장음표시 사용
151쪽
false imputata natis, o hujusmodi perti
causa indicantur. A, et i iilterest orbis christiani, ne scholae placita IllustrissimiArchiepiscopi Cameracensis causae connexa implicitaque esse videantur ut ad illud incommodum propulsandum, nec ciaris nec vigiliis parcere dcbeamus. Is sane in responsione ad librum cui titulus, Summa docIrinae, Meldensem Episcopum uisi is sum, duabias de causis accusat Primum , que 'it i impiagra et communem notionem caritatis a schola traditam, quod est falsissimum: tum, o agat illud subdoleti unde extat monitum illud ad theologos: ab eo praesule si . Isid. p. '
152쪽
vaniens acadaemia sanctorum utitist mi A Thomae erudita disciplitiis, nova commenota respuat, meque Esti ac Silvii vestigiis inhaerentem suscipiat s d propter me censoris admirabiles verborum stucias, hic scholastico more aliquot,ti aestioniblis ordinatis , accuratissime dimonstrare cona bor, non modo ab eodem ignorata cliolae decreta verum etiam impugnatari a nobis vero defensia Faxit autem Deus Ut flantum ista res ad intima religionis spectri: tanta a me perspicuitate, an oris di
Quae a nobis tuenda suscepta sint
Ea xxxv I propositionibus comprehens. . Uandoquidem D. Cameracensis, et uemadmodum constabit infra, totus insto est ut falsa mihi imputet, primum omniumexponam quae adversus illum pro Ecclesia catholicca tuenda susceperim,
quaeque quamdiu inconcussa erunt, litiant, ejus praesulis doctrina, sive ut loqui
amat systema stare non potErit ut autem a communioribus procedamus, incipimus a beatitudine in hunc modum.
153쪽
i. Filii Deo finis est beatitudinis. ii. De beatitudine veto theologi philosophi docti indoctique pariter ita sen
tiunt cana cilcitamiam volitum, atque UI-timum finem quem omnes homines volUnt,
d nolle non possunt Augustinus mil-lics. 3iii praeclare sanctus Ambrosius eam in rem, qui verus est sinis, is snis es non ius, sed onmit in psal 38. n. I 6.
Iv. Neque tantum omnium hominum, verum tiam omnium actuum humano-
v. Ill vites amas humanos dicimus, qui ratione consilio , deliberation fiunt. vet. Nequequisquam dissitctur,quin omne honii ncs quidquid agunt, quidquid vo-e Junt , quidquid cogitant, quod ad vitam
humanam alicujus monaciati esse videatur id omne ad beatitudinem explicite, vel implicite, sive virtualiter referant. Citius anianam auferas et quam ut cuiquam homini hanc montem, hunc sciasum , hanc animi praeparationem eripias. vii Haec de beatitudinis studiori aut ore naturali generatim de speciali aurem ac supernaturali christianorum beatitudines, quae est in potiundo Deo tace tum est supposita notione S amor nam-rali benitudinis omnibus hominibus con
154쪽
Schola in tuto Quaest. I. muni, Christum toto Evangelio id egisthi ut Deo viso , dilecto , possesso aeternum beati esse vellent.
vo I. Certum item cst omnibus theo is elogis pertinere ad caritatem, inesse cari tatis illud Pauli mihi vivere Chrismis est Ph,l. r. adiere mori lucrum boarcto autem e duo- - busta desiderium habens distatui, Sc esse cum Christo, multo magis melius, o c. Phil. I. 23- iis Dei autem diligendi in scripturis sa cris omnino duae causa proponuntur primum, quod in se est optimus an lice perfectussi deinde, quod erga nos hi iam benevolus, beneficus aliis verbis ex Paulo, Tu raro 'isto p taetra , amator generis humani bonorum omnium largitor.
x. Quod Deus sit benevolus ac beneficus, id quoque pertinet ad ejus excellentiam ac perfectionem infinitam. x i. Beneficium quo Deus est beneficus, in eo est vel maxime, quod se habendum, possidendum, d in hac vita cin aeternum
xii. Eo ergo beneficio quo est beneficus, est item Matificus. xiii. Ergo diligere Deum ut est beneficus, est eumdem diligere ut est beatificus.
