장음표시 사용
131쪽
rii, plecti, ut proinde non do taedis nuptialibira sermo sit, sed de iis, quibus maleficos in Tartaro persequuntur. Id aperte docet va. 246. In quo auctor de poenis per Furias sumtis loquitur. Ita Iuno ap. Orid. Net. III. 264. de se diciti σι maxima timo rite vocor, coli. eod. ibid. VII. 798. -- Erynia Coib. I. Thum. I. erinia Ciab. II. herinnis Ιlelmst. Praestet sortasse scribere Erissa ex Graeco 'μινυς, ut nunc in optimis edd. vulgatur. J245. Scaligeri Si mi, legit: sed quae sententia commodior sic exeat, non video. Vetti edd. Me 'men. Heins. Quis et Hymen. Io. Schrader. Saevus II. post fata l. per facta. Forte praesagar est enim versificatoris lacinia ex interpretatione superioris vorsus natat aecipienda ea iteram de Erinnyt praesaga dedit eonnubia mortis scit. obtrunmtis in thalamo sponsis , Atque alias alio densat super agmine turmas ista. sponsorum numero L. ; cumque his Impietate fera v. C. matrem. ' Melitimens Coib. II. Quid VV. DD. de h. v. sentirent, non explicuerunt sed statim ad emendationes processerunti Mihi vero nihil corruptum esse videtur et verba ita quidem intelligo. Immen, euius Ructoritate connubia neuntur, Danaidibus dedit connubia mortis ubi genitivus, ut saepe, v. ad Ciris va. 47. adiectivi loco dicitur, eonnubia letalia, utpote quibus et sponsi et puellae mortem subirent, occisae scilicet illae a Lγnceo, Schol. Eurip. Oresti 871. . Ea connubia di euntur praefata, quod participium quum plerumque sit idem quod praedictus, supra commemoratus Gro v. Obss. in scripti e es. 8. p. 91. aliam etiam significationem habere potesti Nam quum praedieere saepe pro vaticinari Ponatur, causam non video, quidni et praefari ad vaticinia transferri possiti Connubiis I tur, quae Hymen Danaidibus dedit, iam antea talis exitus, qualem postea habueriuit, praedictus et vastatio destinatus suerati Mevt igitur resere dum est ad sententiam versus praecedentis Et cum praefata iungendum. Cogitavit fortasse poeta etiam de singulis usu verbi praefandi la pr eationibus Romanorum Cie. Divinat. I. 45. . Omnibus enim rebus agendis Romani, quod bonum, faustum, felix fortunatumque sit, praelabantur, bonum inde omen capturi. Talia autem praelatio in eonnubiis Danaidum ineundis non fuerat, sed a pessimo potius omino auspiesa sum bant, unde sensus huius versus hie esse videtur: eonnubia, quae Ηγmen Danaidibus dedit, bonum eventum habere non potuerunti Omina enim et praelationes non laeta fuerant, sed indicaverant, Furias quondam Danaidas taedis suis ad opus faciendum stimulaturas esse. Ceterum hic Versus parenthetice sumendus, ut sententia a ra. 244. ad M. 246. statim progrediatur. Bothius ita interpungit et consiest: Erinnys. Me et Hymen praesaga dedit eo tibia mortis, Atque atras etc.J246. demat Bembo debetur. densas veru edd., etiam Aldina cum codd. de-nt Maliger, qui retraxit vereum post v. 231 Quem e. tr. Hein . coni. Stat e alias alio denso ' densat Itium. I. densas Coib. I. II. Heimsti agmιrici Helmst. a m. pr. 1ν at se. Eruiitys, quae ad turmas Beeleratorum semper novas additit
132쪽
247. Impietate fera cum e am Colchida matrem vetin edd. ante quasi iungantiir: Ite- eum cernam , scit. tamquam maius scelus.
Sed malo oreordem Colchida matrem -natia Z scit. an narrem ex v. 241. I ' Pro ureordem legitur tu eordam in Gib. I. H. Guan. I. tum quondam in Helmst. quum cernam in Coni. Retinui tamen lectionem Bem-binam reliquis verbis satis accommodatam, quamquam negare nolim, ex illis depravatis codicum lectionibus aliam lectionem elici posse, qualis est turbatam. Accusativus pendet a densat. J248. Anxia vulnera vix placent; saltem: Impia v. ' Anaia Helmst. Nihil in hac voce mutandum, quae eleganter matris trepidationem otmoerorem indicat, dum ea filios interficere vulLJ249. Iam P., sc. an memorem ex V. 241, nisi An P. scribondum.
miserandas veti. edd. ante Bemb. Cum codd. Heins. s. miseranda sorte.
