinem tribuit, propterea quod veteres in hoc genere animantium proscindas libidines cognoverant. Sed Pravo more pravumque ingenium iaculentius etiam declarat, cum Um ἄγριόν τινα Uncupat, qua Voce recentiore Graeci Spureum puerorum amorem Signiscare consueverant. lat.
Phaed. p. 1 A. Plutarch. De Solert. Anim. p. 72 D. Boklier Anecdot. P. T. I. p. 200, 21. 339, 23. Etym 'Iagia.
S. V. Harpocrat. S. V. Suid. S. V. Wytten bach ad Platon. Phaedon. p. 207. Tertio denique loco verba commemorare licet, quae comicus, Ecclesiag. 202:
Sententiarum tenore perspicitur, me indicat Scholiasta. Pal-merius quidem, Austero ueste . de Hieronymo Atheniensi ea en Set capienda esse, qui Con Oue ad ArtaX et Xem profecto,
327쪽
classem Persarum cum Nicodem una duxerit. Diodor. XIV, 81. Et quemadmodum in ipsa sabula nonnulla invenimus, quae Scholiasta a v. 196 ad expeditionem Cononis refert, Sic P-
Prime Sermoni PraXagorae congruen est, si mentionem ducis fecisse putatur. Verum enim non liquet, num poeta fuerit
Quod si jam ea denuo ante Oculos posuerim US, Uae X conviciis comici poetae sequuntur, Hieronymum, tragicum Oetam, tam IUXuriae, quam puerorum amoribus valde deditum fuisse apparebit. Idem et dithyrambos praeter tragoedia Scripsit in eoque poetarum umero fuit, qui ex depravat hoc genere melico cum alias proprietates, tum vocabula nimio Ongiora in tragoediam transferrent, et terrores tantum fabuli excitare conatus, quo facilius id assequeretur partim atrocissima quaeque argumenta delegit partim Ornatum cenae quam maXime
fecit Iugubrem. Hippias. Socrates Ialonis reprehendit Hippiam, in ogloriantem, quod multarum exemplaria artium, quae ipse confecerit, in his opica carmina, tragoedias dithyrambos, aliaque Opera attulerit Olympiam, soluta oratione Scripta Plat Hipp. Maj. p. 368 D: grso δὲ τουτοις ποιν si ατα ἔχω ἐλθεi καὶ ε 7πη και τραγωδιας καὶ διθυρα/ βους καὶ κα et αλογαδ ν noλλους λογον και πανgo δαπους Πυγκει t ενους. Ad haec Cicero Orat. II, 32 sem quibita Heus φρias, cum Olympiam eni et,
maxima illa quinquennali celebritate ludorum glariatus St, cuncta paene audiente Graecia, nihil ne ulla in arte rerum omnium, quod ipse nesciret nec solum has artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae OHimerentur, geometriam, muSicam literarum cognitionem et Poetarum atque illa, quae de naturi rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus Publici dicerentur Sed annulum, quem haberet, allium, quo amictus, SOCCOS, quibu indutu enes, se sua
manu confecisse' '. Ubi Ophistam Socrates haudquaquam mendacii, sed inanis Ostentationis argitit, quippe qui omnia e cognita usuque trita habere profiteretur, quae in cognitione literarum artiumque studio consisterent. Quapropter eum in tragicos jure retulit Lil. Gyra Id. p. 102. Hoc si verum est, Ua8 re praetermittere non licet, ad historiam literarum gravissimas. Nam quod disciplina sophistarum, qua plurimi Poetae eruditi sunt, magnam vim in genus scribendi habuit, quid fu-
328쪽
turun fuisse censemus, e quo nobili88imus sophista vires in eadem poesis specie Xercuit Nimirum hoc modo sophisticus Ornatus et crevit et plane persectus est. Et in singula literarum genera magna damna inde redundarunt, quia nonnulli
poetae in plurimi earum Ver8anteS, neque inVenerunt, ne Cretinuerunt proprietates, qui bii singula genera erant di8tincta.
Quis vero plura ac magis diversa opera condidit, quam Hippias fertur fecisse PIschander Demosthenes in Oratione, quam de corona habuit, irrita Aeschinis studia, quae collocari in actione iragoediarum, acerrime carpit p. 173. d. rem. Vide Philost. Vii. Soph. l. Plutarch. it. X Orat. Elym Magu. S. V.
