장음표시 사용
111쪽
copula adsit, plangens Ut p. pro vulgari: braehia populi, quae plangit.
Sed totum v. 140 inepti versificatoris commentum esse arbitror o Vss. 128. 129 confictum, in quibus iam eadem rea exposita suit. Et series versuum fuit haeet ederaeque ligantes Bractis, meeedunt ad a. 141. Oeedunt; suspicor suisse escendunt. Nam excedere ad an dic tur, non memini, sed eaeendere ad. Nisi, ut copula importuna eiiciatur, malis: Ipsae suecedunt. Porro passuque erepunt - Icnto Coni. Hei .,
quod sexipedes hederae dictae occurrunt apud poetas. Plin. XXIV, 10, a. 49 Similem hvie smilaci aliqui elematida appellaverunt, repentem Per arbores. ' Ipseque Thuan. I. Structura sane rarior excedere ad vindicatur loco simili Veli. Patere. 1. 2. Imrevles ad Deos Geraserat. I . 142. ' Palluntque Coib. II. per errorem librarii, qui veram lectionem mox superscripsit; pallore pingere adstruitur per Lucret. IV. 337. Quae palloribus omnia pιngunt. J143. Versus et hic insititius. Iam versus, qui hunc sequuntur, 144 154, Sinliger, ut supra vidimus, retraxit post v. 100. ' faeti Hesmst. J144. Et Voss.145. Carmina per varios eantvs; ut alias, per sonos varios. Io. Ses rader. coni. per varios eampos; per vacuos saltus. Saltem bonus poeta sic scribere debebat. I' Iungendum potius videtur resonantia per Marios eantus i. e. carmina quae vario cantu, prout Variae aVes canebant, res nuerunt. Carmina eadem sunt; eantva diversi. J146. mperat Voss. Petav. et Scalig. e Vet. libror ipse malit superet. I ' superat Gib. I. II. Thuan. I. Heimst. Verum restituit Bembus; de niunctione imperfecti cum praesente v. ad Ciris us. 358. Quid Scaligeri coniectura sibi velit, non asse tuor. Fortasse s rserat Ouper et L P. Praeter has arborea et aves fuit etiam seq. J147. plarido liquore melius dici monet Scaligeret recte, sed homini, qui haec scripsit, videtur placuisset sonare liquorem, ut, Sonare carmina, et alia similia. Scaliger quoque sonet substituit. vomit coni. Io. Schrader.s et ore ed. Ani erp., sorte et aliae. Certe orta otiosum est, Barth. XX, 23 emendat aucta. In nis. Voss. aeta. Sed totus versus damnandus, non emendandus est. Est enim insititius eum seqq., in quibus eadem re-Petuntur, quae iam supra dicta erant v. 104. v. 46 sq. 'Lindam leuibus rivis coiisociatam recte tuitus est Husebkius ad Tibuli. T. II. p. 687. Pro orta, quod hucusque legebatur, ut nihil languidius cogitari posse . ex eod. Voss. recepi acta, quod a rivis leuibus pendet. Illustratur vero hiensus ab ovidio Fast. I. 404. rivus agebat aquas. Cum placidum liquorem sonare apte comparaveris Virg. Georg. IV. 370. Saxosumque eonans panis, et Cic. Arch. 10. pingue quiddam sonantibus poetis, quibus in locis, pariter atque in nostro praegnanti u verbum sonare sumitur. Proli orem Bothius Coni. Soporem. J .
148. Et quanquam. Corruptum hoc. Soliger Nine illi gem. Barthius ibid. coni. Et quaqua. ' Vulgo scribebatur: Et quamquam, quo extruso cum Scaligero e vetere scheda i. e. Contiana scripsit Line illi I. e.