' Iam transitioni inservit, quod quibus limitibus fiat, optime exposuerunt HeindWrs. ad Cic. N. D. I. 12. g. m. Ellendi. ad Cic. Brut. 43.
g. 159. Iamque Helmin Bothius coni. tum. - miserandas Coib. I. II.J250. Quarum vox querula est, superat quod vetti edd. ante Bemb. Cum tamen in Bembina lectione metrum et sententia peccet, refinxit Scaliger rQuarum vox querula est. Superas quoque II. R. Codd. Petav. et Voss. ω- ait in edityn. Heinsius apud Burmann. ad Anthol. Lati p. 496 T. I.
versmn sie constituebat: Quarum vox eit et Ityn quoque R. R., salis dure. Puto ex Vetere et Bombina lectione comparata veram reperiri
posset Quarum vox Ityn ingeminat, quo Bistonius RG orbus epops maeret, v. e. in a. Ad ingeminat adscripserat aliquis: Ityn et Ityn. Nox quo orbus iungo, quo Ity orbus Tereus. Q. vox iteratur Dym quo nis. Κoeler. Q. voa sit in itim ms. Ηelmsti Io. Schrader. tentat: Q. εν- iterabat Ityn; vel, iteratur Itys. I' Ex Bembi inde temporibus legebatur : Quarum vox Ityn et Ityn, quod Bistonius rex, quae scriptura tot n minibus offendit, ut mirum sit, eam non dudum meliori mutatam esse. Ηeyniana quidem opinio reliquis Virorum DD. multo est praestantior, neque tamen a me impetrare Potui, ut eam reciperem, quia a scriptura codicum nimis recedit, quae ita egi comparata, ut rectius de simplici d pravationo quam de glossemate cogitaveris. Praeter lectiones codd. ab Neγmo iam allatas mihi hae sunt proserendae. In Coib. I. est Mox sit in edyntyn, Coib. II. vox it in aedytis, Thum. I. Wox est ine lyn, quod cum Petav. Voss. consentit. Et haec ipsa depravatio aperta nobis ansam
dedit periculi saciendi, quo locus certe intelligi possit. Scripsi scilicetiquarum vox Ityn edit Ityn; et prius quidem Ityn satae detexi in sit in Coib. I. Thuan. I. Petav. V s. Heliusti et potissimum it in Coth. II.
Alterum ityn pariter in omnibus codd. Prostat, et remanet trochaeus, qui nulla voce melius expleri posse videbatur, quam verbo edit i. e. nominat; hoc vero unIce debeo codicibus Petav. et Voss. in quibus quod scribitur edityn, ita tractandum fuit, ut tantunimodo literas it geminarem, quali ratione saepe corruptelas ortas esse constati M.Liand. ad Stati Silv. I. 2, 59. p. 175. a. M. Dr d. sidere Pro dicere, nominare notum est;
133쪽
sussiciat unum exemplum, quod huc potissimum quadrat, o Livio I. 46. IIie L. Tarquinius Prisci Tarquinii regis situs nepos ne fuerit, parum
liquet: pluribus tamen auctoribus situm ediderim. Repetitio vocis Ityn, apud quemque poetam ferenda, apud nostrum tanto minus offendero potest, ciuod repetitionibus mirum quantum delectatur; ea vero nostro loco sano est gravissima partim propter ipsum scelus, quo Procne Medeae similis suit, partim propter pronomen relativum statim sequens, cui vocem, ad quam refertur, saepe denuo apponi satis constat. Scripsi e codice Koeler. quo, ut recte iam intellexerat Heynius. - Thuan. I. Bistonis.J251. ' Legebatur volueris ut est in Thuan. I. Heimst. Sed ambiguitatis vitandae causa scripsi volucres e Coib. I. II. Ald. 1517. I olv-cres aurae saepe Commemorantur, Virg. Aen. V. 503. XI. 795. Volueris si quis ad epops referre voluit, per esset languidum. J252. Cadmeo semine e mg. Petav. praestat legere cum Burmanno ad Anthol. Lat. T. I. p. 165. Exhibebat idem cod. Heimst. Helias. coni. Cadmeo e sangimine. t ' semine scripsi e Coib. I. II. Thuan. I. Hetast. quum vulgo legeretur sanguine.J253. vulnera Bembus intulit. At lumina vett. edd. cum ipsa Aldila etiam membrana Contii apud Scalig., quod unice verum; non iam pugnabant invicem, sed infestis oeulis se invicem intuebantur; aversantes iam mutuam caedem peractam. Opinatur tamen legendum Helias. ferunt in- freti vulnera - sibi iam, vel, iamque et, gratatus uterque. Apud Statium Theb. XI, 550 et