장음표시 사용
391쪽
ademptam n0 suisse, ii qu0que censent, J0annio, qui anno 685 primus post legem P0gonali electus Pontifex
extitit, omnium itidem primo c0ntigisse, ut nec expectata, nec petita Imperatoris confirmatione Pontis calum iniret. Qui vero de Imperatore Iustinian II non bene existimant, ii omnin contendunt Zachariam suisse primum, qui sine ulla inperatorum confirmati0ne t0lius Ecclesiae administrationem suscepit. Id ver apud omnes certum est, tum Zachariam, tum reliqu0s ex eo tempore Pontifices sese ab injusta obtinendae confirmati0nis servitute vindicasse. Hoc loco illud unum monemus, omnem dem merito denegari duobus canonibus, qui sunt apud Gratianum, nimirum can0ni Hadrianus 22 dist. 63, qui pr0sertur his verbis Hadrianus autem Papa cum universa Synodo
tradiderunt Carolo Magn0 jus et potestatem eligendi Pontilitem, et ordinandi postolicam Sedem itemque canoni In Synodo 2 eadem dist. 63 , in quo seud0-
pontifex e VIII ad exemplum B. adriani Othoni IImperat0ri potestatem concessisse dicitur R0manum P0ntiscem eligendi. Utrumque hujusm0di canonem commentitium esse demonstrant Baronius ad annum 774 S. 10
et ad annum 964 S. 22, etrus De Marca lib. 8 de Concordia cap. 12 . , et audiuius in dissertatione 19 de fulsa Synodo sub Hadriano I ire jus eligendi Romanum Pontilicem, et investituras concedendi piscopis. 4. I Nicola H. 0 est, ab anu 105 ad nostralem pora Nicolaus I in R0mano convenit Cardinalibus Episc0pis principut iter, ut ait S. Petrus Damiani ad Ca-d0laum Parmensem piscopum lib. I epist. 20, 0testa-
392쪽
218 LIB. III. c. I. DE PERSON. CCL POTEST SUBJECTIS
tem dedit Romanum Pontificem eligendi, sic tamen ut reliquiis Gerus et Huius ad consensum novae lectionis aecederet. Decretum habes apud Bar0nium ad annum 1059 S. 25, apud Labbeum t0m. 9 0ncit. et apud Gratianum au. In nomine Domini dist. 23. Alexander vero II decreto edit iu C0ncilio Lateranensi, quod extat cap. Licet 6 de eleci. sancivit, ut ille absque uita X-eeptione ab universali celesia Romanus Pontifex habeatur , qui a duabus partibus Cardinalium concordantibus electus fuerit et receptus. Itaque ab Alexandro III, ut anno lavit Patavinius ad latinam pag. 157, Gero omnino et populo a Pontilicis electione exclusis, ea ad Cardinales solos primum redacta est ad evitanda in posterum schi
Oui de serina hujus electionis faciendae, de Conclavis
disciplina et legibus plura n0sse desiderat, consulat J0annem Devoti in Iure Canonico universo publico et privato ad iit. V lib. 1 Decretalium. Pirrhin ad titulum de electione secli0ne 9 eam quaestionem pertractat, an nimirum R0manus Pontifex p0ssit sibi Successorem eligere. Aliqui putant id fieri p0sse, et revera factum esse tum a S. Petr0, qui sibi Success0rem destinavit, tum ab alii P0ntificibus, cum praesertim latere pr0pter perseculiones c0gebantur Asserunt etiam exempla aliqu0rum Episc0p0rum, qui primis Ecclesiae saeculis, ut ait Baronius ad annum 426 S. 13, quos sanctissimos scirent, eos ad episcopale munus deligebant. Ouod ad pisc0p0s attinet, certum est, primis Ecclesiae saeculis civ M0re l0situm fuisse, ut pisc0pi sibi
