장음표시 사용
281쪽
Sed quid juris erit, si piscopus expers mili ellipae Episc0patum dimittere renua y P0leritu P0ntifex ipsum vel invitum destituere Abbas in cap. Sua nobis de confirmat utili vel inutili, agnanus in cap. 4 de translat. S. 61, Pirrhin de transi. f. 2 num. 13 nihil omnino
dubitant, quin P0nlisex OB GRAVISSIMAM , ΕΤ PRAESERTUI OB LBLICAM ALSA id possit, idemque senii Gersonius
ipse, qui de talibus Ecclesiae consideratione III haec habet: tutus praetutionis episcopulis habuit in postolis, et Successoribus usitan et exercilium suae potestatis sub Papa Petro et Successoribus ejus, tamquam sub habente, vel habentibus plenitudinem fontalem episcopulis auctoritalis unde quoad talia minores Praelati, scilicet rati subsunt Episcopis, a quibus usus suae potρstatis quandoque limitatur et arcetur, et sic a Papa posse feri circa Praetulos majores ex certis et rationubilibus causis non est ambissendum. Et deinde cons. 4: latus
episcopalis non ita tu tui Pupidi subest, quod illum possit Pupa annulla re, sicut nec lutus Papulis potest humanitus destrui nihilominus idem tutus episcopulis quoad acquisitionem isti personae, et quoad sui exercitium subest rationabili Papae voluntati ad utilitatem Ecclesiue.
Et re quidem vera certum apud omnes catholicos X-pl0ratumque est, Pontificem divin jure nihil non posse, quod ad Ecclesiae unitalem vel servandam, vel restituendam conducal P inlisex itaque ob animarum pericula, vel seditiones, aliaque mala pr0plal Sanda, quae aliter vitari nequeant, sumina potestate praeditus erit
282쪽
108 LIB. II. C. I. D R. PONTIFICE EJUSQ. ADJUTORIBUS
S. Hieronymi in dial0g0 0ntra Luciserian0 num. 9 Delesiae salus in Summi Sacerdotis dignitate pendet, cisi si non insors quaedam, et ab omnibus eminens detur potestas, tot in Ecclesiis e ιcientur schismata, qu0t
Sed illud poterit injustum aliquibus videri, quod p0ena assiciatur pisc0pus, qui non deliquit Praeclare S.Ih0mas 2 2 quaest. 108 art. 4 Poena, inquit, da liciter
potest considerari. Uno modo secundum rationem poenae, et secundum hoc poena non debetur nisi peccato, quia per p0enam reparatur aequalitas justitiae, in quantum ille, qui peccando nimis secutus est suam voluntatem, aliquid contra suam voluntatem patitur. Ilio modo potest considerari poena , in quantum est medicina non solum sanativa peccati praeteriti, sed etiam praeservativa
a peccato futuro, vel etiam promotiva in aliquod bonum. Et secundum hoc aliquis interdum punitur sine culpa, Non tamen sine causa. Doctrinae Divi h0mae mirifice c0nsentit regula 23 de . . in ,40 est Sine culpa, nisi subsit causa, non est aliquis puniendus. Ergo si causa subsit, aliquis etiam sine culpa puniri p0lerit. Itaque si id Ecclesiae necessitas exposcat , piscopuS 0nqueri jure ne illit, qu0d piscopatu privetur causa enim Ecclesiae temporali ipsius Episcopi lilitati l0nge multum
At ver Episcopum destitutum compensatione aliqua leniendum esse libenter seu limus cum De Petra tom. comm . in c0nstit. 2 Leonis I num. 39, ubi ait Ili- quod discrimen est in casu renuntiationis ob culsum
283쪽
propriam, et illius, quae sit ob culpam plebis , vel emeausa intrinseca justa Secundo enim casu debet dari compensatio sequalis, vel debet assignari congrua habito respectu ad Ecclesiam, quam dimittit, et ad qualitatem dimittentis Gr0tius ipse, 0stquam suprem Principi 0-:esialem tribuit subdit0s ob publicae necessitalis aut utilitatis causas quaesit jure vel inlinere privandi, compensali 0nem, si seri lamen p0ssit, dandam esse aestimavit.
En ipsius verba de jure belli et pacis lib. I cap. 14
S. Sed hoc quoque sciendum est, posse subditis jus etiam quaesitum auferri per Regem duplici modo , aut in poenam , aut eae vi supereminentis dominii Sed ut id sitit et ri supereminentis dominii , primo requiritur utilitas publica, deinde ut, si fieri potest , compensatioliut ei, qui suum amisit e communi.