XIV. Haec autem omnia ad motivum caritatis, ut in scripturis revelata est, spe ctant. M iij
155쪽
xv. Negari sane non potest, ex praecepto caritatis uberi nos diligere Deum ut cli Dominus item ut est Deus noster item it ipse conglutinatus est nobis' item ut
bene sit nobis. Dctat. I. X. XI.)xvi. Haec autem omnia, quod Deus sit
Dominus, quod si Dexis noster, quod sit
tanc voluc sive amator hominum et eaque p. rue me praeditus quam ex Paulo rettulimus item quod sit beneficus, achcatificusiniim uno bene sit nobis , sunt ustam in se absoluta attributari neque enim ulla in Deo sunt attributa vere relativa , praeter paternitatem , filiationem , ac spirationem activam, passisames ea tamen attributa in se absol ita connotam ex proprio conceptu aliquid extra Deum, cujus connotati ratione habem conjunctissimam ae inseparabilem relationem ad nos , sive rationis eum fundamento in re , sive transcendenta m quamdam , sive aliam Mamcumque malueris cita ut sine quodam respectu ad nos nec intelligi nec cogitari possint. xv TI. Cariem ergo in Deum sub illis
attributis, ad ejus perfectionem, excellentiam pertinentibus tendens, ita est absoluta, ut illa quoque attributa absoluta sunt; ita relativa, ut eadem attributa relationem dicunt ad nos.
156쪽
x viii Nec inocrito schola dόcet orn-nem actum caritatis esse in se absolutum nulla reali relatione ad nos; non tamen absque ullo respectu rationis cum fundamento in re propter illa attributa, eorun que connotata quae diximus.cix. Non ergo potest vinari Deus ut brunevolus ac beneficus erga nos , neque ut
beatificus, nisi quadam relatione inseparabili ad nostram beatitudinem. xx. Non sola ncc prima, sed tamen vera causa per se amandi est , quod Deus prior
dilexerit: i. Joan iv. o. Is vera causa ma
gis amandi, quod plura donaverit, ac remiserit Luc. VII. 3. T.
XXI. Haec pertinere ad verum adiim caritatis quo peccata remittamtur, ipsc Christus docet ibid. XII. Recte ergo conjungitur primae causa amandi Deum, eo quod sit perfectius caltera causa, quod sit beneficus, quae est evangelica ac certissima veritas. XXIII. Has autem causas duas Dei propter se amandi , hoc est profecto caussiri verae ac genuinae caritatis in Deum, quoas persectus, inquo sit benevolus , san 'ctus Bernardus commomorat, dum quaericquo merito Ao, quo commodo nostro Deus propter se ipsum diligatur verba sancti sunt eis duplicem ergo causam Dei dixeram prppter
157쪽
-r Schola in tu, si um diligendum aeve quia nihil jussas , ae sto erum nihil fracta ui Hugi potest ad
primum pertinet: quo ra meritos ad emutn- sitim, qui non commodo disisImu . de di
lig. Deo. cap. l. I l. I. c. p. p. n. T.
