장음표시 사용
291쪽
QI. De Censuris in Communi. 28
Prob. I. ex laudato cap. a. de Consiastutionibus . 2. Quia virtualiter , & interpretative legem contemnit , qui cum po
est , & debet , nulla adhibita diligentia
eam investigare conatur . .Quadere ex tali ignorantia peccans, est sussicienter contu
Dico III. Ignorantia vincibilis , non assectata a Censura excusat , quando iπlege dicituro Qui scienter, qui temere , qui audacter id fecerit. .
Prob. I. pars . Hujusmodi clausulis lex .majorem notitiam requirit , quam quae in aliis legibus , ubi hae clausulae desiderantur, exigi solet. Ergo violator legis non dicitur , qui ignorantia vincibili non affectata laborat. Prob. 2. pars . Ignorantia affectata aequivalet scientiae, & auget potius, quam
minuit culpam. Ergo non excusat. Q. II. An metus gravis cadens in via um consantem excuset a Censura ZR. I. Si res , quae fit ob metum gravem , sit prohibita duntaxat jure ecclesiastico, qui eam facit, non incurrit Censuram. Atque ea est ratio, quia jus ecclesiasticum non obligat cum gravi incommodo . Quare sicut metus iste excusat a peccato , ita etiam potiori jure excusat a Censura. Secus si ex gravi metu quis violaret legem ecclesiasticam , cui adnexa est Censura , in contemtum ejusdem legis . . Tom II. N E.G.
292쪽
E.G.Si quis cogeretur manducare carnes die Veneris sub Censura prohibitas in contem- tum Ecclesiae: hic & peccaret mortaliter, M Censuram incurreret cum in casu p hlicum bonum Religionis obliget, non o stante quovis privato incommodo . Ergo sicut non est immunis a peccato, ita etiam ne a Censura quidem contra hoc peccatum
R. II. Si res prohibita esset jure
naturali , aut divino , & praecepto ecci fastico infligente Censuram, metuS gravis sicut non excusaret a peccato , ita etiam me a Censura quidem incurrenda . Ita multi. Prob. I. Ad incurrendam Censuram duo requiruntur, peccatum , & contumacia
contra praeceptum Ecclesiae. Atqui in hy- Pothesil , de qua agimus , neutrum deest . Ergo . Ρrob. Min. Non deest peccatum , α quidem contra jus ecclesiasticum nam ideo Ecclesia iis criminibus Censuram im- Ponit , ut homines potentius, & essicacius retrahantur ab illis patrandis . Ergo tam late debet obligare Ecclesiae Censura, quam Dei.vel naturae lex . Quamobrem sicut
non exCufatur a peccato contra jus natu-aale , aut divinum , ita nec etiam excus tur a peccato contra jus ecclesiasticum ac proinde a contumacia saltem interpretativa
contra Ecclesiam sub Censura tale delicium prohihentem. Ita videtur decisum in cap.
293쪽
C.I. De Censuris in Communi. 29x Sacris , de iis , vi , metu ve caussa sunt: Si quis , ait Pontifex , per coactio
nem adfridius communicet cum excommunicato, ncm credimus excommunicatione te
neri , magis pati, convincatur e s per metum inductus , excommuniacationis labe credimus inquinari , cum pro nullo metu debeat quis peccatum mortalo
Prob. II. Si vera esset sententia opposita, sequeretur, acceptantes duellum ex gra vi metu non incurrere ecclesiasticas poenas contra duellantes. Atqui hoc ipso fuit damnatum a Bened. XIV.in Consi,quaue incipit Dete bilem, edita anno I732.Non incurrit ecclesinicas poenas contra duellantes latas
dux , vel officialis militiae acceptans duetalum ex gravi metu amissionis famae , vel .cii. Ergo. Q. III. s modo se gerere debeat, qui dubius es, an si Censina irretitus' R. Cum Dist. Si dubitet de exsistentia legis aliquid prohibentis sub Censura,
judicare debet non esse latam ; quia hoc casu, ait L Thomas Muodlibeto IV. art. I mitior pars elige a est . Si vero certus sit censuram esse latam sive a jure , sive ab homine, dubitet vero an illam incurrerit , tenetur se gerere , perinde atque Censura irretitus esset , donec aut dubium deposuerit, aut a Censura absolutus fuerit; ob rationem generalem, quod in dubio tu-
294쪽
acya De Censuris , o Irregularitatib. tior pars est eligenda; alioquin se exponeret periculo peccandi, Violando Censuram. actu per eam prohibito. De Excommunicatione.
