Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

171쪽

261. 'Aνιος Maerabilis idem quod ἀνιαρ- si lectio est sincera Inse IO56. Ibid. ,εοκοτος Vim Explicui ad Theb. 804.262. Δαιος. miserabilis. Vid. Glossar in rometh. 360. Insta 287. 263. Διαίνομαι. adesio Hesych. Δια-αι. βρεχε μι,

πραίνεται διαχενται. Pro διαχεῖται legendum brsan ακρυχδεται. Infra O39. Διαινε διαινε πῆμα. 1048. Διαίνομαι γόεμος ων 1065. Mymol. Μ. p. 266 pen. Διαιο τ βρεχιο, τὰ Θραινω. Oμηρος. Iliad. v. 202. διαινε δε μιν μελαν δωρ κυρίως o, Διος βρεχεσθαι. Fluxit ah antiquo verbo διω, unde διερος occurrit etiam Iliad. . 30. 265. Διαπεπραγμενος Pessumdat . Διαπεπραγμαι Ae- tum est de me. In hoc sensu praeteritum tantum ponitur. Infra 523. 7 ετ ταλαι- διαπεπραγμενου στρατov. Choeph. 868. διαπεπραγμεν interfecto ibid. 1006. Στυγερι θανάτω διεπράχθηο Eurip. Helen. 864. Μενελαε, λαπεπράγμεν. Sophocl. Trach. 786. To μεν νοσουντος, o δε διαπεπραγμενον. Haec itavit Abresch. Eodem

sensu apud Eurip. Ion 353. Simpliciter ponitur pro per tua in Choeph. 737. Eurip. Helen. I 193. 266. οστιμον φαος. Dies in qua redux rem. Idem quod Homerieum νοστιμον μαρ. quod observavit Schutg. Optime notavit I. F. Gronovius obf. Ι. . p. 24. ἡμαρ in hujusmodi locutionibus accipi pro conditione ac fortuna quam dies imponit Eurip. Hecub.

Troad 133I. Dixit Eschylus νοστιμον σωτηρίαν Agam. 1240. Vid. Hemsteri, ad Callim. H. Del. 128.

277. Πληθαρ. Plenus sum. Inna 426. Rarior hic sensus, qui plerumque exprimitur per πληθύω. Choeph. 1224. εῖρας κρεων πλήθοντε οικεια βορει. Usus hic paullo vetustior videtur Homer.

ερὶ ἀγοράν πλήθουσαν. Vid. Daher ad Thucyd. VIII. 92. Xen. Anab. I. viii. I.

172쪽

Panno Pumum saturato ut δι φη est bis tinetus. 282. Πλαγκτος Errabund . Odyss. v. 362. ἀμέγαρτε

συβωτα, Πλαγκτό. quod Sehol explicat την διάνοιαν πεπλανημένε. Agam. 595. πλαγκτ ge ἐφαινομην. Composita ex hac voce se quentat Eschrius Eurip. Suppl. 96 I. πλαγκτὰ σεί τι νεφέλα.

Lycophr. 952. Lbid. Διπλαξ. Duplex superseies. Nempe πλαε est plana perficies, de mari bis posita in hac fabula: 724. 44. de turris

tabulato Sophoclo Trachin. 277. unde δὲ λαε sormatur, ut δίαυλος ab αυλος. In Iliad. P. 126. δι λακα exponunt critici signifieare δέμιτον χλαιναν. Recte autem Seholiasta πλαγκτο - ἄν εἴποι τι -λοι 'τὰ γὰρ κυματα ἐγχεῖται κά μονα-ει Veneris igitur,in the ebbiv

dicebatur infra 421. Thucyd. II. 4. κατὰ μαν ναυν τεταγμένοι περιέπλεον αὐτους κυκλω-δοκησιν παρέχοντε αυτικα ἐψώλεῖν. H. io 342. 568. urip. Androm. 1131. Προὐτεινε τευχη, καφυλάσσε

173쪽

288. Τίθημι. Dispono. Exempla verbi, in hoc sensu positi, vide in noti ad v. 234. 289. Ἐχεις odium. Pro εχ - , odiosum, ut in Theb. 650.

λων μεΘα στυγoet, diis perquam dicta . et in V. 170. σωφρονων μισέ--τα Pro σωφροσιν μανητά, ubi vide Glossarium.

294. Κτιζω, vel τιων condo. i. e. meis quo sensu Matro usurpatur Choeph. 1o58. Suppl. 430 630. Io65. Eumen. 7. ubi Seholiasta misci pro ποιησαι taehyli disma esse ait, quem relata Marhland ex Eurip. Suppl. 786. et Sophocl. Trachin. 915. ceterum de antiqua sor- - vid ad Prometh. 309. Eurip. Orest. 1637. et ibi Seholia. R d. υνις orbus. ἐστερη-νος, γνος ενδεης Hesyeh.