112쪽
pastori. Tum bene secum cohaereret hine - hise. Ex ulla arboribus avium voces audiuntur; hinc ranae clamorem edunt. De hine - hine vid. Plorat. Turseil. p. 280. Bothius com. Sed quaqua; Helmst. Mirepat. J149. Ae querulae feriunt voees resingit Helns., ut suppleantur aures ex antec. hane g. reserant fauera Io. Schrader. Hac var. leci. In vete. d. Πine querulas referunt v. bene Scaliger e vet. schedar item quae nantiar ut sint λιμναια κρηνῶν τεκνα, ut is eum Aristophane loquitur, h. ranae. Ge. I, 378 Et veterem in limo ranae ieeinere querelam. cf. Taubm. Sed iam Iul. Sabin. de ranis accepit. Γ' mne cum Scaligero scripsi e scheda Contiana. Vulgo hanc sine sensu ; hae Coib. I. U. Thuan. I. haec Helmst. - querulas Scaliger e codice. Vulgo querulae. Cum eodem tamen quis mutare nolui; tum enim iungendum esset erepora referunt voces , quum potius quis pro quarum sumendum sit, ita ut a fovet pendeat. I151. et eulta vetus scriptura apud Scaligeris eaque elegantior. ardore, Per Bestum. Barth. I. c. eoni. fremunt ardere; quod ipsi remittam. Demunt arbusta Heins., elegantius; idem in mentem venerat Iacobsto ex Ecl. II, 13. add. Ge. III, 328, et van Kooten Spicileg. ad Io. Schraderi Emendati. Pag. 8.152. fessae. Io. Schraderi coni. fvsae. ' Helmst. Schraderi co iecturam improbat Handius ad Stat. Silv. T. I. p. 214. J153. supra Scalig. Puto fuisse r cubuere capellae Meelsis pubter dumis. Sic in Pervig. Ven. subter genestis explicant tauri latus. Io. Schraderi Excelsos subter dumos Emendati. p. 20. Desidero quidem commodius epitheton dumorum e videntur tamen Oeelsi dicti, qui in excelsis rupibus crescunt. et amantes ardua dumi etiam in Georg. Omnino dumos amant Poetne Commemorare, ut et dumeta. Et eo spectat, quod adiicitur, aventis eos pernari: a νεμο εντας. Ηeins. coni. exeisis l. exesis ς et comparatilla: Dum tenera attondent simae virgvlta evellae. Barthius XXI, 24. emendabat: Excelsique puper dumi. quae veti. edd. et codd. quos a Bembo prosectum esti Barthius non male coni. qua. qua Vel quo etiam Hetas. ' Meelsos dumos bene explicuit Hernius. Comparari potuit Stat. Silv. I. 1, 7. . domus ardua Daci , coli. Gmnov. diatri T. I. p. 538. M. Lips. De copula que explicandi notionem habente V. ad Vs. 79. In Coib. II. super ad marginem tantum adscriptum esti - quos a. Bembo prosectum mutare nolui, praesertim quum in Thu . I. et Helmst. etiam legatur.
Mirum tamen est in Coib. I. ubi per errorem exaravit librarius que eleviter II. Viecht. exstare quae, ut fortasse pari iure duma et dumi dicta sint. - leviter Coib. I. II. Thuan. I. Ilelmsti Veram lectionem restituit Bembus; quid in Vietati legatur, dici nequit, quum Iuckius socordiam suam et inscitiam harum rerum permultis exemplis adeo patefecerit, ut nisi claro dicit, hoe illudve in codice legi, nihil eius excerptis tribuero Possis. De lenis et leuis inter se confusis loeus, ut ita dicam, classicus
est Saniensi ad Terenti Mauri 1652. p. 238 - 250. J
113쪽
154. possit friget; sed est genus circumlocutionis pro eonfvndit aura dumos. poscit Contianus liber Solig., qui explicat πειραται, quasi: poscit sibi, aggreditur. Sic et i . Heimst. I' Poscit etiam Coib. I. II. Thuan. I. mero ut videtur errore librariorum. Multi enim inveniuntur loci ubi posse, velle plane otiosum esse videtur, et IIeγnius inprimis ad Tibullum I. 7, 3. 2, 92. ni.) pleonasmum, si statuendus essPt, vero vitiosum statuit. Ut ubique vero, ita et n. l. verbum illud auxiliare suam vim retinet. Νoscit poeta num aura dumos conturbatura sit; sacere certe potest per rationem qua sunt dissiti. Aura venti pari modo dicitur atque iatira Boreae, Zephyri Val. Flacc. IV. 722. Lucret. I. 11. J155. ad fontes veti. edd. mutavit Bemb. requietus coni. Heliis., et mox porreetus Lindenbruch. Scaliger, qui hunc locum transpositione sanare voluit viil. ad v. 100 et 1439, reiectis ad superiora versibus 156. 157. sic interpolavit haec: Pastor ut ad sontes densa requietus in umbra
Securo prenos somno mandaverat artus:
