장음표시 사용
141쪽
. g. 435. Contria. Atqui in veritati Lus etiam certis-εImra neque immediata, neque inediuia repetii ur evidentia ἡ Ergo n. r. Prob. .iab,iti. Veii late, , quae Divinae auctoritali innituntur, iuni procul dubio certio, imae . sed rn iis neque immodiala , ueque mediata evidetilia reperitur; Erso ei C. s. 636. R. dist. min.; sed e c. Deque immedia ita, neque mediata intellectus , et sensus reperitur evidentia,COuc. mitiis evidentia auctoritatis, ra. miriis, ergo etc., uis Con Sm. Statuentes Nos veritatis cilieri uin in evidentia ,
Non Intelligimus, nec intelligere possumus omnem, et cujuslibet generis evidentiam, ad omnes o mutuo veritateS, Eodem mcad O , se extendere , easque complecti, Sed Evidentiam mela physicam pro intelligibilibus, physicam pro fieri Sibilibus, moralem vero pro hi, loricis, et credibilibus, Criterium veritalis statuimus. Hinc salemur et nos, veritates , quae auctoritati innituntur, Evidentiae metaphv-εlcae, et Physice non sub ijci, sed evideritiue morali. Si
quidem si dei quoque et c. I:6aa. ).
g. 437. Obij c. u. Veritatis eriterium debet essΘεemPer cum vertiale coniunctum; Atqui talis non est evadentia ; Ergo evidentia etc. s. 438. R. conc. maj., dist. min. Atqui talis non
est evidentia lacata , et apparens , caracteribus Verae evi dentiae destituta , conc., evidentia vera, menti Sque at tendeniis , alque reflectentis , n. min. Ergo et C. , D. COusi Pon raro eueuit nobis videri tanta luce intellectum nostrum in aliqua re persundi , ut per copret ri trum iu Tasse mus ita esse, cum interirn ilia falsa prorsus existata At hoc in casu, error nobis tribuendus est, qui vel a sectibus agitati, vel praeiudiciis occupati Dubem, ut junt , pro Junone ac cepimus, apparetitem nempe EU dentiam , non autem veram sequuti fuimus. Hoc autem. nostram sententiam non sit 1irinat , qui in evidcialia vera mentisque attendentis, atque russeu lentis, veri illis crit rium reponimus.. s. . . Contrat Atqui etiam evid ni a vera, meri
tibque alteri dentis, et reflectenti non se in pyr com veri tute
coi jungitur; Ergo ii. r. Si quud est principium, tu quom xima r=lucet aevidentia, torte est illud , quod Vi uiri
142쪽
14s primum cognitionum nostrarum principium appellant ;Dompo: in ossibile est idem simul esse , Cepnon esse. Atqui post a divinarum personarum plurali late in unita tonaturae, salsu in dignoscitur tale Priucipium, et verisi- Calur, idem pos e simul esse, et non esse, Ergo et c. Prob. min. Posila divinarum personarum pluralitate in unitateriaturae, I i, ita a natura incommunicabilis simul foret , et communicabilis: incommunicabilis, quia in inerice essentialiter mi u ς communicabilis Vero, quia pluribus communii aliar PQr, nis; ita persouae essent aequales, et nota de quales llηrum qui PPQ utio generaret , minime vero alia; Liqui communicari, an Communi Cari, essedoqunte, ei non a quale, idem est ac veri sicari idem posse ESSE , El nou P,Νe simul p Erg , po ita cic.
