장음표시 사용
171쪽
verunt. Eosdem tamen nonnulli communes, velut ad emendationem nominis, vocitaverunt. Idem conferri iubet Gell. V. 1T; Fest. v. Νonarum; eorumque, sicut etiam ipsius Macrobii, interpretes.
Seholiasta Cruquii ad Horatii illud Epist. II. 1. I9 sq.:
Recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula: is tuue inscribitur Matertera. Idem addit: is Ree te necne perambulet crocum floresque, id est, in Seuenam recepta sit, quae floribus et croco spargitur. Meliora, quod quidem ultinet ud explicationem verborum cro- eum storesque perum bulet, proferre videtur Porphyrioris Atta, togaturum scriptor, in subula, quae inscribitur Materterae, ita nurum genera enumerat, ut sine dubio reprehendendus sit ob nimiam loquacitatem. Inde fluxisse videntur, quae apud Acronem legimus: si Atta togatarum scriptor tragoediarum vel comoediarum suit antiquus, qui in suis dietis ita florum genera repetit et enumerat, ut sine dubitatione reprehendendus sit ob nimiam loquaeitutem. Afranii Mute tera vel, quod verius videtur, Materterae saepius commemoratur. Quare Botti ius, eui tantum commentatoris Cruquiani locus innotuerat, Afranio suli vindicandam putavit huius numinis tabulam. Sed etiamsi non confirmurent illius scholiastae testimonium Porphyrionis verba, tamen periculosum esset, propter lioc unum, ii uod semel tantum eam composuisse trader tur, poetae subulam abrogare. Si tali modo iudieare liceret, non solum Attae, Sed aliorum quoque multorum scriptorum, quod quidem ad librorum copiam attinet, gloria maxime mi
Servius ad Virg. Eclog. VI l. 33: se Sinus genus est vasis. Quod quum signifieamus, si producitur; quum vero gremium significamus, si eorripimus. Varro de Vita populi Romani: Aut lepestum, aut galeolum, aut sinum dicebant. Tria enim, pro quibus nunc acratophoron dicitur. Atia in Megalensibus:
172쪽
In egetioliis tintiquis, quae primus edidit Angelux Maius, ud irg. l. c. legimus: se Atili in MPgureliSibu S: ' Nempe . . . . sinus apud mensun , ubi sermo solet suboriri seditiosus. Italacia videntur, quae apud Seritum exstant. orsus habeo pro Bacchiacis, licet in altero eorum tertius pes sit amphibrachiis. uid sibi voluerit Lionus, Ad niensam nempe legendum Suspicans, non video. nulli ius edidit: Nempe ad mensum, sermo ubi do sinu suboriri solet; ipse annotans: is Satis inficetus versus.
Praeter Attum Afranius quoque Megalensia seripserat. Diei festo utrumque tabulam compositam fuisse videri posse, annotatur ad Asranii Compitalium fruginm. in sine. SOCRUS. Prisciantis Vll. 12. 64. p. Isi 4 ap. Pulach. : OL entis pro lens, et paris pro par. Atta in Socru :
Ad lianc fortuit alii nccossit fortuna ex puris.
Atta in Noerv. Krchlius, qui edidit Ata in socru, nil b. I.: OMN. Dres d. in alia omnia abit scribens: idem Ennius protulit. MN. Lips. 2. Attii. Erl. 1. Ita. Edd. Ven. Actius. Lips. I. urta et o corr. utra. Put schius Atta. - fortuna et Ilothius metri gruitu recto videtur scripsisse, quum libri habeunt ei fortuna. Fortasse Attae Noerus aliquid similitudinis habuit eum Terentii fleoru et cum Apollodori subula, unde suam expre sit Romanus Scriptor.
Macrobius Saturn. II. 14: - Νux Graeca haec est, quae et amygdale dieitur; sed et Thusia eadem nux vocatur. Atta - in Supplicatione:
, - Nucem Graecnm favumque; Adde, quantum lubet.
Nisi fallimur, prior versus fuit Baccli iacias, alter Creticus; quae metru Saepissime consociuntur. Fortasse etiam Creticus
173쪽
dimeter hie habendus est pro clausula; Sicut saepissime. IIo- tbius, versus as narietos esse putans, sic edidit:
Graecum suu umquo uildo, quantum lilbet.
mater iam. Legitur iam mater, quae transposui, ut ictus endat in priorem syllabum verbi mater. Nam versus videtur Creticus. - villica est e septem codicibus et ex edd. en. Kroldius edidit. Unus cod. Icretii. offert villi eata. Vulgo villi eata est. uvae Botti ius ex Boettigeri Prolusione de originibus Tirocinii apud Romanos laudat, ea non omnia pertinere vitidentur ud Attac Tironem prosiciscentem, qui, quae erat togatarum tabernariarum nutum, miles gregarius ud bellum 'proficiscebatur.
