장음표시 사용
101쪽
99. solidum earmen; integrum explicat Ascensius, nullis modulis com- tum, adeo rusticum, Barthius Advers. XXI, 3, nulla aegritudine contaminatum Scaliger; scilicet, ut gaudium solidum. Sed ista dura, hoe lo ge petitum, dum nihil adsit, quod ad aerumnas revocet animum. Saltem
debet esse carmen, quod ab exordio ad finem ab otioso homine decantatur. Dubito nullus a poeta prosectum esse solitum carmen: et nunc ita video in edd. Fabric. esse ex sum. Id modulatur pastor non arte ean ra, h. e. inconditum, ut Ascens. At He s. malit canorus cum Petav. et nulla arte. ' solitum Coib. I. II. Miuan. I. solidum Helmst. Ceterum verba ita iungenda existimo: et dum modulatur solitum carmen arundine canora non arte i. e. non artificiose eompacta. Adiectivum et participium uni substantivo sine copula additum saepe invenitur; v. Cori. ad Lucan.
100. Hic magnam versuum transpositionem Scaliger induxit, multum adiutus, inquit, scheda vetere. Collocat post v. 99. versus, qui infra sequuntur, 152. 146. 147. 144. 145. 148. 149. 15O. 151. 155. 153. 154. 156. Tum 100. 101. 102. 103 sqq. , sed hos ipsos versus admodum immutatos exhibet, ut apponere eos necesse ait: 98. et dum non arte canora Commeta solidum modulatur arundine tamen,
13. Quem cirea fessae passim cubuere evellae. His reperat gelidis manans e fontibus unda, Quae leuibus placidum rivis sonet orta liquorem. At volucres parulis residentes dulcia ramis Carmina per varios edunt resonantia cantus.105. mne siti geminas avium vox obstrepit aures. Hine querulas referunt voces, quae nantia limo Corpora linfa fovet. Sonitus alit aeris Echo. Argutis et evita fremunt ardore cicadis. Seu libet ad fontem densa requiescere in umbra 110. Exeelsis stupra dumis r quos leniter VIIam Aura susurrantis possit e fundere ventirAnxius insidiis nullis, et lentus in herbis Coneipit hie mitem proiectus membra storrem, 114. Tendit ut euectus radios re Si tali transpositione lucidior ordo sententiarum et lenior verborum iunctura inferreturr minus haberem, quod conatum similem retundendum putarem. Sed vulgarem, lateor, ordinem multo minus, meo Sensu, esse molestum.100. Tendit ineveetus Aldinae deberi videtur; nam Bembus e cod. suo proferebat Tendit in evretos; sed recte alterum revocarunt sequentes editores. Tendit et euectus edd. vett. Tendit ut Scaliger emendabat. T. humo meetva Heii . coni. Redit idem voc. in ectus pro simplici, evectus, infra v. 340 Iret ineveetus caelvm super. Tum alius poeta sorte
102쪽
maluisset ineveeti 'perionis. Tendit ineuectus omnes mei codd. B thius e Tenditur evectus vel Tendit et evectos.J101. ponit. Io. Schrader. RP. Friseniann. promit vix bene. 102. Dum iacit veti. edd., et capaees, quod Domitius quoque et Ascens. interi retantur. Coniiciebam rapaees, quod probat Wakes. ad Lucret. V, 398, ubi rapax vis Solis equorum. Accipienda verba de Sole in medio caeli convexo constitutor solis ardor tendit, intendit, radios, et ponit mundo discrimina Iueida, h. discrimen lucis, caeIum in duas partes discriminat, quatenus Versus Orientem et Occidentem radios aequa lanco
dispergit. Laudat Taubmannus post Barthium illud Statii Thob. V, 85
Sol operum medius summo librabat Olympo Lucentcs, em staret, equos, et Lucani notum versum e cum eardine summo Stat librata dies. Durior
est Barthii interpretatio, qui ponit, perdit, discrimina accipit, cum Parispatio ab utroque fine distet. ' rapaces omnes mei codd. Ald. 1517. 1527. Cum - Oeeanus Coib. II. J103. Interpolatio in seqq. est manifestar bis eadem memorantur. ΡrObabilius tamen fit 106. 107. 108 a seriore manu accessisse. ' Et iam pallente vage fuerant pastore Hetast.J104. Lene ausurrantis coni. Io. Schrader. repetebant ad vada legebatur ubique et per archaismum dictum videri posse, Scaliger iudicabat. Sed idem mox melius subiicit: repebant ad vada. Nec de eo dubitandum censeo. Nam ineptus homo V. 49. perrepunt ad eava, ante oculos