393쪽
success0rem designarent. Sed Summus Pontifex Hilarus Concilio duodequinquaginta Episc0porum R0mae celebrato, quinque canones ad 0nstituendam Ecclesiae disciplinam edidit, atque horum postrem cavit, ne quis Episcopus sibi eligeret successorem. Quod vero ad Pontifices pertinet, si annales et antiquae cclesiae monumenta perscrutemur, nullum prosecto certum expl0ratumque exemplum
inveniemus ullius P0ntificis, qui sibi Success0rem elegerit. C0ntra vero c0mpertum habemus, B0nilacium II, ut licentiae Regum G0thorum in designandis Pontificibus occurreret, habit Romae C0ncilio, elegisse Vigilium iac0num,
qui sibi succederet, Clero tum consentiente, Um 0DSensum suum jurejurando et chirographis c0nfirmante. Cujus rei ulp0le sacris legibus et libertati electionum contrariae, adeo Clericos et B0nilacium ipsum p0enituit, ut Pontifex alio c0ngregal C0ncili0, decretum abr0garet, ignique traderet. Itaque si veteribus exemplis standum est, haec p0lius obstant hujusm0di electi0nibus, quam faveant. In hodierna vero disciplina videntur can0nes cum lact0 Bonifaciles consentire, qu0s irrhin magn0 numer c0H- gerit, et rati0nibus auctoritateque illustrat. Ad can0nes accessit decretum ii IV, qu sancitum est, Pontificem, Cardinalibus qu0que c0nsentientibus, n0u 0Sse Successorem sibi eligere. Raynaldus ad ann. 1561 S. Oecasionem, inquit, hujus sanctionis restituendae potiusquam instituendae, cum jam olim in Concilio Romano sub sonifacio II emanaverit, videtur eae parte innuere
Victorellus in additionibus ad vitam Pitus , quam Diana puri 10 raci De potestate Pontificis eligendi sibi
394쪽
220 LIB. III. c. I. DE PERSON ECCL. POTEST SUBJECTIS
Successorem η retidit, quem lector sciendi cupidus onsulere potest, invenietque agitatam inter Canonistus quaestionem, sit ne hoc jure ut vocant, divino an canonico vel ιaturali interdictum quam etiam controversiam doctissime more suo inpendit Prosper agnanus in pari. primi Decretal. cap. Iccepimus de pactis Hum. 16.
DE REGI NOMINATIONE Jam diximus , atque etiam argumentis c0nfirmavimusn0n jure divino, sed tantumm0d indulgentia cclesiae lacitum esse, ut olim christianus populus ad pisc0p0rum electiones reciperetur, et proinde cum jus illud nunquam extiterit, neque etiam in Summos riticipes transferrip0tuit. Nonnulli itaque Can0nistae aliam viam inierunt,
ut jus piscopos eligendi vel nominandi Summis Principibus adsererent, alque assii mare non dubitarunt, jus ipsum in jure majestatico, sive in sum in imperio contineri. Verum haec pini mirum quantum a Veritate discrepat. lecti enim Episcoporum est pars ecclesiastici regiminis, quod proinde ad Ecclesiam pertinet. Neque ver civile imperium omnia p0test ideo quod summum est: tum enim civilis, tum etiam ecclesiastica potestas
Summa St, tra lite tamen in genere su ; et quemadmodum civilium Magistratuum eligendorum p0lestatem Ecclesia non habet, sic etiam Principibus laicis nullum jus est Magistratus ecclesiastic is sive pisc0p0s eligendi.
