장음표시 사용
201쪽
candi. Quid enim pr0desset 0lesta jubendi vel vetandi, si ii, qui legibus parere detrectant, coerceri et puniri non possint ' iii juvat judicia exercere, si sententiam Xequin0n possis Sane si uile es, ait S. Augustinus in serm. 164 de verbis p0st0lorum cap. 5, si judicandi potestatem accepisti ecclesiastica regula, si apud te accusatur, si veris documentis testibusque o ni incitur, coerce, corripe, incommunica , degrada; sic vigilet tolerantia , ut non dormiat disciplina. Hanc vero p0 testatem coercendi legum vi0latores, et criminum re0s, sibi divinitus collatam suisse p0stolus saepius denunciat. Namque in II ad C0rinth. XIII v. 10 Ideo, inquit, haec absens scribo, ut
non praesens durius agam secundum potestatem guam
Dominus n0n pr0rogati fidelium, vel gratia rincipis dedit mihi. Itemque X. v. In promptu se habere, ait, idcisti omnem inobedientiam eae potestate, quam dedit nobis Dominus. Et I ad Thess. 3 v. 14 Si quis,
ait, non obedit verbo nostro per epistolam, Hinc notat et ne commisceamini eum illo.
Basnagius ex numero Protestantium ann0tat polit eccl. t0nt.
diss. 4 de celesiae tribunali Tribunal, inquit, Ecclesiae, quod jubente Deo erectum fuisse . . . . facile largimur .... neque a Principum voluntate Ecclesiae tribunal, sed ob ipso Christo originem ducit praecipiente, ut haereticus pertina abjiciatur, quae eae ignorante magistratu lata est. Sub imperatoribus sane ethnicis flagitiosos ensuris Melesia suis eaeabat, quam liquet id juris sibi proprium fuisse, nec a terrenis potestatibus Ommunicatum annis pene tercentis dum Imperatores ethnici rerum potiebantur Ecclesia absque magistro tu disciplinam resecebul ac uerelicos, et agitiosos a societate sua rejiciebui.
202쪽
28 LIB. I. ΑΡ. I. DE STATI ECCLESIAE
DE POENIS ECCLESIASTICIS Siculi e lesia duplex Drum btinet, internum nimirum Seu 0enitentiale, atque externum, sic etiam diversis p0enis in peccatores et re0s animadvertit. Praeeipuae autem sunt p0enae spirititales, Itiae pr0prie censurae di-euntUr, nempe exc0mm Unicatio, suspensi0, et interdictum;
eaeque medicinales sunt, videlicet ad correctionem et emendali 0nem adhibitae. Praeterea Ecclesia p0enis vindicativis utitur, quae ad punitionem seu vindictam criminis pertinent, quales sunt dep0sitio, degradatio, suspensi perpetua, detrusi ad 0mmuni0nem laicam, aliaeque ejusdem generis. His addi 0ssunt corporales seriae, quas ab antiquis usque temp0ribus Ecclesia adhibuit, velut ictus sustium aut agell0rum, detrusi in Monasterium aut in carcerem, mulcta pecuniaria etc. De 0c poenarum genere haec habet Claudius Fleur in suis Inst. Jur Eccl. pari. 3 cap. 18: Posterioris generis pseuae, quae coactionem quamdam involvunt, pariter antiquis auctoritatibus nituntur. Nam ab omni tempore etesia peccatoribus poenitentibus eleemosynas, jejuni aliasque o listationes corporis imperarit, impoenitentibus absolutionem denegavit, eosque, si diu haererent in vitio, neque ad poenitentiam vel satisfaetionem proni essent, excommunicarit augustinus fustigationis per Episcop0seaeercitae ad Xemplum dominorum qui fert os, parentum qui liberos, mugistrorum qui discipulos castigarent, meminit LX quo inferre licet, Episcop0s virgas e edia
203쪽
S. VIII. DE POTESTATE LEGLM FERENDARLu 29visse in terga juniorum Clericorum abbates per modum paternae ac domesticae castigationis monachos virgis ceciderunt; unde FLAGELLATIONE VOLLNTARIAE Ortae identur Carceres ad tempus, vel perpetui in poenis canonicis numerantur, quia Presbyteri et ceteri Clerici ob crimina depositi claustris commendati sunt, ut reliquum temporis transigerent in poenitentia, memoriaque criminis simuleae vulgi ocidis removeretur.
