Pvblivs Virgilivs Maro

291쪽

75. multa. ImIns. ariolatur, immerito. Γ' mueret, R. pinguinem, A. Sanguis autem non simpliciter pro veneno magico dictus est, verum Inveniuntur vestigia, in incantationibus etiam sanguinem adhibitum fuisse. Sic narrat Taestus Annal. II. 69. In aedibus Pisonis, qui Germanicum i canta e dicebatur, repertas suisse relivias humanorum eorporum erutas, ad quem locum Lipsius laudavit verba Appuleii Miles. III. p. 206. ed. Oud. huc maxime facientiat hie narra et digiti, illio earnosi elavi pendentium , alibi trucidatorum servatus cruor, et extorta dentibus ferarum trunca ealearia. Sanguini humano fortasse inde monstrifiea vis in universum tribui potuit, quod superstitio veterum de mensibus mulierum per- mira commenta suerat v. Plin. H. Ν. VII. 15. s. 13. XXVIII. I. a. 23. , qui sane ad rem magicam sunt adhibiti; cis. Lue Phars. VI. 669. ex probabili interpretations Hensi eri in Geschichte der Lustseuche I. p. 206. Neminerint etiam lectores, quae de sanguine taurino sunt tradita; vid. Ηeidekamp. In Seobodii tabulario philololao et paedagogices, Ann. I. sese. 2. p. 376 - 378. De sanguine viperino maxime cogitavit minHehius in Biblioth. Gotting. liter. et art. vett. X. p. 45. coss. Horati Od. I. 8, 9. Epod. III. 6. sqq. Ovid. Pont. IV. 7, 36. J76. prohibent, R. eonvineeret, A. Dineerit, Hetast.J77. apoliaret. Ald. 1517. popularet; docte no vere. lim. Hetast. corrupte promitaret descripserat; recentior manus proearet. popularet, etiam in R. quod recepi, quum doctrina et disseultato quadam prae illo quod hucusque legebatur voliaret nimis commendaretur. Et de hominibus primum populare dici posse, docet Propere. IV. 17, 29. M. Iae. me olim ignaros luetus populauit Achisos. Ablativus autem Daestu alteri lectioni originem dedisse videtur, quum librarii illum ita a populare pendere putarent, quasi haec vox pro spoliare dicta esset, unde iam miram sane constructionem haud concoquentes emendationem, si diis placet, suam intulerunt. Sed Daestu simpliciter est ablativus instrumenti. Ut enim milites ferro aliquam regionem populantur, ita meretrix quaratu i. e. suo opere ilis Gewerbo cupidos amanto populabat, perdebat. Quaratum pro ratione pecuniae quaerendae proprie dici constat; ita Plaut. Capt. I. 2, 26. Aegre rat mihi hune facere Paratum eureerarium. Terent. Eun. H. 2,22. Imperaui egomet mihi omnis assentarie is quaretua nunc mi multo uberrimus. Ceterum eupidua simpliciter Pro amore e. dici. docet Virgil. Aen. VIII. 165. et maxime hue tacit locus Ovid. Heroid. III. 26. I ntine et evadι nomen amantis habe. J78. Pristibus et e , h. belluis marinis, emendare in promin esti I ' L gebaturi maribus et eanibus rabidis uallata repente, . Sed quum in R. legatur Haeibus et eani aDe malis, quod confirmat Heltasti eani a quae malia, insta vero in R. A. Heimst. Ed. Pr. sit repente est, nullus dubitavi versum ut nunc legitur restituere. Ilinc vallata mi pendet ab Seu vero M. 76., ita ut M. 79. novam periodum incipiat ut protasia eius apodoseos, quae aequitur va. 82. et Vs. 80. 81. parenthetice sumenda sint, quod adeo suadet interpungendi ratione codex R. v. infra. Talibus vero

292쪽

parentlimibus durioribus non abstinere poetam nostram, docent vM. 5 - 8. 22 - 33. 71 - 75. et omnis hic locus, qui, si accurate inspicitur a us. 65. usque ad M. magnam parenthesin efficit. De et-que Catal. Artis.

p. 62, 1. de et voci suae postposito inprimis Horati Sat. I. 8, 39. Iulius et fragilis Pediatia furque Vorantis, eoll. Drahenb. ad Liv. XXIX. 12, 5.J79. Terribiles alii ap. Loensem l. e. ἔ idem emendat: circumque via dena. Mox vulgo vidit sibi. Ns. Heimsti cireum vidit se, nee male. Heii . coni. videt subsistere vel uidet se existere formis. ' se, ita et R.