Ota Ι. Excommunicatio est Censura privans hominem baptizatum communione fidelium. In majorem , & minosem dividitur. Illa omni, haec aliqua tantum communione privat. Hinc Excommunicatio absolute prolata semper de majori antelligitur , cap. 9. de Sent. Excommvn. sua poena in Ecclesia nulla maior est , ait D. . Ogusin. lib. de Corrept. Grat.
Nota II. Tres olim in Ecclesia fuerunt species excommunicationis majoris. Prima dicebatur excommunicatio simplex ς altera anathema ἰ tertia maranatha. Simplex excommunicatio , & anathema in hoc duntaxat inter se differebant , quod illa solo Verbo proserretur anathema Vero majori solemnitate contra impios ac scelestos prΟ- nunciaretur. Id autem Maranatha anathemati addebat , ut excommunicatus solius Dei judicio relictus, ab Ecclesiae comm Unione separatus permanere juberetur Us-
295쪽
C.II. De Excommunicatione. 233que ad adventum Domini , seu ad diem iudicii . Vide Glossarium Caroli Du-Gaucii in Verbo Maranalba . Hac tertia exis communicationis specie contra regni proditores usi sunt Patres Concilii Toletani IU. Jf. I.
De Excommunicato vitando , ac de Exin communicatione Minori. Nota I. Excommunicatus majore E communicatione , alius est toleratus, alius vitandus . Excommunicatus vitandus, seu non toleratus est, quem fideles tenentur vitare' ita ut neque in rebus divinis, neque in civilibus possint cum eo communicare.
Toleratus vero dicitur ille , quem fideles
Nota II. Omnes olim excommunicati, erant vitandi; sed hodie ex Const. Concilii Constantiensis , quae incipit , o G evia tanda scandala , confirmata a Martino V. teste S. ntonino eX praxi communiter recepta, illi duntaxat vitandi dicuntur, qui sunt nominatim excommunicati ,& denunciati, vel notorii Clericorum percussores . Nota III. Ut quis dicatur excommunicatus nominatim denunciatus, duo requiruntur Primum, ut in scriptura , quam cedulonem dicimus , exprimatur proprium nomen , & cognomen personae eXcommuis nicatae. Hinc licet dicatur: Excommunis
296쪽
a94 De Censuris, Irregularitat b. mus Petrum , E. G. incendiarium, oe ejus eomplices οῦ solus Petrus est vitandus , non vero socii, quamvis notorii fuerint: quia 'socii non sunt nominatim expressi . Vel talia signa adhibeantur , ut plane omnibus constet , quisnam exprimatur , adeo quidem ut non liceat de ea persona dubitari. E. G. Excommicticamus talis loci Decanum , Rectorem . Alterum , ut judicis auctoritate publice declaretur , talem esse excommunicatum : quae declaratio , sea denunciatio in publico loco fieri debet , aut inter Missarum solemnia, aut affigendo chartam loco publico , juxta Iocorum diversitatem.
Nota IV.Ρublicus Clerici percussor iaExtra ganti laud. dicitur ille, cujus percussio publica nulla potest tergiversatione celari, neque ullo juris suffragio excusari Q. I. An sne ulla nec tale , ves
absque speciali utilitate peccent fideles pe
tentes , ut excommunicatus soleratus cel
oret , sebi adminiseret Sacramenta, oe s sum recitet disina meta 'Ante responsionem nota. Certum est, Constantiensem constitutionem latam esse, quo fidelibus, non vero excommunicatis Prospiceretur r Per hoc tamen , sunt verba Concilii, ipsios excommunicatos V suspensos , aut interdictos, aut prohibitos non intendiamus in aligus relevare , aut quomodolibet
suffragari. Hinc excommunicati licet to-
297쪽
, C.II. De Excommunicatione. . . 29slerati non pomunt communicare in divinis,
vel humanis cum aliis ; quia id expressie Prohibetur ex verbis constitutionis modo relatis. Contra fideles possunt in civilibus, di politicis communicare, etiam praecisa necessitate, cum excommunicatis toleratis:& necessitate urgente , vel utilitate P stulante, etiam in divinis. R. Ad Quaesitum Amr.Ita multi, nou quidem contra Praeceptum censurae , sed
contra caritatem inducendo excommunic
tum ad actum, quem ille per se loquendo
praestare nequit. Item contra religionem, cum indecens sit , ut talis excommunica tus absque necessitate, aut aliqua utilitate Sacramenta minittret.