g. 44o. R. Huic argumento, cui iam sidunt adversarii .irespondere possemus, humanam ratiora cur caecutire, tibi nuitur de fidei nostrae musteriis , et Praesertim de illo SS. Τrinitatis: quare erit verum Contradictionis Pricipium, quin SS. Mysterium corruat, et e Contra; modum nutum, quo ea invicem concilientur, nos ignorare. Verum ne pulent , nos argumenti Potadere pressos, Velle tergiversare , ct impune abire , R. u. Dis . min. Communicari et c. ei rei secundum eam deni formali laicui inspectae, idem est, etc., Con C. min. , Sucus , n. m. , et cousm. Quam longe a vero abeam adversarii
tali argumentandi genere , is lantum ignorat, quem latetssusque id, quod requiritur, ut verisivari possint contradicloe. Tiae, cujusinodi est illa in argumento allata. Ut igitur Per Veram evidentiam, quae relucet in illo principio. Non Potest irim simul esse , et non eSse , decipiamur, o Pus est, ut idem simul sit, et non sit de eodem, Penes idem, secundum eamdem sermalii alem. Quod si una, aut altera ex iis conditionibus deficiat , nulla prorsus ratione salsum existimari debet. Ad rem linque. Divina
natura est ulique communi dabilis, sed tali, est per inexi leni uim , id est sine nia merica sui multiplicatione , Sea ε trie divisione sui, quae communicatio non tollit a natura divina idem litatem numericam ; incommunicabilis Vero per indisserenitam, id est cum numerica sui multiplicatione , sive cum sui divisione. Porro communicare per ine-
143쪽
xistentiam, et non communi caro per indisserentia in , non est verisicari idem simul esse et non esse ; Dam divina Natura communicatur penes diversa moliva , sive peries diversas sorinali tales. Ita quoque de aequalitate, et inaequa Iitate personarum dicendum est. Ei enim si Personae respiciantur secundum ualuram , procul dubio aequales sunt, si vero quoad purum esse perAonale, erunt Certo inaequales; quod quῖdem non cadit ad rem, Cum nequalitas, et inaequalitas referantur ad diversa objecia. Porro ut Caetern , quae prima fronte contradictoria apparent, SolVantur argumeula , prae oculis habendum est , duo in
divinis di, lingui debere, natura videlicet, et Merciona. NE-que enim implicat aliquid de natura veri sicari, quinde Persoriis eliam veriticetur ι aut aliquid veriticari de
natura sigillatim sumpta, non autem de natura una Si mul cum personis, et e contra; siculi de facto veri sicatur de natura seorsi in inspecta, quod sit coim unicabi- Iis; incommunicabilis vero prout con notat Paternitatem, haec enim etiarii cum divitia natura unila, Semper manet
incommunicabilis. Tantum ergo abest, per laudatum in argumento exemplum evinci, quo divera evidentia non sit veritatis criterium, quin potius magis , magisque εalva
A. 44 i. Contra. Atqui ei iam admissa distinctione indivinis, ut in responsione, adhuc lamen salsum dignoscitur principium illud, caeteroquin evidentissimum: Im
possibus est et c.Ergo stat argumentum. Prob. subsin. Ve
rificatur in divinis, quod filius sit filius, et sitnul Non siIius, sed pater ; vel isi catur quoque, quod filiatio non
sit filiatio, sed paler uilas ; Ergo citaui et c. Prob. aras. ita ratiocinando: uic Dous est Pater; seu flius est Deus; Emo filius non sistis sed aler est. Item: Deitas est fremitas p Filiatio est deitas ; suasio iolur non est filiatio, seae aternitas , Ergo veri sicatur etc. s. ou. R. Neutrum ex allatis argumentis aliquid ad Versus nos concludit. In his quippe, aliisque id generis, aliqua semper fallacia reperitur. Et quod spectat ad primum argumentum ἰ vel lo hic Deus in majore sumitu e Pro Patris supposito; sic quo minor. id esto sitas est Aio Deus salsa est . eo quod filius non sit pater. Vel tum
144쪽
i in majore, cum in minore usurpatur pro natura singu-ιari ; et hac in hypotest, vox illa parer in majora denotat, non reduplicative personam, sed individuum, in- Ciudens simul personam, et naturam. Sic in consequentia liubetur termini mutatio ; cum in ea adversarii accipiant i Iud vocabulum pater, prout talis persona e t Si Ve reduplicative pro persona , quod est contra Cari. 1. s. 238. Eadem via Secundum resolvitur argumentum, Cum in eo nulla sit a primo differentia, nisi quod te
mini in secundo usurpe tur abstracie , concrete autem iri primo. Porro cavillationes contra nostram sententiam
afferri possunt, solida vero argumenta nequaquam φὶ.
