Joannis cardinalis Soglia ... Institutionum juris publici ecclesiastici. Ed. 3., ab ipso auctore recognita et aucta

231쪽

S. V. DE FINE PRIMATLs 57

Petrus Iunium primus rebus omnibus se abdicavito vel eximiae ejus dei, quia primus in Christo divinitatem agn0vit et 60nsessus est vel serventi am0ri, quia Christum plus celeris diligebat. Sed quaesti prop0sita est; quid sui causae, cur Primalum Christus instituerit Jam vero Primatum a Christo iustilulum esse, ut calli0licae Ecclesiae unitas serinaretur, sartaque lecta UstodiretUr, ex perpetua et luculenta S. Patrum raditi0ue certum est. Irenaei, Hier0nymi, Leonis Magni, ali0rumque Patrum testimonia longum esset referre, eaque legi 0lerunt apud Petrum alterini in aureo libro De vi et ratione Primatus cap. 13. nam0brem Catechismus R0manus ad art. 9 Symb0li S. 12 praeclare et verissime tradidit: Fuit illa omnium Patrum ratio et sententia consentiens,

Me fisibile Caput R0manum Pontificem ad unitatem

Ecclesiae eonstituendam et conservandam necessarium fuisse. Sane Christus D0minus non plures, sed unam Ecclesiam c0nstituit primaque et p0li0 Ecclesiae praerogativa in unitale posita est, quod Syn0dus C0nstanti-n0politanam in Symb0lo Fidei definivit. Nulla aulem

unitas esse potest, aut exc0gitari, nisi unus et certus sit Episc0pus , cui reliqui Past0res et deles adhaerere et subesse teneantur. Itaque Christus, ait Cyprianus lib. de Unit., ut unitatem manifestaret , nam Cathedram constituit, et unitatis ejusdem originem ab uno incipientem sua auctoritates disposuit et Primulus Petro datur, ut una Christi eclesia, et Cathedra una monstretur. Et platus Milevitatius lib. 2 0ntra Parmenianum Negare non p0tes Petri Cathedram Episcopulem primo

232쪽

eollutam , in qua una Cathedra unitas ab omnibus servaretur, ne eteri h0stoli singulas sibi quisque defenderent. Haec atltem imitas potissimum sita est iu uitale fidei et unitate caritalis seu c0mmuni0nis. Primo quidem in unitate silet, quatenus deles omnes per ejusdem dei pr0sessionem Ecclesiam unam Isciunt. Ad rem antiquus

Auctor Commenlarii in Psal. 23 mier0nymi peribus

olim inserti Ecclesia, ait, eae pluribus personis congregatur, et tamen una dicitur propter unitatem dei. Secuud autem pr0pler unitalem caritalis Seu communi0nis, quo n0mine venit specialis quaedam caritas , qua

siteles debent n0n solum c0lere et diligere pisc0p0s

suos, sed eis praecipue c0nsentire atque oblemperare,

singuli autem Episcopi et fideles communicare et subesse debent Summo P0ntisci, qui cath0licae unitatis et communi0nis centrum est et origo. inc B0ssuetus in exp0sili0ue doctrinae calliol. cap. 4 egregie scripsit, auctoritatem Episcopatus statuere unitatem in eclesiis particuluribus, Primatum vero . Petri esse centrum commune totius unitatis catholicae.

Ex his c0lligere p0teris, unitatem fidei et communi0nis cum Sunam Capite B0man Pontifice penitus necessariam esse ac inaniter profiteri sese communioni cath0licae adhaerere, qui a Roman Pontifice propter haeresim, vel propter schisma dissentiunt. Cum Miletius, Vitalis, et Paulinus de piscopatu Antiochen c0ntenderent, . ter0nymus ad Damasum litteras dedit, ut verum piscopum internosceret: Ego, inquit, clamito: Si quis Cathedrae Petri jungitur, meus est Miletius, Vitalis, Paulinus tibi haerere se dicunt. Possim credere, si hoc unus

233쪽

S. V. DE FINE PRIMATis 59 assereret nunc autem aut duo mentiuntur, aut omnes; idcirco

Beatitudinem tuam obtestor , ut mihi litteris tuis , puc quem in Syri debeam ommunicare, signisices. De laoc argument legendum est praeclarum pus e schismate, qu0d gallice primo editum est, tum italice redditum prodiit uno 1718 sine n0mine auct0ris et loci.

