De accentvvm graecorvm nominibvs ..

81쪽

degunt di et phil0sophi. Itaque tipuovicivo5T in λαβου Toc: Si po8tquam apta verba elegit et apte eomposuit, mi dei reus ten

tere vidimus. Sed num omnino harmonia compositionis notione posita de musteis ad rhetores pervenerit, interim dubium est. Nam propter illius vo eis vim primariam proeli veerat, artifidiosam Verborum strueturam si appellare. Apud Ι800ratem quidem non esturrit vo cipuo via praeter artem

quidem est haec do e trina ab eo quem Isocrates in orationibus Sestia tu est usu sed verba ut eum enit laudo Anaximenes voti Lampsali 0 19054. 44 statuamus in reliquiis artis inesse dicta Sostratis, non sapiunt eius stilum. Vix enim simplieiterposuisset puovicivin) Sed n0nnullis eius temporis ostis verba

1 Ipsius Isocratis doctrinam habes 3 16 cf. iis p. 20 et li3)

ita ut iam Isocrates noverit eam bipartition sena compositionis rhetoricae, quae OStea Sollemni fuit, es. Cic. de orat. III 44, 174 de quo

82쪽

Elatiam de sophistis Orat . it. II p. 203, 34 illler), qui

Si harmonia vine uti instar e iniungit Verba, numeru ei subiungendus est neque adiungendus ut Plato fecerat, similitudine usi eae ad duetus). Quod post Aristotelem et Theophra8tum omne sesterunt, et harmonia apud rhetores idem est quod συυθεσυς, ef Aristot Poet. 1449, 24 6λiIT - λεκTi-

eidem po0tae, Rehinati ad Voluptatem sunt, vorsum βυ0u v et cantum uελOc), ut Verborum umero et Oeum modo φΡΟΥ-Υ V apylo Vlu, Cf. porro arti Vocabulum delectatione vincerentaurium satietatem. Hae igitur duo, Vocis dic moderationem ordinem harmonicum se. et verborum conelu Sionem, quoad Orationi Severitas pati posset, a poetica ad eloquentiam traducenda duxerunt'. De Dionysio Hal. statim agetur. l es do sublimitate 40, 1 su i p pM-

83쪽

ef de Lysia p. 6 in. U.-R. et p. 6 4 de eomp. p. 7, et 47, 10 p. 63, 5 p. 64, 10 de Demost h. p. 208, 4 et 208, 1 p. 40, 16. Apuovici eiusque species effieiunt hae e

i Qui locus monet nos, ut cauti simus in harum subtilissimarum rerum interpretatione. Nam in hac λεκTiκη puovia pluSine Si quam mora verborum Structura, neque interpretabimur derin serint 0rhaltun tibii elisen orisugung er manget Iad', quod SSet absonum. Sed Subest memoria harmoniae musicae, Speciei diapnS0D, quae St opinoo η0Oυς et λεκTiκη puOVia Si totus iaλεκTiκος u-pa Rethp, Sermocinandi unSi color et proprietaS, res O Siti VR, non tantum elocutioni aut compOSitioni graduS, quo nulla re poteSthiii digere μ.

84쪽

musi eorum Xemplum porro Sse divisam eonsentaneum est; et

qui omnia imitatur, qui quidem est ibi GToc: 397 d , omnes ad

hibet harm0nias eqs. 397 e efficitur diverso Suorac: Π9εΠου frigcipuo uiuς, 00 779εΠOVTOg U0uoi pr0pter diversum εTapo λης usum. Itaque Dionysius studuit utrumque Sy Stem eoniungere et conglutinare pro Platonis harmonia posuit rhetorum ελος et rhetorum harmoniis in altero suo systemate subiunxit Platonis tria illa eo inp0sitionis instrumenta. Sed hae pestialiarem exigunt quaestionem. Interim Sat habeo, hae gravissima, quae iam 9088unt pro cert affirmari, OSUiSSe. Itaque tipuo via apud musico plerumque erat serie Sonorum harmoni eorum, Specie diapa 80n, qua notione aut Ophistarum aetate ad nudum ermonem ita translata St, ut notaret et rationis tenorem aetione variatum et genus diu endi. Restant nonnulli 0 ei, quibus ad aestentus videtur pertinere quique etiam nobis viam munient ad illos; quare interim eos missos faetemus. Nam nondum constat de Πpost biuc Origine, O QR-buli illius gravissimi, in quo magis conspieua 8 aedentu SGraeci natura quam in iis de quibus egimus vocibus, quia Seeontinuit intra musteae arti fineS.