395쪽
Id sapientissimi Principes laci ips pr0sessi sunt jus enim suarum diti0num piscopos n0 minandi per privilegia, aut pacta et c0nventa a Sede Ap0st0lica impetraruul. Quapropter Natalis Alexander Hist eccles saec. XV, et XVI diss. 11 art. 6 n. 7: Non prohibetur, inquit, Principibus, ne Episcopos Ecclesiis designent, si id ipsis
ECCLESIA CONCESSERIT VEL PERMISERIT ; quod quidem eo casu praestabunt NON LRE IMPERu, sed praesidii ad Eeclesiam juvandam, et nominatio regia vim electionis habebit, quatenus e ut Ecclesiae defensor, et ut populi caput , seu ut persona inter Gerum et laicos media, utrumque ordinem in negotio electionis Episcoporum repraesentat, sive utriusque jura Xercet, ECCLESIA CONCEDENTE. Et aspar uenii in Commentario historico et dogmalico de Sacramentis dissert. X cap. 5 art. 5 haec habet: Nuturalis ratio docet ovibus non convenire, ut pascant ac regant, sed tantum ut regantur et pascantur. Verum eligere Pastores actus est regiminis et gubernationis laicis igitur, utpote ovibus tantum, Nequaquam competit, nisi CONCESSERIT ECCLESIA, ut revera alias indulsit, et nunc etiam Principibus indulget, eum aevitatem facit, ut in regnis, quibus praesunt , Episcopos nominent et praesentent Papae, a quo canonice insti
Jus igitur n0 minandi piscop0s a R0man P0nlisce tribuitur, ab eoque n0minali regia c0nsi manda est;
p0Siquam enim c0nstiterit, eum, qui nominatus est, aulo munere dignum esse, tum n0m in alio confirmatur, n0minatus scilicet Episcopus ius liluitur, et polesialem jurisdicli 0nis c insequitur.
396쪽
222 LIB. III. C. I. DE PERSON. CCL POTEST. LBJECTIS
Episcopi ante e0nsecrationem tum catholicam fidem profitentur ex formula a Pi IV praescripta, tum fidelitatem et obedientiam Romano Pontifici promittunt, interposil jurejurando De hujus jurisiurandi antiquitate et aequitate plures Can0nistae scripserunt; sed vide Barthelium, celebrem Germaniae Can0nistam eumque minime suspeetum, in opuscul de Pallio capite XI, et Th0 massinum vel et nov. Ecel disciplin pari 2 lib. 2 cap. 6.
397쪽
Res, circa qua ecclesiastica p0testas versatur, in ditas
classes dividuntur, quarum prima regulam fidei et morum, et altera disciplinam respicit. Desiniti0nes fidei et 0rum ad Ecclesiam pertinere apud omnes calli0li 0 certum est Principes christiani,
ait De Marca de Conc0rdia Sacerdotii et Imperii lib. II
cap. 6 de fidei contr0versiis leges ferre non possunt, cum haec sit celesiae Christi potestas, cui, ut 0hιmnae, dei christianae praedicatio secundum Scripturarum et veleris Traditionis tenorem innititur. Unde persidium uri non Constantinus, sed Synodus Nicaena discussit Macedonium et pollinaristas Synodus Constantinopoli coacta, non vero Theodosius inperator haereseos damnarunt. Nestorii amentiam Synodus Ephesina, et Eutychetis delirium Chalcedonense Concilium, non Theodosius, aut Marcianus anathemate perculerunt. Hoc apertissime professi sunt ipsi Principes, ut in re certissima argumentis congerendis non sit opus. Hac de re salis dictum est superioribus libriS. Disciplina vero cclesiastica est vel d09matica, velliturgica, vel externa. Dogmatica est, quae riginem Uam ipsi Christo acceptam resert Hujusm0di sunt materia et rina Sacrament0rum, itemque seruix ecclesiastici legi-
398쪽
minis, seu celesiastica ierarchia, quam divinitus institutam esse ridentina Syn0dus desinivit. Quae quidem nulli humanae p0testati obnoxia sunt. Huc etiam spectat illud disciplinae genus, quae vulg0 fundamentalis, seu substantialis, sive dogmati adneae dicitur, quae videlicet ita d0ginali 0haeret, ut salv0 0gmate, abrogari n0np0ssit. I alis est disciplina sanctissimam Eucharistiam ad 0randi, quae cum d0gmate realis praesentiae Christi tantam c0njuucli 0nem habet, ut eadem disciplina nequeat ab0leri, quin simul veritati d0gmalis detrahatur Disciplina liturgica est, quae ad Sacramenta, aerim0ni3S, ill Sque Sacros, rerumque sacrarum dignitatem et