habuit. Miro conatu Barth. Adveis. XXX, 24 coni. repedabant Noniana voce. Melius Helns. reptabant. Nunc Wakefield ad Lucret. VI, 1278. ubi ei voc. repedavit restituit, eandemque Horatio obtrudit Carm. I, 37, 24 Classe eita repedavit oras, et adstruxit Vocis antiquatae usum pro recedere, ex Pacuvio, Iuvenco, S. Damaso, Fortunato, pergite se Nec dubito quin Barthius verissime restituerit - repedabant ad vada lymphae; quamvis inscitissime sanitis excipiat emendationem Heγnius, ipse vicissim deridendus, nisi sit nulla seges Nonianarum dictionum in Virgilio. Vides etiam inter Britannos esso criticos, qui Centaurorum more pugno et stipite res gerunti ' susurrant Helmst. repetebant Coib. I. II. III. Diuan. I. Heimst. Ima emendatione non eget, dummodo pro in imo dictum capias. Antea enim caprae in rupibus et Valle Vagatae suerant vs. 47. sqq. , unde per Pastorem coactae ad rivum conveniunt, qui in intimo vullis recessu labitur.J1O5. residebant. Pro hoc facile est coniicere resonabant, aut potius resonabat, sc. lympha. Heins. scribit: Quae subter viridem saliebat garrula mus m. Ins. 389 Risum propter aquae viridi sub fronde latentem. Ovid. II Fast. Garrulus in primo limite rivus erat. Sen. Hippol. 5111. Garru Ii gramen secuere riui. Calpurn. IV, 2 Quidve sub hae platano, quam garrulus adstrepit humor. Prudent. Psychom. Fons patribus de rupe datus, quem mystica virga Dievit scissi salientem vertice saxi. Lucret. II, 30 Propter aquae rivum sub ramis arboris altae. Quorsum has opes allatas esse dicemus y aquam garrulam et salientem bene dici, nemo
103쪽
sanus dubitet; latearis quoque versum lactum esse meliorem; enimvero an vetus poeta ita scripserit, nullo modo probatum hinc est. ' niustum Helinst. residebant ea ratione excusari poterit, ut aedere saepe do iis rebus dici recordemur, quae humilia sunt atque depressa. Heins. et
106. operum: Pro, operis, viae emetiendae; ut modo ex Statio vidimus ad V. 102., quasi opus diurnum Sol expleret. Heins. coni. aethrae in partes. At Io. Schrader. Oper. pari. emeristis. ' mediana Thuan. I.J107. densas - in umbras: f. densis in umbris. Heins. denaa in
108. Satis turbata haec. Ut nihil habet, quod sequatur. Ut praevι adspexti coni. Nodeli. Not. erit. p. 80. in quod et ipse incideram, parumtamen confidens coniecturae. Vett. edd. Et promi adspexit, hoc itaque revocavi; non tamen ac si locum sic sanatum putarem; quis enim adspexit 3 et
quid adspexit Solne pastorem an pastor gregem hoc praeseror adspexit
pastor, Pro8pexit, pecudes residere, cubare, in luto tuo, o Diana. Suspicor tamen insertos esse ras. 106. 107. 108. et suisse: Et iam - muscum, Lum,
Diva, tuo, quο. Barthius XXI, 9 emendabat r Et praeut accessit. Iam
Vss. 108 sqq. locum, quo Culicis argumentum actum est, accuratius d
scribit: est is lucus Boeotiae, Dianae sacer, idem ille, quo Penthei caede
Peracta mater Agave bacchata per fenerat; adeoque sub Cithaerone. CLOvid. Meti III, 702. Hic multa desiderari, et sorte cantum pastoris recenseri putabat Heli ius. Immo vero multorum Iaciniae in unum locum CongeStae fiunt, quae inter se parum sunt conglutinatae. I ' Quod Ηemius e nonnullis edd. receperat Et, rursus exstirpavi antiquam lectionem ut pristino suo loco restituens, quam in Coib. I. II. Thuan. I. Iletast. Ald. 1517. reperi. Ut enim nostro loco dicitur pro tibi; v. ad Catuli. XI. 3. eliso Coib. I. Ceterum Gronorius obgs. U. 14. p. 328. scripsit: Et prο- ι adspiciens luco residere virenti i. e. residebat, vel residere coeperat, qua tamen coniectura non indigemus. J110. Metileum fugiens. Immo vero Metellum f., h. Bacchum. Verum hoc esse negat Scaliger; non enim fugiebat Bacchum Agave, quem non offenderat, cum