Pvblivs Virgilivs Maro

91쪽

MEpigr. de Narcissor - Cernis, irriguo repetentem gramine ripas, Ut, per quas periit er*cere possit aquas m memorat quoque Pontan. ad Μaerob. II, 9. Wakes. l. L em. Imminet in rivum praestringens margonis umbram. quae non satis assequor. ' Lectio huius versus vulgata in omnibus codd. retinetur, nisi quod Hesmst. habet Imminet et risi siel et Com. Iv. tirida. Quibus vero coniecturis VV. DD. hunc locum beaverunt, eae mihi minus necessariae esse TIdentur, Cum constructio sit haee: at illa capra immιν et in undam rivi praestantia imagonis. Ultima quidem vox eadem ratione a participio praestana pendet, qua plurima participia praes. genitivum admittunt, quorum insignem mulsitudinem collegit O. M. Nulleres in progr. scholast. de vi et usu verborum quorundam Latinorum. p. 5. sq. Costini. 1828. Praestare imagunem dici potest, ut praebere ap. Tac. Annal. III. M. repraesentare ap. Quinctil. VI. 1. J57. Cum nobili loco Ge. II, 458 sqq. ea, quae sequuntur, con enire, vix monere opus est. ει qui veti. edd. pauperis non habet, quo reseratur; nam pastoris pauperis iungere vix licet, et usum quo retrahas, nisi sorte ad bona, non habeas. Conticio rei olim, non prius, suisse, usum pauperis rei. pauper res non insolens poetis. Compendium scripturae errorem peperit. Hei . coni. pi quis non paupere ab usu Mente minus docta fastidiat; contra poetae mentem. Nec minus Io. Schrader. pauperia tim. ' pauperis usum bene se habet coli. Noreis A. Aon illi deerat, quod pauperis exigat usus. Usua pauperia est ea vivendi ratio sive consuetudo, qua pauper uti solet; pauper vero pro pauperes dicitur, ut saepi me invenitur esuis, miles, eques sim. Hinc iam elucet vocem prius pariter non tentandam esse; pauper enim rusticus tum demum vitae suae rati nem fastidire sive spernere, quum qiua eum alia docuit. Si quid mutandum esset, corrigerem nimis. J58. et probetr illi pars edd. Vett. eum commento Ascensit. et probet alia, apud pastores, Scaliger emendabat. Ex vetere lectione verba sic procedunt: O bona pastoris, ει quιs non pauperia usum Mente rea Oeta Datidiat et probet I illi Omnia sed. sunt lux. pr. Verum etiam ha et probet ex interpretatione irrepsisse videntur; quale tamen verbum antea exciderit, nemo laesio divinando assequatur. Expleri loeus potest, V. C. si ei ει quia non pauperis uatim Mente priva doeta raris l. tuguri), D- aridisti illi est. 59. Versum non satis sinceram esse arguit structura et ordo verborum impeditior: si quis probet omnia an orta euris tulia, h. a curis vacua, pretiis luauriae, quae curae lacerant etc. Curas adeo, quae luxuriam conutantur, luxuriae pretia dicuntur, quibus illa emitur et paratur. Hei . comparat Victum luxuriae ap. Petron. ex sua lectione. Ur tia 1 etiris legebat in. Koeler. et Voss.; ita curis luxuriae spretis omnia illi sunt incognita, quae etc. Omitto ea, quae invita Minerva ad h. l. protulit Barth. Advers. XX, 19. Maliger pro pretιis emendabat pravis, idque vetere membrana confirmari testatur; mox tamen Pithoeanae membranae lectionem praeseri: et probet illis aut potius illio Omnia luxu