P0 testatem, quam Judices Ecclesiastici habent, c0i p0rales p0enas instigendi agu0vit confirmavitque ridentina Synodus sess. 25 cap. 3 de reserui. Si ricius P. p. cap. 6 apud C0ustantium, M0nach 0 et 0niales, a quibus crimen in castitatem admissum uerit, in ergastulis
in eludi jubet 0 C0ucilium Τ0letauum III cap. 6 apud
Labbaeum lom. VI perpetu etiam damnationis ergastulo retineri vult Presbyterum, qui causam sanguinis agitaverit Cleric0s vero atrociorum quorumdam criminum reos, e legitime c0nvictos Caelestinus III in cap. cum
tib homine 10 de judiciis degradari jussit, seu Curiae
Qualis sit poenariun ecclesiasticarum vis atque natura magn0pere disputatur. Sunt enim qui docent potestatem coercitivam divi ullus Ecclesiae collatam 90enis tantummodo spiritu libus contineri, n0n autem corp0ralibus sive temp0ralibus, de0que jure su p0sse christianos hortari objurgare, movere gradu ecclesiastico, Sacramentoriim Su arcere , atque etiam ab eccle Siastica c0mmunione ei: ius segregare; verum Si haec Omnia Parum proficerent, gravi0 usque remediis ad improb0s in os
sici continendus pus es. Ecclesiae quidem licere Principum
204쪽
30 LIB. I. ΑΡ. I. DE STAT ECCLESIAE
ac Magistratuum civilium impl0rare auct0ritatem, qua impr0b0rum h0minum contumacia frangatur, sed ipsam sibi instigendae poenae temp0ralis p0te Statem Ullam arrogare n0n 0SSe. Enimver0, ut junt, p0te Sta omnis ecclesiastica spiritualis est illudque usurpant . Chrys0stomi dictum in hom 4 de verbis Isaiae Regi corpora commissa sunt Sacerdoti animae;
rem maculas corporum remittit, Sacerdo autem maculas peceatorum ille cogit, hic exhortatur ille neeessitate, hic libera soluntate ille habet arma sensibilia, hic arma spiritualia. Proserunt etiam caput 10 de judiciis, ubi Caelestinus ΙΙΙ aperte fassus est, summum c0ercitioni genus, quo ut Ecclesia p0test,eXcommunicationem esse, ac nihil praeterea habere, qu0d ultra faciat. Si Clericus, inquit, in quocumque ordine constitutus, in furto, te homicidio, vel per iurio, seu alio crimine δε erit deprehensus legitime , atque convictus, ab ecclesiastico judice deponendus est. Quod si depositus incorrigibilis fuerit, excommunicari debet, deinde contumacia crescents anathematis mucrone feriri postmodum vero, si in profundum malorum e niens, contempserit, cum Ecclesia non habeat ultra quid faciat, ne possit esse ultra perditio plurimorum, per saecularem comprimendus est potestatem, ita quod ei deputetur oeilium, vel alia legitima poena inferatur. Contra vero doct0res alii omnino putant, nullum esse poenae genus, qu Ecclesia jure su in s0ntes animadvertere n0n possit, quapropter b0na temporalia, samam, jura tum munerum, tum Succe SSionum, vitam ipsam ecclesiasticae p0testati subjiciunt; neque enim esset, inquit Ioannes de Dicastillo tract. de cens disp. , salis Ecclesiae provisum, si careret potestaldpuniendi poena temporali et Pirrhin Jur eccl. lib. 5 tit. sect 3 num. 92 0testatem etiam p0ena m0rtis haeretic0 afficiendi celesiae tribuit, quia alias, ut subdit, non potest re belles inobedientes coercere, et eorum delicta vindicare, nequc membra putrida, atque ooeia toti corpori resecare, ut probat
Bella, minus lib. 3 de uicis cap. 21 et 22, non tamen ει-
205쪽
