장음표시 사용
231쪽
De scientia inclita animςChristi. I '
A Per Mentem ero Filium a Bono illo genitum per intellectum. Animae vero nomine sanctum Spiritum. Quocirca Macrobius non Christianus, lib. i. in Somnium SciDeus summus est,aut Mens ex eo nata,inqua species rerum continentur,aut mundi Anima, lue animarum omniu sons est,&c.Et.c. i .eiusdem lib. i.latius ab illo:Deus
ui prima causa est,&c. Et infra sic dicit:Hunc rerum orinem & Virgilius expressit:nam, & mundo Animam virgini. B dedit,&,ut puritati eius attestaretur, Mentem vocavit.
Caelum π terram camposque liquentes, 'Humentemque globum lunae , Titaniaq3 astra, Spiritus intus alii otamq3 infusa per artus Edens agitat mole, magno se corpore miscet: Inde hominum,pecudum 3 genus, σα Spiritus intus alit, idest Anima, sicut alibi pro spiramento,animam dicit Quantum ignis,animaeque valent C & ut illius Animae assereret dignitatem,Mentem esse to, c statur,Mens agitat molem Nec non ut ostenderet ex ipi sa anima constare,& animari uniuersa quae iuunt, ad- , didit:Inde hominum pecudumq; genus,&c. Haec ille. Quid rursus Plutonici de Bono senserint, latissime re , ciat Euseb.Caesarien lib. ii de praep.Euangel.capit. ii. Et non ne idem Virgilius in Pharmaceutria ternarium etiar magnopere commendauit
Terra tibi haec primum triplici diuersa colore
A a s Licia pionis.c.1. christianissime loquitur,ab illo: Sciendum est non in omnem disputationem Philosophos admittere V sabulosa,&c.Et insta.c. 6.paulo post initium sic ait: Aut
232쪽
Qtlaestio .3. Scholastica Licia cit cundo, terq3 haec altaria circum A fgi m duco. numero Deus impare gaudet.
Vnde obsecro in mente venit Virgilio quod impari
Deus numero gaudeat Quodq; numero ternario toties replicato inuocandus esset,& adorandus' Nisi in ipsa rerum creata una natura, cum ingenitu quoddam diuinarum scientiarum semen sit, tum vero maxime mysteri, Trinita iῖ. T Eruntamen perabsurda,& erronea esst talis opinatio' eorum,qui naturali lumine ostendere naturam Trinitatis contendunt.Quocirca Ricardus de Sancto Victo ure aut explodendus,aut pie explicandus nobis est, cum D.Thom .i p. l.32.ani.De Raymundo autem quidTheologi sentiant facile dicam. Bernard de LutZeburgo in catalogo haereticorii, verbo, Raymundus L illidicit quod doctrina suam habuit a Diabolo, licet ipse asserat quod eam habuit in quodam monte a Christo sibi apparente in forma Crucifixi,&c. Post quae recitat quasdam haer
ses ipsius Trinitatem concernentia. Gabriel Prateolus Marcossius,Elenchi haeresum libro i6. verbo Raymundus Lullus idem ad verbum ex Bernardo praeallegato
refert. Sed & in libro qui diciti Directoriu inquisitorii, Cparte.z.in trin. te. 38. quaestionibus. q. s. dicitur quod i Fratre Nicolao Eimerici Ord. Praedic. fuere prietentati Gregorio XI.Pont Max Viginti volumina Raymundi .Lulli:& de mandato Pontificis commissa fuit causa Cardinali Hostien qui simul cum viginti Magistris Theologis condemnarunt quingentos articulos erroneos: te quibus centum inseruntur Directorio. El. 96. est quod omnes articuli fidei,& Ecclesie sacramenta, ac potestas Pa- possunt probari,& probantur per rationes necesiarias
233쪽
De scientia indita anim Christi . 1oi
