장음표시 사용
151쪽
Νonius p. 39i M. Merc. : is Stur e - horrere Significut. Titinius in Veliterna:
Atque Illud tinto partum comedet; fundi stabunt
gentibus. Ad explicandam sententiam non ubsque omni probabilitate Bothius: isDici videtur inquit, isnescio quod incantament m. Fundi amatoris fortasse, qui deseruerat virginem vitiatam. Cavebatur in ipsis Xll. tabulis, ne quis alienos fructus exeantur l. Vidd. Xeneca Nat. Quaest. 4, T, I lin. H. N. 28. 2. Cf. in sino huius fabulae reliquiarum tinnotata. vli I. Νonius p. 467 ed. Merc. : is Aucupavi activum positum pro passivo. Titinius in Veliterna:
Id ego aucupavi; plenas aures ussero.
ris poSitus pro genitivo plurali. - Titinius in Veliterna:
- Omnium VItium expertem, consili Plenum prohibui.
Νonius p. 509 ed. Merc. : selli serti in dicere plane, palam Titinio auctore possumus in eliterna:
Titinio. Ven. I. lI. Par. Ald. nus. Lucilio. Apud Νteph. locum non reperi. - recte. Duili. rectum , quod neceSA rium quidem non est. Habui recte, fortasse sc. illum vel illum; ut Plaut. Asinar. l. 1. 63: si quam iuuin illum muteruria conterat 'lite hubpt; et Curetii. V. 3. 2O: ,. Bene Et pudieeine domi habuit. Potest etiam linbui recte significare iure habui vel possedi. Utut est, mutatione carere
xl. Nonius p. 536 ed. Merc. : se Tulli ea est vestimeu tum sine municis. Titinius in Veliterna:
- Tunicii et cingula obuncula Adimetur; pannos possidebit fositidos.
152쪽
eingula oblincula. V n. l. II. Par. cyuibu Iu obuncula..Iun. Iniurg. togula ob ut et ulti ex coli lectura, ut videtur. Mercerius, qui interdum, non monito lecti re, et Suus et aliorum coniecturas recepit, togula obuncula edidit. Veram scripturum esse cingula, evincit etiam additum obuncula,
quod ii iud facile ud togam, bene nil cingulum referri potest; licet Bothius tinnotaverit: isTogulu, vel, quod Steph. liubet,
cingula obuncula quae Sint, nescis, Suspicorque scribendum Psse ubi lacii lue, curvae, unui meretrici, cuius ordinis foeminue togatae vitibulabant. Cingula obuncula profecio simpliciter est curvata sive incurva; quae eius est natura. - Adimetur. Ven. l. II. Pur. nil unetur. Eaedem inverso ordine se L pDSS.
De urgumento ex fragm. IV. intelligi videtur, discordiam intercessisse inter muritum et uxorem. Cf. fragm. I. et III., ubi sortiisse ad liber intelligendii in est molestu uxore. Fragm. V. significari puto virum, qui, quod uxorem domo expulerit, inde emolumenta 3iacturus esse dicatur. Νed aliter rem evenisse, utque ille pronuntiabat, coniicio ex Incerti. XVI. , quem locum ex linc subula tractum esse arbitror. Causa dissidii portasse suit puella Veliterna, unde inseriptio subulus petita sit, cuique dicantur, quae Septimo loco posuimus. CL annoti. ad fragm. VII.
VOPISCUS. Vopis eum fabulam Titinio tribuit eum Christophoro
Wasio Fabricius Bibl. Lat. IV. 1, Νonium auctorem asserens. Ego uusquam, nec apud Nonium nec apud alium quemquam scriptorem antiquum Titinii Vopiscum commemoratam inveni. Afranii Vopiscus saepissime laudatur.
ix CERTARUM FABULARUM TITI ΝIl.
Νonius p. 21O ed. Merc. : se Lentem consuetudo seminino genere dici vult. - Masculino Titinius: Lenti calido, e luellae, trapula, romicae.
153쪽
elvellae. Ald. nas. Νteph. Iun. duella. Jun. murg. helvellae ex coniecturn, ut videtur. - ro micae. Ald. Bas. Steph. Jun. romice. Iun. mum'. EX conieci. rumici. - In Ven.
. II. l ar. lite loeus non reperitur. Scali r ad Fest. V. Obstrudant et ad Varr. de L. L. IV. p. 28 ed. Bip., VOMaius Elymul. v. Helluo, Dueerius ad Fest. v. Heluela: Lenti ea lido, et vela, rapula, rumice S. Botti ius snxit: Lenti in ea lido eluta uti ea; rapula, rumices. Neribendum arbitror, intellecto addatur vel similis noti nis verbo:
- Lenti culido esu Olla, et rapula rumici.