Servius ad Virg. Georg. I. 43: Vere no Vo. - ovum ver ideo uit, quia anni initium mensis est Martius. Et selendum, decem tantum menses fuisse apud maiores. Martium uutem anni principium habere voluerunt propter Martem, suae gentis auctorem; quod multis firmatur auctoribus.
Atta: Annum novum Voluerunt esse primum mensem Murtium.
Maiores Martium Prsmum habuerunt. -
174쪽
lloillio inconcinna linee videntur. F didit: - Maiores prirnu in linbuerunt Martium. III. Festus v. Pueri, Fragm. p. 24 ed. Dacer. : Pueriim puberes dicuntur, in quo significatu ut)itur Atta sin . . . pluribus) versibus docet Uncinis
inclusa profecta sunt a Fulvio Ursino. iv. Nonius p. 219 ed. Mere. Penus generis seminini. Masculini. Pomponius Doguli: Unum penum quae omnem. Caeterum alium praeberem petium. Naevius: Do factu meum in penum coinponunt Satius est. Sic olini legebatur locus, quem Palmerius in SpiciI., Grui. Tlies. erit. T. IV. p. ITO, corrigit hac ratione: is Pomponius Doluta: Vinum p numque omnem. Novius Dotatur Cuetorum alium praeberem penum. Atta: Meum in penum componam satius est. uiiud itaque, inquit corrector, de hoc loco suspicer, dicam. Pomponius Dotatae titulo sabulum seripsit, - scripsit quoque 'Dolutam Xuvius. Hac o casione scribae locum hunc contaminarunt. Atta vutem loquiaturum scriptor. Iunius pro Dogii Ii: Unum penum quae conioeerat Do illi vinum penu inque; idem cum Stephano Dotata pro Do facta. Mercerius edidit: Ρο inponius Di gali: Vitium, penumque omnem, ' ceterum alium praeberem penum. Novius: Di, saeta meum in penum componam satius
est. Idem annotuvit: ,, Pomponius Dogulii ita libri. Neribe, Dotata. set mox, Νovius Dotata. Pomponii Dotata supra in v. Efflictim, et puulis lier. Xovit infra, artivit. Ned Novit locus et qui imperfectus aliserius Νcriptoris, Xempla sunt penus semininae. Ex Νonii tame u verbis intelligitur, ista oxempla esse penus masculini. llothius, glo semula lite di preliendisse sibi visus, restituit: se rogatis ivel
Dotalii: Vinumque et ceteram omnem praeberem penum. Ν vius: De laeto monui in penum componum sutius est. Munia
ius denique de Pomp. Bon. p. 69 proponit: is Doga: illi vinum penumqtie, quae Omnem - - Ceterum ullum praeberem penum. Putat is, Nonium ex Doga subula duo attulisso fragmenta, quorum alterum in sine mutilatum sit. Hie imprimis quaeritur, nitin in Νonii loco allato, ut suspicatus est Pulmerius, Attae nuntini lateat. Vidimus, apud Nonium
pro Atta sere ser ptum esse acta; idque, ut Piilmerius, coaluisse urbitror cum tintecedente Dotata. Totus locus
175쪽
autem ita mihi scribendus videtur: is Pomponius: Do ego relii vinum penum quo omnem caeterum. Novius in) Dotata: Λlium praeberem penum. Atta:
- Meum in penum componnm; sutius est.
