Pvblivs Virgilivs Maro

81쪽

veneratione nutrimus. Commodior poetae ad manum erat ratior seu detinet illum. Iacobs coni. siue occupat L HGs. coni. Te recinente lyrarsiue altriae e. ς haud dubie tersius, an vere, non dicam. ' reeanente

fauetor Mecht. Edueat dolanditur ab ipso He nio in Notis ad h. l.J14. Xanthus e Bembi emendatione; antear Xanthi. Sic alma de LM tona accipiebant. At Scaliger hoc idem Xanthi revocabat, et tirba su intelligebat, scilicet, ne ullus facile versus in hoe poematio scabritie sua careret. Lectum quoque Luna Badius testatur. Helas. videtur conieessse cruore; ut adeo cogitaret de Chimaera caesa in istis locis a Belleropho

te. Etiam in Voss. est Xanthi, et ins. 304 Et Simois Xanthique liquor ibi tamen de Scamandro . Unde Io. Schrader. emendabat: Alma Chia maera sui Xanthi perfusa liquore. Vix autem Apollinem ad Chimaeram montem reseras. Poterant advocare Antonin. Lib. 35. ubi Apollinem et Dianam amne Xantho abluit Latonar ἀφίκετο εἰς Λυκίαν, ἐπιπερομένητους παῖδας ἐπὶ τα λουτρα του Ξανθov. ' Legebatur Alma Chimaereo Xanthus perfusa ιiquore , ubi Coib. IV. habet eιrenes, et omnes quos contuli libri simul cum Viechtiano Xanthi. Bembus quidem tacite hoc mutavit; dubito tamen num ex eodice. Et quum iam ille codicum consensus Xanthi defendere videatur, alia etiam argumenta accedunt, quae impediunt, quominus Bembo et interpretibus eum secutis assentiamur. Nam

liquor Chimaeretia tam nude dictus nullo modo fluvium indicare potest, quia monte Chimaera descendit, sed de ipso aliquo fluvio Chimaera, qui quum

non exstiterit, certe non a geographis veteribus memoretur, iam hoc corruptelam loci arguit. Deinde urbs Xanthus fluvio cognomini adiacebat; fluvius urbem non permeabat. Huc accedit quod infra va. 306. Xanthi Iiqvor denuo legitur. His musis moti pro alma reposuimus acta l. e. litus, voce pariter Virgiliana Aen. V. 613. de qua inprimis conseratur Mu- retus Var. Leci. I. 3.J15. Seu nemus Asteriae. Etiam hoc a Bembo. Vulgor Meus astr ri , quod de Sole accipiebant; alii, et in his Voss. eum Petav., deeus astrigeri vel astrigerum: quod Pompon. Sab. interpretatur. Scaliger est,

omnes antiquitus ea sos habere astriferumς quod verum non est: quinque enim, quas in manibus habemus, Vett. edd. astrigeri exhibent r quod eidem in Consi libro occurrebat, et Petav. astriferum vel astrigeri. Idem coni. Seu specus oestriferum, ut intelligatur specus Delphicum; sed mox tuetur decus astriferum ἰ perperam utique: agitur sitim de locis, quae Phoebus frequentati Xantho, Delo, Parnasso. Delum autem per Ast Ham declarari, obvia res esti Heins. tentabat: Seu veeus Asteriae;

vel Seu tesqua A. ' decus Coib. I. II. IV. Thum. Ι. Heimst. Techt. Lindenbri astrigeris Coib. I. astrigeri Coib. II. Lindenbr. astigeri Helmst. astriferum Coth. IV. Ex Viechtiano nihil annotatum. Nam quod Iaockius codicem istum cum editione Hernii consentire indicat, erederem alii cuipiam collatori, non huic. Et retinui quidem Asteriae quod

certissima coniectura assecutus est Bembus; resutui autem deeus , quum inde a Bembo legeretur nemus. De a Asteriae ex usu multorum Script

82쪽

rum legitur pro Arieria deeens , pulehra; v. Ramisom. Gr. Lati p. 661. a. adde Properi. III. 25, 5. ed. Iacob. tina ratis fata, quod IIMUand. ap. Bum. See. p. 417. recte interpretatum est ratis fatalis. Huc ace dit, quod auctor Culicis mirum quantum ipsa voce demis delectatur, unde In ea quaedam sibi indulsit. Parnasia aeripsi ex Coib. I. U. IV. Thuan. I. Heimsti Bemb. Viecht. ubi pars nasin. Vulgo Pamassia. V. Passom.