92쪽

riae pretiis tam ita, vitans Quae laeerant aridas i. p. euras. Interpolationem tam ieiunam viro docto probari potuisse miror. Heins. coni. et probet ullis O luxuriae pr. a. earae ς et in alteris schedis i ruri; Io. Schrader. earis. E iuidem Praefero veterem scripturam illi, et ante eam Interpungor illi Omnia Iuxuriae pretiis aneo ιta evris h. e. illi omnia sunt incognita , lacerant mentes curis, luxuriae pretiis. ' Hucusque legebatur: -- et probet illis Omnia linuriae pretiis aneogmata euris, quod quam multia nominibus ossendat, quum ne intelligi quidem queat, demonstrare non attinet. Puto tamen illis verbis partim per codd. lectiones adhue neglectas partim per coniecturam succurri posse. Nam quum in eodd. Κoelar. Voss. legatur uret ιs pro pretiis , apparet iungendum esse illis uretis se. bonis va. 57. Languidum autem illud omnia textu elicie dum censeo, aliudque verbum trisyllabum reponendum, usus observatione aliqua egregia Narklandi Praes. ad Statii Silvas p. VIII. M. Dr. Et nullum quidem aptius videtur quam nera, coli. Virg. Aen. VII. 244. fortunae munera. Ex spretιs ineo ιta laeso spretis gibι, locumque sic inte pretor: ει quis non εἰ Iιs sibi i. e. a se uretis probet munera luxuriae eo ita euris, quae etc. Cognitus ea qua h. l. significatione legitur etiam ap. Iuvenal. XIII. 9, eastis multis hie eremitus. De non et pro non neque v. Hustahe ad Tibull. II. 4, 17. Pro probet cod. Heimst. habet a m. pr. probat, pro tuis Coib. IV. iIIa; Bothius coni. O bona, pastoris si qui non pulveris - et probeti III. Omnis Iuturiae spretia ineo ita euris. JM. inimieo foenore l. foedere l. pignore conI. Io. Schraderi s ' pertine . e. πλήκτρι', flagello Bothius, et ante eum Wakefieldus ,,metaphora non inepta ab agrorum cultu petita. Sunt quidem verba vulgatae Ieetionis difficilia; nihil tamen mutare ausim. Inimicus enim est l. q. invidus se. iis qui ditiores sunt, et inimiso pectore ablativi repetendi sunt ab omissa praepositione an, de qua omissione egit Cortius ad Lucan. II. 79. Quodsi tamen durius hoc habeas, tum emendare possis in iniquo, quae quidem coniectura, si literariim ductum spectes, Ionga defensione non eget, quum D et e semper Confundantur; MarkIand. ad Stat. Silv. H. 1, 172. Iniquus tum significat maIevolus, ut Ovid. Amor. I. 313. Pectori autem omnium cupiditatum sedi h. l. etiam auaritia tribuitur. I61. fuerunt eonL Io. Schrader. et fulgent. 'Sed non Coib. IV. as- ει Hos Coib. II. Derit Vietat. his Coib. IV. pro bιs. Schraderi eonaecturam fuerunt minus necessariam habeo, quod modorum variatio etiam alibi invenitur; v. Cori. ad Cic. Fam. XII. 2. Lucan. III. 355. J62. Attalitas ovibus coni. Heius , ut Elias, Milesiis, puto. M. Sublaqueare una voce male scriptum ante Ge. Fabrie. M Sol Ig. s. Aen. I, 726. domos veti. edd. constanter, Cum Voss. et Petav , quod et defendit Iul. Pompon., ut antiqua sorma sit, quam Augustus quoque probavit; tum tangit, h. movet, delectat, est lectio Bembinat veti. edd., etiam Ald., angiti malim vero interpungeret si nitor auri auarum Pietv-

93쪽

raeque demo lapidum nee s. Alia ratione Iul. Pompon. Heturae Iapidum , inquit, propter imagines marmoreas. Γ' Sublaquea re mos clatb. I. Da sorma ablativi in e v. Rudiam. Instituit. I. p. 82. Domus Thuan. I. Colia IV. Heimst. Aldina 1517. domos Coib. I. u. Viectit. quod quomodo ita accipere potuerint liqui interpretes, ut antiqua sit forma, nemo facile perspexerit; tum scilicet duo nominativi domus et nitor permire compon rentur. Semicolo potius, quod Vulgo post ara m legebatur, in comma mutato constructio ita procedit: si nitor auri sub laqueare domus laenit. non tangit animum ararum. Quodsi quis quaesiverit, quomodo orta su rit mira illa lectio domos, librarius sortasse scripserat domorum, quod quum postea per compendium exararetur domor per inscitiam tandem deturpatum est. tangit ex meis eodd. unus Coib. IV. ang t Coib. I. II. Thuan. Viecti. IIclmst., quod Probare videtur Oudend. ad Lucan. IX. 1052.J64. in ulla eognitus. s. ab ulla. I ' lapidis Coib. IV. in illa idem. fulgo Guan. I. Nihil autem in h. l. innovandum censeo. Verbum manere explicandum est pro adesse, ita ut usus auri et lapidum perduret neque esto dilabatur; hinc manet, quod sere idem est quod possidetur, nullo modo ad eo ιtua reserendum sed suam sibi vim tuetur, et verba anti IIa utilitate cognitus sententiam continent, qua poeta in universum signia scat, quam vilia ipsi videantur ea quae vulgus mirari solet, aurum, texturae, gemmae similia. Hinc Duor Iapidum eo Meitur in nulla utilitate esse, sive notum est lapidum fulgorem in nulla utilitate i. e. nullius usus esse. De hoc Praepositionis in usu v. Horat. Tursei l. p. 332, 22. Ad manet pertinet quoque picturaeque decus, quae omnia verba S ει non pondent, cuius negatioma Vis in ea transit. Notandum porro est, nee fulgor Iapidum in titia utilitate eo itus dici pro et fulgor lapidum in nulla utilitate eognitus, v. ad Cirta va. 269. et nullam spero amplius inhoe loco lector invetuet difficultatem, si ad manet ex superioribus deducat sub laqueare domus. J65. Ignetis pro Cognitus emendat Helns. Advers. IV, 8. quod improbabat Io. Schrader. ad Musaeum p. 250. In gehedis Heinsius aliud proponiti Condituar ita Condita vestis et supellex Columellae XII, 3. Ovidius ronditus ut taneae earpitur ore liber. Ita et h. l. de gemmia absconditis. Improbat autem ει ι tus, quia incognita praecesserat. Pro manet pro-h1bilo fit suisse movet. Etiam Io. Schrader. sic coni. nee Poc. grata m . Koeleri et I elmst. nee pM. Gratum toreuma coni. Heius. et Markland. ad Stal. p. 92.66. M. referent; quidni referunt' At Boethi si verum est, Ignavum poetam serioris aevi prodita Boethus est, Βοηθος, qui binis syllabis es- seria bene nequi L - praesto est Heing. . ingeniose. pretio est a pectore puror ante Bembum. I' In edd. vu'gatis omnibusque praeter unum quos inspexi mdd. haec legebantur: Hl lP. OOgla