eius ministra esset: sed hoe, inquit, poeta vult et in eum lucum, in quem Agave, victa furore Bacchi, metuens poenam, hoc est, αγος, quod imminebat eius posteritati propter interfectum Pentheum, confugerat, compulisse pastorem pecudes suas. Itaque sic legit: - quo quondam victa furore Venit Metilei, fugiens Cadmeis Agave Posterius me-nam Natis e morte futuram; versum itaque, ut vides, 113. retraxit. Mihi nec haec, nec alia Scaligeri traiectio versuum placet. Fugere deum, δε- gere Baechum, commode satis dictum est de θεοληπτοις, quos premit, urget, deus, ut vates, quae baeehatur, magnum si peetore possit Excussisse deum ἰ inprimis de Bacchis, quae surore actae discurrunt, ac si tib rare se a furore velint. In hanc sententiam iam Barthium inclinasse ex Taubm. discor etsi nec eo confugere necesse videtur. Cognito enim scelere interemti materna manu nati abhorrens saera metalea Agave Nγctelium
104쪽
fugiens in solitudinem secessit, ut moorori indulgeret. furorem 'etellum coui. Hei . ' esuinicis Coib. I. chalineis Thuan. I. J111. et eaede e. vett. edd. et e d., quasi esset et eruenta ex taede. I ' et Gib. I. II. III. Thuan. I. AId. 1517. ex IIelmst. Nolo autem reticere hunc versum varia ratione Ianguere mihi vidori, propter manus infandas et caedem ementam, ac pariam abfuit quin scriberem Infanda seeIerata mantia e eaede eruentas i. e. scelerata manus eruentas e caede in
sanda, quia filium sua manu occidorat. J112. Quo g. m. Heius. Ogygiis b. t. Io. Schraderi, docte. e-eata Coib. I. J113. Versus in edd. Fabrie. sie est emendatus: Posteritis poenam gnati de morte datura. Ηeii . coni. Post verita et poenas nati se morte daturam. Sed totum versum una cum antecedente eliciendum arbitror tamquam upposititium. In ius. Heimst. subiectus erat versui 110. t ' Vulgo sine sensu legebatur poenam gnatι se morte futuram, nulla lectionis vari tate, nisi quod in Coib. I. scriptum est poena nati, et totus versus in Helmati deest, neque quod Honius affirmat, alio est traiectus. Quae tamen omissio me nondum movere potuit, ut eum e textu eiicerem; sed sperana fore ut aliquando vel ope e d. vel per eoniecturam docti alicuius
hominis reficiatur, scripsi quod primum in Ald. 1527. reperatur nati de morte datura. J114. ' panis Coib. I. s115. t ' Et satiri et quicunque Coib. I. ehortis Coib. II. Vix vero est
quod moneam, egere aoristice esse sumendum. J 116. coetus vulgo, nonnullae etiam Ald. cum ms. Heimstad. Puto fuisset Naiadum et metus. Nam paullo durius cum suppletur. horridus pro Orpheus Aldina et edd. Fabric. cum ms. Heimst. et Petav. eum Voss.Η ins. eoni. Aon tantum Oeagrius II. vel, tantum havd Rhodopeius II. Idem iungit Asiadum eoetu non tanto. Sane Orpheus trisyllabum esse, ut Pentheus, et in Catalectis Pith. p. 31 Theseus; verum Virgilio vix licuisse esse tam audaci. silvasque sonantea Io. Schrader. m. ' Naiadum coetu loco suo ne moveatur. Haud raro pnim apud scriptores Latinos ablativi
absoluti inveniuntur, ubi ex usu vulgari praepositio additur. Ruddim. II. p. 268. Ellendi. ad Cie. Bret. 69. S. 242. Naidum Coib. II. Aaiadum in eoetu Maheseidus. IIorridus Coib. II. Thuan. I. Hetast. orridus Coib. I. Verum restituit Bembus. De Orphetia triuilaho v. Schneideri Ur. Lat. P. II. Vol. I. p. 12. J117. rivis ms. Contian. perpetua variatione: unde tamen Scaliger r fingit: riuia silvisque eanendo. Mihi vulgata suavior procedite non Orphetia eanendo tantum tenuat Hebrum, ripis restantem eursum intra ripas sustinentem , silvasque t h. delectavit Hebrum silvasque. Etsi totus hie locus, et i, qui sequitur, ex variorum versificatorum symbolis coaluisse videri debet. rivis Coib. I. rivos - eauendo Helmst.J118. Hic versus contaminatus a Πηνειὸς esset Πηνει ), quod et vidit elegans carminum iudex Io. Schraderes Emendati. Praes. pag. XXI.