ad Pers. T. I. p. 207. Sinneideri Gr. Lat. T. I. P. II. p. 441. et quos laudat Ia . ad Ovid. Met. I. 317. cui adde Missonad. ad Niceti Eugen. P. 214. l16. praesenssit mavult Scalio e ras. Pithoe . Sed praepandere est Lu-eresanum. v. Wakeliet d. ad Lucret. I, 145. ' praepamtit Coib. I. II. Thuan. I. Mechti Helmst. praetendet eornua Gib. IV. Hine atque Mnev. Virg. Aen. VIII. 387.J17. Ante Bembumr liquido praelabitur. Tum Soliger e ms. Pithoes mavult r Castalia et resonans. Iι quo Vietat. liquide perlabitur Hesmst. Castaliae resonant liqvide pede Iabraque unda Coib. IV.J18. 19. Supposititios versus esse arbitror: alienos utique a sententia. P. nemorιs Voss. set Coib. IV. J tte pro venite. AaιMes pars veti. edd. Si e saltem deb. Vos quoque, P. - ite - Naiades eelebrare deum. ludente ante Bemb. etiam in Ald. s' Iudente Coib. I. II. Iv. qui et Naiades uan. I. Vi hL Helmin quod reposes cum vulgo auctore Bembo legatur plaudente. Sed Iudere saepe legitur de carminibus et sali tionibus iocosis, in quibus adeo sacri aliquid et divini Inesti Ita Virg. Georg. II. 385. Ausonii-eolonι ν ersibus ineomptis ludunt Bacchum risuque inluto , Horat. Od. II. 12, 17. sq. Quam nee ferre pedem dede-etiit ehoris , Nee eertare iseo, nee dare brachia Mdentem nitidis ὐirginiabus , saero Dianae eelebris die. - eorona Coib. IV.J20-23. Foede haec corrupta; nisi sorte, quod suspicor, totus Ioeus ab interpolatore, haud uno, prosectus est. Expressa est lectio Bembina.

Antea uno versu extruso lectumr Et tu g. P. ad quam ventura recurrunt Agrestum bona, secura stit cura eanentis. Aerios nemorum galtus feror inter et astra. Primum video in Λldina vett. poet. lus. 1517 ae eum ait cura tenentum Aerios nemorum Itua si usque virentis, Te mltriae v gua saltua feror inter et astra. Nec aliter in seqq.Ven. ut Iunt. 1532, nisi quod correctum est: se re rit eum. canentis. Petav. et Voss. A. bona cura stequi se ra tenentes. Videbimus de si

gulis i Et tu, s. praeseror quod et Voss. habet. ad quam ventura re- eurrunt Agrestum bona: quandoquidem pecudum et frugum eius cura provenientium primitiae ei libantur. venturae herbae, ventura tima, apud poetas occurrunti V. Barth. Advers. XIX, 13. Praestat tamen siet ad quam ventura recurrit Agrestum fetura, quo alii libri ducunt, etiam Voss. Sequentia possint sorte sic constituit tibi sit mra eanentis Aeri nemorum tractva pro altis, editis, non damno silvasque virentes Te ltriae o Pales, ut iuncia illa sint: aeirentes Te e), vagus saltus feror inter et antra. Nam tra sensum idoneum non habent; sed poeta,

83쪽

per nemorum recessus vagnius, sertur inter saltus et antra. Se liger amembrana Pitho et probabat: Et tu, saneta Palest, ad quam ventura recurrit

Agrestum bona sors evra secura, tenens quae IIerbiferos satius nemorum silvasque virentes, Te tutrice vagus s. f.