94쪽

- nec pomis gratum vitonia referent Boethique toreuma; nee Indi Conctea baeea maria pretio est: at pectore puro In quibus, ut varietas lectionis apud Heγnium ostendit, varia VV. DD. offenderunt, et Heinsium quidem verba pretio est, hunc eundem simul cum Marklando gratum toreuma, He nium vero, et hoc quidem rectisHine Boethique. Sunt sane syniZeses in nominibus propriis potissimum frequentes ; sed mute de iis tum est iudicandum, quum prorsus simile, quod podem referri possit, exemplum non invenias. In hoc autem huius artificis nomine id laturum vix putem, quum in omnibus synizesis exemplis. quae Hemannus Elem. D. Met r. p. 52. sqq. Schneiderus Gri Lat. Ρ. I. Vol. I. p. 89. sqq. Santenius et Lennep. ad Terenti Maur. p. 426. seqq. coli gerunt, nondum mihi ullum occurrerit, ubi on vel apud Graecos vel apud Latinos per synizesin coniuncta legantur. Huc accedit quod satis Inconcinne artifex olim vere natus cum m thico componitur. Nam ut hoe statim a solvam, multum saliuntur qui Alconem nostrum eundem esse putant, qui apud Plinium commemoretur. Fuit enim ille statuarius, unius Herculis ferrei auctor. Noster vero cum Daedalis similibusque aetati mythicae vindicatur et praeter Ovidium Epinicus quoque ap. Athen. XI. p. 469. A. et Damoxenus a P. eund. opera eius Commemorant, ita ut eius nomen in proverbium abiisse videatur. Verba Damoxeni haec sunt: δ&ρουνον, ήυκον τι τρεις

υλκωνος ἔργον. Ultimum denique, quod nunc primum contra veritatem lectionis vulgatae profertur argumentum, vox eonehea Praebet, quae ἄπαξ λεγομένη glossam ineptam nimis redolet. Quum enim poeta scripsisset baeea maria Indi, quod nemo non de margarita intelligere debuit v. Heli ors. ad Horat. Sat. II. 3, 24 l. , librarius aliquis, ne lectorem sensus loci lateret, liquid do concha appinxit, quod pro mora postea in textum est illatum. His omnibus iam hucusque prolatis egregio succurrit Coib. IV. in quo haeeleguntur: - nec pocula gratα Aleonem referunt doctum thoreuma, nee Indi ornat baeea maris nec sagrat pectore pum. Sasa equidem scio, etiam hic multa superesse, quae emendatione aliqua Indigeant. Hane tamen non nimis e longinquo petendam esse confido, et lieet res minus feliciter mihi processerit, hoc certe inde proficiemus. ut corruptelam huius poematis insignem non minus librariis quam auctori imputemus et do tam grandi interpolatione, quam Reynius invenisse sibi via debatur , circumspectius iudicemus. Ac primum quidem grata dicuntur poeula, quatenus rusticus, qui talia posaidere cupit, vituperio est dignus. Rusticus enim Edspicere quidem potest opera caelata; quando Vero eum gaudio afficiunt, ei grata sunt, a simplicitate antiqua iam recessiti Re-

