장음표시 사용
271쪽
umbra, Mensque aliud gi., etsi, si dicendum est, quod sentio, omnes hos veras. 5-8 ab altera manu intextos esse suspicor. I. 8. suspendιt, vid. Noti Tuentur vocem Livineius et Barthius apud Gubman m. Verum, etsi auspendιt pro suspendit se, suspenditur, serrisorte potesti duriora tamen sunt roliqua: suapendit ad sidera ς nec mollius illud: Musa suspendit studium et labores ad sidera. Probanda itaque Sc ligeri lectior subtendit, ad caelum tendat altius, hi neque alterum pendet: Et placitum paveis ausa est adscendere eialem, Mil. Sapietitiae seu Virtutis r ad quam via ardua, οἶμος vulgari voce serebatur. es. vs. 14. Malo de poetices laude et Helicone monte aecipiunt haec interpretes, etiam Fontanin. I ist. siti. Atiuilei. p. 35. Basil. suspensιr unde Heina. με- pendi vel se tendit. Io. Schrader. Emendati. c. 3. p. 55 suspexit: eum Iacobg. nostror ins. 217 et altum suspieit ad culti nutantia sidera mundi. Et sic codd. Aen. IX, Ma russeriens altam ad Lunam. Durum tamen ethoe r mea Musa suspexit ad caelum. placitum et paveis Vetti edd. omnes habere Scaligor ait: quod verum non est. Legitur passim, etiam in Basil ,
multas, et plaei mr sed vitiose. Vetus editio P. Leopardi apud Iae. Nie. Mensem Epiph ll. VIII, 23 me facilem multis , ex interpretatione. eendera eallem coni. Heli A. t ' Illud Hernius quidem post Soligerem
recte vidit, iungenda esse us. 1 - 9. Etsi - non tamen, male tamen veterem interpunctionem servans commisit ut locus prorsus non intelligi posset, quem iam ut hucusque legebatur apponamus r5. Num mea quaeret eo dignum sibi quaerere earmen Longe aliud studium atque alios a tacta labores, Alitius ad magni suspendit sidera mundi, Et plaritum paueis ausa est adaeendere eo lem: Aon tamen absistam eoeptum detexere munus. In Do sqq. Quintum eum tribus proxime insequentibus Versum parenthetice sumendum esse, quivis videat oportet, qui mente non occupata ad carmen nostrum accesserit, et confirmat hoc aperta, quam alii interpretes iam notarunt,
Et si me assiduo eor feetum cura dolore Mooeat a doctis , Hortale, virginibus, Sed tamen in tantis moeroribus, Hortale, mἰtto ete. Videndum autem ante omnia, quid codd. exhibeant, num sorte inde certi aliquid exsculpi possit, ot vs. 5. legitur in R. tum ea, A. quum mea, Ed. Pr. Tu mea, Helmst. Aldina 1517. Tum mea, vs. 6. in A. studιumque aliosque, Ed. Pr. studium aliosque, vs. I. in Κd. Pr. suspensi, vs. 8. in
R. A. Ald. 1517. placidum, in A. M. Pr. multis. In reliquis libri NSS. cum lectione impressa consentiunt. Ex illis probo Tum mea, quippe quod optima subsidia li ι paulo corrupta miro consensu prstebeant, ita ut mea
272쪽
reseratur ad Sophia , eadem plane ratione qua statim sequens eo pendet ab hortula , in qua pariter Sophia augenda et celebranda omnis versatur parenthesis. Wrifice se torserunt V V. m. in quaeret sibi quaerere. Et do significatione quidem huius Verbi, ubi primum legitur, nemo puto dubitavit, quin ea sit cupiendi de qua v. quos collegit Weichertus in actis semin. philol. Lips. T. II. p. 370.3; tanto maior autem difficultas est in iterata voce, unde ad ridicula adeo commenta delapsi sunt interpretes. Mihi consideranti quot et quanti errores in scriptis veterum orti sint ex permutatis toties inter se elementis qu et o v. Nataland. ad Stat. Silv. II. 1, 172. p. 220. M. Dr. nata est certissima credo emendatio, pro sibi
quaerere reponendum esse tibi currere. Notum est decurrere haud raro
accusativo iunctum ad rem poeticam translatum inveniri, et iis quae de hoc huius verbi usu G. L. Walchius in absolutissima sua editione libri quem de Agricolae vita scripsit Tacitus, p. 112. erudito collegit, addi potest Virg. Georg. II. 39. et similis locutio decurrere vitam, quam tractavit Burmannus Sec. ad Properi. p. 320. Et antea illud ipsum verbum huic loco genuinum esse opinabar v. Iabnii annal. philol. Vol. I. p. 149. ,
quod quo minus etiamnum probem duo Potiminium praeter causam pala graphicam efficiunt impedimenta. Decurrere enim nonnisi de opere iam incepto et nunc demum ad finem perducendo usurpatur; sed carmen illud philosophicum nondum a poeta nostro inceptum esse apparet. Deinde exus. 20. 35. sqq. certo colligitur, poetam illud quoquo earmen Messalae inscribere voluisse, et proinde tibi verus est dativus commodi, in tuum honorem. Ut autem currere saepissime eum accusativo iungitur v. Walest.