Petita haee fortasse sunt ex Psaltria. it. Nonius p. 221 ed. Merc. : o Rictus generis est masculini. Titinius: Cave, exporge frontem, habeat semper saetorictus. faeto. Ald. Bas. ἐκ teph. Iun. faetos. Iun. marg. facito. Ven. l. 1 . Par. haec non habent. - Deinde apud Xon. p. 455 logitur: is Rictum serarum dici volunt, quum Titinius auctorsit etiam hominis dici debere: Cave, exporge frontem, labeat s. sueto r. expurge. Ven. I. II. Pur. Ald. nas. Jun. Ex corde. - frontem. Par. sontem. - labe uti Ven. l. ll. Par. hunc. - Perott. Cornucop. v. Rictus: Cave frontem hune et semper patentes rictus. Iunius posteriore loco in margine: Cave etiam frontem ex eo dem, labia, supercilia, rictus. Νulmusius ad Solin. p. O.f. n.: Exporge frontem, habeas semper facito rictus. Bouilus edidit: - Cavel Exporge frontem, et abeat semper sae cito Rictus. Νon intelligo, quomodo quis cito lacere possit, ut semper aliquid abeat. In Cave Caue), quod ad sententiam reliquorum verborum non videtur necessarium GSe, lutere puto subulae inscriptionem, restituendumque Caeco vel potius in Caeco. Caetera sortasse Sic Scribenda sunt:
Exporge frontem; Intent Semper facito rictus.
Exporge frontem exstat etiam in Terent. Adelph. V. 3. 53--Rietus, inquit Bolbius, is contemtum indieana ei
154쪽
vel superbiam. CL Senecam Herc. Oet. 1169, Gellium Ν. A. 8, 4. ete Significat autem proprie rictus, derivatum a ringendo, eorrirgutionem oris. Cf. Salmasius i. e. ili. Paullus ex Festo: se Cannensem cursorem Titinius pro pistore dixit. A Jos. Sculiger legendum putavit: Cannensem, cursorem Titinnius praepostere dixit. - Νota est, inquit, se eonSternatio, et fuga eorum, qui ex Cannensi clade evaserunt: qui noctes, et dies nunquam curSum, et fugam intermiserint. - Ab eo ioculariter CannenSes, lioc est, qui ex clade Cunnensi effugerant, vocabantur cursores, ut suspiacari licet. At contra, praepostere Titinnius cursorem vocavit Cunnensem. Non enim, si Cunnenses cursores dicebantur, ab eo consequens erit et cursorem quemvis Cannensem dici. Dacerius: is Ego - existimo Festum non ESSE nSSecutum, mentem Titinii, qui Cannensem cursorem, vocavit quemdam suae uelutis hominem ut eum φυγost . Oν - deSignaret. Sed ultu etiam mens Neursio, putat enim scriptum fuisse Cunensem unico n. nempe a cane, quod erat vinculi serrei genus, et catenatos fuisse pistores nemo ignorat. Itaque canensem lepide vocat, tanquam a loco aliquo regioneve nomine deducto. Et cursorem propter curaum quem eXe
eebunt in circumagitanda mola. notitius denique: is pro pistore. Inepta scriptura, nec plaeet Scutigeri praepostere. Vel praepotiorem scribendum fuerit, vel, quod
malim, properiorem, ανα λογικώς sietum utrumque verbum, etsi neutrum hodie repereris. Possis etiam pro praestunt e
pstute, pistore). Quibus coniecturis si mihi quoque unam
licet uddere, scribendum censeo: DCanentem. cursorem
Titinius pro pistore dixit. Canentem, eunum. IV. Paullus ex Festo: is voracias nuces Titinius duras esse ait; unde sit deminutivum ni oracili um. Jos. Νealiger: Duo ructus. A mora scilicet voce esseta. Minimo tamen male Bothius: is Νeribendum censeo Morae uias, umoruculiam, i. e. mora; unde Iecte derivatur moracillum. Ibi centia ridiculii scium adiectivum Moraculus, ut Bibaculus, i. e. morans, quia durae nuces moram asserunt dentibus.
