장음표시 사용
31쪽
summati perfeci philosophi laudem facile esse pervensurum ,
Postreuium nimirum facile pparet eo pertinere, ui iuuii ip8e Parmenides ei singulari ingenii uirum ine et veri reperiendi studioninximo excellat, in men Socratem eum esse Significetur, in quo
is animi ingeniique philosophi maxime eluxerit. Via amolirem in utroque simul veri philosophi imaginem expressam cerni, ni
iero iam nil ullo atque Sene, ni iero adolescente, in optimam iis uri temporis spem excreScenie, Si non dilucide pronunciatur, vi certe
non ita ol scure ostenditur. Λ enim vero, inqui aliquis, qui tandem seri potuit, ut in locum Elealae repente succederet ni menides, cum Socrate adhuc iuvene de gravissimo argumento disputans Nimirum hic illigenter est epulandum , Cephalum tuendam lagumentum induci loquentem, qui familiaribus ipsum iacite audientibus sermonem iam ante multos nil nos Athenis habitum expunii. Quo profecto es scitur, ut ei in nisi si ena dialo; ipraeter experiationem mulata sit, in men nihil magnopere ossendamur, siquidem existimare licet eosdem illos homines, qui in Thetiei elo, Sophissa et o lilico familiariter conversali Sunt etiam hic Cephalo dare operam eiusque narrationem audire. Atque hinc tandem certissime perspicietur, quorsum illud pertinent quod Socrates in Thene telo p. I,3. E. et in Sophis in p. 217. C. nri ut est olim adolesc0nlulum cum sene Parmenide de istiusmodi rebus Sermone consulisse. Manifestum est eniti iecie significari Parmenidem, cuius Scriptionem Plato quo tempore ista nuncia iι iam medita ius St.
Sed haec di Politici eum iribus illis, quos diximus, libris
necessitudine et coniunctione' ). Quae qui diligenter perpenderint, ii facile lai Pensu vere is supra iudicaviSSe pHndere eam sere ex rebus suri uitis, netiuo disputationis in Politico habitae ni 2 umentum inle esse, quod cum quaestione de Scientiae sun
illius deque essentiae rationibus in Theaeteto, Sophista ei Parnieni de glia iam rei iure quodam vinculo continentur iiiiii qui tandem sursu in Sse pulabimus, ut philusophus illum librum
V. 'artiae ii id. p. 130. A. sqq. Quae CHLEiER3i Acii Enil Praefat. ad Politic. p. 26 sq. de Pomi ille euii Euthydemo, Cratylo et Protagora iecesAitudine e posuit, en quoniam vel iiiceria e falsa videlitur, lite respici elida aut exuinitianda
rmn iribus , reliquis consociaveri et in unum i coniunxerit' Dicam equidem quod sensio. Eieni in haec opera innia Siculi tempus ori inis habuerunt commune, ita etiam communiter a Pla- itine editioni destinata sunt Nnim iiii tempore philosophus in eo fuit, ut varias de veri iudicio opiniones exploraret ei ad suam ipsius Sententiam aes erret eodem in 'eientiam 'civilis commentatione ni delatus est,' in diutus ea in re alique confirmatus ei in m n Pythagoreis, qui de rebus nil ei vitulum nil ministrationem pertinentibus sentiron magnis centius Horuni autem ludiorunis ructu quis est qui dubitet eum quam primum voluisse edere et Quin popularibus suis communicaret lenim mulliani sane ipsius interfuisse videtur, ut quia in primuin in patriam rediisset, non
anodo intelligeretur, quid quantumque esset quod in peregrinationibus nil sapienti ne disciplinam profecisset, verum etiam de Suo rerum publicarum iudicio publice constarei Quamobrem quae de his rebus omnibus iunc commentalus erat, ea coniunxit ni si ficiosius Num opera tanquam secundaria etiam SophiSiam, virum civilem et philosophum constitui depingere; quod quidem ita perserit, ut quomodo philosophus verus et germianu quuIn nitris vult ari iudicio in opublica claris tum n sophistis disiinguendus Sit, clarissime apparent. Nam philosophus, essi, eundum ipsius sententiam maxime in lecticus est, clamen ideruium in Pollii eo, qualenus in publicae vitae luce verSntur, nil umbratur ne depingitur; in nrmenide nuteni denique ut ceriimus veri explorator, qui id quod si subtilissime Summoque cum sudio exquirit, insoriuntur atque hoc artificio lato id ronSequulus est j quasi vinculum liquod nanet Sceretur, quo opera rei eroquin mi umenti dissimilis ' nc plane diversi inpie conlinerentur Id vero inuo Irmius ' videretur esse . in Sophis in ei Politico simul Eleusi eam dissei stridi in in rationemque ob oculos collocavit, quam ut inprimis respiceret, item temporum rationes esse cisse existimandae sunt. Nuin ex quo Megaris degerat, ipsum subtilis iste riis inlectione usus nil verierni quem Megarici, Eleaticorum sequuti exemplum, praeter cetero tenere is sunt. Sed hoc ipsu in nos admonet, ut ad eum locum neredamus, quo de disserendi genere in Politico conspicuo dispuinium iri Signis cavimus. Ei possumus sane iure quod a in nostro inii tandem
32쪽
ulierius progredi, siquidem de teniporibus, quilius iune librum
