Joannis cardinalis Soglia ... Institutionum juris publici ecclesiastici. Ed. 3., ab ipso auctore recognita et aucta

291쪽

tolli istest, L Clericus ei irretitus si irregularis,

si in ordine ministraverit. Cum exc0mmunicatis ver toleratis, seu non vitandis eX. r. cum haereticis, schismaticis, aliisque exc0mmunicatis, qui expresse et n0minatim a judice denunciali 0uSunt, c0mmunicare licet in rebus civilibus, caule tamen

r0ribus imbuamur. Verumtamen n0n desuerunt he0l0gi, qui in certis rerum eventibus ab omni culpa, ut ait Benedictus XIV. de Syn0d. Di 0ec tib VI cap. . et Seqq. abs0lvunt catholicos, qui eum haereticis et schismaticis nominatim non denuntiatis communieant in divinis, atque etiam Sacramenta ab iisdem recipiunt. De qua communicatione in divinis multa erudii lateque disserit laudatus Pontifex cit. 0c0.

Celerum excommunicati maj0r cum p0enarum ecclesiasticarum gravissima sit, u0u debet nisi ob magnum crimen infligi; namque gladius excommunicationis sobrie, magnaque circumspectione etercendus est, cum inperientia doceat, si temere, aut levibus e rebus incutiatur, magis contemni, quam f0rmidari, et perniciem potius parere, quam salutem, C0ncit. I riden. Sess. 25. cap. 3. de reseruiat. Quae quidem verba, immo vero t0lum illud caput non cursim raptimque legendum, sed perlegendum, inlentaque mente considerandum omnibus est, et praeSei lim in serendis excommunicati0nibus, quae dicuntur abh0mine n in a jure quando nempe h0m0 0lestate praeditus, ex. r. piscopus ob actum vel crimen aliquod de riuo nihil in bure 4 lalulum est, excommunicali 0 ni 8v

292쪽

1 1 8 LIB. II. c. I. DE . PONTIFICE EJUS J ADJUTORIBUS

poena ui uterilat Magn0pere enim cavendun est, ne sine

adm0dum gravi et urgenti causa, sine id0neis et legitimis pr0bali 0nibus, Sine monitionibus, aut non servata seruia judiciali quem si iam excommunicali 0 ne percellat. Ouod vero pertinet ad excommunicati0nes, quae sunt jure Videndum est uirum can0nes, sive leges Ecclesiasticae ad quaedam coercenda graviora crimina excommunica li0nem c0mminentur, an Ver inserant Lex Xc0mmunica li0nem c0mminatur, dum his, vel similibus verbis utitur excommunicetur, ab ingressu Ecclesiae arceatur sub poena excommunicationis, sub interminatione anathe-m' is, quibus verbis exc0mmunicati non sertur, sed serenda decernitur, et proinde excommunicati ferendae Sententiae n0minatur. Si vero ex hasce vel id genus alias verborum sermulas adhibeat, incommunicamus ipso jure, ipso facto , sub poena excommunicationis statim, illico incurrendae, incommunicationi ipso facto subjaceat, per- Spicuum est , excommunicationem ab ipsa lege inferri, ideoque dicitur excommunicali latae sententiae. Dum ex Verbis, quibus lex illitur, n0n salis intelligitur , ut ruinexcommunicati sit ferendae, an latae sententiae, censenda

est serendae, quia in poenis benignior est interpretatio facienda ex reg. 45. in . Luculentissimum habemus utriusque excommΠnicationis exemplum iu 0ucili Antiochen ania 341. nam ille causine s. ila latuitur omnes, qui ausi fuerint dissolvere desinitionem sancti et magni Concilii, quod apud Nicaeum 60ngregatum est de salutifera solemnitate sacratissimi Paschae excommunicandos et de Ecclesia pellendos esse

293쪽

censemus. En exc0mmunicati serendae sententiae. Si quis autem e0ruin, prosequitur canon, qui praee8se noscuntur Ecclesiae, aut piscopus, aut Praesbyter, aut Diaconus post hane definitionem tentaverit ad subversionem populoruim, Ecclesiarumque perturbationem seorsum colligere, et cum Iudaeis pascham celebrare, S. Synodus alienum

jam hinc ab Ecclesia judicavit. En exc0mmunicali latae

sententiae.