Allam item membranam Consi sc. J eandem lectionem habere, quamquam paullo depravatiorem, testatur. tenea quom anti luitus suit exaratum in Pith. Omnia in his dura sunt. bona sors debet esse copia lactis, proventus lactis, quia est pastoralis dea ἔ ea sors se ra ab omni eura)ieta, quia sine omni cura ac labore illam percipiunt pastores. Probathaee Barthius Advers. XIX, 13. nisi quod v. 21 curae se ra se ibi iubet. Γ' Quamvis longa sit de h. l. disputatio Hernit, nihil tamen inde nos lucrari eonfitearis. En ipsa verba, ut hucusque legebantur: Et tibi, saneta Pales, ad quam ventura re πιι Agrestum bona cura, sequi sit cura tenentis. Varietas lectionis hare egit Et tu legitur in Coib. I. II. lII. IV. Thuan. I. Vietat. Ilelmsti, deinde bona seeura sit cura tenentes in Colb. L II. uan. I. bona sors tura secura tenensque Coib. IV. dona Mobis sit ra retentum Helmst. Quodsi iam ex discerpti poetae membris, ut ea nune iacent, aliquid colligere licet, sensus loci hie sere esse videtur rApollinem celebrata, vos Musae tuque Pales quae Dea cum Apolline non hoc tantum in loco consociatur; v. Virg. Eclog. V. 35. , quam turba agrestum precibus adit, ut sibi favorem Deorum rusticorum conciliet. Hue certe ducit Ovid. Fast. IV. 759. N Dea pro nobis fontes fontanaque aea flumina, tu sparsos per nemus omne Deos. Emendationis landum pono lectionea codd. Voss. A. Petav. undo ut et e meis codd. retineo tenentes, pro cura scribens rura; deinde ex SEQUISE restituo SECURE, et quum in versu superiori pro Et ubi ex omnibus codd. reponam Et tu, manent modo absurda illa verba bona cura. Priusquam vero do his quid sentiam aperio, disserendum est de voce ventura non minus inepta. Longobardi s literarum ductus reputanti coniectura nostra non nimis violenta videbitur, qua scribimus gens dura coli. Virg. Georg. I. 160. quae sint duris agressibus arma, et Aen. VII. 504. duros tonelamat agrestes. R currit ex 'perpetuo scriptorum optimorum usu pro simplici currit sta sest nat, adit, dictum puto. His iam praemissis ad bona cura vel bona Meum vel bona sors vel dona vobis redeo, quo eiecto scribo ORANTES. Ut enim priivum apud Livium VII. 13. legitur adare orantes, ita nostro loco Currere orantesς coniunctio vocis collectivae cum parti . plur. neminem ossendet. Qui tamen exempla requirat, eum remittere placet ad va. 119. 120. ehorea fundentes, Livium I. 41. Clamor inde concursusque Populi, mirantium quid rei esset, XXIX. 14. omni effusa civitate obviam preeantibus, ut volens propitiaque urbem Romanam iniret. Iustin. XIV. 4, 16. Sequitur exercitus - triumphumque durit, auspicia regis Alexandri tradentes , de quo loco v. Cori. ad Luean. IV. 336. Sensus Igitur huius

84쪽

loci hic est: ad quam gens agrestum dura orantes i. e. cum precibus cumrit, quam adeunt tenentes secure rura, aereos tractus nemorum etc. Br

viter recenset poeta eos, qui Pali sacra faciunt. Aerios Coib. I. II. Thuan. I. Viectit. Heimst. Vulgo Aereos. Reliqua vulgo sic legebantur nemorum tractus , aperta Benabi interpolatione. Etenim in Coib. I. ILThuan. I. Viectit. Heimst. Aldina 1517. rel. exstat nemorum cultus , quod pariter nemo probet, quia nemora nunquam Ita, semper inculta dicuntur. Ecco autem occurrit dubitanti scriptura codd. Coib. IV. siτε Pithoeani3 et Lindenbr. in quibus invenitur saltus nemorum, quod ex Vi gil. Ecl. VL 56. nemorum iam elaudite saltus desumptum esse non estituta moneam. Coniunctio vero verborum saltus et silvae aeque defendiatur Virg. Georg. III. 40. IV. 53. Similes aliarum vocum ἰσοδυναμων iuncturas collegit Weichertus V. Clar. ad Valer. Haec. VIII. 470. p. 48. Astra legebatur tam in edd. Vulgg. quam in codd. omnibus, nisi quod e cod. Lindenbr. enotatum fuerat arva, in quo recipiendo recte me occupavit Vesorius. - In Helmst. est De Itrice.J20. ventura. KOeler. ms. in marg. veritura, et v. 21. fetura sit cura tenentum, V. 22. A. n. saltus, et in marg. cultus, quod et Voss. ms. h bet ; et v. 23. inter et arva. In ms. Ηelmsti corruptiora erant: Et tuseam palem ad quam et ventura recurrunt agrestum dona vobis sit cura rete tum. In v. 21. Heins. coni. bona turba; et v. 22. saliva feror inter et arua vel antra, hoc bene, etiam vagos saltus, quod non probo. In ali ris schedis varie tentat: ad quam votura recurrit agrestum bona turba, sequi sit eura canentem. Item: ad quam votiva recurrit agrestum fetura.