ei eripiunt et edituin esse verisinii te Sit, ita expoSuimus, ut quod addendulia viilentur, nihil inplius inliennius. Effecisse usem idemur, ut liber intra Olymp. 96. n. 2 ei lymp. 98. n. l. scriptus ne ita multo pos in lucem edi ius 8Se existimandus Sit, eamque sententiam nostram Stendimus esse talem, cui dialogi argumentum nique ii de eius eum Theneleio, Sophissa et Parmenide nexus et copulatio quam uinxime conveniat. Unde sicuti rationi nostrae pluit iuuin inesidii et firmamenti accessit, in li-eissim iam Platonico operi nonnihil lucis nil motum esse non inepte videmur siniueie. Ei vero etiam iis, quae porro de eo exponenda sunt, aliquantula hinc lucis assundetur. Verum ggrediamur ad id, quod supra diximus dehinc a nobis ira ciuium iri. α ν V. Agilur de duaerendi genere in Polaico regnante, et quorsum iliud pertineat osl nititur. Est ero disserendi ratio, quae in Poli sic domi ilur quaeque ei cum Sophisia sere communis est, longe dignissima, de
qua peculiari opera disquiratur. Videtur nivi deo esse Singularis, ui universo operi nil erat speciem sanequam diu irati item ein reliquorum sermonum Platonicolum, si tib uno Sophissa et Parmenide discesserimus, forma ei venustate pluilinii in blior- Teniem dia in exceptis nucis quibusdani locis, de quibus mox disseretur, plena hic omnia sunt culis ac subtilibus genetum informas ipsis subiecius divisionibus plena lemni gulis conclusiunculis ei ni gumentationibus plena denique partiendi atque desiniendi spinis densissimis, ui librum legentes plane nobis videa-
anu quasi in dumeta horridae cuiusdam dialecticae pervenisse. Quid igitur quaninam tandem cauSSam et rationem e8Se putabimus, cur Plato prnes ea morem et eonsuetudinem Suum iam sin
gulari disputandi genere usus ii qui facium esse censebimus, ui iam relieia illa uerniicii disserendi facillini et elegantia iami risiem et paene mor08am dialecticam susceperii quid denique ipsum in eo sequutum esse ni bi trahi inur, quod missa Socratica disputandi ratione, qua in Theaeteto illiue usus est, plane diversum disputandi genus adhibuit L Longi hic esse possumus in
consulandis aliorum de his rebus pinionibus , Sed praesta xi satis ambagibus breviser indicare, quid ipsi de hac re seimia
mus, ne deinde sensensiae nostrii reddore rationem, si sors fieri possit, ut eam nliis quoque pei SundeamuS. CenSemus ansem
Philonem in his libris Megaricorum inlecitentia, in priuiisque dividendi rationem tib iis usurpauim, tanquam illustriis liqua tutagine rniraesentavisse in eaque re similiter SSe ei Silium usque in exponenda iudientulaque eorum doctrina secit. Esenim d- uni bravit eam ei quani posuit dulissitne imitando expressit, ut legentes haberent, unde de eius vi et usu iudicarent verum eadem opera es in in quaedam eius notavii Vitia eamque demonstraiis muli neu ui inis si audibus emendavit eniendas anaque quodammodo cum Socratica ratione conciliavit. une ne videamur, nuStro in iuniis ibi iratu ita latuisse, limum verisimile reddere conabimur,
hospitelli Elenticunt, qui loquens inducitur, more Megaricorum disputate deinde id sic seri ostendemus, ut in eo simul lenis quaedam et urbana cavillatio cernatur, Siquidem etiam si audes quaedam ei errores illorum signiscantur denique docebimus, etiamsi in ea re reprehenitendi ridendique bonsiliuin manifestum sit, in men disserendi viam ei rationem enim tetieri, unde ppa recit, quo ni ido Elenitea ista disserendi methodus, sublatis eius vitiis quibusdam, cuin Socratica elegantia et huinanitate coniungi copulari lue possit. Quibit explicitiis periimus fore ui quae doctissiluis hominibu in toto hoc dispuliindi genere, quod Politicus cum Sophisia commune lini, ei molesia ncciderunt, en idoneis caussis alique rationibus niti sponte intelligatur. Ac pri innui qui dein pariem huius disputationis, qui Megaricae dialecticae vestigia demonstrare propoSi tum Si ultro laternu sere inera niti coniectura ideoque pertinere maxime ad U-ciendam verisimilitudinis probabilitatem, non iein ad exploratae veri insis fidem et evidentiam. Cuius rei caussa postia in o est, quod quae de Megalicorum arieta inlectica ccepimus, Si nequam
ii ' Veluti Soc HERI De Seriptis Platon p. 26 sqq. 26 sq. AST De Vita et Script Plat. p. 233. iiis et seq. super. qui Plato iem uiatdi 88erendi rationem in Sophista usurpatam a reprehensionibus adVersariorum in Politico vindicari, id quod statuit ei iam ERTELI J l. e. P. 23. ELS DII Charaeteriam prinoipum philosophor. p. 126 sq. uit in loroph. Platon Vol. H. Pari. H. p. 104 sqq. ut alios taeeamus
33쪽
hun paucissi ilia, quoid tu ipse Plato non Satis perte Six ni iaseavit, iiii id hi solito si disserendi genere Sibi voluerit. liodsi igitur in linc explicatione nostra ἀνάγκi illa per suadendi, quam plutosophus licubi dixit, desiderabitur, a
cile tu nos perniuii eius rei venia in pud aequos iudices inven
Ae pii iuum qui dein ipse ille hospes Elea sicus, quein Plato
loquenletu induxit, nil iustiti in ea in deducat Suspicione in ui Megarico ruin dialectica in bis inii qua in inagine litiua repraeseniari existi in ei uin etsi ille Sophis i. p. 2l6. A. B., ubi inores eius et ingeni uiu describuntur, dici iur esse Eleaticus, is iue honpugnaci isti Eristicorum alii, ut necensendus, sed lenius illis noni oderatius in disserendo gere soli ius intuen, si acie ui eius ha-l,llumque o in ne in pio pius consideraverimus, item videbitur esse Megaricus essρ hoc est, iiiiii etiam Megarisorum parte agere.
