Joannis cardinalis Soglia ... Institutionum juris publici ecclesiastici. Ed. 3., ab ipso auctore recognita et aucta

301쪽

statem in ordinatione acceptam exerceant independe tuera Episcopi missione, osque subditos esse orbem christianum, fusa est Ecclesiasticae Hierarchiae destruelina et erronea Vid. 0llectio judic. 0m. III. p. I. pag. 211.

licentiandus eamdem propositi0nem defendere austis esset, eam retractare coactus suit, et publice profiteri, in unoquoque Sacerdote praeter illam omnem potestatem, quum

accepit in ordinatione, a thuc requiri jurisdictionem ab Ecclesia sive ordinarium, sive delegatam, ut ulide abso rat. Ibidem p. II pag. 280. Veruntamen hujusm0di err0r e Gallia depulsus iustalia patronum invenit l0isium Lilia Canonicum ue-di0lanensem, quem J0annes Baptista Guad agnini, et Ge0P-gius Sicardi cum paucis assentatoribus sequuti sunt. Igitur loisius Litta veritus n0n est asserere , Sacerd0lem potestatis jurisdicli 0nis expertem valide abs0lvere, et si casibus reservatis abs0lvat, ejus abs0luti0uem illicitavi esse, 0n invalidam, apertissime contradicens ridentiliae Syn0d0, quae pr0 nunciavit hujusm0di Sacerd0tis abs0lutionem nullius momenti esseri et can. 11. anathemale serit, qui tinerit, casuum reservationem non prohibere, quominus Sacerdos a reservatis vere absoli at.

sinitum fuit sess. 14. an. 9. Si quis dixerit absolutionem sacramentalem non esse iactum judicialem, anathema sit. Id quidem lateri Aloisius illa visus est veruntamen ait siue ulla p0lestate iurisdicti0uis actutu sieri judicialem posse . per Nu0ddam compr0milsum, pr0pterea

302쪽

quod poenitens dum Sacerdoti se subjicit, eum c0hstituit sibi arbitrum, ade0que judicem cum potestate sententiam pr0serendi, et judicandi. x ii quam multi et quam

graves err0res, nam haereses, atque impietates consequantur, solide luculenterque ostendit it ictissimus P. Herm. Cristian0pulus in egregi opere Delia nullita elle assoluetioni ne eas riseri uti Cilata ver Al0isii illae epist0la in pravorum librorum Iudicem relata sui decret0S. 0ngregali0nis die . Augusti 1790.

His p0silis, ad rem n0stram proxime accedamus. Potes lasciurisdicti0nis, sine qua Sacerd0s nec licite, nec Valide abs0lvit, est psilestas in subdit0s, adeoque ad 0sS0lum pertinet, qui subditos habent. At 0u quilibet Sacerd0 ex jure divino subditos habet, sed tantummodo P0nlisex in Ecclesia universa, et pisc0pi in sua quisque Di 0ecesi ide0que ab iis urisdictio ad absoluti0uem valide impertiendam necessaria in Sacerdotes inseri0res descendit, ita tamen ut auctoritali superi0ri semper bu0xia maneat, Si Ve, ut 3jtini, Ub0rdinata, atque de c0arctari, alque etiam auferri p0lest. Praeclare Gers0n in tractatu de Statibus celesiae siue ratione tertia Status, inquit, Praelationis Episcopalis habuit in postolis et Successoribus usum vel exercitium suae potestatis sub Petro et Successoribus ejus, tanquam sub habente vel habentibus plenitudinem fontutem Episcopalis auctoritatis. Unde et i tulit minores Praelati subsunt piscopis, a quibus ii sus suae potestatis quavdsque limitatur vel arcetur , et sic a Pupa posse feri circa Praelatos majores eae certis et uli0nubilibus causis n0n est ambigendum. Itaque Pon-

303쪽

tifex in Ecclesia universa, et piscopi in sua quisque Di0ecesi 0ai clare possunt inseri0rum Sacerdotum jurisdictionem, et quaedam gravi0ra crimina sibi suoque judicio relaxanda reservare. Quam catholicam doctrinamariden- lina Synodus tradidit sess. 14. cap. 7. de Casuum re- Servati0ne Magnopere , inquit, ad christiani populi disciplinam pertinere Sanctissimis Patribus nostris visum

est, ut atrociora quaedam et gravia crimina non a quibusvis, sed a summis dumtaxat Sacerdotibus absolverentur. Unde merito Pontifices Maaeimi pro suprema potestate sibi in eclesia universa tradita causas aliquas criminum graviores suo potuerunt peti diari judicio reservare. Neque dubitandum est, quando omnia, quae a Deo sunt, ordinata sunt, quin huc idem Episcopis omnibus in sua cuique Dioecesi in aedificationem tamen non in destructionem, liceat, pro illis in subditos traditu

supra reliquos inferiores Sacerdotes auctoritate, praesertim quoad illa, quibus incommunicationis censura adueaea est. Hanc autem delictorum reservationem consonum Stdivinae auctoritati non tantum in aeterna pollitia, sed etiam coram Deo vim habere. t eadem sessi0ne an. 11.