Naso III Am. 13 Aeeipit ara preees votivaque tura piorum: sic motiva chori Stat. Theb. IV, 209. Iterum: sequi mi eum tenes quae Herbiferos tractus nemorum. Io. Schrader. BP. FriSem. Et tu, s. P. ad quam votiva reeurrit agrestum, bona diva, frequens fetura, tenetque. 24. At Bemb. Et Aldina et al. castris ms. Contii et Petav., ex vitio scripturae ortum, ut in Helmst. Γ' et Lind. J eastis. Eadem varietas, eastris et ehartis, est ap. Tibuli. IV. 1, 39. Attamen, recte, ait Scaligere Tu qui, ut veteres loquebantur , belli elves. Hoc et durum per se et a loco alienum. Octavium invocat, eui iam laudum meritarum copia fiduciam sacere potest, ut poetae tutelam suscipiat. ehartae pro carminibus, ut apud Tibull. IV, 1 aliquoties. evi m. teritur fiducia emendabat Barthius Advers. XIX, 13, parum venuste. meritis f. tantis Aldina 1517 et hinc Ge. Fabric., quod malim poetam dedisse, tamquam Iuculentius. Et potest ex Prava scriptura certae aetatis ex tritis laetum esse eartis. 'Et tu reposui ex Coib. I. ΙΙ. IV. Thuan. I. Heimst. Pro vulgato At tu. Antea enim iam Phoebum in auxilium vocaverat Vs. 11 sqq. - eanis, Coib. IV.J26. Sanete puer; nemo reprehendat dictum ex usu Romanorum. tibi rpraestabat mihi: quod et Ιο. Schrader. malebat. luirum lectionis monstrum nis. Contii, idem Koeler. ms. cum Petav. et Thuai ., habebat r Triste Iovis ponitque eanit non p. b.; unde Scaliger non dubitanter legebat rTriste Iovis Poenique eanit non pagina bellum. Sed ipse dubitat, Iovis

85쪽

bellum sitne Capitolium a bello obsessum, an Giganteum. Punicumlum autem prorsus a loco alienum; iungitur enim: Poeni bellum Phlegra G. Barsi ius Advers. XIX, 13 emendabat T. Iouis Otιque ex v. 233, unde felicior subnata Taubmanni eoniecturar Triste Ioris Rhoeeique eanit non p. b. Nomen Rhoeta Gigantis notum. es. mp. Var. Leci. ad Ge. II, 56. Iste Deis meique Io. Schrader. coni., laudato Lucan. IV, 596, et Properti III, 7, 47, IIein. Triste Iovis mihi namque eanit non p. b., aut L canet et compellet, et uret. Idem mox coni. eompellit in insan r quod alienum. 'Legebatur: Sanete puer: tibi namque eanit non pagina bel-ἐum ut etiam sine ulla lectionis varietate in Gib. IV. Reimst. invenitur. Exhibent eum quoque Coib. I. II. Thuan. Vetati eo tamen discrimine, quod illi ipsi versui praemissus est monstrum lectionis, ut Hunii verbis utar, Triste Iouis ponitque canit non pagιna bellum; in eod. Landelibri denique versum , qualis hucus lue prostabat, corruptus illo sequitur. Et hoc iam nem ni dubium esse potest, quin duae lectiones inter se coniunctae sint, quarum una tantum genuina esse debet. Utra vero Paucis sententiam meam declarabo. Vera poetae manus latet in monstrosa illa lectione, cui librarius aliquis ex us. 36. sancte puer praemisit, vel ut pro corrupta lectione aliquid reponeret, quod certe intelligi posset, vel ut curatius etiam indicaret, ad quem haec omnia pertinerenti Alter librarius verba sanete puer pro initio versus detruncati habens nullum melius romedium movit, nisi ut illis verbis clausulam hexametri sequentis adderet, unde tandem alii librarii, intelligentes, poetam tales versus dAnceps se excipientes scribere non potuisse, ex utroque unum eo arcinarunt, qui iam in codd. Coib. IV. Heimst. et edd. vulg. regnat. Quas iam emendationes VV. DD. ex versu illo exsculpserunt, aut Iongius a literarum ductibus recedunt, aut nimis contortae sunt, quam quas Probare liceat. Hinc meo iure usus reposui Triste Iovis Phoreique eanit; ac primum quidem phoreique et ponitque eo facilius commutari potuerunt, quia notum est, pro ph saepissime scribi p. moreus unus suit Gigantum IIv n. Praos. sabul. p. 4. M. Nunc . , unda Iovis eum Phoreo bellum pro Gigalitomachia in universum dici potuit. Quis praeterea hodie negare ausit in eo, quem auctor Culicia ob oculos habuit, sonte in Phoreum sortasse translatum suisse, quod alii de Porph rione narraverant In similem suspicionem iam inciderat Oudend. ad Lucan. IV. 596. reponens Triste Iovis

Cottique eon. Hesiod. Theog. 149. Benti. ad IIorat. Od. H. 17. J2I. Phlegra tellus offendit Io. Schraderum, qui emendabat, ni a G. es. Not. Γ'Megra Coib. I. II. Ηelmst. De Phlegra tellus et similibus v. quos attuli in Epist. Crit. de Catulli Carin. p. 4o quibus addas Inipp. ad Petron. p. 733. M. Bum. et Rd Pompon. MeL Vol. II. P. I. p. 565. M. TE. -- quae Cesb. IL Vietat. Equidem h. l. malim 28. ' Aee Centaureos .... trisu compellat Coib. II. Aee Centauros Coib. III. eompellat ad ensem Coth. IV. taphitas Meelit. Me que e tauros lamitas Helmst. J

