장음표시 사용
261쪽
S. XXVII. DE JURE EPISCOPATLUM ERIGENDO L. 87sael Ap0st0lorum, tum ex decretis C0nciliorum, tum ex 4p0st0licis C0nstituli 0nibus, denique ex perpetua et generali 0lius Ecclesiae disciplina confirmatur. Petrus de arca de C0n cord Sacerit et Imp. lib. II. cap. 9. quaestionem p0uit, an Principes potestate polleantrio Pos archiepiscopatus , aut Episcopatus instituere. Qua de re priusquam resp0ndeat, illud scite animadvertit, qu0d ubi primum Imperat0res aggressi sunt novis Archiepiscopalibus, vel pisc0palibus erigendis peram dare, Innocentius I. iii pis l0la ad Alexandrum Antiochenum piscopum, nec n0n Generale C0ncilium Chalced0nense cati. 11. Vehementer obstiterunt, ne ullum Ecclesiae uribus
detrimentum inseri elui . In Galliis Childebertus Franc0rum Rex piscopatum Mel0duni sun laverat ad petiti0uem plebis, ejusque rei oppugna l0rem validum invenit Leonem Seu 0nensem piscopum in pist0la ad eumdem Regem data. t 0nsensu Sigiberti Regis in Castro Dunensi acta suerat novi pisc0patus institutio, cumque app0lus Cai n0leusis piscopus aegre ad inodum id tulisset, res delata est ad C0ncilium Parisiense celebratum ann0 573. qu0dacta muta rescidit. Igitur Gallicana Ecclesia, ut ipse
ait, in eamdem sententiam cum Synodo Chalcedonensi, et Innocenti decreto conspiravit, putavitque nefas esse Regum imperio Episcopatus novos institui. 0lum vero caput hisce verbis concludit Quare non est quod a communi universalis Ecclesiae sensu recedamus foeda in Principes adulatione, ut contigit Marco Intonio de Dominis qui Episcopatuum institutionem Regibus perperam et mntra ipsos unones usseruit , cujus sententiam recentiores
262쪽
aliqui amplexi sunt. Tota re istius disponendae ratio ad Ecclesiam pertinet, quemadmodum dixi. At ver Ecclesia quemadm0dum pisc0patus erigit, Siceliam supprimit, c0njungit, et dividit, namque omnis res
per quascumque causas nascitur, per easdem dissoli itur
reg. . uris in quini Decretalium. Huc qu0que spectat haec regula juris civilis: Nihil tam naturale est, quum eo genere quidque dissolai, quo c0lligasum est reg. 35. . de divers. eg juris. 0n sit autem Suppressi , nisi b gravissimas causas, de quibus ad Ecclesiam pertinet dijudicare. Illud expl0ratum est in aliquibus civitatibus pisc0pales Cathedras suisse suppressas in vindictam
et p0enam alicujus atrocis sceleris c. in cauS. 25. IURest.2. earumque Dioeceses instar laudi cum territori ait rius pisc0patus c0njunctas, planeque c0nsuSaS; qu0dc0njunctionis genus a Can0nistis vocatur unio per confusionem.
Quod vero ad uni0nem sive conjuncti0nem benefici0rum attinet, reliqui sunt duo m0di, quibus beneficia conjunguntur prim per subjecti0nem, ut aiunt, cum scilicet una cclesia tanquam inseri0r superi0ri subjicitur: haecaulem c0njuucti vix adhibetur tu beneficiis, in pisc0palibus nullo m0do securid per aequalitatem, quando nempe duae, aut plures Ecclesiae ita c0njunguntur ut earum quaelibet ab uno eodemque Pasl0re regatur, salvis singularum Ecclesiarum juribus et privilegiis. Hujus uni0nis per aequalitatem, quae etiam uni aeque principulis Γ0c Itur, non pauca exempla in pisc0palibus habemus. C iniunguntur autem duo, aut plures pisc0 palus, quand0
263쪽
non longo itineris spatio a se sejuncti sunt, nec tanta popilli multitudo est, ut singulos, sicut olim fuit, habere
debeant Sacerdotes, cap. 48. alis. 16. UaeSt. s. aut
quando hostilis impietas diversarum civitatum ita desolavit Ecclesias , ut reparandi eas spes nulla , deficientepvul0, remanserit, c. 49. IUS. 16, quaest. 1. Interdum etiam ad 0110randam civitatem aliquam pisc0palus in ea c0nstituitur , et si reditus pisc0pali igni lati pares n0n suppetant, cum nitim Episc0palu 0njungitur, ut unus pisc0pus utrique Dioecesi praesit. Contra ver dividuntur piscopatus, cum ex uno fiunt duo vel plures. Hujusmodi divisiones pr0hibentur. c. ma-j0ribus, et c. dilect de Praebend. et ignitat. ide0que Cau0nistae docent, beneficia n0n esse dividenda, ne ali0ne quidem divitii cultus augendi, e qu0d, ut ait L0tterius
lib. 1. quaest. 28. D. 63. et 4 haec sola causa non est
susciens ad inducendam divisionem beneficiorum et praebendarum, et si aliter diceretur, sequeretur quod semper eae illa causa augmenti divini cultus esset locus divisioni beneficiorum contra jura praedicta augmentum hujusmodi ullus dirini at hunc efectum non habetur in consideratione eae numero beneficiorunt, nisi ubi celesia
propter defectum beneficiatorum suis debitis obpiciis le- fraudaretur. Ouae quidem in piscopalibus dividendis
multo magis ante oculos habenda sunt atque tenendum nullam eosdem dividendi legitimam causam esse praeternecessitatem, cum scilicet animarum saluti, quae supremale est, nulla alia ratione consuli, ac provideri p0ssit. Hinc Levi enius in Foro senesiciali pari. I. seci. . cap.
