장음표시 사용
171쪽
communem naturae totius, nec minus phi-- losophorum quam christianorum, omnes velle olle beatos, nosse non poste ne-- quc sibi eripere posse hoc motivum in quocumque actu quem ratio eliciat ita. Ut omnium actuum, tota schola consen-- tiente, is sit finis ultimus mirum haec vcr-ba hae tamquam inusitata reprehendit i ex his litem movet tota dissertatione viginti totis eoque amplius paginis quanto citius quaestionem absolveret, si adducerct vel unius theologi conclusionem ullam hinos enim totam scholam tcstem afferimus i S. Thomae dicta nihil aliud quam exseri bimus ipse cro an vel unum theoloesum profert, cui novum sit aut dubium saltem omnes esse esse beatos, eumque memesse ultimum omwium acisum humanorum quem nemo nosse possit' nullum quid igitur ratiociniis, incommodis frustra excogitatis,
consecutionibus, conjecturis, sermonem contanait omnem Gnec umquam cogitat
duplex incommodumsi alterum, quod sub Me meo nomine S. Thomae dicta reprehendit: alterum, quod sibi ipsi adversatur ut sequentia declarabunt.
172쪽
A, T ij uJ vis VIII. 11. Uiget sane nos D. C. his verbis PARO Aurumas, in ii Meldens s non esset totum hominis naimi flava locutione beatitudo i tam homini non esset minia ratio quae
alio modo non explicatur. Haec igitur me verba sunt ex Statibus orationis quae a dist.'r hic meracensis aperte reprehendit, nec adver- - , uxit haec verba non e Cinea sed expresse Sethoniae ita inferentis, Pod umcauque erit a. a. a. a Deus tota ratio diligendi , eo qu. Deus est totum hominis bonum: Hi enim per imposibili, quod Deus non esset totum homini borium,
non esset ei ratio uigendi qui locus Seth inae ad libri mei marginem erat allegatus.13. At enim id Meldensis interseruit, tot is hominis bonum alia locutione esse beatitudinem saneti revera enim beatitudo
quid est aliud quam rarum hominis, renes neque reprehendi potest ridens Dii
et . An forte reprehendis illud meum: non auo modo exprimi diligendi ratio 2 quo enim alio modo melius exprimi
ii Non ergo Meldensis, sed S. Thomae
173쪽
vel ba Cameracensit imprudcns, ad latus licet aleotatas Meldensi crimini vertit, et que. ut schola inlinicum proscribendum decernit ab academiis, licet appellato scholae principe gloriantcm..16. Atqui auctor non semel in eum ima pingit scopulum Vecce enin in illa dissertatione deveris oppositionibus inter meam suamque sententiata secundum Meldensem, inquit, spe impossibile eas non esset minum beatitudo, non ecet istis ratio diligendi quae iterunt atque iterum mihi imputat, atque ex his in tot absurda me conjicerenittriir nec me, sed S. Thomam cujus haec
'od D. .imeracensis sibi ipsi adversetur. de necessario appetit beatitudinis. et . Quidquod non jam sanctum Thmmam, sed se ipsum in me reprehendit, Puppe qui in Instructione pastorali confitetur, necessitatem esse indeclinabilem ut nos ipsos ME MI E R diligamus, neque seri posse ut nos diligamus, nisi nobis optemus supremum irant bonam, quod est unum necessarium recte ergo asserimus, tam nemini homini eripi posse, qui semper, adeoque in omni actu motivum habeat beatitudinis, quam nemini
174쪽
mini potest eripi, quin seripham imperic sine intermissione diligat
1'. Rursus Cameracensit in eadem inserint . passtructione pastorali docet, non posve negari illud quod supponit Avumnus indeclinabili pondus conractuamq/ impulsonemri tendentiam beatitudinem id est in f Donmae Dei. Sin autem continua est, nulli actui deest isi indeclinabilis, nulli deesse potest mergo
iterum atque iterum recie asserimus, nemini motivum illud umquam eripi posuerillud tamen ipsum est, quod D. Cameracensis in me vel acerbissime reprehendit. 13. At enim id Augustinus asserit de beati sietudinis innato nec deliberato appetitu Sic re pondet Cameracensis sed quid nostra nunc utcumque enim se res liabeat, pro certo relinquitur, homini deliberanti ac ratione utenti motivum beatitudinis deesse non posse quod merata me probandum,