sqq. sunt quae ad h. l. commendes. infectaque lumina Petav. ' Quidni Heynius pro lectione Benabina vulnera revocaverit Iumina, quod bene explicuerat, profecto mirum est. Omnes mei codd. in hac lectione consentiunt; infectaque exhibent Coib. I. Thuan. I. Heimst.J254. aversatus haud dubie recte Bembus ediderat, ut mirer aduersatus iterum relictum esse; nisi melius aversatur, quod in Voss. est, quodque Oudendorp. ad Iul. Obs. e. 118 e mss. assere; at in Ρetav. aversatus. Γ' iam adversatus Helmst. Reliqui Coib. I. II. Thuan. I. aversatus, quod hucusque legebatur. E Vossiano et codd. Oudendo ii scripsi
256. II 1 hevi veti. edd., quod ex virorum doctorum opinione praestat; tum distinguo post labor. Auferor ultra In d. magis. Nam superiora illa adhuc ad Eteoclem et Polγnicem resero. Aerumna eomim aeternat Niro ausu versus hos tres 256. 257. 258 reiicit Scaliger infra post v. 381. 382, ubi vide Var. Leci. ' Heu heu scripsi pro vulgato Eheti;
v. quos laudavi in indice Catuli. s. v. hcu p. 283. In Helmst. est heu mu udus, Coib. II. Nunquam labor mutandus. J257. numina distantia velim explicet mihi aliquis. Edd. vett. lumina ipiod de Elγsiorum caelo puro ac sereno accipi potest; sed Iimina praestant. Margo ed. Ven. ap. Scotum et ed. Fabric. flumina, quod etiam melius. distantia limine eerto refinxit Scaliger. nomina Petav.; sorte
134쪽
iungenda: In diversar magis distantia; cs. sup. 230. ' Recte edidissopulo Heynium limina; in Coib. I. Thum. I. nomina, in Coib. II. Heimst. numina. J258. Primum Elysiam undam nondum legi. Tum tranandus quod monstrum orationis est i Elysium legebat Barth. XXI, 20. Divinabat Io. Schrader. Eridanus tranandus ex Aen. VI, 659 . obelo transfigendus
et ilic versus ex margine illatus, et ex v. 213 confictus. ' Legebatur: Elysiam tranandus agor deIatus ad undam, quibus in verbis ut undam Elysiam seramus de Eridano intelligentes, nunquam Certe tranandus ad
Culicem pertinere potest. Ut igitur locus saltem legi posset, Schradori
suspicionem Eridanus tranandus recepi. - dilatus Coib. II. Pro tranandus in Helmst. a m. pr. est tranandum, unde sortasse legere praestet:
Elysiam tranandam et agor. J259. Persephone. Restituit Bembus. Edd. vett. Tisiphone, cui in locis Elysiis nullus locus. Persephone Coib. I. II. Thuan. I. Heimst. - heroida surget Coib. I. eroida surge Coib. II. Herodia surgunt HeImst. Loci sententiam aperuit , ossius tmri die heroisehen IVener emiant Persesone nahendAusetvstehn tar Trauergeschich. Bothius coni. immites Heroidas. J260. Adversum edd. vetti, nonnullae etiam praeferre: ut et Helius. corrigit; modo sensum prodidisset. Idem coni. perferre vices. Io. Schrader. acies. obscura est sententia; videtur perferre faces adversas dictum do amoribus infaustis nam curae miseras non ipsa in morte relinqvunt ,
ut nunc Lugentes campos describat. Vid. Aen. VI, 440 sqq. Reliqua tamen do Elysiis campis agunt. Praeferre etiam Uakesieldus praeserteoli. Stat. Silv. V. 1, 257. c. n. Marklandi.J262. Ipsa suis fatis A. fata m. Est lectio Benib. Nec facile quis-
quani subodoretur vitium, nisi Vett. edd. et codd. inspexerit, in quibus: Hic aleedonias, Ascens. Hic Calcedonias Admeti cura morata est. Asceii-sius quidem post Domitium Megarenses interpretatur, quorum Chalcedoncolonia suit, et ad Sc llam Nisi refert: quod fieri non potesti In Calee-doniis Fabric. edidit ex Aldina, quod et ms. Κoeler. Iegebat cum nis. P tav. Voss.; iidem cura. Altaonen, pietatis in maritum, Ceyceni, exemplum, laesio quis in animum revocet: idque secit Scaliger, qui, postquam in Chalcedoniis multoribus argutatus erat, sine dubio legendum ait: Ist- hie Alcyonas Admeti cura morata est; ut Al orias plurali numero pro eoteris dixerit, quae similiter ex luctu do morte maritorum perierunt. Ipse exponit: stupuerunt Al Ones saltem Alcyonae exemplum simile Alcestidis in maritum; sed est durissimae venae Versus Per se; tum cum ceteris parum cohaeret; Bembina vero lectione ad sol sum explendum carere Plane nequimus. Suspicor itaque adscriptum fuisse a viro docto iii