A demonstrativas,di euidentes. Ex lib. de articulis fidei dilib.Contemplationum,d lib. de Ecclesiastic prouerbijs, di lib. de planctu Raymundi Praetere 7. error erat isse: Quod fides est necessaria hominibus inscijs, rusticis: &quod homines Iussi ingenii, & illiterati diligunt noscere articulos fidei per fidem,& non per rationem. Sed homo subtilis facilius trahitur per rationem, quam per fidem.Ex lib. contemplationum.Et. 98 est:quod qui cognoscit per fidem ea quae sunt sidet,potest decipi, sed ille qui cognoscit per rationem,non totest decipi Ezioo. error erat: Quod Deus contulit ipsi Raymundo istam ar-B tem,& doctrinam generalem in quodam monte qui sibi apparuit crucifixus,& contulit eam sibi pro huius saeculi tenebris illustrandis.Ex prolog.lib.sent.& lib. te planctu Raymundi. Sed & post centum errores,commemorai tur alij I ullistarum,idest, liscipulorum Raymundi,quorum primus eli,quod doctrina Raymundi excedit omnem aliorum doctrinam in bonitate, & veritare, etiam Augustini. Tertius,quod Theologi nostri temporis ni- hil sciunt de vera Theologia Quintus: quod omnes doctrinae destruentur nisi doctrina Raymundi,&c. Insuper Ioannes Gerson etiam Parisiensis Cancellarius ,&Pe- C trus Ciruelo Duocen. huius nostrae Salmantinae ecclesiae Canonicus lib.de. 9.quaestionibus paradoxicis.q.6 metaphysicali multis inuehuntur in Raymundum,& dicunt, illusum illum fuisse a D mone transfigurante se in Angelum lucis,& omnem eius artem esse phantasticam & inutilem. Genebrardus etiam nostri seculi diligetissimus scriptor lib. i. te Trin. pag.ro idem in hac causa iudicium tulit. Sed quidquid sit de hac arte nam a mul- iis de eruditis,&catholicis in multo habetur pretio quod tamen de mysterio Trinitatis sentit haereticum e L Na
234쪽
vi habent aurea illa sanctissimi martyris Cypriani verba alijs enim testimoni js, &rationibus illam imaginationem refellere non est opus): Certe sibi soli nota est Trinitas, & solus Pater scit Filium, Patremq; nouit Filius: neq; a quoquam nisi eo reuelante est cognitus. In hac di . uini magisteri, schola Pater est qui docet,& instituit: stalius qui arcana Dei nobis reuelat,& aperit: Spiritus sanctus quinos replet,& imbuit Haec ille in sermone de Baptismo Chrilii,&manisestatione Trinitatis. Aa . diues V Voso umentum quod ex authoritate Philolbo tibiba, phoriam petebatur,nam omnes Philo Bilhi, omnes Sybi Philosophi liae,"quot ex getilibus adduci post unt,mysterium Dagnouirint Trinitatis videntur ollacisse, dicendum est cum Alber- Trinitatis to, Dionysio, Marsilio, di S.Tho m. supra, multas solum ac luxu tiones habere nam primo dici potest,quod non per pro Priora expli vi fides docet, sed per communissima quaedam V propriata , & attributa explicarunt , & cognouerunt Deum este summum Bonum , cste Mentem purissiamam, egie Anima benignissima,& causam rerum. Quod si tria haec ut distincta concipiebant, errabant plane tot coelo, nam Mente inferiore,& iaciam a Deo putabant:
Animam etiam utroq; inscriorem,& faciam , & alia plura his similia,quibus ignorantia aperte testabantur se hia Cius habere mytheri, Dici etiam poteli secundo, habuiste
eos quideTrinitatis notitiam,no nature lumine, sed quia libros legis,&prophetarum legebat, ut dicit,ac inculcat sici ius Euseb. praeiertim lib. D. de praep.Euang. Io. Aut terrio, quia per cosultatione D monti addiscebat,ut dicit
Dion. Carth.ex Petro de Taran. Aut quarto,Vt ego existimo, reuelante illis Deo, & interius suggere te illa
steria ut diceret, scriberet lad suoru erroria cosatatione,& fidei persuasione utq; in eoru libris arma quibus illos