l. l. additis Virg. Aen. V. 235. Val. Haec. IV. 336. , ita et metaphorice
mirrere earmen pro seribere carmen bene dici potest, praesertim quum Ceratis, numeri, rhythmi sim. currentes ubique inveniantur. Rem conficit Tac. Agrie. 2. quam veniam non petissem ni eurgaturus tam saeua et infesta virtutibus tempora, ad quem locum ea ipsa, quae supra laudarimus, commentatus est Walchius. Excusat se poeta, quod non carmen de philosophia Epicurea sed poematium heroicum ad Messalam conseripserit, et quod nunc omiserit tum se facturum pollicetur, quum sua Sophia, i. e.
cognitio philosophiae Epicureae ab ipso iam instituta longius provecta foret, hucusque plane aliis in rebus occupata. Accusativi studium et Ia res ab aecineta pendentes ossensioni esse non debent. Crebro enim verba praepositionibus composita eum, quem ipsa praepositio requirit, casum
admittunt, qua de re, praeter eos VV. DD. quos in indice ad Catullum p. 349. s. v. suppono laudari, egerunt Hei ius ad Val. mace. III. 147. V. 535. Burm. Sec. ad Propere. p. 143. Husctae ad Tibull. III. 4, 84. Inipp. ad Frontin. Strat. III. 15, 4. Suspexit scripsi e certissima Schraderi emendatione. In loco Aeneidis ab Honio prolato Iahnius recte ad revocavit, et lectu digna sunt, quae de praepositionum confusione collegit Ellenditus ad Cic. Bruti 2. g. 7. p. 14. De mundo pro coelo dicto omnia nota. V. Drahen rch. ad Sil. Ital. XII. 336. Plene dicitur mundus eoeli ab Ennio ap. Macrob. Saturn. VI. 2. Altius suspieere egregie illustratur ex
273쪽
Ge. TMe. I. 34. g. 82. I ideo te alte spectare, re velle in eaelum nu-grare. At quis non miratur eollem paueis maestum, ciun quisque sciat, illo quo carmen nostrum conscriptum est tempore philosophiae Epicurea longe plurimos indulsisse' Multi sane voluerunt collem adscendere, pauci modo potuere. Haec observatio iam librariis corruptelam huius loci persuasit, ut interpolationes ab Hernio et a me ipso supra enotatae comprobant. Scripsi lieιtum. Permira de omni hoc loco commentus est Bothlus in Virgilio Virgiliano p. 38. Avmina quae retro dignum coni. Eustathius Suvartius Anal. III. 14. ut et estendere. l10. 11. In quo carmine utinam liceat finire labores meos poeticos rsorte, ut totum se philosophiae addicat. Sed uterqua versus ab interpolatore prosectus videtur. Otiosum enim et durum to iure et leviter. Hei . coni. rure, hortulo. Melius Io. Schrader. τι te. Tum mena Musas liceat requiescere in hoe earmine , parum comta oratio. Attamen blandum morem non male dictum putes de studio poetico, cui indulget. Iae. Nic.