margine exemplaris aliud exemplum Ceycis et Alcyones; quod alius librarius intexuit verbis poetae, quibus accommodarunt emblema alii. ' Ι,-- cum ita, ut Bembus eum dedit, exhibui. Ut enim eum ex ingenio neque
135쪽
e codd. restituisset, nemo tamen negaret, rem ei feliciter cessisse; sed diserte affirmat in dialogo, codicem suum a reliquis mirum quantum dissentire, quos probabile est tales lectiones exhibere, quales sunt in Coib. I. IL In ehalaedoniis , Thum. I. Coib. III. In ealcedoniis, et Helmst. In Iehedoniis. In iisdem quatuor codd. pro fata legitur curia. Vossius quum codicum lectionem Versione sua redderet, ambiguum est, quomodo explicuerit. J263. Ieariotis recte Bemb.; est enim Penelope Icarii l. Vett. edd. una eharontis. Domitius legerat Damntis. Non redolet versus doctum adeo poetam; manifestum tamen sit, semper decva esse aut corruptum aut admodum ieiunum, multo magis, cum iteretur versu seq. Nisi latet epitheton, v. e. Ecce Ithaei mnio Laertiadae Icariotis. Interpolatum erat In ms. Heimst. semper de s enitet oris. ' Legebatur semper de- etis, Icariotis, ubi Coib. I. Thum. I. exhibent I rotis. Ego tamen e codice I Amst. coli. Virg. Aen. IV. 150. scripsi enitet oris. Repetita vox decus in va. seq. Ingenio auctoris nostri inprimis est apta. In Coib. II. omnis versus deest. Pro semper Wakefieldus edidit fertur.J264. Femineum eoneepta d. Vett. edd. ante Bembum, etiam Aldina,mun codd. , quod Scaliger verum esse ait, esse enim archaismum e concepta decus, nec tamen addit, quo sensu. illa ubique video post pro ι; ut mirer illam viros doctos maluisse. Interpunctionem mutavi, quae erat r de a manet, et pr. Versus autem hic et sequens non ad Cupidinis tela, quo male reserunt Intemp., sed ad caedem respiciunt procorum ab UI3sse factam. ' Interpunxerat Huni r incorrupta decus: manet et, ubi lectionem Bembinam ineorrupta, quam etiam loci sensus suadet, retinui; in Coib. I. II. Thuan. I. Heimst. est eoneepta. Sed manet cum Iah-nio ad Penelopen retuli, ut incorrupta manet periphrastice dictum explicationis causa versui priori addatur. - illa Dium. I. Heimst. illam Coib. I. II. Bothius coni semper dueia - incorrepta sc. a Furiis . J266. Totus hic de Orpheo, qui sequitur, locus novum iacit epi-dium; quod a primo carminis auctore prosectum esse vix potest. Vides ubique cumulata tentamina versificatoris refingendi et variandi studio occupati. Quin h. l. transitum orationis sacere debet. Forte fuit En m. At m. Voss. Quid m., ut 241. tanto m. non satis intelligo, quid sibi v lit. s. tacito maerore. Iacoba coni. infando m., voce Virgiliana. Porro
Barth. XXI, 20 coniiciebat reeesti pro recessisti. ' Legebatur quin, ius hic nulla est causa. Coib. I. idem exhibet; at Gib. II. habet Quime fera, Dium. I. Qui, Hesmst. Quid, quam ad lectionem confirmandam qui ab Hunio laudatur us. 241., nullo modo huc quadrat, quia pronomen relativum deest. Ego reposui Θο, i. e. in eos campos, ubi Alcestia et Penelope commorantur, recessit Euodice. Bothius coni. quis,
i. e. quibus, proris. - Erudiae Hetast. - tanto non mutaverim. Inveniuntur enim ot alibi loci, ubi tantus elliptice pro immanis, maximus dicitur. Sic Val. Flacc. I. M. tantoque suci Possessa dracone Vellem. memore Gib. I.J
136쪽
267. Versum, ut nunc est, vix expedias, etiamst Orpheus pro Orpheu accipias. Orpheos alli, ut secundus casus sit. An poeta significare voluit: Eur dicen esse in Elrsio, Orpheum vero seiunctum ab ea puniri,