235쪽
De scientia indita ani. Christi. ro3
A expugnare possemus, haberemus. Nam quod numine diuino Sybillae asilatae tam multa de fidei mysterils dixe ru*rint, licunt Augustaib. 18.de Ciuit.c.is. Hiero. contra Iouinia.Lactantius lib. i. diuinarum institutionum, Eusebius,& alij.Quinto etiam dicendum videtur,per traditio Nnem de ore in os,deq; pectore in pectus transfiisam esse
ab Adamo,a Moyse,ab Abrahamo, a Noe,& alijs ad e abii uelisutiles mysteriorum sidei notitiam. Nam cum AEgypiijs didie runt
Graeci conuersati sunt, teste Euseb. lib. io. de praeparat. Gentilis. euangel.c.Σ.fusissime ex Iosepho multa mutuante. Videlicet,Thales Milesius,Pythagoras,SOlon,Pl io. AEgypB iii autem edocti ab Hebraeis hiere, quandiu inter eos u- uersati sunt a tempore Iacob ad tempora Moysi. Ab his
ergo Pythagoras,& Plato,& alii Philosophi obscure aliquid de fidei nostrae mysterils accepxum ill id ad Phia ilosophiae praecepta accomodarunt, di posteris vera falsis commiscentes tradiderut,ut Verbis utar Genebrardi lib. a.de Trinitate. pag. i9. & docet D. August. 1. de doctrina Christiana.c. 18.& lib.18. de Guitati c. 37. Vide Theodo
ή T Trum vero non Elis naturae viribus, sed fide prae- I I l. supposita tales demonstrationes Trinitatis haberi s rudis μὰ possint,dubium est amRaymundus diceba huiusmo stio prae Edi euidentes demonstrationes de tarcano Trinitatis my- bula. sterio haberi posse,praesupposito tamen diuirio lumine. εη faena Quibus demon strationibus iamconsecti necessario con seppφ' uincebantur Gentiles,& Iudaei modo non essent in ins 4 ηψdelitate obstinati, assentiri praedictis mysteriis. Favent
236쪽
Henricus Gand.quodlib.8. q. i4.Vbi initio,& sere per totam ques .adnititur Ricarduin defendere,& demum cocludit quaestionem his verbis: Articuli si dei considerantur uno modo,ut credibilia sollina,& sic non innituntur nisi lumini supernaturali, & non possunt demonstrari. Alio modo possunt considerari ut intelligibilia,postquassent credita,&sic non tam innituntur lumini supernaturali quam naturali,& sic demon strari possunt. Et rursus suse,& late idem conatur astruere quodlibe.iz. q. r. Idem videntur docere Marsilius loco citato. D. Bonaudib. Itiunerarii,&lib.Breviloquij,quem refert Diony.supra,in. i. d. 3.quaest 3. BNos tamen unica ratione probabimus huius sententiae falsitatem:Si enim de lege communi, haberi potest demonstratio de mysterio Trinitatis,etiam supposita fide, iam qui huiusmodi demonstrationem assequutus eget, .side non indigeret: imo fidem habere non posset. Diciti Raymundus, illum habiturum fidem in praeparatione animinnam paratus esset illud credere nosterium, si deco demon strationem non haberet. Sicut de Christianis Philosophis vulgo dicimus, cos in praeparatione animitantum,fidem habere de existentia, Vnitate, aeternitate,& bonitate Dei, quoniam de his demonstrationem ha- CDilatio. bent. Verumtamen quatiuis exemplum de Christianis Philosophis adductum bene habeat, at sane doctrina illa petabsurda est. Eo enim ipso quod de omnibus fidei; mysterijs,aliquis,etiam supposito lumine supernaturali, demoniirationes conficeret, iam nullius mysterii fides reliqua illi esset, quandoquidem ori tum haberet d montirationes. Dicere vero quod in via,& de lege communi quis loco fidei demonstrationem, & euidentiam mysteriorum supernaturalium habeat, nullam fidem,
237쪽
De scientia indita anims Christi.'