Sed sibi A. M. Pr. Ald. 1517.J80. ' quotiens , R. A. Heimst. Vulgo quoties. His verbis similia de

Io in vaccam mutata habet Valer. Flacc. IV. 380. Verbere eandentes quotiens exhorruit armos. Vulgo in nostro Ioco post artus signo Interrogandi interpungebatur, nullam interpunctionem recte agnoscente codice R. Areus, Ed. Pr.J81. pertimuisse latratus edd. vett. ante Aldum 1517. Inscite. ' Ipsa suos, quotiens, ita scripsi e R. Vulgo Ipsa reos quoties. Quotians etiam hoc loco Helmst. - pertimuit , R. A. I eluisti pertimuisse, M. Pr.J82. Ausa quoque Taubm. edit., nescio unde. quod et mavult Hei . M. Edictum vetti edd. nonnullae. Edictam ms. Basit. Tum notorum emendabat Barthius, ut essent noti, amatores, qui cum Sulla consueverant: quorum poena sint praemia, quaestus decimae. Sed vid. Not. avertere praedam coni. Heins. dictam Veneri illustrat ex Petron. e. 132 extr. , ubi em. Ipse pater Veneri dictis Epicurus in hortis Iussit. Qui sequitur locus vix a primo interpolationis auctore prosectus est. praedam Vel partem etiam Io. Schrader. eoni. ' In hoc versu nulla in subsidiis meis eriticis varietas lectionis invenitur, nisi quod Ed. Pr. habet Edictam, et

Helmst. notorum. Quod ad verborum explicationem attinet, ex toto nexu apparet, sensum esset Sulla meretrix ausa fuerat Venerem pecunia vota defraudare. Iam vero Interpp. recte senserunt, vulgarem verborum lectionem

varias obiicere difficultates, et Scaliger, cuius prior explicatio unice probanda est an quod noluit persolvere decumas quaestus sui, qua OV rat Veneri , suspicatur legi posse avertere. Tum vero restat mirum illud poena rotorum Veneri dieta, quod explicare Ηeynius frustra sudat. Mihi logendum videturr Et dictam Veneri uoto INTERvertere poenam. Peeuniam intervertere et similia dici comprobant Gronov. obss. IV. 5. p. 73. et Gesneriis in thes. L. L. Poena Veneri ooto dicta est id quod poena promissa Nam ut disere simpliciter pro promittere invenitur Terent. Heaut. V. I, 64. 69. Sallust. Hist. II. 14. M. Gerlach. Cicero pro Flacco M. coli. Heusing. ad Cic. Ois. I. 10, 6. , et votis noeare haud semel legitur Virgil. Georg. I. 157. Properi. I. 10, 4. ut et exposeres votis apud Virg. Aen. III. 261. et expetere voto ap. Curi. III. 8, 19. sic voto aliquid alietii diaere excusationem habet. Et nonne haec significatio

ipso versu sequenti confirmatur Poena vero iam a Scaliger o recte est declaratar is ποινην more Graecorum, debitam mercedem. Meretrices

293쪽

autem pecuniam quandam Veneri dedisse Meet Boetistius ad Pind. Vol. II. P. II. p. 611.J84. 85. Quam modo m. Ald. 1517. At Sc liger ad Chronte. Euseb.

Quae malu- ixerat, unde Gubm. recepit: quod paerum placet, nee m os Hetasii: mole- quod - Vixerat, vel Vixit parque animo, vel aequa ea ferarum. Lenior medicina essest Quam, mala quod Struxerat, tum pro atque malim: ipsa animo m. iuvenum usque M. vet. apud Loensem Epiphyll. VIII, 25. Nox agitata unde in Heinflanam et alias vulgatas venerit, ignoror ubique editur iactata. Maliger interpretatur e cie 'ρι-δως ἐκμανεῖσα. Barthius Advers. XXIII, 9 iaetata erat pro iactavit, dictum esse vult, qua auctoritate vel analogia, non intelligo. ' cateruas, A. In hoc versu, qui legebatur .am, mala - quod saepta, mire hallucinantur V V. DD. reserentes pronomen quam ad Myllam, cum totus orationia nexus, quia pronomini relativo hic locus minime concedi potest, et verbum dixerat a poeta repetitionibus gaudente non sine vi aliqua est dictum, ostendant illud potius ad poenam pertinere. At, inquiunt, tum manca est structura accusauri eum infinitivo in va. 86. ubi infamem fuisse ad quam pertineat. QuasI non saepissime pronomen eum vel eam hac in constructione omittatur, ubi accentu illud caret, ut nostro in loco, ubi meretria adeo gravia est vox, ut illo pronomine facile carere possimus v. Ramshora. GL Lat. p. 432, 2. . His igitur tam musia vide dum est, qua ratione orationi suam elegantiam reddere possimus, quod fecisse nobis videmur restituendo eo aepta. Non sum quidem ne us