95쪽

ferunt scripsi pro vulgato referent; in illud iam inciderat Hunius. Referre pro exhibere notum; v. Virg. Aen. XII. 348. meta non fiolum carmina sed etiam opera manu facta dicuntur; nam Metum bene dicitur qui

quid suo modo ingeniosum est, et id quod velit efficit. Verba sunt Narklandi ad Stat. Silv. III. 3, 200. p. 286. ed. De. Ita in simillimo loco ap. MartiaI. VIII. 51. MIs caelator pariter doctus audit. Huic vero ipsi

voci addo ex coniectura copulam que partim propter Versum partim Pr pter sensum. Omittitur autem saepissime ea copula a librariis Corti ad

Lucan. II. 495 ), quod nostro in loco eo facilius fieri potuit, quia vox a

quitur, cuius prosodia multis ignota esse debuit. Tum verba Aleonem doetumque toreuma ratione saepe obvia dicuntur pro doetum Aleonis tor ma ἰ V. Ramshom. Gr. Lat. p. 663. Walch. emend. Liv. p. 67. sq. ad Taciti Agric. p. 431. Ad ornat supplendum est pastorem , et in seqq. parvus error librarium ad miram interpolationem deduxisse videtur. Quum enim particula at, quae sententiam a si inceptam resumit, carere nequenmus , Pro nec flagrat scripsi sagrans, at sq. Librarius scilicet ex sa-grans at secerat per incuriam sumat, quo facto alter quidam ad versum supplendum nec ineptissime intrusit. Flagrare vero saepe eae res dicuntur,' quae splendent, sulgent; v. Virg. Aen. XII. 167. His iam qualicu que ratione repositis certe Bothii inepta coniectura Bedaeque silentio pra

teriri potest. Λ pro at est in Coth. I. II. Thuan. I. Viechti Helmst. V ra lectio quomodo in Coib. IV. lateat, supra docui. J68. Saepe s. t. procumbunt g. e. Alterum hoc prosternit ex emendatione legi ait Ascens us. Γ' gramina Helmst. a m. pr.J69. gemmatis Voss. ' Hucusque scribebatur tellus, unde ipsam Deam laci, quae pariter in Aeneid. IV. 166. commemoratur. Nam Dea tantum Tellus arva notare potest. Pingere de ornatu florum legitur etiam Ep. Lucret. V. 1395.J70. dulei ex P. Bembi codico prosectum est. Νam dulcis edd. Vetti, ut Ven. 1484. 1486. Ascensianaer pulchris. Scalἰger in vet. schedis invenerat mire interpolatumr Vere notat duris distincta ligonibus arua; et duleis, in marg. dubiis ms. Κoeler. Vere novo dubiis Voss. Tum notae distineta est pro simplici, distinguit arva Gloribus, h. floribus, per herbas gemmantes, scit. rore. Helias. coni. novat, ut V. 409 Et quoscunque

novant vernantia tempora sores, et ap. Ovid. de P. II. Φ, 4 Oblectat αἰ- tu terra novata suo. ' Ex Bembi inde tempore scribebatur dulei distineta Gloribus arva, ut expresso legitur in Helmst. Scrupulum tamen i licere potest lectio Coib. I. II. Thuan. I. Viectit. ubi dulcia prostat, et quod praeter varietatem eodicum ab HeFnio iam allatam in Coib. IV. est duris districta ligonibus arva; ita enim neque ut Scaliger ait distincta inveni in isto libro. Quamquam in ipso textu nihil mutare Volui, tamen parum abest quin hanc scripturam veram existimem. Quo primum me ducit illa ipsa lectio duleis, cuius vocis exitus ex antiqua sortasse lectione duris remansit. Arua vero ligonibus districta quamvis audacter sit prolatum, explicationem tamen admittit; glebae enim si distringuntur, tum dis-