non per speciem. Et, Videmus nunc per speculum in .corin is aenigmate,tunc autem facie ad faciem. Et, Iustus ex fide Rom. x.
vivit. Et, Iuxta fidem hi omnes deliincti sunt, &c. Si βε*- ergo omnes sancti utriusque test amenti, ipsique Apo- η stoli Christi, aliique permulti&illuminatissimi lcma 'segno di excellenti ingenio praediti, fidem quo ad vix
runt in hac vita, exuere minime potuerunt, neque Via
quam aliquis illas adinvenire potuit demonstrationes, Pquibus diuinorum my steriorum sibi compararet euiden 'tem notitiam,& sic fidem a se depelleret:prosecto vani, B est assererequod id fecerit R. mundus,caeteriq; Lullistae,aut Henricus, Ricardus, aut quisquam alius, etiam. mediante fide,& suppossita diuina reuelatione, quam de lege communi omnes fideles, per Dei gratiam, habent. Verum est tamen quod Henricus quod lib. in citato. q.:. superius clariusq; lumen quam sit lumen fidei, videtur exigere ad huiusmodi demonstrationes Trinitatis inuestigandas. Quidquid tamen sit de hoc,id certum esse debet tales demonstrationes commemoratas mysteriorusupernaturalium excludentes fidem, aviatore non posse
de lege comparari. Vnde quid citra legem a Deo hac in C partu fieri possi quid ve cum animaChri i domini cui non secundum legem,& ad mensuram datus est spiritus sapientiae, & intellectus, sed thesauri sapientiae, & scien- Ioare., tiae Dri commissi, traditi ei sunt facium tuerit expli- colaf. a.
Vaestio itaque hinc inde egcutienda, &agitanda ea Qθα pio
est, An citra visionem beatiscam, alicui Viatori prσς p communicari possit,aut comunicata unquam fuerit, animae Christi euidens notitia doinitatis es, Dirm JAd huius intelligentiam praemulatiam 'porter es cognosci. a D.Tho.
238쪽
a D.Thom. enumerari modos, quibus res cognosci po- Atest . i. p.quaest.s 6 ut 3. Primus cit quando nulla specie, aut similitudine media, res ipsa immediate coniungitur potentiae cognitiuς,quo quidem modo lux ab oculo cor poreo cerninir,ut dicit D.Thom.ibi & in. Σ.Sentent. d. 13.
8.ad. 4.& similiter unusquisq; Angelorum suam intuetur essentiam,vi habet idem .i.p.q.s6.ar. i.2. &.3. & libr. z. contra Gent. latὰ quo eriam modo beati in patria diui
Secundus modus quo res cognosci Valet est per pro- Πpriam similitudinem, vel speciem immediate missam ab obiecto,& receptam in potentia: quo quidem modo albedo conspicitur a potentia visiva,& quid litas rei materialis ab intellectu humano. Tertius modus est quo res cognoscitur,non per suam erantiam immediate, nec vero per propriam sui speciem, sed per speciem alterius rei habentis aliquem intrinsecum ordinem ad illam aliam, siue causae ad effectum, siue effectus ad causam, siue similitudinis,& analogiae, e c. Et hoc modo per speciem fumi cognoscitur ignis,& per speciem ignis fumus,&per speciem creauirarum Deus, & per speciem imaginis res Cimaginata.