Loensis Epiphyll. VIII, 23 ex vet. edit. deponere amorem profert, idque Barthius Advers. X, 12 probat, cum Heli io qui et coni. Leniter et blandum, ut Lucret. lib. I, 20. et eum Io. Schradero Emendati. p. μὴ esse enunidem hoe apud Catullum LXXV, 13 Diselle est longum subito deponere
amorem. Narrat praeterea Io. Schrader. suisse qui mallet: deponere honorem. I ' aure cur addat, causa non latet. Promiserat enim carmen aliquod poeta Messalae, quod nisi conseripsisset, studium poeticum male emisisset. requιeseere Musas explicuit, ut par fuit, Iacobus ad Properi. p. 16 . Autinam mihi concessum sit, ut mores meos deponam et Musas requiescant. Ceterum in quae habet R. et vf. seq. leniter eum A. de quarum vocum confusione inpHmis docte egit Santenius ad Terent. Maur. p. 248. sq. Sed leviter iure suo retinetur. Etenim in universum ara pomtica opponitur studio philosophiae, et quum ex Vs. 20. sciamus, Poetam nostrum maxime elegis conseribendis indulsisse, Ieuiter prae omnibus aliis est vox huic loco aptissima, utpote quum elegi proprie dicantur leves; v. Santen. ad Terent. Mauri p. 318. Vult igitur poeta hoe carmen heroicum omnibus lusibus suis poeticis, blando mori, finem imponere, et quum elegiae potissimum se dedisset, hanc non tecte commemorat. Denique morem etiam mutare nolui, qui h. l. do studio ditatur, ut apud Horatium Od. I. 1O, 4. more palaestrae, quae verba illustrahit Gron rius diatr. Stata T. I. p. 254. M. Hand. J12. In vett. pdd., etiam in Aldina, tantum: Quodsi mirifletim gentis omnes legitur. Mirifleum secIis eadem vet. edit. apud Mensem l. e. Nee aliter Mail. Qui carmen hoc a diversia doctis hominibus interpolatum, interpolationes autem in margine, obscuro interdum et parum elaborato litterarum ductu adscriptas meminerit, is intelliget, quam fatale in Iotas his a librario, qui novum inde exemplum petebat, depravationes inserri Potuere, quaa nullus alius Codex sanare potest. In h. l. tamen laeunam fieriores grammatici suo quisque more supplere, et alii alia in margine novare et veram variare tentarunt. Itaque utrumque versum 12 et 13 esso
274쪽
delendum celaseo, tamquam inepta pericula grammaticae manus In versu seu vetere, qui exciderat, supplendo seu novo procudendo. Scaliger tamen refinxit: Quodsi maiorum , Valeri , genus omne tuorum I risee s etia modo sit proferre libido , h. e. si esset mihi libido mandare seclis et memoriae aeternae genus Valeriorum, ex quo Messalarum familia, non ego te acciperem hoc munere, sed longe excellentiore carmine. Ipse lamen Scaliger suae coniecturae non satis confiditi Barthius minus docte finxit: Quod si versseum proferre volunt genus omnis uiri um feelirmodo sit tibi uelle libido. Turnebus Advers. XXVIII, 25 valet gentis omne Miriseum aerii corrigit, de sensu verborum idoneo parum sollicitus. Pomponius Sabinus ita interpretatur vulgatam, ut acumen viri non assequar et isomnes, supple, tradere suadent. Si omnes suadent, ut scribam sephilosophiam, et tu etiam id vis et ego paterer scribere, non venerarer
te munere Ciris, sed carmine philosophico. ' Si quis alius in Ciri Iocus, certe hic ingentes Viris DD. ut nuper etiam Bothio in Virgilio Virgiliano p. 38. dubitationes movit, quibus Heγnius ita responderi posse putabat, ut laedam interpolationem statueremus, in quo tamen Virum Egregium sententia sesellit. Locus non est interpolatus sed corruptus, id quod tam codicum lectiones significant. Quum enim hucusque in edd. ita
Prostaret tQuod si miriseum proferre valent genus omnes riseum feeli, modo sit tibi uelle libido, vel ba proferre valent absunt a R. Heimst. Ed. Pr. Ald. 1517. in cod. A. legitur perferre valento unde non interpolationis sed glossematis magna