264쪽
90 LIB. II. C. I. DE . PONTIFICE EJUS . ADJUTORIBUS
2. Naest. 961. quaerit qua de causa et qualiter dirisio Dioecesis cum erecti0ne novae Cathedralis eri et permitti possit, et resp0ndet, dum eae Dioecesis amplitudine et itineris asperitate, nimiumque incommodum redditur Pastor oves statulis temporibus visitare, recognoscere USisque oribus pastorem adire, justam censeri causam faetendi dirisionem Dio et est uni, ait Card de Luca in Miscellan. . . n. 115. ut tamen certa et determinata regula cuicumque casui applicabilis desuper statui non potest plura siquidem quam dicta causa requisita ad id requiruntur, ea pruesertim ut antiquae Ecclesiae dignitas non NileScat, af etiam nova convenientem quoque dignitatem sortiri et conserrare valeat. Hactenus de pisc0patuit in erecti0ne, deque e0rum Uppressi0ue, 0njunctione et divisi0ue dictum est, et n0bis quidem salis dixisse videmur, cum ea praesertim, Uae in medium protulimus, adeo certa explorataque Sint, Ut nullo D0ct0re catholic in c0nli 0 versiam v0centur. Sed qu0niam p0lesiale e0rum mnium agend0rum praeditam unam Ecclesiam esse assii mavimus, reliquUm est, Ut 3-lam laciamus, quinam celesiae n0miue intelligendi sint, num Pontifices, num Patriarcliae, num Metr0politae, num Concilia, num denique singuli Episc0pi. Huic quaestioni tum de fact0, tum de jure resp0ndebimus, e vel magis quod alterum ab alter illus iratur. Qu0d itaque ad saclum alli uel, perae prelium erit animadvertere, eclesiae disciplinam lia in re ter mutatam esse alia enim sui ab incunabulis Ecclesiae ad saeculum I. alia ab h0 saecul ad saeculum VIII., alia denique a saecul VIII ad 0Sira emp0ra.
265쪽
Ab incunabulis Ecclesiae ad saeculum I. novi erigebantur Episcopatus a Synodis Provincialibus, consentiente Metropolitano, postulante piscopo vel annuente, ad cujus Dioecesim pertinebat Ecclesia, in qua Sedes Episcopalis collocabatur. Id eae anone 15. Concilii fricani compertum est; et eae facto S. Iugustini , qui Fussalensi stello millibus quadraginta ab Hippone ejuncto Episcopum ordinari curavit a rimat Numidiae, Romano Pontifice inconsulto, ut constat eae ipsius Iugustini Epistola 261. Ita Natalis Alexander hist0riae ecclesiasticae
Cum vero in scholion 1. ejusdem articuli religi0si Censores notassent haec verba Romano Pontifice inconsulto erigebantur Episcopatus, resp0ndit, hanc disciplinam quinto saeculo viguisse probavi: citato nempe canone Concilii Asricani, tum facto . Augustini, aliisque ab historia Ecclesiastica ductis argumentis. Quam quidem controversiam C0nstantinus oucaglia in suis n0tis ad historiam Ecclesiasticam ejusdem Natalis Alexandri cum praeterire nollet, nec etiam deberet, n0n immerit amplexus est P. homassivi seu lentiam, quam expressit hisce verbis
Mainime ante sextum saeculum non semper accessisse Romani Pontificis e ressum consensum in novorum piscopatuum erectione, animadvertit Thomassinus de nov.
et et Heles discipi pari. 1 lib. I. cap. 4. Liberum integrumque dixit fuisse Conciliis Generalibus, a Metr0politis novos erigere piscopatus, dummodo quas pro huc re Ecclesia leges instituerat, servarentur. Cum in
iis servandis minus religiosi fuissent Antistites Africani,
266쪽
etiam in exiguis passis Episcop0s creando, illos mouet
ESSE CONSECRANDOS, jussitque minutulos hujusmodi piscopatus, cum deinceps vacarent, omnino supprimi.