D NEXU PRIMATUS CUM ROMANA SEDE Quamquam catholicis omnibus certum exploratumque sit, B0man0s onlisices divino jure in Primalum S. Petri Succedere, quia Christus Primalum ipsum perpetu iuSuccess0ribus Petri permansurum instituit quaestio tamen est qu0nam jure divino ne an humano Supremus Pontificatus Romana Sed adnexus sit, et idcirc an praer0galiva Primalus ipsius a Romana Sede evelli, et in aliam Sedem transferri p0ssit Pulant aliqui conveniens suisse, et serie etiam necessaritim ad innem rem0-

vendam dubitati0nem super legitim Success0re S. Petri, ut Sedes aliqua particularis r suis Success0ribus a Petro eligeretur, tamquam medium qu0ddam, qu Pri- malus praer0galiva in cert0 Success0res transiret Sed in Petri 0lesiale suisse quam mallet Sedem eligere, et ideo Petri 0luuiale factum esse, ut 0mae p0liUS, 'Illam alio in loco suam Sedem ad 0rtem usque c0ll0caVerit. Quemadm0dum erg0 sic enim argumentantur ex facto Petri, quod humanum est, Primatus universa Ecclesiae iv 0mana Sede relictus suit, sic poterit ex dispensatione hi mana, nempe Ecclesiae, iterum ab ea ede separari.

234쪽

60 LIB. II. c. I. DE . PONTIFICE EJUSQ. ADJUΤORIBUS

Aliqui c0ntra assii maut R0manam Sedem electam et Successoribus Petri c0nsillulam suisse, n0n ex unius Petri, sed etiam ipsius Christi voluntate; ex quo c0nsequitur, Prima lum eidem Sed divino jure ita adnexum esse, Ut nulla auct0ritale humana p0ssit ab eadem separari. Ad hanc tuendam sententiam mirifice laciunt illa S. Patrum et C0nciliorum dicta, in quibus de Sede R0mana ade0

praeclara praedicantur, ut semper eam asserant ab ipso Salvat0re nostro rimatum obtinuisse, nec n0 disp0nente D0min Ecclesiarum mnium matrem et magistram Xtare.

Quis enim ign0rat celebre illud Gelasii dictum in C0ncili R0man0 Sancta Romana celesia millis synodicis constitutis ceteris Ecclesiis praeἰcta est, sed evangelica voce Domini et Salvatoris nosἴri Primatum obtinuit Apud Mansium C0ncili0rum edit. 0m VIII 0l. 147ὶ psit aule Gelasium S. Le ep. 120 ad The0d0retum scripserat de Sede R0mana his verbis: Ceteris Dominus

statuit praesidere. Ac denique, ut cetera millam, in Concilio Lateranensi IV Sedes R0mana praenunciatur, Unam eam esse, quae disponente Domino super omnes alias ordinariae potestulis obtinet principatum , utp0te mater universorum Christi fidelium et magistra.

Hac de re legendus est Benedictus XI de Syn Dioetes lib. 11 op. 1, Ballei inius Vindie auctorii Pontis cap. 8 S. 2, Dissertati Augustoduni edita an . 1782, cui titulus Epistola Sillusipi a lapide, an summus Pontificatus a Romana Ecclesia revelli, et alio transferri possit, et uel0 Febronii abbreviaticum notis tona. 1 S. 3, ex qu sacere n0n possum quin aliqu0t argumenta sumam, et 40 loco in Bledium proferam, quibus

235쪽

S. XVI. DE NEXU PRIHATUS CUM . EDE 61 sententia nostra mirum in modum confirmatur. Sunt autem hujusm0di 1. IIui Sed non aliquod Concilium, non alii homines, sed solus Petrus, et quidem si non speciali praecepto, saltem instinctu divino Primo tum odia exuit . . Sedes Primatus tot inter procellas mirabiliter conservata fuit, ut nec Pagani nec haeresici contra eam praevalere p0 tuerint, dum e contra omnes aliae Ecclesiae postolicae, et Sedes o triarchales obhaeresibus et infidelitate obsorptas esse videmus. 3. 0 Romana Ecclesia ultra mille septingentos annos in quieta possessione Primatus fuit, et a primis usque temporibus nullum Concilium, nullus S. Pater, nullus Imperator re cogitavit, vel dixit Primatum hunc a Romana Selle ad alium transferri posse, quod silentium et possessio contrariam sententiam de auferibilitatefaciunt omnino incredibilem et temerariam. 4. In aliis e clesiis, ad quas forte transferretur Primatus, deficeret postolicitas, idest, non foret postolica, tum quia ab postolis neque fundata, neque a Petro immediate gubernata fuisset, sicque

regrediendo a saeculo ad saeculum, usque ad Petrum perveniri non posset, in quo tamen praecipuum argumentum contra hae

reticos posuerunt S. Potres Irenaeus, Cyprianus, Iugustinus, traditionem postolicae doctrinae per continuam seriem Romanorum Pontificum demonstrantes, dum aliae celesiae vel in certam, vel saltem non apostolicam habebant originem. 5. Per talem translationem periret ipsa traditio Patrum, qui dicunt, ideo Primo tum in Romana Ecclesia haerere, quia haec a S. Petro fundata, et usque ad mortem suam gubernata fuit, atque ab eodem depositum doctrinae tenet, atque custodit. 6. Talis translatio foret causa schismatum, et fomes litium nunquam finiendarum.