Verum de utraque excommunicatione seorsum aliqua dicenda sunt. Itaque excommunicali ferendae sententiae praemissis m0nili0nibus et probati0nibus, et audit reo infligenda est. 0ncilium Lugdunense, qu0d Greg0ri X. Pontisce habitum est, judicibus permiserat aut tres m0nitiones adhibere, aut unam pro tribus; sed ridentina Synodus it. 0c duas saltem praemittendas decrevit. De

hac excommunicatione quaesti0ues alicujus momenti nullae Unt. Sed exc0mmunicali 0nes latae sententiae variae a nonnullis Script0ribus exagitantur. as an .Espenius ui .ecel. Uni Vers pari. . it. 11. cap. 6. 0 Vitalis insimulat, atque autumat ad recenti iris elatis disciplinam pertinere, ac saeculo XII, aut ad summum I in Ecclesiam invectas esse. Contra hanc opini0nem praeter can0nem 1.

Concilii tali 0cheni supra relatum apertissime aciunt Concilii Laodicensis cauon 29. Qui reperti fuerint judaizare anathema sint in Christo, Syn0di Gangrensis Viginti cauones, qu0rum singuli concluduntur his verbis, in athema sit, C0ncilii liberi lani can0nes . . ., ea-n0n 8. 0ncilii ut 0nensi I, pluraque alia mutiquitatis

294쪽

120 LIB. II. c. I. DE AE PONTIFICE EJ SQ ADJUTORIBI S

m0 numenta; verum in AESt perae pretium in re adeo

explorata diutius imm0rari. Hisce ver exc0mmunicationibus valde insensus suit Godscalchus R0semundus he0l0gus L0vaniensis, qui eas censuit plus noxia eSSe, 'Illam lites, pr0indeque prorsUS tollendas in suo Confessionali cap. 20. ita scribit -

pediens esset, ut omnes incommunicationes latae sententiae in Iure vel latutis contentae, quarum usus nullus est, aut plus obest, quam prodest, inpressa revocatione

cassarentur in Provinciis et Dioecesibus, et in Ecclesia universa. Quapropter Benedictus XIV. de Syn0d. Di 00c. lib. X cap. 1. antiquissimi earumdem exc0mmunicati0num, et c0nstantis in Ecclesia usus rati0ne habita, uec Godseulehi assertio, inquit, qua parte omnes incommunicationes latae sententiae tanquam perniciosus deleri elubrogari vellet, auda est , communem enim celesiae usum condemnat et Concilia, Summos Pontifices, omnesque celesiarum Praesules tacite carpit. Sed n0n minus, imm ver multo etiam magis audax Pistoriensis Syn0dus extitit, quae n0n dubitavit asserere, necessarium esse juxta leges naturales et divinas, ut sive ad excommunicationem, sive ad suspensionem praecedere debeat Xamen personale , atque adeo sententias dictas IPSO FAcTOn in alium vim habere , nisi seriae comminutionis sine

ullo actuali fectu. Cui pr0p0silioui per C0nslilutionem d0gmaticali luctorem fidei haec nota inusta fuit Falsa,

temerui tu, perniciosa Ecclesiae potestati, injuriosa, erronea. Exe0mmunicati ines ver talae sententiae injustas 0mnique esseclim carentes ea Syn0dus n0tavit, quia pr0

295쪽

eert p0suit utrum ex ignorantia, an vero e malitia,

Dei sit judicium per illas excommunicati0nes homines

n0n 0nitos, n0n auditos, non reos legitime probatus entimer christianorum segregari, atque extra Ecclesiam

ejici. Id est salsissimum. Namque admoniti can0nica est pr0mulgali legis, quae aliquid fieri jubet aut vetat, indicta p0ena in eos, qui contra secerint, excommunicationis alae sententiae, et ipsa lex est veluti loc perpetuae monili 0nis, cum omnibus objecta sit. Qui erg0 legem frangit, Π scit exc0mmunicati0uem illic et ips facto

irrogari in e0s, qui non blemperaverint, is profecto Silam c0ntumaciam, et Ecclesiae contemplum satis aperte declarat, et quantum ad serum interniam pertinet, et coram Deo excommunicatione irretitur; sed in sor exlerno, et coram hominibus non est habendus exc0mmunicatus, nisi per judicis sententiam reus criminis legitime pr0betur. Gerson in traci de vita spirit anim lecl. 4. 0rollar. 14. praeclare observat, excommUnicali 0nem alae sententiae hoc essicere, ut absque processu ulto judiciali, aut nova constitutione possit judex statim probato facto, vel confessato, ferre juris sententiam, et eamdem publieare; non sic ubi canones essent solum serendae sententiae , quoniam monitiones et processus secundum termin0s juris perquirerentur multiplices. ac de re prae celeris legendus est he0philus Raynaudus de 310 nil ecci pari. 2. c. 20. 0pp. 0m. 14.

