장음표시 사용
341쪽
UT VIDETUR, EX REGULARUM LIBRO PRIMO DESVΜPΤΑ PARS, A DOSITHEO SERVATA. Dositheus grammaticus vel IudimagiSter, qui Romae potissimum Graecae iuventuti Latine erudiendae operam dedisse videtur, imperantibus Septimio Severo et filio eius Antonino nam ipse Maximo et Apro QOSS. h. e. p. Chr. n. a. 207. Se scripsisSe Significat) composuit grammaticam linguae Latinae, cui Operi cum Varia et ad potissimas partes eruditioniS Latinae Spectantia ερμηνευματα s. interpretamenta inSerui Sset, quibus Latine discentes Graecis respondentia Latina invenire docerentur, eorum interpreta- montorum libro tertio sub titulo συγ γραμματιον νομικον μαλιστα περι ελευθερωσεων Disputatio forensis maxime de manumissionibus' nobis Servavit hane quantivis pretii particulam ex iurisconsulti cuiusdam Regularum libro desumptam. Regulas enim has fuiSSe, ipse earum auctor 8. 3. declarat. Quamobrem si quis hunc Gaium fuisse Statuat, quod nuper Dirksenus probare conatus eSt, certe non Rerum quotidianarum, ut ille OpinatuS est, sed Regularum libris vel libro singulari quos Gaium composuisse ex Digestis constat)assignare debebit. Mihi tamen neque Gaius, id quod multae rationes redarguunt, neque PaulluS, ex Lachmanni et Rudorfit sontentia, quam Volgtius refellit, neque Pomponius, de quo ipso hic cogitavit, Sed qui his submotis fere unus relinquitur
Regularum antiquior et clarior auctor, Cervidius Scaevola hae e Scripsisse Videtur. Hune ICtum, omnium tunc facile celeberrimum, qui iam Sub Antoninis inclaruerat, praeter hanc nominis famam, qua Licinium Rufinum aequalem itemque Regularum Scriptorem Ionge superabat, etiam illud prae aliis Graecis cumprimis grammaticis commendare et acceptum facere debuit, quod is primus, ut videtur, Graece consultantibus plurimum responditi et in Digestorum et ) Simili de causa grammaticus, cum etiam ex alter0 monumen
342쪽
Responsorum libris saepissime consultationum partes Grae- caS ii eruit, ex quibus Voeabula Graeca ad ius civile Romanum spectantin optime disci poterant. Vide L. 6. D. do
L. 60. D. de manum. testam. 40, q). L. 60. 3. 4. D. mand.
IT, I). L. 47 pr. D. de adm. et perie. 26, T). L. 88. S. 15. D. de leg. 2. L. 41. 3. 4. D. de fideic. lib. 40, b). Eiusdem viri Studiis convenit, quod vel in his Regulis iuris
peregrinorum et provinciarum accurate rationem habuisse
videtur, coli. 33. 1. 12. 17. Et si ad id attendimus, in quo aliqua proprietas inest loquendi, tot annos habere Graeco more pro tot annorum esse S. 17.) solus, ni fallor, ex ICtis
idem, eum aliis tamen, Vocem nationum pro gentibus S. I. USurpavit etiam L. q. S. 1. D. ad leg. Iul. mai. 48, 4). Sod et auctores saepe allegavit praeterquam in responsis. ergo Digestorum et Responsorum libris, ubi omnino nulli allegari solebant) et eos ipsos, qui in his reliquiis occurrunt, velut Proeulum L. 14 pr. D. de iure codic. 29, T), L. 93. S. 3.D. de solui. 46, 3), octavenum L. 1. 3. 2. D. quae reS pign. 20, 3), Neratium Priscum L. 18. D. de opt. leg. 33, b), Iulianum L. 131. D. de verb. obl. 4b, l), L. 18. D. de Opt. Ieg. 33, b) etc. Denique primo Regularum libro eum ius, quDd ad personaS pertinet, tractasse, patet ex L. 54. D. de