X IN. Notanduin autem illud etiam ex
moda nostra pressi uirit, sunt vera excellentia in Deo hoc est vera inpioxima causa
glori apo Dei adcoque se amandi.
xxv. H ex, duo motiva pure dia
listendit . nion ejus nari corditus,
cum prius intelligatur Deus in se bonus ac beatus . quam Deus beneficus ac beatita
xxvi Quin etiam illud beneficum acta tificum, ad illarit bonum ac beatum per
se se oldinatur. xxvii. Recte ergo schola communiter, nosque cum illa dicimus, Deum ut in
se perfectium bonumque, beatum esse e lientissimum, praecipuum, ac prim
rium caritatis objectum Deum vero ut, neficum , ac beatificum esse minus praecipuum ac secundarium, alteri subordin tum tamen per sese maximum xxviii. Ita san haec motiva ordinata
sint ut Deus in se optimus, ac beati
158쪽
inus possit quiden cogitari cogit tione abstractiva, ac transitoria , absque eo qudduini, fipresse metur de Deo benevo lota Miaefico Leci Deus benevolis ac beaneficus ne cogitari liti dena possit nisi prius intellecto Deo in se beat; atqxie optinii
non minensempe temporis xxi x. Haec autore suffetunt ut intellia gatur Deum, Ut in se optii una ac catilli iamum, est e specificum obse in quo sine
caritas, nec esse, 'ec intelliti mucogit iremtam . mositam e biectatarium iii
primatio salieni virtute comprCliensiua l.
xxx. Neque enim illud plene intelligi potest Deum esse in se persectissimum; ni si pariter sit omnipotens, clemens, beta volos , atque beneficus i atque adeo h
tum attributorum amor est necessarius, ad perfectionem caritatis in Deum.
xxxi Onutino ex antecedentibus, pra, sertim prop. v. haec duo motiva magis libordinata quIm coordinata sunt, neque ut duae causae proprie partiales, aequo jure
concurrunt ad excitandam caritatem; sed
ita ut prima illa alteram reducat, trahat in proprium finem. xxxii. Quo magis agninimis, de in ramur, Deum cst benevolum ac beatis. . i
159쪽
cum , eo magis agnoscimus ac laetamur,eum csse bonum , beatum, sibique omnino su sicientissumum quo plane indigemus ut simus Sy beati simus . cum ipse nec nostri amoris hec audis inu geat. xxxiai. Nec si specificum illud otitium in se est praestantitis, ideo pluris valci solum, quam illa motivi utriusque complexiori neque nostra quidquam interest, quam ut quoquo modo Deum persectissimum , omni perfectionis genere impensis sim Orgamus naturaeque excellentissimaeco magis ha amus, quo magis intelligimus esse nolo hodo univcrsim in genus hin
manum, verum etiam in unum quemque
nostrum propensissimae, atque effusissimae voluntatis Iequitur ex dictis, At in praxi
x xxi v Sub Deo ut benevolo, ac benefico hominum amatore, ac servatore, intelligendus venit Jesu Christus vera caritate per se se proxime diligendus, apsam c
Phan. an. Icaritatem incensurus in Patrem et Sic enim Deus dilexi mundum, ut Filium suum unige- nitum daret: Johari. III. 6. Unde etiam Pau- a con ' i . lus Caritas Christi urget nos olimantes hoc, quia si unus pro nobis mortuus est ergo omnes
mortui sunt o pro omnibus mortuus es bHE. tus; ut, sequi vivunt, jam nonsi vivant,
160쪽
, bd est purissimae, plenissimaeca ita
Cluistum, ut redontorem xxxv Nec licet Salvatorem non sum mo amore diligere, quid alii scin diligat nec
soria in saecula: Roan, ut 36 3
xxxv I. Ex his auteva liquet caritatem recta ferri ad frui iam , ne Imm
gis, ita definitam, ut si Auis his adfrueni
dum Deo proter ipsum, di s .ra e proximo propter Deum quo tota quaestio facile diria matura Me mclaris . lib. a. cap. o. at haec sunt quae hacnda susceptimus, quinque te triginta sex propositionibus comprehcim Q. Caetera, de eversis communibus scholae decretis ac notion hiis,salso D constabit
ARriculus II Summa prori ianum. - summa em Deum ut in se bonum a me persectum , esse primarium ac praecipuum, imo etiam specificum caritatis ob.
j hum i Deum vero ut benevolum atque tantacum, haud ininus esse verum ac