장음표시 사용
221쪽
post eam uocat 'Sororem defuncti consanguineam et uixorem, quae in manum eiuS conuenerat, λβ - - - l -
34. y Aliquando tamen neque emendandi neque impugnandi ueteris iuris, sed magis confirmandi stralia polli-
ratam postea SCto Tertulliano correctum esse. hoc enim matrifantum praefert suum heredem, eumve, qui inter Suos heredes a praetore ad b. poSSeSSionem uocatur, item patrem auumve defuncti
emancipato ili em) a ut) si em an cipatus n on) fuerit, fratrem
c on Sanguineum. I post eam uocat' etc. q) Supplevi. Et puta adsensum Secutum esse: ita quidem, ut hae personae matri etiam concurrant, dimidiamque partem hereditatis ei auferante deinde ceteroS agnatos.' Noc modo Gaiu8, quem in re tractanda Iust nianum Nov. 118. c. 3. imitatum eSSe dixeris, simul ius antiquum apte significavit, quod SC. Tertullianum agnatis reservaverat. Post haec autem probabile est, Gaium dixisse, ex SC. matri non modo b. possessionem sed etiam hereditatem competere, eamque b. po8seS-Sionem adverSuS agnatos Semper cum re praetorem dare. Proinde hanc b. poSSessionem non modo supplendi sed etiam impugnandi iuris civilis causa dari: quod etiam in aliis causis Feri. y Verba Ali an se rundum tabulas bonorum po esSionem', ex S. 1. I. de b. p. 3, 9 petita, huius loci videri, iam Goes h. iudicavit, eaque huc transcribere non dubitavi, poSteaquam animadverti, verborum qui recte manifesta vestigia initio v. 21. in Sched. Blum. reperi i, eaque, quae Sequuntur, additis tamen illis si modo fabulae . . . Sonatae Sint', quae IuStinianus debebat, Gaius omi tere non poterat, ferme quattuor ver8u8 Ver. C. 21 24 replere. Sed iam nec dubito, quin haecce, quae in Inst. , paucis a Pribo niano interiectis, antecedunt Ius bonorum possessionis intro ductum eSt a praetore emendandi veteris iuris gratia. Nec solum in infestatorum hereditatibus vetus ius eo modo praetor emendavit, sicut supra dictum est SS. 25 Seq. , Sed in eorum quoque, qui testamento facto decesserint. Nam si alienus possumus hereS fuerit institutus. quamvis hereditatem iure civili adire non poterat, cum institutio non valebat 2, 242. 287 , honorario tamen iure bo riorum po88eSSor effliciebatur, videlicet cum a praetore adiuvaba tur', paucis mutatis et ipsa sint Gaiana, ut tamen Gaius antea b. possessionem ex SC. Tertulliano dandam pro exemplo impugnati iuris veteris posuisse videatur f. Gloss. Taur. ad pr. I. 3, 9 et not. 16) et deinde perrexerit: fAlioquin ius bon. poss.' etc. Iam cum illa decem circiter efflictant versus C. Ver. , apparet, Gaium statim post absolutam Sol Tertulliani expositionem, quae initium quoque p. 133. Occupavit, ad hanc generalem disputationem de
g. 34. I. 1. I. de b. p. 3, 9 : Cf. Collat. 16, 3. 3. 5. QVOR. 133.