ἐπιώμην ubi vid. WahesisId. 296. Yπερβα eo. Medo Supero. Vt intransitiva. In sensu transitivo media tantum forma usurpatu. nisi quum tramis significat. ut in Prometh. 747. jusdem sabulae v. 58 959. vulgo male interpunguntur. Distingue, ti κεραυνοῖ κρείσσον ευρήσει φλόγα. - Θ', προβάλλοντα καρτερον κτυπον De lacu dolore multaeongessit Stanteius in curis secundis. Unum citabo Senecam Curae ι ea oquuntur, ingentea stupent. Similiter fere Thucyd. VII. 75- μείζω ἡ κατὰ δακρυ πεπo orae, ubi vid. Wass. Baechylid. P. Sto baeum, , α τεκoe μετερον μεῖον is πενθεῖν 'Εφάνη κακον, φθέγ

174쪽

300. Καθι θημι. Conseo. Compono. καταστάς, eo ost a. Anglice, o, M. Aristoph. an. 1044. ἡνιμ ν τ Πνευμα λεῖον Και καθεστηκος λαφα Similiter Theophrastus apud Plutarch. Symp.

I. 5. p. 623. B. Μάλιστα δε δ ενθουσιασμος ἐξίστησι και παραπεπειν τε σωμα καὶ τῆν φωνὴν του καθεστηκοτος ExemPl ex solutae

orationis scriptoribus praebebunt exica vulgaria. Aliud apud scenicos poetas haud recordor. 302. 'Αρχελαος Populi Dux Nescio an alibi reperia atur, nisi ubi proprium nomen sit. Ibid. Σκηπτουχια Meperigeri munus Homer Iliad. B.

86. Argivorum duce voeantur σκηπτουχοι βασιλῆες ubi Scholiasta notat quod et O γεροντες καὶ οἱ ἱερεῖς σκηπτροφόρουν. Eurip. Iph. TRur. 235. Ἀργει σκηπτουχον Ορωνταν Hic de praesectu militari ponitur. σκηπτουχους hodierno idiomate verteris teIsmarinati. Heathius innui putat eunuchos, regis satellites, qui σκηπτουχοι

appellabantur; quod jure improbat Sehulgius. 3od Λευκον ημαρ candida dies. i. e. Heida ac serena. Absurda sunt quae de hujus locutionis origine tradunt paroemiogr

175쪽

IN PERSAS. 133

ubi Glossae et Gregor. p. 259. θαγενεῖς, οἱ γνησιοι παῖδες. ad quem vid Koen Alexander aetolus P. Parthen. 14. αγενεων γνήσιος Δπασέρων Communis Arma fuit αυθιγεν n. Incert. Rhes. 895. 'Iαλε- μιν civθιγενεῖ, έκνον εν ὀλοφυρouαι. uriP. Cretens. II 6 αὐθιγενῆς- κυπάρισσος Dioscorid in Anthol. III. xiii 4. Περσης ἰώ, καὶ κπατέρων Πέρσης αυθιγεν A.

312. Θαλασσπιπληκτος Mari per aras Fateor autem me nihil addubitare, quin vera lectio sit θαλασσόπλαγκτM. Vide

notas.

176쪽

INL Παλέω cireum . Frequento. Vid nou. ad Prometh. 666. Nescio quid somniavit Sehesiasta ἐμφαίνεται λὶτουτον, -

- καλά μιαχεσάμενος κω ἀναιρεθει προ τἀ των μακάρων νήσου αὐλίζεται. φαίνεται AI oλ- κωμεδων τουτον. Expungendum videtur, ante καλως.

Πόλεων θρέμμονα νῆσον 'Αριστοτέλης φησ δεαφέρειν περισπερας καὶ - Hae et mox, Πελεστώρην νῆσον την Σαλαμινίαν. Bene Ar-nvidus, vocibus Ἀριστοτελη κ. r. λ. in Praecedentem glossam ejeetis, cetera sic conjungit. Πελειοθρέμμονα νῆσον πελειοτρόφον νησον. πνὸν Σαλαμιινίαν. Melius foret, Πελειοθρέμμονα νῆσον πελειοτρόφον.ν τοι ἐν Σαλαμῖνα Si Scholiasta την νῆσον ἡ πελειοθρεμμον ἡ τοι τἀν ΣαλαμΛα. dem comparat Homericum πολυτρηρωνά τε