105쪽
XXII. cons. ad Georg. IV, 355. Hactenus laesi e succurras: Penee, morantem. At idem hic versus alienus prorsus est a tota sententia. Si iii Boeotia ros geritur, non Peneus deloetari potuit chorea Νγmpharum. Sinin Thessalinin reiicius Carminis argumentum, aliena sunt titiae v. 108 sqq. do Agave narrBntur, etiamsi cum Iano Parrhasio in Quaesitis per Epist. pae. 51 Lucani locum lib. VI, 355 - 359) huc advoces; nam ex eo Iuliit constitui potest, cum poeta ipso parum docte loquatur. Afferre voluit medicinam huic versui Scaliger. Apponam verba: Auuia paullo ante, it sequit, dixerat, tantum non Orpheus, putarunt hie ανταποδοτικὸν deesse; ita hic Quantum posuerunt. Atqui legendum: Aon tam te, Peneu, re--morata est dia chorea. Altera versus parte carere possumus medicina, nam suppleri potest ex sup. tenuιt te romorantein. Suspicatur autem Ragacissimus Vir, auctorem carminis institisse vostigiis Catulli in Polei set Thetidis nuptiis vis. 285 - 293J. Tameli ne sic quidem versus tr s sequentes commodam orationem subiiciunt. Quantum te , Pentheu, coni. Ileiiis., nullo cum fructu. In veti. edd. pro dia invenio Dira et Moe, in aliis ehoreae, et in margine pro Peneu, pastor, ex viri cuiusdam docti emondatione, puto. Etiam penu pro Peneu plures edd. Venetae servant; Aldinx autem, et hinc Ge. Fabric., Quantum te pernis remorantem dira chorea. Atque haec lectio tenenda, tam tuam vera, et ex cuius Corruptela importunus ille Peneus versum invasit; tantuin non Orpheus cantu Hebrum silvasque tenuit, quantum te, o Luna v. 1093, tenuit chorea Nympharum: Quantum te pernix remorantem, Diva, ehorea. Eandem sere lecti nem ms. Κoeler. quoque habebat: ins. IIelmst. autem, Qua te perpigmmorantem diva eorea. Peta . Quam te ni morantem. Voss. Quam te per namae morantem , meri librariorum stupor . remorantur em. Helns. Nodeli Not. erit. p. 80 coni. Pemox chorea; ut παννυχιοι
phoclem. ' Locum iam satis ineptum ineptiorem etiam reddiderat Bembi coniectura, dum legebat Quantum te Peneu remorantem diu ehorea, quod quam multis numeris ossendat, optime docuit HeFnius. Idem etiam ubi huius loci remedium sit quaerendum, recte innuit, praeeunte Schradero l. l. qui pernix in codice Vossiano legi assirmat. Codicum quos ego contuli lectiones hae sunt: Gib. I. Quam tum te pere re morantem, Coib. II. Quantum te peret e morantem, Thuan. I. Quam tepemimae morantem, Helmin Qua te per gira a m. sec. m a) morantem, omnibus praeterea in diva consentientibus. Iline lectionem Aldinao et Fabricii, ab Heynio iusta interpunctione adiutam recepi, ut Diva ad Delia us. 109. reseratur, et pernis ehorea de Satyris Duadibusque intelligatur, quomodo Lucretius II. 636. Curetum pemicem ctoream dixit.