suspicio oritur. Duo igitur illa vorba omittenda sunt, et aliis, quorum origin9m insta demonstrare conabimur, additamentis omissis, versum a poeta nostro ita prolatum esse putamus:
Quod si- miriseum modo sit tibi ueste libido 1
Si me iam etc. Iam librarius aliquis ad miriscum explicandum illa verba spuria adscripserat, quae alter quispiam per errorem consuetum orationi intexuit, unde versus immanis hic ortus est:
Quodsi miriseum proferre valent, modo sit tibi velle libido. Tertius homo male sedulus tantum abfuit ut glossema suboleret, ut lacunam quam ita sere deprehendisse sibi visus est, Quodsi miriseum proferre valent
- - - - modo sit tibi ueste libido, pro suo captu expleret, unde egregios versiculos, quos nune legimus, Pr cudit. Quodsi vero quaerimus, quis sit sensus vertis ni iam restitui rum , Primum tenendum est, voces miri tim - libido parentnetice esse
intelligendas, quibus parenthesibus poetam nostrum valde delectatum fuisse multi per exordium potissimum loci arguunt, easque adhortationem quasi continere, qua se poeta ad magna audenda comiγellat. Miriseum de omni praeclaro dicitur, et sententia a quodsi incipiens per parentlimin
275쪽
primum Intempta, denuo per coniunctionem n resumitur, quam figuram Graece ἐπανάληψιν dicunti Paridum animi se finiri poeta et eo tantem, num quando Sapientia se in summa arce ait constitutum 3 iam vero, panget, ait, me Sapientia, dummodo velim mirifieum velle. Secundam vero personam adhibuit, qua oratio sit gravior et vividior. Valde quidem dubius haereo, num emendatio mea plausum Virorum DD. latura sit, quae nimiae audaciae crimen vix essagere posse videatur. Attamen hoe eerte de monstrasse mihi videor, locum esse malis additamentia oneratum, et restat si mra modo dicta pauess illustranda, ut tantum de ea dicam, quae vera
tur in particulis .hypotheticis, ut iam apud Graecos εἰ ita geminatum Invenitur Xenoph. Anab. III. 2. 35. . De Latinis v. infra 129- 131. nisi Mylla - si non inhiasset Oeel Iis, 2ω - 43. Viro Aen. V. 397. Si mihi, quae quondam μααι - - σι nrum foret illa iuuentas, LIτ. III. 19. Hquia vobis humillimus homo de uestra plebe si quis ex his. Alias aliarum particularum resumtiones collegerunt Spolinius ad Isocrati Panegyr. p. 47. WHlauerus ad AeschyL Agam. 1617. Cortius ad Cic. Fam. XV. 10. p. 797. Matthiae ad Ge. Episti selecti p. 47. Bergiuannus in Nova Bibl. Crit. IV. p. 186. Ram horn. Gri Lati p. 702. - Ηeinrictius in Bibliotheca Gotting. liter. et art. vett. X. p. 44. eoni. Modia mirimum
proferre valent opus omnes hoc sensur -Quodsi magnum opus proferre licet, modo Volueria, equidem te magno carmine venerarer. Procedere debebat oratio ex vulgi morer modsi mirificum proferro valent opus omnes, quibus tantum sibido est cet. Sed invertit auctor structuram ad varia dam orationem. Corollarii loco quari adiiciam, Naaium in programmato aliquo Bonnensi a. 1826. edito Hunium erroris in Pomponii Sabini verbis Intelligendis commissi recte arguere dentem: AHis verbis tradere suadent Pomponius supplendum esse versum conii essisti, qui vulgo mancus est, ut desint duo pedes. -J13. aree Aldina dedit. Vett. edd. arte, idque Caldefin. et Aseens. interpretantur; pronum est in pangeret, quod tamen non male est dictum pro figeret, eductum collocaret, suspicari panderet, ut reliqua consentanea sint, geribendum: Si mihi iam summam Sapientia panderet arem. I dit quoque in hoc FHaemann. et Iacobs; nisi quod hic Eummua arees adsessest cum Greene. Hei . coni. Si mea vel mihi tam summam Sapientia tangeret arrem. Na. Hetast. Si mea iam eummas S. P. artes. Melius Basil. remmas arces, quod fimi . Probat, recte. 14. quae in 'R. Hetast. M. Pr.J vetti edd., etiam in Ald. 1517. ει in Mail., incidit. hereditas eleganter seu ut simpliester sint Mηρουχοι, seu proprie respectu Meratis. Parum caute Paullua Leopard. ap. Loensem Epipha Il. VIII, 23 haeresibus emendabat. Heius. Quatuor antiquis herontia addita eonsors, vel heroisin, ut quatuor philosophiae ipsius partes designeti Martian. Capesta lib. VI, p. 189 Tantorum qui philosophiae heroum matrem non agnoseia. Patient ια, R. artes, R. M. Pr. arte, A. Miror vero Hunium Hes io et Iacobsio obsequentem praeserre potuisse summas arees, quod Imi ius in cod. Basil. invrivsse tralatus fuerat,