Θίσβην, Iliad. B. 502. Stanteius sequentia notat. V Salaminem insulam Veneris in tutela fuisse ex Homero discimus; unde probabile

est columbas summa cura ineolas enutrivisse, atque insulam sim abundasse Veneri enim sacra haec avis. 315. Κυρισσω. Aristo. Hyeh. Κυρίσσει. αρατίζει, τυπτει μετὰ τῆς κεφαλῆς. Idem sere ac κορυπτω Moeris, Κυρίττειν Ἀττικως. κερατίζειν Εἰnνικ- ubi vide ierson et Braneh. ad Theocrit. V. 147 Pollux V. 1. Elymes M. πίσσει, κέρασι τυπτει-κυρίως ἐμ αριων. 316. Γειτο eo. Visinus sum. Suppl. 776. Μελας γενοίμαν πυπ- Νέφεσι γειτονέων Διος ibid. 285. Παρ' Arela νιν ἀστυγειτον--μενας Leonid. Anthol. I. iii 5. Communior forma est γειτνίαω Lexie. Bibl. Coisi. p. 482. Γειτονι ἀντὶ του γειτνιρν Θεοπομπος Φιλίππεν α τειτονεῖν Pro Φιλι- AEuhnhen Auctar Em Hes1ch. Tom. I. p. 809. ita Φιλιππικοῖ ex S. quod pene detexerat Heringa bs.

p. 296.

177쪽

IN PERSA s. 335

τ σι σαῖ ξανθα θριξί ex Eurip. Manias. 32. Ηδη δ πυρσώωτέ-σιν ἐμπυουμενο r. ubi, quum Sehol in Theocr. VI 2 ex Euripide eitet sis τε-εσσιν, D. Heinsius legendum censet πυρρῶ γέ-σια Loeus Theocriti est, ἡ die αυτων Πυρρ , da πενει- XV. 13o. οὐ κεντει το φίλαμ, μι ἰ περι χειλε πυρά. Qualis fuerit evior intelligitur ex loco in notis euato.

a Grammaticis ἐπίτασιν ηλ- . empe nihil aliud est quam Eolica sorina σου διά quae vim intensivam habebat, quemadmodum apud Latinos per . Umol. . p. 407, 7. o Αἰολεῖς δ λὰ ζῶ φασγ diivo διάπλουτον ζάπλουτον. Sic Aleaeus dixit ἄδηλον pro διάδηλον, sappho γελεκσάμαν pro διελεξάμην. Habemus igitur γρε- γμει. , Sophocl. 4. 47. ἄπλουτος Eurip. Andr. 1283. Urorare, - τρεφες et ζαφεγγές, ζαχρυσα apud Euripidem, ἄκρε, apud II

nid Δασκιος. Umbroatia. δα, si Grammatiem audi , --dem vim ac d particula habebat; et fortasse δασκιος, ἀμ-- et similia pro διασκιο et λάφοινος veteres dixerint. Probabilius tamen videtur δάσκι- contraetum fuisse ex ἄ-ιυμ, quod tradit Trypho in Passion Verb. 23. ex Scholiasta Homeri ad Iliad. o. 273 et te

Elymol M. p. 248, 51. Sophoel Trach. 13. ἐκ ζε α ιο γενειάδωΚρουνοὶ διερραίνοντο κρηναιο ποτου. Quod hic δάσκιον, in Glauco dixerat Eschylus αὐλον, apud Eustath ad Iliad. B. p. 274, 24. et Elymol. Μ. p. 250 4 er πηνα καὶ γενειάδος πυθμην, quem loeum, inter fragm. incerta a Stanteio relatum, ad Glaucum pertinere patet ex Pausania Phocic, p. 253. Ald. Utrumque epitheton comjungit in Suppl. 3. Δαυλοὶ γὰρ πραπaων ἄσκιοί τε τείνουσι προοι. Eurip. Baceh. 218. ἐν δἐ Οἄσκιας ορεσι.

178쪽

usalammis μετοικbe dieitur amara ironia. Sehol. - ἀποθων κατεροκησε πην Σαλαμι- τὰν σὰ ληρὰν καὶ πετρωδη.325. Πολυπονος Laboriosus. inus recte Elmsteius ad Eurip. Heraclid. 32 ponderosus Anglice verteris, dola aureat dea V wreh. Suppl. 378. φυλακα πολυπόνων βροτων. Nullum succurrit exemplum ubi quidquam aliud quam laboriosus per hanc voeem significetur. Similiter sere ' Sophocles j. 637. πολυπονων 'Aχαιων, Activorum belli a labores strenue subeuntium.

339. 'Aναστρε o. Reverto. ἀναστρεφειν παλιν dixit Eur Pides retrorsum agere. Suppl. 331. Hippol. 982. Sophoel Antig. 226. κυκλῶν ἐμαυτον εἰ ἀναστροφην. 341. Asoω. Dimum me emaeo. Vid. Iossar in Prometh. 223. 248.