Dositheus hoc frustulum mea quidem Opinione inam valde etiam hac de re inter viros doctos variatuo ita suum fodit, ut ipsum initium libri omissa tantum praefatione, quippe nihil, quod ad forum pertineret, continente, primum Graece
Verteret, deinde praemissa hae Graeca interpretatione e regione positum in librum suum transferret. Sed hie primus utriusque linguae textus valde male habitus est, donec in iduos illos codices seculi, ut putant, decimi vel undecimi, qui- bus nobis servatus est, Vossianum Loidensem V. et inde lorum genere, qu0 ius ill0 aevo praecipue condebatur, constituli0neS principum dic0 in ερμηνευμασι suis aliquid reserendum esse existimaret . I . Hadriani sententias potissimum elegisse mihi videtur. Ab hoc enim principe Graeco Sermoni in administranda rep. multo plus iquam antea tributum esse constat cs. Dii ksen civ. Abh. I. p. 43.); i nec dubito, quiu ab ipso Dosithe0 hanc causam signiti calam legeremus si extrema pars praelati0nis, lacunis adm0dum des0rmala, integra i
343쪽
CERVID1I SCAEVOLAE Τ) FR. DoS1ΤΗ. 1. 325 a 3. 2. ad 3. 8. med. et post lacunam a S. 11. ad finem) Soaligeranum S.) transscriberetur. Neque enim Vulgaribus tantum librariorum mendis admodum deturpatus, sed etiam ab inscitis discipulis vel magiStris, qui libro uterentUr, Uterque Sermo ex utroque noViS interpretationum conaminibus eorruptus est. Quae textus conditio a Laelim anno primum egregie demonStrata eum sperare ViX patitur fore, ut ICtimanuS ubique, maXime in corrupti88ima priore parte, planere Stituntur, tum Viam ae rationem OStendit, qua aliquatenus tamen id assequi liceat. Aud rector equidem hane viam ingressuS et ulteriHS quam Lachmannus prosecutuS SHm; quid Vero ita profecerim, alii iudicanto. Superest, ut tironeS, qui eriti eum apparatum nOScere
Velint, ad accuratissimam Boechingit edition in totius t0rtii libri Dositheani remittamus, quae hoe sub titulo: Dosithei Magistri interpretamentorum liber tertius Graece et Latine. Bonn. 1832. prodiit, et deinde, quae ad iuS non pertinent, omisSiS paucisque mutatis, inSerta eSi corpori iuriS anteiust. Bonnensi inde a p. 193. Post Boechingium Lachmannus Versu h uber Dositheus Berol. 183T.) de emendando hoc, quod edimus, opusculo, ut iam Significavi, optime merrituS QSt. Textum ab eo constitutum Boockingius, novis notis additis, subiecit oditioni suae Ulpiani fragm. Lips. 18bb. p. 159. Duri quo Mauritius Volgtius in libro die Lelire vom ius naturale ' Lips. 18b6. p. 617-630. de hoc fragmento non inscite egit novamque eius primae Si recensionem, Sed eam parum, meo iudicio, probnhilem adornavit.
1. 0mne enim ius, ' quo utimur, i aut ciuile appellatur aut naturale 'uel gentium. Naturale dicitur, squod natura est bonum e aequum: ab eo enim 'nominatum est δ et omnes nationes similiter eo 'utuntur 3 quod enim bonum et 'ae-
Scripsi: cum i ure V. factum se. em qui imur. Cf. Gai. 1, 8 . Omittunt edd. δ) λεγετω η εθνικον δικωον dicitur uel nationis aut gentile iustum V. Vides, quae, quod in Fne idem
recurreres verbum, omissa, quae traiecta Sint. Animuitverte,
Dositheum ut ceteros Graecos velut Theoph. 3, 1. S. 6. fit. 22.3. 3.) Latinorum aequum' semper vertisse δικπιον. S. 2. Ius naturale dicitur uel gentium iustum est. Lachm. δ) ωνο- μασθη n0minatur V. AE) εισιν κεχρεμενα Sunt usae V. edd. Sed inferiori Graecisati κώχρηνται etiam eSί utuntur'. Ad rem olf Isidor. 5, 4. S. 1.