86쪽

31. Iacta emendatum a Bembo. Vulgo Geta. Pineiana 1505 Laeta. Petav. m. Laeta; unde Ileius. eoni. Lata, a serendo. t 'laeta Coib. I. II. Mela Gib. IV. Laeta Thuan. I. Mecht. Leta Helmst. quaerens per tanta Coib. IV. xolvmἰna Coib. I. II. IV. Thuan. I. Viecht. meae - Γ lumine famae Helmst. sera pro aera dicitur; v. Vechneri Hellenol. p. 216. Ruddim. Inst. Gr. Lat. II. p. 373. tam de tempore, quo Poetu Carmen suum scribit J33. non timuit Pompon. Sab. habuit in suo: sieque ms. Κoeser. ' Gn- tenuit Coth. IV. in rasura.J34. Mollia sed tenui pede eurrere earmana versu legebatur. Nemum Voss. Imbecillus versus, quem frustra Barthius recreare volebat interpunctione Advers. XX, 19; Heins. deeurrere, a. deeurrens emendabat; Vel eum Scaligero, percurrere carmina, ut percurrere telas pectιne; idque verum esse censeo. Nisi totus versus M obelo transfigendus, et in an-t . versu currunt seribendum est. gaudet, scit. pagina ex us. 26. ' L gebatur percurrere. Sed quum in Gib. I. II. III. IV. nisi quod hie verba Inverso ordine exhibet earmina eurrere uan. I. Heimst. scribatur pede eurrere, cum Ilei nato restitui deturrens, spreta Boihil conieci. versu et . Et quod primum significationem huius vocis attinet, de ea sustus ad Cirisus. 5. ei. Participium vero desiderari non potuit. Quodsi enim infinitivi illi deeurrere et ludere copula non addita, qua Heynius non opus esse asseveravit, sese exciperent, aundeton hine orietur, quale vix alterum apud scriptores Latinos invenias. As3ndeta enim a VU. DD. collecta Ruddita. Inst. Gr. Lat. T. II. p. 360. Bumshorn. Gr. Lat. p. 514. multo diversi sunt generis. Ceterum gaudet pagina Meurrens ludere prore decurrentem Iudere tam Latine quam Graece dici potest; v. ad Catuli. Iv. 2. Cum omni vero h. l. a vs. indo 26. apte componas Properi. II. 1, 17 - 46. In Thuan. I. praeterea exstat versum.J35. I . arta suis ms Koeler. Phoebo duce; interserit et, HeInstes, mi antea adstipulabar. Nec tamen necesse esse video. 'aeta - gaudent Coib. IV. meis Helmst. J36. Et tu, sanete puer, venerabsiis, et t. Bembina lectio. Vuleor me tibi Pompon. Sab. Et tιbι , sancte puer, mortalibus, et amplectebatur fero hoc Barthius Advers. XX, 19, ut esset Sanete mortalibus puer semper manebis. Satis ieiunet Alii, etiam Ald , Irae tibi s. p. memor bile, ais t. Na. Pithoes cum Contii libro: Et tibi s. p. memorabitur et et t. e. Mireris Soligerum haec referre ad morem apprecandi inter pocula. Eu tibi a. p. memorabitur amplectebatur Ileins. memorabιIis ms. Κoeler. cum Petav. et Voss. Suspicor fuisse: Et tu, sancte puer, memoraberer sic tibi certet Gloria, h. Etiam tu oli in memoraberis carminibus etc., quente poetica asseveratione: Sie. Sestem haec elegantior est ratio aliis, in quas facile quisque incidat. Nunc video Io. Schraderum quo lue coni.

87쪽

Et tu , a. p. mmoraberis p ei. Vossium autem olim: Huc tu, s. p. memor adsis; et. Γ ' In hoc et quatuor seqq. versibus eo minus unquam certi aliquid proficietur, quo ineptiorem se gessit auctor. Huc accedit, quod do ipso illo Octavio et ratione quae ei cum auctore intercissit nihil compertum habemus, unde sortassa explicatio mirorum verborum tibi sede pia maneat locus peti posset, quae ad iuvenem dicta adeo sunt absurda, ut nisi auctor ad certam aliquam nobisque incognitam rem allusisse put

