장음표시 사용
101쪽
Priscianus X. 8. 47 p. 9O2 sq. ap. Pulseli. : -lti io eantecedente invenio pecto, cuius praeteritum plerique pexu i, Asper tuinen pectivi, Charisius pexi protulerunt. Mueeenas in Oetavia:
Pexisti capillum naturue muneribus
Gratum. - Oeta via. Sic vulgo legitur, nec sine codicum auctoritate. Κret,lius ex quinque codd. edidit Octaviam, in Indico seriaptorum p. 574 eoniiciens octuvo, quod nillili videtur. F cile transire potuit Octavia vel Deluvium in octavo, non item lioc in illud. Cf. annoti. ad Titinii uuint. Unus eodd. Kreid. habet I IIII. Detrius Syntagm. ixag. Lat. T. I.
p. 28: is C. Cilnius M aece nus, ei tante Seueca composuit Prometheum, et citante Priseiuno octavium. Sed profecto vel mendosus est Priscianus; vel Oeta via cuiuspiam recentioris est Maecenutis. Si M et is si Maecenatis contendus; vicissim hunc Octaviam non tragoediam, sed comoedium fuisse contendam. - Verum putarim potius Cilnii Maecentitis veta- via, infelix Marci Antonii et Oetaviae niuirim iiiiiiii descriptum. vel non subulum, Sed quid ullud: nani cur Stuntur m. s. Priseiuni lib. 1 O. habent, Maecenas in octavi uiti. Non
est verisimile, licet plures fuerint Maecenates fvid. Mei boniti Maecenas p. 4 sqq.), vlium hic significari, atque elarum illum C. Cilnium, qui usitate sic dicitur. tuod autem nil librum laudutum attinet, Κordosius ud Eberhurillii libellum de artium humani tutis statu ap. Rom. p. 66, Detrii testimonio deceptus, eum illius amplectitur opinionem, qua hic non fabula intelligatur, licet Meibomius i. c. p. 148 set aviam tragoediam dixerit. Scriverio Maecenatis octavia pro tragoedia habenda non videtur propter verba ullata, quae t Iothius, de ipso libro praeter Detrii et Neriverit Opiniones nihil proferens, sic corrigenda putat: Ρoxti capillum naturai munero Gratum. In fabulam scaenicum verba laudata optime quadrant, quumque octaviii non minus facile in Octaviam, quam hoc tu illud mutari potuisse videatur, et per se quoque verisimilius sit, Mueeenutem Octavium fabulam seripsisse, quam, quum pruesertim id nomen gereret Augusti soror, aliquid in oculis
102쪽
viam nescio quam, vix dubitandum videtur, quin vero fuerit octavia fabula, a Maecenate scripta. Quare autem verba, quae grammaticus ex ea ponit, si sententiam eorum spectes, locum habere non potuerint vel in tragoedia, non video; et ex metro solo, quod Bacchiacum videtur, hic iudicare maxime periculosum est. Quum igitur ex his nihil colligi possit, et Octaviae nomen multo aptius videatur praetextatae, quam tabernariae, in praetextatas referre non dubito hanc fabulam; qua descriptum fuisse M. Antonii et Oetaviae matrimonium vel potius divortium, id eo credibilius mihi videtur, quod sic fieri potuit, ut ad huius imitationem Senecae fabula cognominis componeretur. - Pro gratum unus codd. Krehi. datum.
103쪽
Suetonius Tranquillus in Vita poetae: is Scripserat etiam in pueritia Flaccus praetextam, Vescio. Wolfius: -Αdditur hoe Veseloi in pluribus codd. Quid id sit, non liquet,
nisi sorte eonsietum nomen praetextatae subulae, a v scendo. Sie probabiliter Barth. Adv. 2, 2 T. Praetextarum nomina sngi non solebant; et, si vere finxisset Persius tale numen, legeretur saltem apud Suetonium Vescio n m. Νon dubito igitui, quin in illo verbo lateat aliquod nomen historieum. Fortusse poeta uuiuetilii Va i tristem sortem line sabula celebraverat.