Quis vero est, qui Poetae absurda molimina non agnoscat Comparantur Orpheus cum chorea Pernice, Hebrus et silvae cum Diana. Ut tamen excusemus quodammodo Poetam, tenendum est, nymphas Satyrosque comites ea tantum de causa commemoratos videri, ut inde appareat, quanta eorum multitudo suerit, quum ipsam Dianam cursu velocissimam tenerent, ut moraretur. Hinc Pro more Poetarum Pseudo - Virgilius enectum Pro re
106쪽
eniciente posuit, inepte tamen comparationem cum alia re instituit, cuius causa plane suit diversa. Num fortasse ei ante oculos obversabatur Virg. Aen. I. 499. Erereet Diana ehoros , quam mille aeetitae Iline atque hine glomerantur oreades' Wakesoldus pro Peneu coni. Phoebe. 119. Multa tuo laete f. vett. edd. tuo laetae scit. Choreae Ascens. et aliae, quod et Heliis. Probat. tuo latae Ald. Quam nunc habemus, Bembina est lectio: ehorea - fundentes nota sa nil es s. tibi Int. Dianae, Lunae desuper adspicienti. Multa tuo late L ed. Fabric. tuae laetae I. g. Itietu Petav. Heins. coni. svetu. Interpositi sunt ab alio vas. 116. 117. 118.,
et iuncti erant: puellae Multa. I' Multa tibi laeto ex Bembi inde tempore suerat scriptum. Quum tamen Coth. I. II. Thuan. I. tuae, et Helmst. tuo habeant, et insuper in Coib. I. Thuan. I. laete, in Flelmst. Iate lega- tue in Coib. II. est laeto), restitui quod inde facillime exsculpi potuit MuIta tuo laetae. Abides nam de his sermonem maxime etiamnum institui docet vf. 121. fessas, neque aliter vix scribi potuit, quum de Dianae deae virginis comitibus agatur, Satyris Panibusque ad ulteriorem tantum ornatum additis) te tenent multa gaudia fundentes abundanter testantes luetae tuo vultu, gaudentes quod ipsis te adspicere licet. IIulta tibi latae
est in Ald. 1517. J121. Haee adhuc ad Naidas reserenda. Importunum tamen Quis r ser- rem saltem IIis dabat. Nox in antro Ald. Γ' Bothium in loco tam facili ossendere potuisse, po magis miror quod Vossius eius sensum dudum apseruerat. Structura verborum haec est: quibus Naisin) ipsa Dei nutura, rusurro resonante, domum dedit et fessas in dulei umbra refovebat. Davindicatur quibus ab Hernii suspicione Nis; domum qua ratione sit capiendum, docent Uss. 122. sqq. et Bothii coniectura modum, per so iam satis Infelix, nunc Plane concidit. Non magis prodest alterum qued Bothius protulit fessos , v. ad us. 119. quamquam idem in Helmst. exstat, ubi etiam domum ex ipso versu exciderat sed postoa supra lineam adscriptum est. Wakelieldus pro domum coni. nomum, Coll. Suet. Ner. 20. mim intpp.J122. Νam primae in p. coni. Heins. prona vallis, ut aP. Catuli.
123. Rocte hoc Heinsium non probare miror revocatum, Scaligero monente, et priscis edd. Ita quo lue Benibus correxerat. Sed iterum illatum erat ex vett. edd., etiam Aldinae Aeriae platani. inter quas erat impia lotos. Sic et Petav. Saltem esse det,. quas inter et r. ι. In marg. . Ven. Scoti notatum: alios legere: Lotis, quae nympha fuit. Perpe
126. malit Hei ., et ignipedum e. p. equorum ' Et Nelmst. In Thuan. I. prima huius versus litera excidit; secunda est e. J127. Ambustus Ph. legendum, pro Ambustos, quod in oculos incurrit et Scaliger monuit. Ει hoc idem e ius. Helvist. notatum video. Am Mos legitur quidem in Cesb. I. II. Thuan. I. Praestat tamen lectio Sc
107쪽
liceri ab Helmst. eonfirmata Heynioquo recepta, quia Phaeethon vere ambustus suit, de Heliadibus autem nihil tale legitur. phoeton Gib. I. II. pheton He At. artus omissum in Coib. I. J128. a Iexae passive accipit Taubm. Nec tamen vel si e expediora laxae braehia traneis. Nonnus Dionys. II, 167- Ηλιάδων καὶ ἐγώ μία - φιλοθρήνοις τε κορυμβοις Γείτονος αἰγείροιο περίπλοκα φυλλα πελάσσω. Suspicor: amplexae braehis , h. habentes ramos truncia vicinarum invicem populorum implexos. Nec aliter Heli . coni. teneris, et in marg. tentia ma. Koeler. I ' Reeepi Heinati eι Gro vii diatr. Stat. T. I. p. 145. ed. Hand. Coni. implexae