dendorpium ad Appul. Metam. p. 119. e saeptus rectius de locis quam de hominibus usurpatum dixisse. Sed ut ineptus de hominibus non a mei legitur Virgil. Aen. I. 439. IX. 783. L . I. 28. , ita et eo aeptus serri poterit, praesertim quum consideraveris, omnino hae voce rarius tam tum scriptorea usos fuisse Cic. Senecti 16. .J86. tala merito remore Culaesi et, Taubmanno monente, Paulli quoque Leopardi Emendati. X, 24 emendatio est apud Maligeriun, pro librorum lectionet tali meritorum more; quam ipse Soliger non improbare videtur, dum recte interpretaturi quod ita se In iuvenes gessisset, quod iis de ita promerita esset. I ' Honius Gniecturam Cularii, quam Corthagad Lucan. IV. 813. denuo protulerat, receperat; sed quum omnes codd. et edd. anu. meritorum more retineant, hoc relicere nolui.J87. Palaepaphiae vel Palepaphiae quod ad Palaepaphon Cypri res rebant interpretes et Pactyrrus vel Pactinua vett. edd. cum eodd. Quod nune habemus, ex Iani Parrhasii emendatione prosectum est, quam ad Claudiani R. Proserp. sub fin. testatur. a. sup. ad v. 65. 66. Receptam eam Iam video in Aldina 1517, quam semper intelligi in his earminibus volumus, quotlea Aldin m excitamus. De Palaephatia voee dubitari vix Potest; papyrua eommoda quidem lectio, defensa quoque a Sehouo Noti in Procli Chrestomath. p. 22, nec tamen dictu facile, quomodo ea in P ehyrina abire potueriti Scaliger eo nomine poema seu opus μυθολογικὸν Palaephati suisse suspieatur, quod de Siciliae sabulosis multa continuerit,

294쪽

eum Pach nus Siciliae promontorium sit. Verum, quod eam suspicionem iuvet vel firmet, nihil occurrit; et monstra corruptelarum similia in vocibus, quae librario notiores esse debebant, quam eae, quas substituit, plura ad manum sunt; et papyrus, charta , frequens est eerto poetarum ge

de miris eorruptelis monet, vere se habet; simile exemplum supra protulisse nobis videmur, ad us. 66. Minus contra probo quae disserit de Palaephato ἀπίστων auctore a poeta nostro dissentiente. Ineptus ille libellus multo est serioris ' originis, quam cui tribui possit aliqua auctoritas, licet ab scriptore uno ex vetustissimis consectus esse dicatur, si quidem

Palaephatus filius Thaliae Musae perhibetur. Apollodorus ap. Schol. Vatic. ad Eurip. Rhes. 346. J88. Vulgata erat et ut quisquis, quod nec Latinum esset; verum et ut quisque est tali de clade loquutus, legendum ex Aldina 1517. et Evet. editione apud Loensem l. c., Ec ms. Heimst. ; tum licebit acciperer Omnia sint, habeant se, ut volunt. Ieiuna tamen haec sunt omnia. Heins.

divinati Quisquid et vel ido est, tali quod quis de clade locutus, Somnia

sunt. ' Ιeiuna haec esse, nemo negabit; inde tamen de corruptela cogitandum esse, non sequitur. Quisquid, R. A. Deinde quisque est, R. Heimst. quisquis, A. Ed. Pr.J89. Scaliger eum Aldina 1517. minus bene iungit: omnia sint potius,

πάντα μαλλον. Tum sunt quod et ms. Basil. et crinι edd. vetti ante Aldinam, ut siti liceat Scyllam noteseere crini, propter capillum patris recisum. ' Iustam interpunctionem tuetur M. Pr. sim metus, Helitasti sunt, A. Ed. Pr. Cyrim, R. Cirim, Helmst. A. Creta, Ed. Pr. Pro primis autem huius versus verbis R. omnia filia exhibet: omne suam, unde so lasse aliquis suspicari postsit, nos iam interpolatam neque veram lectionem habere, quae haec fere suerit: Nisaeam, ut trisγllabe esseratur. Nil tamen immutare volui, cum reliqua subsidia eritica pro lectione vulgata