Ι8chandrum scriptorem tragoediarum fui88e. Meletus. Priusquam de fabularum genere, Ua famOSUS accusator Socratis Scripsit, nunc dicere aggredimur, forma nominis, quod habuit, accuratius Obi cogno8cenda St, ne Ut pravam id scribendi sequamur rationem, aut errore ComΡΓObem IS, quales e nominum similitudine cum alibi existere Oleant, tum antiquis hic ridem hominibus ossus videantur. Est igitur duplex ratio, qua in libris tum manu Scripti8, tum editis Vulgo literis consignatur, Una eorum, qui ελM ZO habent, altera ελιτος comprobantium. Atque haec quidem faIsa tametsi videtur, tamen antiquitus orta sic sensim tueret, ait, Ut, quisquis paullo ante P. Aug. Wolfi aetatem edidit scriptorem, non dubitari s imo scribere. Antiquam enim Originem hujus Scripturae partim ex eo, quod Suidas Melissum Philosophum cum Meleto confudit, quod nisi qui accusatorem Socralix nuncuparet ελιτον, mon lotuit sacere, lartim N
329쪽
inistri relatione Eustathii ad Hom. Od. XIII, 10 in tolligimus, a siti esse εDeto opinantis. Sed O alterum scripturae genu praetulerunt editores, quippe quod in optimis Aristophanis, Platonis oratorumque libris inveniretur. Vide obr. ad Aristoph. an. p. 371. eLker Aristot Rhet. III, 1 S. D in dors Aristoph. an. 1342. Sta libaum. Ialon. Euthyph. p. 2 . e Id. Iat Apolog. 3 etc. Utimanti. r. Gr. T. I. p. 36. Militer. Ηi8t Lit. r. T. II. p. 85. Quos,
quia auctoritatem librorum sequuntur, hoc rectius judicasse existimem, cum Socrates Platonis eam Omini formam saepius significarit ApoIOg. p. 24 C. , 25 C, 26 D. Videtur Mi λητος μ' ἐλιτος mutatum, e quo Vocali η ad Oniam του taccessit. Sed tempus hujus mutationi accurate nequaquam licet desinire, quod neque constat, quando coeperit illa pronuntiati valere, nec quamdiu, On dudum inseXO, antiqua criptura remanSerit. Itaque Meletum, Atheniensem, e pago Pittheo ortum,PIat Euthyphr. p. l . Schol. Ruhnken ad h. L, qui Socratem in capitis discrimen vocavit, tragoedia Scrip8i88 constat. Schol ad Aristoph. Ran. 337 Πρ0 ε θνηται, ὁτι τραγμος ποι '
Suid. s. v. ἐλιτος, lociγωδίας OGIT I UNO φυλ9ος . . . Oυτος οτιν ὁ Σωκsα Την scin us ενος EX UO er8siet Una est, quod Meletum Socrates assi matur poetis Stetisse, cum Anytus dem agogos defenderet, Lyco autem rhetores Ap Olog. p. 24 A. et d. ad h. l. Diog. L. II, 5, 8. Nimirum cum ipse poeta esset, debebat Oeta defendere. Quapropter equidem vereor, Ut quem Ob8curitas illa moveat nonnihil, quam in accusatore Socrates conlemnit ), Groen an Prins terer Prosopograph. Platon P. 165, tanquam nomini tragici Oetae, a quo Euripides nonnulla habuisse dicitur, non sati conveniat. Nam ea vis in Socratis ratione apparet, Ut accia Sationem Ontemnendam SSe doceat, cum is neque ingenio Prae8tet, nec vitae USU, ratione quidem criminis habita, admodum excellere videatur, a quo impietati juvenumque corruptionis erat insimulatus Patrem Meletum habuit am aetate Phavorini cin
Τυν ανδρα νέος γαρ τίς μοι φαίνεται καὶ γνως.
330쪽
Metro Allieniensium Xemplar actionis asservabatur, quod tali
gloria viguit. Nam is, quod circa Ol. 84 Apollod. p. Diogen L. IX, 24, floruit, et Empedoclis, qui eidem olympiadi
adscribitur, Diogen L. VIII, 74, et Zenonis Eleatae aetati uppar cen Sendus St, quem I. 79 floruisse Diogen L. IX, 29, arbitrantur. Idem et librum περι Ου νlo Scrip8erat, quem admodum ex Alexandro Aphrodisiensi reser Bessario adv. Calumn Platon ΙΙ, 1l, et classi Samiorum praesectus proelium navato Pericli et Sophocli iacit, cum hi ab Atheniensibus essent missi eam insulam oppugnatum Diogen L. IX, 24. Aelian.
Var. Hist. VII, 14. Athon. XIII p. 603. Thucydid. I, 1l6. Sirabo XIV, 18. Argum Soph. Antig Suid. I. I. Cic. de Oss. 1, 40. Justin. III, 6. Bent l. p. ad Mili. p. 528. Oecl. h.
Tr. r. r. P. 107. Quem errorem quemadmodum hominibus similitudo Dominum attulit, ex ProtegOm ad Soph. Antig. I, 7 Sic quaeri Potest, rhetoremne ejusdem nominis confuderit cum Socratis adversario. Et fuit quidam eletus, qui mysteria contempsisse et Hermas dejecisse et Ol. 95 adversus Andocidem dixisse feratur. A quo multi nobiscum philosophum in jus vocatum esse existimant, ut Taylorus, Droysen ius Mus Rhen. III, 190, o et scher de Lys. P. 68, propterea
quod eum ratione temporis et mores et ingenium in eum On-Veniant, non liquet, quare duo diversos habere debeamus. Alia Krtiger et Orchlia minor ap. Wolchorum . III p. 9 72 docent. Videtur quidem Officere nobis, quod Philochorus et Suidas de patris nomine dissentiunt Nam haud dubie emen-