Initi diximus p0 testalem exc0mmunicandi ulistilibus Ecclesiae, scilicet pisc0pis, e0que magis Antistitis suprem Ἐ0mano Ponti se a Christi datam isse, ad rivos

296쪽

proinde ea p0testa jure divino pertinet. Praelati vero saeculares cum errit0ri Separat0, 0deratores Ordinum Religiosorum, et generatim omnes jurisdicti0nem habentes in ser exteria p0ssunt eadem potes late illi ex jure ecclesiasticos n0n vero Parochi namque ut optime disserit Uurtad de xcommunic disputat. 12. disse ut . . . .

Communiter Doctores negant Parocho potestatem ordinariam excommunicandi. Et merito, quia nec eae suo munere . nec in jure habet potestatem , seu urisdictionem in foro contentios : Ubi 0landa sunt ea verba negant Parocho potestatem ordinarianis nihil enim impedit, qu0- minus Par0chorum aliquis p0lestate extraordinaria X. gr. ex privilegi 0, vel legitime praescripta c0nsiletudine excommunicationem in su0 Parochi au0s erat Ouod si cap. Cum ab Ecclesiarum de osse. Jud. 0rdin. Xc0mnumicalionem a Pleban S. Pancrati de Lucar in suos Clericos et laicos alam Alexander II ratam habuit, tenendum

pr0secto est, Plebanum extraordinaria potestale egisse quemadm0dum he0logi et an in istae sere omnes eam Decretalem interpretantur respectu habit ad munus a-r0chiale, ad jus divinum et ecclesiasticum, atque ad ipsius

Ecclesiae sensum, sive praXim, qualenus eam p0lesialem ordinariam nusquam Parochi exercuerunt. At ver Petrus

Mingonius disceptatione Fl0reuliae edita an . 1732. De eminentiori ut 0chorum dignitate supra Canonicos non dubitavit Alexandri III mentem aliter interpretari, at ille

297쪽

Eum c0nsulavit Joannes D0minicus Larius dissertati0ne Pisis edita u. 1733. 0 serm0ngale ad cit. cap. de0ssic. Jud ordiu. et Benedictum XIV. de Syn0d Di 0ec. I. V. cap. 4. n. m. oua de re haec satis sint. Nunc vidi' dum n0bis est quid intersit inter Pontificis et pisc0p0rum p0lestalem, Si V spectentur perS0nae, quae a c0mmunione celesiae segregari p0ssunt, Sive c3USae, pr0pler quas egregantur. Ou0d ad pers0uas

pertinet jam diximus exc0mmunicandi us in p0 testate ligandi landalum, et jurisdicti0nis ecclesiasti eae partem esse ide0que Antistiti potestas est excommunicandi eos, qui suae jurisdicti0ni obnoxii sunt Pontifex vero ea p0leslate tu omnes Christianos utitur, quia qu0lqu0 in Ecclesia sunt rati0ne rimatus subject0s habet. Sed Febronius in hac re eamdem P0ulisci potestalem tribuit ac pisc0pis. Negat enim ullam Pontifici potestatem esse in e0s, qui extra suam Di0ecesim Versantur, et pr0prii SEpisc0pis subjiciuntur ex qu sit, ut tum P0ntifex, tum Episc0pi in sua quisque Dioecesi non in aliena, excommunicandi ejicendique a propriae dum laxat Ecclesiae c0mmuni0ne jus habeant. Oui quidem pernici0sissimus et capitalis error tum Prima lum jurisdicti0nis, tum centrum uitalis unditus evertit. Praeclare alterinus in Vindiciis auct0ritatis Pontificia cap. 7 n. 7. Febronius

e falso sui systemalis principio Romano Pontifici subdit0s negat, qui aliis Episcopis subjiciuntur; qu0d Pertit ipsam Primatus naturum, qua idem Pontife praesidet singulis et omnibus tum Episcopis, tum oribus gregis d0minici. ... Et cum ille, qui in omnes et singi