a D. Cameracensi maxime reprehensum. 3o. Nec tamen sinimus D. Cameracenis.fem in aequivoco ludere si enim innatum sve naruralem beatitudinis appetitum cae '
eum illum nominat sui boni appetitum, quem Ac in plantis, in lapidibus tota hola, Ipse etiam S. Thomas, passim agnoseunti non eo sensu homo appetit bea 'tirudinem, sed sciens volensque, sed eae Sognitiones inlita nestio enim non habe;
175쪽
a natuta insitam boni a se appetendi rationem iuridieam et quae cognitio UalenUS clara sit, infra referemus nunc id sumit, ne caeco impetu in beatitudine in Milio putemus sed ex cognitione ceta a mico quo ex appetitu non quidem delitici atos sed tamen elicito, qualis es beatorum Dei visione fruentium necessarius, nec litar, aut deliberatus, sed tamen a volimrate elicitiis
divini boni amor, ut dictum est n. v. Io. 5 seqq. si Praeclare igitur S. Thomas nos docuit, talem esse in nobis amorem beatitudinis generatim, qualis est in Matis Dei visi amor id est tam necessarius,ae tamen
tam licitus, veraeque voluntatis actus, licet non deliberatus nisi forte quoad actuale quoddam exercIlliam.
31. Nihil ergo agit praesul,dum innatum beatitudinis amorem confessus ab esicito, imo, a deliberato actu motivum beatit dinis amovere se posse putat plotecto enim vel illud cogitare debuistet,omne deliber reum ex insito de naturali procedere, neque posse non esse illi congruum omne libet umnaturali, immobili niti, ut docuit S. Thmmas l. 3. denique nullum actum ab ob jecto suo, a suo fine ultimo separari posse, ut supra constititin. 8. de seqq.
33. Habet quidem id visimus livetantis,
176쪽
vimine sibi vel maxime cordi stini, ea non Lemoer actu expresso perspecto cog tetiquin etiam eicis rei quam vel maximo an iore prosequAuria occurrentem ibi cogita tionem ad tempus avertere, talia cogitatione actupli, expressa magis detineri velit neque tamen propterea minus agite, illo intimo ac latente motivo, appe tu, id enim agimus , id omnes theologi nullo excepto volunt, ut quivis actus rati ne praeditus elici debeat ex anotivo beatia tudinis, non explicite semper, sed sive e plicite sve implicite v virtualiter ex n. q. propcx seq. xnullus ergo est actus ad qUem revera non impellamur beatitudinis studio ejusque virtute neque fieri, test quin expressa persaepe se prodat intem,tio. Ita ergo abstrahi potest animus , -- tivo beatitudinis, ut numquam ab implicitore virtuali saltem ita explicito vero non diu temperetur: sicut Lutetia proficiscenti Romam, non quid temptarith saepe recurrat necesse est Roma quam petit quae cum auctor impugnat, non me, sed sanctum Thomam,sed sanctum Augustinum millies, sed totam theologiam ipsamque naturam, imo vero etiam seipsum ii
177쪽
3 . Sumina dictorum 1 liuiologis de
amore naturali beatitudinis, his sere propolitionibus continetur: e. I. Omiam utentes, fruentes, hoc est
omnes ratione usta, vel tae beatos (n 'II. Id comitiune nectis, hominibus:
iii Inclutations sive appetitum ad Maritudinem tamquam Minoen ut imum in intella asibus beatum, ita esse natura
. lam ut ex cognitione sit elicitus ibid. v. Hanc est naturam voluntatis' mmae ut re beati Quiem dc ea quorum
necessaria connexio cum beatitudine clare intelligitur, necessario appetat: n. ixdv. Ex his quae necessari appetuntur. quam ex immobili praesupposito fun-o--- - vium nro , elae ac prosilire omnes liberos actus: eo ritu modoque quo in intellech vis conclusiones omnes a primis rationiata ac principiis oriuntur: n. 13. i. Beatitudinem eis voluntatis obj P cium, d quae sit hum rei radix: n. q.). vii. Propter beatitudinem amandas inevirtutes:(n. II. l
178쪽
virc Cinnium esse ii radicem esse appclitum eum, quo quis sibi bene vult, debeatitudinem generatim cupit ibid. ix. Inordinatum esse actum omnem, qui non Oxdinatur ad beatitudinem tamquam ad legimirum finem GD, M. x. Qui si absurdum amorem natur tem beatitudinis influere indirecte tantum
in omnes actus humanos: n. I S.