104쪽
Fuit proeul dubio Cato Uticensis, quem Maternus hac tabula illustrandum sibi sumpserat. In Dialogo de oratoribus II. Sq. haec legimus, ad ingenium eius intelligendum haud
inutilia: is Postero die, quam Curiutius Maternus Catonem r eitaverut, quum offendisse potentium animos diceretur, tam quum in eo tragoediae argumento, sui oblitus, tantum Cat nem cogitasset, eaque de re per urbem frequens sermo haberetur, venerunt ad eum M. Aper et Iulius Necundus, celebe
rima tum ingenia fori nostri, quos ego in iudiciis non utro que modo studiose audiebam, sed domi quoque et in publico assectabar. - Igitur ut intravimus cubiculum Materni, sedentem ipsum et, quem pridie recitaverat, librum intra munus habentem deprehendimus. Tum Secundus: Nilne te, inquit, Materne, fabula E mul ignorum terrent, quo minus offensas Catonis tui uines φ an ideo librum istum apprehendisti, ut diligentius retractares et, suta Iatis, si qua pravae interpretationi materiam de derunt, emiti res Catonem non quidem meliorem, sed tamen securiorem Tum ille: Leges tu quidem, si volueris, et agnosces, quae audisti. Quod si qua omisit Cato, sequente recitatione Thyestes dicet. Hanc enim tragoediam disposui iam et intramo ipso formavi. Et X.: MEffervescit - vis pulcherrimae naturae tuae, nec pro amico aliquo, sed, quod periculosius est, pro Catone ossendis. Νec excusatur offensa necessitudine ollicii aut fide advocationis aut fortuitae et subitae dictionis impetu: meditatus videria elegisse personam notabilem et cum auctoritate dicturam.
Sic fabulam inscriptam fuisse existimo, quum alio loco commemoretur Materni Domitius, ullo eiusdem Νero; quas duas diversas fuisse praetextatas opinantur, non reputantes,
105쪽
ut videtur, Νeronem ex gente Domitia oriundum suisse. Vid. Suetonius Neron. I. Sqq. Unam eandemque hunc fuisse sabulam, intelligitur etiam ex locis, ubi eius mentio fit. Prior est in Dialogi de oratoribus cap. III. r se Adeo te tragoediue istae
non satiant - , quo minus - omne tempus modo circa Medeam, ecce nunc circa Tityesten consumas t quum tot amicorum causue, tot coloniarum et municipiorum clientelae in forum
vocent; quibus vix suisceres, etiamsi non novum tibi ipse negotium importasses, Domitium et Catonem, id est, nostras quoque historias et Romana nomina Graecorum subulis aggregares. Alter legitur in eiusdem libri cap. Xt.: is Ego , sicut in causis agendis efficere aliquid et eniti fortasse possum, ita recitatione tragoediarum ingredi famam auspicatus sum, tum quidem, quum in Νerone improbam et studiorum quoque sacra prosanantem Vatinii potentiam fregi. Quodsi Nero tabula diversa suisset a Domitio, priore loco non tantum Domitium et Catonem enumeratas reperiremus. Ut posterior Iocus melius intelligatur, ex Taciti Ann. XV. 34 pono haec: is Vatinius inter foedissima eius iΝoronis) aulae ostenta fuit, sutrinae tabernae alumnus, corpore detorto, facetiis scurrilibus; primo in contumelias assumptus, deindo optimi cuiusque criminutione eo usque valuit, ut gratia, pecunia, vi nocendi etiam malos praeminereti
106쪽
Sic fortasse inscripta filii praetexta, quum Balbus quaestor de itinero suo ad Lentulum componi iusserat; de qua Supra exposuimus in dissert. de tog. u.