Festus v. obstrudunt, Sched. p. 85ed. Dacer. : ooh leti dant, obsatui Ient, ab avide trudendo in gulam, non
155쪽
sumendo cibuin. Unde et obstrudulentum
Λ. Obstrudulenti sit liquid, quod pectit In sedens. u. Aut liac luet ister nut folinuster frigidus.
llic I aetas ter. Nesi ed. luculentaster. - IOS. Νenligerlirio rein versum sic isegit:
Obstrudo lentis aliquid, quoad pectum Seden S. Dacerius: Obstrudulenti aliquid quod ad pectum se deus. Ni quid mutandum esset, insererem da post obstrudulenti. Minus nutem offendit hiatus in caesura. - Obstrudulentum, inquit nothius, is ridicule seta vox ad similitudinem
Eadem eum Dueerio repetit notitius. Recte. Aliis verbis diceretur Frigide vel insulse hic iocatur. I xplicanda sunt praeterea verba laetus ter aut formas ter frigidus eo, quod scurrili modo alter interlocutor sibi aliquid edendum
poposcerui. vi. Festus v. Pedibus obsitum, Nelied. p. 89 Dd. Ducer. zis Pedibus obsitum, id est, pediculis. Titinius pedicosum appellat lioc modo: Rus detrudetur pedicosus, squalidus Paullus ex Festo : is Pedes dicuntur, quos diminutive dicimus pediculos. Ab his pedicosi appellantur; ut est illud: Pedicosus, squalidus, ubi me videt, caput se abit, pedes legit. Apud Festum verba ubi me etc. ex Lucilio laudantur. Pro pedicosus, quod Senarius respuit, Daeerius eum Scaligeri , qui Festum in depravatos codices Titinii incidisse merito putat, legendum proponit pae dido sus. notitius, nihil mutans, versum habet pro asynarteio, constante ex ithy-phall. et iamb. dim. braehycat. Festus, unde hausit Puullus, sane videtur legisse pedicosus. Nihilo vero magis dubito, quin Titinius ita scripserit versum:
Rus detrudetur pediculosus, squέilidu S.
Si apud Martialem XII. 50. 8. hic versus Phalaecius exstat: si Hinc menti dominus pediculosi singulari licentia poestu secundam verbi pediculosi syllabam
produxit. Nam proprie ea, quum vocabulum a pede derivatum sit, necessario brevis est. Pertinuisse uutem puto fragmen-
156쪽
tum ad Geminam, eoque significari rusticum, de quo in sita eius fabulae reliquiarum diximus. VII. Paullus ex Festo: se Pergraecari est epulis et pol tionibus inservire. Titinius:
- Hominem Improbum l Nunc ruri pergrae-
cntur. Dacerius: se Pergraecari. Intemperantius bibero Graecorum more, qui remotis epulis, inuioribus poculis poscebant. Ciceri in Verr. ill. 1. 26 : Fit sermo inter eos, et invitatio,
ut Graeco more biberetur. Hortatur hospes; poseunt maioribus poculis; celebratur omnium sermonsi laetitiaque convivium. Asconius: is Estum tem Graecus mos, quum merum cyalliis libant, salutantes primo deos, deinde amicos suos nominatim. Νum toties merum bibunt, quoties et deos suos et caros suos nominutim vocant.
Verbum pergraecari reperimus etiam apud Plautum Mosteli. IV. 2. 44: se Triduum unum est liliud intermissum Seoria duci, pergraecari, sidicinas, tibicinas Ducere; et upud Isidorum Orig. XV. 2, ubi ex Frontone haec laudantur: is Ut pergra cari potius amoenis locis, quam coerceri carcere videretur. Quos duos locos non norunt lexim. Caeterum hoc quoque fragmentum tractum videtur ex Gemina. Cf. eius fabulae Iocus ΛΙ. III. Festus v. Rica, Fragm. p. 40 ed. Dacer. et is Rieuest vestimentum quadratum smbriatum purpureum, quo flaminicae pro palliolo mitrave utebantur, ut Verrius Existimat.
Quae uncis inclusimus, ea ab editoribus restituta sunt ex
Paulli hisco: se Alii dicunt, quod riea) ex lana sat suecida
alba. Scripserunt tamen illi, sicut Vossius Εtymol. v. Ri ea et Bothius, vestitus, quod, quum rica muliebre suerit vestimentum, in vestita mutandum duxi. Videtur enim istud vocubulum participium, non substantivum, quia minus probabile est, poetam vestimentum descripsisse, quam nescio quam riea vestitum fuisse pronuntiasse. Voeabulum alba sortassauptius reseres ad rica, quam eum Paullo ad Ianu.
157쪽
i X. Paullus ex Festo: seri vecorda, stercus suillum. Titinius:
Quid hii bos, nisi unum nrenni sine estivit Eo
condis Succord; S. Apud Festum v. Succerdne, Fragm. p. 54 ed. Daeer. , qui hoc loco mutilus est, exstat tunium uuid habes, nisi et
ut eo condis. Editores lacunas explerunt ex Paullo. Bothius postrema duo voeabula transposuit. Ned si vel librorum auetoritatem neglexeris, etiam eum vi quudam verbum succerdas in fine versus ponitur.