De Orione scentias , seu Philosophias g. 443. Animaa. De scientiae , sive Philosophia origine in hac exercitatione pertractantes , nihil aliud
discutere debemus, et examinare , quam hoc; fuerit ne Philosophia semper studio, ac labore ab hominibus com- Parata , uti iactum communiter novimus , vel potius a Deo alicui per infusionem imperiita. Et quouiam haeuest materia lacli; quoe ad historiam pertinet, non miretur quis, si in ea evolvenda historia, et quidem , qua nulla veracior, quoque utemur. Itaque. Q Si qni sint, qui alia de hac nostra sententia ediscere cupianteonantero poterunt Clariss. Ant. Genuensem in Lib. Art. Log' Crit. Lih III. C p. 5. Iosephum Tamagna Tom. I. Ontol. Sect. 1 Art. 3. prop. I. 4. 5' Laurentium Allieri Tom. I. Log. P. ait. Cap. I. Iosephum Io. Potestium Log. P. II. CV. I. P. Honoratum a Cr .co Log. Quaesti cap. III. Quaost. 5. Diqitipso by Cooste
145쪽
os primi hominis , stoe Adae scientis. g. 444. Des Per scientiam lite iiii elligi inus cognitionem certam et evideralem rerum aeternu iam, Crea' arum, et possibilium; earumque caussarum, effectuum, re-
Iationum , si uium, et usuum et tino verbo, tutelligitnus
veli nominis Philosophiam I. 5.
g. 445. Schol. Scientia bic aucepta, vel naturalis est , vel εverna urulis ν ilem ac Malis . atque habitu assis. Tandem infusa , et acquisita. 6. Def. a Scientia naturalis est illa cognitio
Certa et evidens eorum tantum, quae intra naturae limites Continentur; sive quae res lantum naturales habet Pro obiecto οῦ superna luridis vero est cognitio certa, et
evidens eorum , quae naturae limites praetergrediuntur , sive quae res supernaturales habet pro objecto 5 I. Def. S. Scientia sciualis est illa cogitio certa et evidens , quae actu de rebus sive naturalibus , sive supernaturalibus habetur. Habitualis vero est i Ila facilitas, et promptitudo ad aliquid certo, alque evidenter Cognoscendum. Hi nes. 448. Coro . e. Scientia habitualis sine acinali scientia stare potest: Ρo est enim fieri, et fit ut quis habitu philosophico sive scientifico sit praeditus, qui actu plailosophetur , aut aliquid certo , et evidenter nOSCat. 449. Coroli. a. Nequit autem insundi scientia actualis; nam hoe in casu si ita non esset, ipsa foret actualis , et non actualis, actualis ut supponitur ex definitione, non actualis quia esset infusa, et propterea passio. s. ψω. Def. 4. Ignorantia est status mentis cognitione destitutae; aut strictius hic. est carentia scie lia ,
ive Philosophiae in homine. is.UD Schol. De Adae seientia naturali sive Philosophia, hoc solum Philosophi inquirere solent, quod et nos
jam monuimus i I. 4 43. I. an sellicet primo data i II i
146쪽
subrit a Deo per infusionem, an vero ille opere, alque labore sibi acquisierit' Circa quod sequentes circumse
552' Iudaei quidam in exponendis scripturis , de
more sabulantes, dixerunt, primum. hominem , non adultum, sed insantem fuisse a Deo creatum sine rationis usu, quomodo nos nascimur , et Consequenter omni prorsus scientia orbatum ,' quippe qui usu fructus arboris scientiae boni et mali eam sibi comparavit. Iudaeorum hoc paradoxum seculi fuerunt omnes illi profani Scriptores , qui primos homine , belluarum instar, vitam duxisse, atque in antris habitasse commenti sunt. Hinc Lucretius. de primaevis hominibus ita scribit Lib. V. ): At Oarios linquae sonitus nutum subegit Mi fere et utilitas evressit nomina rerum τNon alia longo ratione, avias . Asa Gidetur Protrahere ad ostiam pueros insentia usuas, Cum facit, ut Ggito, quae sint Araesentia monstravi. Et post aliquibus versibus: Postremo quid in hac mirabias tantopere, est res genus humanum, cui vox, et linqua ingeret, Pro Oario sensu Oarias res voce notaret t m pecudes mutae, cum taenique secla ferarum. Dissima Dis soleant Ooces, Oariasquct Oiem , Cum metua, aut dolor est, et ciam jam mussia gliscunt. Non dissimilia habent Vitruvius, Diodorus Siculus, aliique. Brukerus Vero, scientiam aliquam primo homini asseruit, at illum vere Philosophum fuisso negat. Non desunt qui primo homini Philosophiam habitualem tribuunt; inter quos Guillelmus Desagumer, at eam ille per insu-sionem habuisse inficiatur. Quaenam erit nostra Sententia, ex modo stabiliendis principiis, clarissime patebit,
147쪽
dentia morali fulget, ut merito exsibiletur undique Pererius, ridiculi systematis praeada initarum ossuctor. M. Postula sum I. Adam fuit immetatam a Deo creatus. Nihil certius ex ipsius creationis, omnimode nu- temi ea historia, cui refragari, esset omnem historiam emedio tollere. Sed - et non deest clara ratio , quae id mirifice confirmat: Nam si Adam non fuisset a Deo immediate creatus, debuisset ab alio generari; Atqui non potuit ; Ergo etc. Prob. min. Generatio est productio viventis a vivente; Sed ante Adanmm nullus omnino ex.