298쪽

los atholieos jus haberit, aliquem excommunicatione, et unathemate plectit, eum non solum a sua, et Romanae partieularis Ecclesiae communione ejicit, verum etiam praecidit et ejicit a communione, et unitate totius eclesiae cath0licae, quae ipsi tanquam capiti catholicae communionis et adhaeret, et adhaerere debet jure primatus, ne feri potest, ut quisquam ab e praecisus, non sit etiam praecisus ab ipsa Ecclesia, quae eidem communionis centro ex institutione Christi immobiliter adhaerestit. Ε0 Ver0, qui a pr0pri Episc0p excommunicati fuerunt, certum est neque absolvi, neque in communi0nem recipi 0sse; namque recta regiminis Ecclesiastici ratio p0slulat, alas fixas manere p0enas, quibus Una Ecclesia in s0utes animadverterit idque etiam Sacris Cau0nibus saucitum suil Pr0inde Episcopi ex antiqu0m0re institul0que per epist0las communicatorias , Sive formatus, de quibus uilio diximus, celeris pisc0pis e0s denunciabant, quibus Sacr0rum communi0ne interdixerant, eamque disciplinam Pontificale 0manum sei vari jussit; sic enim parte . de Ordine incommunis. et abs0lf praescribit: pistola Presbyteris per Puro-ehius et etiam vicinis piscopis mittatur, continens nomen ea communicali, et excommunicationis causam, nequis per ignorantium ulterius illi communicet. S. 33. DE JUR CASUUM RESERVANDORUM

Ad Sacramentum P0enitentiae admiuistrandum monmod necessaria est polesias ordinis, qua remittuntur pec-

299쪽

S. XXXIII. DE JUR CASULM REAERVANDORLu 125 cata, Vel retinentur, verum etiam p0lestas Iurisdicti0nis; neutraque sine altera satis est. Ea si quidem est Sacramenti Poenitentiae natura, ut instar judicii 0nsciendum sit ide0que Sacerdos cum judicis personam gerere et sedere pro Tribunali debeat, atque dijudicare utrum peccata remittenda sint, an retinenda, perspicuum est ad illud judicium rite recteque iustituendum perficiendumque necesSe esse, Ut potestalem habeat tum cognoscendi decUlpa 0enilentis, tum etiam praescribendi aliquid vel imperandi, qu0d 0enitens praestare multa debeat. At quonam jure Sacerd0s poterit cognoscere de culpa p0enilentis ut eum absolvat, eique praescribere vel imperare aliquid, si p0enitens ejus jurisdictioni n0n subsit pNuli quidem jure Restat igitur ut cum ordinis potestate c0njungenda sit potestas durisdicti0nis, sine qua Sacramentum neque licite, neque valide administratur. Praeclare . h0mas lib. IV. 0ntra Gent. cap. 72.

Minister inquit, Ecclesiae in usu Gavium judicium quoddam exercet nulli autem judicium committitur, nisi in sibi subditos unde manifestum est, quod non

quilibet Sacerdos quemlibet potest absolvere a peccato, ut quidam mentiuntur, sed eum tantum, in quem accipit potestatem. Et in supplem quaest. 8. art. 4. Oportet

ille qui dispensator hujus sacramenti constituitur, sit quod tulis qui possit imperare aliquid agendum Imperium autem non competit alicui in alienum, nisi ei qui habet super eum jurisdictionem; et ideo de necessitate hujus Sacramenti est non solum ut minister habeat ordinem, sicut in aliis Sucramentis, sed etiam quod habeat juris-

300쪽

dietionem. Et ideo sicut ille, qui non est Sacerdos, non potest De Sacramentum conferre, ita nec ille qui nonhubet jurisdictionem. Verum hac de re dubitare amplius n0n licet, p0stquam I ridentina Syn0dus sess. 24. cap. 6 definivit absolutionem Sacerdotis a Christ0 0min institutam esse ad instar actus judicialis, quo ab ipso velut judice sententia pronunciatur et cap. 7. Quoniam igitur natura et ratio judicii illud exposcit, ut sententia in subditos dumtaxat

feratur, PERSUASUM SEMPER IN ECCLESIA DEI FLT , et vf

rissimum esse Synodus haec confirmat, nullius momenti absolutionem eam esse debere , quam Sacerdos in eum profert, in quem ordinariam aut subdelegatam non habet jurisdictionem Ou0d antea a C0ucili Florentino desultum fuerat, in Decreto, scilicet, Ministrum Sacramenti

Poenitentiae esse Sacerdotem habentem auctoritatem absolvendi ordinariam vel eae commissione Superioris. At ver isthaec d0eli tua cath0lica, quam tota an liquilas tenuit, primo quidem iii Galliis oppugnari coepta est: quapr0pter Sacra Facultas Parisiensis hanc pr0p0siti0nem Validitas Sacramenti Poenitentiae non pendet a jurisdictione hac censura n0lavit Haec propositio est erronea, et sapit haeresim a Concilio ridentino damnatam item hanc pr0p0sitionem Sacerdotes omnes ire Pastores sint , sive non sint, conjuncti sunt in potestule ligandi et solvendi, et ex Christi institutione subditos habent hi subditi sunt Christianus Orbis ita nolavit Haec propositio, quae asserit omnibus Sacerdotibus ex institutione Christi ultributos esse subdit is, in quos ligandi et solvendi pote-