S. VIII. DE POENIS ECCLEAIASTIcis 3 1elesia solet Xereero, et Xequi hanc potestatem per judices et ministros ecclesiasticos, sed laicos, et mediante eorum temporali potestate, quia id decentius est, et pietati celesiae conformius. Nimis l0ngum esset pro gravitate rei de hac quaesti0ne disserere. Veruntamen sententia prior magis Ecclesiae mansuetudini consentanea videtur Sequimur proinde e0rum judicium, qui c0rporalem gladium ab Ecclesia removent, quo Vel 0rpUS perimitur, aut sanguis sunditur. Nic0laus p 0nti se Albino Archiepiscopo an inter hae caus 33 q. 2 ita scribit Melesia gladium non habet, nisi spiritualem, non occidit, sed vivificat. Unde tritum illud serm0ne adagium: Ecclesia abhorret a sanguine. Sed mitiores poenas licet temporales, et corporis sui-ctivas, veluti detrusionem in Monasterium, careeres, Verbera' ti0nes, aliasque id genus citra sanguinis effusionem insigere jure suo celesia potest, quod supra diximus. At vero iis, qui ad verum imperium jus etiam vitae necisque desiderant, resp0ndet alige in lom. IV princi jur eccles. pag. 8 his verbis: Dieant hi nobis quare potestas imperii necessario jure gladii, vitae, et necis debeat esse armata Ouidsi Dominus Deus, qui solus est auctor vitae et necis, sibi soli jus gladii reservasset, de cetero autem imperium aliis mediis compulsoriis armasset, et in imperantes cetera omnia jura alias majestati adneae transtulisset Dieant nobis quare solum jus vitae et necis potestatem imperii constituat Si dicant quod hoc solum sit medium, quo homines in suo ossicio contineri, et ipsa respublica contra injustos aggressores conservari valet et debet, replicamus, ne quidem hoc ipsum remedium esse uosciens ad hominum malitiam coercendum. In non dantur homines facinorosi fures, raptores, homicidae, qui ne quidem poenam
mortis urante Dein si id ad conservandum statum necessarium eSS dicamus, omnes profecto respublicae minores cessabunt essereSpublicae, quia necessario debent succumbere civitatibus in
j0ribus praepotentia praevalentibus hoc ipso, qu0d ellico cibus resisiandi remediis destituuntur. Suscipit ergo potestos imperii
206쪽
32 LIB. I. CAP. I. DE STATU ECCLESIAE
majus, et minus, nec consistit in indivisibili. Quare ergo ille non deberet uber potestatem imperii, qui habet jus ferendi leges, dictandi poenas, sola mortis Mena excepta, ejiciendi, proseribendi e communitate, omnibusque juribus ad cives, et membra reipublicae pertinentibus prirandi 'D POTESTATIS ECCLESIASTICAE
UT JUNT INDEPENDENTIA Beliquum est, ut pr0bemus p0testatem, quam Petro et Ap0St0lis, e0rumque success0ribus Christus tradidit, ab omni p0lestatis civilis d0minati0ne solutam, expeditam, et liberam, sive, ut sch0lae l0quuntur, independentem esse. Cujus quidem veritatis t0 sunt tantaque certissima argil menta, ut si persequi singula vellemus, l0ngius quam
rati instituli 0 num postulat, rati n0stra pr0grederetur. Priusquam ver aliquid e0rum pr0seramus, quibus Sententia catholica apertissime demonstratur, praestat animad-Vertere Sacrarum rerum administrali0nem ad civile imperitim n0n pertinere e natura rei, sive eae jure naturae, tum quia instituta imperia n0n sunt propter religionem, tum quia jus naturae est lex, 0rma, et regula
earum rerUm, quae ad unum ordinem naturalem spectant.