At ver in Ecclesia orientali eriget adorum Episcopatuum lota cura atque s0llicitudo concredita sui Patriarchis Auli0chen0, et Alexandrin0, a quibus p0stquam r0 vinciae Ecclesiasticae illic c0nstitutae fuerunt, ad Metropolitas et Concilia Provincialia dimanavit. In Ecclesia vero occidentali non solum a Metrop0litis et C0uciliis Provincialibus, veruiu etiam bene multus Episcopales Sedes, ait Thomas- sinus jam inde ab ineunabulis Ecclesiae ab antistitibus Roma uis constitutas fuisse prolixe docui pari. 1. lib. I. cap. 14. et pari. . lib. I. cap. 11. Praesertim Vero in Provinciis ad professi0nem christianam traductis n0vi Episc0patus a Sede p0st0lica ejus v auctoritate erigebantur; qu spectat Iun0centi ira epist0la ad pisc0pum ΕΠgubinum, ubi ait manifestum esse in omnem Italiam, Gallias, Hispanias, fricam atque Siciliam, et insulas interjacentes nullum instituisse Ecclesias, nisi eos, quos venerabilis postolus Petrus, vel ejus Successores constituerunt iacerdotes. Et haec satis de quinque primis cclesiae saeculis dicta sint. Saeculis ver VI VII et VIII. 0u amplius Meli 0-p0litis, et C0nciliis Provincialibus integrum fuit, ut antehac, piscopatus erigere, nisi simul auct0ritas Romani P0nlisicis tulercederet. Pluribus autem eae causis, aitC0nstantinus R0ucaglia it. 0c0, Romani Pontificis auctoritus eae gebatur. Et primo si non erigendi erunt Epi-
267쪽
seopatus iis in locis, ubi noniter fidei lumen illuaeerat, eum nona haec Evangelii promulgatio feri soleret, pr0-
movente ac mandante Romano Pontifice, non poteranti iri postoliet noris ovibus novos dare pastores, nisi idem consuleretur. Cumque pariter Ecclesiae aggregandae
essent novae Provinciae, quo non se protendebat ceterorum piscoporum auctoritas, ibi novas extollere Sedes illius tantum erat potestatis, quae nullis sinibus coarctatur. Deinde quidquid peculiares Synodi decernebant non ita inconcussum firmumque erat, ut quandoque posteriores Synodi non infirmarent, vel Principes ipsi infectum vellent. Contra id vero quod prima Sedes statuerat, inseriores Sedes insurgere haud poterant , et Principes ipsi religioni ducebunt infringere. Non raro etiam, dum novis Episcopis propriae Dioeceses erant assignandae, cum sinitimis Episcopis de sibi usurpata conquerentibus urisdictione lites poterant oriri, ad quas dirimendas nidia magis idonea p0testus, quam Romani Pontificis. Illud demum in novis constituendis Delesiis poterat intercedere, quod necessaria foret aliqua Canonum dispensatio, ac proinde primum Sedem fuisse adeundam, cujus est, dum ita exposcant vel necessitas vel utilitas, Canonum rigorem
Sed 0stquam Occidentis Imperium saeculo V exlinctum est, Imperat0res Orientis, aliique Summi Principes c0eperunt in suis quisque Provinciis de pisc0palibus
erigendis sollicitos se ostendere, ad 0sque d0 tand0s, Ven-d0Sque sese parat0s exhibere. Prima Iustiniana, ait ho- massinus de n0v. et vet. cci discipi. p. 1 lib. I. cap.