276쪽
quamquam ibi non legitur, sed est summa - artes, plane ut in M. Pr. Nam inepte tantum ipsa Sapientia quatuor haeredibus consors data dici
posset, et omnino patet, vim orationis non inesse in Sapientia sed in areesivo eolia vs. 8. . Difficultatem Interpretibus movit vox consors , cuius significationem explicare noluerunt. Atque haud quidem sum ignarus , n vam me ingredi interpretandi viam; videtur tamen unica esse, qua tuto incedere possis. Consors se. retinet hic propriam sortis significationem, quae de provincia, atque tum in universum do possessione dicitur. Quatuor enim illi philosophi hunc collem tanquam suum, sibi ab ipsis Diis ut dominis traditum oceuparunt, atque quia illi quatuor si collem una po
sederunt, poeta eum tonsortem, l. e. iunctam sortem, dominium iis commune dixit; neque recusabo, si quis substantivum agnoverit, simile commilitis, quamquam equidem in adiectivum tuendum magis inclinem. Pro pangeret Maheseidus edidit poneret. J15. errorem, A. - longe lateque, de hac horum adverbiorum consecutione v. Heindors ad Cic. N. D. I. 20. S. 54. et II. 15. g. 40. J16. ' Divisere , Ηelmst. possim , R. Ald. 1517. quod Hei ius et Io. Schraderus probant. possum , Helmst. Ed. Pr.J17. munere vili coni. Io. Schrader. I' Multum a vero aberraret, qui aliquid in hoc versu corrigere vellet; etenim munere tali per contemptum dicitur, ut infra Vs. 521. talem puellam, i. e. tam imp am. Vide Drahenb. ad Sil. VIII. 112. Matthiae ad Cic. Manil. S. 14. Ita quantum pro quantillo ap. Tacit. Annal. IV. 7. Bum. ad Lucan. III. 392. neque dubito quin tantum ap. Gell. F. A. I. 3. eadem ratione sit capiendum, cuius immemor sui in Iahnii Annal. Philol. I. p. 137. De Graecorum usu in τοιουτος, τηλικουτος, ουτως egit, qui perpetuum sui desiderium movet, Summus Wolfius ad Demosui. Leptin. p. 258. J19. Ueest; sorte libeat. Γ' ludere de rebus poeticis modeste dies
constat; v. Culicis us. 1. Sequentem versum egregie illustrant quae docte congessit Santenius ad Terent. Maur. p. 317. Quum autem gracilis versus pariter ae mollia pes de uno pentametro dicantur, intelligitur mollipede non ita iungendum esse cum claudere, ut hoc sit i. q. finire, quia tum gracilem vergum Vix aliter quam de heroico interpretari posses, quod quo minus fiat, usus loquendi prohibet, sed elavdere vergum simpliciter pro fingere, componere dicitur, ut non sit finire, sed includere. Sic Horat. Sat. I. 10, 59. pedibus quid elaudere senis, II. 1, 28. me pedibus delaetae elaudere verba. Cic. Orat. 68. g. 229. qui non elaudunt numeris sententias. Pentameter igitur gracilia propter argumentum ut tener , mouis propter metrum dicitur. J20. Γ' Bothius in Virgilio Virgiliano p. 38. mavult magna, quibus
respondeant non magna exordia Vs. 46. ut prius legebatur. Alioquin etiam, addit, nescias, quid peplo intexere cogitet poeta. Probe vero a tendendum est ad us. 38. magnis ehartis, neque etiam dubitari potest,
quid intexere voluerit poeta; V. 6. M. D. I
277쪽
21. ' Erechtheis, M. Pe. eri thera, R. minuti e taleis, A. Ald. 1517. I