96쪽

sipantur, In varias partes disiiciuntur. Quod nisi probare velis, legere etiam possis di ista I. e. dimacis. Probare enim non opus est, quoties glebae rastris vel ligonibus frangi dicantur. J71. thalamo - palustra; sq. ex arundinibus, ante Bembum veti. edd.. etiam Ascens. In iisdem retinente. Utrumque praestare iudicabat Barib. XX, 16. Maliger e membrana Contii emendat: recanente, ut iam secerat v. 13. Sic et Vosa. illi Coib. IV. illam Viecti. ealamo in omnibus meis codd. litus Coth. IV. Adiectivorum neutrum singulare saepe pro adverbiis legitur; v. Markl d. ad Stat. Si . IIL 1, 163. WMeherti epist. crit. p. 40. Iacob. ad Lucii. Aetn. 26. recanente Coib. I. II. Thuan. I. Viochi. redιmιte Coib. Iv. reeinente Hetast. J72. Otiaque in vita d. fraude remota vett. edd. apud Barth. Advers. XX, 19. ' Vulgari Iectioni consentit Helmst. In Coib. I. IL Guar. I. omittitur ae; Coth. IV. Otia de eit degendo et, ubi insuper notandum, versum 73. ante us. 72. esse collocatum. Vietati degente aude.J73. 74. Expectabam cum Hei . et Io. Schradent Pollentemque sui. Ut potens sui, qui in potestate sua est, nee a rebus externis sortunaeque easibus pendeL Mox vulgo Iurens. At Iudens Solig. ex vet. mg. Iudens, a flatu venti scilicet. Heins. coni. nubens Ulmea P., ut, ulmus marita, nimIs ingeniose. xit ea a Boiubo illatumr antea vulgo lectum: Mollia, quod Ascensius explicat, molliter. Emendatum Tmolia a Scalig. a libro. Ita tamen iam ante Scaligerum lectum est. Nam extat Tmolia in Iulii Pomponii interpretatione, tum in M. Aldina minor. carm., hinc in edd. Ven. 1541. 1558. edd. FabrIc. ete., idque haud dubie verum i quis Tmolum nescit v. Ge. II, 98. Sententiam autem nolim ad corollam pampineam, sed ad umbraculum viteum, referre, sub quo sedens agricola m-gus captat. Scilicet coma Tmolia, cum palmite viridi, volat eum subter amictu pampineo, umbraculo) ludens. Heins. pro velat coni. Iat. 'Pal-ἐentemque Coib. IV. Nihil vero in his verbis mutandum; etenim pollena

simpliciter pro divite vel potente dicitur ut Plaut. Capti II. 2, 28. Ciris

4IO. , et albi ex noto usu abundanter adiicitur, ut tamen notio insit ex sua sententia; v. ad Catuli. XCVII. 3. Dicit igitur poeta, agricolam suasorte esse contentum, neque ulterius expetere. Ludens cum Scaligero e membr. Conti retinui, quamquam Coib. I. II. Thuan. I. Heimst. Iucena exhibent. In Coib. IV. suit: uiridem - baee. Ludere de rebus vento agiatatis saepe dicitur; v. Cirta va. 143. Duo adiectiva uni substantivo haud raro adduntur; v. Cori. ad Lucan. II. 2O7. Sic nostro in loco I nollia corna Iudens. Molia Coib. I. a m. pr. Mollia idem a m. sec.J75. gravidae roranti l. e. coni. Heins. i' In cod. Viecht. vis. 75 150. perierunt. Pro gratae Winetaldus edidit Bareae et, coli. Georg.

76. Et Venus anti edd. ante Bemb., sed illa dea aliena est ab h. I. Et pecua coni. Io. Schrader., sed id latet in nemore. et s. potva ms. apud Scalio, pravet et miror Taubmannum illud recepisse. Tandem in sine versus et vallibus intus bini codd. Sintueri, qui, ut solet, archaismum

97쪽

amplectitur: idem o scheda Pithoei Iaudati et mollia Dectus; haud dubio x interpolatione, etsi Barthius id amplectitur Ad vera. XXI, 3. et raIle sub ima malit Heliis., quod sane politius. Γ' vallibus imis Helmst. eum Bembo. intiis Coth. I. II. I lilian. I. 'eteruin Soliuor parvi erroris est arguendus; nam in cod. Pithocano, qui nune est Coib. IV. legitur molliter ractis. J77. Semper noris iungit Taubm. Malim quod in promptu est: Sem

per opam antra. Sunt enim noni fontes, vivi, perennes. ' Perperam quidem iunxerat Talibi itannus Semper novi sensu perlanguido; at non minus frigent antra semper repaca He iiii. , ideamus an tertium magis probetur, ut quidem iungatur semper manantia, quod tum respondet Graeco ἀέναος. 1 om vero sontes non sunt vivi, perennes; sed sons quando primum e rupe prosilit, tum est vere novus, ut proinde sint aquae probullientes, iugia aquae sona; die areis von machem Wasser benetzten Grot-ten. In Coib. IV. pro Semper legitur Sed per, in Coib. II. III. totus