Harum destituti0num exempla cum alias, tum nostra praesertim aetate in Gallia habuimus totius celesiae consensione
DE JURE DANDI COADJUTORES Interdum c0ntingit, ut piscopus aut senio, aut mala valetudine assectus, non solum ad beunda ministeria ordinis, verum etiam ad regimen et administrati0uem gerendam Di te est imp0lens evadat. Impotentem Ver0 Episc0pum, nisi sp in te piscopatum dimittat, vel iuvitiam cogere ad illum dimittendum inlium anum prorsus videtur; nam in icto non est addenda illicli . sed ipsius mise-
284쪽
xiae miserendum, ut loquitur Inn0centius ΙΙΙ cap. 5 de Cleric aegrotante. unc itaque C0adiutor dandus est,
cujus pera et consilio Di0ecesis recte administretur. Sunt autem Coadjutores duplicis generis alii enim c0nstituuntur ad tempus, qu0ad scilicet pisc0pus vixerit, aut 0nvaluerit alii ver sunt Coadjut0res perpetui, qui cum jure successioni constituuntur adeoque m0rtu Episc0p0 in ejus locum succedunt. Η0 loc monendum est, in Ecclesiis nimis ab Urbe dissilis Episcopos, qui b aetatem, valetudinem, aliamque causam ope aliorum indigent, posse unum, vel plures sibi Coadjutores cum assensu Capituli ad tempus constituere. Si ver Episc0pus sibi pr0spicere nequeat, sertasse quod c0mpos sui non sit, tum eidem per ejus Capitulum, aut duas Capituli partes, unus aut alter C0adjutor recte datur, et si pisc0pus c0ntradicat, t0ta res p0st0licae Sedi aperienda est, ut Ecclesiae necessitati pr0 videatur. At vero de C0 adjutoribus cum sutura successi0ne constituendis a C0ncili I ridentino cap. 7 ess. 25 de reseruiat sancitum est: Si quando Ecclesiae cathedralis, aut monasterii urgens necessitas, aut evidens utilitas postulet Praelato dari Coadjutorem, is non alias cum futura successione detur, quam haec causa prius diligentera Summo Romano Pontifice sit cognita. laque C0adju-t0 haereditarius rite recteque non c0nstituitur, nisi Summi Pontificis auct0rilate tum quia c0nstitutio C0adjutoris cum sutura successione inter causas maj0res refertur cap. unico de Cleric aegrot in tum quia c0nstituti hu
285쪽
quidem Coadjutor sine n0va 0llati0 ne in pisc0palum vacantem succedit instituli 0nes autem pisc0p0rum ad Romanum Pontificem divino jure pertinere supra demonstrattim St. Vide Interpretes Decretalium in eap. 3 sit. 6 De Clerico oegrotante, vel debilitoto, Thomassinum lib. 2 pari 2 cap. 55 et seqq. Barb0Sam Iur Heles univers. lib. 3 c. 10, et Pigna tellum tom. 4 eas ult Consultat. 137.