22. dona vett. edd. ante Ald. eum ma. Basil. Dona, A. Ed. PriSed vota tuentur R. Hellarat. Ald. 1517. ID. Turdaque haud dubie legendum, ut iam a Gubmanno editum videor non ue. ' Ante Taubmannum ita iam legebatur in Ald. 1517. C pulam disiunctivam retinent R. A. Ed. Pr. Tardane, Hellarat.J Quinquatria vett. edd. , quod doctius esse voeabulum videri potest, et improprio de Panathenaeis dictum. in erui in Aldina 1517. et Ascenaianae intui runt. Praeterea eandem lectionem exhibent R. Helaist. Ed. Pri quam recepi, quum hic non Romanum sestum Quinquatruum, sed Atticum Pan thenaeoriam quinquennalium describatur. Notatu etiam dignum est, quanquennia et lustra a poetis Latinis semper eoniungi. V. Markland. ad Stat. V. 3, 231. p. 399. ed. m. addito Tacito Annal. XVI. 2. J24. eonerebruit, R. A. Ed. Pr. eo rebuit, Helmst. Ald. 1517. V. Se eideri Grammati Lati Vol. I. p. 473. Ceterum de chronologicis, quas hie versus movet, dubitationibus vix unquam certo ludicari poterit, nisi sorte viatores recentiores ventorum rationem, qui solstitio aestivo in A, sea fiant, aemissus deseripserint. De tempore, quo Panathenaea tam minora quam maiora de quibus hic sermo est acta suerint, docte exposuit Boeckhius de oe nom. Atti II. p. 165. sq. cuius disputationi hic potissimum addi meretur locus Scholior. ad Platon. p. 143. ed. Ru h. ex quo haud medioeris lux nostro loco assundatur: καὶ ταυτα μὲν ταγά- Π Φαθήναις εἰς ἄστυ, λιατομβαιωνος μηνις τρίτη ἀπιον- τος, ἐν οἷς πέπλος τις ἀνήγετο Ty , καθ ' ον ἐδείκνυτο ἡ κατατων Γιγάντων ταυτης τε καὶ mi τῶν πλυμπίων Hκη θεων. τὰ δὲ μικρα Παναθήναια κ-ὰ τδν Πειραιω ἐτέλουν, ἐν οἷς καὶ ἄλλος άνειτο πῆ , καθ' ον ην uim τους . ναίους τροφοιους oντας αυτῆς νικῶπιας τον πρὸς 'Ατλαντίνοος πόλεμον. Wakefiel dua coni. aurem J25. Legebatur L in R. A. Heimst. Ald. 1517.J eurrum. Superior ve sus 24 ad declarandum tempus Panathenaeoriam habendorum spectabat. Cum non appareat, cuius rei cursus intelligi possit, nee ad navigationem, ad quam Turnebus XXVIII, 25 versum refert, qui equam aliud nos ducatrvitium subodorari in promtu est, ut eurrum legamus; et iam Barthi emendavit, Tai manno probante et iam est in Ed. Pr.I. Navia Panathenaeis ad Palladis templum ducta machinis agi debuit, peplo tamen pro velo expanso, quod adeo Zephyrum excipiebat, vid. Noti ad v. 20. Na- vim per currum declarari, idem Barthius docuit et v. e. apud Catuli. LXIV, 9, 10, ubi vid. In wp. Ex Iulio Pomponio exsculpere aliquis possit lecti nem grauidam p. p. morim. Sed Iusus is esset, non emendauor lectio.
peruexit, A. ponde, RJ26. illa dies Ald. ' illa, R. Ald. 1617. quod recepi, quum vulgo legatur ille. CD. Luestii Aetna 635. ed. Iacob. eoll. Garet. apud Orell ad Cie. mane. 41. p. 231. b. Selineidem in Gn Lati T. H. P. I. p. 351.
278쪽
27. i' talem qui, R. Vulgo qui talem. J28. ' Ergo p ad hanc particulam explicandam inserviunt ea quae dixit Lachmannus ad Properi. IV. 2, 29. P. 237. ,,Sed in nostro loco ergo haud dubie ita positum est, ut et alibi saepissime, cum id, de quo
dictum iam est, uberius exponituri leaentur, R. quod fortasse non temere est reiiciendum. Quidni enim, cum stridere et strid9e, sti ree et DIggre sim. dicantur V. Forbiger. ad Lucreti V. 1093. , verbum texere etiam utramque coniugationem sequi possit 3 - in ordine, i. e. iusto o
dine, Virgilianum est; v. Eclog. VII. 20. Aen. VIII. 629. Qimparari possit in tempore, et in lam. J29. pepila. Sic iam M. Ven. 1484 et aliae cum Aldina. Male aliae
veti. edd. templa.M. e eo. At Ald. guem. Sie et vetus editio apud Loensem Epiphyll. VIII, 23. ' eoeeo iam habet Ed. Pri cui proxime accedit Helaiisti in quosvit mrm. Codd. R. et A. prae se serunt aseeo, quod non minus veri u stigium continet. In Ald. 1517. et vet. editi ap. Mensem Epiphril. VIII. 23. legitur suem, unde Hei ius ad Claudian. Rufin. I. 207. coniecit Deo.J31. deiectus Aldina 1517. emendatum dediti deleetus vere edd. 