uippe dispulans ille sic inducitur, ut disserendi via et ratio, qua utitur, prope quidem nil arnu nidis et Zenonis in ore in et
consuetudinem ni cedat, veruntamen ab eodem eliani liquantum
dissideat Muid igitur L qui tandem si iit dialectica ista, quilui ex arie facillat, in nron dissimilitudine ininen illi rationi si isimillima Nimirum habe id, si quid videmus, explicati uneni
ex eo, quod Mus: arici inventam tib Elensis ni te in Susceperunt suscepiam qui invenit Suis locupletarunt ei nil maturem quanda ni perseolionis laude ui excoluerunt Hoc vero quum ita sit, quid inde sequntur, poni apparet Verisimillimum sit ni iii, ne dicani corium, lenium pud Platonem in disserendo eoru in sequirali inqui ac disci illinam, qui pus Zenonis aetatem in nem dialecticam ingenii sui solei in eddidissent persectiorum, hoc est Megaricorum , quos in hac ipsa re constat ludiosissime elabo-rnxisse Munia quam non es negligendunt, quod singilii alienissimus ab illa dispulandi rabie, qua permultos Megaricorum ita flagrasse constat, ut iam Euclidis ne in te nomen Erisii corum, pii tum illud honoriscum, necopisse videantur inimvero disputat ille quid eui ex Megaricorum ratione ei consuetudine, sed dispu-
in caule, modern se prudenter, deni liue Sic ui pugnacibuS contentionibus nihil, eri reperiendi studio nudisserendi sublili inii omnia tribuni. Quod quorsu ui pertinent, ad iudicandum non est dissicile cie iue enim philosophus litigiosam flain sapientiam volui i
depingere, quam multi emere amplexa si erant quippe is iam salis habui initio Sophisiae paucis casi igni isse Sed initiatione expriniere constituit enim disserendi iustitio dum, quae inlectione subsili-intis laudem ita tueretur, ut nil veri pervestigationem viilero atque contenderet. En in vero nec geritanni Megaricis ipsique Euelidi displicuisse ui ignotum suisse, Iacile credent qui legerini SPAL- vi Νcii Vindicitis Mir 3ar. p. 34 sit. I in igisti ex his non istinere coniicias, disserendi rationem is in in quae in Sophista et ollii eo hospitii lentico tribuitur, non esse ni iam quani quae nil II 'garicorum praecepta ei insitius a comparata sit. Atque hoc isn esse ei iuni ex eo Suspirari licet, quod laso in scribendis dialogis Suis eoru in inprimis habuit rationem, 'litae quo tempore scripsit, ipsi unSi ob oculos versabantur ni iusteum praesenti philosophiae Stai et conditione inniorem quandam videbantur habere coniunctionem ei necessitudinem. Quid igitur Inuin eum putabimus pictura ista sun dialecticae in Sophis in sit Pol ilico conspicuae ipsum nriuenidem caenonem ut eos, quitio preSSiu Seque liniatur, Signis irare voluisse Nimirum id iii deui deo abhorreti verisimilitudine, ut nihil ningis possit. Per inde certe est nc Si qui his nostris temporibus utiquein ollia norum, qui nil se nntium in patria nostra in axima loruerunt aluciori tale, imitandi eorum demonstrandi via nequalibus ante oculo punere velit, Sciliret eorum probandi et argumentandi consust iudinem descripturus. Quamobrem Platonem mulso est verisimilius nil eos respexisse, qui Elenii cum disserendi rationetue ipso tempore, quo hos libro Scrip8ii, ita usurpaverini, ut ea in ei in in studiosius excoluerint ei persererint. Id nuistin quis est quin scini praeter celeroes fecisse Megaricos 3 nni quod ei iniurio phi sine quidam Eleusico disputandi genere usi Sunt, certe hi in diis Platonis libris neutiquum videntur respectari, propterea qu0de uinxi me nil triens ei praesii gins buSi Sunt, inniore quadain riviis diligentia disserendi caruerunt. Ac Megaricos potissimulti ob oculos versalus esse Platoni, ipsi tempo in reddunt verisiiuile, quibus Silphisium ei Politicum ab eo seriplum videri lintea di putavimus. Versnsu enim tunc ipsu in liquamdiu Megaris erat et quomodo Euclides eiusque laniit inres in disserendo Ver Sare
iur, ipso usu didicerat. Quid igitur ecquis sibi persundo bitipsu in in iis libris, in quibus Elenti eorum atque Megarii orum de
34쪽
xi ne natura rerum linque veri tui licio oriri nam exi, uit xl, si inutilite laxavit, sui in dumbra bis ili8Serendi siritia in ne sp ei qui, nisi quam illis idisset ideo placere, ut it ei inui veli nienter deleriarentur ii paene ulteri irent i dii in is uui nostruit uidem sententia id ianio minus Si verisinille, quod ei dialecti- caim Megaricorum novitatu Statiui ab ortu Suo nil tu agnam famaei elebris a leui perveniSSe et Platoneiu constat de disserendi discituli ita SensisSe iam tonorifice, ut persecti dialectici ut unus de ui volueri esse diei selli ibi luso tibi. At vero, niluit nitituis, cur tandem is, qui primarii disputatoris in his Sermonibus inrites sustinet, ab ipso Phisone non Megaricis, Si utilentici liotius tinnumera uiri uiuilne ille nulla olius debui vero no uine suo appellari Moguri usi Nam ita certe sui urum ervi, ut librum legentes insolentis istius disserendi
rationis cauSSn liro leniis laei Sili cereinus. Audio estu idem, tverunt esse coniti or luod ea de re nil monetur. Sed idem ego
praelanctu nego laiqnem in 'pie secisse, ii uod dispulatori suo Elealici tersonam inii osuit. Nam Himiliti tui de tu popular Sipsius vel Sic tio ieiani novisse ei in selli gere, ii ualenti disserendi genus, quod dispusationi une adhibuit, nil Salicorum consuetudinem res eiretur. Deinde prudenter hominetu iussit esse Eleaticum, ne pror8u es et Megalicus, hoe est is, cui negre possent etiam ea nitribui, quae ii disci lilina Megalicorun recedereni. Multo igitur elegantius et urbanius designavit liquem Elenticum, qui liberii, te sentiundi agundique ration lii nudis usquum vineiurulenticoruin de veri iudicio doctrin mi illustiaret, iiiiii elinii Mer arieorum dialecticam ita probares, ui quantumvis eius Suiladsuefacius in inen illini unus vel emendanda os persicienda esset, ipse facile senii rei ei ex parte pervidet ei. Huc ar- cedit quod eundetu Eleaticum potuit etia in de rebus civilibus dispuianiena inducere, quod propemodum sui necesSarium, quum propier en S, tua in Superioribus iligimus, nussa eadem Opera Sophi8sarum, ut ilicorum et ibitosol,liorum discitiust illu-Strare constituisset. Nam Megaricorum principe quum nil Squnn leganius nil igi88s reni publicani, iuni Elealii ne si bulae uagistrost liquido sest aluin habemus a rei uiu publicarum curn haudquaquam abliori utSSe Parinen idem certe nique Zenonem accepi iiiii Eleae,
