장음표시 사용
61쪽
docuerunt religiosissimi viri, qui ad auctam quodum accesserunt, habeant jus suum intactum et inviolatum, qui unctis in Cypro Ecclesiis praesunt secundum Canones S. Patrum et veterem consuetudinem per se ipsos ordinationes religiosissimorum Episcoporum facientes. In sine ver ejusdem decreti generatim dicitur Placuit igitur sanctae Synodo, ut unicuique Provinciae pura et inviolata , quae jam inde ab initio habuit, sua jura
serventur juxta veterem consuetudinem. Jam vero haec Vis et auctoritas , quae antiquae consuetudini tribuitur, est alioui et uri maxime c0nsentanea. Ubi enim ita obscurata et circumfusa tenebris sunt omnia, ut a qu0 cclesia sun data, qui limites c instituti, quae auctoritas c0ncessa, et alia id genus sciri n0u 0s-SUnt , rectissime statutum est, antiquam consuetudinem ratam et firmam servari op0rtere, non quod c0nsuetud0 sit causa jurisdictionis, sed qu0d signum est, omnia, Ut nunc sunt, ita suis se ab uili 0, vel postmodum legitime c0nstituta. Atque huc spectat regula juris 45. iii ext Inspicimus in obscuris quos est verisimilius; et notissima regula λ: In pari causa potior est conditio possidentis. Sequitur alia quaestio, an scilicet per consuetudinem jurisdicti qu0que ecclesiastica aequili 0ssit. Hactenus enim dictum est, c0nsuetudinem valere ad jurisdicti0nem retinendam, nunc Vero quaeritur an etiam ad acquirendam valeat, et videlicet an ex facultatibus, quae ad 0-lum Sum tuum Pontificem jure communi pertinent X. gr. relaxandi aliqua impedimenta publica matrimonium dirimentia, c0ncedendi veniam aetatis ad Ordines e Benefi-
62쪽
cia, et alias hujusm0di, eas pisc0pi exercere legitii nep0SSint, quand0 0nStat 0rum Praedecessores easdem exercere diuturn temp0re c0nsuevisse. Hac de re inter
The0l0gos et Cau0nistas disputatum est, cumitim aliqu0t Galliarum piscopi, si et antiqua c0nsuetudine et usu SU0rum Praedecess0rum, publica impedimenta quarti atque
etiam tertii gradus c0usanguinitatis et assuitalis matrim0nium c0ntrahendum dirimentia relaxabant. In hac ver0 quaesti0ne pr0 pisc0pis steterunt Giberius suarum C0nsultati0num t0m. 12. 0nsuit. 59 de matrim0ni0 Pontasti su Dicti0nari casuum c0uscientiae veri, Dispensatio matrimonii casu 35. Van-Εspen Jur ecci universi pari. 2. it. 14. cap. s. n. 12. Natalis Alexandero he0l0g.d0gmal et 0rat. lib. l. de matrim0ni cap. 4. Irt. 13. aliique. Jam vero Natalis Alexander cit. 0c regula s. et 12. Cum, ait, ab Ecclesia universa , sive
ab illius Capite Romano Pontifice sint instituta impedimenta matrimonium dirimentia, clispensatio super eis communi jure ad Caput universalis eclesiae Romanum Pontificem, non ud Episcopum pertinet ut colligitur eae cup. COI INFERIOR de majori t. et obed. Conciliaque Provincialiu plurima, Rit utilia Ecclesiarum, Iuctores omnes id confirmant, et auctoritatem dispensandi competere nequiit Episcopis, cum publicum impedimentum est, re de contrahendo matrimonio agitur. Si tamen antiqua sit et lessiti me praescripta Dioecesis consuetudo, ut Episcopus in quarto gradu etiam de contrahendo certis in casibus dispenset, quia ejus Decessores huc usi sunt ab
intiquo ad hanc usque diem fucultate, quae a Sede h0-
63쪽
stolica concessa creditur, quod in quibusdam Galliarum Dioeeesibus fieri novimus, de his dispensationibus haud morenda lis est; siquidem consuetudo legitime praeseripta uri positivo praejudicat, ususque longaevi non levis
est auctoritas, ut dicitur cap. Cum consuetudin, et cap. Cum tanto de fonSuet.