'et M. Pr.J cum codd. Π R. A. Heimst J deletus Mens. ibid., quod placere non debebat Drahenborchio ad Silium IX, 39. irara - fulmine coni. FGemann., quod sane et ipsum dici posset; sed hoc est variare, non emendare. aurata cuspide poeta dixit respectu texturae coloribus variatae. ' Typhon, R. tipho, A. thipho, Helmsti Typho, Ed. Pr. Ald. 1517. et edd. recentiores omnes. Sed v. Schneideri Gr. Lati Vol. II. P. I. p. 276.J32. Qui superum coni. Hei . eonsternans M. Flor. Vetus apud Barth. Advers. X, 12. ' Osseis, R. A. Ceterum e sternens quo modo sit ac piendum, nemo docuit. Nam quum sit consternere i. q. Contegere, aether tamen l. e. superior aeris pars eo terni proprie nequit, quia saxa in Rethere non manent, sed iacta semper relabuntur. Hinc apparet, poetam
modo hane huius verbi notionem sibi vindicasse, quae est, frequenter aliquid iacere, ita ut non tam essectus quam conatus respiciatur. J34. solenne edd. nommilae. in abest Ald. Edebatur solemni in Φ., quam praepositionem omisi cum R. Heimst. Ald. 1517. quamquam eam retinent A. Ed. Pri et similis locus apud Val. Haec. V. 25. supremo in tempore. J35. ' velim, R. At vide us. 17. 40. - ritu, hae voce mirum quantum desectatur auctor Ciris; vs. 126. 388. J36. ' purpureus Sol dicitur ut lux et dies ap. Ovid. Fast. III. 518.-LAInae sidera, illustratur per Severum ap. Charis. I. p. 66. Pulsch. ignea nam eoela ducebat sidera Phoebe, et eandida Luna invenitur ap. Virgil. Aen. VII. 8. Illud vero audacter dicitur, quod sidera pulsant, quamquam defendetur poeta, si magis de ipsa Luna quam de sidere cogitamus, et tritae illius locutionis terram pede pellere meminimus.J37. bigis. Ita video primum editum in Ald. 1517. At veteres edd., ut
279쪽
n. 1484 et aliae, cum ms. Basil. signis, perperam. Barthius ex vetied. sua Loens. VIu Epiphγll. 24 laudat pr. edit. mmis, et inde coni. mulis. Nihil est facile tam absurdum, quod non Critico in mentem venerit. Γ' bigis reete legitur in R. Heliust., simia in A. Ed. Pr. Nigae autem hie Lunae eaeruleae tribuuntur eadem ratione, qua infra us. 214. umbrae eaeruleae dicuntur, ubi V. Ηe nium. Res nocturnae appellari poκsunt eaeruleae, quod veriis et naturalis earum color dignosci nequit. Fatendum tamen est . utrumque versum habere quo ossendat, et novitium aliquem poetam indicare, qui in adhibendis quibusdam verbis, quibus magis quam par est delectatur, non nimis est cautus. Compararunt V V. DD. ὀφρυς κυανέας apud Hom. Il. α. 528. ubi v. Seholia Veneta. orbis est coelum, ut ap. Virg. Aen. III. 512. Nudum orbem medium nox horisaeis subibat, et plenius ibidem VIII. 97. Sol medium meli eo renderat igneus orbem. J38. ' uerum, R. Meditabatur sine dubio poeta carmen simile L cretiam. J39. Aeetemum Sophiae Mens. l. c. e veti edit. ; malim et legere. IIeinsius em. Aeterno vel interes, quod non eapio. Sophiae eoniunctum, Hunius recte explieuit perr eonιunetum nomina Sophiae. V. Waleh. ad Taciti Agricol. p. 201. et quem hic laudavit Heusinger. ad Cic. Oss. I. 22, 7. - Pro periis unus A. habet tartis. Seneetus ste larum non minua commode dici potest . ac dies senex ap. Plaut. Stich. V. I, 8. Pro tuum in R. est treum, in A. tuae. J41. artes de philosophia recta Into retatus est Hunius. Sic et Cicero m. III. 2. Sed tamen iam puer inses debet his artibus, quas si, dum est tener, eombiberit, ad maiora veniet paratior. - Naseimur, nos convertimus, nos aptamus, quo sensu stlias sere modo partiesp. praeteri Invenitur. Gmnov. observ. IV. 17. p. 277. M. Daventri J42. s. ne primum et t. Heins. Iuno primum , vel primo, hoc. ' robore ad nervos trahendum. Nam quum in universum robur et Ing nIo tribui constet inalch. ad Tae. Agric. P. 152. , tum saepe inter se eoniunguntur nervi et robur, ut Cie. Fama VI. 1. quantum an euitiaque amo M oris est atque nervorum. Omne autem hominum robur In nervis inest, unde mos credetissimus, poplites secandi. V. Bottiger mytho- Ione T. I. p. 