Q. II. Sub qua culpa, oe poena prohibita sit fidelibus communicatio cum ex
communicato vitando pi R. Μortale est communicare in rebuς sacris cum excommunicato vitando quia materia est gravis, & Valde repugnat tum auctoritati , & fini Censurae ' tum etiam dignitati rerum sacrarum . Sed veniale est communicare in civilibus , sublato scanda.
Io, vel contemtu; utrobique vero incurriritur excommunicatio minor. Nota. Excipiuntur tres casus, in quibus ob hanc communicationem incurritur excommunicatio major . Primus est, qua do Clericus sciens , libere ac sponte comis municat in divinis cum excommunicato
298쪽
296 De Censuris, o Irrvularitat b. a Papa per sententiam particularem, & n minatim , incurrit in excommunicationem majorem ipsi Papae reservatam . Alter , quando quis participat , aut
Communicat cum excommunicato post sententiam latam contra participantes, incurrit excommunicationem majorem, Praecedente tamen trina monitione , Vel una aequivalente tribus : & ab hac excommunicatione non potest absolvi , nisi ab eo , qui potest abselvere principalem. Tertius, quando quis scienter communicat in crimine criminoso, seu in eo crimine , ob quod quis excommunicatus est , praebens ei auxilium , consilium , favo
Q. III. An aliquando liceat Melibus
communicare cum excommunicato vitando 'R. In quinque casibus juxta Glossam
in cap. Cum desideres, de sententia excommunicationis , qui hoc Versicula comprehenduntur :Utile , lex , humile , res ignorata, necesse. Utile significat omnem utilitatem 1piritualem , vel temporalem sive excommunicati , sive communicantis cum eodem. Hinc licet fideli agere omnia , quae ad ipsius excommunicati conversionem conferunt ; tum etiam illum consulere, dummodo nujusmodi consilia ab alio peti nequeant ' ac tandem petere restitutionem ,
vel debitum ex contractu . Sed contractus
299쪽
C.II De Excommunicatione. 297 elus novos cum excommunicato inire non licet a Lex intelligitur matrimonialis, vi cujus uxori licet communicare cum marito,& contra, nisi factum sit divortium. Quod
si excommunicati matrimonium contraxissent, tunc privilegio communicationis non fruerentur ; neque si excommunicatio lata est et matrimonii caussa imo Vi excommunicationis separari deberent. Humile significat subjectionis comis municationem , quam praestare valent filii erga parentes , & famuli erga dominos
excommunicatos, si serViebant ante excomis
municationem . Item Religiosi cum proprio
Praelato excommunicato communicare valent . Facultatem communicandi cum P
rentibus , & dominis concessa filiis, & se vis extendunt etiam permulti ad comm . nicandum in sacris, in iis tantum , quae ad subjectionem, & famulatum pertinent &c. Hinc colligunt , licere servo recitare officium divinum cum domino excommunia cato: vel cum eo assistere Missae, si vocetur ad comitandum. Contra filius, quamvis sit Parochus, non potest patri vitando sacramenta ministrare, nec coram eo Officia divina facere ; quia haec communicatio non competit ei ratione filiationis .
Res ignorata , scilicet ignorantia sive juris , sive facti , quae dummodo non sit 3 affectata , juxta multos excusat a commu-
300쪽
micando cum excommunicatis vitandis. laeere indicat gravem aliquam neces.sitatem uo animae , sive corporis sive excommunicati , sive communicantis sive cujuslibet personae .
f. II De Excommunicatione Minore , eiusque lectibus. Q. suid sit Excommunicatio Minor , in quinam illius effectus ZR. Est Cenbura ecclesinica per se fo-ἐum privans Qv p suo , heu susceptione Sacramentorum I atque haec Privatio Sacramentorum est praecipuus , ac directus hujus censurae efleeius . Quare graviter peccat , qui hac excommunicatione ligatus , aliquod Sacramentum suscipit, licet ob hujusmodi censurae violationem nullam iris regularitatis notam contrahat.
Sunt & alii duo minoris Excommunicationis effectus , sed remoti , indirecti , di per consequentiam . Quorum primus est, quod saltem venialiter peccet , qui hac censura irretitus Sacramenta ministrat ;quia indecens esse videtur, eΣcommunica tum administrare Sacramenta , cum ipsi susceptio Sacramentorum tanquam indignorrohibita fuerit. Alter effectus minoris Excommunica tionis etiam indirectus est privatio electioinnis