Stratus humi dulcem capiebat eorde quietem, di fors ineertos iussisset dicere easus etc. Nihil est ex omnibus, quod placeat. Mihi omnes uss. 157 ad 160 usque Scholastici operam redolent.158. fessos em. Nodeli. Obss. erit. p. 38, atqui non minus illud benedicitur. t ' Recepi coniecturam Nodellii fessos pro vulgato pressos. Quamquam enim per se optime dici potest artus somno pressi, hoc tamen in loco ipsa grammatica mutationem suadet. Quodsi scilicet securo somno pro ablativis sumentes a pressos pendere volumus, tum non habet quo reseratur mandaverat, nisi quis paullo liberalior pronomen ei supplere velit;
sin vero securo somno ct mandaυerat pendere putantur, nescimus unde
membra premantur. Contra per alteram lectionem omnia bone se habent; fessi artua cum somno semper iunguntur et v. Virg. Georg. IV. 190. Aen. U. 253. III. 511. Quodsi tamen, quid ego de h. l. sentiam, declarandum est, lateor mendum potius in alio verbo latere. Nihil enim in us. 158. mutans pro lentus in scribendum suspicor languidus ut sit constructio haec: sed Ianguidus artus somno securo pressos mandaverat herbis. J159. 160. Uterque versus Iaciniae sunt inepti versificatoris: qui variatii et obscuravit senisentiam, quae iis sublatis bene procedit, modov. 161. pro Nam restituatur Cum hoc modo: Pastor - mandavcrat artus: Cum solitum volvens ad i. t. t ' Quid auctor his versibus dicero voluerit, non est obscurum et Vossius in versione ita expressit r d des gelagerten Mele genoss der sussen Erquietang, IV n nicti hartes Geschich ein miniiches Mos ihm Derhianget. Scribens scilicet poeta dueere eastis de sortibus ex urna ducendis cogitavit. Incertus dicitur casus, quia nesesebat Fortuna, utrum pastor interimeretur per serpentem an a culice servaretur. Ceterum initio versus 160.
in Thuan. I. Heimst. legitur Si, Bothius coni. Iudere eastra. J
114쪽
161. traelitas hydrae mg. Heimst., et haec erat Aldilia lectio ex interpolatione ducta. Volt. edd. idem. ms. Κoeler, idem , et in niarg. al. Idra; sic et Tinian. Idae Petav. Ide Voss. Bembus autem iisdem: hocque revocatum ab Scaligero ex voteri scriptura Isc. Cont. J: non enim tractus ess serpentis subiiciuntur illi us. 165 Sed laea eadem. Noluens autem vel ge, vel Noluens torquebat. In edd. Fabric. sonitum volvens. Barthius XXI, 23 emendabat s. volvens - varia maeulatus , corpora s. Holns. I ' et sic lectit. J inuoluens - tractibus undam vel umbras: parum seliciter; idem mox matvIatus tergore. ' tractibus idae Coib. I. Thuan. I. Viectit. ydae Coib. II. - volvens , cis. Vs. 193. et Vechneri Hellenol. p. 65. ad tempus, v. Haud. Horat. Turseil. I. p. 99. sq. J163. mibsideret Benibina emendatio, nescio an satis probanda, recepta a Scaligero ett. edd. sub sideris aestu. Serpens in limo, quem fons in
propinquo essusus secerat, a solis aestu recreare se VoIebat. cons. Ge. III,
432. magnos subsideret aestus iam Heins. emendavit ad Aen. XI, 268, ubi alia exempla quarti casus cumulavit. sub sideris Coib. I. II. III. Tliuan. I. Heimst. Viectit. J164. Obois .ibranti graece dictum puto pro adverbio; obviam, adversum vibrat lingua. Non expediebat se bonus Taubmannus. gravis degravi anima. Ge. III, 415 graves nMore ehesydros . earpens aera lingua Nibranti, exserta. Miror vero placuisse poetae carpens non Iambens, quod sollenne est. Heins. coni. Oboia vctranti decerpens , vel, detergens gramina IIngua. Io. Schrader. earpens gravis ore triata L s' aera
