장음표시 사용
131쪽
Meque tener, sociosque vocat, Captusqii tenetur, Haec loca qui nobis invido hostis, ait. Dixerat: cxtemptu circum asiluit vindique,& in me
Comparat armatas gens inimica in IVRIS.
Quid acciem puer. tam multos unus in hostesὶ Quidve animo nobis tunc superalle putas Populeae vestiti frondes, quibus ingruit Auster, aut ut canna, Noti quam seri aura,tremit: Sic ego poenarum pallens horrore ircinebam,
Lampadas e cingitis ex cu uente metu.
Nec mora: pars stimulis, pors acri verbere pulsat Pars secat hamatis corpus in ei me flagris. Funibus hic, nodiique hic ferro Leuit PQ igni: Meque aiunt meritis ferre minora ruris. Ille meam extinctis conculcat lainpada flammis: IIic manibus pennas vellit; at ille comas. Ille meps frangens arcus, Quos frangimus arcus Este meae testes lignaque mentis, ait. Quisque furit, nostroscine dolens viciscitur ignes,
Saevaque crudeles adiuuat ira manus.
Alpicis ambustos circum mea colla capillos Et mugincis hiida tela notis rStipitis ardentis, mater, vestigia cernis In caput illisi causaque parua fuit. Clarus erat iuuenis titulis ac singuine, cuius Contigeram timido limina prima pede. Me viso vultumque trahit subitoque flagrantem E medio torrem corripit ille foco. Impingitque ferox humeris ariere capilli, Stridoremque usto sanguine plaga dedit. Sic fetus ille meos compescuit ignibus ignes Flamma fuit flammis soritor illa ineis. Alieniu
132쪽
Alterius pectus mea vix libarat arundo, Vindice cum saxo verberat ille meum. Nuc modus, aut requies repetitos ferreus ictus
Ingeminat nec me non meruisse iuuat.
Utque tuis meritis reddatur gratia, dixit: Accipe vulneribus vulnera digna tuis. Quid fles disce puer, quid sit praecordia laedi rmina tua plus nostris tela doloris habent. Arguis immerit 5 mea, lixi, saxee tela, Mucis nihil immenlus blandius orbis habet. At tibi de scopulo saxun queri pectus eodem i. Quottia, cui toties Pectora noli a feris. Quod nili iam parcas, nam de supplice vindex,
Et faciam telis comminuarenacis.
Ille tenens nostio stillantem sanguine cautem, Ostentansque mihi talia verba releri: Hoc,puer,ante tuo mollescet sanguine saxum, Quam fiat facibus co rhiha molle tuis. Ure fenim,& torque: possum mollescere rupes;
At non durities pectoris illa naei. Tu licet iis ias, spectarula lubrica formas obiicias oculis improbe A e meis, Et molles nimium risus, agilesque choreas, Pluraque qua nobis Roma videre dedit Ante tamen Tybrim Solyme bibet, ipsaque itabit Roma Paheliinis conspicienda iugis,
QV in tua consueto non undam pectora mk', Supplicio meritis conuenientescit S. Draerat interea poenarum mille fi iis Vindicat oncni in L era turba tuas;
Maxima pars nullas latis est voluiise videri supplici diear vescite Idus. bingula
133쪽
ELEGI ARVM III. ISingula quid memorem non si noctesque dieique
Mille mihi voces, oraque pille sonent, Poenarum specie, nomina cucere possim. Praecipuas etiam lapga referre mora est. Credis Se hoc nobis' certissima pignora veri Ceme cicatriss hae dubitare vetant. Pet vepres aliquis nudum voluitque, rapitque, Spiculaque insultans haec, ait, inde tuis. Omnia vincentes M vincunt tela sagittas: Si dubitas, aemis ista retunde tuis. Quae toties iactas cedunt tua spicula spinis. Tnunc sititulum cuncta donantis habe. Ah misel interea spinis lacerabar acutis, Et, qua cernis inhuc, vulnera mille tuli.
Vepribus4 verbis pariter laedebar at illi His mihi sunt viii mitius esse malum.
Barbare , clamabam, si te neque forma , nec aetas, Nec quae non merui vulnera fetre, mouent:
Αt prosit tenues tibi nil nocuisse sagittas. Est aliquid iaculis crimen abesse meis. Quid faceres laesus, qui sic sine vulnere saviis
Sanguine, nec cessas, iam nemus omne rubet.
Et,quasi parua feram, verbis quoqnes dis amaris his asperior linguaque mensque rubist Abripit haec fantem nostro quoque seu cius igne Nescio quis, sed non tactus ad ossa senex. Atque ita Qui l rapidas iactas,puer improbe,ssana 2
Vrat cuncta tuus, te meus ignis, ait.