quod eam respexit. Scaliger emendavit: Poenaque respectus et nune in te manet, Orpheu. Heins. Ingeniose: Poneque respectans et nune manes Orphea sertim , et ablegat ad Voss. Anal. II, 9. Nec tamen ipsa respectabat, verum Orpheus. ' Iumebatur: et nune manet Orpheus in te, ubi Scaligeri de invertendis verbis suspicionem Schneiderus Grammat. I .at. II. p. 304. calculo suo approbavit. Vix enim cogitari potest, poetam in eadem Voce duo admisisse, quae vitanda erant, unum ut diceret nominati- ram pro vocativo, alterum ut eundem nominativum bis3llabum redderet
trisyllabum. Inde scripsi et nune in te valet Orpheu. Haec vero verba non ita sunt capienda, quasi Orpheus apud inferos puniretur. Sed quia Euodice propter Orphei imprudentiam in eampis lugentium versabatur, quo Orpheus Iro non debuit, imprudentiae suae etiamnum poenas daro dicitur, ut seiunctus a coniuge. Quod vero Orpheus discidium ab uxore
luget, huic etiam causa est luctus. - conspectus Helinst. valet coni.
270. furens edd. vett. vitiose, etiam Aldina eum codd.; iidem haud illi. et unda. ' furens Coib. I. II. Hetast. Thum. I. a m. sec. fcrens idem a m. pr. unda idem.J271. obtentu Ditis f. eodd. et vetti edd., quod Ascens. reddit: in possessione Ditis. obtentu diro et f. a Bembo est; ut sit obtentus caligo, quae obtenditur. Scaliger antiquam scripturam ita refingit: obtenta Ditis ferruginer Ditis tenebris obtentis. Aldina exhibet: nec moesta obtentum Ditis ferrugine regnum p ex emendatione , ut iudicare licet, viri docti non inscita. obtuitu eorr. Helas. ' Legebatur: obtentu dira et ferrugine regna, ubi nemo demonstrare poterit obtentum idem esse quod caliginem. In Coib. I. legitur: obtentu ditia ferrugine, Coib. II. obtentu ditissime s. Thuan. I. obtentu diis. Unice praestat quod a Scaligero coniectura r pertum totidem literis in Helmst. exhibetur. J272. Scaliger in membr. Contiana reperiebati Nefossas in Helmst. nis. Nec fessasq., in Voss. Neo 1. erat , et recordabatur autiquae vocis apud Festum: Cnebrem pro obscuro: ex κνέφας. Ita vero prima vis producta esset. Defossae domus haud dubie eleganter pro locis subterraneis. Sie Defossos verus Ge. III, 376 vidimus. Deprosasque coni. Iacob' h. domos profundas, qua Voce delectantur poetae. Porro ad T. Vitium ed. Taubmisnil amplius. Tartara nocte obsitae bene; sed nocte ementa 2 an simpl. pro horrenda Sic et Iul. Sab. accipit, ut sit, saeva. Nisi aliud olim suit epitheton: noete tremenda, nocte silanti. I ' Nefossasque Coib. I. MD-sasque Coib. II. Me fossasque Thum. I. Coib. III. - Iungendum esse Tartara cruenta vidit Bothius. Ita vero dicuntur ob caedes ibi punitas. J
137쪽
273. nec faciles: ad quas non lacilis aditus, quae non admittunt aliquem , nisi iudicium subierit. Aen. VI, 431 Nec vero hae sine sorte datae, sine iudire, sedes. Scaliger maluit tamen: nee faciles Dictaeo iudice sedes; h. Minoe, docte; scit iudieis urna metaei Statius VIII, 102. ' ditissime Coib. II. vindice Helmst. J274. indicat veti. edd. iudicat vet. cod. Scaligeri, et sic edd. Verum e Bembi codice Mindieat eodem sensu doctius positum, respectu suppliciorum simul habito infligendorum ex sententia lata. D' indiae Ilelmst..indicet idem. J275. Sed 1. favens em. Hesiis. Edd. Ald. et hinc Ge. Fabric. cum nis. Κoeler. et Helmst. et Petav. ac Voss. audacem Deerat, ante Iam r. f ' Legebatur fecerat Orphea. Ex eodd. ab IIunio laudatis quibus nunc accedunt Coib. I. II. Thum. I. scripsi fecerat ante ς i. e. sed eum qu lia pronomina a poetis quaque sere pagina omittuntur iam ante quam in Tartara descenderet, fortuna valens audacem reddiderat. J276. ' omnes Coib. I. II. Thuan. I. J277. insiderat Petav. et Voss. Reliqua versus verba non satis docta sunt e regionem multo minus expectabas. ' Blanda recte Coib. I. Thu . I. Blandia Coib. II. Blande Helmst. et Heγnius errore, ut videtur, typographico. - insiderat Coib. I. V. Thum. I. Verum exhibet