Pugnent. J90. Atque lieeat notescere , Myllam non esse tinam ex multis puellis, μίαν ἐκ πολλων, non esse ignobilem, ut bene Scaliger explicat, sed scilicet carmine meo inclarescere. Sic si iuvetur oratio, etsi versus fiunt parum politi, non desideres subiectam mox a Scaligero correctionem satis obviam, ut nouisse pro non esse legamus: ut sitr et nosse Scyllam puellam. Laudat idem Theocriteum epigramma: εἷς ἀπὸ των πολλων ἐμμΣυρακοσίων. Duriora dedere Barthius et Taubmannus: Scyllam non esse amplius puellam, sed avem: aut non esse pro suisse, lato esse iunctam, PerperBm. Hei . nunc scire vel eantare coni. ' Sensum verborum unam ex muItis bene perspexit Scaliger, quo eodem iis usus est Cicero Brut. 21. g. 83. 79. g. 274. Oss. I. M. et hinc explicandus locus ap. eundem Ciceron. Brut. 93. g. 320. ubi non erat iungendum quivis unus, sed asyndetos sumendum quivis, unus ea mputo. Nam populus iam Per se

istimatoribus opponitur v. Catuli. X. 97, 9. et unus ex pomis Simpli-

295쪽

eiter homo mediocris dicitur, unde intelligitur, eur quivis sit additum. Prorsus diversa significatione adhibuit hanc enunciationem Horat. Od. III. 11, 33. Una de multis, faee nuptiali dima, periurum fuit in parentem

vIendida mendax, sc. una Ηγpermnestra de multis Danaidibus. - Millam, A. Heimst. Ultam , R. J91. Quare ei. Melius abesset et. Νec habet ms. Helmss. cum Aldina. Quare aequae coni. Heins. ms. Heluisti cantus - cecos. ' Primum enotanda est varietas in utroquo versu. Et in priori quidem A. cum Ed. Ρr. habet quare et quae, EL Pn medietati, R. caecos, Heliust.

eoeos, in sequente vero R. magnam hi cupido, Helmst. magnam hii eupido, A. magna nimis cupidos, Ed. Ρr. magna nimis cupidis, A. Ed. Pritribuisti, R. A. Ed. Ρr. diva. Videmus omnia, quae in scriptura vulgata editori Aldino debita leguntur, codicibus stabiliri, quum divae recte in

Heliust. sit exaratum. Quod autem Heγnius, qui tamen sententiam poeticam paene coactus agnovit, locum non expediebat, causa est haec, quod non satis ad verba tribuistis et nunc age attendebat, omnia ad praesens tempus reserens. Sed illa verba clare ostendunt, poetam eum favorem, quo olim eum carmina cantantem Musae ornaverniat, denuo exposcere. Tempus praeteritum arguunt quoque Versus 93. sqq. et sic ad singula progredi nobis licet. Meditanti est tum quum ego meditabar, certos cantus,

quos A. et Ed. Ρr. defendunt, neque Barthius neque Heynius interpretari sustinuerunt. Sunt quidem de elegis supra Vs. 18 - 20. commemoratis intelligendi, et terti eleganter dicuntur eantus Ain quibus regulae qua dam observantur, ut 1 osman-Peerlkampii in Bibliotheca critica nova

Vol. II. p. 39. verbis utar, qui apposite in hanc rem laudavit Tibull. I. 7,

38. II. 1, 52. tiuos locos minus recte ceperat Santenius ad Terent. Naur. p. 35Ω. sq. Praemia intelligo de lavore, quo Musae poetam prosecutae suerant, et illud cupido non eum Ηeynio cum meditanti mittere iunxerim, verum potius eum praemia, ita ut praemiorum sive eorum a nobis sit supplendum. Divae autem partim sententia partim us. 97. defenditur.J92. mihi eupido, meditanti mittere certos eantvs uναι μονην, ἀοιδήν . Sie iungenda verba. Νec tamen locum satis expedio, qui omnino in Virgiliana vena profluere Vix potuit; adeo invita versus Minerva pr ensi sunt; etsi sententia satis sit poetica. eertos cantus Barthius inte pretatur veros: at parum apte. An ad fiduciam animi speetat vox, in quibus ipse certus auxilii sit cupido non satis appositum videtur. Pra mis ad lavorem ac studium dearum ac Praesentiae beneficium erunt reserenda. In veti. edd. Magnanimis vel magna nimis eupidis hoe et ms.