Helmst. Bembus, quod qui accusativum pluralem habuerunt, quasi ab aerum deducentes, egregie lapsi sunt ἔ v. Selineider. Gr. Lat. P. II. p. 92. aere Coib. I. II. Thuan. I. Pro obvia in Viochi. est olentii. J 165. Iatis ed. vet. , nec male; at Aldinar montibus. Sollenne esset nexibus. ' Squamosis Helvast. motibus idem cum Bembo. montibus Coib. I. II. Gnan. I. Viecht Ald. 1517. 1527. - Uakefieldus coni. Squamosos late vortebat tortibus orbis.J166. Tollebant avrae venientia ad omnia visus. Est haec Bembina et cod. Petav. lectio: quae sensu idoneo caret; etsi Barthius XXI, 23 aliquem inesse putabat. In ceteris magna varietas. Vett. edd. Tollebant avrae ivventis l. inventis ad omnia nixus i. nissus Domit. Calder. et edd. Ascens. vehementis ad omnia nisus. Hinc in Aldina vir doctus -- stigavit: Pallebant avrae liuentis ad omnia visus. Corrigit ad omina Scaligerr sic saltem tolerabilis sensus exit: palluisse avras ad omina visus liventis , h. oculorum obtutu e longinquo propius admoto. Etsi vel siecturae visus suissent opportuniores; et bene procudi posset versus siet omnia paIlebant eisus liventis ad auras. Scaliger etiam coniiciebat rSqvallebant aurae vehementis ad omnia visus. Pallebant herbae Ηeins., vel Squalebant avrae vitiantis ad omnia visum vel virus. Ovidius: quique halitus exit Ore niger Stygio uitiatas eo scit avras. Enimvero ludimus operam; totus enim versus inepti hominis infelici opera irrepsitis' Versum, ut apud Bembum et in omiubus meis codd. legitur, intactum
115쪽
reli tui quamquam certam hanc habens persuasionem eum esse eorruptissimum. Est vero ita comparatus ut quaevis in eo coniicere liceat, semper tamen incertum maneat, ipsum auctorem an librarium emendaveris. Tam putida sunt omnia in hἰa versibus dicta ut qui haee quoque a Virgilio seribi potuisse opinetur, nunquam vel unum Georgicorum versum legisse sit existimandus. Similia videas si placet in Statii Theb. V. 505-533.J167. eorpua resolubile malit Hel . I' Iam magnis mr a Gib. II. J168. Ordo elegantior ex Aldina et a Bembo est. Edd. vetti pectus nitidis.168. 169. et se sublimi eem e caput. Ita edd. Vetti, quod Asc s. Interpretatur: et se attollit caput. At Aldina et hinc edd. Fabric. eme damnir et fert S. e. eaput. Quod nunc habemus, et re S. e. rapit ex Bembino eodice fluxit: sie et Petav. Io. Schrader. em. σι t S. e. eaput. semanii. σert. Γ' ωροι Coib. I. II. Thuan. I. I et t. Vieelit. Ο dend. ad Lucan. III. 421. dicit, eandem lectionem in Petav. et Vossano exstare, unde de illo Iunium errasse est probabile. J170. Addita malebat et hie Heins.. etsi non video, quid in crista edita, alta. iure reprehendas. Supr. 135 edita pinus. In reliqua versus parte varia tentabat Io. Schrader., sed matulatur ausus est poeta dicero pro dIstinguitur, variatur, purpureo amietu, pro externa specie et colore. ' maeulator Viecht. Crista fuit maculata l. e. variis coloribus distincta, praetexto limbo purpureo, unde ipsa lucebaLJ171. micat flammarum Iumine torvo Petav. et Voss.; in hoc quoques-- malum. ' micat flammarum Coib. I. II. III. Thuan. I. Vietat. Heimsti lumina Coib. I. Iumine Coth. II. III. Guan. I. Heimsti numine Viectu Rec pi vero quod in omnibus codd. legitur sammarum, cum Bembua correxisset flammantia, quod vulgo legebatur. De genitivo adἰectivi vicem sustinente v. ad us. 15. Addendum est, versum 171. prorsus reserendum esse ad va. 168. ut verba evi - crista superne parenthetice sint capienda. J172. Metabat late eireum Ioear de hydri capite quaquaversus se ni vente et circumferente, tamquam si loca circa se recognosceret et signaret. Alitari ergo de quo M Taubm. etiam uetare olim fuit. Et sane Horatio inlatae portistis dictae. Asioquin evitari poterat insolens forma - anseant flammantia Iumina Netantia late eireum loca. Georg. II, 273 En pingruis agros metabere eampi. Et sic saepe metari in poetis. Proseae, quod vulgo legebatur, ms. Voss. late, bene. Nox tum veti. edd. Sed in fine ingens nulluin habet sensum t an fuit angvis 2 ut revocetur in animum subiectum. Et sic nune diserte scriptum video in vari levi. ms. Κoeleri et Heliust. Sentio tamen, quam molia et saccum hoc ait. Pra stat dicere, esse pestium pro simplici illa. ' In Coib. I. II. III. Thuan. I. Heimst. Uleelit. legitur Metabat prae. Unicum vero hie versus praestat exemplum verbi mctari forma etiam activa usurpas, unde qui eum leviter eorruptiun dixerit, In nimium audaciae erimen vix incurrerit. Et puto poetam scripsisse Metata est iste, unde simul explicari potest, quomodo
116쪽