Me simul accensis vestigia figere prunis Cogit,in in medio detinet igne pede . Heu male tam lassis teneros ulcisceris times,
Tolle tuos, clamo, iam Peraeae mei. Non
134쪽
Non sic Antiphates in me, non scutat Atreus, Non itineri iaccis torriti igne bouem; Non cliti sim ratineos artus uda voravit Viscera plus istis tu feritatis habes. Talia vociferans auras plangore replebam, Cum venit ignoti pallida forena viri. Quique tuo toties alios, ait, Iere tentas , Parce prie nostro saucius igne queri. Clamores compesce tuos sociabimus aestus, Frigora ii nullum flammaque foedus habent. Dixit . iii campum nivibus me raptat pertum, Corporaque amulecti de niue facta iubet. Hic,velut e terra fertur secisse Prometheus
Copora de gelida finxerat ille nitie. Pugnabam leuibus contra mala frigora flammis, Sed victae nivibus succubuere faces. Stagnum crat afflatas stagni frigentibus sis Riphaeus leuiter vinxerat Eurus aquas. Me trahit huc positis miles crudelior armis Q iam fuit, infesta cum tulit illa manu. Ille resuctantei pcdibus, frustraque precantem Raptat, cingelidae margine iistit Uriae, I Et tu bit,lecum stagnum rapit asper in altum Discedens glacies pondere rupta fuit Et collo tenus immeigit, gelidisque sub undis υPer longas cruciat membra tenella moras a Diffusum totos abiit mihi frigus in artus, Et flacies humeros collaque laesa secat. . Ipse mihi est visiis concrescere frigore sangi H eu ubi tunc flammae vis erat illa meae
QEd tibi, clamabam, mecum est dua
Non tua suin facibus corda petita meis.
135쪽
ELEGI ARV M VI B. III. Quid tibi cum glacie, qui gaudes ignibus an te
Poenitet ardoris,quo truculente cales
Curam hanc mitte puer: si qua est in pectore nostro. Illa sub his, inquit,flamma fouetur aquis. Hi fluctus glacie pariter ventoque sonantes Nostro, si nescis, sunt in amore faces. At tua perdenda est, qua multos improbe gaudes Peridere, digna sub his flamma perire vadis. Sis licet igne patris, matrisque ferocior undis, Ille ferox modica nempe domandus aqua es. Nec prius hinc, victum quam te fateare, recedes. Hic spolium de te debet habere lacus. Quamque vides stagni crescentem in maigine, fags Hoc in rugoso conice carmen erit: Quod de Leucadia priscis a vatibus unda Traditur hic domito fecit Amore lacus. Hactenus: at nobis sensi torpere mediissas. Intimaque infelix serpere in ossa gelu.Haec, & quae taceo, sum passus plura, measque Quilibet in poenas ingeniosus erat. Vticuit madidis,4 adhuc tillantibus alis Proripui turpi me celer inde fuga. Dum fugi, frondes inter lucumque virentem vidimus in molli Hagula picta toro, Inque toro iuuenem cohibebant arcta iacentii Scrica vincla manus, serica vincla pedes. Me tremit hic vilb nodosque vincula pugnat Rumpere pugnantem fortiter illa tenent. Tuque meis saltem, dixi, superabeiis armis, Aut reprimas vincta, si potes, illa nianu. Ille fide maius 'inguam sibi dentibus aufert, Elmea cum multo sanguine in ora iacit. Non
136쪽
Non noculis mihi eueram in sanguine linguam Forsen, de hoc telum molle fuitia putas 3 Crede mihi, mater, grauius non elalimus isto: Igne, gelu, spinis acrius illud erat. Ergo iterum rugi victus, lenteque volanti Ipse loci limes iam prope visus erat. Ecce vitum nudo reciibantem in cespite vidi: Obruerat fessi lumina victa sepor. Certa mihi saltem sopitum vincere spes est. Victrices, dixi, sentiet ille faces. Vix leuiter districtus erat, sensitque mihique Percutitos plena terque quaterque manu: Percutit,4 somno premitur tali protinus ingens Naribus, Haeso manat ab ore cruor. Spes ciuoque tim victa est: nam quae superest in
Cui contra insidias exibat ipse sopor Undique sic pulli, scelerata relinquisita arua, Vix oneri penna sussciente seo. Dum seror,Hoc superest, pendes superiaequor dixi,
Vt dem caeruleis nomen amoris aquis. Ante oculos nomen tua sors erat Icare, cum staVicino pennas solueret igne tuas.
Tunc didici, sinuque miser freta longa remensus, Debilibus pennis findo e quid sit iter.
Finierat flebant: se non omnia posse Vincare, se victus teste fatetuI Amor.