229. Firmare robore nihil esset, quia nondum robustua est poeta, sed ne i robore teneri apta dici possunt. Ceterum cum h. l. eo serre poteris doctam Benileii adnotationem ad virat. Od. III. 24, 54. J43. ' mee tamen interea - Aeeipe dona, sumta haec ex Catuli. Cl. 7. sq. ut ea e e d. emendavi, quibus iam accedit editio Parmensis. possimus, A. Ipsa vero verba guae possumus habent quo offendant. Nam neque e prioribus neque e sequentibus verbis infinitivus repeti potest, quem iuste iis coniungas. Nemo enim ex verbo aeripiendi notionem dandi supplere audebit, neque ulla alia via patet, nisi ut verbum exigere ex exegimus ἀπὁ κοινου sumamus. Ramshori . Gr. Lat. p. 683. Non gine causa autem poeta illud ipsum urget se posse earmen de Ciri exigere,
280쪽
quia carmen philosophicum scribere non potest. Adde Epimetrum. Zeugma rudimenta et annos exigere minus sortasse offendet, quam qualia inveniuntur ap. Val. Flace. II. 286. quam navem Ionginqua dies Solibus, et tanta urebat luna pruinis, quamquam hoc etiam minus audax videbitur
ei qui scit, uri de frigore subinde dies. J44. et iuvenes exegimus annos Ald. 1517. Sicque ms. Ηetasti, pr bat Burm ad Sammonic., renuente Io. Schradero Emendati. pag. 45.
' Totus vf. abest a R. J45. ' multo Migilata labore, v. Barth. ad Stal. Theb. XII. 811. Weichert. de Cinna II. p. 9. - . eripe, v. Markland. ad Stat. Silv. V. 3, 45. p. 376. ed. Dr. J46. promissa edd. Vett., ut Ven. 1484. Emendatius praemissa dedit Aldina. permissa in. Baail. ' Legebatur hucusque: Et praemissa tuis Non magna exordia rebus, quod iam in Ed. Ρr. Iegitur, nisi quod ibi stpromissa, mutatum primum in Ald. 1517. Codices vero R. Hesmst. Promissa atque diu iam tandem. . . . , A. Et promissa tuis non multum
exordia rebus. Indo restitui quod iam legitur. Videamus primum de constructione, quae sic procedit r Accipe dona multum meo labore ololata atque diu promissa, iam tandem exordia rebus. Cur dona sua diu promissa dicat, ipse exponit poeta us. 9. Iam tandem est plane Virgilianum Aen. VI. 61. . Diu et iam tandem bene sibi opponuntur v. Horat. Tu seli. de partie. L. L. p. 185, 5. Exordia rebus epexegesis est vocis dona, ut ea sint exordia sive prooemia, praeludia, atque iam restat una Vox rebus, quas cum Hernio de Μessalae rebus gestis vel potius gerendis intelligo. Tuis autem eo magis omitti potuit, quod praecedit imperativus; e . Walch. ad Taciti Agric. p. 427. J47. Impia - extemiit amplis. Vitium in extremis latens non dismelle est deprehendere. Nam amplis importunum est de prodigiis, et exterruit suspectum fit propter sequens .iderit et superuolitaverit. Latens in eo exterrita statim occurrit, idque vidit Io. Schrader. Emendati. p. 56. explens reliqua: prodigiis - exterrita amoris S IIa novos avium - derit; ut suerit Scrilao amor prodigiosus et portenti similis. Nec tamen ad cetera bene se habet hoc: Scyllam exterritam amore in avem fuisse mutatam. Scaliger emendavit prodigiis - exereita amoris; sicque iam in
marg. edd. exercuit. Helias. coni. exeretis diris vel miris. Bonum vocabulum, exereeri curis, amore, sed prodigiis magis exterremur, quam exe
cemur. Natta itaque: prodigiis - exterrita , prodigio formae mutatae. Omnino dubito an, qui aequuntur, versus 47 - 99 ab eodem poeta sint, qui earmilus auctor sulti Produnt enim Scholasticum aliquem serioris temporis inepta quoque doctrinae copia intempestive illata. ' Pro prodianis R. habet prodigus, pro exterruit, quod in Helmst. Ed. Ρα Ald. 1517. retinetur, terruit, A. vero exercuit. Et Sehradero adstipulor, legendum esse exterrita amoris, ut prodigia amoris dicantur pro amore prodigioso. v. Vecliner. Hellenol. p. 516 - 523. Munckerus ad Fulgenti II. 5. p. 73. a. exterrita autem magis ad prodigia quam ad amorem reseratur. Hunium