Si quis diaeerit piscopos non habere jus reservandi sibi

casus, nisi quoad aeternam politiam, atque ideo casuum

reservationem non prohibere, quominus Sacerdos a reservatis vere absolvat, nuthema sit. Itaque Ludovicus aberi de Ρ0euit cap. 7 haec habet: DE FIDE EST Summum Pontificem et Episcopos posse sibi reservare casus, a quibus inferiores Sacerdotes absolvere nequeunt etiam

304쪽

scopi absolvere possunt a peccatis Summo Pontifici reservatis subditos, qui prae infirmitate, aut alio impedimento ad Sedem apostolicam recurrere nequeunt. 0 igitur qui

recurrere P0SSunt ab pisc0pis absolvi nequeunt. Et Sylvius C0mmentario in tertiam partem S. I h0mae quaeSt. XX. art. 2. Sacerdotem, inquit, non semper posse absolvere suum subditum, eo quod Superior possit aliqua sibi reservare, in quibus judicium inferiori non committat. Esse autem in Ecclesia potestatem reservandi quaedam

peccata, eamque reservationem non tantum in foro X- terno, sed etiam coram Deo vim habere , DOGΗΑ ΑΤΗOxicu est desinitum in Concilio ridentino sess. 14. cap. 7. et can. i. t ne quis sorte putaret, hujusmodi reservationibus e0s tantummod teneri, qui delegatam, n0n autem eos qui ordinariam jurisdictionem habent, idem Auct0 citato loco ad quaestionem Oui possint peccata reservare, respundet Id eos posse, qui habent ordinariam jurisdictionem in foro conseientiae. Cum enim possint jurisdictionem aliis delegare, possunt etiam ampliorem

vel strictiorem conte dere. Neque solum hoc possunt respectu e0rum, quibus delagant, sed etiam respectu habentium jurisdistionem ordinarium, si illi sint ipsis

inferiores. Unde Romanus Pontifex potest reservare sibi casus respectu quorumcumque Praelatorum, et Episcopus respectu Parochorum. Hinc Martinus V in C0ncili Constantiens circa sinem inter reliquas interrogati0nes p0nit hanc Utrum credat auctoritatem jurisdietionis Papae et Episcopi esse majorem in solvendo ligandoque auctori- tute simplicis Sacerdotis etiam ubentis curam animu

rum.

305쪽

Febronius de Statii cclesiae lib. I. pag. 28 edit.

Franc0s et Lipsiae an. 1770 ea qua s0let asserendi audacia Papales, inquit, quorumdam criminum reservationes suam originem et fundamentum habent non injure divino, et proaeime a Christo, sed in consensu piscoporum et auetoritate Ecclesiae; siquidem pluribus saeculis penes Episcopos fuit plena et omnimoda auctoritas obsolfendi in foro poenitentiali cujuscumque quantumvis

enormis sceleris reos, neque iis saeculis ulla erat reservatio populis in foro illo poenitentiali nota It circa sae-eidum undecimum coeperunt Episcopi ipsi nonnullos graviorum criminum reos ad Sedem Apostolicam mittere; idque vel ut a Pontilice reconciliarentur, vel ut a Pontifice poenitentia imponeretur, qua demum peractu , ab Episcopis absolverentur. Nec tantum in particulari aliquo casu poenitentes ad Sedem postolicam mittebant, sed subinde etiam generali decreto alicujus criminis reos non ab Episcopis aut urchiepiscopis , sed a solo Pontifice absolvendos decernetant. Hoc vero hac ratione factum videtur , ut hac reservatione disicilior esset obtinendi acrimine commisso absolutio, atque hac dilicultate a crimine committendo retraherentur.