344쪽
quum si est, omnium utilitati e0nuenit. Ius ciuile uero proprium est ' civium Roman0rum' et ab eis dictum, qu0niam nostra ciuitas ' e0 diuerso ab aliis p0pulis Τ utitur. sed quidam hoc esse 'dixerunt, quod omnibus ciuibus peculiariter aut maiori parti expedit. sunt 'etiam, qui ' tradiderunt, 'constitutam aequitatem λ' esse. ' plurimi autem eam i definitionem ueriorem esse tradiderunt, quam initio diximus. 2. 'Ius ciuile, si quidem imp0 sititium appellatur,' 'ex δpluribus partibus c0nstat. αλλα ὁιαταυις αυτ0κρατ0ρι- Sed edieta imperatoria sc0n- καὶ διαταξις αυτ0κρατ0ρικνη stitutiones imperatoris S.) βS. 0μ0ίως τιμεται0ν τιμ.7ὶτε0ν similiter honorandum quod
h) δικαιον mi iustum V. Lachm. β) ρωμαιων et romantS0rum C. Correxit Lachm. y) ταυτη τη αληθεια :m: ea uerilate V. ea seueritate ed. Lachm. Dositheum vertisse puto τουτωαλλο ίω η αλλα εθνη. ex quibus cum αλλοι co mi ut simile esset omissum, αλλα εθνη abiit in αληθεια. β) απαντες πολιταις ιδιοις προλεγουσιν qu0d 0mneS ciuibus suis praedicent V., ubi λεγουσι tempore mutato tranSpositum, προ- factum ex errore
ess edixerunt. ιδιοις positum pro ἰδιως 'mi cuiusque civitatis' in L. 11. D. de iustit. 1, 1 , quod Latine utrum fuerit peculiariter', an proprie ', an Simile quid, dubitari potest. Lachm. omisit.') enim qui et C. edd. factum ex ei. qui. tq) υποστασιν pro συστασιν r) δικαιοσυνης quantilam quantitatem edd.) iustitiae
V. edd. Cf. Cic. I p. 2, 9. ius civile, aequitas constituta iis, qui eiusdem civitatis Sunt.' De v. δικαιοσυνγὶ cf. not. 2. i) πλιονα τουτον δε plurima hanc autem V. ubi δε autem traiectum, quia πλειονες mutatum in πλείονα ad υποστασιν relatum erat. Lachm. fecit: quantitatem iustitiae esse plurimam
hanc autem desinitionem ueriorem esse stradiderunt quam quae initi0 diximus. h. e. tanquam impositum et imperatum civibus nosa IJ Reffiigquelle). Cf. L. 5. 9. D. de op. nov. nunt. 39, 1). δικαιου πολιτικου εις τι εντηθημενον S. in προσαγορευεται-: iuris ciuilis ut qui appi sititium S.) appellatur V. S. in quibus
εις natum ex ει, quid τι Ufecit, ut nom. ius ciuile mutaretur in genitivum. Iuris ciuilis appellatur, quia Lachm. δ) ως εκ qui ex V. Fortasse reyonendum sere ex. Nic aperte est lacuna, etiam in S. aSterisco indicata. 0uae Sequuntur usque ad sinem S., dedimus ex V. simul Graecis e regione positis et S alserant varietate adiecta et lacunis, quas S. nec tamen ubseque ubi oportebat, nec Semper suo loco asserisco notavit, similiter
indicatis. Omnino ex his laciniis tam corruptis nihil certi eoici potest. β) ICtus sine dictio scripserat c0ustitutiones principales.