patriae uae, Ieges Scripsisse sapientissimas, id quod magna
Eleniatu illii iii, qui de vi ei natura eorum, quae Solum snsis o Witatione comprehenduntur, disserit, etiam derisitatum gubernatione et rerum ubi irarum in odernioribus disputantem sarere potuerit. Verum redeamus illuc, unde paene invii digressi sumus, atque illi ei in in nrgumento confirmare Studeamus, disserendi via in ei maiionem, quae in Sophissa et Politie conspicua est, ad Megarisne scholae consuetudinem esse attemperatam. Considere mus enim iam undent ipsam illuni accuratiuS, et videamus, nuntquid proprium habent, quod in Megaricorum potissimum rationen ii disciplinum convenire existimandum sit ' Quod si ita esse in venorimus quantum indo ollinio nostra praesidii ac firmamenti habitura sit, Deile intelligitur Itaque primum vidennius, quale innitem sit genus istud dispulandi, quod in Sophista et Politico usui luitur deinde illud commodissitne ex Megarico tum decretis quibusdam declarari atque illustrari posse ducere rona
Et in exquirendis quidem dialecticae in his dialogis usurpatae
proprietatibus iis, ii opere en vendum est, ne iudicium nostrum Io-
cornu dissimilitudine monturbetur,' in quibus illius species et forma expressa ei nilur Num illi de industria ni Socrati ei sermonis similitudinem Pompositi sunt, ut obscuriora tantuin dialecticae severi laris vestigia habeant; alii nutem sunt eiusmodi, ut in iis prorsus ex artis legibus dispuleiu ideoque ea spernantur init in quae non ad argumentandi Subtilitatem pertineant,
euiusmodi loci in Pollii eo sunt p. 258. C sqq. 274. D sqq. 275 sqq. Apparet igitur in explorando iudicandoque disserendi genere, quod usurpatur, horum potissimum rationem esse ducendam, in ta inen, ut ilem exquiratur, rur ceterorum alia formano peries ii de qua re mox explicubi lue Consideremus igitur nunc hos locos diligentius nique videamus. quid in iis propriunt habeat disputatio ei quid ea disserat a sermone Socratico, ius legunitam et venustalem in plerisque aliis Platonis operibus
35쪽
Et ne cedentilius Maidem ii eorum roras emplationem trimosia lilii adspees ei sani Iunii ultro live noliis muri uni A runtur omnia ii istius ne sex et ius, qui ni tibiis pud Platonem fieri solei; regna spinosum 'iuoddam rei niti lenium aenus ni g umentandi, prima celi specie Sophistico noli absimile eoacervatur ingens, is se multitudo minutarum dixi Sionum, quarum ni in pio lenii ex alia deducitur; uelicio in seidum principali disputationi ni g unienio, res vulgare ei omni tria in ni edio posis ne disceptantur, uisi ille ei inde subtilitatis dialectione ducantur xempla, nil quorum similitudinem rationem iiii componatur dispustitio de relius dissi illioribus ei reconditio illius instituenda; deni liue pleriique omnia
tur, ii nenio suiu us sit, ilia hic Socraticum tuiddam nudire Filii videntur, is uiliti ei protenus dispulniorem litiuem de schola ceriae uidum disserendi rationi adsuefacium facili negotio lignuseni. Ex haec ilia idem pri in Statim nil spectu nimadvertentur Sed lia' 'Obi ossereni necuinitus etiam loco illos intuentibus. Prorsus enim dominatur hic illa desiniendi ratio, 'lune vulgo p pel
lutur nul xiii a Nam suarum rei uni investiganda nolitia est, en ruin semper genu inlisi uod univei Suin et commune ponitur,iquod surnias Sui Similes innitun in nrios in se complectatur. Hinc vero Oidine deinceps ad ornins ei sui ieria rimanda exploret n-dasque descenditur, iis iue dii in perveniatur nil id, cuius notio delinitionis subtili tui investiganda no circunt 'eribenda Si in eo igitur ea nil eSi iun in iuuin per tulit in sere Sophissam et Politicum rium in iis inprimis locis nitimadvertere licet, in civibus
ex artis ρgibus omnia disii uiruntur. In vero ii unitannii viiii habent quidve es scini, in promtu ei propatulo osse ni hi irnmur. Eificii enim haec duo, ut genera dividantur, forinne ei erunt iur.
Itaque neutrum horuni ab Eleas a negligitur Nan ei in dividendis generibus ille vel satur subtilissime, et formarum strer nendarum ni illicium in in callide perile iue illustrat, ut in nem rei talionem delibernio consilio perire ac ni sacere velle videntur.
Quod quidem ita esse, vel duo illi loci Politici docebunt. p. 24S.C sqq. et 277 D sqq. quoruni niter in dividendi, alter in ei πι-nendiari illustranda maxi in occupatus Si quanquam uirum
1iones semper diffindantur his ni iam, eaque illaru in series i dine Meinceps pervessigetur, quae ad rem definitione explieandam de
nique perductura videntur. Quam quidem legent ille tu in iiii stanter obserunt, ut ne semel quidem ab en discessisse θperiatur. Enimvero ' hyecunii profecto l0ngs simplis sima , ut nitru ninim sit, eam ab iis, qui hanc interiis ne partem primi excolue runt, praecipue usurpatam PSSP. Nam quominus aliam esse huius rei caussani existimemus, illud impedit, ii id in ipsa di visionum natura nihil potest animadverti, unde ea probabilius explicesur. Haec igitur est ratio diale ii ne Sotili istae et Ρolitico Platonis propriae noui de Parmenide infra dicetur. To in ea versatur in exquirendis per divi siones rerum notionibuS, in quidem, ut Se- cernant i simul, quae ab earum rerum, de quibus quaeritur, Vie linturn aliena sunt. Sed ad cognoscendam ea in atque iudicandant necuratius etiam aliud quid teneamus necesse est, quod pertinet ad eius usu in ei exercitationei'. igni sent enim Elenies, ut iam antea diximus, identidem, nil rerum difficiliorum quae stiones eliciter irofligandas opus esse, ut quid disserendi subi illicis postulet, in rebus levioribus et nil terspiciendum sucilioribus ros noscatur. Itaque nepenumero ita facit, ut dialecticae. exercitationis caussa res uua res et pri in certe iis pectu ad
rem praesentem nihil pertinentes perquirenda suscipiat easque lania diligens in ne innia subtili sale terseruietur, ac si ligatur de rebus lon ς gravissimis et scilii dignissi inis. Cuius rei exempla
sunt Sophist. p. 2IS E sqq. 22I C sqq. 225. A sqq. 226. B sqq. 227. A sqq. Politi c. p. 279. Α sqq. 0ll. p. 278. E. quo loco de