Ea quae adhue traetavimus vocabula non ab initio mustea fuerunt Contra in oee rpos ubi quivis Statim agnoSeet

1 scilicet ex eorum musicorum Consuetudine, Ut muSi eae indolem moralem imprimi in educatione Conspicuam defendebant, veluti DamoniS. Has Oce apud rhetore SonSim receSSiSSe a moribus et saetas SSe Stili Varietate nemo mirabitur.

85쪽

atque deseripserint breviter egit de his Grai De mustea p. 50 et 2 sqq.). Neque quisquam iure postulaverit, ut huic operi

iani Simu pare8, quippe euius undamenta vi sint laeta. Nam ne Selmus quidem aesturate, quomodo ii notata Sint inStrumenta, quodque munus habuerit utraque manus y praesertim de vidibus utriusque tibiae nil fere eonstat. Hoc unain dimUS Oneentum ab initio parum valuisse neque in illam duorum Sonorum exste88i8Se ambitum neque hominum oee umquam aliter On-80nuisSe atque diapason utervallo, ita ut antiphoniam redderent ei. Gultrauer in C0mmentationibus Herigi an is 88 8 p. 69Sqq.). Itaque ea tantum adumbrabimu8, quae ad prosodiae naturam detegendam erunt neceSSaria. Antiquissimi quidem poetae non distebant canere ad instrumentiani, Sed Sub instrumento, instrumento conii te et duee; nam illud quamvis pavea certe praeluSiSSe putandum est vel eam ob nuSam, ut eantur a reet tono ordiretur. Se itide siquid una eum an tu deind0 sonabat sive lyra Sive tibia, non diserepabat a cantu, sed eosdem edebat sonos quo ille. Haec munera, et dueis et comitiS, Otabat prae p. 7ro Um genetivo, ef AeSeh. Suppl. 238 UT KnlpυK V rro, ΠpOEεVO TE, OGq'lVn nT V, ολε tu Ag. 5b4 aTu06ψOuε OUx Ir KλIU0uuIV. Itaque nuptiae si deseribuntur Hes. Seut. 278 Tui με υrro

similiter 2b, ur. Iph. Aul. 038 ubi dici et μετα idem Signi sistant, v. i. p. lin Homerus C 569 idem ireviter ex-

86쪽

aυλου ui dici λεTinucii quod Mare hant, obetum Se eulus, non re et mutat in rro Tot αυλου); similiter Polye rates Laeoni earum

rerum seript0r F H G IV 480 apud Athen. 4 p. 39 attulit

Gras p. 74 rii vi ivri Giu -υrro OV αυλον KI Tn i by VIIol OUVTul. Contra nondum inveni exemplum loeutionis ritibεiu vi OpTuut , Sed Πubεi quantum ei diuitur de iis qui in horo canunt vel altatoribus aecinunt, es Aristoph. an. 366 hKITari λβ ERITui V, κυκλioisi Opoisi UTsub V praeterea f. an. 874, Callim ad h. hymn. Del. 304 attulit Steph. TheS. V. Trudin), uel an de ali. e. 30. Item latet adhue artis neseio quod se eretum sub inversa illa loeutione, qua instrumentum dieitur uestinere an tui Dei Si non an tu inStru mento. Per se hae intellegi potest, nam ut modo instrumentum dux erat antoris, ita nune an tui, uili Vi Sane praevalebat, dieitur aue edere instrumentum, ut 0me et pedi 8Sequus. Sed primum non invenitur Ποκi0apizεiu, Sed παυλεiunnum, et si Plat Leg. 669 diuit υλησε I xpησθα καi Ri0api σε Πλhv IOV Π 69χη si T Kat IbhV, praeterea υ Παυλεi de horis et saltatoribus tantum instrumento adiutisdietum inveni, non de singulo antore, es Aleman. r. 100