tur, eum male sanae mentis habere debeamus. Lectionem vero eam exhibui . qualem sero praestat Coib. IV. a quo hic recedere tanto maior mihi religio fuit, quod fortasse viam monstrat, qua incedendum sit, si locum ab auctore et librariis pariter depravatum intelligero volumus. Legebatur ergor Et tu sancte puer venerabilis et tibi eertet; ubi statim ab initio Coth. I. II. Thuan. Ι. Heimst. Viochi. habent IDo tibi, tum Coib. II. Oenerabile , Coib. I. Thuan. I. Viectit. memorabilis , Helmst. memorabileiam; in Gib. IV. est Et tibi s. p. memorabitur, quod quid sit non intelligo; at reliquae etiam omnes Scripturae intelligi non possunt. Fortasse

tamen, quamvis Perdurum esset, auctor iungere voluit gloria tibi memorabitur i. e. gloria in tuum honorem divulgabitur. - Tum Per coniecturam scripsi ereseet , quia certet omnem explicandi rationem respuit. Ita etiam L Η. Vossius sensisse videtur. Bothius coni. ac tibi certa est Gloria. J37. eertet - mansura puto dictum Ornate ad Graecam formam, pro permaneat, perseveranter maneat. Malim tamen vel sici Me tibi eo tGloria h. veniat, contingat. moX manSura sequente statim maneat parum

nitet. Melius sorte victura. Sed talia quis praestat a versificatore hoc so prosecta aevum tueis Vix bene dictum pro lucis, vitae, satali te mino; an duleis suit sc. gloria. perpetuum lucens ante Bembum lectum rquod iam praelatum est a Scaligero. In lucis quaerebat vocem mi is Barth. Advers. XX, 19. Heins. coni. et sibi perstet Glaria; et v. 37 saeeli pro lucis. At apponitur fama post mortem V. 38. Nuceris scripsi ex Coib. I. II. IV. Thuan. I. Heimst. Viecht. Vulgo lucis , Bothius Latii. Mansura per aevum defenditur per Ovid. Met. V. 227. J38. ' Bothius coni. et mihi sospes. J39. Didita coni. Heins. memoretur molestum est, etiam ad sensum.

Legor numeretur. Vita sospes tibi debita numeretur per annos felices.s ' memoratur Helmst. a m. Pr.J40. lueens etiam codd. Petav. et Voss. Ante Bembum lieeat legebatur. bonis lueens ex Aeschyleor ἀγαθοῖς φλέγουσα, illustrat Scaliger. Ergo copulandum erit: vita - Grata, bonis Iveens, h. assuens; vel grata erit pro adverbio, ut gratum lucens. Hei . eoni. bonis Musis; vel Grata bonis: Ludi sed nos ad eoepta feramur. Sed totus versus inte polatrici manui debetur cuin reliquis antecedentibus. 'seramur Thuan. Lapposito ferantur. J41. Pro aethereas ms. Pithoei: etneas, unde Scaliger simite Oeteas; docto usque; v. ad Ecl. VIII, M. cons. Ins. 201 et Cirin v. 350 et Ιntpp. ad Senec. Herc. sur. 132, nisi Pithoemiam lectionem ex compendio vocis

88쪽

ortam probabile fieret. Aetnaeas etiam rus. Κoeler. f ' aetherias Coib. I. Thuan. I. Viecliti aethereas Coib. II. Heimst. aethneas Coib. IV. Aetnaeas praesert Iacobus ad Lucilii Aetnam 356. p. 191. Lectionem tamen plerorumque codd. non mutaverim, siquidem non de monte aliquo sed de ipso coelo sermo est. Arx autem hac significatione apud optimum quemque scriptorem legitur, ut Virg. Aen. I. 250. eoelι quibus adnuis artem, Coll. Bum. ad Ovid. Amor. III. 10, 21. Voes Ita intellectae eleganter iam apponitur aetheretis, quod adiectivum de omnibus iis dici constat, quae velud coelum vel coeIo proxima sunt. Ita ειdera, Mira , aurae, plaga, εοι dicuntur aetherea. In seqq. autem recte offendit He nius ad M. M., quum scilicet vulgo legeretur penetrarat, et more suo eo usque progressus est, ut versum M. ut spurium eliminandum censeret. Omnis autem huius loridiis Itas non modo tollitur, verum insignis etiam elegantia additur recepta lectione eod. ΗeImst. penetrabat, i. e. in eo erat, ut in coelum ev heretur; nondum tamen ab hominibus conspici potuit, quod demum narratur ra. 13. H. Egregie Igitur describitur medium tempus inter Auroram evanescentem et Solem vere exorientem. De imperiecto voro sensu Inchoativo usurpato v. Tac. Annal. III. 14. ubi Rupertius, quem vide, simili ratione locum a mutationibus vindicavit. Adde Bremi ad Suet. Caes. 15. De Graeris V. Matthiae Gr. Gr. p. 938. ed. sec.J42. limina in edd. Fabric., prave. quatere lumina, h. l. radios emit tere, spargere, esse videtur: etsi haec ipsa malim. Verum etiam in Ciri 349. 'ubi v. adnot. meam. J Iux tibi diem quatiebat. clantra quatere equos, eurrum p ut infra quoque 201. Wakes. ad Lucret. IV, 406 elegantiorem poeticae dictionis formulam, ab Hiis non intellectam, esse pronuntiat; esse enim ac si lampada , concuteret. I eii A. coni. culmina vol Umina ; si tamen iam in altum Sol evectus erat: limina Hiena sunti ' quae