Duo hic affirmat ebr0nius. Primum est reservationes papales circa saeculum undecimum ex laclo pisc0p0rum originem duxisse addendum tamen erat, aliqua reserVati0num exempla l0nge ante saeculum undecimum reperiri. iterum est hujusm0di reservationibus homines a peccando deterreri. Sane bene : verum hoc confirma tales reser Dationes non injuste, non fraudulenter introductus fuisse,

306쪽

quundo ipsi Episcopi sua pruini testabantur tulem disciplinam salubrem fore, ut scite animadvertit ductor operis , quod inscribitur Febronius abbreviatus eum notis

Denique Febronius ita c0ncludit Per mox enarratas

illas, et successive communes redditas quorumdam reorum

ad Sedem postolicam pro absolutione remissiones, tandem quaedam universalis consuetudo, et in hac fundata juris Papulis species enata est, suum habens in Ecclesiarum consensu fundamentum.

Haec c0nclusi salsis et inanibus conjecturis nititur. Num ut verba Ballei tui de potest. Eccles. p. 186. mea faciam, num quorumdam piscoporum Observantia, qua initio particulares easus postolicae Sed detulerunt, probare potest consensum omnium, qui de tali potestate abs se abdicanda ne cogitarunt quidem Num qui initio detulerunt eos casus ad eamdem Sedem, potestatem quae isti Sed non competeret, eidem quasi suo uri renuneiantes tribuisse dicendi sunt Num S. Petrus, qui omnia solvere et ligare poterat eae institutione ipsius Christi, non potuisset in illis casibus absolvere, nisi hanc potestatem sibi Episcopi concessissenti Num minor est Romanorum Pontificum auctoritas, in quos idem Petri Primatus ac jurisdictio transirit Nonne ipsum Tridentinum Concilium totum reservandi us non in delationem Epi- Scoporum , sed in supreniam potestatem sibi Summo Pontisci in Helesia universa traditam expresse retulit 3

Ad haec Febronius Bono, inquit, jure dicere p0tuit illinitque S. Synodus, Summum Pontilicem pro suprema

307쪽

S. XXXIII. DE JURE CASUL REsERVANDORυκ 133 potestate sibi in Ecclesia universali tradita potuisse quaedam gravi0ra crimina reservare, abstrahendo a quo haec ei portio potestatis tradita sit, utrum nempe a jure divin0, an a consensu piscoporΗm. Haec p0strema animadversio facile diluitur. Concilium abstrahit, hoc est reticet, n0n meminit a quo ea potestas

Pontificibus tradita fuerit. Ita quidem. At Concilium n0n relicet, sed meminit, sed apertis verbis docet qua potesiale Pontifices quaedam sibi graviora crimina reservare p0ssunt; cujus quidem potestatis indole et natura c0gnita plane intelligitur a qu eadem p0lestas manaverit. Concilii verba haec sunt Merito Pontifices Maximi pro suprema potestate sibi in universa Ecclesia tradita causas aliquas criminum graviores suo potuerunt pecidiari judicio reservare. Igitur Pontifices Maximi in quibusdam criminibus reservandis suprema potestate utuntur in Ecclesia universa sibi tradita atqui suprema p0 testas, quam Summi P0ntisces in Ecclesia universa tenent, n0n ei ab

Ecclesia, sed ab ips Christ tribula fuit, quod catholici

omne profitentur ergo causas criminum gravi0res sibi reservant jure divin0, sive ex ea p0lestale, quam ab ips0 Chrisi acceperUnt.

Sed de casuum reservatione satis. Qui plura desiderat praeter Auctores supra citatos videat ho massinum de vel et nov. Eceles discipi tom. I. lib. 2 cap. 13, Mansium Inimadvers. in Thomas. 0m. III. edit Luc. 1728 pag. 636 P0ntas in Diction. de casuum reserv. Petrum alterinium in Vindie. Iuctorit. Pontifc. cap. IV. n. 5, Card. Gerdi Inimadu in Comm. Fe

308쪽

136 LIB. II. c. I. DE . PONTIFICE EJUSQ. ADJΓΤORIBUS

bronio vindicato parti III. Dissert. VII. cap. 4 et passim Τheologos in Tractatu de Sacramento Poenitentiae.

S. 34.

DE RESERVATION BENEFICIORUM Generalis regula est, inquit Zallinger lib. II tii. de paebend. et ignit. Episcopum in sua Dioecesi

omnia conferre Beneficia saltem non collegialia , eoque jure tamdiu utitur, donec alius iis sibi competens ostendat atque hoc est quod Doctores junt, Episcopum

pro conferendis Beneficiis habere intentionem fundatam in jure, cap. 1 des Cappell. N0nach. . Gratianus ian. Omnes 10 . Sed intentio fundata in ure, quam Episcopi habent pro conferendis beneficiis suae Dioeeesis, spectato ipso jure, idest verbis et mente S. Canonum, minime obest uri et potestali R. Pontilicum beneficia conserendi, cap. 2 de Praebend. et ignit in , Clement. 1 ut lite penden nil in nov. seu quidem jure conserendi aliarum Dioecesium beneficia Summi Pontifices usi sunt, in primisque S. Gre-g0rtu M. quem suspicari non licet jus alienum invadere voluisse; sed cum esset antiquarum regularum tudiosissimus, id profeci egit, qu0d ab unocenti I, Leone M. aliisque Pontificibus actum suisse compererat. Plurimas S. Greg0rii M. epistolas, quibus ea re c0mprobari p0test, h0massinus congessit p. I lib. 1 cap. 41. x iis vero unam satis sit in medium pro serie libri tertii epist0lam 14, tu riua ad pisc0pum Imp0rtunum

