In aureos versus Pythagorae opusculum (Tr: Joannes Aurispa)

발행: 1474년

분량: 199페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

eontraqtiem iudiciu fertur mutatio iudicii mutationem facit. quo pacto enim eadem merebitur is qui in eadem sentelia' in eodem exercitioisi massit aequo animongitur caelestem fortunam potio portet. Et si quis poenas dederit si aegre ferre. Nam diuinum indiciu purgat homines iis uitiis quae impedimeresese uidentur ad foetici ruem humanae uitae. talis enim consideratio correctio quaedaῖ8c sanitas ante commissorum 6r:&re μductio ad rectam quae in nobis est ratonem. Qia pacto enim is qui intelligit scelera es uitia parere calamitates no fugiet causam eum ad illa trahentem: aesti infortuniis tristari, dolere oportet

magis r ipsu oportere putabit: pro

pter Deum qui peius ut astrumeto usuqmalitia corrigit 8c expellit: quibus res, ireminiscio intelligere possumus. qDantum utile nobis erat legibus Dei 5 discedere: neque Doluntate nostra impulsi malefacere. Non enim forte aut casu calamu es hominibus distribuuntur:

82쪽

s Deus f termini iustitia 1 6 supersta

te Ut merentia sungulis fatu inserunt: alia ab rem calamitatibus magna bona rationabiliter nascuntur. Primiam si dem ipsas: homines mansuete ferunt: quia diuio iudicio satisfit: N propter Dirtutem quam iam postadent qua mole

staficiliora fiunt' bene de futura Di/xa speratur nequaquam talia nos turbatum ire: 1 nobis ciui boni facti sumus psummam uirtutem diuina offeruntur: per mediam humana. Postea sane murex hoc ma Xime quia aequo animo talia ferimus uias oc modos quibus ab ipsis liberemur brcuiter addiscentes. fieri pro

fecto nullo modo potest: ut ii qui prouidentiam , iustitiam super inspicere hu

mana negant sacris ut ad Deum decet precibus utantur quique etiam putant animum nostrum qui immortalis est talia non sortiri ex iis qui extra animum sunt: qualem ipsum ex uoluntate ci6motione nostra dignum praestabimus. alii enim ad superius dicta praesentes

83쪽

Gtunam non refert: unde causam S ipsam aequo animo ' mansuci ferat: aut curandi artem accipiat dicere non potest. nam nobis ipsis ut pacato animosinaus medicinam inuenire non positimuS. quini ipsa refugienda es uideantur: quia calamitosa, laboriosa sui. Talia cni naturan ra non mittit mi ob haec accepta: aut no accepta bonu ali laeexpecti em . ciuicalaitates illas ferimus. nccc si e igitur erit turbari, aegritudie impleri: 5 calamitatem exicdere ob nostrae essentiae ignorantiam: 8 nihilominus dare premas is uero maximam sibi acquirit malitiam qui cum ignorat: Nhumana non recte curare putat. hoc

dem est Deum csis non credere: uel si fuerit, S prouidere: uel si prouiderit nec' boniana nequc iustum esse quae iam omis perfidia sunt ricipia 5 ad om nomalitiae 8 uitiorum Aenus trahcTtia ta

ctu italibus est captus opinionibus Mam

Ut religio omnium uirtutum mater stitia religione discessio :nnimn uitios

84쪽

Dtix horuni uero nihil rem curam is solum ionici qui aequo animo cal ami tates ferre didicit: ac doctrina solius est plii losophiae: quae rerum omnium es ntias penitus cognoscor: ue opera qua ip/fas essentias sequntur: quorum ONNe xi & series est ipsarum rerum omni si

imini si ratio a qua L stem fortunam Je, , , trubui necesse est Meritum auremini libet distributum est: quod nuc fatum appellamus. idque prouidentia Dei a

rerum serie S hominum uoluntate dependet. Nam si diuina prouidentia noesset in mundo: sexiesic ordo no esset: quem forte quis fatum vocare potes :quae si non essent iudicium, poena ui liis non fieret: immo neque meritum: neque beneficiorum laus Prouidentia uero Arrcrum serie existentibus omes homines qui nunc Knuntur: Oporte bat aequalium bonorum participes esse. si ips, ex se nilail fecerunt propter lux similes non sunt uidentur tamen NON similia sortiri. Manifestum igitur si

85쪽

tioluntatis nostrae iniquitas pro uiget . tiae iudicio supposita non permittit si mile ipsis satum distribui si necesse est bona m nlaque pro ut mercinia nobis i ferri ncc oritur bet nos quod i anima lilbugirutis N in arboribus 5 in iis quaranima carent idem quod in hoministis accidere uideatur enim ob hoc ea No αἰλοquae nobis adueniunt sine prouidenti sunt. si aut illis haec ut forte accidit uenerunt out iustitia oc iudicio 8 uirtutis N malitiae rationes in illis uigeant quiri nobis diligenter 'ciere sic: ut dictum est. Qtia ueniunt distributa sunt. Primum ea que Anima carent: Sic posita sunt: Vt communis maioria arboribusta brutis an intilibus 8 Hominibus: at,

quo aliqua ex antimilibus cibus fiui S muniter brutis obhominibus qua in re bruta animalia cum hominibus sim ilitudinc aliqua adiuic habere uidet Gl secudum eo' interita patiat: sed ig simile fame sunt loci morbii cUrct. ccc O 'idisociam plet undecuci possit liaci ca