Festus v. Succrot illa, Frum. p. 54 ed. Dacor. : is Su ero tilla tenuis dicebatur et ulta vox. Titinius in Foem inn) fabulare succr otilla vocu Ial. Paullus ex Festo: se Suecro tilla vox tenuis et ulta. Titinius: Feminea fabula succroti l tu vocula. Apud Festum Titinii versum scripsimus secundum Fulv. Ursinunt. Jos. Scaliger pro Foemina restituit Fle mi ni na. Idem ad Varr. de L. L. V l. p. 93 ed. Dip. versum sic exhibet: Feminea fabella, succroti tu vocula. Perinde Ducerius, vel :Foemina subulare succroti in vocula. Apud Stephanum legimus: Foeminina subula, Sue cristilla vocabula. nothius offert, quae npud Puullum exstant. Verius videtur succroti lus, quum auecro tillus, quia pris- habiliter vocabulum derivatum est a crotalo. CL Jos. Sculiger ad Varr. l. c.; VOssius Elymol. v. Nucerotitus. Et apud Festum restituendum arbitror: Titinius in Setina:
α Setinae fragm. X1V. Feminea, quae virum non decent. XI. Featus v. Tam, Sched. p. 90 ed. Dacer. : is Antiqui tam etiam pro tamen usi sunt. - Titinius:
Bene quum facimus, tam male sapimus; ut quidem perhibent viri.
male sapimus. Vulgo male subimus. Emendavit Bothitari. Lipsius Epistolle. quaest. Ill. 3 voluerat malae audimum; Dacerius malae fuimus. - ut quidem. Vulgo ut quia dam. Correxerunt Lipsius et Bostius. A Jactabatur olim, inquit Boillius, is vulgi sermonibus, mulieres cor non tabere,
158쪽
rus Orig. X l. 1: o Splene ridentiis, sellct trusei nauti eorde sopimus, iecore uniamus. Sumptus est lite versus sertasse ex Gemina.
- uti utiquis in egiis nihili, tum ecastor simul Vo his consului. -
Quam quani. Fulv. Ursinus SuspicatuS PSt uunm. - ea stor. Legitur esca Stor, quod post crit pliani in correxit Da-eerius. - Verborum ordinem Dacerius ita immutari voluit, ut unus inde nasceretur verSufi: tuamquam estis iiihili, tam vobis ecastor consului simul. Caeterum linec quoque fortasse sumptu Sunt ex Gemitia; que tironuntiaverit vir, cum uxore eiusque Sorore ultercaris.
Festus v. Tenti pellium, Sched. p. 92 ed. Dacer. : Te n ii pol l lum Artorius putat esse ealciamentum serratum, quo pelles extenduntur; indeque Afranium dixisse in Promo: Pro munibus credo habere ego illos tenti pelli viii. Titinium ait errius existimare, id medicamentum esse, quo rugae extenduntur, quum dicat:
- . Tenti pollium Inducis: rugne in dre extenduntur tuo;
quum ille τροπικιος dixerit. - Inducis. Selied. indueitur. - tuo, quod in libris non est, versus gratia addidimus. Ios. Neuliger ad urr. de L. L. V . p. 93 ed. Bip., Vossitis Elymol. v. Tenti pellium, Dacerius addiderunt tune. Aliter vero sentit Bothius. se Appuret, inquit, verba rugite in ore extenduntur non es e Titinii, ut qui sproprie dicatur id, quod τροπικμiς dictum a poeta a nollet Festus, Sed glossema, Subscriptum tib uliquo explicut ore, quod
deinde in ipsum ordinem receptum fuit, sicut fieri solet in Iloc genere. Immo, nisi uis ditis his verbis, intelligi non potest, unde Verrius collegerit, tenti pellium a Titinio putari
medicamentum, quo rugae extendantur. Omnino nutem locus
lioc modo est explicundus. Tenti pellium, a tendenda pelle derivatum, quidvis, quo pellis, vel humana vel alia, tendatur, signiticare potest, et instrumentum, quo corium porru
159쪽
tur, et medicuimon turn, pio rugae extendantur. Afranius manifesto sigii ruto, priorem vocabuli signiscutioneiii respiciens, tenii pelli uin pro illunibus deformibus ne praeduris, ut apte Explicvre videtur liothius, posuit. Figurrite item Titiniuin locutum esse, Festo credere licet: sed iiihilo initius Verrius recto ex eius verbis iudicavit. Quid autem v re u Titinio, si et ροπικῶς verba ista protulit, significatum sit, non prorSus ti piet. Fortasse ulicui os illinebatur luto, quod, quum eo rugae evnn Scerent, tenti pelliti in appellavit. XIV. Paullus ex Festo: se Vibris sare est vocem in cantando crispare. Titinius:
Si erit lilii ei instandum, lactio usque ex ibrisses.