pro vulg. amplexae. Illud iam expressit Vossiua in versione, et Gronovius ita explicuit: -Quia brachia in multos divisa erant ramos, dixit implexas illas truncis brachia. IVaheseidus coni. anne ae. J129. parti ebant conL IO. Schrader., seliciter. tentia pro extentis. Sed facile incidit animus in lentis. Coniecit quoque Scaliger, et exstat in edd. brie. Sed idem malebati Ientis indamina ramis, ingeniose; nam es etrum stillare populus dicta vid. Ovissi Meti II, 364 M., verum sie eandida parum commode appositum esset. Helns. coni. eonetia I. lentia tiIu- Iamina ri, parum feliciterr nam de umbra arborum quaeritur. I ' teneris Heliust. In omni autem versu nihil mutatum velim, si quidem verba accuratius ponderata iustum sensum Praebendi Nam velamina, quae latiori significatione sunt ea quae in universum rem aliquam velant, nostro loco
de soliis dicuntur, quae terram velant, umbram demittunt. Ita sere Gr novius quoque sentit, nisi quod cum Barthio Advers. XXI. 9. ipsas Heliadas velari dicit. Ea vero velamina, solia iunduntur a populis; atque Iundere, ut saepe ita usurpstium invenitur, nitul aliud est, nisi abundantee enere, procreare. Ita apud Virg. Georg. IV. 275. sed in festia, quas plurima eireum Funduntur. Quod Scaliger excogitaverat lentis, recto illud reiecerunt Heynius ot Handius.J130. 131. Misare corrupti versus nec sine libris facile sanandi, etsi unum et alterum coniectare liceti Perfidiae lamenta, et latere inultis in multis; ita ut expleri possint reliquar dolia quum lusit invitis, vel propius ad eorruptam scripturam: malia Daes ιι ιnultis. Mi de amygd la, in quam Phyllis mutata sertur, seu quaecunque alia illa arbor sui obvium est. Se i primo loco monendum, in ve t. edd. et codd. post v. 131 subiici alium: mis , multis, Persde Demophoon, et nune defende puellam, vel puellis Tum varietas lectionis haec sero est: in veti. edd. Persdia legitur, Bem-hua reposuit Persdiam: idem versum modo adscriptum eierit. Probarem si sontentia integra sic absolveretur: quae omnino sic nulla est, quantum video. Scaliger e vetti laudat Per a lamentandi mala, et corrigit modo : Per a lamentandi diu maἰa, ut sit malum pressim pro perfidia modo i Persdiae lamentandi mala: Νeutrum feliciter. Reliqua, versu nuembo eiecto iterum admisso. sic constituit: persde multis, Persde D mophoon et nune d flende puellis. Sed unde de Demophoontis amoribus.
108쪽
iisque adhue a puellis deflendis, constet, Scaliger vix habuit dicere; et
tota sententia ieiuna est; versus autem inepti versificatoris commentum, etsi etiam Barthius Advers. XXI, 9 sensum exsculpere Eumque defendere maluit. et nunc defunete pueIlis ms. Hel inst. Post etiam, vel, Post vero, cui D. em. Heins.; tum iterumr Post, meritus eui Demophoon aeterna re-ἐiquit Persdiam lamentandi mala. Persde, invitis, Persde Demophoonet nunc defende puellis. Io. Schrader. Persi lae monumenta suae mala. Omnino suspicor primo unum tantum versum adscriptu in suisse: Posterius,
i Demophoon lamenta reIiguit. Quam e. ' Vulgo legebatur Persdiam lamentandi maIa, persda multis, quae verba corruptissima tamen ita exhibent omnes quos vidi codd. Coib. I. II. Thuan. I. in quo tamen per er rorem legitur mala persdia multis et Helmst. Praetersa hic statim est notandum, post va. 131. sequi in Coib. II. III. haec verba Persde Demophoon et nunc defende puellam, in Thuan. I. Persile Demophoon et nune defende puellis, in Helmst. Persde Demopheon et nune defuncte puellis, unde Vossius aliquot verbis omissis novam commentus est lectionem in Ve sione expressam sed vix a quoquam intellectam: Iene daraus, der Anst Demophoon minen Iammer Lies dureh gebrochens Treu, noch milleids-wurdig den MagdIein. Commemorata sed non resutata Bothii hariolatione , qui opinatur Post etiam eui Demophoon aeterna relinquis Proh Isdei lamenta tuae, male pres , inultis, Persde Demophoon et nune de- sende puellis, his inquam missis progredimur ad Handii sententiam l. I. Propositam, quae haec est ut reli luis verbis servatis ox multis faciat Phyllis, hanc adiiciens explicationem: -Persdiam lamentandi mala non Aossendunt apud talem poetam, et mala posita pro doloribus, ut apud