345쪽
κριμάτων καὶ κεφαλωίDdως εἰωθαμιεν αρ συνκατενευσαν ἔμπειρον καὶ παρειλη-
eae licandae sunt . nec enim unius Sunt condici0nis, sed Variae.' quae singula ad hanc enarrati0nem pertinentia ordine rese
4. Omnes enim aut ' serui aut liberi et rursus liberi aut ingenui sunt aut liberti. δ Sed ut magis p0ssint singula declarari, melius uidetur, incipere a libertis 'et primum de Latinis referre, ε ne saepius eadem interpretari cogamur. Primum
quid S est et praetoris edictum similiter uel proconsulis S ex ea seo S. enim consenserunt δ' prudentiam et receptum est responsorum et summatim solemus haec et
peritum et adsumptus ex resp0nsis ista S. dicere. Lex enim Iulia et Papia Ι. et P. om. S. ceterae partes tu titi
lantur. i' Possis tentare: similiter ius) h0norarium, quale est et praetoris edictum et simile ei proconsulare; ex eo enim compositum eSt. 7ὶ γαρ corrisse αρα) imi enim V. S. β) μοι mihi V. S. edd. corrige G κανονες). ') ἀναγκαῖον : necessarium V. S. edd. corr. α νηκουσι. η') εἰδεναι scire V. S. edd. Sed hoc factum puto em εἰ δη καὶ , eaque de causa cum Sequentia omitterentur, ἀν ήκουσι in ἀναγκαῖον, οι in μοι mutatum. Decessarium alite omnia scire, quae sint condiciones hominum libero rum. Lachm. i) Sic edd. vetustiores. ατινα καθ' εκαστον α τινα εκαστα S.) τα ἀνηκοντα προς ταυτην την εξηγησινανενεκταια ανηνεκτατα S.) εστιν τη et αἴει ἐν ταξει S.)V. S. Pro enarrationem JClus scripserit tractatum. η) Supplevit, quod facile excidere, a ICto nullo modo omitti poteras.') In lacuna, quam S. asserisco Sion reat, IClus dixerit, inge riuorum quidem unam condicionem esse, libertorum vero triplicem, aut enim cives Rom. aut Latinos aut dediticiorum numero eSSe. . Gai. 1, 11. 12. αναφερειν κω πρωτον περι ρωμαικων
346쪽
ergo uideamus, quale est, quod dicitur 'apud ueteres, e0s, - qui inter amic0s ' manumittuntur,' non esse liberos, sed dominiu0luntate in libertate m0rari et tantum 'seruiendi metuy dimitti
5. Ante ' igitur ' una libertas erat et manumissio fiebat
uindicta uel testamento uel censu, et ciuitas B0mana c0mpete- bat manumissis: quae appellatur iusta ac legitima manumissio. hi autem, qui d0mini uoluntate in libertate erant, manebant Serui, et Si manumissores ausi erant in seruitutem denuo e0s per uim redigere, interueniebat praetor et non patiebatur manumissum Seruire. omnia tamen quasi seruus acquirebat lmanumissori: 'nam siue quid δ' stipulabatur uel mancipio ac- cipiebat uel ex quibuscunque causis aliis acquisierat, d0mini lh0d saciebat: id est, manumissi omnia bona ad patronum pertinebant.
6. Sed nunc habent propriam libertatem inter amicos manumissi et fiunt Latini Iuniani, quoniam lex Iunia, quaelibertatem iis dedit, exaequauit eos Latiuis 'coloniariis. λ ' sunt uero Latini coloniarii, qui cum essent ciues R0mani, 'pr0- sciscentes δ nomen suum in coloniam Latinam dederunt. 37. In his , qui inter amicos manumittuntur, uoluntas d0mini spectatur, lex enim Iunia e0s seri Latin0s iubet, quos
γραφειν ma adferre et primum de latinis r0manis scribere V αναφ. κω π9ωτον Oul. S. Apparet, γράφειν initio glossam superscriptam voci ἀναφερειν hanc postea loco suo deturba e. Aliter Lachm. 'δ) αυτους 00s V. αυτοῖς dictur)us eis et vocem παλωους ueteres transpositam post o 2 μεταξυφίλους habet S. Initio erat: ἐπὶ τοῖς παλωοῖς αυτους. qu0d dicitur de eis qui inter amicos olim manumittebantur Lachm. β) ηλευθερουντο mi manumittebantur S. factum Sc., postqvrem παλωους erat transpositum. Eadem de causa idem S. in se
quentibus post μη ει νω ἐλευθερους addidit παλω. 7) του δουλικου φοβου V. S. servitutis lim0re V. β) Nunc g. iam Lachm. fere restituit suo nitori. ') γαρ enim V. S. edd. . not. 17. δ') ῆ ειτι uel si quid V. S. uelut si quid Lachm. Sed ex praecedenti ἐλευθερωκοτι geminandum οτι. i) κολωθμαριους V. κολοναριοις S. η) Supplevi. δ) Scripsi.