Dogali natum est omissis litteris elidendis in verbo ego. Quin vinum recte scributur, haud facile quisquam dubitabit. Post caeterum interpungendum est propterea, quod, si istud adsequentia traheretur, Pomponii locus probure non poSSet, P tius masculini esse generis. Nequentia sic depravata esse arbitror. Librarius per imprudentiam omiserat Novius D tata. Scriptis autem verbis Alium praeberem penum, illud animadvertit ac post liaec, quod omiserat, pi Suit, idem
176쪽
n. AERANE X. L. Afranius poetae nomen fuit testante Cicerone uiut. XLV. Apud Nonium p. 33 ed. Merc. legitur: si Serium, triste et quasi sine risu. M. Afranius Privigno et p. 409: Tri-Sto, Severum. C. Afranius Privigno. Sic ed. Merc. In antiquioribus edd. aut totus posterior locus non reperitur, aut certe littera, praenomen
significans. Manifesto isti Marcelli loci, quoniam
nec inter se consentiunt et alias Nonius semper Prneuomen omittit, parum impediunt, quo minus M. Tullii testimonio credamus. Duos uuiem fuisse Afranios, fabularum scriptores, Diterum illum togaturum poetam, niterum, quem Commemorat Cicero, id quod olim nonnulli opinabantur vid. Gyrnidus de Poetar. hist. VIII., opp. T. II. p. 422), quum in tanta de Afranio poeta testimoniorum multitudine, quod illi statuunt, discrimen udeo negligatur, ut, si Ciceroni9 locum et dubios Νonii Marcelli exceperis, ne praenomen quidem vel cognomen uddntur, sed ubique inmquam de uno eodemque Sermo Sit, ista opinatione nihil potest esse improbabilius. iunndo nilius sit Asennius poetu, Veteres nobis non tradiderunt, nec, quando Vitu decesserit. Exstant tumen aliquot loci, nd uetulerueius indagandum haud inutiles. Velleius Patereulus I. 17. 1: ,, Nisi nspera et rudia repetus et inventi Iaudanda nomine, in Attio circaque eum Romana tragoedia est; dulcesque Latini leporis sacetiae per Caecilium Terentiumque et Afra-
177쪽
niuin suppari uetate iiituerunt; et II. s. 3:-Clara otium per idem uevi spatium quo fuerunt Scipio Aemilianus, Laelius, M. Antonius, L. Crassus aliique oratores excellentes fuere ingenia, in togatis Afranii, in tragoediis Pacuvii atque Attii, usque in Graecorum ingeniorum Cominpiarntionem ovecti. Tertius Iocus est Cic. Bruti XLV.: se Eiusdem fere temporis quo 1loruerunt M. Antonius et L. Crassus oratores) fuit eques Romanus C. Titius Orator et poetu tragicuSi - . tuom studebat imitari L. Afranius poetii, homo perurgutus, in fabulis quidem etiam, ut scilis, disertus. Ex quibus colligi potest, Afraniumnntum esse circiter centesimum tricesimum Tinnumunto Christum. C. Titius enim, ut ex Ciceronis verbis lipparet, eodem fere tempore unius erui,
quo M. Antonius et L. Crassus. Atqui M. Antonius App. Claudio Pulchro, Q. Metello Macedonico coss. anno V. C. DCXL. sive ante Chr. CXLΙΙΙ. genitus est; L. Crassus triennio post illum Q. Servilio Caepiono, C. Liaelio Sapiente
coss. Vid. Ellendi. Prolegg. ud Cic. urui. p. LXII. IIulto igitur ante illum nnnum, quem indicavimus, Afranium natum csse sumere non licet, quoniam C. Titium imitutus est, et multo minorem, quam C. Titium, eum fuisse statui vetant et Velleii Putereuli verbii iuuitatu et ipsius II. Tullii locus. Neque mi gnopero errubimuΗ, si eum omnino Altae poetae nequalem fuisse dicemus. ' FPrri igitur etium potest, quod uothius scribit, uoruisse Afranium circa annum U. C. DCLX. sive ante Chr. n. XCIV. Ut de aetate positae certa testimonia desiderantur, ita etium de loco, quo natus Sit, quo vixerit, quo mortuus Sit. Maximam quidem vi- tue partem eum Romae degisse pro certo haberi
178쪽
liotest propuro; i, quod urbs quasi Emitruin erui, quo non soluin ex tota Italia, Sed Ptium ex provinciis remotioribus Omnia ingenia cluriorn convenire solerent. Atque ex Bito veterum Scriptorum silentio de loco, ubi procreatus sit et ubi vitia excesserit, colligere posse mihi videor, rumnatum quoque ne mortuum esse in ipsa urbe.
Num ut diligenter annotarunt, Livium Andronicum Tarento, Cn. Naevium ex Campania, Q. Ennium Rudiis, M. Pacuvium Sarsina, Caecilium Statium ex Gallia Transpaduna, L. Pomponium
non iniit, Ritos aliunde Romam venisse: ita de iis, qui in ipsa urbe nati essent Vitamque trnnsegissent, quum omnibus compertum nrbitrarentur,rncile rem praeterire potuerunt. De parentibus Afranii, de educatione eius no tota Vivendi ratione nihil irnilitum est. Plura de indole atque ingenio eius poetico dicere poterimus. Anten Vero monendum est, alium quoque R scriptoribus
Commemornri L. Afranium, Auli filium Cic. ad Att. I. 18, 19, 203, quem Cicero Epist. nil sum. XVI. 12 et . Iulius Cnosur de Beli. civ. I. 38 Pompeii Iegatum in Hispania fuisse nnrrant. Idem ntino V. C. DCXCIV. cum Q. Caecilio Metello Celere consul fuit. Cf. Glandorpii Ono-muSt. V. Afranii. L. Afrunium poestum fabulas togatus scripsiSSe, res est notissim n, easque fuisse inberun-rias, non minus earum reliquiae docent, qui in
Diomedis locus III. p. 488 up. PutSeh.: DTOgutas tabernarias in scaenam ductaverunt praecipue duo, Afranius et Quinctius. uuod scholinsta Cru quilinus, ut supra vidimus, Afranium et tum Praetextatas composuisse scribit, id procul dubio, quum nec ni ius quisquain Scriptor eius rei mentionein faciat, nequo ipsa lingmenta opinionem
179쪽
istam probent, errore factum est. Antonii Delvii error Syningi n. trag. Rom. p. 27, in traigicis Asru-nium recensentis, tum pridem notatus est. Vidit.