236쪽

6T LIB. II. C. I. DE . PONTIFICE EJUSQ. ADIUTORIBUS

DE POTESTAT SUMMI PONTIFICISΕutinentem Primatus dignitalem n0nnulli script0res imminuere, et pr0pem0dum destruere c0nali sunt, excogitata distincti0ne mediatae et immediatae potestatis: siquidem tradiderunt, p0 testatem rimatus n0n esse immediatam seu ordinariam, ita ut ad 0manum P0nlificem, tamquam ordinarium Past0rem, cura et regimen singularium ovium pertineat; sed p0les talem eam tantumm0d mediatam Seueintra0rdinariam esse, quatenus l0la vis rimatus p0sita

est in supplenda aliorum negligentia, et aliud nihili 0 testin aliena Di 0ecesi, nisi aetraordinario casu, ubi salus et unitas Ecclesiae periclitetur. Quae quidem opini c0ntraria est tum verbo Dei, quand0 quidem ab ipso Christo totus grex, hoc est , si deles inues et piscopi Petro immediate traditi sunt illis verbis J0an, XX 15, 16, 7:

Pasce agnos meos, pasce i es meas tum d 0ctrinae C0ncili 0rum, ex quibus unum proferam generale Lateranense IV, cujus haec verba Romana eclesia, disp0nente Domino, super omnes alias ordinariae potestatis obtinet

principatum tum Sanctis Ecclesiae Patribus, qui R0nianum Pontificem certatim appellant Past0rem Pasl0rum , pisc0pum piscop0rum , pisc0pum universalem tum denique d0ctrinae catholicae de Romani P0nliscis Primatu Fac ullas heologica Parisiensis ann 1683: Intiquae suae in Sedem apostolicam reverentiae esse durit hic breviter de ea praefari, diserteque repertere, si d

237쪽

S. XVII. DE POTEST SUMMI PONTIFICI 63

olim non semel professa est, Romanum Episcopum esse jure inino Summum in Ecclesia Pontificem, cui omnes Christiani parere tenentur, et qui immediate a Christo non honoris solum, sed potestatis et jurisdictionis Primu- tum habeat in tota cclesia. Idque debent Catholici omnes prosteri. Jam vero si Romanus Episcopus est divino jure Summus in Helesia Pontifeae, si immediate a Christo Primatum potestatis et jurisdictionis in tota celesia

habuit, si omnes Christiani idem parere tenentur, manifeste falsa, atque etiam catholicae doctrinae adversa eorum opinio est, qui docent Pontificem nihil in Melesia p0sse, praeterquam in casibus intraordinariis ad supplendam aliorum negligentiam. Praeclare igitur Natalis ab Alexandro mentem suam, imo vero d0ctrinam cclesiae calli0licae sic explicat disseriali0ne IV in saeculum I schol. 3 Romanus Pontife summam habet, eamque ordinariam , in Ecclesia universa potestatem et au- csoritatem quam non intraordinariis dumtaxat casibus, sed semper Xercere potest et in deles universos et in ipsos Ecclesiae totius Episcopos, quia Pastorum omnium

imus est Pastor. Vide Zallinger Iur. cel pub cap. 4 S. 341, et ian odium Faventinum De Romani Pontificis rimatu pari secunila capi libus 5 et .

238쪽

64 LIB. II. c. I. DE . PONTIFICE JUSQ. ADJUTORIBUS

DE RATIONE DΕΤΕRMINANDI OFFICIA ET JURA PRIMATUS In determinandis ossiciis atque juribus, quae rimatui

c0haerent, aliqui Can0nistae hac ali0ne argumentari solent. Nempe junt, omnia rimatus ossicia ac munera intuenda conservandaque cclesiae unitale sita esse, ide0que tantam in Prima tu p0testatem auct0ritalemque inesSe, quanta ad eum sinem blinendum est pr0rsus Decessaria. Itaque c0ncludunt, ea omnia et sola esse Primatus jura, sine quibus unitas Ecclesiae christianae conservari non p0test. Verum qui sic argumentantur in e peccant, qu0d jura Primatus iis limitibus c0arciant, quos Christus minime posuit. Primatus quidem ad tuendam conse 'vandamque unitalem institutus est; veruntamen multa eaque praeclara jura, oblinendo mi maxime c0nsentanea, hoc est, jubendi, judicandi, c0gendique p0testatem a Christ ipso accepit, tu melius supremam in Ecclesia universa potestalem

exerceat.