43. fugabat edd. ante Bomb. Sed totus versus tamquam insititius delendus. Est appicta in margine variatio superioris. Inepte quoque aurorae mentio subiicitur, sole iam in altum evecto; et, an eius erines, iique rosei, ad poeticum morem spectent, non teneo. Praestaret utique Igni-hua. ' Criminibus Mecht. Coib. I. errore tamen ab ipso librario notato. Cornibus Helmst. fugabat Coib. II. Quid inepti Hunius in erinibus r seis invenerit, non assequor, siquidem Ovidius quoque dixit Amor. V. 4, 3. Plaeuit eroeeis Aurora eapillis. Sic etiam Veneri a Virgilio rosea erevis tribuitur; quando magis Aurorae crines rosei, desumpto epitheto a sple

dore, quo primus dies effulget.J44. ProtvIιt edd. volt. Propulit ut st. Heins. emendavit recte. Vulgo ei; tum ad pasma ms. Κoeler. set Coib. IV. J 'Propulit e stabulis Coib. I. II. Iv. Bembus, Ald. 1517. Thuan. I. ex estabilis Helmst. E 4-hsano Onotatum est ae, sed tam negligenter ut nescias quo reseras hane lectionis varietatem, ad ut an ad , quod mihi probabilius videtur. I45. ' montis iuga, v. Passo.. ad Tac. Gem. 43. J46. Luridum etiam de pallor dici bene memini: nec tamen in re grata

89쪽

et Iurenda. Exc. Pithoei: IIumida, quod verum esse arbitror, ex Umida. ming. coni. Uvida , etiam bene. Io. Schrader. Herbida. bis. Clant. Lvcida, quod probabat Scaliger, scit. propter rorem. Laudat Helns. Lucret. II, 319 Aam saepe in eoili - Inuitant herbae gemmantes rore re-eenti, et Calpurn. V, 54 Frigida nocturno tinguuntur pascua rore, et matutisae Ineent in gramine guttae. Pro tinguntur mavult tanguntur; ut apud Ovid. in Fast. laetae rore queruntvr aves. Et pa illo ante v. 52Humida dulere Sustuit herba cibos. Lindenbruch coni. Plurima qua. In fine versus in membranis Pithoei erat quoque sores pro miles, perperam. ' Lurida Coib. I. II. Thuan. I. Hesmst. velabunt Thuan. I. Florida coni. Iacobs. in specim. emendat. p. 89. Coll. Virg. Aen. I. 430.J47. Heing. coni. tanta iam vallibus. ' mollibus Coib. II. a m. pr.ealidus Viectit. - Wakefieldus coniicit: dumisque vaeant; ἐ- - iamque, omni eelebres e parte Magantes. J48. celeres. Heins. Coni. iamque alacres omni de p.; alteris schediseertatim e p.r selicius Io. Schraderi omni nemoris de p. I ' ex parte Helmst. vaste Coib. I. eelera se Metat. J49 - 51. Servea desertae perrepunt ad cava rupis. Est haec B-- bina lectio. Edd. vetti ante Bembum cum Voss. habebant: desertas haerebant ad eana rupes. Us. Κoeler. desertis haerebat, et in marg. errabant. Scaliger e ms. Contii probabat: desertis haerebant ad eava rvpis. IIaerere enim et pendere capras. Nec aliter Barth. XX, 19. Sed et repere, ac perrepere Propria Caprarum sunt. CL ins. 103. p. avia rupis coni. Heins., etiam in Adversu. P. 51. Io. Schrader. ardua, devia. Tondebant edd. vett. Eaedem eum codd. Voss. et Petav. hunc versum ante v. 49 collocabant: minus Scite. Mox tenem - morsu. offendit, quod versus abhinc tertius iterum in morsu exit. Promtum erat tenerodente substituere. Erythraeus apud Taubmann. mansu legit, quod a mandendo finxit. Γ' Ιn omnibus edd. post Bembum impress7s versus 49- 51. hoc ordine et his cum lectionibus legebantur r49. Serupea desertae perrepunt ad cava rupis. 50. Tondentur tenero Diridantia gramina morsu, 51. PenduIa proiectis earpuntur et arbuta ramis,