reverentiam pertinet. Hoc disciplinae genus in p0lestate unius Ecclesiae positum est. De ritibus, ait De Marca in
Pr0legomenis ad libros de Concordia Sacerdotii et Imperii,
caerimoniis, Sacramentis, Cleri functione, conditionibus, censura, et disciplina canones a Conciliis, et decreta a Pontificibus Romanis, tamquam de materia sibi subjecta, frequentissime eduntur, et vix ulla proferri potest constitutio veterum Principum, quae huc de re luta fuerit eae mero potestatis saecularis imperio Secutas quidem hac in parte leges publicas videmus; sed non antecessisse
juxta mentem Iustiniani, qui Novella 83 ait, ipsus leges p0st canones, et ad illos fovendos edi. Quod diserimensi accurate expendissent neoterici quidam, non de Seubsurdis opinionibus implicuissent, quibus auctoritatem Principum utra limites a Deo praescriptos p0rriquiit. Denique disciplina externa ea est, quae Xlernam Ecclesiae Subernali0nem, i g. electi0ne. Praelat 0rum,
399쪽
ips0rum jurisdicti0nem, Armam ecclesiasticae administrati0nis judici0rum ordinem determinat, vel externas fidelium acti0nes , quatenus christiani sunt et cclesiae membra, m0deratur. Hoc disciplinae genus p0litiam ecclesiasticam v0cavit sorte omnium primus Theod0retus Hist0r. sicci lib. I cap. 8, ubi de Nicaenis Patribus verba lactens sic l0quutus est Post haec rursus in unum convenientes de ecclesiastica politia vigenti leges c0nscripsere. Harum Instituti0num uili diximus, Regalistas nihil n0n 0liri, ut res, quae ad Religionem pertinent, si n0n omneS, at ea certe, quae vel externae, vel rei temp0rali adnexae sunt, civili imperi subjiciant. Multa etiam circa matrimonium, causasque matrimoniales, et temp0ralia Ecclesiae b0ua eidem imperi c0ncedunt. Ouibus de rebus cum breviter dilucideque disserendum n0bis sit, dicemus . de rebus spiritualibus 2. de matrimonio et causis mali im0nialibus: . de rebus spiritualibus rei
temp0rali adnexis 4. denique de b0uis Ecclesiae tem-p0ralibUS. S. 61. DE REBUS SPIRITUALIBUS Spirituales dicuntur illae res, quibus Deus c0litur, et
h0mines ad aeternam salutem ducuntur, uti sunt Sacramenta, Missae Sacrificium, dies sesti, prece Sacrae, 0la, jejunia, et cetera ejusdem generiS. Jam vero ii iis milibus, quae ad cui Iuni Dei et salutem animarum spectant, inuis a Christo p0lesta d0
400쪽
cendi, jubendi, judicandi, puniendi et solvendi Ecclesiae tradita suit idque variis harum Instituti0num l0cis salis
probasse c0nfidimus, pr0indeque necesse n0n est, n0Vis argumentis et rationibus eamdem rem confirmare, sed potius perae pretium esse arbitramur, pini0nes c0ntrarias resulare.
Itaque aiunt, essentialia Religi inis christianae ab accidentalibus secernenda. Essentialia autem n0 minant tun quae ad 0ctrinam silet 0rumque praecepta, Um quae ad Sacramenta et sanctissimum Missae Sacrificium pertinent, et haec tantumm0d asserunt in potestate Ecclesiae posita esse. Cetera ver omnia, quae accidentalia V0cant, in p0lestatem summorum Principum conserunt. Adversus hanc pini0nem, quae praesertim pr0Xime elaps Saeculi pr0pagari coepta est, adit ea Tertulliani sententiae cap. 21 de praescript . ID SCILICET ESSE DOMI
st0li, Concilia, Summi P0ulifices et Episcopi disciplinae
can0nes perpetu condiderunt, neque ab ullo Scriptore catholic e0rum potestas iu 0ntroversiam adillicta est, neque etiam adduci potuit: uim vero ex Sacris Litteris apertissime docemur, christia ut 0puli curam et regimen Petro, et p0si ilis, e0rumque Success0ribus traditum ab
ipso Christo fuisse et S. Paulus Act. XX M apertis
verbis pronunciat Spiritus Sanctus posuit piscop0s regere celesiam Dei. Jam vero Ecclesia regitur n0n 0la fidei 0rumque d0ctrina, sed etiam legibus disciplinae; im vero REGERE I 0prie vereque significat ordinare, 9u-