Ducerius hoc si agmentum componendum pultivit cum eo, quod decimum locum apud nos oceu put. Res est dubia; quum- quum hic quoque versus, ut ille, nil iuvenem, cui in Setina mollitia exprobrabatur, videtur pertinere. XV. Paullus ex Festo: is Mirior dicebant eomparativum rem iro. Titinius:
Festus v. osculana pugna, Selaed. p. 86 ed. Dacer. z 0sculanu pugna in proverbio, quo sigilificabatur, vietos vincere; quia in eadem et Valerius Laevinus, imperator Ro-nunus, a Pyrrito erut victus, et brevi eundem regem devicerat. Sulpicius item imperator noster. Eius rei meminit Titinius hoc modo: Haec quidem quasi osculana pugna e St . . P . . Neeus quia hinc fugere impulsi spolineolligunt. Signi sicut etiam osculum suavium; ut Plautus, et quae Sequuntur. Sched. H. q. q. o. pugna est Secum,
quia in fugero pol si hinc spolia colligant. Scaligereis osculana. Pro Ausculuna. uuae desunt, ita plus minus eX pleri posse videntur. Sulpitius: Pyrrhum victore in vicit item Imperator noster. Titinii versus non tam divulsi sunt, quam lacunae praeserunt:
160쪽
Uaec quidem quasi Daculana pugna BAt, I on secus.
Quia, binc qui fugere impulsi, spolia colligunt.
Dacerius: Musculana pugna. Pro Auscit luna. Quae in Dadesunt sic expleo : Brevi eundem regem devicerat Sulpicius Saverio item Imperator noster. Titinii ve sus restituit, ut Acutiger, cui Deirilis quoque auscultavit in
Cum ment. ud senec. Aguntem. 865. Videtur autem cum nothio scribendum esse:
Hiiec quidem quasi ASculana pugna est, noli
uuieti, qui fugere pulsi hinc, spolia colligunt.
- ix quid tuum deest, inquit vir doctus, praeter negationem, cuius vestigium superest in r littera: naui qui pronomini, quod addendum fuit, antecedentis verbi quia offocisse videtur similitudo. uueni ad moduni nos quoque nonnunquit in maiora verborum intervalla reperimus in votustis libris, ubi paucula desiderabuntur. Vocubulum i n, quod scit edae Iiabent, ortum videtur, quum q littera antecedente a absorberetur; illudque poStea verbo pulsi additum est. Quod ad ipsam illam pugnam attinet. D ieeritis uti notavit: ,,An. U. C. 473 uterius Leti vinus a Pyrrho victus, qui Pyrrhus uiano sequenti a P. Nulpicio Naustrio ite i Saverrione, Nup ratus, ut narrut Livius. uuam tuam Plutarcii. Pyrrb. XXI. I tunc Secundum pugnam in consulatum Fabricii I. uscini et Aonii lii Pupi rei ieit qui post Aulpicium consules suere. Η - thius contra: -Νed do Nulpicii victoria ne Livius quidem mentionem facit in epitonio libri 13; in sequente autem Pyrrhuin, reversu in ex Sicilia in Italiau , victum narrat a Curio Dentato. Et Florus i. cu p. 18: In Apulia deinde n. U. C. 475,3upud A s c u i u ui melius dimiculum est, Curio Fabricioque Coss. A Curio et Fabricio Pyrriiiiiii victum eSse, nurrui ur etiam npud Aurel. ictorem de iris illustr. XXXI l l . Nec tamon unu consul suit Curius cum Fubi ictu. Pergit Bo- illius: ,, Fuus erroris ipse Pomppius noster. - Νed minor Festi, praesertim mutilati, quam Flori ut quo Pilitarchi auctoritas, nec dubitavi ponere, quod Nehelloro placuit in lex leo I utino, Asculanu, ab Asculo oppi tu Apuliae, ubi ulterum illud proelium commissum est, potius quum Ausculana, cuius loco osculana scriptum contendunt Scul. et Dacerius, cum veri Similius sit, a et o littoriis sorte commutatus inter Se sui SSe li. l., sicut illibi saepius. Fostus tumen ipso, ut uppuret ex additis verbis Significat et tum osculum etc., liaud