απελευθεροι liberti Q edd. καί mi et S. Verum fuerit: απελευσαντες ma pr0ficiscentes. Cf. Cic. pro Caec. 34,98. pro domo 30. ) δεδωκεισαν M: dedissent V. dederant S. edd. Latinam'
fere geminationis ope supplevi. δ) τουτο δη ουτως εχον
347쪽
329' pr0positum manumittendi δ' habere dominus. unde si per uim c0actus, uerbi gratia 'ab aliquo popul uel a singulis
hominibus manumiserit, non ueniet seruus ad libertatem, quia non intellegitur u0luisse, qui coactus manumisit. 8. Item ut possit habere seruus libertatem, talis esse debet, ut praetor siue proc0nsul elus libertatem tueatur: nam et hoc lege Iunia cautum est. Sunt autem plures causae, in quibus non tueatur ' praetor ueh' proconsul manumissionem: de quibus procedentes ' exp0nemus. 's. Sed et illud obseruandum, ut is, qui manumittitur, in bonis manumissoris sit: et ideo, si tantum ex iure Quiritium
sit manumissoris, non erit LatinUS. necesse eSi ergo, SeruUm,' si eae iure buirilium manumissoris sit, eius 3' non tantum ex iure 0uiritium sed etiam in b0nis esse. 10. C0mmunis seruus si ab uno ' seae sociis uindicta uel testamento i 'liberatus sit,' neque ad libertatem peruenit, et alterius domini t0tus fit seruus iure accrescendi. Sed inter amicos seruus ab uno ex sociis manumiSSUS ' utriusque seruus manebit: δ 'ius enim accrescendi εin hac manumissione 'non uersatur: β 'liceth Proculus 'ex-
hoc tamen sic habens V. τουτο δη ουτως ἔχοντος hoc l3men cum ita habeant S. Cf. Lachm. β') προαιρεσιν ελευθερουν- τος V. S. u0luntatem sic edd. manumittentis V. pr0mi S- sum manumittentes S. 7) Velut in circo. Cf. L. 17 pr. D. qui et a quib. 40, 9). ') De Lachm. s. suppl. ' επιδεμ ομεν tam ostendemuS V. S. edd. Graecum verbum proprie eStexponere, licet alio sensu. q) Aperte si itante sententia addidi; nam nec placet Buchholletii s. ad FP. Vat. S. 221., nec
pro manumittens' ἐλευθερῶν, ut Graeci manumi Orem appe lupe solent) ex JCtorum more scripsi manumissor'. i) Partim Boeckingio auctore supplevi. ') γενητω ελευθερος manumissus liber sit Q. δ) εκατερω κυριευσουσιν δουλος μενει tam utrique dominabunt, seruus manebit V. Scilicet εκαΤερω vulgari 'errore pro εκατερου Scriptum anSam dederat, ut quis sequentibus δουλος μενει velut glossam Super Scriberet κυριευσουσιν. Utri US-
αυῖεσθω iustu enim non accrescere V. iustum enim non ad
348쪽
istimauerit, 37 accrescere 'eum' s0cio: 'qua sententia non utimur. 911. Proprietarius eum seruum, cuius usus fructus ad alium pertinet, non potest uindicta manumittere, obstante ususructu: et si manumiserit eum uindicta, faciet seruum sine domino.
sed Latinum inter amicos manumittendo facere poteSt, tum
Scilicet, cum uSusfructus non mutata interim uoluntate linituS erit . β' 12. Peregrinus mauumissor seruum 110n potest 'ad Latinitatem perducere, i quia lex Iunia, quae Latinorum genus introduxit, n0n pertinet ad peregrinos, sicut et Octavenus probat. Ρraetor ' stamen vel proconsul)y non permittet manumissum seruire, nisi aliter lege peregrina caueatur. 13. Minor uiginti annorum manumittere neque uindicta potest neque testamento. itaque nec Latinum facere potest:
tantum enim apud consilium potest manumittere seruum suum causa probata.