D JUR FERENDI CENSURAS communicationis gladius, ait C0ncilium riden sess. 25. cap. 3. de reserui; nervus est Ecclesiasticae disciplinae, et ad continendos in ollicio populos valde salutaris. Namque ut ait Cyprianus ep. 62. hoc gladio superbi et contumaces necantur, cum de Ecclesia ejiciuntur. Jam ver non m0d Cathar et Albanenses, Wicliniis,mussius, aliique haeretici, sed aliqui Script0res etiam, qui calli0lici haberi volunt, omni studi c0nati sunt hujusmodi gladium
e manibus Sacrorum Antistitiam auferre, aut ita ejus aciem retundere, ut amplius serien d par n0 esset Η0rum errores m0deste resutabimus. Itaque Exc0mmunicati bifariam dividitur. Una est ex-c0mmunicati ita dicta, quia c0mmunicati0ni, et c0mmH-ni0ni pp0nitui , et desinitur communionis negatio Ecclesiae enim inter se communicabant tum per litteras c0mmunicatorias, quae etiam canonicae et f0rmulae dicebautur,
286쪽
invicem datas et acceptas, tum per benignam in communi0nem et synaxim admissionem eorum, qui ab una ad aliam Ecclesiam veniebant. Itaque propter haeresim, aut aliud grave crimen interdum actum est, ut una Ecclesia segregaret sese a c0mmunione alterius Ecclesiae, eamque veluti excommunicaret. Verum hujusm0di excommunicati n0uerat actus auel0ritatis et jurisdictionis ecclesiasticae ; namque eum possumus in communionem n0n recipere, in quem
tan0, neu liquam sibi subdito, c0mmunionem denegavit, eo quod compertum habuisset, eumdem Origenis dogmata erimi esque defendere. Alia vero proprie dicta xc0mmunicatio, quae etiam major et anu thema dicitur, in p0lestate lavium undala est, per Nam graVis rum criminiim rei a c0mmuni0ne Ecclesiae, et t0lius populi christiani tanquam membrac0ntaminata et putrida abscinduntur Anathema ver ab excommunicatione non dissert, nisi propter solemni lates, quae in eo serendo adhibentur de quibus vide Pontificale B0 manum litulo de Ordine excommunicandi. Potestas ver serendi exc0mmunicationem majorem, sive anathema ad Ecclesiae Praep0sitos pertinet, ut ea poena animadvertere in eos possint qui gravius delin- IUUnt: Nemadmodum enim ad 0ntinend0 in ossicioli 0miues unicuique reipublicae jus est expellendi sontes a societate sua, sic etiam Ecclesiae, utp0le persectae Reipublicae, eamdem potestatem esse pro cert habendum est. Verum hujusmodi potestas ex ali nobilioli inute tu liectores Ecclesiae manavit.
287쪽
Apost itus Paulus 1 ad 0rinth. . . dum incestu0- sum C0rinthium excommunicavit, his verbis usus est 'o judicavi ut praesens eum , qui sic operatus est, in nomine Domini Nostri Iesu Christi, congrestutis vobis et meo spiritu, cum virtute Domini Nostri Iesu Christi trudere hujusmodi Suthanae etc. Igitur sententia excommunica li0uis pronunciatur a Paulo in nomine et in virtute Domini Nostri Iesu Christi, hoc est potestate ab ips Christo accepta. Quam quidem potestatem Christus Ecclesiae dedit, cum ligandi s0lvendique potestatem Petro et p0stolis impertitus est, eamque plane significavit, cum jussit eum, qui Ecclesiam non audiret, tanquam ethnicum et publicanum haberi. Quid enim aliud est aliquem tanquam thnicum et Publicanum habere, nisi eum ab EccleSia, sacrisque omnibus repellere 3 Et quid aliud est
aliquem ab eclesia sacrisque repellere, nisi eum Xcommunicare ' Igitur, ex illis Christi verbis, acla Antistitibus
Ecclesiae p0lesias est Christian0 graviter peccante contumacesque exc0mmunicandi. Praeterea hanc excommunicauili 0lesialem a Christ Ecclesiae traditam suisse per- Spicuum est ex perpetua ipsius Ecclesiae radi li0ne, scriptis auctorum Patrum, decreti P0 uti si cum et C0ucili 0rum canonibus evidenter consili malari eaque potestate Saesunt utiquae Syn0di, Nicaena adversus Arium Ephesiua adversus est0riitin, aliaeque passim. Quemadmodum itaque h0m per baptismum sit membrum Ecclesiae, in qua est bonorum omnium spiritualium communicati0, ita pereXcommunica li0nem ab Ecclesia ejicitur, atque de Sacramen iis, Sacrificiis, suffragiis, Sacris officiis, pietale c-
288쪽
clesiastica, uno verbo, Uribus innibus privatur, 'Illae per baptismum adquisiverat. Atque hi sunt ex jure divino excommunicationis essectus pr0indeque haec Lutheri propositio. communicationes sunt tantum poenae aeternae, nec privant tam ne in communibus spiritualibus Ecclesiae orationibus a
Le0ne X, merit a jure damnata suit. Cujus magistri
