Pvblivs Virgilivs Maro

41쪽

Stat. Silv. ΙΙ. 7, 73. Taubmannus et I. H. VOSSius arbitrantur, illud virili Virgilii aetate dignum habentes, contra quos nilaeus in Vita Virg. ad a. u. 696. Oudinus in adversariis criticis et Obss. Misceli. NOV. IV. P. 307. et Wagnems l. l. Virgilium eius auctorem haberi posse prorsus negarunL Duorum Virorum de hac re scripta praetereo, alterum anonymi, qui Culicem poetae alicui Vandalo vel Asro Sub rege Trasimundo tribuit Fabric. Bibl. Lat. T. I. p. 370.ed. Ern. , alterum Comitis de Valori, qui in libro infra accuratius Dominando Virgilium hoc carmine Privandum non esse ait; illud enim reperire non potui, hoc resutatione indignum habui, quod ne arrogantius dictum videatur, ianum Comitis Illustrissimi argumentum laudasSe iuVat, quo Sententiam Suam comprobari putat. Utar Vero. ipsis hos minis ingeniosissimi verbis, ne maligne ea in uSum meum detorsisse arguar; ait Scilicet P. 13. ita: sisse demande, si ce le Culex) D'etait potui une composition de Virgile, les plus graniis scholiastes et

autaIit d 'ardeur a purger d'une latinite vicieuse Ietexte de ce poeme'- Qui vero vel unam Eclogam vel reliquoriam Virgilii poematum partem legerit, tum ad Culicem nostrum transgredienS, eum vel omni pulchri sensu exutum Vel mente OccuPatum dixeris, qui dubitat, Virgiliumne an ineptum eiuSimitatorem legat. Tantopere enim Omnia in Cia mine isto frigent, putida doctrina onerantur et ridicula vere ingenii inopia haborant, ut non nisi iniquissimus Virgilii adversarius contendere POMit, hunc aliquando tale quid facere valuisse. Totum

42쪽

IN CULICEM 23

mihi denuo carmen esset deScribendum, Si Omnia quae male in eo sunt Scripta Emdare vellem; lecto .ris potius iudicio subacto et prudenti discernen dum relinquo, utrum Schradero sidem habeat, qui I. l. p. 17. multa in hoc carmine inveniri ait, quae Virgilius in aliis ornatiora reposuerit, inSuper addens, bonos etiam poetaS interdum longius evagari, an mihi qui Culicem in ludo aliquo literario Datum credo, cuiuS magister discipulos suos a Virgilio pondere iubens tali industriae curaeque Suae specimine iure gloriari potuit. Laus vitae rusticae VS. 57-96.), nemoris tu quo pastor Sedebat vivida descriptio 110-154. ad quam allusisse sere putes Horatium A. P. 16., imago Serpentis, Unde pastori mors tetra instat 161 - 180. , quis est qui

non haec omnia a Georgicon auctore scripta videati

Cuius imaginem si HeyniuS SeSe effugere non PaS-sus fuisset, nunquam certe dubitatio in eo nasci potuisset, qua ipSe Culex Semel accurate perlectus

eos liberatait, qui quid a poeta aliquo mediocri, ne

dicam bono requiratur repulant. Ad haec vero crimina quae in totum carmen cadunt, aliae labes accedunt, quibus Virgilius nunquam Se contaminavit. Repetitionibus enim eiusmodi auctor ineptis sime utitur, quibus Virgilius, cuius in hac re usum constantem magnerias l. l. P. 13. SagaciSSime exposuit, utique abstinebati Exemplo Sit verbum lude

re VS. 1. 3. 4. Coll. VS. 85. Nagas VS. 47. Dagantes VS. 48. carpuntur iarbuta VS. 50. carpente morsu VS. 53. impia

VS. 123.124. quercus VS. 182. 133.; ridiculam exilitalem arguit nimius usus VociS decus, quam VSS. 11.15. 18. 64. 263. 264. 315. 340. 358. auctor Sibi indui

43쪽

sit, ut interdum cur eam usurpaverit plane nescire videatur. Sophistam indicant epitheta Apollinis cumulata VS. 12. 13. Princeps - auctor - fautor; Similia sibi pei misit us. 189. Omnino sententiis Variatis mirum quantum delectatus, ut simplicissima non dicat, quin ter quaterae Verbis Paululum mutatis rccolat. Dubitare etiam licet, num excusari POSSit rorantes lacte capellae Vs. 75., excusari nequit insignis negligentia us. 236. 237. irae - im. Ab sermone Virgiliano prorSUS alienum Verbum est re- einere, bis ab auctore nOStro POSitum VS. 13. 71., qui etiam NOVe viscera pro umbra mortui Vs. 215. dixit. - Quo tempore autem carmen DOStrum Scriptum fuerit, in tanta testimoniorum penuria vix unquam certo dici poterit. Λ veritate tamen proxime abesse videmur, quum illud exeunti sere saeculo aerae nostrae primo vindicamus, quo Studia declamatoria in quovis literarum elegantiorum genere cum maxime servebant. Ad quem denique octavium carmen scriptum sit, utrum ad Caesarem Octavianum an quemcunque alium, Pariter Nescimus; poetam tamen de illo cogitasse mihi pro habilius videtur, ut proinde iis, quae de familiaritate inter Augustum et Virgilium audiverat,

in usum suum vocalis maiorem operi suo fidem Pararet.