222쪽
cetur bonorum poSSessionem . nam illis quoque, i qui recte facto testamento heredes instituti sunt, si modo tabulae testamen ii non minus quam septem teStium signis signatae sint, dat Secundum tabulas bonorum poSSeSsionem: item ab 134. in testam heredes suos et agnatos ad bonorum possessionem uocat. quibus casibus beneficium eius in eo s0lo uidetur aliquam utilitatem habere, quod is, qui ita bonorum possessionem petit, interdicto, cuius principium eSt QVORVM BONORUM, uti possit, cuius interdicti quae sit utilitas, suo loco proponemus: alioquin remota quoque bonorum possessione ad e0s hereditas pertinet iure ciuili. 35. Ceterum saepe quibusdam ita datur bonorum posses-Si0, ut is, cui data sit, non optineat hereditatem: quae bonorum possessio dicitur sine re. 36. Nam si uerbi gratia iure facto testamento heres institutus creuerit hereditatem, sed bonorum possessionem secundum tabulas testamenti petere noluerit, contentus eo, quod iure ciuilli heres sit, nihilominus ii, qui nullo sacto testamento ad intestati b0na uocantur, pOS- sunt petere bonorum possessionem: sed sine re ad eos 'hereditas/7' pertinet, cum testamento scriptus heres euincere hereditatem possit. 37. Idem iuris est, si intestato aliquo mortuo suus heres n0luerit petere bonorum posseSSionem, contentuS legitimo iure: nam et agnato competit quidem bonorum pos-Ses Sio,' sed sine re, cum euinci hereditas ab suo herede' possit. et huic ' conuenienter, si ad agnatum iure ciuili pertinet hereditas. et hic adierit hereditatem, sed bonorum poSSHSSionem petere n0luerit, ' et sic ' quis ex pr0ximis 'cogna-
bonorum possessione transiisse. ly ) Fuerit b. p. bonorum possessio) quae nota abiit in Rimilem h t. β) Nota, aliud suo herede,
aliud proximiore agnato existente iuris fuisse; illo casu vocabatur a praetore proximus agnatus 'unde legitimi', inter eos enim SuuS heres non eriat, ori Din hereditatem non dederat sed tantum non ademerat; hoc casu grauu remotir non vocabatur S. 2,).' rexi. potest et illud C. edd., factum, ut puto, ein p'Sit et huic, mutato primum s in v post quod ii ob sequens et omissum est, deinde huic in persimile illud. Ceterum os. L. t i. g. 1 flu.D. de u q. rei'. dom. 4 l. 3ὶ. 3, 160. 'q) etsi C. edd.no N. J Cf. 4, 144. Ig. 3 37. Cf. Ulp. 28, 13. 23, 6. 20, S. Supra
223쪽
us i petierit, sine re habebit bonorum p0sSessionem propter eandem rationem. 38. Sunt et alii quidam similes casus, quorum adiquos i superiore commentario tradidimus.' 135. 39. Nunc de libertorum bonis uideamus. 40. Olim
itaque licebat liberto patronum suum in testamento praeterire: nam ita demum lex XII tabularum ad hereditatem liberti uocabat patronum, si intestatus mortuus esset libertus, nullo suo herede relicto: itaque intestato quoque mortuo liberto, si is suum heredem reliquerat, nihil in bonis eius patrono iuris erat: et si quidem ex naturalibus liberis aliquem suum heredem reliquisset, nulla uidebatur esse querella: si uero uel adoptiuus filius siliaue uel uxor, quae in manu esset, ' suus uel δ sua heres esset, aperte iniquum erat, nihil iuris patrono superesse. 41. Qua de causa postea praetoris edicto haec iuris iniquitas emendata est: siue enim faciat testamentum libertus, iubetur ita testari, ut patrono Suo partem dimidiam bonorum suorum relinquat, et si aut nihil aut minus quam partem dimidiam reliquerit, datur patrono contra tabulas testamenti partis dimidiae bonorum possessio: si uero intestatus moriatur suo herede relicto adoptiuo filio uel uxore, quae in manu ipsius esset, uel nuru, quae in manu silii eius suerit, datur aeque patrono aduersus hos suos heredes partis dimidiae bonorum possessio. prosunt autem liberto ad ex cludendum patronum naturales liberi, non solum quo S 136. in potestate mortis tempore habet, sed etiam emancipati et in adoptionem dati, si modo aliqua ex parte heredes scripti sint, aut praeteriti contra tabulas testam senti bonorum possessionem ex edicto petierint 3: nam exheredati nullo m0do repellunt patronum. 42. Postea lege Papia aucta sunt iura patro
) Non satis accurate hoc dictum est, culpa tamen ipsius Gaii. In emancipato eoque in adoptionem dato, qui rursu3 emancipatuSeSt, requiritur, ut aut heres Scriptus sit aut praeterituS c. f. b. poSSeSSionem acceperit; in eo vero, qui in adoptione extraneieSt, ut a naturali patre heres scriptus sit, cui et ipsi commisso
2, 148. 151'. g. 38. Cf. 2, 119. 148. 149. gg. 39. 40. pr. I. de success. lib. 3, 7 . Cf. Ulp. 27, 1. 29, 1. g. 4 I. S. 1. f. eod. Cf. Ulp. 29, 1. g. 42. S. 2. I. eod. Cf. L. 16.