De quo c0nsentiunt vel ipsi Protestantes; siquidem Η0rnius de Civit. lib. II cap. 5 inquit u sacrorum regimine ut actione milica privatum quidem arceri, nondum tamen patere rationem, quae illud Principi asserat. Hugo Grolius in tractatu de Imperio Summarum p0testatum iu Sacra cap. 2 S. Ut idem, ait, sit Rex et
207쪽
Sacerdos non est in eo genere Naturalium, quae aliter se habere non possunt. Idem seniit Boetii erus in Iuli 0-
ducti0ne ad iis publicum lib. I cap. 5 S. 2 Bes0ldus in politicis lib. II cap. 3 S. 3 n. 14 et 19, aliique
plureS. Igitur oleum et operam perdunt, qui rati0nibus ex Daturali jure petilis probatur0s se autumant, administrati0Dem rerum sacrarum sub imperi laicorum Principum esse. Si veritatem invenire desiderant, in jure divino eam quaerere debent, quand0quidem ecclesiasticae gubernati0nis rati0, quae ab una voluntate Dei pendebat, n0naliter nobis cognita perspectaque esse p0test, nisi e tabulis divinae laudationis Ecclesiae, ex Sacra nempe Scriptura, et raditione Praeclare . h0mas p. 1 q. 101art. In his quae sunt supra naturam soli auctoritati creditur, et quae ea sola Dei voluntate proveniunt supra omne debitum naturae, nobis innotescere non possunt , nisi quatenus revelata sunt. Sed jam ad pr0p0situm veniamus. Bellai minus lib. I. de B0m Pontifice cap. 7 ita recte argumentatur Regimen Ecclesiae supernaturale est, nemini igitur convenit, nisi cui Deus commisit. Legimus autem in Scripturis commissum postolis, et Episcopis eorum successoribus. Nam de Petro apostolo dictum est pasce oves meas, Ioan ult. et de Episcopis dicitur et 20, quos posuit
Deus Episcopos regere Ecclesiam Dei. De Regiliis nihil hujusmodi unquam legimus. Et eodem loco ex Verbis Ap0stoli 1 ad Corinth. 12 et ad phes. 4 Deus in Ecclesia posuit primum apostolos, dein de prophetus, tum
208쪽
34 LIB. I. ΑΡ. I. DE STATU ECCLESIAE
pastores, et doctores; sic rati0cinatur: Si primi sunt Apostoli, qui Episcopi fuerunt , et quibus Episcopi succedunt, certe primi non sunt reges, et Principes saeculi; imo ut recte annotavit Damascenus in secunda oratione pro imaginibus , postolus reges non solum non posuit primo loco, sed nec ullo alio, ut indicaret non esse reges Ecclesiae magistratus, sed tantum saeculi.