Basil. tribuisti pr. diva. Quod nunc legimus ex sum primum video in ed. Aldina 1517.93. 94. Multa in his uss. laboranti vid. Not. Forte fuit r qua meastos violaria vel topiaria) postes Munere saepe meo cingunt, ex more religioso, ut conveniant seqq. Νec sacra Musarum alibi facile victimia sunt. Γ' custos, A. Utcunque autem te vertas, locus qui hucusque ita

296쪽

ADNOTATIO CRITICA AD

Iegebatur, quarum castos altaria postes , Hemio recte iudice laborabit; quae ipse Proseri, probari nequeunt. Corruptela latet in voce aliaris, quae, ut paucis rem complectar, foedum est glossema vocis postes. Quum enim librariorum aliqui, postes per altaria explicuisset quamquam ego potius ipsum templum intelligo, coli. Virg. Aen. V. 360. et huc ipsis etiam foribus ducentibus , postea glossema, ut iit, genuinam vocem loco suo movit. At quaenam illa fuit Ex voce inficiunt, quae rem liquidam i nuit, nullus dubito, quin libamina certe non sine probabilitate reposuerim. Libamina h. l. in universum de quoque sacrorum genere dicitur scoli.

Virg. Aen. VI. 246. ; sed quod additur insciunt, de liquido, ut iam dixi,

sacro est cogitandum. Munere meo saepe ita legitur, v. Virg. Georg. I.

7. Ovid. Met. VIII. 5M. VII. 93. - foribusque, R. taeenti, α Matinthi, A. Meineti, Helmst. Deponunt 'res Heγnius recte explicuiti Sic Properi. I. 13, 17. Et evere optatis animam deponere verbis. - relatis, RI95. Iterum hic mutavi distinctionem; erat enim expressum 1. h. Deponunt forest aut s. Sed melior, puto, ordo verborum: et Deponunt suos sores in foribus aut hyaeinthi aut narcissus - aut troeus - varsaque liminibus foret rosa. Fores templi sertis ac corollis se ornare ait. Deponunt sores ornate pro deflorescunt, μαραίνονται, quatenus suspenaae corollae prostant. Dependent ms. Basil. 'minimeJ sicque coni. Belas. et Ιo. Selirader. Emendati. p. 57. 96. ' ealea, R. ealta, Helmsti A. Intelliguntur coronae, in quibus lilia modo croco modo caltha inserta variantur, ut flores hoc se o dine excipiant: lilium, crocus, lilium, caltha, I. crocus, i. ealtha. Wheseidus eoni. Aut croetis, aut fuma eoniungent.J97. limibus, A. luminibus, M. Pr. agite, R. dive, A. Douge divae v. Rufinian. de sestematis lexeos M. p. 252. c. n. Ruhnh. et quos praeterea largiter enumerant Melcheri. ad Val. Flace. VIII. 194. II d. in Horat. Turs. I. p. 205. Addo Val. mace. V. 539. Quare, age, gnatas primum defendite sedes. Prorsus diversa est ratio, ubi vocativo singulari iungitur imperativus pluralis, quam illustrat Schaeserus ad Soph. Oed. Col. 1102.J99. ' pertexite, Ald. 1517. Sed vulgata lectio praestat; honor aete

nus quasi limbus purpureus a Musis volumini praetexitur. In priori ve in R. A. aspirate. J13. L ' Va. 100-135. in cod. A. hoc loco desunt et post va. 172. Inveniuntur. In cod. Hetasti us. 10O-104. a librario sunt omissi, sed a seriore manu margini adscripti. - paridioniis, M. Pr. Cis. potissimum Sophocl. ap. Strabon. IX. p. 601. fragm. Brunck. ex Aegeo nr. 1. J101. et e. Tensa vet. ed., unde Calde inus nomen urbis in Peloponneso sinebati Γ' aetheos, R. acteos, A. Cis. Helias. ad Val. Flace. IV. 654. eandida litora; v. Reinganum das ulte Megaris p. 38. M. qui et P. 40. sq. de conchis Megaricis omnia collegit. J102. Iate; latea ed. Ven. 1484, perperam; eui Calderinus agnosciti

297쪽

Iacte mavult Wahes. ad Lucret. II. 375. radiantia coni. semann. 'lateri ridentia, R. Helinst. latex, Ed. Pr. eo his, Pausan. l. l. ait: κογχοι-αὶ θαλασσιαι δια παντος ἔνεισίν οἱ τω λίθω -πέτη . V cem ridere illustravit Heinsius ad Val. Flaec. VIII. 452.J103. non nulli eadem, cum ms. Basil. non vidi Iunt. non vlli recte Aldina. ' nulli, R. Ed. Pr. digna h. l. non solito sensu est capiendum.

Sed quum Megara laudanda sit, digna significat Atalis quae non debeat,

quam non oporteat. Verti hunc versum e Dori stehe heiner vim innenam Ruhme xu welahen berethi t. Eadem ratione legitur ap. Properi. IV.