ineptum illud rere metabat oriri potuerit, quod plane nihil est, eum late vel casu vel voluntate librarii excidisset. - eum om. iii Coib. III .l173. ' re bere Hesmat. J174. 175. 176. Etiam hos tres versus pessimo cusos ex margine i repsisse suspicor. instat intendere di undens pro simplici intendit lumina, et, ineptis ambuens obvia toroo quae ipsi obria, ante eum torvum se pentem posita, erant infringere ut infringeret, propterea quod eis. ,
comparat arma naturae. Non tanti est locus, ut coniecturis In eo indulgeas. Forte tamen suit: Aerior instat, Lumina di undens intenta, ore obuia toruo Saepius arripiens ι. - mature comparat arma. Et sane Vosa matura, unde Io. Schrader. matura et e. In Aldina et hinc in edd. Fabrie. Lumina d. ιntentus, et s. t. excusum video. instat intendere defendit eins. et accipiti intendere cursum, properare, et remittit ad Georg. I, 51. Ins. 320 instat depellere. Caesar B. G. III fuga salutem petere intenderunt MM., vulgo eontenderunt. Properi. I, 20 Oseula suspensis instabant earpere pennis. Idem pro obvia coni. sibila. Forte hoc voluit substituere paullo ante pro lumina. Io. Schraderi coni. eontendens diffundere. ' inten. . . tenet Coib. III. eontendere Bothius. Intendere ex more poetarum pro verbo simplici dicitur, quod quam saepe proseiscendi significationem habeat non opus est demonstrare. - tomus uelmst. unde Ἀ-cile fingas torvus. Praestat tamen alteram lectionem retinere ἰ notum mimest poetas saepi ime adieetiva pro pronominibus demonstrativis usurpare. Saeptus vulgo quum legeretur, ego ex coniectura scripsi saeviva, in quod et Bothius inciderat. Nihil autem praeterea in hoc versu mutaverim. Tales enim, qualis hic legitur, exaggerationes poetas huius saeculi et ingenii non respuisse, docet Statius Theb. V. 514. anguia miserae nune robora siluae Atterit et vastas tenuat eo Ieribus omos , et s. 627. Wretissae eaIidis afflatibus herbae, Qua tulit ora, eadunt moritvrque ad sibita eampus. In Coib. I. versus 176. deest.J175. infrendere veti. edd. et membr. Cont. expulsum ab Asulano et a Bembo, at defensum a Scaligero, Barthio et Gubmannor est antiquior vox eodem sensu. Scaliger etiam emendabat: arreperia. Ascensius abriapiens legerat; nam sic interpretatur: lumna intendere boepit et ab i-piens saepius obvia torvo adspectu infrendere. 177. Etiam hic cum tribus seqq. versa. inter insititios reserendus. Prior quidem 177 tam inficetus est, ut etiam Barthio Advers. XXI, 18 suspectus sueriti Io. Schraderi tamen tentatr Stridet vel Frendet dente et insonat. atridonibus Helmat. a m. pr J178. Heribus euersis ex Aldina et a Bembo est; nee capio satis. D. bebat infersis aut allud quid legi. Vetti edd. Flaribus et Persia, h. seu Hrcumactia seu variatia; hoc tenebimus. et versi em. Io. Schraderi orbis pro orbea accipere praestat, ut magis poetica sit oratio: aerpens torque tur κατὰ e. orbes s. o. Ilai . coni. Heribus et spissis torque vr ων - saltem da. eoipuo in orbes. Mox 179 per traetus, ut Georg. II, 154.
117쪽
t' et versis recepi ex Helarat. quum vulgo esset eversis. - torquentur
Viectit. torpibus Helmst. J180. Spiritus et rumpit fauces revocavi e veti. , h. anhelitus. Nam Bemb. Spiritibus rumpit favera. Heins. m. Spiritus erumpit 1. Quo euncta parante legendum monet et illustrat Scaliger. Sic iam edd. Ascens.
Quo e. paranti. Hic vero in gravissimo narrationis momento nimis brevis, tenuis et exilis, est poeta. De Culice advolante et pastori consulente locus ornandus erat vel maxime. Sensit sorte et Heing., cui versus unus et alter abesse videbatur. Saltem comtius foret: Quo euneta parante Parvulus humoris pastorem exterret alumnus. Γ' Spiritibus rumpit Gib.
I. II. Thuan. I. Flelmst. quod revocavi, quum ΗeFnius scripsisset Spirituset. Lectio iam recepta comparari poterit Virgilio Georg. III. 328. Et
cantu querulae rumpent arbusta cieadae, coli. Copa 27. In Coib. III. Mecht. legitur Spiritus rumpit. In fine versus Scaligero, quamquam rectissimo locum intellexit, tamen in eius emendatione assentire nequeo.