179쪽

S43. ' Eκατι. Quoad Sic Attici dicebant pro κητι. Vid. Porson ad rest. 26. occurrit, licet in sensu paullo diverso, nemPe propter, Choeph. 212 434. 35. umen. 71. Sophocl. hi loci. 669. Eurip. Orest. 277. 324. ed. 283 727. 232. 1335 Andr. 1126. Iph. A. 373. 493. Dicebant interdum νεκα ini' sensu Sophocl. Electr. 387. 'Aλλ' ὀλοιτο, τρυδέ, υνεκ ἐν πονι. 7871 Tai τῆσδ' ἀπειλων Ουνεά, ruερενσoueri lato olit. I. p. 375. d. BRSil. 2. αλλ' ἔνεκα γε ἀργυρίου, ω Θρασυuαχε, λεγε Quantum dpe niam attinet. Demosth. l. III. 6. παλαι γὰρ ἄν, νεκα γε ψη φισuάτων, ἐδεδώκει δικην. Eurip. Helen. 1270 Πλουτου - Ουνεχ, τι θελεμ, ταυτm χάριν CL Aristoph. ub. 19. 345. ἰς oretere To the amotin os requens in hoe sensu apud Pedestris sermonis scriptores. e. g. Xenophon Anab. I. i. 10.

ex recentioribus dedit Bastius Epist. Crit p. 13. alerius Sophoetea in Acrisio h. 11. εἰ Ἀριθuo ἐξήκοντα δα, 348. Yπερκοπος. Proestans. Vid. ad Theb. 387. noti e Glossar. Ceterum de a tum numero sequentia notat Stanteiuri Graecorum lassem Ctesias septingenta navium fuisse narrat a tHerodotus VIII 82. non nisi trecentarum et octoginta; quarum 16 tantum Lacedaemonii, 18 Athenienses praebuerunt. De Atticarum navium numero convenit lutarchus in Themistocle quin ipse Herodorus libro eodem, cap. 61. naves πεπληρι-έναρ o Atheniensibus tribuit cui Meessit Diodorus Siculus I. 15. Xerxis classem ulla ducentarum et septem navium fuisse refert aeschrius quo potisaimiam teste, ut e ploratae fidei, utitur lutarchus in vita Themistoclis. Adstipulatur Herodotus, post Eschylum testis optimus, VII. 79, των δ τριηρέων ἀριθuὰς ε ἐγένετο πτά κω διηκοπιαι καὶ χίλι ι. Eundem ad numerum collineare videtur Diod. Sicul. II. inquiens

euriose agunt qui non nisi mille et ducentas numerani. Horum est Is rates in anathenaico et Panegyrico, et Emilius robus cor-

ne a Nepos in Themistocle Verum hoc intelligendum autum

180쪽

κατὰ το λοε ρεστερον. Quantum magis latie dictum ab iis qui mille navium suisse asserunt ut Ctesias et Cieero in Verrem. Ceterum apud hos numerus ut loquitur Varro de Re Rust. II. 1. non est aer ait ad amussis, ut non est eum dirimis mille naues sim ad Trojam. Haec Stanteius qui susus est. Eschylus enim diserte assirmat Xerxis elassem ex mille navibus constitisse, quarum 207. erant eleres. Eodem modo eomputat Graecorum elassem, quae exim navibus eo flata est, quarum eleres erant decem. Si enim eum Scholiasta intelligendum. Aliter minus conveniret epithetum εκκροτος. L. Nitford Hist. Gr. T. II. p. 185. not. Taetlles ad Lycophr. 427. Atheniensium et foetorum naves 271 suisse tradit.

Ibid. 'Iσόρροπος. Equilibris ροπε est stater examen. ρεπειν dicitur lanae vergens, unde ἀντίρροπον ἄχει Sophocli dieituae Haedua quod alteram lancem deprimu quo sensu dixit Demosthenes

πων με ρε-ντων γων. id infra 443. 446. Glossar in Theb. I. scaliger Cori in Varr. P. 198. 354. 'Aπορθητος. Nonis tatus. Hanc vindem jure quodam proprio urbi suae vindieabant Athenienses. Oraculum Herodot.

Κλεινοτάταν σαφίαν.

355. Eρκος --nentum Sententia a multis auctoribus diverse prolata et primum a Lyeurgo in Epistola ap. Plutareh. in Viti p. 95. οὐκ ἄν εἴη ἀτείχιστο πόλιe, si ἀνδρεία καὶ οὐ πλίνθ eμπεφάνωται Alcaeus apud Sehes ad h. l. Ἀνδρε γὰρ πάλ- πυρροε