Diomedes 1ll. p. 487 M. Pulsch.: In praetextata scribitur Brutus vel Decius vel Marcellus. Brutum et Decium Attius docuit: fortasse idem etiam Marcellum scripsit. Si vere, ut videtur, eiusmodi praetextata exstitit, in ea repra sentatus fuerit M. Claudius Marcellus, qui quintum consul, Hannibalis insidiis circumventus, naviter pugnans prope a Venusia occisus est. Liv. Hist. XXVI l. 26 sq. Cf. Kord sius ad Eberharditi libellum de artium humanitatis statu ap. Rom. p. 66 sq.
Rhabanus Maurus de Art. gramm. II., opp. T. I. p. 4 ed. Colon.: is In tragoedia heroes introducuntur -; in praetextatu autem - Brutus vel Decius; item Mare ellus vel Afri eanus, et his similia. Ambiguum hoc est testimonium. Fortasse Rhabano tantum apta videbatur praetextatae persona Africani Scipionis Africani maioris); fortasse etiam hoc scripsit, Ennii Scipionem perperam pro sabula scaenica habens.
107쪽
Varro de L. L. VII. 6. p. 385 ed. Spengel.: o Multa apud poetas reliqua esse verba, quorum origines possint dici, non dubito: ut upud Νaevium - in Clastidio: Vitulantes, a vulula. Clastidio. Unus cod. Paris. cassidio. II. Varro de L. L. IX. 46. p. 513 sq. ed. Spengel. et is Ut signa, quae non habent cui ut uut utiquum alium partem, nihilo minus in reliquis membris eorum possunt esse unulugine, sic in vocabulis casuum possunt item fieri, uc reponi, quod erit, ubi patietur natura et consuetudo; quod nonnunquam
upud poetas invenimus factum, ut tu hoc apud Xaevium in Clastidio:
Vita insepulta laetus in patriam redux.
laetus. Legitur etiam lectus, quod minus accommodatum videtur sententiae. - redux . Nonnullue edd. reduxit vel redux ii. - insepultu, non sepulta, id est, ut videtur, non exstincta. Obscuriora etiam sunt Varronis verba. Ad ea suum intelligendum est analogiae. Naevii autem ve sum attulisse videtur scriptor ob insepulta, in quo vocabulo reponinire in praepositio.
108쪽
Pauca nobis veteres tradiderunt de hoc to- inrum Poeta, cuius nomen tum in nntiquis libris tum a viris doctis modo Titinius modo, et multo saepius quidem, Titinnius scribitur. Sed vere eum Titinium appellatum esse, intelligitur e Sereni Sammonici de Re medica cap. LIX. ed. Burmann. , ubi de insuntibus dentientibus vel strige inquietatis v. 1044 sqq. haec leguntur: si Praeterea si forte premit Atrix atra puellos, Virosa immuIgens exsertis ubera labris, Allia praecepit Titiui sententia necii,
tui veteri et aras eXpressit more togatas. In tertio horum versuum reperitur quidem etiam
tundi pro Titini et Vecti pro necti; sed
plerique omnes codices Vereum offerunt, quemnd- modum nos eum cum Burn Anno scripsimus. Et
recte Se habere Ti tini, docet etiam sequens Versus, qui nannifesto indicnt, in nntecedentibus non medici, sed togat irum scriptoris nomen positum osse. uui enim Vecti substituerunt, propter
VerSuum nrgumentum cogitasse videntur de Vectio Veiiiοὶ Valente medico, de quo vid. Glandorp. Onoma St. hist. Rom. v. Vectit. Nothius tamen, cui nuscultavit Weiciterius de Titio Septimio poeta p. o, cum Incobo Nicolao Loensi Miscelliin. epiphyllid. IX. 18, Grui. Thes. crit. P. V. p. 6 2, ex unius huiusce loci depravata scripturii Titinio pruenomen Vectio Vettio) vindicavit, ineptiam dicens lectionem nocti. Fortasse ut iter iudicasset vir doctus, si ei innotuissent, quae nil Iocum explicandum annotavit Keu-
109쪽
ehenus: isVoluit nilia Titinius - instar sertorum
et corollnrum necii, conirn invasionem strigum. Puri A medicinno contra maleficia multu unrrnutur
Vel quae septenis censentur grum in unodis Utiliter nectis, vel corno ex urbo re
Aliud praenomen poetae dedit Lilius Gregorius Gyraldus de Poetur. Ilist. VIII., opp. T. II. p. 424, qui eum C. Titiniuin uppelliit. Q. uod quunuctoritate nitatur, me fugit. Cognomen ei fuis-Set Longo, Si verum esset, quod perhibet Andreas Schoitus de Priscis Rom. gentibus uo familiis v. Titiniu gens, proprium fuisse Titiniae gentis tantum cognomen Longi. Fuerunt nutem ntia quoque cognomina in eadem gente. Vid. Glaudorp. Onomast. v. Titinnit. Recte vero idem Scholius monere videtur, Livium 111.