11, 16. M. Ιac. mribus his alia eoniuge dignus eras. Lucan. VIII. 95. o maxime coniux, O thalamis indigne meis. Val. Flacc. II. 471. Non ego digna malis. Tac. Hist. II. 89. decora faeies, et non Vitellio Principe dignus exercitus. Neque Graecis hic usus vocis αξιος insolitus; vid. Sophocl. Oed. Col. 933. Herm. Gυ δ' ἀξίαν Ουκ ουσαν αἰσχυνεις πολιν

104. Megara perpetuo usu plurali essertur: itaque Stant suisse vid tur. Sic etiam Helns. legit. Idem Argaei, aut potius Argei, Aleathoi, quia Argis venerati Pelasgus dictus ovidio. Auri Iunt. mutata ead. cum Ven. 1484 et ms. Basilis sed recte munita dedit Aldina 1517. Γ' -- gara, numero singulari non hoc tantum loco legitur. V. Heusing. ad Vechneri Hellenol. p. 30. Similia collegerunt Ruddim. I. 152. Schneid. Gr. Lat. II. p. 432. Hosman - Ρeerlkamp. in Biblioth. Crit. Nova III. p. 246. aethei, R. attes, A. mutata, R. A. Heimst. Ed. Pr.J105. Aleathoe eadem Ven. Arctadio Iunt. cum Basil. , sed iterum emendate Aleathoi editum in Aldina. Phoebique de a Ven. eadem. Pho boque de a Iunt. , sed etiam hoc emendatum in Aldina 1517. t ' Serib h e ebatur ineathoi. Sed quum R. haberet Aleatoae, Hetast. Alleato, vulgatam mutavi. Etenim apud Graecum, undo haec sine dubio noster sumsit, poetam legebatur la1καθοα, Dorica terminatione declin. sec., quam in vocabulis compositis frequenter adhibitam fuisse doeuit Lobeckius in Wolfii Anal. liter. III. p. 56. coli. Gronov. obas. IV. 15. p. 238. Iam poeta noster iure primam declinationem sequebatur, quod eo minus nos offendere debet, quo magis et alibi poetas Latinos dialectoa Graecas curasse scimus. V. Schneideri Gr. Lat. T. II. Vol. I. p. 43. De Alea thoo heroo Megarico eiusque culis v. Villoison in Commentar. Acad. Paris. Inscripti. T. XLVII. p. 336. Ceterum in A. Ed. Pr. est Arehadio vel Ameadio, in A. Phoeboque, Hetast. et Phebique, in R. A. Heimst. M. Pride 3. J106. Legebatur imitantur, sest. saxa, quod vix ex antecedentibus aliacias. Si Stant Megara legeretur, posset eo reserri. Legendum igitur aut imitatur aaepe lapiat recrepat C. m. pulsus Et N. Occurrit quoquo

imitatur in M. Iunt. 1533, sicque Loensis emendaverat Epiphγll. VIII, 25, aut, quod magis placet, imitatus. Sic Hei . et vir doctua MiscelLObM. Vol. IV. p. 319 correxerant; et sic iam legitur Ald. 1534. I ' imia

298쪽

tatus recte legitur in Hetasti In R. immittatur, A. imitatur, Ed. Ρr.

Ald. 1517. imitantur. J107. ' Legebatur munera , quo eiecto restitui ex Cod. R. murmura, quae sane doctior est lectio. Murmur enim passim variis instrumentis musicis tribuitur, ut eomibus ap. Horat. Od. II. 1, 17. sq. tubis ap. Stat. Theb. VI. 404. Eodem vero iure hic cithara murmur edere dicitur, quo strepere ap. Horat. Epist. I. 2, 31. ubi v. Theodorus Schmidius, reboareap. Lucret. II. 28., et ipsa vox recrepat murmuri aptissima est, quae adstruitur Ovidio Heroid. III. 118. Threteiam digitis increpuisse tyram. Re- erepare autem, quod Ap. Catuli. LXIII. 29. sensu intransitivo dieitur, transitivam hic recepit significationem, ut resonare Ap. Virg. Georg. III. 338. Eclog. I. 5. Vix autem notatu dignum est, poetam hic consudisse Igram et eitharam, quae non Mercurii Cγssenii sed Apollinis fuit in entum. J108. O v. - testetur Iunt. et Ascens. amorem coni. Nodeli. Ob . erit. p. 39. ' quam coniecturam auctore codice R. recepi, cum antea legeretur honorem. Dii amant eum cui lavent. Reliqua varietas lectionis

haec est: ut A. solitum R. goIRO Helmst.J109. ' ante alias, A. inter alias, R. tunc, R. Vulgo tum. A. quantum. R. ferebat. Praepositio in , qua lacile egere potuit Irueta, saepe ita pleonastice ad conditionem alicuius hominis indicandam est adhibita. V. quos larga manu laudat Weichertus ad Val. Flacc. MII. 136. quibus addi possunt Helns. ad Val. Flacc. V. 349. Heusinger. ad Veclineri Hellenol. p. 550. Ruhnkenius ad Veli. Patere. I. 16. II. 23. 33. Apud Graecos ἐν saepe ita inveniture v. Anecdota Hemsterh. T. I. P. 31. Porson.