224쪽
norum, quod ad locupletiores libertos pertinet: cautum est enim ea lege, ut ex bonis eius, qui Sesterti0rum nummorum centum milium plurisve patrimonium reliquerit, et pauciores quam tres liberos habebit, siue is testamento 1 acto siue iu- testato mortuus erit, uirilis pars patrono debeatur; itaque cum unum silium unamue siliam heredem reliquerit libertus, perinde pars dimidia patr0no debetur, ac si sine ullo filio filiaue ' testatus *β moreretur: cum uero duoS duasue heredes reliquerit, tertia pars debetur: si tres relinquat, repellitur patronus. 43. In bonis libertinarum nullam iniuriam antiquo iure patiebantur patroni: cum enim hae in patronorum legitima
tutela essent, non aliter scilicet testamentum sacere poterant quam patr0no auctore: itaque siue auctor ad testamentum
137. faciendum i sactus ' erat, neque tantum, quantum uellet, i. 8- testamento Sibi relictum erat, de se queri debebat, qui id uliberta impetrare potuerat ς' si uero auctor ei factus non erat, etiam tutius hereditatem morte 'eius capiebat: nam neque suum heredem liberta relinquebat, qui ' posset patronum a bonis libertae uindicandis repellere. 44. Sed postea lex Papia cum quattuor liberorum iure libertinas tutela patronorum 'liberaret et eo modo 'et piceret, ut iam sine patroni 7 tutoris auctoritate ' testari poSSent, proSpeaeit, ut Pro numero liberorum, quoS superstites liberta, habuerit, uirilis pars patrono debeatur 'contra tiabulas ' ex bonis eius: quae omnia ' liberorum loco δ' iuris ' interpretatione accipit, cum nullos ea reliquieris liberos; intestatae uero mortuae Semper tota i hereditas i ad patronum pertinet. 45. 0uae autem diximus de patrono, eadem intellegemus
per alium edicto c. t. b. possessio competit. 'β) Eae bonis Od. Inst. addidi. β) Restitui Gaius' p. 56. 7) Goes h. praeeunterestitui, qui tamen pro ' emceret' ex Ulp. voluit inferret'. ')Ex Goesch. restitutione. ') Restitui solus' p. 57. δ') Restitui; pons scriptum fuisse: liberor. loco. i) Sensum Schei rum ope et L. 145. D. de Dei b. sion. 50, 16) ratione habita, restitui. Ivitio v. 15. scriptum fuisse posui: inspretati ine.
225쪽
207et de filio patroni: item de ne ole 'ex filio δη et de pronepote
eae nepote filio nato pro aio. 46. Filia uero patroni, item' neptis eae filio δ et proneptis ex nep0in filio nato prognata quamuis idem ius habeant, quod lege XII tabularum patrono
datum est, praetor lamen uocat tantum masculini sexus patronorum liberoS: Sed filia, ut contra tabulas testamenti l38. liberti ' aut 3 ab intestato contra filium adoptiuum uel β
uxorem nurumue dimidiae partis bonorum possessionem petat, trium liberorum iure lege Papia consequitur: aliter hoc ius non habet. 47. Sed ut ex bonis libertae suae quattuor liberos habentis uirilis pars et ' deibeatur . ne liberorum quidem iure consequitur, β ut quidam putant: sed tamen intestata liberta mortua, 'uerba legis Papiae faciunt,' ut ei uirilis pars debeatur; si uero testamento sacto mortua sit liberta, tale ius ei datur, quale datum est 'patronae liberis hono ratae, ut proinde simile habeat ius ac patronus lyliberique contra tabulas testamenti liberti habent: quamuis parum diligenter ea pars legis scripta sit. 48. Ex his apparetes eae traneos heredes patronorum longe 'remotos esse ab omni eo iure hereditario, quod uel in intestatorum bonis uel contra tabulas testamenti patrono competit. 49. Patronae olim ante legem Papiam hoc solum ius habebant in bonis libertorum, quod etiam patronis ex lege
XII tabularum datum est nec enim ut contra tabulas testamenti, in quo praeteritae erant, uel ab intestato contra silium adoptiuum uel uxorem nurumue bonorum possessi0nem partis δὸ) Ex mea oj. eius' ed. M. Cf. g. 58. δ) Ein mea G. neptis' ed. Bo. ε) Ex mea G. uel ' ed. M. δ) Scripsi.
deberetur, liberorum quidem iure non est c0uprehenSum ' ed. M.