Dativus enim eui paranti simpliciter pro dativo qui dicitur commodi est habendus. Exempla quaedam huius uηus Graecis magis quam Latinis usitati Matutiae Gr. Gr. g. 562. 2. M. sec. collegit Marklandus ad Stat. Silv. IV. 5, 18. p. 325. a. M. Dr.J181. Ed. ant. vitiose: propior humeros, vel prior humeros. Omnino
seqq. valde turbata in veti. edd. humoris alumnus est Culex. conterret
vix satis commodum h. l. vocabulum. ' Quum hucusque legeretur prior humoris Coib. III. humeris ) eonterret Viecti. eonteret alumnus, quam scripturam Coib. I. II. III. Thuan. Viecliti confirmant, unius Helmstadie 'sos, qui iam supra haud raro optimas lectiones nobis suppeditavit, auctoritate laetus scripsi quod iam exstat. In eo enim haec leguntur: propior
humoris tenet alumpnus. Quod ut reciperem movit me potissimum vox propior, quum pastor ad humorem, i. e. Bd rivum esset Etratus, serpens autem nunc demum arrepat. Praeterea Scribendum Certe erat prιus, quum
prior plerumque de duobus dicatur, qui idem vario tempore iaciunt, prius contra de duobus varia vario temporc agentibus. Productio brevis syllabaeor per arsin, quae librarios potissimum ad interpolationem movisse videtur, v. Schneider Gr. Lati P. I. Vol. II. p. 744. sqq.J182. Bembina est lectio; ammina, pro punctione, ictu aculei. Vetus lectio erat: per evImina namque, Qva. Praesert hanc Scaliger, ut sint κροταφοι, tempora, et secundum eum Barth. Advers. XXI, 18. Ascensius sic reddebat: qua parte oculi aperti per summitates aperiebant sinus oculorum pupillis in morem gemmarum relucentibus. Heins. iungenda monetrPer acumina namque, ut in veti. edd. erat. Recte, sed quid tum de reliquis' per eulmina L per spicula. 183. Bembina lectio, quam equidem quomodo interpreter non habeo. pendebant in textu Heins. esse relictum miror: scriptum enim haud dubie itiose, pro pandebant, ut sit, qua lumina diducta pandebant gentia gemmis, h. in ipso oculi sinu. deducta vett. edd. , ex more. Laudat Io. Schrader. e Statior diducta putares Lumina tonsumtumque genia rediisse
118쪽
nitorem. Scaliger genas pro palpebris aecipit et Iegit obdebant; nam veti. edd. habere ponebant; nisi hoc ipsum sit pro abdebant. Io. Schrader. tentabat varie: gemmam me a. e. n. pupula tela Ieta Ieri. ' putebant Coth. III. prandebat Holmst. Nihil praeterea varietatis lectionis in codd. meis inveni, neque dubito quin locus sit sanus. Genae enim sunt palpebrae, quam significationem exemplis non allatis Burm. Soc. ad Propere. p. 790. poetis tritissimam esso monuit; Gemmae autem iam Taubmarinus recte interpretatus est de pupillis oculorum in modum gemmarum formatis et rutilantibus. Quum tamen vox gemma hoc ipso sensu nova plane et nisi fallor nunquam alibi obvia ratione legatur, quaeri potest, unde auctor noster gemmam pro pupula dicere potuerit. Quod puto laetum est eximitatione linguae Graecae. Etenim o μα-δς et de oculo in lacie hominis et de oculo in arboribus et fruticibus primo vere turgente dicitur, qui apud Latinos eerto in vitibus gemma appellatur. Ergo sicut apud Graecos o φθαλμὸς ab hominibus ad arbores transfertur, ita apud Latinos gemma ab arboribus ad homines. Ita rem expediri posse opinor; et ituumviri docti sententiam meam approbatione sua oritare haud poterunt, illud Certe tonondum esse videtur, poetam nostrum de similitudine aliqua inter gemmam t. e. lapidem et pupulam humanam non cogitasse. A genis Vero et gemmis discernuntur lumina, quao totum illud indicant. cuius partem illae ossiciunt. Ubi igitur lumina diducta l. e. tiuando diducuntur Cori. ad Lucan. VI. 57 . Hollidori. ad Horat. Sat. I. 2, 66. geucra palpebras pandebant aperiebant gemmis, vel