abat vivens I. 453. ) ejusdem suae speciei; Ergo et c.
g. ψ55. Postulatiam s. Homo sua natura duces volup atem Prosequitur, dolorem aυersatiar. f. MC. Coroll. 1. Deus ergo hominem ad se licem, healamque vitam ducendam creavit. Alias frustra uobis felicitatis desiderium indidissei; Adeoque f. ψ57. Coroll. I. Ea omnia homini contulisse dicendus est Deus, quae ad beatam tranquillamque vi
tam ducendam erant necesSaria.
g. 45S. Postulatum 4 . Deus Arimum hominem , innocentia insonitum, postquam creaυit, in terrestri Paradiso Rosuit, ut ibι tranquillam , beatamque vitiam ceret. Nil concessu facilius. I. 459. Animad. Cum hic loquimur de beatitudine, loqui tantum intelligimus de beatitudine naturali, quae in praesenti vita obtineri potest, quaeque consistit in aequabili voluptate, in jucunditate, atque tranqui1- Iilate animi, et in alienatione ab omni dolore, et tristitia. g. 46ο. Schol. Naturalis modo dicta beatitudo ex duobus potissimum proficisci, docent accurationes PhiΙo-
Sophi; nempe I. ex recto uSu rerum ad vitam conces-εarum; Ad beatam namque vitam, salis non est bonis abhundare , nisi bonis recte utamur ; multi quippe sunt, qui bonis abbundant, sed quia iis abutuntur, miseri εunt, atque infelices. a. In suavi, et perseola contemplatione Dei ut auctoris naturae, ab tractiva nempe, atque exorsaturis veluti emendicata ; ex hac enim contemplatio
148쪽
hie oritur amor Dei naturalis, caeterarumque virtutum. g. 46ν. Coroll. Quoniam ergo beatitudo posita est in statu voluptatis I. 459.); voluptas vero proficiscitur
ex recto usu rerum ad vitam concessarum, et ex contem
platione Dei auctoris naturae g. 46O.ὶ , patet I. eo ma orem ac persectiorem esse beatitudinem, quo major, ac intensior fuerit voluptas y a' eo majorem voluptatem obt 1ieri , quo magis quis luc recte utatur rebus ad Vitam Concessis ς magisque fruatur Dei contemplatione. g. 462. Postularum S. Primαs homo a Deo crea-
eius fuit , ut rebus aliis Ariesset. Peroptime Λngelicus Doctor I. P. Summae q. 94. art. 3. ὶ: Moul Pr
mias homo insulatus est in stata Perfecto quantum GaDor us , tit statim Aosset Renerare. Ita etiam institutus eae in sola Perfecto quantum ad animam, ut statim Posset alios instruere, et gubernare. 3' 76 3. Postulatum G. Primus homo statim accreatus itali, rerum gubernium tae manu Dominii acce- Rit. Sic enim legitur in historia ejus creationis Gen. 2. adduxit ea, nempe animalia omnia, ad Adam , ut Uideret quid Oocaret ea, omne enim quod Oocarie Adam ranimae νωenetis, iF5um est nomen ejus.