Et quidem ex his tribus cognoscendi mo sis, primus ad nos non attinet,nam firmiter asserimus,animam Christi mysterium Trinitatis primo illo modo, idest, per vi sionem beatificam noscere, uniente sese diuina ess nil ipsi animae Christi De secundo vero modo est praecipua dubitandi ratio,nempe, An speciem aliquam propriam. suae diuinitatis communicare Deus animae Chritti po- . tuerit, per quam abstractivo, quidditatiue tames, di eui-
239쪽
De scientia indita animae Christi ro
A denter diuinitas conspiceretur. Non tamen inquirimus, V trum ne beatifica visio per mediam speciem diuinae naturae fieri possit,nam hoc alibi tractandum est: & verissimum censeo quod data illa specie non ideo desineret visio illa esse beatifica,& intuitiua, ut inserius obiter ostendemus. Tertius etiam cognoscendi modus pertractandus relinquitur An per speciem alterius rei,videlicet,alicuius creaturae potuerit saltem quantum ad quaestione, an est,anima Christi extra facialem Dei visionem, cognoscere euidenter mysterium Trinitatis, Quartus item alius modus,qui praeteritus est a D.Thom. quoniam ad B suum propositum minime faciebat,non est a nobis praetereundus, quoniam ad nostrum facit. An etiam quo ad an est, vel quia est,potuerit per reuelationem,& attestationem claram Dei, citra visionem beatam, innotescere mysterium Trinitatis cuidenter. Et ad hos modos reli- . .
qui reduci possunt,qui interdum apud probatos autho- res variis nominibus distincti reperiri possunt. G Rgo primum dubium principale illud erit, An anti V.
mae Christi,& cuiusuis alterius viatoris communica Primu Lb.ri possit notitia quid litativa, idest, quantum ad quaestio- princi p. Annem quid est abstractiva tamen, & non beatifica & facia notitia quid C lia huius mysterii. Idq; per propriam speciem Trinita- 4 misin ab- itis si enim quid litativa est, per propriam speciem esse si si debet quam quidem specie Deus pro Oceret sui ipsius,
non quatenus ipse esset obiectum cognitionis hoc enim modo contendit D. Thom. speciem Dei dari non posse, quae scilicet, ab lis Deo tanquam ab obiecto naturalitater proficiscatur sicut species,quae proficiscitui ab albedine sed in quantum Deus ipse eiset euiciens, & agens ta- Est prima opinio, quae hunc dicendi modum ample-
240쪽
Vera expli, cutionotitiae abistractivae, Crintuitiue
ros Quaestio. 3. scholasticactitur quod scilicet, mysteriorii fidei bene potest Deus A
communicare viatori notitiam cuidentem, quid litatiuam, abstractivam,non beatificam,&c. Ita sentiunt innumeri Theologi, quos debito statim ordine percensebimus.Verum haec ut sententia percipiatur, notandum est quod per notitiam abstractivam Gab. q. i prologiar. z.notat, a. ex Gersone,intelligit eam quae abstrahit ab existentia rei qualis est notitia qua cognoscimus rosam, quae tamen rosa no existit hy bernis his noctibus quibus lita scri buntur.Scotus Vero in. r. l.3. l. i. f.Ad qui stionem igit V& in Quodlibetis,& ubiq; locorum,intelligit eam notitiam quae licet non abstrahat ab existentia, abstrahit tamen a praesentia rei.Vt si quis rem alicubi existentetnon ,, tamen sibi praesentem cognosceret, diceretur abstracti-uam eius habere notitiam. Vt Astrologus domi suae latens tempore quo re vera eclypsis existit,cognoscit euia. denter eclypsim esse, abstractive tamen, quia .absens illi
est.Sic explicat mentem Scoti Dar.qq.prologi,numer. - Franciscus de Matronis. q. t 7. gentinaeq.3.M. i. Francisiacus de Christo.q. a.
Igitur doctores qui huic parti suffragantur,sunt graues in primis & docti. Scotus in illa. l. '. l. 3. f. Dico igitur brC. . uiter. aperte dicit, de facto communicatam fiuile hanc speciem Angelis, initio suae creationis, repraesentantem quid litatiue di nam essentiam abstractive. Quanuis Gautem' deinde lanitie videatur quod per talem speciem non cognosceretur personarum Trinitas, sed sol na natur/ diuina rua ratione praescindit a personis, tamen statim in oppositam declinat partem. Nam cum sibi obiecisset in hunc modum dicens:Quando stippos-ra sunt in natura ex naturali necessitate intrinseca, illud quod e t ratio distincte cognoscendi nator , erit rati