exemplorum usu in disserendo praeclare exponitur. Quae quis dubitabit quin et ii,sa pertineant ud persciendam illum dialecticae imaginem, cuius partem nodo adumbravimus Nec profecto diu quaerendum, ciuid rei sit. Manifestum est enim ob oculos poni euin disputatorem, qui quum ni ii tum subtilitati dialectica otribuit omnia, in eiusque usu ei exercitatione tanto incenSus est acuminis ostentandi studio, ut dummodo lacullatis inlectione laus aliqua comparetur, ndiminutarum qui dein clevium rerum pervestigatione abhorrea nec ulli quaerendi labori nrcendunt stativat. Quae si cum iis, quae antea de ipsa dialectica expo- Suimus, consociaveris ei in unum coniunxeris, facile videbis,
36쪽
opinor, qualem Plato Oiam lianc disputandi rationem finxerit et
informaverit. Describitur enim ea disserendi faculta et consue iudo, quae iuuia subtilissime dividendis cernendis lue notionibus vim naturam iiii rerum indagare ac definire Solent, ium etiam eum diligentissima ceriae cuius itam uili odi, quam orant, Observatione insignique subtili inlis studio coniuncta sit. Alii ue haec quidem est ornia quasi atque species dialecti- eae illius, quam in Sophista et Politico animadvertimus. Quam quidem contemplanios ei cuiusnam scholae disciplinae ea conveniat nobiscum reputantes magnopere in ea pinione confirmati sumus, ut io iam ad Megaricorum praecepta et insiliuia conso malum esse existimemus. Cuius iudicii nostri caussas ei rationes accuratius exponere ianio magis pu putamus, quo plus eius rei demonstrationem ad id vulare censemus, ut de tota cauSSa
Ei do eo quidem nobis licebit esse brevissiniis, quod hospes Elealicus et nihili odo disserendi suae e sub illis alis laudi iribuit plurimum. Est enim hoc profeci eiusmodi, ut vel maxime in eos conveniat, qui vel propter a ridictit, quibus utebantur, dialectica, vel propter studii nrdorem, quo omnia neute subtiliter iuuperquirebant, iam matur Eristicorum nomen acceperunt'). Sed copiosiorem disputationem requirunt illa , quae de via ac ratione disserondi in Politico et Sophista conspicua explicavimus. Haec enim ut dilucide lippareat cum Megaricorum ratione ne disciplina
plane consentire, res repeli'nilii St Tillius, iisque demonstrandum, totam illam disserendi rationem cum aliis scholae Elealiene decretis in congruore , ut inde tanquam ex soni Suo manavisse videatur. Hoc igitur nunc ita agamus , ut ea in re ipsum Platonem potissimum sequamur ducem. Constat igitur Euclidem ceterosque familiae Megaricae principes Senientiam Elenticorum comprobavisse, qui id quod esset unum et rerum omnium vim naturamque complecti ei mentibus nostris asserre veritalis scientiam et cognitionem volebant. Sed quum ea in re cum illis egregie consentirent, tamen uno illo Enie, quod Graece το ἔν sive το ἔν dicebant, neutiquam ne
quieverunt Sentiebat enim iam princeps dimiliae, Euclides,
id unum si vere esset eliseientiam eniceret, cognitionis humanae sine ne terminos nil eo ore niter usi , ut praeter tu quod esset naturam nihil cogitare et intelligero licerei. I inque sequutus notionum menti humanae impressarum ob8eruntionem, cui ipsunt Socratica instituli nc disciplina adsuefecerni, uni illi naturae, quam esse volebant Elentae, innitunm Summo generi etiam generum es formarum vindicavi multitudinem, ut inde innumerae enim gerent species sive ideae, in quibus rerum vi nc uniurn eonii - .retur. In quo eis proxime Sane necessi ad Platonis sententiam, iamen cum eo de una re eaque longe gravissi ina vehementer dissensit Nam quemadmodum Elealiene Scholae nuciores, impriniisque Parmenides et Zeno, et quod unum es8et uitiinus constantia mincet rime vindicavernni, ut omit m ab eo removerent varietatem relationis, in Euclides et qui eum sequuti sunt ducem, eliani dens suas voluerunt esse unitates, hoc est species in se absoluuis, quae Seorsum per Se ronstrirent nec ullani serrent necessitudinis diu netionem, quam Plato iis iudicavit utique se tribuendam Fuisse hanc Megaricorum Senientiam, ab ipso
Plutone discimus Ophis i. p. 246. B sqq. 248 A sqq. et 249. CSeq. ubi quae disseruntur, etSi olim ignoratum Si quorSum per lineant in men io quidem censemu verum acute pervidisse
Schleiermn chernm, qui ea ad Megaricos spectare iudicavit. uam iri praeclari sententiam nuper iiii conficinare conati Sunius Pro lego uim ad Sophis i. p. 9 sqq. ui ea in re etiam Aristotelis testimonio usi simus ab illo inni neglecto ). Atque ex hac una in axime re lucem sun in nuciscitur genus istud disserendi, in Sophisia ei Polities Plutonis ni hospite Elenite usurpatum, quod plane Megaricum esse ni bitramur. Quid enim qui nolio nutu sive dearum uni salem in tenebani ac tuebantur, ut iis nullo paci subire vellent aliquam coniunctionis necessitudinem, ii
nonne consequens esse oportuit ut etiam in argumeniundo ac desiniendo istud unum suu in potissimum inluet entur ex eoque omnia pendere iussi careni t Id vero si ita secerunt, non potuerunt
37쪽
profecto ni iter sacere nisi Sie, ut ex illo ipso omnia repeterent ne
deducerent, ioc St, generali 0re notiones in fornias suas dissolverent et in nrgumentando ni iter atque in definiendo nisu iniuis generi lius ad sori in iis Subiecias descenderent nihil aute iii assumerent ex irinSecus, quod cum illis tanquam alienum quid da in coniun geretur Nain qui duas ponebant eSse uni sales absolutas nullamque cuin illii Subeunte coniunctionem , eos denique eo deveni SSe conSenianeum est, ut id tantum cuilibet rei nitribui posse putarent, quod nul naturam eius enisus nequaret aut in ea tanquani aliqua totius pars velut inclusuin et in volu tum tenersetur lio barii ut igitur unice identica, quae vocantur, iudiei a sque nato iii a P rei 3cerunt, in disserendo certe, quale
dicuntur s)nibetica ). Quod qui deui ita esse discimus ex ΡLυτ ancia nil v. Coli, L p. Illi . . : p. 573. Vol. I. d. Wylle lib., ubi Stilpo inpriinis mulius suisse narratur in exornanda ordinsenientia, qui Suam euique ei et rationi proprietatem iiii conflare volebant, mi aliud quid nisi quod inesso in ipsius vi ei natura de ea diei ac pronunciari posse negareni disci inus item ab ipso lasone, qui ubi de idearia in agi connexione huius opinionis ita facii mentionem, utilenticon ei Megaricos, ii quibus Sophisiae quoque hanc Senientiam videntur arripuisse, vel lenius irrident velis peritus carpat ac perhil ingui Quam in rem contulisse iuvabit Parmen id. p. ID E sqq. Phileb. p. I 4. C sqq.