ad Eurip. Med. 629. Matthiae Gr. Gr. g. 396, 2. p. 725. M. II. Maxime hue saest Sophocl. Ai. 483. Herm. ἐγω δ' ἐλευθέρου μὰν ἐξεν, πατρος, σθένοντος ἐν πλουτω. J110. ' populata, R. populares, Helmst. J111. 112. Vetus Iectio, etiam mss., Hospitiaque genis vel genisque, Basil. senis hypolidosa vietος et Iunt. cum aliis interpolaternospitioque seni fuit Hippolydosaque victo. Errant sere inter has ceterae edd. At Aldinae: Hospitioque senis hypolidos avitor in quibus Hospitio quo se Nisi Polaidos avito lacile agnoscitur. Scaliger hinc aliam Iecti nem extudite novitio qua se Nisus Pelopeus avito Carpathium fugiens et sumina Curetea Tererat, ponit ille, quod nulla sabulae auctoritas prohat, Nisum ultro bellum intulisse Minoi, huncque iniuriam acceptam ulturum venisse. Alia, sed parum probanda, emendatio secundum vestigia

voti aditi libri tacta Paulli Leopardi a Loensi prodita est Epiphγll. VIII,

25 inverso ordine versuum: - Minos Carpathivm Iinquens et flumina Nigrina. Hospitio eanum namque urbs Lelegeia Nisum Texerat etc. Lectio, quam nunc vulgatam habemus, a quo primum in textum illata sit, ignoror prolata est primum a Contareno Var. Leet. 8, propior illa ceteris ad litterarum ductim nisi quod pro quo malim quod , nec a sabula abhorrens,

299쪽

qua Polyidua, Πολυειδος, vates, Glauco Minoia filio in vitam redueto, Creta aufugit Apollod. III, 3 , adeoque Mema proficisci indeque bello a Minoe repeti potuit. Legitur quoque Polbidus Neora venisse, ut Aleathoum de eaede Callipodis filia lustraretr narrantur porro eius filiae Megaris sepultae Pausan. I. 42, p. 104. Quod avitum hospitium ait, potuit alias sabulas respicere, quas nunc ignoramus. Sed Carpathium mare, tamquam vicinum Cretae, posuit pro Cretico. Sequuntur numina erat . Iam in vetti edd. Cerat ea, quod Aldina quoque dedit, et Cerathea scriptum esti S ligor in priore edit. legerat: Carpatrium fugiens pelagus et flumina Cretae, in altera veror Carpathium fugiens et flumina Curetea, Graeco ad verbum: καρπαθιον λείπων καὶ νάειωτα Κουρήτεια, eum Curete antiquum nomen insulae fuerit, mox Crete. Videtur tamen et ipso mox in Caeratis animo inclinato ferri; est enim fluvius Cretae Caeratus ex Callimacho notus in Van. 44-Xαέρατος ποταμος μέγα. Alluebat ille Cnossum, cui urbi quoque olim ab eo nomen suit. vid. Meum. In Creta I, 8. 'hos eloque senis hipolidosa viro R. hospitio. quod seni fuit hippolidosaque vieto A. hospitioque aenis hypolidosa vito Helmst. hospitioque senis Hypolidosa oleis M. Pr. Insigni acumine, quisquis ille fuit, locum restituit, et quamquam ego quoque cum Ηeynio, qui verba bene explanavit, quo praetulerim, tamen nil mutari, quoniam quod In cod. A. imitur. In M. sq. eerathea esu in R. A. eerato, Ilelmst. Caerat ea in Ed. Pr. Ald. 1517. quod Heamium sequens retinui. Curateia etiam praesert Salmasius ad Solin. p. 121. Carpathium nudo pro mari Canuithio dictum defendit Virg. Aen. III. 211. Insulae Ionio in magno, coli. Bum. ad Anthol. Lat. T. I. p. 114.J113. Cothinius, Grthinius veti. edd. Cortinius Aldina. s' eontiniti R. eortinias, A. Heimst. hue - rinthius, Ed. Pr.I114. ternebat vix sanum. Hei . em. terrebat Stemebat quo nomine ostenderit Hevnium post Ηeinsium, non perspicis. Sic enim ap. Virg. Aen. IX. 666. Sternatur omne solum telis, Georg. III. 297. multa duram clipetua silaumque mani ia Mernere gubter humum. Ceterum in