faciebant ut gemmae sive pupulae cerni et cernere possent, quae verba poetica descriptione modium oeulum indicant, ibi culex pastorem pungebat. Pulpebrae foribus cluasi comparantur, quibus apertia vel reclusis pupulae prodeunt, et pandere veritum propriodo portis vel soribus dicitur. Wakefieldus edidit pingebant.J18 . Hae aenioris erat - Icta levi. Etiam haec est Bembina lectio, cum Petav., etsi in ipsis Bembi edd. corrupta: Hae ferioris et Hae fa vioris. Vetus lectio emtr Ae senioris erat naturae pupula, trio Ieta levi; quam Scaliger praetulit, adstipuIante Barthio Advers. XXI, 18; senioris naturae, ut arun osam cutem et sonilem, hoe est rugosam, intelli: gat. Senex enim pastor es. v. 387. In Aldina ex sum videor Ae Ieoioris erat naturae r h. mollioris, quod mihi magis arridet. Forte Onim olim scriptum fuit: tela Ieta gruvi. Io. Sthrador. laeta. Vitioso alia edd. Noe et pupula. At in Fabric. non male emendatum: Ut levioris e. n. p. Totus versus est ab interpolatione prosectus. Fuerat primor Qua didueta genas pandebant lumina, tela Ieta levi: sest. sum I ' Legebatue me senioris erat naturae pupula telo Ieta levi, ubi quomodo neminem permia rus ac plane singularis Plustiuan persecti usus offenderit, non assequor. Audi enim hunc temporum ordinem: ubi media oculi pars fuit, ibi pastor vulneratus fuerat sc. Olim , quo facto suribundus prosiluit. Corruptus igitur hie loeus habendus osset, etiamsi omnes codd. in ea i ctivno Consentirent, quod tamen secus habet. Quum enim Coib. I. Thuan. I. Hac
exhibeant et rutasti me praestet, Coibertinus IL Ae bene osseri, quo
119쪽
recepto pandebant et erat recte sibi iunguntur. Tum post pupula commate est interpungendum, ut hinc demum apodosis incipiat. Pro aenioris compte legitur in Coth I. Thuan. I. semoras, Coib. II. ge moris, Helvi Laevioris, et deinde in Coib. II. Hein L popula. Ipsa autem periphrasia pupula naturae genioris quamquam satis inconcinna minus tamen eum os- fendet, qui meminerit, naturae vocem haud raro periphrasi Inservire. Walch. ad Taciti Agric. 13. p. 2O8. Icta in uno Helmst. legitur; Gib. I. II. Thum. I. Mecht. habent laeta, unde quominus tacta Corrigamus, Impedit usua poetarum Latinorum solemnia, quo vulneribus et telis non laetos homines sed retos dicunt. Ad illam ipsam vocem repetendum est pupula, ut tela pro praeterito Pass. habeamus, omisso verbo substantivo est Cori. ad Lucan. I. 120. II. 18. . Restat ut Bothii commentum a s ratur, ita legentis: Qua diducta genae pandebant luminat gemmans Haesenioris erat mature pupula telo Ieta levi, qui prosiluit. J185. Cum pros. Petav. Nox malimr me diis., vel tum d. tum Holnisti eum Coib. I. II. Thuan. I. Mechid186. In dissitus nil mutandum: quae disiecta sunt, ea sunt dissita rh. dispersa; disserere, dispergere. Vocabulum Lucretianum. dissitus ex-eessit est ornate pro simpl. Omnis spiritus excessit, reliquit sensus. Nam Spiritus sensus non eapio. v. e. sensim Aldina dedit; hoc et I ei . cum Io. Schradero probat; et praestare ipse arbitror. Dignius poeta esset membris , quod et Iacobs coni. Qui membris reciperet, poetam puto emendaret. Retinui sensus, accusativo ab exerasit pendente; v. Corti ad Lucan. Ι. 497. - eum Holmst. Pro dissitus Bothius malit desitus.J187. Fortasse, ait Scaligor, rim torra tuentem Luminer nec improbat Floim , sed nihil mutandum. Tenentem lumina est, immotis luminibus
stantem. trementem Ileing. coni., quod Vix accommodatum.189. compos mente antiquo, pro mentis. exanimi vix mente Helns. maluit. In Petav. exanimus. resurrit reponi iubet ex Veii , quibus ms. Eoeleri adstipulatur, Scaligor non parebo. Iam surrexerat pastor Vs. 186.