309쪽

S. XXXIV. DE RESERVATIONE BENEpicioni7M 135

ita scribit: a quae provide disponuntur, fraternitatem tuam credimus libenter amplecti. Et quia Ecclesiam Sanetae Mariae quondam AMPIgONI in tua Parochia positam Praesbytero vacare cognovimus, praesentem Ortitorem Dominicum Praesbyterum in eadem Ecclesia, ut praeesse debeat, nos scito deputasse. Ideoque fraternitas tua et emolumenta ejusdem Ecclesiae facias sine cunctatione praestari, et decimae fructus indictionis qui jam percepti sunt, praedicto viro fac sine mora restitui, quatenus ejusdem Ecclesiae utilitates, cujus emolumenta consequitur, Deo adjuvante, sollicite valeat procurare. Pontifices autem solebant hanc agendi rationem tenere primo namque litteras sic dictas monitorias adapisc0pum dabant, quibus nempe pisc0pus m0nebatur, ut beneficium Vacans cert Viro ecclesiastico c0nseri et Si pisc0pus m0nitionem pr0 nihil duxisset, litteras praeceptorias adhibebant; et quatenus piscopus ne praeceptis quidem parere voluisset, litteras in ecutorias mittebant, constituto nempe xecut0re, qui Pontificis jussa exeqUeretur.

Hujusm0di litteris affinia erant mandula de providen-d0, quibus mandabatur piscop0, vel alii C0lla lori, ut designat Clerico beneficium aliqu0d 0nferret. 0rum

mandat0rum auct0r extitisse adrianus IV. aliquibus videtur. Erant autem ista mandata duplicis generis alia enim dabantur pro beneficiis, quae jam vacarent alia vero pro beneficiis vacaturis atque haec p0Steriora mandata etiam gratiae expectativae dicebantur. Sed postea visum est Pontificibus certa quaedam benescia sibi reservare, 0 est suae collationi addicere, ita ut reliqu0rum omnium c0llati ad pisc0p0s perlineret.

310쪽

136 LIB. II. C. I. DE . PONTIFICE EJUSQ. ADJLTORIBUS

His positis, quaesti sit u jure Summi Pontifices benescia aliarum Di0ecesium sibi reservent Resp0ndemus eodem prosecto ure, quo gravi0r quaedam crimina suo peculiari judicio reservare potuerunt, scilicet jure Primatus pro sua in eclesia universa sibi tradita potestate, tum pro suprem si n0n domini0, at certe suprema Ecclesiastic0rum b0n0rum omnium duinistrati0ne, ita ut, qu0 singulis piscopis in sua cuique Di0eces agere licet, Id quin Sumni P0ntifici in qualibet

Dioecesi liceat dubitandum minime sit, cum ipse cclesiarum omnium curam et s0llicitudinem gerat, et bene de Ecclesia meritis, pr ea lab0rantibus, litteratis, et pauperibus ad eum c0nsugientibus consulere, Ut par est, et prospicere debeat. Ad haec adde Sacrorum Can0num praescripta, de quibus milibus late disseruntii cliter in lib. III Deci et tit. 5. n. 41., Biner dissert. 1. de jure beneficiali, Pirrhin de rueb et dignit secl. 3. S. 1. n. 74. Τh0massinus l0m. ΙΙ. lib. 1. cap. 31. Card. Gerdit in Comment a Iustino Febronio in suam retractationem edito animadv. 31. Zaccharia in antisebronio vindie diss. VII. tot cap. 5. aliique permulti. Sed junt: si Summi Pontifices illud jus potestatemque,

qua in conserendi beneficiis usi sunt tum ratione Primatus,lum rati0ue supremae bonorum cclesiastic0rum administrationis, tum denique Sacrorum Can0num praescripto habuissent, qu0m0d fieri pulerat, ut 0n 0lum aliquot Ecclesiae, verum etiam integra regna, ipsaque generalia C0ncilia ejus mandalis et reservati0nibus obsisterent p