versus est Omissus. l78. Qui Scaliger ex uno cod. Coib. IV.J et vetti edd. profert. magia beatior pro alterutro, beatior, vel magia Mattiar parum accurate. Sed exempla congerunt plura Scalig. et Taubm., etiam ex Alistophanertia γλοιτο μῶλλον OU-τερος. Quidni tamen iungast aeuo magis optato; vita feliciore. Heius. emend. optando. έ' magis optato recte etiam Bum. See. ad Propert. p. 278. iungit. J79. puras et sensus veti. edd. mente potens coni. Heins., item: cen--γe probando. Sed omnino versus esι mali commatis. Voluit, qui lusit, dicorei dum procul se continet, mentemque puram et sensum proba dum, animi propositum rectum servat, non ognovit opes, non appelit. ' Et γι Helmst. In sqq. constanti omnium codd. et edd. consensu scribebatur pro ι pura, quod quum explicari nullo modo pesset, prius tamen dispiciendum erat, utrum culpa esset poetae an librarii sive male a duli sive parum accurati. Verba mente procul pura nihil aliud significare possunt quam sine mente pura, et via, qua Ilo nius hac ipsa difficultate sese expedire vult, vere grammatica dici nequiti Fidenti igitur animo seripsi pro ι dura, quod iam paucis illustrabo. IIentem duram agnoscunt Catuli. LX. 3. Tam dura mente proerearit ae tetra, Ovid. Mot. IX. 608. duram seetere mentem, et promi pro sine dici est nimis notum quam ut exemplis multis opus sit. Sufficiet Norat. Serm. I. 6, 52. prava ambitione procul. Quodai vero quaerimus, unde error oriri petuerit, culpam gerit copula minus recte intellecta, quae non simpliciter coniungit sed explicat idque, quod prius dictum erat, accuratius deseribit Post alios hae do ro egit EritEius ad Sall. Cat. 19, 2. unde maxime hue transferam locum Iugurali. 43, 5. quod advoreum divitias animum inrietum gerebat, et avaritis magistrotuum nostrae opes eontusae erant. Bothius coni. probandas. J80. nec tr. Voss. mim veti. edd. agnoscit Voss. non avidas inhia viι opea Hei . praeclare coni. , laudatque ex Prudentio in Psychum. pre-

98쪽

tiosi ponderis axem De is inhians obtutibus cum al. ex. ' amovit etiam in Coib. I. II. Thuan. I. Λld. 1517. exstat, nequo tentandum videbatur, quamquam in Coib. cognoscit inveni. Utrumque vero verbum promiscue usurpatur v. Forcellini lex. Marklaiid. ad Stat. Silv. III. 1, 150. , et temporum permutatio pariter multis exemplis vindicatur; v. ad Ciris us. 358. - nec tristia Coib. I. II. IV. Thuan. I. Heimst. Ald. 1517. quod recepi pro eo, quod a Bembo indo exstabat non. J81. Nec f. tenet veti. edd., et valida. ' malida Helmst.J82 - M. Aon sp. a Benabo esse videtur. Vett. edd. Qvo; nec mater Quo, quorsum, dum ultro caput hostibus o eri 2 Male eaedom v. M.

nee pro vel, et transcendit: et V. 84. Aversum et sociis pro saevis. At ornet refinxi, ut conveniat cum transcendat: pro ornat. Γ' Aee ηwlιιs Usancta Coib. IV. ornat Helmst. Templa nec Coib. II. IV. Thuan. I. Heimst. Templa neee vectus Coib. I. transcendit Coib. I. II. IV. Thuan. I. Heimst. abeundi Coib. I. Bembina lectio, quam retinui, primum nisi fallor in Ald. 1527. exstat. Finem habendi is transgreditur, qui non iis contentus est, quae ad vitam alendam sunt necessaria et quem alium finem divitiae habere possunt ), sed ereet ira, pro qua voce alibi dicitur elatus v. Core. ad Cic. Fam. VI. 7, 5 plura cupit quam debet. se is Helmst. a m. pr.eapri Coib. IV. J85. Iuste pro falce ed. Fabric., nescio unde. Sane falx omnino pro quocunque γλυφείω scalpello, accipienda, nec res exemplo caret. Laudat Taubm. Martiat. VI, 73 rudis indocta fecit me falce eolonus. 'alte Thuaia. I.J86. Ptinchialea legebatur. Panchaia exquisitior forma in veti. edd., etiam in Ald. et in Petav. De re v. Georg. II, 139. IV, 379. ' Panehesia Coib. IV. Vera lectio tam in meis codd. reliquis exstat, quam in iis quos Heinsius ad Clauilian. Νupt. Honor. et Mar. 9 . momorat. thura Coib. I. quam scripturani pro Vulgari tura ubique recipiendam censeo. Melcheri. ad Val. Flacc. Vili. 264. Fea ad Horat. Od. L I9, 14 Rem sero intogram relinquit Schneideriis Gr. Lat. Vol I. P. I. p. 23 )87. xiridantibus em. Wakes. e Lucret. II, 33. Mihi videbantur .ariantes fores colore esse ποικίλοι. αἰολοι. herbis veti. edd. herbae edd. Ascens. Sensus autem: agricolis sunt hei hae noruntes, quae turis pro