Sophis i. p. 2, 39. B Sqq. ). Nimiruui his locis omnibus etsi repre lienduntur ianium ii, qui se ei ius genies nihil intuebani de quaque re dici p0ssit nisi id unum, quo ipsa eiu natura bsolveretur, 'amen in eodein numero habendi sunt, qui similiter sentientes ea tantummodo volebant rebus posse nitribui, quae naturae ipsa; una esseni propria. uod es ni iris quoque placuisse, res ipsa indicat Quamobrem verissi in Sci LEI En ΜΑ-
quum in disserendo sequerentur, nitrui profecto nemini accidet, quod ea ratione verenti Sunt, ut et generalioribus notionibus ac,
sententiis exorsi ad singrularia descenderent, eamque disputandi viam quum in argumentando tum in desiliendo tenuerunt. Et in argumentando quidem quomodo versati Sint terSpicue edocemur. Dio G ΕΝ. LAEn T. II. g. 106. cuius verba nuper in Prolegg. ad
Parmenidem Platon p. 314 sqq. iraciaximus Solebant enim, ut si in Parmenide, adhibita hypothetica disputandi forma, ordine,
perpetuo conclusiones ex conclusionibus elicere, donec pervenium
osse ad id, quod argumentando es fici vellent. Quod quis est
quin vident prorsus cuin eorum de notionibus sive deis sensentia concordare, de qua antea explicavimus fit millier igitur etiam ni desiniendo versali sint necesse est, ideoquo hic quoque eam
lenuerunt viam , ut nisummo genere eius rei, de qua quaerere-itur, exorsi pedetentim ad exquirendas formas illi subiectus prosciscerentur iisque recensendis id , quod definitione circumscribendum videretur, subtiliter ab aliis rebus distinmerent ac se- csernerent. Hanc vero alionem in Sophisia et olitico laionis uin Iunii viva quadam imagine expressam cernimus, sicuti vel
unus ille locus Politi ei p. 258. C sqq. luculeni docet, ubi Elea-
se virum rerum civilium o nitione praediium investigaturus, quoniam ratio ac disciplina civilis artis ac scientiae generi subiri in sii, a summo scientiae genere repelit atque formiis eo com prehensas perpetua serie persequitur Sed docet praeterea tolus
lare Sophista iuxta cum Politico Atque hinc olligimus utique desiniendi ne dividendi viam ac rationem in his libris regnantem
non esse alium nisi Megaricam aut saltem nil egaricae rationis similitudinem quam diligentissime comparatam Idque tanto con-sdentius pronuntiare uilemus, quod etiam coniunctio ac nereS- si ludo horum scriptorum cum Parmenide eam Sententiam non
38쪽
mediocriter eonfirma L Nam in Parmenide cerio exploratum habemus conclude nil ei argumentandi rationem usurpari nil me g: iricorun con Suetudinem diligenter nitent pera in m. Iani vero in Sophista ei Politico quae regna definiendi ratio, ea, Si Summuni rei spectaveris, nudistine alio nititur fundamenio Quum igitur hi libri nrgumenti quadam cognatione contineantur, onSequens esse uictilius, ut in iis uinibus Megaricam disserendiariem imitando expressam esse suspicari liceat. Atque hoc sit recie iudicavimus, quo modo haec opera Omnia inter ipsa eliani dialecticae nomine coniuncta sint, neminem fugiet. X m in Saphis in ei Politico ars dividendi atque cernendi, sive analytice desiniendi, in Parmenide auteni concludendi et argumentandi ratio Secundum Megaricorum praecepta ei instituta flendi sur.
Quibus libris quod praemissus est Theaeteius, in quo Socratica illa ars obstetricandi eleganter depingitur, id non in idonea caussa factum esse facile apparet. Enimvero tu imago quasi quaedam Socraticae elogantiae et veri inquisitionis praemittitur, ad quain deinde Megarica ista subtilitas exigi et iudicari queat. Sed haeo de re proposita satis unio Videmur enim, nisi plane stilli opinio, iam verisimile reddidisse Megaricam disputandi consuetu linem in his libris a Platone ad ipsam vitae veritatem ad
Hi vero quaerat aliquis, num Platoni ista ipsa, quam depinxit, disserendi ratio ita placuerii, ut nihil in ea reprehendendum vel emendandum putaverit. De ita re nos quidem Sic existimamus. Universe quidem illa Platoni quoque probata est, id quod luculeni patet ex iis locis, in quibus de arte dialectica eiusque exercitatione uberius praecepit, velitii lii leb. p. I 6. D
sqq. Phaedr. p. 264. D sqq. 270 D sqq. 273. E culi Sophist. p. 253. D. Polii. p. 285. Λ B. Nihilominus cui pervidit, multum in eius usu esse adhibendam prudentiain et cautionem .sunmobrem pri inum quidem eam censui coniungi oportere cum ratione disserendi synilietica deinde etiiun fugiendum arbitratu es si au- dum et allaciarum periculuin, in quod facile incurrere vidit eos, qui omnia iuderent ad aeuias subtilesque cogitandi atque argu-ni landi res las exigere in eaque re acuminis laudem quaererent.