Tum prosiluit. exanimus Coib. II. Heimst. Vietat. resumit Helmst. J190. ab omo praeclare Bembus. Ant. edd. et codd. ab ore. ' ab ore Coib. I. II. Thuan. I. Heimsti detraxit ab arbore trunmm ViochLJ191. 192. 193. Interpolatio in his manifesta. Addo nunc H. 194. deleta interpunctione post taIes. In Vein edd. , etiam in Aldina. nec non in ms. ΗMnisti, medius versus Namque illi etc. abest; etiam in Petav. Natus videtur versus ex revocatis hue in marmo o Ciri 279 Nam nisi te bis malim, o malua, optima Carme, Ante hune conspectum eastisve deusve tulisset. Equidem omnes tres Versus I91. 192. 193 a mala manu irrepsisse arbitror. Tentarat Mi quis suppleret Qui eas vol Num eastio Meiarit opem numenve deorum, Prodere sit dubium. Subscripsit stilus: Namque s. Hancco iIIi dederitne viam eas se deusve, Prodere ait dubium putriamque inepte; nee minus inepte supplevit versum aliuar voluit reduineere talis Oe. casus vel talem. non enim dicam utrum; hoe tamen alterum sic accipies; voluit deus viseere talem, houdnem sic armatum
120쪽
At quam ieiunet tali Voss. volvit sedere tales Voss. et PetaV. MA. Heimst. habebat: vineere eallens. Scaliger tantum duo versus Namque illi - Prodere f. iugulat, et legit: Qvi easus sociarit numenoe deorum Horrida sq., ut qui sit pro quo trunm. Barthii conatum parum prosperum in emendando loco videat qui volet Advers. XXI, 18. Helas. coni. sociarit cum Aldo; et vidit easusve devme Virgilianum esse; sic Aen. XII, 321. Idem laudat ex Aldo vivere talis, quod non reperio. Io. Schrader. Quem Vel Quam, easva foetarat opem; et mox dederit vitam et vincere fata vel elades. ' Legebatur Qui - metaret et post deorum plene I terpungebatur. Tum sequebatur hic versus: Namque illi dederitne viam eas ue deusve Prodere sit dubium. Illum autem Versum namque etc. qui misellae interpolationis indicia nimiselare fert, eieci secutus auctoritatem Coib. I. II. Thuan. I. Heimst. Viectit. et Magneri mei in Iahesi annal. phil. Vol. II. p. 128. Quo facto statim elucet verba prodere sit dubium cum superioribus esse iungenda, et Scaligerum priori sua coniectura, quam Hernius laudare omiserat, rem acu tetigisse pro Qui legentem Cui i. e. pastori et pro sociaret post Aldum restituentem sociarit. De easu et deo sibi oppositis V. ad Ciris us. 278. Prodere se Hetasti sed om. Thuan. I. talis scripsi pro vulg. tales. Nescit poeta, utrum a deo aliquo an casu adiutus fuerit pastor; talis tamen seu deus seu cesus eum Vincere Voluit. J193. volventia vel voluentis Ascens., alterum hoc etiam Helns. malebat.
erebro ms. Heimst. ' mrrida squamosi, de correpta littera a V. Schneideri Gr. Lat. Ρ. I. Vol. V. p. 706. Dolentia Diuan. I. J194. foedaeque Vett. edd. potentia, scit. ore, morsu. Sed Scaliger non mater foedeque patentia Ictibus; patet ictibus, vulneribus, qui recipit. Nec aliter ms. Κoeleri ereber coni. Ηeliis. Idem varie tentat: avideque petenti, Vel petentis, vel patentia Nietibus ora serit. Γ' Nihil in
Voce petentis mutaverim. Nam quem sensum suae coniecturae tribuit Scaliger ,, patet ictibus, qui nullo modo adversarii ictus repellit, sed reeipit is partim surori serpentis supra depicto, partim voci relucta tis mirum quantum est contrarius. Imo serpens summa vi Aese defendere studuit. De que non suo loco posito v. ad Ciris us. 323. Bothius coni. frondemque.J195. Heius. resin te litibus usque ferit vel Ictibus ossa terit. Ieria vett. edd. feris Vel feri Ascens. ferit, e. q. t. cristam Bembina est lectio. cristae vetus erat lectio, ut Video, ante Bembum, itaque recte emendavit Scasiger, cum Helasio; ut sit, qua cristae eingunt tempora. Itaque revocavi. eristae Coib. V. Thuan. I. cristam Coib. I. Heliust. Vietati - Pro ossa Bothius coni. ora.J196. somni pro omni haud dubio cum Scaligero emendandum; sicque edd. Fabrim, etiam ante Aldina. Sed totam sententiam vellem ut viri do-
in exposuissent. Scilicet et hi tres versus 196. 197. 198 insistit et