Hinc ridentina Synodus sess. XIV cap. 7 verit0, inquit, Pontifices Maximi pro suprema potestate sibi in

Ecclesia universa tradita causas aliquas criminum gra- et res sit poluerunt peculiari judicio reservare. Igitur jura rimatus profluunt tum EX FINE TUENDAE UNITATIS tUm ΕΚ ΓΗΠ ET PLENA POTESTATE , qua P0utis ex ad explendum munus suum in l0ta Ecclesia p0litur.

239쪽

S. XVIII. DE RAT. ΕΤ ΟFF. ET LR PRO11TLs 65 Scite admodum tact0 Operis, quod inscii bitur uis est Petrus Sire qualis Petri Primatus malisb0uae 1791 pag. Te seqq. Pervulgatum hodie, ait, ac tantum non universale inter nostros Carionistas axioma est, idque oppido falla et

aequivocum: CUM PRIMITUS PROPTER UNITITEM ECCLESIIE SIT, NIHIL PRIMITEM POSSE QUOD ID UNITITEM NON SIT NECESSARIUM. Hoc axiomate, ut sunt, indubitabili, certissimoque assumpto sequelas inde plurimas derivant, queis totam quantam summi Pontificis potestatem aut arctissime contrahere, aut penitus enervare, irritamque facere ollaborant. Cum enim in una parte circa dogmuta dei morumque Papae sententiam estentesse infallibilem, nisi per occedentem, et quidem universalem Episcop0rum consensum cum insuper eae altera parte nihil concedant a Papa statui et imperari posse, nisi quod BSOLUTE necessarium sit ad conservandam Ecclesiae universalis unitatem, ad hane vero nulla sit necessaria leae circa disciplinam, utpote quae pro varietate locorum varia esse possit consequitur Pontificiam auctoritatem, tam quoad res dei et morum, quam et disciplinae, per se ipsam nihil amplius valere, sed sine omni jam e cacia esse, irritamque se nullam. Ita juris episcopalis restauratores hodierni si Superis placet scopum consiliorum suorum altictisse sibi videntur, mognoque sibi plausu od jubilunt.

Sed triumphi clean ante victoriam ea nunt. Satisne bona de vel primum jam principium ponitur verbis hisce in determinatis et equirocis: PRIMITU EST PROPTER UNITATEM' Quaero eae ipsis, quom unitatem intelligant, an FIDEI tantum, an duplicem illam, quae a Christo in sua celesia iii-Stituta est, tam FIDEI, quam et OBEDIENTII unitatem Si primum illud tacite intendant, eo ipso manifesta jam ipsorum fallacia est Christus enim non solum ejusdern dei, sed etiam

ejusdem obedientiae suum voluit esse dilectam sponsam unius viri, seu unum corpus sub uno Capite unum ovile sub uno Pastore Ii altero eoque integro rantum sensu firmum tu hoc principium: PRIMITUS I CHRISTO IXSTITUTUS EST IN

240쪽

66 LIB. II. C. I. D R. PONTIFICE EJI SQ. DIUTORIBUS FIDE ET OBEDIENTI CHRISTIINORUM SIT AECCLESII. Iam vero

principii veritate pleno in lumine posita, nonne in aprico est nuda consequentiae falsitas; ERGO PAPI NIHIL POTEST , UOD ID UNITITEM NON NECESSIRIUM' Ouam haec inania et fallaeta ferbas Ita potius debuisset feri conclusio ERGO CUM PIPI IMPERIT', NECESSI RIO OBEDIENDUM EST. Ipsa enim obedientia ad unitatem a Christo institutam necessaria est hinc omnes suas deles oriculas Petro subditas esse voluit, cui soli ustotum ovile pascendi dedit: PISCE OVES EIS.

DE ESSENTIALIBUS ET ADVENTITIIS JURIBUS PRIMATUS Distinctio inter jura rimatus essentialia et adventitian0Va est, sicut 0mina ipsa nova Sunt, et plane exc0gitala ad 0 testatem rimatus deprimendam. Jura essentiali dicunt, quibus semper et ubique Summi Pontifices usi sunt adventilia vero, quae ex veteri Ecclesiae disciplina in c0nfirmandis pisc0pis, et plerisque causis s-niendis n0n a Sunim P0ntisce, sed a Metr0p0litis, et C0nciliis pr0vincialibus exercebantur. Cum itaque Summi

P0ntifices, c0mmulata Ecclesiae disciplina, haec p0steri0ra jura sibi adjudicaverint, ea prosecto non essentialia jura Primatus, sed pr0rsus adventilia habenda esse c0ntendunt. Hac super re animadvertendum in primis est, jura Metr0p0litarum, C0ncili 0rumque provincialium ab Ecclesia originem duxisse; neque enim Christus provincias designavit, neque Metr0p0litas instituit, neque ea de re ullum Ap0st0lis mandatum dedit et quamquam D0ct0res n0n