Atque in Sophisia uidelia et Politico dubitari non potest quin philosoplius id ipsum AEgerii, ut vilia et errores ex nimio isto
siublilis nila ludi pro ali riderentur ipsumque istud studium sublili in iis leniter traduceretur Quod minim est homines do
ctos deo non ei Spexisse, ut in niulios Inn gnosque errores de
lapsi sini ) at enim vero qui innia linati fuerint diligentiuς, ii nobiseum facile iis noscent in plurimis vii seu in callidumque sumiliarium quondam suorum monitorem urbanumque derisorem, qui dispulnii unis partibus iis, in quibus ex artis leg bus amn turo innia, ea nil miScuerit, unde quid in earum ratione desideraverit, sutili coniectura nuguremur Duplex autem, si quid iudieare P0SSunius, reprehenSionis argui neni ui est 'aerimuin enim vitia quaedum in ipsa riis exercitatione, sicui videtur, apud illos non nil modum infrequentia tecte quidem nt satis tamen aperte noluntur deinde putidae et moles in dili genitae iudiuin castigatur, cui singulari quadani subtili inlis cupiditate incensi Irminquantum fuisse dediti videntur. Utriusque igitur generis exempla
percenseamus, quo ingis huic Sententiae nostrae fidem faciamus.
Risit igitur in i iisque explosi primum ipsa in dialectica das: ius exerci inlionem, quae in nitima Iaudis ex subtilitate et neu-mine redundantis cupiditate tamen eas fraudes in DIIacias veIconsectat elu vel admitteret, quas recia ratio Ininime erre videretur Nec ninen id fecit sic, ut suam ipsius perte prodiderit sententiam, sed eo usus est rii scio, ut Eleatae disputillioni protervo quodam lusu salsa quaedam et a reciis iudiciandi disserendique legibus bliori entia immiscuerit. Nam quominus ipsum Platonem existimemus in istis omnibus stolide ruisse, certe illud prohibet, quod eum aliunde constat dividendi cernendique
leges necurate cognitiis habuisse. Peccasu vero ab Eleala maxime' in eo, quod non ita raro ea profert divisionis membra. ii in paruin pta Suni ad id, de quo quaeritur, vel etiam ex Gi,us nil modum levibus es fortuitis suspensa, quodque ea ponit subinde, quae non possunt pro sorinis eiusdem generis coniugatis haberi, veruin aliorsum periinent. Cuius generi exempla, tu issa Sophistae consideralione, ex uno olitico depromsisse sa-
praeter alios HEUS DIU Instituit philosoph. lat. Vol. II. P. II. p. 104 sqq. qui irrisionis vestigia nulla ex parte odoratus est. Primus aliquid irrisionis in his iii esse sensit CilLEIERMACHERUS Praelat ad Politie. p. 25 sq. qui tamen sententiain suam non satis dilucide aperuit.
39쪽
iis erit, de quo nunc emia maxilii agitur Delangemur ainen paucissimis, quum in promii sint plurima, ne prinetur necessitatein longiores fuisse existi inenuir. Perii ne igitur huc illud p. 263. I sq. ubi insteaquani rieni civiletu nitiindi et Sum est in communi nimiiiiii in cerni passione, proienus pnSiloni nim et
quasi vero nil inveniendum id, de ii quaeritur, multuin inle sit, utrum animalia in sicco an in luido vita ui de iniit. Sintilitiiodo p. 265. B. pedestria antinalia in duo dispeSci iniur genera, prouli aut cornuta sint ut cornu nullum gerant, ut Scilicet re denique nSent ae regem cornibus in uillum. Quod quis es quin habere sentiat liquid lepidae ne sestivae cavillationis i Scilicet poterant eadem illa etiam in ungulata et non iis ulnia erinisa et non crinita, vellera gerenti: et velleribi is carentia dividi, siquidem ex istiusmodi rebus artis civilis laus tque virtus estimanda esset. Porro manifesta iri istonis indicium habent quae p. 265. D sqq. disputantur. Ibi enim bipes antina in homines et viculas dividitur, certe non illo consilio, quἰui ut generi
hu in ano ridicule tanquam alteriam par genu nnSerum, ni et tutu,
ni in ruinque volucri uin adiunctuin videatur. Similiter . 266. Esq. bipedum grex dissecatur in nudum et pinnatum, ut Propem modum illam viminis desinitionem nil niuneamur, qui in hi tune aliquando in scholis propositum Diogenem serunt lepide per Strinxisse. Iam vero quod p. 26 I. D. reprehenditur divisio ni mali uiu in bruta ei homines, elisi vera sunt quae ibi deui de discrimine inter ornias generum atque paries totius rei conSii tuendo Aponuntur, Lunen ea . ni gulo errore ita diiudicantur, quandoquidem recie profecto an inini in in bruia sive nilone cn-rentia et in sinines sive animalia ratione praedita disperiit ilicet. Veruin taedet plura de hoc genere comme in orare, quuiit
adeo in frequentia, ut qui illos filios diximus locos nullo diligentius excusserint, facit ipsi innumera sere istiusmodi minu-
iuruiu ac vitiosarum divisionum exein illa animadversuri sint.
Sed praeter istas fraudes et sallacias in dividendo cernendoque admissas et Platone putamus etiam tu moderatum tuoddaiii subtilitatis studium notiti iis reprehendi, quo Megarico ductus suisse vel Eristicorum noluen iis impositum ni uit. Nain priuium quidem uuiu cupide id agerent, mi in linestionibus dis
sellioribus dialecti ne methodi exempla ob oculos ponerentur, nihil fore curiabant, quale id esset de quo disputat retur, neque di bitabunt etiam ues inligares et in medio positas i pervestigniet;
quae eoru in ratio, ut nil te diximus, non Si nequaulam irrisionis neei
bitale memoratur oliti c. p. 266. D. ei 0phi St. p. 227 AB coli. Parmen id. p. I30. E. Deinde ver ei inin istas ipsas res ita
cum pulvisculo excutiebant, ut ea opera laboriosissima perquirerent, . iisque tantundem Studii impenderent, quantum inpendi oporteret iis, de quibus proprie quaestio inclituta esset Eni in- vero improba ista Subtili iniis assectatio nique vehemens inlecticae nudis cupiditas eos videtur interdum eo Sque transver Sosegisse, ut de is nomine ridiculi et inepti evaderent. atque id ipsuiu Platonem putamus significavisse eo, quod Eleutam fecit de iis rebus, i in exempli loco positae Sunt, veluti de Ii nificii, putida sere diligentia, quae minima quaeque inintur di crimina, copiosissime explicantem Quod genus irrisionis ne putes a philosophi more et consuetudine abhorrere, Sintili certe
niodo in Craiylo et Euth vilem ingens coacervatur copia et muniitudo ineptarum originationum argutarumque concluSiunculatrum, ut philosophorum quorundam ratio ne doctrina ad ridiculum iri ducatur Atque haec si tenemus, clari festine AEtiniim npparebit quoi sum locus ille Politi c. p. 283 Α. usque ad p. 287. . res rendus et quomodo intelligendus sit. Quem quod Sc HLEIERΜAeMERLs raelat. d oliti c. p. 253. cenSet eo pertinere, ut di serendi ratio in Sophisti usurpata a reprehensione et castigatione adversariorum Platonis defendatur, sitemur nos plurimum discedere ii viri cutissimi iudicio. Ivio depingi illic pultimus disputatorem dialecticae subtilitatis adeo studiosum, ut vel in longitudinis excusuilone ridicule sint longior et copiosior. Quamquam lio quoque loco iseria locis mixta SSe haudquaquam nudemus ire institiS.