137쪽
nam Elegia mea sepius exigeret. Quid mihi desidiam toties,in crimen inertis
Obiicis, eli versus exigis usque meos Da veniam fasso vix sunt mihi carmina tanti, Ut toties a te segnis, norsque vocor. An quia non omni mitto tibi mense volumen, Me torpere putas, desidiamque sequi 3 Siqua fides, nec desidiam, nec pinguia ctor Otia, nec somnos praemia magna voco. Vt cupiam, dulces nequcam dimittere Diuas: Sirenes cumbae sunt ea turba meae. Qui vacat,in torpet, nec, quid sint carmina, nescit, Ille mihi lignum creditur, ille lapis. Scribo sed ut scripsi, damno rude carmen, odi. Exitus est stud ij ducta litura mei. Verba miser frustra non prouenientia quaere; Aut quae proueniimi, non placitura reor. Nunc quoque , ni rursus dicturum Ignaue time
Hoc quodcumque vides, omne litura foret. Nam mea dum priscis committo carmina scriptis, Sive ruis Naso, siue Tibulle tuis: Et pudet, de nostrae subeunt fastidia venae, Meque rudem, quamuis non putor, esse queror. Et modo Pegaleos clemens acculo squores,
138쪽
Pulpita quin otiam, & calamos fregisse recordor, Utque puto, dolor hic iraque iusta fuit. Quin etiam nuper, uis discedite, dixi.
Doctaque cum vestris turba valete modis. Millae dulce malum, a quondam mea cura, valete. Non ego sum, frustra qui miser esse velim. Iam satis aduerso cursum tentavimus amne, Haesit c in dubiis nostia carina vadis. Phoebe vale tua iam nobis insania longe est: Illecebris videor posse carere tuis. Rilit, ut audiuit Phoebus, vultuque sereno Partem, inquit, fati disces et tui: Cum nec apis flores, nec amabit flumina cygnus, Nec tenera blandi tempora veris aues: Tunc quoque tu Musis poteris spirare relictis,
Tunc quoque te nullus carminis uret amor.
Hoc tibi nec volucrum linguae dixere, nec alae, Nec tibi sidereo lanius ab axe fragor, Nec pecuduin librae ventuti perfida signa S c d Phoebus Phoebo scire futura licet. Dixerat crubui subitusque per ossa cucurrit. Quem saepe in venis sensimus ante, Calor. . Vera tamen dixi verum quoque dixit Apollo; S d solet nDiuis certior esse fides.
Cura redit, teneros tantum spectando libellos; bi non aspiciam, at meminisse fuit. 'Vin I. aduersas iterum lubet ireor unctis En icei lim in Syrtes,in vada blanda feror. Sic ubi deseruit Scaldiminuus aequoris a istuc,
Mox rc dit, ile in rursus in amne tumet. At tu paue Precor, cresccntes preicere lusus.
Semper habent uittae commoda murra mo Quoc
139쪽
Quod tumet Autumno matutis nectar in vult, Ante diem ingratus succus, asper erat. Quid fu ante seges, nisi spes Ac inutile gramenὶ Tempore proueniunt vina segesque suo. Quid teneras prima segetes euellis in herba rQuid de vix nata Massica vite petis Ciescenti spatium da, Ferdinande, poetae. Nunc herbae, quodam tempore mellis erimi.
cam ad scribendum hortaretur. SIc te Phoebus amet, doctaeque, Adriane,Brores,
Et capiti nectant debita serta tuo. An mea tam felix tibi Musa videtur, ut aevo Maius anuidia condere possit opus Nam quid multa monens toties hortaris, ut ausim Creae me famae, iudicioque tuo Parce, precor, leue tot stimulis impellere pectus: Ne mea diligerem damna, monendus eram. Scilicet Icarios miserum tentare volatus. in Phaethonteis curribus ire iubes. Impetus est, fateor, nobis in carmina magnus; Et pueris illis impetus acer erat. Hic fuit exitio. Quoties caret impetus arte, Frangitur,in vires conticit ipse tuas.
Infelix Phaethon, qui te furor egit in illas, Per quas saepe pater palluit ire via,
Aha patrios tibi sat currus, insane, fuisset, Et nitidas auro posse videre rotas. a Ignipedum-
140쪽
Ioo SI DRONII MOS SCHII Ignipedumque iubas mulcere e lucida colla,
Gemme .ique admota tangere lora manu.
Et satis ingentes propius spectare columnas, Nixa ciuibus rutili regia patris erat. Nec minus argenti radiantes lumine valvas, Claraque Ormosis limina chrysolithis,
Purpure.uque fores Aurom in olena rosarum
Rara securo tangere posse pede. Tum ma praecipitem, Ioue te feriente, distent Fulminis ardentes igne, suoque rotae. Nec te oopulea flerent sub fronde sorores. In siluam vellis ad uia busta comis. Et tibi, qui vitreo fecisti nomina Ponto, Frustra solliciti cura, dolorque patris: Ni leuior pennis, quae te vexere,futiles,
I Cc, ex quo rueres non placui et iter. Sed pluma captare leues quas m erat aura Cereaque ignara rumpere vincla manu. Hoc fatis: autum fucintlic tangere pennas, Dum pater ambobus triste parabat opus.
Tinius O quanto numquam hic Adriane, volasset; Alipedes alter non agitasset equos lNunc quoniam nimiuin nimiumque eit ausus V - . terques
Hic penit pennis, curribus ille suis. Sic redeunt, qui inque nimis sublimia,
Et tu me pennas sumere, antice, mones
Alta petat, quicumove sua gaviare ruina Sullinet a nobis ut procul ille furor. Mi satis est humilem tenues errare per umbras. Qua tenetas lautos fons Heliconis alio Et