q) An filio patroni eam in hunc casum assimilando' Cf. L. 4. 21. C. de bon. lib. 6, 4 . y) Restitui. Nsta, v. eSi, quod ab initio legitur, in ipso C. perscriptum esse. β) Restitui' Gaius' p. 58. remoti ab 0mni eo iure iri ed. 69. Ulp. 29, 4. 27, 1. L. 5. D. de bon. liberi. 38, 2 . pr. I. de am
226쪽
limidiae peterent, praetor similiter ' eis ac masculis patronis concessit. δ' 50. Sed nostea lex Papia duobus liberist 39. honoratae ingenuae patronae, i libertinae tribus eadem sereiura dedit, quae ex edicto praetoris patroni habent: trium uero liberorum iure honoratae ingenuae patronae ea iura dedit, quae per eandem legem patrono data sunt: libertinae autem patronae non idem iuris praestitit. 51. Quod autem ad libertinarum bona pertinet, si quidem intestatae decesserint . nihil noui patr0nae liberis honoratae lex Papia praestat: itaque si neque ipsa patrona neque liberta capite diminuta sit, ex lege XII tabularum ad eam hereditas pertinet, et excluduntur libertae liberi: qu0d iuris est etiam si liberis h0n0rata non sit patrona: numquam enim, sicut supra diximus, seminae suum heredem habere possunt: si uero uel huius uel illius capitis deminutio interueniat, rursus liberi libertae excludunt patronam, quia legitimo iure capitis diminutione perempto euenit, ut liberi libertae cognationis iure potiores habeantur.
patrona, quae liberis honorata non est, nihil iuris habet contra libertae testamentum: ei uero, quae liberis honorata sit, hoc ius tribuitur per legem Papiam, quod habet ex edicto patronus contra tabulas liberti.
53. Eadem lex ' quae 3' patronae. ' spatronae in siliae
liberis honora lae, 'silio η patroni iura dedit: sed in huius per- 140. sona etiam unius t filii filiaeue ius sufficit. 54. Hactenus omnia ' illa δ iura quasi per iudicem letigisse satis est: ali0quin diligentior interpretatio propriis c0mmentariis exposita est. 355. Sequitur, ut de bonis Latinorum libertinorum dispiciamus. 56. Quae pars iuris ut manifestior sat, adm0nendi
δ') Ad seu um restitui. q) Addidi; excidisse videtur, pOSteaquam alterum patronae omissum erat. i) Geminoni. ') Ex mea ej. Sc ipsi; intellioe patronae silium. δ) Addidi saltis' p. 58. q) Sequitur linea vacua. g. bl. Cf. Ulp. 27, 5. S. 2. I. de SC. Orphit. 3, 4 . supra l, 158. Sicut supra di x. J Cf. 3. 43. 2, 16l. 1, 104. L. 13. D. de Suis et less.
38, 10 . g. b2. Cf. I. 47. Ulp. 29, 7. g. 53. Cf. L. 18. 42 pr. D. de bon. lib. 38, 2 . g. b6. Cf. 1, 22. 131. 3. 4. I. de Succ.
227쪽
sumus, de quo alio loco diximus, eos, qui nunc Latini Iuniani dicuntur, olim ex iure Quiritium seruos fuisse, sed auxilio praetoris in libertatis sorma seruari solitos: unde etiam res eorum peculii iure ad patronos pertinere 80lita est: postea uero per legem Iuniam eos omnes, quos praetor in libertate tuebatur, liberos esse coepisse et appellat0s esse Latinos Iunian0s: Latinos ideo, quia lex e is liberos perinde esse u0luit atque si essent ciues Romani ingenui, qui ex urbe Roma in Latinas colonias deducti, Latini col0niarii esse coeperunt: Iunianos ideo, quia per legem Iuniam liberti laeti sunt, etiamsi non ciues Romani. 'ulmim β. 'legis Iuniae Iuniae lator' cum tutellegeret suturum, ut ea sic tione res Latinorum defunctorum ad patronos pertinere desinerent, ob id, quod neque ut serui decederent, ut possent iure peculii res eorum ad patronos pertinere, neque i liberti Latini hominis 14l bona possent manumissionis iure ad patronos pertinere, necessarium existimauit , ne beneficium istis datum in iniuriam
patronorum c0nuerteretur, cauere, ut ' bona horum i libertorum proinde ad manumissores pertinerent, ac si lex latan0n esset: itaque iure quodammodo peculii bona Latinorum ad manumiss0res 'eorum' pertinent. 57. ' Unde euenit, ut multum ' disserant ea iura, quae in b0nis Latinorum ex lege Iunia constituta sunt, ab his, quae tu hereditate ciuium Romanorum libertorum obseruantur. 58. Nam ciuis Romani liberti hereditas ad extraneos heredes patroni nullo modo pertinet: ad filium autem patroni nep0tesque ex silio et pronep0tes ex
β) ni r Sehed. Bl. nis 3,i Sched. Goes h. nam praet0r lege Iunia lata ed. M. Sed nec nam huius loci est, nec praetor etiam Iusti niano in hac re L. un. pr. S. 13. C. de Lat. lib. 7, 6) ignora tus; ipsi enim legi Iuniae hoc ius attribuitur 3, 70. 57. 3. 4. f. de Succ. liberi. 3, 7), nec praetor aut ius sevirilium in Latino per vindicationem legandum 2, 195) nec ius antiquum 3, 63 facere poterat. q) C. scripturam retinui Gaius' p. 59. nec in duplici nomine imis insulsam cf. S. 75), quamquam id etiam errori librarii tribui potest. y) Ex Goes h. s. ') Ex Goesch. s. exinde' ed. M., voae non Gaiana. ') Sic Goesch. ad sensum lib. 3, 7 . Fr. Dosis h. 5. 6. Ulp. 1, 10. L. un. pr. C. de Lat. lib. toll. 7, 6 . neque lib. Lat. etc. J V. L. Flav.- Salp. c. 23. g. b8. Cf. 33. 45-48. 2, 155. L. 9 pr. D. de iure patron. 37, 14 .