,,Seren. Sam. 10Φ8. mala frigoris atque ealoris. In seqq. vulgo legitur ,,persda multis sine commodo sensu; nam praeterquam quod haec Verba, per se intellio non possunt, nexus verborum etiam languet et arboris
senomen desideratur. Persda autem dicitur ipsa Phγllis, quippe quae eo, quod reditum Demophoontis non exspectaret, datam fidem falleret. Et Aita multis in locis significatio verbi persdus vel e contextu sermonis vel Ae rei conditione erui debet, ut Catuli. Epithal. 174. Servius ad Virgil. Eclog. V. IO. PhyIlis et amoris impatientia et doloris impulsu, quod se, pretam esse credebat, laqueo vittam Iniuit et eonversa est in arborem ,,amygdalum sine foliis. Posset igitur etiam coniicit perdita Phyllis i. e. Hamore perdita, ut notum. Sed pace Viri Celeb. dieam, sane offendere
persiliam tamentandi mala. Quid enim illud est i Demophoon ei reliquit aeterna mala, dolorem lamentandi perfidiam Certe nihil aliud, nisi Phγllidem dolere sibi lamentandam esse perfidiam Demophoontis. At quam putida sunt haec omnia. In seqq. quamquam optime invenit Handius Phyllis, quod vide an confirmetur quoque per eodd. lectiones puellis in Versu apurio, perso tamen adeo contortum est, ut Handium nunc quoque id probare vix credam. Et Ηeynio quidem in eo accedens, ut locum sine libris vix Persanari posse putem, periculum tamen sacere volui, quo efficer tur, ut locus certe intelligi posset. Hinc mutationibus nonnullis admissis,
109쪽
quae quomino a librariis per errorem corrumpi potuerint, non est quod doceam Hros talium peritos, equidem scripsit, Persdia Iamentari, male provida Phyllis, hoc scilicet sensu r Praeterea etiam adstitit Phyllis amygdalus ut modo Heliades pro ipsis populis dicebantur quae male provida i. e. improvida dicitur, quia putaverat Demophoontem non rediturum qui tamen post eius obitum rediit. Serv. l. l. Do ista autem huius ndverbii significatione v. Benti. ad Horat. Carm. III. 14, 11. Huic Phγllidi Demophoon perfidia
I. e. per suam perfidiam reliquit lamentari aeterna; et aeterna pro aeterne sive perpetuo eodem modo dicitur, quo crebra, multa iugere. V. quos
laudavi Catal. Artis. p. 55. sq. adde Ruddim. II. p. 159. Amygdalos autem aeterna Iamentari recte dici potest, quatenus Hyginus sab. 59. ait rarbores ibi sunt natae, quae eerto tempore Phyllidis mortem lugent, quo folia areaeunt et di fluunt. Restat interpretandum reliquit lamentari, de quo usu v. Vechneri Hellenol. p. 222. Ruddim. Instit. II. P. 228. sq. Corti ad Lucan. VI. 776. unde huc maxime quadrant Horat. Epp. I. 16, 61.
Sat. II. 5, 69. J132. fatali earmine malit Heing.
133. quam semina, victu, Vel quam semina, adultae coni. Heins.
135. 136. Alter versus pro fulcro additus ab ullo. pinus edita, h. Oxcelsa cs. iiis. 170 , hirsuta per artus, magnum decus Argoae Navi, h. e. e qua Argo consecta et exornata fuit, decorat siluas praeeras; nisi quod elegantius putem Proceros - hirsuta per artus: hoc et Heinsio video probari. Scaligerum itaque mireris primum legere: Proeeras de orans f., tum mutata sententiar IIic- decorat silvas; hie suberis arbos Appetit a. Iale habuit virum optimum hiulca in seqq. oratio, sed ei medela in promtu est interpunctioner Appetit a. - astra iIicis et nigrae - pressus. De Voc. edita ndhuc monendum, salsam eius aeceptionem videri peperisse lectionem ed. Fabric. addita. Ita tamen etiam Helias. coni. et Io. Schrader. Emendati. p. 23. ' Itie magnum amo amavidaevs Coib. II. navis Helmst. - Artes Helmst. Recte quidem Bothius monet, versum insequentem lectioni hirsutaque taxus minime adversari; in textum tamen eam recipere non sum ausus, quia taxus, secundum Plin. II. N. XVI.