Verum haec opinio, quae consuetudini tantam vim tribuit , quamvis a Natali Alexandro m0derale adm0dum pr0p0sila fuerit, multos tamen D0ctores invenit, qui contra sentirent. Rigantius tom. IV. 0mmenlarior in regul.
cancellar in n0lis ad regul. 49. num 1 et 2 multa e0ngessit, et sacrarum congregali 0nUm responsa, et Do-
cl0rum testimonia, quibus ostenderet, nunquam pisc0pis licere publica impedimenta matrim0nium dirimentia auctoritale propria relaxare. Ad eamdem sententiam c0nfirmandam Cabassultus in the0r et praX. Jur Can0nic. lib. III. cap. 27. . . asser canones Concili0rum u-ronensis et ol0saui, et animadvertit in c0uflictu pini0num eam vim consuetudinis saltem iu dubium v0cari merito p0sse ideoque c0ncludit Sane istae ab Episcopis concessu dispensationes pro contrahendis conjugiis aut nullitatem aut incertitudinem causant Sacramenti. ut vero in re sacramentaria unanimes docent Theologi,
non esse licitum quidquam incerti adhibere. Benedictus vero XIV. de Synod Di 0eces an lib. IX. cap. 2. iisdem
serme argumentis usus est ad eam c0nsuetudinem refellendam. Ad 0s autem, qui objiciunt, c0usuetudinem rite praescriptam uri 0mmuni derogare, etiam dato, resp0ndet, in liquam Dioecesim irrepsisse consuetudinem de
64쪽
qua contenditur, ut per eam collatum dicamus Episeopoleuitimum jus auferendi impedimenta a Conciliis Oecumenicis aut a Summis Pontilicibus inducta , diligenter
prius examinandum est, an ea consuetudo omnes habuerit conditiones necessarias, ut potuerit praevalere legi Episcopo inhibenti, ne superioris statutum infringere, aut usqu0 modo relainare praesumat. Quin immo eum tulis consuetudo non solum tendu ad abrogandum legem , verum etiam ad 0llenda et minuenda jura uni competentia Romano Pontifici, praeter ceteras conditio /es necesse est, ut centum ad minus annorum pusio sine illiu interruptione perseveraverit. Quocirca citulus V --Ε en Iur. Hel univer pari. . it. 14. 9p. 1. n.
11. ut Episcopo Leodiensi auctoritatem astruat dispensandi in tertio et quarto, et in tertio Huc inde co) su i quinitatis , seu ollisitatis gradu , eamque e legitima iuuetudine u eo acquisitum vincat, ejusm0di consuetudinem conteudi esse Di memor ibilem. Id consuetudinem quoque, cujus Hilii mem tria non aetet, cons igitauctor Collationum Purifiei sitim tom. III collat. 2. S. 2. Verum postremo et stissimum c0Muderandum est, an per eum consuetudinem, si qua in Meverit, DIRUMPATLRNERVL ECCLESIASTICAE DISCIPLINAE quo ventu uti
quam per eam adt ei sit legem praescribi de iuravit Innoceutius III tu cap. Cum inter de insuet. Num porro praedictu e insuetudo ejusm id infici itur vitio, p0tius quamuis ibis, praestu ut dire a Gallic in Iuctore Cubassutio in Pheor. et Pruae. Iur. Curionic. lib. III. cap. 27. . 6. Ibi autem Cabassutius permulta eaque gravissima de-
65쪽
trimenta recenset, quae ad vigorem eclesiasticae disciplinae labe claudum ex hujusm0di consuetudine prosciscuntur. His igitur de causis Benedicto XIV, aliisque Doctoribus visum est piscopis n0u licere praetextu vel ratione consuetudinis etiam immem0rabilis ullum impedimentum relaxare.