14. Is autem, qui manumittitur inter amicos, quotcumque est annorum, Latinus fit, et tantum ei hoc prodest 'triginta annorum aetas, β ut postea iterum possit uindicta uel testi- meuto manumitti et ciuis Romanus fieri.
7ὶ δοκιμασαι estimaverit, si, ave .rit V. ') μετα. κονωνων et cu Sotio V. Ex eu cum factum esset cu, alius hoc vertit μετα. ' ου τη γνωμη χρωμεθα ma qua Sententia utimur V. Sed ου, quod in superiorem verSum aberravit, roponendum eStante χρωμεθα. Cf. Similem Scaevolae locum L. 93. S. 3. D. de solui. 46, 3) et L. 6. S. 2. D. quib. mod. yUn. Solv. 20, 6)ς dere Ulp. 1, 18. Paul. 4, 12. S. 1. δ') Tale quid supplendum. Non idem valet in manumissione vindicta My. 1, 19), quae ex pressa condicione vel die vitiatur tacita vid. L. 15. D. de
manum. 40, 1 et in qua ius et initium, non voluntas spectahur. De testamentaria manumissione IClus h. l. non mite idcirco puto, quoniam ea longiorem tractatum habebat; in ea enim, ut condiciones taceam, aetaS Servi Spectatur. Nam minor XXX annorum testamento manumissus Latinus si ideoque etiam a proprietario recte sic manumittitur; secus in maiore XXX annorum, nisi et hunc
testator Latinum tantum facere voluerit. Cf. L. 15. cit. i) πψος λατινον spolius Λάτιον) σγειν ad latinum perducere V. 9ωμαικον ποιῆσαι πια Latinum sacere S. Lachm. Sed haec facilior lectio ex olossa videtur enala. ') Supplevi: proconsulis enim quum maxime hic mentio erat facienda. μ) τη ελευθερια V.
349쪽
15. Mulier siue tutoris auctoritate n0n potest ' inter amicos manumittere),βε nisi ius liberorum habeat. tunc enim ' uel β uindicta siue lutore ' auctore ' potest manumittere.
unde si mulier absens liberum esse iusserit, quae ius liberorum non habeat, quaesitum est, 'an Latinum laciat 7 tut0re eius auctoritatem accommodante eo temp0re, quo epistola scribitur seruo a domina Τ Iulianus negat; existimat enim, eo tempore debere auctoritatem praestari, quo peragitur manumiSSio; tunc autem peragi intellegi, ' cum seruus cognouerit dominae uoluntatem. Sed Neratius Priscus probat, libertatem seruo c0mpetere; sufficere enim, quand0 epistola scribitur, adhiberi auctoritatem tutoris . cuius sententia et constitutione 'principali ' c0nfirmata eSt. 16 'Generaliter β' seruum pigneri datum ciuem Romanum sacere debitor non potest, 'si sorte soluendo non sit i obstat
enim libertati lex Aelia Sentia, quae prohibet seruum credit0ruin 'reudandorum) causa manumissum ciuem Romanum seri. sed Latinum ' facere) potest. 17. 0ui censu manumittitur, si triginta annos habeat, ciui-
ελευθερια S. m: libertas S. edd. Sed corruptum illud est ex λ ἐτων ηλικια. Cf. S. 17. hoc ei procedit manumissi0ne Lachm.'' Edd. minus recte om. inter amicos. β) Supplevi; omissum ob sequens u-indicta. q) Supplevi. 7) Post εζητηται V.
habet τουτο η M: hoc an . Scilicet του-τογὶ remansit vel factum eSt em νον ποιῆ, ειλατει- vero periit propter similitudinem antecedentis ε ητητω. Sic Lachmanni coniectura confrmatur.