278. unam veti. edd. pro imam, ut saepe alias. viridis ms. Κoeler. Iam vox una viri curidicem moverat ms. Heimst. Γ' uiri Coib. I. Thuan. I. Iamque Hetast. a m. pr. Iam vox idem a m. sec. reliquis verbis ita scriptis r ima viri euridicem moverat. J279. que a Bembo illatum post steterant; in veti. edd., etiam Aldina, non male abest. Sed omnino interpolatio in h. i. grassata est. steterant amnes iam praecesserat V. 277. Helias. coni. sequiturque comes; tum sonoros mavulti s ' Legebatur steterantque, quod et in Gib. I. Ego en-eliticam deleti auctoribus Coib. II. Thuan. I. Ηelmst. et praeterea steterunt scripsi, quod plusquamperfecto hic nullus est locus. De media sγllaba correpta omnia nota. Tum legebatur amnes, quod quam ineptum esset iam Heinsius Huniusque perspexerunt; in Helmst. est omnis, unde restitui comites. Ex quercus enim praecedente numerus pluralis repetendus est, quia illud substantivum h. I. vim habet collectivam. Transitum istum ex singulari ad pluralem pluribus illustravit Cortius ad Lucan. IV. 367. Quercus igitur loco suo motae Orpheum circumsteterunt ei comites. Bothius coni. steteratque amem. J280. e. avara PetaV. et Voss. Heing. s. vertiee prono. ' avara Gib. I. V. Thuan. I. Heimst. quod recepi, quum antea legeretur amara. Cortex recte avara dicitur, quippe quae carminibus orphei satiari nequeat. InmVossius ita versione expressit. - rapiebat Helmst. J281. Albentcs tentat Io. Scitrader. Sed versificator dixit labi per sidera. Lunae Voss. et Potav. I ' Legebatur Luna sine sensu, et ineptissime poeta a Luna ad Luuam tra sit. Nihil enim aliud significare pote-
138쪽
rant ista verba: Luna etiam biiuges per sidera Iabentes pressit; tu etιam, menstrua virgo, Luva, currentes tenuisti. Laus hunc locvin, ubi Heynium ite interpolatione non cogitasse sane mirum est. recis explicuisse debetur Ioanni Henrieo VOssio, qui in versione sua Lunae , quod praeter codices ab He3nio laudatos etiam Coib. I. Thuan. I. Heimst. exhibent, praetulithoe quidem sensur Orpheus pressit etiam equos Gnae bιiuges per eidem labentes , et tu o Luna eius lyram auditura currentes equos tenuιst ι.
Recepi igitur, ut par erat, Lunae. Verbum premere ab habenis ad ipsos equos translatum; Virg. Aen. I. J283. ri te relecta coni. Markland. ad Statium p. 283. Narviandus ad Stat. Silv. V. 3, 29. p. 375. b. ed. Dr. coni. nsete resecta , quod a loci sensu abhorrere vidit Hothius. Is enim, qui e tuos retinet, iter non relegit; add. Benti. ad Horat. Carin. I. 34, 5. cuius de hoc vorbo classica est disputatio. Quam vero ipse Hothius duplicem ingreditur explicationis viam, neutra probari potest. Aut enim, ait, nox significat nubem, qua discussa Diana patitur se conspici; sed primum de adspectu Dianae nihil in his verbis inest, tum vero nox quando pro nube dicitur, semper in procellis et tempestatihus commemoratur, Id quod omnes ab illo ipso laudati loci comprobant. Aut, pergit, veram noctem intelligas licet, euius
remota caligine conspiciendam se dedit diva. Quis que voro videt, hanc alteram interpretationem priori prorsus similem esse. Ineptissimo, quod summum est, Luna noti relicta interdiu lucere diceretur. I ine ad nostram sententiam proserendam nos conferre liceat, quae, ut breviter dicam, haec est, ut relicta pro non eurata sumamus. Quamdiu Diana per coelum vehitur, tamdiu nox est; ea discedente, sequitur Apollo. Illa autem nocte Diana retinuit equos, non Curans, utrum noctis spatium iustis circumscriberetur terminis, an ultra, quam par esset, Produceretur. Re- Iinquere ita dici, ut idem sit quod alicuitis rei rattonem non habere, praetermittere , desistere ab αIiqua re, notum est; v. Cori. ad Lucan. VII.