Qu0niam vero quaesti0, quam initi posuimus, n0nS0lum spectat facultatem impedimenta matrim0nii rela-Xandi, sed generali in eas acultates, quae jure commiliti ad Summum Pontificem pertinent, reliquum est ut dicam Us earumdem facultatum quas et quatenus pisc0pi per consuetudinem acquirere valeant. Qua de re, duae sunt D0cl0rum sententiae. Prioris sententiae patroni sic junt p0 testales, quae ad Summum Pontificem ure communi pertinent, certum est ad ipsum pertinere, quia Uprema in universa Ecclesia p0 testas est atqui facultates et jura Supremae potestatis praescribi minime p0ssunt Contra Presum , ait Suare in Desens. d. calli 0lic. l. IV. cap. 34. n. 18. Nemo praescribere potest in his, quae ad supremum ejus potestatem pertinent. Nam ut recte dirit Iunocentius capite secundo de postulat. Praelat. di1
DOMINO TANTLM. Idemque docuit Glossa in cap. Cum n0bis de praeseripi. tibi Panormitanus u. 11. et 12. eum valde commendat, et tu cap. Si diligi uti eode utitulo n. 11. Igitur si hos Doctores audiamus, omnis consuetudo etiam immem0rabilis, si ap0sl0lic privilegi 0,
66쪽
de quo plane c0nstet, n0n sulciatur, omni vi et essectu
Altera vero sententia, quae plurim0s habet auct0res haec est: 0nsuetudine immemorabili lacullates ad 0- mauum P0ulificem jure c0mmuni pertinentes acquiri posse, cum in ea privilegium ap0sl0licum intersuisse jure praesumatur. Mujus di ιcultatis momelitum , ait Benedictus XIV. de Synod Di0eces lib. XIII. cap. 8. D. 21. De titur circa privileuia praesumpta, hoc est eae immemorabili consuetudine petita aliqui enim, qu0rum agmen ducit Ostiensis in cap. Cum contingat de for competen. vim hunc immemorabili inesse pernegant. Contra vero illi docent ita post Archidiaconum docet Ioannes Indi eas in cap. Cum Episcopus sub num. 1. de Oltc. Ordinurit in . , hisque assentitur agnanus in cap. NLLLL n. 22. de Parochiis. Porro haec opini in antecedenti decreto anni 17 21., ac in successivis nostris
hostolicis Constitutionibus fuit comprobata inest quippe
immemorabili consuetudini ipsa etiam postolica auctoritas, quoniam is, qui ejusdem praesidi fulcitur, potest quodcumque pris ilegium postolicum allegare. Decretum autem an . 721. est hujusm0di Pr0p0 sit dubi selectae C0ngregali 0ui ΕΕ. Cardinalium et Praesulum, an ad
tramites sacrorum anonum sacrique praesertim Concilii I ridentini possit inferior Praetulus territorium separatum , et jurisdictionem ordinariam et quasi episc valem
in Clerum et p0pidum cum ipsius piscopi inclusione in iliquo speciali 0co acquirere per quadragenariam pruescriptionem cum titul c0l0ral0, eadem Ἐ0ngregali0
67쪽
cunctis suffragiis la rescripsit Unanimiter respondemus non posse sed pro aequisitione territorii separati, praedictaeque jurisdictionis omnino requiri aut clarum et undequaque subsistens apostolicum privilegium, aut consuetudinem immemorabilem eum suis omnibus requisitis
rite probatam, per quam apostolicum privilegium de jure praesumi valeat. Qu0d quidem decretum a Clemente X probatum c0nfirmatumque, deinceps in ejus ullarium relatum est. Ex quibus apertissime liquet in consuetudine immemorabili cum suis omnibus requisitis rite probata
eamdem aeque ac p0stolico privilegi claro et undequaque subsistente vim et esse acitatem inesse, proindequec insuetudinem immemorabilem per se valere ad saeuitales, de quibus agimus , adquirendas reliqllas vero consuetudines sine privilegio p0stolico nullius umenti esse. Est autem, ait Benedictus XIV in sua Constitutione 33. Bullarii 0m . . de essentia immemorabilis consuetudinis , ut nihil contra eam auditum unquam, vel dictum aut factum fuerit. Hic ver n0nnulli auctores c0utendunt ii iis qu0que disceptati0uibus, quae inter Sacerd0lium et Imperium existere quand0que s0lent , immem0rabilis c0nsuetudinisi ali 0nem habendam esse idque pulant ad 0neordiam
utriusque p0 testatis vel maxime c0nducere. Ouae Verosint hac de re ociorum sententiae, quibusve rati0ntim momentis unaquaeque earum nitatur, breviter accurateque
exp0nit De Marca in opere de C0nc0rdia Sacerit et Imperii lib. II cap. 9. num . . ubi ita disserit: Novo
68쪽