243 et V. i 123 auctorem laudans, gentem Titiniam fumilias habuisse et patricius et plebeias, quum Glandorpius omnes Titinios plebeios dixerit. Nuni vero Titinius poeta patricius an plebeius fuerit, non eouSint. Neque tempuS, quando vixerit, certo indicari potest. Apud Jo. Lydum de Magistrati. reip. Rom. I. 40, ubi do secundi belli Punici tempore loquitur, haec verba exstant: DTότε Tῖνιος, ὁ Ῥωllaiος κω/Hκὸς, uυθον ἐπεδεις aro εν τῆ 'Io stlI, in quibus Fussius editor suspicatus est pro Τί a/ιος legendum esse Τιτίνιος; qua quidem mutatione nihil potest esse fucilius. Sed certum est, illo tempore primum Livium Andronicum fu-bulus drumuticus, Latine conscriptiis, docuiSSe is toties a scriptoribus auctor fabularum scaeni-
110쪽
earum apud Romanos illo tempore exstitisse di. eitur, ut etiam Lydus hunc significare et potuisse et voluisse existimnndus sit, recteque alii pro V ιος restituerint Αιβι ος. Cf. Reuvensius Col- . Iecinn. liti. p. 26 sqq. et Osannus Analeci. criti p. M. Videamus igitur, nonne nitunde quid, quod veri non sit dissimile, elicere possimus. M. Terentius Varro apud Charisium II. p. 215 ed. Pulsch. antiquissimus est scriptorum, qui Titinii Deiunt mentionem. Itaque hic Poeta nut Varronis nequalis fuit, aut unte Varronem vixit. Eumante Varronem noruisse, intelligitur ex eius verbis, quae Charisius I. p. 40 up. Pulsch. servavit:
Velim ego OSSe nrare campum cereum. Nummos osse scribendi iam obsoleverat temporibus
Varronis, ex quo Charisius I. c. lineo duo verba attulit: si osse scribebnnt. CL, quae nnnotavimus ad Titinii Incerti. fragium. XIX. Porro tibi facile persuadebis, eum aetate Vnrronem antecessisse, Si fragmenta eius perlegeris. Quin in istis fragmentis nonnulla reperies, qune Vel Terentii comici temporibus iam minus usitata fuisse videantur. Nec prorsus improbabile est, Varronem propter hoc ipsum, quod Titinius Terentio fuit antiquior, huius nomen post illius posuisse in hisce, quae Charisius II. p. 215 np. Pulsch.
ex eius de Latino sermone libro quinto laudat: nulli alii servare convenit, quam Titinio et Terentio; πάλὶ vero Trabea et Attilius et Caecilius facile moverant. Ubi simul statuendum sit, quod etiam facile statui potest, Caecilium antiquiorem quidem non fuisse, quum Trabeam Attiliumque. Ex eo Vero, quod scripsit
Ino Vernut 'i, non moverunt vel movebunt,