Iam in huius ciaminis emendatione duae potissimum oriebantur difficultates, altera communis illa omnibus antiquitatis reli lutis magis minusve culpa librariorum corruptis, altera Culici magis Propria, quamquam etiam in paucis aliis scriptis

44쪽

Obvia. Cum enim iam per se satis sit arduum, librum aliquem graviter corruptum ita emendare ut

certe legi et consilium scriptoris intelligi possit, multo difficilius illud sit, quum in locis dubiis est

quod ambigamus, librariusne an ipse auctor Sit emendandus. Quod in Culice saepissime nobis accidit, cum nesciremus, quantum poeta sibi indulsisset, unde etiam emendatio huius carminis Semper valde lubrica manebit. Hinc etiam factum est ut tum tandem ad coniecturam aliquam configere-mUS, quum omnibus explicandi periculis irrito eventu susceptis lectio codicum per librarii calamos turbata inveniebatur. Qua de causa multas Valde contortas in hoc carmine explicationes nobis obiectum iri praevidemus, et potissimum ab iis, qui

bonis tantum poetis assueti lectioni malorum minorem Operam impenderunt. CodiceS autem, quorum lectione Culicem, de cuius tristissimo statu Petrus Bembus, Scaliger ct IIeiosius in S) lloge Bum. T. V. p. 400. conquesti Sunt, emendare Studui, Praeter eos quOS aliis φ. DD. ante me inspicere licuit, ipse conluti hosce: Ibertinum L in bibliotheca Regia Parisina Dr. 7927. qui Saec. X. eXaratus praeter genuina Virgilii opera cum alia Spuria tum Culicem, Copam et Μο-

retum continet.

Colbertinum LI. ibidem Dr. 8093. Varia carmina diverso tempore Scripta continentem; et Vetustior quidem manus lari. saec. X. exaravit Culicem, recentior Copam et Moretum.

45쪽

Ibertinum III ibid. nr. 8205. recentissimum et pessimae notae, unde eum Paucissimis tantum in locis inspexi, quod ea de cauSa moneo, ne lectores, ubi hunc librum commemoratum non Vident, eum cum recenSione DOStra conSentire a bitrentur.

Ibertinum IV. ibid. nr. 8207. Saec. XIV. quicum alia tum Copam, ΜOretum et Culicis fragmentum a VS. 1 - 93. continet. Hunc librum, iam a Scaligero in usum Vocatum et membranas Pithoeanas dictum, Si integrum haberemus, multis in locis certius de Culice iudicium ferro Possemus, quanti Iue Sit Pretii, Vel Unus Vs. 66.

probat. uaneum L. ibid. Iar. 8069. Saec. XI. Vel adeo

Hasio iudice) X. Virgilii opera cum appendice Spuria complectentem, in qua Culex, Copa et ΜOretum inSunt.

Heimstadiensem in bibliotheca Guelferhytana Dr.332. ap. Eberi. Dr. 917. saec. XV. medii. Est idem liber, cuius aliquot lectiones iam Noynius e schedis memsdorsit appoSuerat, eumque non solum ad Culicem, Verum etiam ad Cirin, Copam et Μore- tum contuli. Quibus subsidiis a me ipso accuratissime adhibitis accedunt nonnullae lectiones e veticod. editioni Lindenbrochianae adScriptae, quaS ea de causa hoc nomine insignitas invenies γ. Eberti Catal. codd. Guel λ. iam 918. et collatio codicis

techtiani a Iachio in Seebodii horreo philologico

46쪽

a. 1824. sasC. IV. P. 689. edita. In eo deSunt Vss. 75-150. 229 306. et ipse Iachius hoc codice iam alite nae usus suerat, quod Per Wagnorum in Iah-Dii Annalibus Pliilol. Vol. ΙΙ. p. 126. didici. De lectionibus auteni Linde id rochiatii et Viechtiani idem valet, quod supra de Coiberi. III. dixi. Ex omnibus istis subsidiis et ingenio qualicunque Culicem pro virititis restitui, qua in re praeter Heynium et alios criticos irae iuvit versio vernacula I. II. VOSSii, qui multis in locis tacite veram scripturam reddidit, coli. huius viri epistolis VOl. II. p. 345. Denuo etiam contuli Aldinam a. 1517. Saepius vero, quam Prii Si PSO OXSI3 Ctabam, recedendum mihi fuit a Boitibi recenSion , in quam non raro coni cturas illatas fuisse ratio lectionum, quas B mhUS recepit, clarissime ostendit v. modo ad VS. 200. . Comm morandus donique inihi ost hicco lihellus: P. Virgilii Maronis Culex, Carmine Gallico redditus; a contextu Latino P iri BQmbi Card., eiusque ad Ile cul. Stroκκam Dialogo. Parnaindi Sponcerique imitationibus, I. II. Vossit versione metri Cn. Comm Pntariis in logris Iosophi Scaligeri, Burmanni, Heynii, huiusque Culice probabiliter rostituto, novis denique interpretis nolis et emendationibus instructus. Ah II enrico do Vatorio, Comito, Fratro Milite ord. Milit. Et nol. S. Ioann. IIieros. Parisiis ex typis L. G. Michaud. 18 17. 12. Cuius libri ultra quam credi potest ridiculi et inopii dotes et pro