Verum salis de his Nec enim iam dubitabitur mi lius
verum esse quod niea diximus, magnam certe nrtet eorum,quii disputantur suluilius, iunni sesin bubeiae callidae vas meque irrisionis signa et indicia, ut Platonem huc operis sui pari iri-
deludere voluisse pro explorato habendum Sti.
40쪽
Progredi inii ad id, quod teleti Ioeo docere protiositum est. Putatiiu eniti Platonein etialiis in depingenda Megari omini di illectica elix illandi ridenili lite consiliuin secutus sit, ainen item id egisse, ut qui it potissimum in dividendo cernendi siue lase vari porteret, illustri nil sit exhmplo domonstraret, deoque Megaricae disserendi i iis cuni Socratica elegantia et humaniinieconiungendae viam ne rationem monstravisse Vuod quo rilsi ei Sit consequutus, paucis explanare perne pretium erit.
Ac priinum quidem hic nimadvertendum illud est, de quo Iam lintea dixi tuus, hos luistin Elenticum, qui in Sophisi, ei ο- litico disputat, uni fingi ne describi, qui quia in dialecticae Sub-
illi iniis sit studiosissimus, eique hine adsuefactus, ninen nullo modo sit rixosus aut contentiosus nut pervicax et OhSi innius opinionii in Setiae Susceptarum defensis ne patronus. Ini ille in servidissimo disputandi ni dore tu inen item est lenis, urbanus, modeStuS, denique veri de ninniis, ut eius exquirendi studionique arii ninia tribunt. Nimirum talis in genii homini facile apparet rectissini etiam ea potuisse nitribui, une n Scholite Elaalicae, cui dilicius fuit, praecepsis et institutis liqua iiiiiiii recederent, si inodo nil verum seperiendunt viderentur conduceiae. Itaque ille sic loquens inducitur, ut facile quidem gnosca b minem reriam quandam in disserendo viam et rationem mordicus tenentein sed facile etiam nimadvertas, ni istum eum SSe t-que proniiuiu nil error , Si quos Senserit, libere notando nique emendandos. Quin ei inin pluribus locis ita sermones mi Sret, ut ultro reli in illa cui dedi ius est disserendi severitate liberius iisque copiosius disputes ei ad sermonum Socraticorum copiam et uberiniem transgrediatur. Quod qua in eleganti iudicio sic a Platone lacium sit, vix re lareinus quem qui in poSSe praeterire,
nisi Socii Ruit De scriptis Philonis p. 278. in hac ipsa re anirabiliter ipsum videremiis Is enitu eo ipso, quod in uno S phisi: et Politico hospes Elealteus principales disputandi paries tuetur, SuSpiri0nem Suam confirmari arbitratur, qua istos libros non a Platonis manu prosecios esse aliis de caussis intueri et iudicaverit. Nimirum in error alius Ilum gignere soles. Nam qui Eleniae nostri personam necurate consideraverit, is non modo nihil insoliti ut inepti in ea animadvertet, vertim etiam Platonis in ea dum branda ne designanda solertiam lubentissime n
biscum admirabitur Sed iranseamus ad ea, quae into EIe iam suum disputare iussit. Muae Si perpenddrianus necuratius
an Oienus alumi ebit item Sic SSe AP ita,' ut omnes elegriistiae numero habeant.
Ac priuium quidein hic dignum mi observatione, quanta ingenii solertia philosophus essecerit, ut quantum i Elentae se rores nonnulli tribuantur, tu inen id, de quo disputatur, denique recte inveniatur subiit iterque exquiratur. Eienim Summo ille riuilis sitidio incensus vel in iunxi in erroris periculo ininen s lieiter deni tu id nilingit, quod ni tingere voluit, ut facile hine intelligatur, quanta vis sit invicii illius eri moris, quo a quani anilitatus esse singitur. Praeterea Ver etiam eas sere admittit fraudes, quae eis diSSerendi itin quaedam niguunt, intuen sum uiue dispulationi nihil nsserunt detrimenti. uoeirea postremo felici sane labori Sui uim Ssu et ni tis civilis vim natura tuque exquirit, ut quae Sit philosophi in publicarum rerum luce constituti dignitiis quaieque eius ni Vulguribus eqvitutum gubernatoribus divDimitiis, vere recteque diiudicul Verum harequium per se nihil valeant nil demonStiandalia Megari eae dial cliene vel emendationem vel cum Socratici Sermonibus conciliationem et conSoriationem, ni in memoranda Suni, unde eant Plutoni. propositani suisse certius intelligatur. Periinet autem huc ante itinui illud, quod Eleates non tui raro, si quid minus recte divi8um aut conclusum videtur, id ipse corrigit et emendat, dili iis ita in cutis et prudentibu dialecticis praece pilonibus. Quorsum reserimus praeter ni in quae p. 26I. D sq. de oratiis inier unimum genus et lias species interieeiis non temere transiliendis, p. 262. 4 sq. de Drinis notionum dis nern Sua prudenter revocaindis p. 275 C sqq. de principio di videndi ex en re petendo, cuius notio divisione investiganda est; p. 277. D qq. de natura et usu exempli p. 277. D sqq. de langitudine Sermonum ex disputnntium consilio estinianda, de
illis rebus eiusmodi p. 283. B sqq. et 285. A. D. E. 286.
A. 287. A. tib eo disputantur. Nimiruiua nec omnia id posti emuelli iunt, ut nitituani dialectica quaedam extithetitur institutio. i quid propositum sit, nobis quidem non dubiuin videtur. Neque enim assentimur Seni Ei RuΜAen Euo. Introduci ad Politie.
p. 25I. ei p. 253. atque A setio De Vi in ei Seripi Philon. p. 234.