127. Hand. ad Gronou. Iriau. I. p. 505. Schuis. et Ellendi. ad Cie. Brut. 19. S. 76. J284. t ' Eurydicen omissa enclit. que Coib. II. quod quin probarem
parum abfuit. Tum enim reddere pendet a vιneere hoc sensur Haec l1ra potuit te Proserpina vincera i. e. eo permovere ut ultro redderes Eurydicen Orpheo ducendam. Infinitivus stabilitur per Horati Carm. I. 2 Omne quum Proteus pecus egit altos visere montes. J285. 286. Non fas, Abn erat in vitam Divae exorabisse numen Bem- bina lectio: in qua non constat verborum sententia. Vetus lectio erat: on erat in vitam divae, vel dιue, et in Aldina dirae, exorabile mortis rquod et Petav. habet. Arripuit Maliger dirae e. mortis, nec expedito tamen satis sensu. Videtur voluisse dicere: nec tamen fas erat, nee divae numen exorabile, ut et in xι tam redderet Eurydicen redueendam inam legem adiecit, qua frustraretur promissum suum. Edd. Ascens. nam fas non erat invitam, nee divae e rabile mortis. Acuto Helas. viro
pro uItro. Post omnia tamen haec ras. 285, si. pro alienis habeo. Be
139쪽
bina lectio, iam ab Hernio allata, hucusque in edd. regnans omni gensu est destituta, quamquam Bothius contrarium nobis persuadere vult, qui satis prudenter verba non fas silentio praetermittit. Vossius in versione magis edd. Ascensianas secutus esse videtur, me tamen quid sibi velit non intelligenter - don nichi uergonnt war Sie et u geben mit Zioang, dem esseheten IVillan der Gottin. In Coib. I. II. Thuan. I. Helinst. pro numen legitur mortis et in Helmst. pro in ollam exstat in victa , quod postea est mutatum in in vita. Iline certa puto emendatione scripsi invita diva, sc. Proserpina, quo ductus sum per vocem ultro; genitivus mortia pendet a voce fas. Ut enim apud
Tacitum Annal. L 19. legitur fas disciplinae, apud eund. I. 42. fas gentium , II. 10. patriae, Histi IV. 58. armorum, Flor. II. m. fas deum, ita etiam auctor noster dicere potuit fas Mortis, ius Mortis divinum, quod nemo potest effugere. Opposuisse videtur poeta Mortem ut personam mythicam Proserpinae, cuius iussis illa cedere debuit. Hoc igitur urget, quod volente Proserpina Orpheus Euo dicen in vitam reducere potuit, qua abnuente nihil profecisset. Ita Mora et Proserpina etiam in Alcestidis sabula sibi opponuntur; Apollod. I. 9, 15. καὶ αυτην παλιν ἀνεπεμη ενη Κορη, Οἰς δὲ ἔνιsι λέγουσιν, πρακλῆς μαχεσαμενος Αιδη, quem ab
aliis Θάν-ον dici constat; Eurip. Alc. 1160. Herm. Sensus igitur ve horum hic est: nisi Dea voluisset, Mors ab Orpheo exorari non potuisset; et quamquam eius cantu delinitus Eurydicen tamen retinuisset. De erat sensu h pothetico omnia nota, et ut apud Taciti t. l. I. 42. legitur fas gentium rumpere, ita nihil impedit, quominus nostro loco Da Mortia exorabile dicatur. J
288. 289. inter Limina vett. edd., et mox iterum: nee d. e. limina. Etiam Scaliger eorrupit limina profert e membr. Contiana et praesert: vetuerat enim, iii luit, Proserpina loqui intra limina et respicere. Bombinam tamen lectionem deserere nolim: munus Proserpinae erat venia data relin tuendi loca insera; reditus in Vitam. Illa non eorrupit munus, non irritum reddidit, lingua, loquendo. Vs. Κoeler. prorsus eorrupter Lumina, quae divae nee rupit imagine Iinguam. bis. Heimst. nee rupit munere linguam. ' Prereptum Hetast. lingvam Helmsti cuius lectionem non ita, ut in codice exstat, attulerat Ileynius, dicens scriptum esse: arce ru-pιt munere linguam. In Coib. II. eorripit. J290. ' erudelis semel tantum legitur in Coib. I. Thuan. I. J292. 293. Bembina lectio. Edd. vett., etiam Aldina, gratum si Tar