228쪽
parente suerint exheredati: Latinorum autem bona tamquam peculia seruorum etiam ad extraneos heredes pertinent, et ad liberos manumissoris exheredatos non pertinent. 59. Item
diuis Romani liberti hereditas ad duos pluresue patronos aequaliter pertinet, licet dispar in eo seruo dominium habuerint: bona uero Latinorum pro ea parte pertinent, pro qua parte quisque eorum dominus fuerit. 60. Item in hereditatociuis Romani liberti patronus alterius patroni filium excludit. et filius patroni alterius patroni nepotem repellit: bona autem 142. Laltinorum et ad ipsum patronum et ad alterius patroni heredem simul pertinent, pro qua parte ad ipsum manumissorem pertinerent. 61. Item si unius patroni tres sorte liberi sunt et alterius unus, hereditas ciuis Romani liberti in capita diuiditur, id est tres fratres tres portiones serunt et unus quartam: bona uero Latinorum pro ea parte ad Successores pertinent, pro qua parte ad ipsum manumissorem pertinerent. 62. Item si alter ex iis patronis suam partem in hereditate diuis Romani liberti spernat, uel ante moriatur quam cernat,
tota hereditas ad alterum pertinet: bona autem Latini pro parte ' descientis δ' patroni caduca sunt et ad populum pertinent.
63. Postea Lupo et Largo consulibus senatus censuit, ut bona Latinorum primum ad eum pertinerent, qui eos liberasset: deinde ad liberos eorum non nominatim exheredatos, uti quisque proximus esset; tunc antiquo iure ad heredes eorum. qui liberassent, pertinerent. 64. Quo senatusconsulto quidam ' id i actum esse putant, ut in bonis Latinorum eodem iure utamur, quo utimur in hereditate ciuium Romanorum libortinorum: 'idque y maxime Pegaso placuit: quae sententia
restituit. δ') Ex Goes h. cf. decedentis C. edd. i) Goes h. recte addidit ex quid. . ') Ex Goesch. s. idemque C. ed. M. g. 59. Cf. L. 4. S. 19. C. de bon. lib. 6, 4). L. 34. D. de bon. lib. 38, 2). g. 60. Cf. Ulp. 27, 2. 3. Paul. 3, 2. I. 1. L. 4. S. 19. C. cit. S. 3. f. de suco. lib. 3, 7). g. 6l. Cf. Ulp. 27, 4. S. 3. I.