10. g. 20. arbor gracilis, tristis ae dira, et veneno quod habet perniciosa silvas decorare dici non potest. Artua vero pro ramis positi dubito anusquam praeterea inveniantur. J136. hirsutaque taxus ms. ΚoeIer., sed non consentit Vs. sequens.
137. Ac petit em. Heinsius. motibus pro montibus emendat Scaliger;
docte quidem, ut sit quod poetae βλωθρον appellant secundum illud
Virgilii: Quantum vere novo viridis se sublieit alnus . Sed quis non praeserat illud multo lenius et comitus: aeriis frondibus, quod et Hei . ni., vel frontibus vel motibus. Aldina et Fabrie. edd. quoque: e iungere. ' molitibus docte vindicat Ilusci, ius ad Tibull. I. 7, 15. per Hom. Il. 287. Alter locus e Cicerone Tuae. V. 27. ab Huscisio allatus
110쪽
nihil hue lacit. Coniungere suspicatur Gronovius Ob . II. 3. p. 231.
138. Ilieis speetes pro periphrasi habendum, pro ilice simpliciter dicta.
series tamen coni. Helas.; expectabam vertex. Iaeta cupressus advertantur arboris naturae et poetarum usui; nec Barthii defensio Advers. XXI, 9 bona est, ex eo petita, quod upud Aristaenetum inter amoenas arbores ea recensetur. Gilanius apud Maliger. coniecerat Lethaea e., non male; modo non desideraretur copula. An fuit: Ilicis et nigrae, et species Lethaea cupressus h. eupreMi). Verum simpliciore modo vulgatae lectioni succurrere licet: nec laeta cupressus. Venit et hoc Heinhio in mentem. Idem vel, et lenta c. Io. Schrader. et laeva e. coni. Friseniann.. nescio quo sensu. laeta cupressus v. Gronov. l. l. moesta edidit Wakefieldus coli. Statio Silv. V. 1, 106. Friesemanni coniecturam occupaverat Oudend.
ad Lucan. III. 442. J139. Atque umbrosa manet f. Frigem. E Io. Schrader., nescio quosmetu. manent. Vim vocis h. l. non satis assequor; an virenti vel patent 7 ut Iacobs coni. In Voss. erat monent; tum ligantes ederae scripsi pro, ligantis. Sequentia sic interpungo: - fagus; ederaeque ligantes retus, Ipsaeque - Pinguntque etc. Caussas deprehendere in promtu est. ' Imbrosaeque Thuan. I. Hucusque scribebatur manent, quod quum defendi nulla ratione posset, alii alia coniecerunt, adeo ut Bothius admovent i. e. moventur delaberetur. Et quum in utroque versu nulla esset varietas lectionis, nisi quod Thuan. I. exhibet populus hic tus, in Helmst. st m. pr. Plangent me, a m. sec. plangant ne, ecce Iaborantibus nobis su currit cod. Voss. qui Viris Doctis neglectus verum continere nobis videtur. Poeta enim uss. 126. sqq. populis satis eleganti imagine depictis relii lues iam arbores commemoraturus fagum etiam atque hederam nominat, quibus ex more hucusque observato aliquid tribuit, quod faciant, ut omnes istao
arbores quasi animatae appareant. Fagus igitur atque hederae una populis adstantes his ipsis adeo sunt implicitae suis brachiis sive ramis, ut populorum brachia ligent et quasi moirentes impedire videantur, ne populi fratris vulnera et mortem semper lugentes nimis doleant et plangant. Quam ipsam vocem poeta non sine aliquo consilio adhibuit; nam quum plangere primum de verberibus dicatur, rami populei per luctum veli menter moti vere etiam plangunt, quod ne faciant, monent, prohibent sagus et hederae adstantes. Similiter hoc verbum adhibitum invenies ii Da vs. 182. J140. fraternus Voss. et Petav. p. Ne p. artus vest. edd. Sane fulmine percussi Phaethontis artus laceros conquisivere Heliades, donec in populos mutarentur. Sed quomodo hoc iacit ad ceteram sententiam 8 Benibus dedit r ictus; ita reseram ad Phaethontem sulmine percussum, ictum. Phaethontis sorores in populos mutatas supra vidimus: eae fratris morte.nlacrimis humectatae aeterno luctu prosequuntur. Melius sic me interpretari arbitror, quam Taubm. ne plangat et pereutiat ob fratrem Iulmine letum; modo tum. legas: fraternos . plangit quae populus ictus; aut, ut