Hunc tamen ordinem hasque lectiones nil nisi Bembi coniecturas habeo et satius duxi, codd. maiore cum diligentia sequi. Et primum quidem in Coib. I. II. In IV. Thuan. I. Vietati Helint. Ald. 1517. versus M. Post 50. legitur; discrepantia vero scripturae haec est: in omnibus illis subsidiis criticis modo dictis Tondebant prostat; in Coth. IV. ωiridentia, in Vietati tenera; in Coib. I. III. IV. Heimst. desertis, in Coib. II. Thuan. I. Viecti. Ald. 1517. desertas, in Gib. I. II. III. Thuan. I. Mecht. Ηelmst. Ald. 1517. haerebant; in Gib. I. H. III. Techt. rupes, Coth. IV. Thuan. I.

Heimst. rvpis. Videmus, codd. quamvis in rebus minutis a se discrepantes in plerisque iisque gravissimis consentire, unde locum ita scripsi:

90쪽

CULICIS us. 47 56. 71

M. Tondebant tenero uiridantis mamlara morsu. M. Servea desertis haerebant ad rara rupis, 51. Pendula prolaetis earpuntur et arbuta ramis, Coniunctio variorum temporem abdunt - tondebant satis usitata; v. Ruhn-hen. ad Rutil. Lup. p. 45. Wopkens. lectL Tuli. III. 7. p. 278. H. Corte ad Lucan. VI. 663. desertis, quod Viros Doctos praecipue ad mutationem Ioci movisse videtur, eadem ratione explico qua etiam alterais dicitur, ut ablativus loco adverbii ponatur. Naerebant iam a Scaligero est illustratum , et coniunctio activi et passivi de eodem subiecto haerebant - earpuntur satis defenditur locis velut ap. Livium I. 4. Sed nee Dii, nee homines aut ipsam aut stιrpem a erudelitate regia vindieant: screerdos lineta in emtodiam datur; addo Cori. ad Lucan. II. 225. Arbuta pro pomis dicta illustravit Burmannus Sec. ad Properi. p. 26. Pro gramina Wak sieldus edidit germina. J52. labr sea. Mire eorrupta fuit haec vox in Iulii Pomponii librisi octbrusta. Addit ille: MBrustum arbor est, quae ad ornamentum mensarum secaturi meminit Plin. lib. 16. Alibi invenio bri eum esse genus arboris. Sed et apud Plin. XVI, 16. a. 27 br eum est tuber aceris: alienum ab h. l. Iam liabrusca petita est: ma. Heimst. ad vocis communiorem sormam: ut Eel. V, 7. At vulgata defenditur a Nonio, qui hunc versum laudaxut. vid. mp. Prooemii pr. 53. mee euvensa recte iungit Gubm. ipsa erigens se capella. Οἰim mater Aee a. Sed displicet eaurente post earpuntur et morsu post v. 50. Io. Schrader. coni. rodente m. Wines. Silv. criti P. III. p. 119 eupiente. quod non praeseram meret ruspensa earpente Coib. IV. I M. Heins. malebat: vel qua; aut: vel, quae n. pastitur, alni. Voss. Haec g. et pascitur a. I ' meo patieis etiam Coib. I. Thuan. I. Vi M. Helvist. Ald. 1527. 1527.; vulgatam recte defendunt Coib. II. IV. pastatur Thuan. I. a m. sec. almas Coib. I J55. sentes; quidni Irondes 7 Helas. coni. tenerae frutiem rentia. vid. Calpura. Ecl. V versum quem respiciat, non reperio . sentes ruminaturms. Κoeleri miratur Coib. IV. J56. Nimis horret versus, si unda riui praestantis imaginis dicta esse debet: itaque eum eorruptum esse nullus dubito. Ita quoque Scaligero τυ sum, qui legebat: Imminet irrigui praestanti, vel properanti marginis undae r in quo facilitatem ingenii et versus non minus desideres. Refing rem saltem sic: praetenti vel praetexti marginis. Sed suavior multo est vulgaris lectio, modo at imaginis umbram legas poetice pro imagino iarivo visa: In hane illa desuper e ripa imminet, prospectando. In pra etantia videtur latere prostans aut ipsa aut ripa. Nam prostana prominens , ut prostans angulus apud Lucretium, prostam rupes. Iam ex riuatinda aes. Heimst. Possit sic refingit Imminet e ripa prostante in imaginis umbram ἐν nisi malis prostans in ἐ. Heii . coni. in vivi, vel irrigui, praestantes margιnis, vel Oaminis, undas. In altera scheda: AImminet

irrim praestantis vel properantis imaginis umbra. In Catalectis