xi. Qui haec negaverit, neminem addilaeum nec adduci potuisse:(ii. H. xi.)xit Sub meo nomine vapulasse ipsssia mari. Thomae verba a me diligenter exscripta: n. 11. At seq. xiii. Qui haec impugnavit sibi ipsi adversari: n. N. 18. D. 38.3 atque haec de amore naturali beatitudinis dicta sunt uaris i , LII. De amoresspernaturalis beatitudinis, tenus 'eiat ad caritatem ad n
miraria seu Thama n. OUM gratia supponat naturamAn, que perficiat, definitum dabunt, i
versa schola sit, naturae totius ultimum fi -
179쪽
nem esse beatitudinem consectaneum est,
ut Aratia homini christiano proponat beatitudinem quam in quocumque.a justus exquirat, qua de re totius scholae,
ac priruum sancti Thomae encem e C,-nimus, ejus locis ordinc recensitica. a. q. astari, 36. Exi et caratas non est uilibet amor
humanae mentis ad fruitionem divini boniis est proprius actus caritatis, perquam om nes amis aliarum vimuxu ordinantur in hunc finem. a. a. e. as. r. 38. Jam Veniamus ad 2.2. q. 13.&seque tes, quibus sanctus doctor iem expressi tra ctat caritas quae est amor, non concupis centiae sed am citiae, hoc est vera a genui-- na caritas, fundatur supcr communicatione
hominis ad Deum secundum bd nobis suam beatitudinem communicat: q. xi. m. ., Hoc fundamento posito consequun--r, tu ista bonum divinum in quantum est beatitudinis objectum habet rationem ps cialem boni: rideo amor caritatis, qui
est bior usus boni , est specialis amor .is o. Aniculo vero s. jungit diiunam bo nitatem ut o rebam, cum ipsa
180쪽
cinore beatitudini, Aper e , haei amicitie M. Quaestione deinde 16 art. i. dilectio, caritatis tendit in Deum sicut in princi pium eatitiuums, in cujus communicati ne amistia caritatis fimdatur: unde quitur ad i. caritas tendit in ultimum fi nem sub ratim finis ultimi , quod non convenit ulli virtuti, ut supra dictum est. postea ara et Deus praecipud ex caritate'
diligendus ipse enim diligitur ut beatitu
dinis causa. . - 1. Locus autem ubi dicit unius esse caritatis, ut ordinet caeteras virtutes in Mnem ultimum, est, oes ut T cujus mira di est, quod ultimum quidem & princi- pale bonum hominis est Dei fruitio, S ad
hoc ordinatur homo pc caritatem. 3 Caetera innumerabilia praetermitti--κqtila ista lassiciunt, ut habeantur haec
quinqueri amorem amicitiae sive carit tem fundari in eommunicatione beatini-dinis bonum divinum in quantiam cst objectum beatitudinis a caritate spectari. caritatem temper in Deum, principium vi causa beatitudinis. . caritatis esse non alterius cujusque virtutis, hi in IIcum tendat tamquani in ultimum fin m qui finis ultimus est ipsa beatitudo, ex an-- ,