β) νοειτω V. S. pro νοεισθω, ut vidit Schillino. Antea cum iac. pro enim scripSi autem. 'in Librarii αυτοκρατορικῆverterunt imperat0ria. β') ει si V. quod omisit S. neotexe runt edd. Sed superest illud ει, ut puto, ex ἐν γεν-ει in genere rerum v. gr. Omnium, quaS quis habeat, vel invectorum et illatorum), generaliter. Specialiter enim obligatum servum a debitore, nec Si Solvendo Sit, quocunque modo manumitti posse constat. Τ) εκτος ει μη προς αποδοσιν η nisi sorte ad credendum sit V. εκτος εἰ μὴ ου προς αποδοσιν πια nisi si soluendum n0n sit S. nisi si sorte s0luendo sit Lachm. Sed plerumque debitores solvendo sunt. ') κω et Q S. habent ad insequentis Si 'initium fractum, ubi molestum est. Mihi super-eSSe videtur em ποιειν δυνα - τω. Latinum vero debitor facit Statim; neque enim fraudare videtur creditores, qui retento iure luiritium manumittens, facit, ut servus diligentius sibi quaerat,
350쪽
tatem Romanam 'apiscitur.' sed debet hic seruus ex iure uiritium manumissoris esse, ut ciuis R0 manus sat. 17'. 'Quando B0mae census agitur, solet post censum lustrum condi: ε est autem lustrum' quinquennale tempus, qu0R0ma lustratur. Magna 'uero β dissensio est inter prudentes,' quae in censu aguntur) ,' utrum eo tempore uires accipiant omnia, quo census ' eorum agitu , y an eo tempore, quo lustrum conditur. Sunt enim, qui existimant, non alias uires accipere quae in censu aguntur, niSi haec dies Sequatur, qua lustrum c0nditur: 'alii uero probant, censum descendere ad diem lustri, non lustrum 'recurrere' ad diem census. 0uod ide0 quaesitum est, quia ' shi' 0mnia, quae in censu aguntur, lustr0 'demum confirmantur,' eliam censu manumissis lustro demum condito libertas competitura est.)7'
qui haec bis continet: αποτιμησις δε επιρωμης αγεστω ζιωθεν η αποτιμηεις καθαρμοκτιζετο census autem 'inroma se cundum: apud romam) agi Solet uel census lustro conditur. At S. : τιμησις μεντοι επὶ ρωμης ατηθως ειωθεν. τιμησις μεντοι καθαρμ' κτιζετω cen Sus lamen Romae agi solet. in census autem lustro conditur. Graeca igitur sic restituenda sunt: οποτε
quod periit propter αποτι-μησις) αποτίμησις ἐπὶ 'Pωμης ἄγε- τω, εὐωθεν ' μετα squod abiit in postpositum illud μεντοι) τηναποτιμησιν καθαρμος κτίζεσθω. Et sic convenit his, id quod in sine dicitur: Sed in urbe Roma etc. β) μεντοι V. S. mr autem V. Lachm. lamen S. β) Haec verba, omissa quia patilis post recurrunt, necessario supplenda erant. 7ὶ Edd. tantum agitur supplent. ') υπολαμβάνουσιν γαρ existimant enim V. S. Sed haec a librario profecta sunt, Viri male interpretariS ea, quae nunc sequuntur, iis eandem illam sententiam, ex qua census lustro confirmatur, verbis tantum mutatis, iterum
referri putavit, quamobrem S. priorem illam sententiam sunt enim
qui existimant .... lustrum c0nditur) tanquam olossema omnino omisit. IIoc enim errore eo perductus eSt, ut praemi a diversae sententiae verba Sic, quasi ea prior esset, mutaret. ') De Lachm. o. κατατρεχειν decurrere V. S. Sententia est, lustrum Sequi trantum censum, non ita, ut eum consermet, ad eum refer V.
yρὶ Supplevi: nam huiusmodi quid excidisse ut ponamus, totius
loci ratio faeit. ij Ante versum O ισχυροποιο τω confirmantur V. Suspicor, demum aliquando pro decimum acceytum,