87쪽

οεisa vovou cf. Pind. l. 7, 12 b, 9 Nem 3 79 Isthm 5, 27. Alia habent ur. Iph. Aul. 036, Soph. . R. 187.2 In illo artis sermone irpoc praecipue notat an tu in Stru mentique Vices, contra su pertinet ad cantorum inter Se rotationes aut ad instrumentorum inter se familiaritatem, etsi a multa in hac tota quaestione Omne regula reSpuunt. Sed συυ ciboυsi cnn-tore cum cantoribus, es. lat. p. 432 a cf. 43 d); Aristo apud Athen 14, 635 b Aristoph. v. 858 Poll. 4, 107 Cic. de orat. III 50 196. υvtibε Suno chorti etiam cantori Ret Orive, cf. Lur. r. 32, Luci an rhet praecep t. l. Item Uvaυλia StraΥvi luo illato duarunt tibiarum vel tibiae et lyrae, es. Steph. TheS. S. V. Bappi ei P Z. Stud. 8, 12 l.

88쪽

pυ0 ut ἈεTO VII bin VuTκασuευOi loquitur ei te de Ρ0ulpa sive eboro a civitate instituto, ubi plebe elilae eantus instrumentis Sustinebatur neque loeus erat symphoniae illecebris aut omnino artis subtilitatibus ). Vim verbi tpogudεi praeterea illustrant

l es. Log. 670 d, ubi Plato dicit cantores osse instituendos

89쪽

Π90σφε9εlu; i. e. lyra ad aulum adhibeatur, ut singuli sonieithara iuvante aesturatius proferantur: quare et ei tharista et dis stipulus eosdem edant sono neque alia Sonet lyra, aliae autor λ). Quae omnia patent nam rasius De mustea p. in nodum in seirpo quaerit, cum haeret in i0uploersi pueri enim Graeei pota V ic Ri0cipiITo0, ut diseerent artem psallendi, quae tamen non adhiberetur nisi ad eantum. Iposiopba igitur φθεIlvara sunt ea quae idem Sonant et suo pusula effieiunt, non GUuφ Via si e diapente Sive diatessaron intervallum neque uri pinvia si e diapason intervallum, es.

olu*0Tεp ς. Itaque et si dicen et tibi dei in monodiis eosdem

90쪽

id quod multi . . putaverunt. Sane res est perdifficilis, ita ut oius latebris quaestionis ordinem turbare noluerim, praeSertim cum πposcibεi quid Sit per Se appareat. Certe ut de poυσε tino livus dii dubites, is qui irpoοαυλε ludit tibia incentiva nam apud Graecos arti vocabulum non Videtur suisse Παυλε i ita ut incentivuS Verta πpost hoc; cf. Varron. Per. rust. 1, 2, 15 attulit Howardi. l. p. 44 t 6 in.): certe-Rli ut pastio et aliut agri cultura, sed ad sinisset ut dextr tibi alia quam Sinistra, ita ut tamen Si quodam modo coniuncta, quod est altera eiu8dem armini modorum incentiva alter Succetiti Va. Et quidem licet adicias pastorum vitam SSe incenti VRm, agricolarum Succonti Vana auctore Dicaearcho, qui Graeciae Vita qualis fuerit ab initio nobis ita ostendit, ut superioribus temporibus fuisse Oceat, cum homines pastoriciam vitam gerent neque Seirent etiam arare terram, ab iis inferiore gradu aetatis Susceptam agri culturam. Quocirca ea Suecinit pastorali, quod est inferior, ut tibia sint Stra a dextrae foraminibus. μTortium comparationi in e S in eo, quod agri cultura post pastionem inventa et X inde iuxta illam culta est, sicuti tibi Succentiva certe poSt incentivam i. e. post cantu initium accedebat, quemadmodum

Hyagni in canendo manu di Scapedinavit, primus duas tibias uno Spiritu animavit, primus laevi o deXteris foraminibus acuto tinnitu et gravi bombO Oncentum mi Seuit'. Sed dissicultas in eo in Ρst, quod Suecinere omnibus reliquis locis, ubi non agitur de tibiis, dicitur de eo qui post alium canit, es. Horat Epist. ,17, 48 clamat: victum date, succinit alter et mihi dividuo findetur munere quadra'; Calpurn Lel. 4, 9 cantibus iste tuis alterno Succinet ore μ. Item