Beatitudo sine sapientia consistere nequit. 464i Demons. Beatitudo, quae in hac vita ob- lneri potest, in statu voluptatis consistit I. 459. ὶς Atqui voΙuptati repugnat ignorantia; Ergo etc. Prob. min.: Ut qui ι de rebus hujus Mundi voluptatem Capiat, oportet ut eas cognoscat, alias ab aliis discernere sciat , earum nexus, effectus , et proprietates dis linguat, ut quae bona, quae mala sint, quae utilia, quae noxia intelligat; sicque non erret accipiendo veuenuin pro an lito-do; eo vel . maximo quia beatitudo naturalis, non ET quocumque, sed ex recto usu rerum ad vitam eo Masa
149쪽
obtineri nequeunt; Ergo etc. Deinde beatitudo praesentis vitae nascitur ex contemplatione Dei auctoris natura
s. eod. ) ; Atqui ad hanc contemplationem non nisi excreaturarum abstractiva contemplatione assurgimus; Ergo ui ad Dei contemplationem deveniamus, oportet ut prius ereaturarum dotes, et prae Cellcntias cognoscamus; Atqui, lubsumo , Sine sapientia neque Creaturarum dotes, neque creaturas ipsas cognoscimus; Ergo ad Dei contempIaii nem assurgere nou Possumus. Adeoque etc. Q. E. D'
nomini, sapientia destituto, aliorum regimen non co elis. g. 465. Demonst. Qui aliorum regimini praeficitur, oportet omnia, quae sui muneris sunt sciat; quibus proinde legibus , quae aptae si ut, uti debeat ἰ quae praeci-Pere, quae vetare; quae proinde subditis noxia sint, quae Di ilia internoscere , ut illa prohibeat, haec sequatur, et in beat. Insuper iustos praemio , scelestos supplicis assicere; rebusque omnibus providere, sibique non solum . sed et aliis cavere: uno verbo: praesitaem , ut ait aegidius de resim . prim. sicut corFori Praesidet anima , et a litis , et Oeluti Miando Praesidet Deus. Atqui haec, et alia quae aliorum Rectorem vel maxime decent, sine sapientia exequi nequeunt , ut quisque primo intuitu comprehendit; Ergo homini et c. 466. Scholion. Haec adeo vera sunt, ut merito
dixerit Socrates Apud Lang. V. Gub. ) : Hehementer
absurdum esse, ad Aublicos mafstratus admitti, qui numquam dederunt veram disciρlinis , sine quibus ne mo Potest recte mapistratum re ere. Nam sicuti ex
Aristotele Lib. a. Beth. ) ubi Philosophus fuerit Praeaea , ibi felix esι cioicas, ita nulla majori clade potest civitas amisi, quam si aliquis stolidus, et imperitu. ei
150쪽
Praeficiatur. Quare Salomon, ut primum in v Idit regimen Iuda tot populi nssumptum, sapientiam sibi nece Fariam esse cognovit, illamque a Deo quaesivit , et abundanter obtinuit.
Origo Scientiae, seu PhilosoΠhiae est a Deo i qui seam Adae primo hominum parenti , eι graidem Perinfusionem , Concessit' s. 467. Demost. e. Deus primum, hominem ut beatam vitam duceret, creavit g. 4 6.) , eique omnia illa eo Cn βii, gnovi ad vitam beatam ducendam , neces,aria, erant concessit sit. 458'ὶ ; Riqui sino sapientia beatitudo naturalis neqmi obtineri f. 494.ὶς Ergo sopieuliam ei contulit; adeoque cic. Deinde Deus primum hominem condidit ut aliis rebus praeesset f. 462.); et revera primus homo, statim ac creatus fuit, reru in hujus mundi Praesidentiam, et regimen obtinuit g. 663.) id atqui homini sapientia desii luto, aliorum regimen non competit Ergo priino homini sapientiam Deus dedit , et conse
I. 463. Dema L f., et praecipue qnod talis scienti, fuerit infusa. Si talis scientia non suisset por infusionem . debuisset Adam vel a Magistris eam occipere , vel studio, alque labore sibi comparare; Λl qui non trum dici potest non Primum, quin cum Adam sumit primus incola lui ius Mundi ,' 453.), ei immediate a Deo creatus I, 456.),
uullos potuit magistros habere Bon seclaudum , quia multo tempore cum indiguisset, ut scieritiam sibi compararet ; per totum i Ilud tempus, nedum non fuisset bu-aius , sed plurimis calamitatibus, et miseriis obnoxius, quae ex ignorantia tu evilabiliter enascuntur; Atqui hoc
repugnat illi stolvi, in quo Adam condi ius fuit 458 ); Ergo et e Q. E. D. OG Coroll. Scientia itaque primo linminum Pa-