268쪽
19 n. 2 patri erat Iustiniani, ouaeque erida ante vocabulur, suberatque Irchiepiscop0 Thessulonicensi. Hanc urgente Imper more Vigilius Pupa in archiepiscopulum, sine Marchatum erexit, subjectis et Provinciis, quae Phessalonicensi iure uiui detractae sunt, et attributo eis artum edis Romanae, qualem jam olim habuerat
Episcopus Thessalonicensis. His itaque saeculis, atque eliam in omne p0sterum tempus, praecipua qu0que Sum-m0rum Principum alio in erecti0nem piscopatuum habita est propter Ecclesiae utilitatem. At exacto saecul VIII non quidem illic , nullaque interp0sita m0ra, sed sensim ac pedetentim Ecclesiae disciplina hac in re usque e mutari c0epit, ut tandem potestas erigend0rum pisc0patuitis ad solum P0ntificem rediret. Praeclare Thomassivus de nov. et Vet. ccl. discipl. lib. . pari. 1. 2 p. 56. n. 14 Longa, ait, temporis serie rerumque vicissitudine fletum est ut constituendi Episcopulus novos potestas penes solum Romanum Pont item esset. Non quod id sibi juris ipse reservaverit, ut imminuta piscoporum jurisdictione augeret suam; sed quod aut negligentiores essent Episcopi alii in proferendis christianae Religionis finibus , aut quod id honoris primae Sed haberent, aut quod Ponlisei Principes considerent magis, aut quod Petri Sedem requentius populi adirent, aut quod zelo si dei magis at dei et Pontifex Nisi ita ut is, quod divino ita consilio provisum sit, ita haec omnia, dispensante spiritu illo ipso Christi qui Ecclesium f0rmans, ingensque, et Caput illi praestituens, Capitique virtutem indens, legemque addens
269쪽
eonfirmandi cetera, et illustrissima quaeque sui corporis membra jum incle ab ineunabulis celesiae praelusit praemonstravitque, quos illi augurandum esset fle futuri per Capitis maxime sui vim et huritatem incrementis, quando Petri una et altera concione tam numerosa plebium multitudo christianae se causae et religioni adjun- init. His causis fieri potuit, ut ad Petri Successores tota hae rediret potestas , 0n ante eis legis ullius imperio
reservata, quam usus et consuetudo plurium saeculorum
Sed jam e loci pervenimus, quo oportet quaesti0nem juris instituere. Quaeritur laque quo jure Summi P0ntifices , Metropolitis, Conciliisque provincialibus am0lis erecti0nes piscopatuum, suppressiones, divisi0nesque, et id genus alia sibi solis ribuerint ' Dicendum est autem id jure pii in secisse; namque c0mmlinis Docisertim, certaque et explorata se aleutia est eam potestatem ad Summos P0ulisces perlinere jure Prima lus idque ei spicuum est ex divina Ecclesiae instituti0ue qu0d quidem argumentum adm0dum d0cle cumulateque tractat cl. Petrus alterini de Potest. Eccl. Cap. II. n. 5. hac forma Potestas illa illimitata in totum mundum postolis ab ipso Christo tradita, necessaria quidem fuit in illis initiis, ut sua citius aedificaretur Ecclesia, ac proinde omnes p0terant ubique praedicure Gangelium, ubique Ecclesias particulares, et Episcopulus erigere, consecrare piscἹ0s, Presbyteros elo. et quaelibet alia postolutus o icta ea ercere at hoc jus immediutum in totum mundum, et in Omnes Ecclesias eae peculiari necessit ite ac utilitate illis
270쪽
initiis tributum, in aliis apostolis extraordinarium fuit, quod bono ejusdem unitatis non debebat in Episcopos
eorum successores transire in Petro autem , cujus auctoritas ratione Primatus ob ipsius unitatis bonum debebat esse perpetua, et in Successores ejus propagari, O dinarium esse debuit , et in Suecessoribus ejusdem Romanis Pontificibus ordinarium debet agnosci. Cum veroeaetraordinaria aliorum postolorum potestas in universum mundum illis initiis necessaria, non deberet piscopis ipsorum successoribus aequo jure competere, ne magna in
Ecclesiis jam aedificalis confusi fieret, si aeque ac Ip0- stoli, omnes piscopi omnia possent ubique , sed potius expediret diversas Dioeceses designare , et piscopatus diversos erigere, ita ut singuli piscopi suae cuique Dioecesi praeficerentur , regique adsignato facilius prospicerent. Haec designatio Dioeceseon et subditorum , quam
Christus non instituit, sed postolis, eorumque successoribus commisit, non est divini immutabilis uris, sed ecclesiastici, ut proinde ad disciplinam mutabilem pertinens, subest potissimum dispositioni Successorum S. Petri, qui cum eae eodem S. Petri primatu jus ordinarium habent in universam celesiam tum vero eodem ordinario jure uti possunt in Dioeceses singulas, aeque ac in illas host0li extraordinario jure uti poterant. Eae hac potestate in Dioeceses omnium Episcoporum, quae in solis Petri successoribus ex irini juris primatu est ordinaria, Romana Sedes potest, si expediat, Episcopatus aliquos supprimere, si os erigere, num iridere in duos.