Et Joannes Georgius de char in dissertali0ne de dure Principis Cath0lici circa sacra subditorum SU0rum prolestantium, quae est in Thesauro Juris ecclesiastici tom. IV: De iis, inquit, quae Dei sunt, homines aliter disponere non possunt, quam si Deus talem iis facultatem concedat. Causae tamen, resque dei ac religionis vel marini Dei sunt disponi ergo, decerni, et de iis judicari ab aliis
non p0test, quam quibus eam potestatem Deus concessit; Deus vero talem potestatem certis dumtainat hominibus, non Principibus, et non passim toti populo christiano concessit. Nam Deus alios constituit postolos, alios Prophetas, alios vangelistas, alios Pastores, et Doetores in aedificationem mystiei corporis sui, quod est Ecclesia; alios vero constituit velut oves, et agnos, qui per Pastores, et Octores suos pascerentur, et ad quos attenderent pastores, ne circumferrentur omni vento doctrinae per astutiam hominum. Pastores autem soli disponunt , soli judicant, soli discernunt quid ovibus accommodum sit, quid non sit oves enim aequali eum pastoribus potestate donatas contendere, quid aliud est, quam discrimen a Christo pastores inter et oves positum tollere, a quae
ille distinaei commiscere a confunderes Principes igitur
209쪽
et magistratus si tamquam oves in Christi grege habentur , sicuti vere sunt oves, una cum pastoribus non judicant, non decretori circa spiritualia disponunt Christus enim sicuti antiquam regum potestatem jure sic dicto gentium concessam non sustulit, aut imminuit, ita Neque eis novam, et spiritualem oves suas pascendi potestatem anneaeuit. Nil quoque aliud nova in lege de
Principum potestate revelatum est, quam ut dentur Caesari quae sunt Caesaris , ut tributa solvantur, ut pro regibus oretur, ut tam regi, quam omnibus ab eo delegatis obtemperetur, ac denique ut omnis potestas a Deo pro manare, et quilibet magistratus non frustra gladium portare, sed in ea re minister Dei esse cognoscatur.
Iam ubi reges nominatim jubentur de Christi Ecclesia disponere, vel in causis fidei, et rebus religionis quidquam sibi jurisdictionis arrogare γ Nee erunt ulli reges tristiani ab initio, quibus ullam potestatem Christus commiserit; im per annos propemodum tercentos fuit administrata celesia, et quidem quam feliciter , quam pr0Uere, insignia, quae tot inter tantasque di ιcultates fecit,
docent incrementa. Istamen penes Imperatores , peneβreges, penes Principes penes civilem magistratum potestas haec esse non potuit, eo quod quicumque fere illis eni-poribus respublicas gessere, pagani et conjuratissimi christiani nominis hostes extiterint. Eaeternum regimen totum sub id tempus erat pastorum, non regum. Innumera su loculi solum Concilia, sed et nutionalia in causa aptismi, Paschalis Montani coegere Praesules, non reges; dispensationes homicidis et moeehis concessere Pontifices
210쪽
36 LIB. I. CAP. I. DE STATU ECCLESIAE
non reges sacro anathematis fulmine percussi sun Heterodori a Praesulibus, non a Principibus. Electi sunt, depositi sunt Episcopi cum Paulo Samosateno, et aliis; sed a quibus o pastoribus, non regibus. Rem paucis eaeternum regimen totum illa tempestate erat Pontificum
non regum Praesulum erat, Pastorum erat, non Principum.
Neque postquam animum christianam ad religionem adjecerunt Principes, Christique legem compleae sunt, pristinum jus est Episcopis abrogatum; 08teri0res Namque sub Constantino piseopi successerunt in vicem et eadem jura postolorum , sacra dirigebant ea dignitate ac stestate, quae a Christo, et ab apostolis in ipsos ut Christi Vicarios et hostolorum successores propagata erat num autem Episcopi a tempore Constantini desiere po-
Stolorum esse suscessores Num regni coelorum claves asservare desierunt In saltem tot annorum, tot saecu-l0rum praeseriptio contemni potest Z In christianis Principibus competit potestatem, jura, et libertatem Helesiae arctius premere, quam esset a Principibus ethnicis factum ZAut an plane traducem potestatis hujus postolicae in
Episcvis brupere, aut abrumpere potuere Constantinus, ejusdemque successores Imperatores christiani mo vero Sacerdotum, et Episcoporum reveriti potius sunt auctoritatem, eorum vocem audiverunt, sententias secuti sunt, Facrasque leges receperunt. Constantinus M. christianorum
Imperatorum princeps, teste Eusebio lib. 3 de vita Constantini eap. 10 in Concilio Nicaeno non prius assedit, quum Epi8copi, ut sederet, uni issent sinito dein Con-