tiosi vicem sustineanti Sed Vss. 86. 87 et pleros lue e seqq. usque ad v. 105 ab alia, etsi indocta, manu assutos eMe suspicor. ' herbia Coib. I. II. Thuan. I. Sed herbae Coib. IV. Hel inst. Ceterum fores variantes non sunt versicolores, sed flores variant herbas, ut proinde verbum variare non intransitiva sed transitiva siguisicutione sit sumendum Sic Ovid.

esse monu rate tum voluptas Simplicium Curarum, seu turis simplicibus, quales vita simpleri asseri, non imPeditas, graVes, aeriininosas. stupplicibus curis Beho t. Apoph. II, 4. Liberaque, implicitus c. huc i. Pontan. ad Macrob. VII, 4, et Hehu,. Libexa ab implicitis e., ut ins. IDe minus

99쪽

implietiit dira formidine mentem. Io. Schraderiis r sollicitis curis, vel Liberat implaeidis e. l. implieitum euris. Porro huic i. Aldina et edd. Ascens. et Fabric. huc mittit et O. Dirigit hue g. Scalig. ms., et sic Casaub. ad Pers. p. 269. ' Quae He nius de curis simplicibus asseri, ni-niis sunt contorta. Quodsi codd. iuvarent, iamplieitas reponerem; hula Coib. II. Thuan. I. eximit Gib. IV. His e codicum vestigiis parum a est quin poetam seripsisse putemr Libera simplicitas iuris hune eximit. Wakesieldus edidit: Libera vindicibus euris. J91. Quolibet ut reqvie victu e tentus abundet Benabina est lectior cum Aldina Qualibet ut requie dedisset. Ordo verborum est in durioreliac iunctura: Ut, quolibet vietu contentus abundet requis. Vett. edd. Qualibet ut requie motus contemptor abundet. Qualibet requie proba itquoque Scaliger: quod parum placet. requiem PetaV. Voss. victus contentus Fabrie. edd. Tandem Scaliger coni. Quolibet ut requies pro requietus Uietu contentus abundet. Heins. in Quolibet quaerebat vidι, unde factum quilit mox inde comminiscitur tenui victu, hocque multis exemplis illustrat. Enimvero, tenuem victum frugalitatis notam habere posse nemo dubitet; de xersu quaeritur; voluitne: Quolibet ut tenui Eictu e. a. Mox

idem tentati Qualibet ut specie otiit f. evltus e. a. ' Qualibet Helmst requiem Coib. I. II. IV. Thuan. I. Oietus Coib. II. Guan. I. vietos Cola. I. in rasura. Equidem in lectione Bembina nihil immutare volui, quae

tota e codd. est desumta; maxime cum ea consentit Helmst. J92. Ilirundoque liget et in marg. domet ms. Κoeler. liget etiam Thuan. et ritav. et Voss., in hoc superscriptum litet. Heingius coni. levet. Antea vulgatum Ioeet. Γ' Deundoque Helmst. liret Coib. I. u. uan. I. Ioeet Helmst. liget unus Coib. IV. I93 - 96. quarum cultu, quas colendo, non divite, sine impensa et sumtu, adeoque sine opibus et divitiis, pastor quisque tradueit vitam etc. aemulus Ascraeo poetae, h. exemplo Vatis Hesiodi, cons. Dieogon. V. 22.23. O meus o veti. edd. Fontis Hamadryadum ab indocto poeta esset rquid enim Hamadryasi cum fonte Heli . coni. Frondis II., sed et hoc ieiunum. Idem emendat quorum. At I. Schraderi inter plura aliae gr. Tempe Fontibus, ae Dryades, vel Misis ae Dryasin. cf. v. 115. Comparat quoque Ovid. Met. VI, 451 sq. de Philomela. Porro Voss. et Pe-tav. poeta, tradueis. In fine v. 96. vetti edd. sere curam, Perperam. vitam recte Bembus dedit. Forte simili exemplo emendes Tibulli illud: At

mea paupertas vitam tradueat inertem. Verum vix digni versus, in quibus unguem arrodas: sunt haud dubie interpolatoris. ' Post us. 93. in CoIb. IV. leguntur verba o fortunatos nimium sua si bona norint ex Georg. II. Φ58. ubi ipse codex desinit. - Quam alienus vero ab omni ingenio poetico auctor huius carminis fuerit, ex nullo sere alio loco clarius perspic re possis, quam ex hoc, qui nobis iam paucis tractandus est. Quum enim Virgilius Georg. II. 469. sqq. frigida Tempe inter bona agricolae enum rasset, noster magnis ut Aolet verbomm ambagibus exornare conatus dixit Tempe gratissima μιtia, quam vocem ea de causa haud tentaverim. Gra-