doctrinam praesertim an senistae sequuti sunt, atque adeo in ist0riensem Syn0dum, quae ansen istarum errOribus a prim capite usque ad extremum reserta St, eadem prop0siti verbis sere totidem translata fuit, nempe efectum incommunicationis aeteriorem dumtaXal esSe, quia tantummodo natura sua excludit ab exteriori communicatione celesiae quae quidem pr0p0sili a con Sti
tuti0ne d0gmatica auctorem dei reprobata sui his n0lis et censuris app0silis, uisa, perniciosa, in articulo 23. Lutheri damnata, ad minus erronea. ac de re stius in libri quarti sententiarum distinctionem decimam clavam ita scribit Hat haec Lutheri alio per fidem
spem et charitatem, reliquasque virtutes, quae bona surit spiritualia , homo e icitur membrum Ecclesiae. a vers bona non possunt ulla celesiae potestate auferri, sed deperduntur pr0pria cujusque voluntate. Non igitur X- communicatio spolia hominem bonis spiritualibus. At vero idem stius praeclare animadvertit, alia esse bona spiria tualia, in quibus substantia vitae spiritualis consistit, uti fides , pes, charitas , et reliquae virtutes, et virtutum spera alia vero esse accidentalia, quibus scilicet homo
ad priora illa bona adipiscenda is seu futur , tuli surit
289쪽
aliena merita, orationes, sufragia, quibus etiam Sacramenta connumerantur. Quibus praepositis concludit, prioris quidem generis bona, cum sint hominis interna , et ab ejus voluntate dependeant, non posse per ecclesiasticam potestatem ab homine auferri posterioris autem generis bona posse auferri statim ac a corpore , in quo talia bona communicantur, aliquis includitur; quemadmodum et in aliis Communitatibus contingit , eum qui eaecluditur a Communitate, simul eaecludi, atque incidere privilegiis et commodis ejusdem societatis. At ver praeter dict0s exc0mmunicationis effectus ex jure divino manantes, post0li, quamcumque S0cietatem,c0mmunicati0uem, commercium etiam civile cum exc0mmunicatis interdixerunt ep. 2 Joan. v. 10 et 11 Pauli ad itum cap. 3 v. 10, idque ad avertenda perversionis pericula, ne scilicet Calli0li 0rum animi erroribus, praVisque excommunicatorum pinionibus inficerentur. Verum hujusm0di lex in n0va disciplina aliquantulum relaxata suit namque per cauonem C0ncilii Constantiensis a Martiti V approbatum qui incipit AD VITANDA, quique,
ut ait Bendicius XIV. de Syn id. Di0ec. lib. V cap. .,
in suo robore permansit, non obstantibus contrarii subsequentibus Constitutionibus Contiliorum Lusileemis et Lateranensis, ii tantumm0d exc0mmunicati vitandi sunt, inqu0s excommunicationis sententia a judice pronunciuta, et insuper publicuta, vel denunciam specialiter et X- presse fuit, itemque ii qui in Clericum violentas manus injecerunt, quos etiam a judice non denuncial0s vitare debemus. Atque hinc rium discrimen est inter ῬXc0m-
290쪽
municatos vitand0s, et n0n vitandos. Igitur cum iis ex-c0mmunicatis, qui per judicis sententiam n0minatim et publice denunciali fuerunt, aeque ac cum publicis Cleric0rum percussoribus minime licet ullam sive in sacris, sive in civilibus rebus communi0nem habere. Et quidem quod pertinet ad res sacras et divinas, uinis cum iisdem c0mmunicatio semper et quibuscumque sine ulla excepti0ne Velita est commercium vero civile interdum permittitur quibusdam certis gravibusque de cauSis, quae eLUmerantur hoc trit versicul0Utila leae, humile, res ignorata, NeceSSel rima itaque causa excusans est Utile, 0 est utilitas animae vel c0rp0ris omnino gravis 2. Leae nempe c0njΠgii, pr0pler quam c0njux cum conjuge c0nversari
potest 3. Immile scilicet debitum subjecti0uis ex gr. fili0rum erga parentes, Cleric0rum erga pr0pri 0 Antistites, militum erga duces 4. est Res ignorata videlicet juris vel facti 5 deuique Necesse, nempe graVis aliqua necessitas. Qui ver sine ulla ex hisce causis cum excommunicato vitando communicat, is exc0mmunicatione inmin0rem c0ntrahit, per quam a Sacramentis suscipiendis, obtinendisque beneficiis arcetur. Atque h0c unum est, in quo si quis deliquerit, exc0minu uicali 0ue minori irretitur; nam reliqua delicta muta quotiescumque a jure vel ab
homine excommunicalione milliantur, semper lenendum est, excommunica li0nis v0cabul intelligi excommunicalionem majorent, eam nempe, de qua supra diximus et dicendum est adhuc. Celerum exc0mmunicati min0r a