tara nossent. P eatum meminisse mane. et vos s.; sic et PetaV. et VoM.,
nisi quod possent, Antiqua et est. vos s. Scaliger veterum lectionem pra fert et interpungit: gratum si T. nossent Peeeatum meminisse. Graue: at vos; fiensum tamen non satis ad liquidum perducit, mox autem emendat rPeccatum minus esse. Atqui iniquum est deserere meliora, quae libridant, quaeque hausta esse ex Ge. IV, 489 manifestum est: Ignose da
140쪽
quidem, scirent m ignoseere Manes. Si quid e veti Ieci. servare placet, esto illud r Grave. in vos, ut siti Grave liuidem est hoc. At Contra, exndverso, a Campis lugentibus, habitat, in piorum sede, heroum contubernium. Sensum teneo; verba tamen sunt aspera ac dura. Saltem delebonos altero loco, ut sit: Sed et me sede piorum manet h. heroum manus, contra vos, ex adverso, in sede piorum, manet me, adeunda mihi est. Nam de his nunc sequitur locus. Nox in fine priorum male recensio I eins. et Burm. cum Vetti edd. Sic Saepe Priarum et prorum Permutantur. aedem piorum quis nesciti eontra est αντα. Maiorem interpuncti nem apposui ante Sed et vos. Γ' Legebantur hucusque hi versus itar 292. Dignus amor venia, pareum si Tartara nossent Precatum ignovisse. Sed et vos sede piorum
Vos manet Herotim eontra manus.
Ubi quum primus versus et alterius hemistichion prius apud eos, qui quid in codd. legatur nesciunt, nullam dubitationem nisi sorte de voce parvum satis languida movere possint, in seqq. certe verbis quisque ossendat necesse est. Quem enim alloquitur poeta Orpheum et Eurydicen Ιmo Eurydice in campis lugentium etiam porro versatur; Orpheus vero quum
nunquam in his campis commoratus sit, eum etiam manus Heroum In sede piorum Ospectare non potest. Huc accedit, quod lex nunc non ea nar rat, quae apud inferos aliquando erunt, sed quae eum maximo ibi fiunt. Tum intelligi non potest copula et, quae h. l. pro etiam diestur. Etenim neminem antea Commemoraverat, quem Heroes exspectarenti Transitus porro a campis lugentium ad piorum sedes nimis violentus est. Per sedes
nim sceleratorum Vs. 214. sqq. pervenerat Culex vs. 256. ad campos Iugentium, ubi seminae infelices habitant, et quum iam nihil aliud exspectetur, nisi ut etiam ad Elysios campos se delatum esse dicat, nihil de socommemorat, sed omnia ad Orpheum et Eurydicen refert, quorum certe haec nunquam eo pervenire potuit. Quae omnia argumenta de corruptela loci cogitare nos iubent, quam opinionem confirmant codicum discrepantiae, quas hic omnes apponam. Et pro paruum quidem in Gib. I. H. Guan. I. Heimst. legitur gratum, pro ignovisse in iisdem codd. omnibus meminisse; tum vero Gib. I. Thuan. I. exhibent tuo grave sede, Helmst. tuos graue, Coib. II. graue tuos. Initio versus 294. Guan. I. habet nos manet, Helmsti Vas a m. sec. Vos manet Heroum cum eontra manus. Νemo non videt, maiorem corruptelam in us. 293. inesse, unde ad hunc tractandum statim nos convertamus. Supra vidimus, culicem eampis lugentium relictis iam in Elysium progredi, unde de se ipso nune verba taciti Indo vero sequitur alterum, posterius scilicet hemistichion huius versus priori opponi, unde ex meminisse tuos vel tuo facio meminisse. At nos. Particulam at in oppositione pronominibus personalibus semper praemitti, docuit Ilandius Horati Turseil. I. p. g20. sqq. Tum, quod hic notandum, etiam in us. seq. pro Vos restituendum est Nos, quod errore suo confirmat Thum. Ι. exhibens Hos. Nihil praeterea mutandum, et grave, ut saepe id in neutris adiectivorum usurpatur, orationi inseritur, ut, quo animo