Ger. Jo. Vossius de Poet. Lat. p. 13; IIothius Tragicc. Lat. linguam. p. 254. Neque cum iis consentio, qui, ut Cruquius nil IIor. Epist. II. 1. 57, Ger. Io. Vossius de Poct. Lut. p. 12, Bothius 1. c., Schoborus de Atellanis p. 38, Mun-kius de Potnp. IIon. p. 57, hunc poetam et tum
fabulas Atellanas scripsisse perhibent. Composuisse dicitur Afranius Huc conem nil Optntum, quo nomine elium Pomponius Bononiensis, Atellanarum scriptor, fabulam secit. Pomponii Bucco adoptatus saepius laudatur; Afranii tuni viii in hoc Nonii loco p. 126 ed. Merc. : ,, IDII
ture. Alannius Buccone nilopinio: . enture
nulla invitat. Plautus Curculione: uuid nntepones Veneri ientaculit Afranius Crimine: Haec ieiuna tentavit. uin Pomponii Bucco ndoptatus, etsi illo praeter Atellanias ei inmetalias fabulas composuit, Atel Iana fuerit, non dubito. At nihilo minus, opinor, Si Λfrnnius revera Bucconem adoptatum Scripsisset, Sintuendum esset, hunc fabulam togainm fuisse, nil Cuius imitationem Pomponius, urbnnus PerSOnus Cum rusticis permutnns, Atellanum Sunm composuiS-set. Neque enim, si lituIum istum exceperis, tutus exstat locus, qui confirmet opinionem, Afranium Atellanus scripssisse; licet clarissimus hic posita sexcenties laudetur. Certius nutem Afrunio fabulam illam prorsus abiudicabimus, pro Ion in re. Afranius restituentes apud Nonium Iouin re. Pomponius; quum praesertim, Si verbii Jontare nullii invitat ex Afranii labida Mumpta essent, suspicari licent, Nonium scripturum fuisse: se Afranius in Buccone adoptu-
180쪽
to: Ienture nulla invitat. Idem in Criniino:
Π nec ieiuna tentavit. Plautus etc. tuum-qunin iste nou seniper hae in re Sibi constat. uuam negligentes omnino librarii fuerint in nominibus scribendis, quoties integrae lineae PXciderivi, ut lilii alius verba tribuerentur, nemo, in grainmaticis Laitinis, praesertim Nonio, Vel SntUS, nescit. Aperte nutem errat Εherlinrditus in libello de artium humanitatis statu vp. Rom. , quem ΚOr- desius Germanico interpretatus est, I . 54, quum id, quod ad L. Pomponium Hononiensetu pertinet, de L. Afranio profert, eum Atellanus correXisse et ad artis regulus instituisse. Neque Grnecinrgumenti comoedias sive palliatas Afranium Scripsisse verisimile est; licet Thais eius commemoretur et Pantaleus, unde, quum hoc novicu inauditum sit, viri docti fecerunt P nn in-le On. Thais, quoniam Romne quoquo meretri-Ces Grnecne erunt, etiam togntne titulus eSSe Ρο- tuit. Pantaleon autem subula Afranio vindicavi nequit vel ideo, quod hoe nomen pnilinium nrguit, neque nitunde constat, illum eiusmodi fabulas docuisse. Plurn de titulo illo suo loco dicentur. Ac in in nullus fecisse fabulas Afranium praeter togatas tabernarias usfirmare non dubitamus. In his nitiem scribendis maxime eXcelluisses Oetam, Teleres, qui eius fecerunt mentionem, teStuntur uno ore omnes. A M. Tullio eum dici hominem in suhulis disertum, a Velleio Paterculo cInrum ingenium, usque in Graecorum ingeniorum Compnrationem evectum, dulcesque Latini leporis facetias ei tribui, n Diomede grammatico prueei-Pue eum cum Quinctio togatas tabernarias in Scnennm ductavi Sse tundi, iante vidimus. Apud Horatium Afranii toga convenisse dicitur Menun-dro. unc quidem sententia, quantum eta verbis