L. 4. S. 19. C. cit. g. 62. Cf. Paul. 3, 2. S. 2. - Suprct
229쪽
aperte salsa est: nam ciuis Romani liberti hereditas numquam ad extraneos patroni heredes t pertinet: bona autem Latino - 143. rum etiam ex hoc ipso senatusconsulto non obstantibus liberis manumissoris etiam ad extraneos heredes pertinent: item in hereditate ciuis Romani liberti liberis manumissoris nulla exheredatio 110cet, in bonis Latinorum autem nocere nominatim lactam exheredationem, ipso senatusconsulto significatur. uerius est ergo, hoc solum eo senatusconsulto actum eSse, ut
manumissoris liberi, qui nominatim exheredati non sint, praeserantur extraneis heredibus. 65. Itaque et emancipatus silius patroni praeteritus, quamuis contra tabulas testamenti parentis sui bonorum possessionem non petierit, tamen extraneis heredibus in bonis Latinorum potior habetur. 66. Item silia ceterique, quos eaeheredes licet iure ciuili facere inter ceteros, quamuis id sus iciat, ut ab omni hereditate patris
sui summoueantur, tamen in bonis Latinorum, nisi nominatima parente fuerint exheredati, potiores erunt extraneis heredibus. 67. Item ad liberos, qui ab hereditate parentis se abstinuerunt, ' bona Latinorum pertinent, quamuis adieni habeantur a paterno hereditate, quia exheredati nullo modo dici possunt, non magis quam qui testamento silentio praeteriti sunt. 68. Ex his omnibus satis illud apparet, si is, qui Latinum secerit, l - 144.
VV. 1 - 21. --- l 69. Item 'si nullo εβ βδ) Restitui Gaius' p. 59. Item sequehs quia. Sententiam hanc fuisse suspicor: si is, qui Latinum secerit, uel liberi eius
soli et heredes facti vivant, cum Latinus moritur, nihil novi yenatusconsulto introductum esse, quia etiam ex lege Iunia ad eosdem bona Latini pertineant, nec extranei heredes sint, cui vel ipSemanumissor vel liberi praeferri possint. Sed etsi manumissor Latinum extraneo legaverit 2, 195), SCto locum non esse videri, quod liberos tantum extraneis heredibis praetulerite qua de re tamen non dubito, quin dissenserint ICti, sive extraneo sive uni ex liberis . per praeceptionem Latinus legatus fuerit, et his controversiis maiorem partem pag. 144. occupatam fuisse. Seque bantur deinde aliae controversiae, et in his prima, ut puto, Si liberis tantum heredibus institutis unus ex iis se abstinuerit vel hereditatem spreverit, bona Latini ad omnes an ad eos tantum,
qui heredes facti sunt quod verius est) pertineant. Puam quae
stionem deinde statim Sus 69. eoecepisse videtur.
230쪽
extraneo herede interueniente liberi l disparibus ex partibus heredes facti sunt, bona Latini pro helreditariis partibus,l45. non pro uirilibus recte ββ pultant ad e0s pertinere, quia nullo
interueniente extraneo herede senatusconsulto locus n0n est
70. Sed si cum liberis suis etiam extraneum heredem patronus reliquerit, Caelius Sabinus ait, tota bona pro uirilibus partibus ad liberos defuncti pertinere, quia cum extraneus heres interuenit, non habet lex Iunia locum, sed senatusconsultum: Iauolenus autem ait, tantum eam partem eX Senatusconsulto liberos patroni pro uirilibus partibus habituros esse. quam extranei heredes ante senatusc0nsultum lege Iunia habituri essent, reliquas uero partes pro hereditariis partibus ad eos pertinere. 71. Item quaeritur, an hoc senatusconsultum ad eos patroni liberos pertineat, qui ex silia nepte ue procreantur, id est, ut nepos meus ex silia potior sit in bonis Latini mei quam extraneus heres: item san) ad maternos Latin0s hoc senatusconsultum pertineat, quaeritur, id est, ut in bonis Latini materni potior sit patronae filius quam heres extraneus matris. Cassio placuit, utroque casu locum esse senatusconsulto : sed huius sententiam plerique inprobant, quia senatus de his liberis 'patronorum' nihil sentiat, qui aliam familiam Sequerentur: idque ex eo adparet, quod notiti natim exheredatos summouet: nam uidetur de his sentire, qui exheredari a parente solent, si heredes non instituantur: neque autem matri 146. filium filiamve, neque auo i materno nepotem neptemve, Si eum eamue heredem non instituat, exheredare necesse est, siue de iure ciuili quaeramus, siue de edicto praet0ris, quo praeteritis liberis contra tabulas testamenti bonorum p0ssessio promittitur. 72. Aliquando tamen Τ ciuis Romanus libertus tamquam Latinus moritur, ueluti si Latinus saluo iure patroni ab imperatore ius Quiritium c0nsecutus fuerit: 'item, ut diuus
h) Ad sensum a Goesch. demonstratum eae vestigiis C. reStitui.') patronarum C. edd. 7 Pro im tamen) videtur huius loci esse contra vel e diverso. Cf. S. 64. 'ὶ nam i. e. ii pro iij ut C. g. 72. Cf. S. 4. I. de success. lib. 3, T). Plin. ep. 10, 4. l05.