86쪽

quaedam Ucxlicitatis aliis animalibus es se uidelia nostra indigctia quae sibi ex omnibus pro terreniunt satisfacit at que id quod illis causa secticitatis esse uidetur mobis passionem aliquam 1fert. Si igitur superioribus dictis alios nobis meliores esse monstratum est: si illi ad

satisfationem corum indigentia nobis abuterentur ut nos brutis videmur: ut mortales illos esse opolebat fateri: 'c hominum 5pora pro illorum indigentia consumata Te uiderentur certe nihil quod homini praeponitur mortale crit: quin e omnibus generibus quaeratio ne utuntur: ultimum sit hominum se nus: S ob hoc immortalis homo ad Stale corpus noua conditione accedit: sibique instrumentum accipiens brutis consanyuinciam in terris uersatur ita que nihil omnino crit quod nostro is Stunio ad suam epulat Sem abutatur . neque cici nobis sine ordie aptetSi cus iditate uescat iustitia 1168 ordo idii immota libitro bis melioriba existit tantos

87쪽

8cle es circa nostram gubernationein ponit: ut uiam N modum inueniamus: quibus malitia nostra diminui possit:8 quibus ad illos redi ualcamus nos enailli ut cSsanguineos decidentes curant. unde pudor: accusatio: dcdecus a uitiis depellens solos homines recte ad uirtutes reducere posse dicuntur nam rationali solum animali a natura datum est: ut iudicium 8c iustitiam 1 telligat. Qiam igitur magnis terminis brutis distems magna disterentia in simine: 8 moderatione uiuendi ab illis dicter debem s. Commensurata enim est omnium repessentiis prouidentiae lex: S ut singula ab opifice Deo statuta di facta sunt stic a prouidentia meritiam accipiunt. Nam ut Platon 8 4 ythagorico Thimaeo qui nihil mortale a Deo accurate creari putant uidetur: Deus singulis animarum humanaruisuperest in brutis vero solum rerum Genera Naturae protendit:

quaeres ipsas postea facit 'ofmgit Aca1as hominu ex ipsisus Uei creat6e fieri

88쪽

ec signi: ut caelestes Deos ut daemones: ut heroes claros. Qtia obrem unicisque hominum prouidcti est quo pacto ab aliis abstieat quo ue ad alia iclinet: quomodo hic uersetur: quo uenum ad aliuio cum se transferat: quorsi nihil de anima bruti excogitat aut negociari decῖ Neque enim quia non potest ad deum

accedit: neque in terris: ut planta caele

D: neque aliquod simile sibi astrum referri naturaliter potest. Et hae quidem 1 pnti dicta a nobis sit hvanos casus, calamitates aegre feretibῖ Nises nihil omnino a prouidentia regi ostendere,

bare colantur. tribus, haec etiam πλt diccretur. Pacifice caec' animo dux Ne qua dicticilia sunt ferodo humana uita ratione regi uidetur. in preseti dura illa, difficilia faciliora, leuia fiunt 'infuturum salute 3 paxilit. Qui u6 ob issici lices casus magnae uehemtia Iritudine assiciuntur. quid auxilii sibi. is seruntanis i et impietatem quae mnium malorii maximum est.erunnarii

89쪽

nliquia super adiungunt: λ ipas casamitates idigna atq4 iustas sibi putates disfieiliores sibi faciunt i a qui aegrotat si morbum aegre sert. ob aipsu quod nopatiosa:uehementius aegrotabit. Qtia pdolore nos ia decet si digriai facinori bus retributio nobis datur ne per nefa dam in praesentibus impatietiam aegro latiores habitu fiamus consideremus etiam istud B hoc modo. Si quis in paupertatem deueniens mansuete illam Nn 6 1iquo animo ferat. e hac animi moderatSe solamen uitae aliquod 1 ueniet: Rario enim moderati igiminis hac primum stibi facul ratem acquiret: moerore non confundetur .clum etiam cp proximi magnam eius patientiam admirates ipsius uita necessitati qtum poteriit auxiliabuntur. ui uero casus humanos aegro fert 'oestemiate luget Primul

quidem sponte dolorem sibi, et ritu dine augmtabit: qui deditaipsa tate moestitudini potes olo fiet. nec ex se

sibi suppedita aliqd positis a pxinxis

90쪽

adiutus eritiis forte quis miseridodia motus aliquid sibi largiatur quod etiam homini in tanta indigAia existet moe

rorem ausumetat. Quas bres casis humano aequo animo ferre oportet. Neoxum causas ra igne cogitates 8oitelli C/tes cludium fieri potest: a peruersis opi

cinibus ad salute nos deduci oportebit.omam prouidentia existente qui bonos nunc facilus est non negligitur etiam si trahatur ab antiquae uoluptatis memo ria quin in acquirendo uirtutes. in acus1tione ipsarum profugitis salutem, auxilium a se ipso erunnaru sibi affert. nam iuidentia liberatione molestiarum capit. Vitia enim nostra calamitates concipiunt: ac Dei iudicium praui talem punit quibus oportune terii insidamur: sis nostra uirtute 8c lege prouideliae nostro impetu ad bonum proficiscere a magis absolitimur. haec quidemisit 4 ex secuti ho uersuti ad uirtutis confirmat6em ei a Geretia accipe possumo .c6tinc enim despuidctia: de fato

SEARCH

MENU NAVIGATION