lium si lectoribus accurate expon re Vellem, Porum patientiae meoque otio male consulerem. Susti

Cint monuisse, neque Heynii neque Scaligeri integra commentaria adesse, ut nihil dicam de Bum

47쪽

manno, Sed Paucissimas lanium illorum Virorum notulas decurtatas inveniri. Qualenus homo nobilissimus Culici suo vel profuerit vel nocuerit, nescio; scripsit certe VS. 5. Nolitiaeque ducam voces lices; invidus absit, quod etiam nosmet ipsi interpre-ii Gallico apprecamur.

48쪽

CUL EX

ARGUMENTUM

Pastor gregem mane in pascua eductum sub medium diem ad sontem in agro Thebano sub Cit Iaaerone scs. ad v. 108) compulerat , qui erat in valle silvosa ; ipse iuxta sontem recubuit et obdormivit - 160. Ecce magnus serpens, ex hydrorum g nere, in locis, quae circa sontem erant, Paludosis aestum levare solitus advolvitur et pastori iratus imminet - 180 ; cum

Petaviano codici praeseripta Hviani Caesaris Augusti mundi Imerant haec: APoetarum sapientis- operatoris, iuvenalis Iudi libellus.

49쪽

30 ARGUIIENTUM CULICIS

sorte fortuna, Culicis aculeo in oculi angulo infixo, expergefactus ex somno Pa8lor manu ad vulnus delata miseriam Culicem attritu interimit, vigilantibus autem oculis prospiciens fierpentem sibi minantem adspicit. Itaque exilit et arrepto trunco serpentem trucidat - 200. Νocla sequente Culicis umbra pastori se Por somnum Osfert, graviterque cum eo edi postulat, quod se, qui ei salutis auctor suisset, manus amictu vita privasset - 230. Tum exponit errores suos per Ioca insera, sede certa nondum assignata - 383. Pastor altero die, ut Culici ossicium persolveret, tumulum ei exstruit variis floribus fruticibusque consitum et titulo ornatum - ad sin. Videtur autem Iioc, etsi diserte Poeta non exposuit, eo consilio secisse, ut ad sedem certam in locis inseris admitteretur umbra Culicis: ad eum morem, quo

sine tumuli lion oro nec aliae umbrae SlVgem tranare posse creditae sunt.

50쪽

31 Lusimus, octavi, gracili modulante Thalia,

Lusimus: haec propter Culicis sint carmina dicta, Omnis ut historiae per ludum consonet ordo Notitiae: ducam voces, licet invidus adsit. 5Quisquis erit culpare iocos MusamqUe ParatUS, Pondere vel Culicis levior famaque feretur. Posterius graviore Sono tibi Μusa loquetur Nostra, dabunt cum Securos mihi tempora fructuS, Ut tibi digna tuo poliantur carmina SenSu. 10' Cum dissicultates, quae in hoc

Carmine occurrunt, lectionis sere depravatae stribligini debean

tur: Plerorumque locorum enO

datio ex Var. Lecl. expositione exit petenda. Exordium usque ad V. 40 continuatur. Exposito argumento, Phoebum , Musas , et Palem,lum Octavium invocat: quem

puerum appellat, cuiusque nondum ros ullas gestas, quaS COInmemorare posset, habuisse via detur. Octavianum Caesarem

vulgo intelligi video; perperam

utique. Cum ei primum Commendatus est Maro a Maecenate, non iam Octapius erat, sed αυ--r ωωνianua; nec Puer , sed ius enis, ut in Ecl. I. Nec huc faciunt, quae de usu vocis pueri disputari solent. Videtur esse Octavius, cuius in Catalectis n. XIV mentio sit; nec tamen Constat , sitne idem, qui apud ΙΙorat. OctaMitia optimus. Nisi Sta tius cum Martiato et Suetonio

Culicis Virgiliani iam meminissent , Octavii nomen fraudem fecisse grammaticis dicerem, ut

ad Maronem auctorem Camen referrent.

1. graciai Thalia prava imitatione dictum ex illo: gracili

avena, tenui carmine. At comparatio, ab araneae texturam ordientis conatu petita, SuaVis. 4. 5. ut Omrris ordo notilicia

historiae, pro historicae, consonet per ludum , ducam MOC , h. deducam, canam. Sed vido Var. Lectionis.