100쪽

tis fontis enim sarragine Ioeorum similium excusatur, quos laudavere , V. DD. ap. Weiehorti ad Val. Flace. VIII. 14. quibus adde Ritfinian. schisi. x. p. 245. Arusianus Messius ap. Ruhnk. ad Vell. II. 48. Benti. ad Horat. II. 2, 6. Oudend. ad Lucan. I. 212. Appul. Meti p. 33O. Buhnk. ad Vell. II. 93. Drakenb. ad Sil. X. 99 Ruddim. Il. p. 73. sqq. De Graecis nuper disputavit Berntiatar S i t. d. Gr. Spr. p. 170. m. Quod tum seribebatur namadryadum, illud cuique sane est offensioni; me tamen minus ipsa vox quam inepta ratio qua vulgo reliquis vocibus iungebatur laedit. Etsi enim non sum nescius, apud optimum quemque scriptorem Latinum genitivum a genitivo pendere sciri. ad Sall. Iug. m. , illa in men observatio in nostrum Iomni minime cadit, quum sontes non ab Hamadryadibus habitentur. Hine ad coniecturam confugiendum erat, qua seripsi Πamad yasin. Ea quidem Graeca terminatio in linguam Latinam rorepta maxime ab Heinsio ad Ovid. Epist. XIII. 137. vindieatur, et Sesinet derus Gri Lat. P. II. p. 31 l. docte adnotavit, hane formam librariorum gregi incognitam atque ita saepe oblitoratam esse, unde per phi lologos demum recentiores in suum sibi locum restituta suerit. Hamadryadas voro aqua gaudere par est; aqua enim destitutae arbores ar sciant et intereunt, unde radix bibula explicatur ap. Ovid. Met. XIV. 632. Cis. Ilgen. std Copam p. 29. a quo mutuabor unum Ovidium Pont. I. 8, M. quas sitiens eombibat hortus aquas. Signiscatio vero fontis simplicitor pro aqua nota est ex Virg. Aen. II. 686. restinguere fontibiis ignes, et in ista valle describenda primum commemornndos fuisse sontes docti Aelianus Vari Ilist. III. 1. διαψὲ ἐουσι δὲ καὶ κρῆναι συχναὶ καὶ - νάματα υδάτων η πρων. amadriadum Coib. I. II. Heliust. - Itu Helmst. Ite Coib. I. II. Thuan. I. - Vakeseldus edidit et o laetissima Tempe Frondis, ecll. Aen. I. M l. poetae Helmst. poeta Coib. I. II. Thuan. I. traducit Heluist. traducis Coib. I. II. Thuan. I.J97 sqq. Superiores interpretes ea, quae sequuntur, ad pastorem, de quo carmen hoc agit, retulerant. Vidit et monuit Scaligor annectenda haec esse laudibus, quae praecesserant, vitae rustieae, et accipienda universe de pastore, qualem illa vita habet. Vir doctissimus tamen in hoe non substitit, sed re finxit quo lue locum sic: O pecudes - pastor - Meuram placido traduxit pectore vitam Dulcibus in studiis: ba Io dum nixus apricas Laetus agit curas. Bene et hoc. Nec tamen vulgata displiceti Dum Pastor agit curas, occupatus est, talibus in studiis, quae modo deseripserat et iterum describit uss. 98. 99. Curas an putes dietas aprieas, quatenus sub dio agit, in eampo, Oregem Pascendor quia ipse sprios liuod et in Vo . legitur . Io. Schrader. in schedia coni. baculo - agresti, ut O id. Met. XV, 655 ba Iumque tenens agrestre sinistra. ΗeIns. tentabat P. agit ehoreas, I. pe des l. evrua; hoc saltem serri potest. Etiam Io. Schrader. in hoc inciderat. raa tigere defenditur similibus locis. v. Heius. ad Ovid. Heroid. XVI. 3O2. vricaa sollicitare minime licet. Etenim poetas adiectiva saepe non suo nomini apponere satis constat; v. Curi. ad Lucan. I. 305. Mui tua: amae .l