inutiles habeantur omnes consuetudines, quae aliquo Q- et libertatem et immunitatem ecclesiasticam violant, idest quae Principibus uicis p0festatem quamdam in res aut personas ecclesiasticas indulgent, quia cum rerum spiritualium tractandurum sint incapaces, ratione destituta censetur consuetudo, quae rerum conditionem evertit, adeoque nullo tempore etiam immemoriali vires obtinere potest ut docent plerique juris Canonici Interpretes. Itaque De arca, vir ingenuus, aperie saletur, pler0S ille D0et ires in ea sententia esse. Sed pr0sequitur Huc
dilicultate se quidam e ediunt, adhibita distinctione, ita ut immunitas omnino, et in universum abrogari non possit, vel adeo restringi ut mainima ordini celesiasticosio injuria, sed in quibus tum articulis ei derogari possit consuetudine u Idam laeta, quae e Clericorum etluicorum consensu proficiscatur, ut recte observat orarruvias. Ob qua In rationem se forensem Gallorum usum non damnare profitetur de conveniendis Clerieis corum
judice saeculari in actionibus realibus Ilii vero hunc nudum ita solvunt Fatentur eae possessione muremorabiline prseescriptionis, nec consuetudinis titulo rerum spiri- tuuitum administrationem laicis acquiri posse; attamen e consuetudiue pruescripta per possessionem illum immemorabilem instrui probationem privilegii a Summo Pontifice concessi. Itaque junt in hac specie sustificere legetur titulus, idest privilegium a Superiore indultum Ous enim pr0bati sola possessione centenaria, vel immemorabili conficietur, etiamsi nulla exhibeatur privilegii tubulo Morosiores requirunt ud summum probuli0-
69쪽
nem fumae, quae doceat privilegium illud concessum fui, quamvis haec conditio a multis necessaria non esse dicatur. In eum autem sinem requiritur privilegii allegatio, ut constet, aut saltem censeatur uico idonei- tutent, vel capacitatem rei ecclesiusticae ruet undae indulta usse a Summo Pontifice. Hac te re salius videtur n0bis aliqua animadvertere quam disputate. Iu primis laque animadvertimus eam c0ΠSUetudinem, quae mixta appellatur, nihil firmitatis et rob iris acquirere ex consensu Clericorum, cum agatur de immuni late Ecclesiastica, seu de privilegiis ordinis Clericalis, quibus per Can ines non licet renunciare. Nam immunitas Cleric0rum a soro saeculari, seu privilegium seri, ut ait tuu0centius III. iii cap. Si diligenti de suro competen. Non est beneficium hoc personale, cui renunciari valeat, sed potius toti Collegio ecclesiastico publice est indultum, cui priuatorum pactio derogare non stest. Idem aule Iuno centium III decretum fuerat a C inciliis I 0 letali lerii cap. 13. et Carthaginensi ei lii cap. 9. Ob eamdem ali 0uem non licet Clericis privilegi Can0nis renunciare ut Clemens III Archiepisc0p0 Bracharensi respondit cap. Contingit de senien excommuni c. cum ille canon, ait, non tam in furorem Clerici ordi--ti, quum in fui ire ii ordinis clericulis fuerit pro und-gutus; ideo et volumus, et mandamus, ut id de cetero prohibetis attentari. Secundo l0c animadvertimus in iis, quae De lde naturali jure neque divino c0ntinentur, conStiellidinem immemorabilem ea vi praeditam esse, quam ei De Marca
70쪽
tribuit, idque ob privilegium ap0st0licum, qu0 inibi intersuisse praesumitur, dummodo hujusm0di 0nsuetudo rite praescripta, et praesertim cum aliqua fama et pinione privilegii 0njuncta fuerit, qu magis magisque legitima ejus origo c0nfirmetur. I erii denique animadvertimus, si qua hisce de rebus
tere, quinam legitimi judices habendi sint. Aucl0r 0mmenlarii De sinibus utriusque potestatis cap. 13. Um. 12 et seqq. tria causarum genera distinguit. Ait enim re quaeritur de juribus, quae ad solum celesiam pertinere constat e divinis oraculis, et e truditione vel dissidium est ei rea eas res mixtas, quas vetus possessis vindicavit Ecclesiae vel Imperio: vel demum ambigitur utri Purtium res debeatur, quae in controversiam venit. Si de primo causarum genere agatur, audire op0rtet Ecclesiam, cui soli divinitus commissa est juris inini interpretatio et tunc Rex, velut ovis et filius Ecclesiae, sidem ubere eidem debet, ne secus agendo terminos sibi dia initus constitulos temere mutet. Si vero vetus PossΕssio rerum mixtarum fuerit vio-
tuta, postulari justitiae leges sua possidenti servari jura. Denique si dubium sit, utri artium sit causa adjudicanda, neque siniri quaesti possit vel jure divino, vel
eae possessione tunc oportebit mutuis consultationibus, ac aequa compositione omnem controrersiam tollere, eo saltem modo, quo eum aliis summis Imperantibus sit. Neque uim decet causam Delesiae esse deleriorem quam ulterius Principis.