R. Ηolmst. est cretea, A. cretheo, R. ruta.J115. 116. 117. Obscitra oratio, et, si recte iudico, Corrupta. --mae volιtantes ad muros infesto agmine Megarenses esse debent; atqui ilinfesto agmine ad murum aere re valde Improprie dicuntur, ut etiam dueere turmas vesitantes ad muros Nisus: potius haec Minoi convenirent. qui turmas duxit, ut muros conscenderent, delendae urbis caussa. Verrem si Cretenses sunt, et ad eosdem debent referri mentes indomita nis- tute, claudicat sententia verborum in reliquis, ut priora sequi praestet, ut Megarenses sint, quos Nisus in muris urbis collocat. Hei . pro Dueere Coni. Reieere, ut in Kes. Relae capellas; aut ut Dueere sit pro trahere. Melius totum locum sic refingas: Sed neque - veretur Infesto turmas meentem indomita virtute retundere mentis. Ut meentem intelligas Minoem. volιtanti ex agmine Ven. M. 1484 et Ald. cum m. Bagi I.; unde Hei . tentatr v. examine. indomitas o. r. mentes emendabat Lin-

300쪽

de meli et Hei tuas sed hoe tenue. Asemisius non veretur accipit non eurat, ne i pt ducero turmis Nisus eis. In mentra potest latere videri r Cret . Heins. coni. Martem. Γ' Legebaturi meere et indomita virtute retundere mentis, quae sane inepta lectio Heynium recte ossendit, qui etiam non sine probabilitatis specie meentem coniecit, nisi quod evimae. Minoem abest, quod grammatica hic certo requirit; alia enim est ratio eorum locorum, ubi partiespia vel adiectiva pronominis demonstratiri loco po ita inveniuntur. Hinc aliam ego ingressus sum viam, qua utrum bonia an malia avibus processerim, diiudicent alii. Etenim in eodd. R. Noluisti l tve meere, in iisdem indomitas, in R. A. mentes, et crediderim illud direre, quamvis primo obtutu nihil ines continens, meliora nos Meere. Prius vero paullo accuratius verba veretur rex retundere i spiriamus, quae nisi fallor ironico sunt intelligenda. Quis enim veretur hostes repellere, nisi ignavus, qui quasi invitus sacere illud incitur Quod hucusque Minoa nondum Megaram ceperat, neque eius Culpa neque I signi Nisi et Megaeensium sortitudine est sactum. Fatale illud fuit, et quum crinia purpureua de capite demptus esset, Megarenses utique ver bantur Minoi diutiua resistere. His tam praemissis ad lectionem stabilie dam redeo et pro Direre legendum esse auspicor I in re. Hoe sialicet acribebatur Virere, et litem V, ut fit in vεrmum initiis deleta, proe debatur inepta Illa lectio, quae stati in etiam originem alterius dueere e monstrat. Tum iam omnia sunt clara, et quae sequuntur, ulterioria is tum explicationis causa adduntur, in quibus indomit menim a codd. --bia subministratas, et iam a Linde ruebis ut videtur probatas retineo. Quam graviter enim mentes Cretensium indomitae opponuntur Niso et Megarensibus qui sere inviti tantum resistunti Fariure reserendum ad i domitas. Indomitus vir ute dieitur eviva virtua nondum domita fuit. Sie Virg. Aen. VI. 394. Dis quamquam genita atque inmieti viribus essent, VII. 257. hiae progeniem virtute futuram Egregiam: v. supra V - 40. nervi robore teneri. Retundere menim aeque bene dici potest, atque ob tundere ap. Ge. Tua l. I. M. et significat mentem aliculna aerem et V hementem delatigare et quasi hebetem reddere. In priore autem versu Inmto - volitantes agmine legitur in R. A. In Hetasti contra est Infestoa - volitante ex agmine, quod manus secunda minavit in uesilantis agmine, tu M. Pr. D stos volitanti es, Ald. 1517. Infreto Oolitanties. minrichius in Biblioth. Gotting. liter. et arti vet. X. P. 46. legit gentes, ad Megare ea omnia reserena. J118. quoniam in satis meminisse coni. fas est Io. Schraderi

tamen Sol in emendatio mollior, qui coniiciebat primum: Candida ea saries, sorem interpreta lauro, h. divinat ice, qua reges redimiti esse s lebant, postea autem: C. e. sorebat tempore long λ Ηeius. varie tent bati Cand. eaviaries Arctat tempore utroque, vel t. laevo, l. tempora in ambo. In Mail. erat tempore. D. Schraderi Candida eaesaris replebat